What do you think?
Rate this book
Zoals dat gaat met wonderen: dagboeken 2000-2007
Arthur Japin schrijft over zijn leven, zijn liefdes en over zijn reizen: van Kaapstad tot Vuurland, van Java tot Aruba, van de Masai Mara tot Recife en van Georgië tot Melbourne. Met Harry Mulisch is hij in New York, met Máxima en Willem-Alexander in Ghana, en hij is in Londen tijdens de terreuraanslagen van 2005. Onderweg ontmoet hij de meest uiteenlopende mensen, zoals Arundathi Roy en Edmund White, Lars von Trier en Catherine Keyl, Eveline Herfkens en Breyten Breytenbach, Louis Andriessen en Norman Mailer, maar ook de kleindochter van Kwasi Boachi, de moeder van president Poetin, de benzinepomphouder die waakt over het huis van Quanah Parker, een verloren remigrant in de binnenlanden van Suriname en een prostituee van de Rotterdamse Keileweg. Zoals dat gaat met wonderen – wie er zelf niet bij is geweest zal het niet willen geloven.
In zijn dagboeken noteert Japin het vele dat hem in het leven en in anderen verwondert. De keuze voor dit Privé-domeindeel beslaat de periode van zijn grote (internationale) doorbraak. Niet alleen schreef hij in deze jaren (2000-2007) zijn romans De overgave, Een schitterend gebrek (waarmee hij de Librisprijs won) en De droom van de leeuw, maar ook De grote wereld (het Boekenweekgeschenk 2006), het scenario voor de film Magonia en het libretto voor de opera Kwasi & Kwame, waarvan ontstaan, research en ontwikkeling aan bod komen. Overpeinzingen en passages uit de romans blijken soms regelrecht uit de dagboeken te komen en liefhebbers van zijn werk zullen moeiteloos de verbanden kunnen leggen met zijn persoonlijke leven.
In zijn dagboeken noteert Japin het vele dat hem in het leven en in anderen verwondert. De keuze voor dit Privé-domeindeel beslaat de periode van zijn grote (internationale) doorbraak. Niet alleen schreef hij in deze jaren (2000-2007) zijn romans De overgave, Een schitterend gebrek (waarmee hij de Librisprijs won) en De droom van de leeuw, maar ook De grote wereld (het Boekenweekgeschenk 2006), het scenario voor de film Magonia en het libretto voor de opera Kwasi & Kwame, waarvan ontstaan, research en ontwikkeling aan bod komen. Overpeinzingen en passages uit de romans blijken soms regelrecht uit de dagboeken te komen en liefhebbers van zijn werk zullen moeiteloos de verbanden kunnen leggen met zijn persoonlijke leven.
464 pages, Paperback
First published January 1, 2008
2 people are currently reading
119 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
August 24, 2015
A very elegant and open memoir. At times, Japin's way of looking at the world surrounding him reminded me of another memoir that I hold very dear: Choses vues by Victor Hugo. I would recommend this book to any person who is in danger of becoming cynical and anyone who is interested in what 'otherness' entails. I would recommend to read this collection of thoughts slowly: take your time, read a few pages and then stop. These words need the time to bloom.
April 11, 2020
Goed geschreven, maar te vaak te sentimenteel (véél mensen die hier- of daarom in huilen uitbarsten...). Japin is zeker wel een origineel denker, en sommigen van zijn aforismen zijn kleine goudmijntjes. Bijv.:
"'Het maken van grote kunst is een vorm van domheid,' zei Louis vorig jaar tegen me, 'want je moet onberedeneerd grote keuzes maken.' Zou dat ook niet gelden voor levenskunst? Het niet overdenken van de gevolgen. Het niet kennen van de grenzen. De impact van de dingen niet begrijpen. Geluk is het verstand over het hoofd zien." (p24)
"Veel mensen verpesten het decor, ze bederven mijn illusie. Ze lopen door het beeld. Ik stoor me aan hun lompheid zols je je zou storen aan een brandwacht die per ongeluk het toneel oversteekt terwijl de voorstelling bezig is. Ze dragen niet het juiste kostuum, ze spelen in het verkeerde stuk. Spelen niet mee. Ze verbreken mijn ilusie. Alsof ze ineens de scène oplomen om het decor af te breken zodat ik niet meer kan geloven in het verhaal." (319)
Zijn korte stukjes zijn dan meestal ook niet zonder zelfspot of eerlijkheid, en bevatten vaak wel een vondst. Toch ziet het er naar uit dat Japin enigszins solipsistische neigingen heeft, die in dit geval irritant zijn omdat ze hem ervan weerhouden bepaalde zaken verder uit te denken dan dat hij hier besluit te doen, en in een iets te gemakkelijke illusie van superioriteit blijft leven.
De moeite waard om te lezen, vermakelijk, maar niet erg houdbaar.
