Dyplom i Medal przyznany na XI Targach Edukacyjnych EDUKACJA 2006 w Kielcach
Sztuka w Polsce 1945–2005 to – jak pisze autorka – podręczny przewodnik. Anda Rottenberg w zwięzły sposób opisuje sztukę i życie artystyczne ostatnich sześćdziesięciu lat, a całości dopełniają noty biograficzne artystów, krytyków, kuratorów i organizatorów życia artystycznego mających duży wpływ na dzieje polskiej sztuki powojennej. Jej linię rozwojową opisuje autorka nie abstrakcyjnie, ale w powiązaniu z rzeczywistością minionego półwiecza. Ukazuje przede wszystkim przemiany w sztuce współczesnej i tych twórców, którzy wnieśli do niej coś nowego. Dzięki tej książce nurty, kierunki, wybitne postaci i zjawiska alternatywne układają się w całość i tworzą logiczny ciąg. Anda Rottenberg nie tylko przedstawia historię sztuki współczesnej w Polsce, ale uczy patrzeć na nią i pomaga zrozumieć nowe zjawiska artystyczne.
Anda Rottenberg was born in 1944. Her mother was Russian from Petersburg and her father was a Polish Jew from the town of Nowy Sącz. All of his family was murdered during the Holocaust.
Rottenberg grew up in Legnica. In 1963, she moved to Warsaw, where she earned a degree in the history of art at the University of Warsaw.
She wrote the following books: Sztuka w Polsce 1945-2005 (en. "Art in Poland 1945-2005"), Draught - Texts on Polish Art of the ‘80s (2009), Here You Are (2009), and an autobiography Proszę bardzo! (en. "You're welcome!"). The main reason for writing the latter book was her anger at the police who were unable to find the body of her son (he was a drug addict and died in unknown circumstances). In her autobiography, Rottenberg also wrote about her mother, who survived the siege of Stalingrad [?] during World War II and was sentenced to prison for stealing a few spoons of food: she met there her future husband, Rottenberg's father.
Anda Rottenberg received the Officer's Cross Order of Polonia Restituta (2001), the Commander's Cross Order of Polonia Restituta (2011), Aleksander Gieysztor Prize (2013), and Medal for Merit to Culture – Gloria Artis (2014).
Zwięzły, dość czytelny choć momentami hermetyczny przewodnik po sztuce polskiej po 1945 roku. Dobra rzecz, czysta synteza, może choć nie musi być przyczynkiem do dalszego pogłębiania tematu.
Anda Rottenberg opisuje sztukę i życie artystyczne Polski na przestrzeni sześćdziesięciu lat kontekstowo, w odniesieniu do rzeczywistości minionego półwiecza. Zarysowane przez autorkę nurty, kierunki, wybitni artyści czy zjawiska alternatywne układają się w logiczny ciąg, który pomaga nam zrozumieć historię sztuki współczesnej.
Jest to bodajże jedyne, rzetelnie opracowane edytorsko kompendium wiedzy o polskiej sztuce powojennej, a wartki, żywy styl autorki, która nie kryje swoich upodobań czy sympatii, potrafi jednak obiektywnie i bez cienia pretensjonalności ukazać panoramę zjawisk w sztuce.
Dobrze ukazana panorama zjawisk historyczno sztucznych na przestrzeni 60 lat. Zwarcie i konkretnie pokazany ciąg przyczynowo-skutkowy. Zaopatrzona w spory zestaw ilustracji prac o których mowa ze szczegółowym podpisem (co się bardzo ceni).Trzeba jednak znać zasadnicze podstawy i historyczno sztuczne i czysto historyczno-polityczne by być w stanie pojąć to dzieło. Nie należy według mnie traktować tego jako podręcznik, który nauczy i wytłumaczy wszystko. Bardziej skłaniam się ku traktowaniu tej książki jako pomoc i przekrój pewnych zjawisk w sztuce w Polsce, równie potrzebny i chciany.
Ps: przeczytałam to do egzaminu, ale polecam każdemu zainteresowanemu sztuką i kulturą Polski tą pozycję
Mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałam intencje autorki i cel powstania książki. Czy ktoś całkowicie nieobeznany z polską sztuką współczesną ma szansę dzięki tej pozycji zaznajomić się z ogólnymi trendami i rozwojem artystycznych poszukiwań w tym kraju na przestrzeni tych sześćdziesięciu lat? Moim zdaniem taka osoba nie odniosłaby wielkich korzyści z lektury.
Tendencje zauważalne w twórczości polskich artystów i wydarzenia historyczne mające wpływ na wybór tematów są omówione bardzo krótko i ogólnikowo (co jest po części zrozumiałe, biorąc pod uwagę objętość tej pozycji), a do tego dość chaotycznie. Czasem Rottenberg ogranicza się do wymienienia najbardziej znanych nazwisk lub tytułów prac, a niektóre podrozdziały składają się głównie z reprodukcji.
Na moją ocenę wpływa mimo wszystko fakt, że autorka jako jedna z niewielu podjęła próbę usystematyzowania zjawisk w polskiej sztuce po 1945 roku, co jest z pewnością niełatwym zadaniem.