"'Het maken van grote kunst is een vorm van domheid,' zei Louis vorig jaar tegen me, 'want je moet onberedeneerd grote keuzes maken.' Zou dat ook niet gelden voor levenskunst? Het niet overdenken van de gevolgen. Het niet kennen van de grenzen. De impact van de dingen niet begrijpen. Geluk is het verstand over het hoofd zien." (p24)
"Veel mensen verpesten het decor, ze bederven mijn illusie. Ze lopen door het beeld. Ik stoor me aan hun lompheid zols je je zou storen aan een brandwacht die per ongeluk het toneel oversteekt terwijl de voorstelling bezig is. Ze dragen niet het juiste kostuum, ze spelen in het verkeerde stuk. Spelen niet mee. Ze verbreken mijn ilusie. Alsof ze ineens de scène oplomen om het decor af te breken zodat ik niet meer kan geloven in het verhaal." (319)
Zijn korte stukjes zijn dan meestal ook niet zonder zelfspot of eerlijkheid, en bevatten vaak wel een vondst. Toch ziet het er naar uit dat Japin enigszins solipsistische neigingen heeft, die in dit geval irritant zijn omdat ze hem ervan weerhouden bepaalde zaken verder uit te denken dan dat hij hier besluit te doen, en in een iets te gemakkelijke illusie van superioriteit blijft leven.
De moeite waard om te lezen, vermakelijk, maar niet erg houdbaar.
July 14, 2020
Dit boek leek me een goede keuze in mijn queeste om Arthur Japin en zijn werk te doorgronden. Na het lezen van "Een schitterend gebrek" heb ik namelijk een kleine fascinatie ontwikkeld voor de twee. Ik wilde weten hoe hij in staat was zoiets wonderlijks te schrijven en tegelijkertijd toch ook pessimistisch te schrijven. Ik wilde bovendien weten hoe de rest van zijn werk eruit zag. Had hij nog zoiets wonderlijk hemels geschreven, misschien zelfs iets puur positiefs, zonder dramatische afloop.
Nu ik 3 boeken verder ben na het lezen van: "Magonische verhalen", "Maar buiten is het feest" en "Zols dat gaat met wonderen" heb ik denk ik een stuk beter beeld van zowel Japin als zijn boeken. Ik wil niet zeggen dat ik de man denk te kennen. Er is namelijk nog een hoop over hem te weten, zelfs na het lezen van zijn dagboek. Hij is openhartig, maar wellicht had hij nog openhartiger kunnen zijn. Hij vertelt over de problemen die hij had als kind en over zijn hooggevoeligheid, die hem nog steeds zowel helpt als hindert. Ik zou echter geïnteresseerd zijn in een nog uitgebreidere bespreking van de twee. Nog existentiëler. Nog filosofischer...
Ik ben het echter niet met hem eens dat, zoals hij schrijft in het boek, mensen hem alleen maar minder goed kennen hoe meer interviews en dergelijke hij doet. Zeker na het luisteren van een dagboek van hem, dat hij nota bene zelf voorleest, denk ik namelijk dat ik me een stuk beter beeld van hem heb gevormd. Zoals hij zelf zegt kan hij door enkel te kijken naar de verschijning van een persoon ook een helder beeld vormen van het innerlijk van die persoon. Gek genoeg lijkt hij te vergeten dat voor anderen hetzelfde kan gelden als ze naar hem kijken. Voordat ik ook maar iets van hem gelezen had van hem zag ik al een hoop van wat hij was door alleen maar te kijken naar de foto van hem achterop de kaft van "Een schitterend gebrek". "Die man heeft duisternis meegemaakt" dacht ik.
Dat klopte ook. Ik ben door het lezen van dit boek echter ook aangenaam verrast wat betreft de positieve dingen die hij heeft meegemaakt. Ik heb beter leren begrijpen wat hij bedoelt wanneer hij zei dat het enige dat hij kon liefhebben was. Dat bleek uit hoe hij een dikke vrouw verdedigde toen een vrouw in zijn gezelschap haar de grond in boorde. Dat bleek uit de beschrijving van zijn relatie met Lex en Ben. Ik had daar al over gelezen op Wikipedia. Ik had me daar echter geen al te goede mening over gevormd. Ik dacht namelijk dat zulke relaties toch altijd te breekbaar zouden blijken. Kan je namelijk echt 2 personen tegelijk liefhebben? Wordt 1 persoon toch niet buitengesloten op een manier? Zoals Japin zegt is liefde niet iets wat op kan gaan wanneer je het weggeeft. Het groeit er alleen maar van. Daar ben ik het helemaal mee eens. Dat merk ik ook in mijn eigen leven. Waar hij echter geen rekening mee houdt is dat liefde iets anders is dan aandacht. Aandacht is naar mijn mening wat eindiger. Je kunt maar aan een bepaald aantal personen per dag aandacht besteden. Voldoet het daarom om je aandacht tussen twee personen die je liefhebt te verdelen? Japin blijft het antwoord op die vraag een beetje schuldig. Ik zou echter graag willen geloven dat dit kan. Ik zal het daarom ook proberen te geloven totdat ik ervaar dat het tegendeel waarschijnlijker is.
Zoals dat gaat met goede schrijvers, herken ik mezelf wel in wat hij schrijft. In delen in ieder geval. Ik vraag me daarom af hoe zeer wij op elkaar lijken en waarin we verschillen. Ik heb zelf denk ik ook een bepaalde gevoeligheid waardoor ik als kind heb geleden. Ik geloof bovendien ook in wonderen. Ik vond het daarom erg interessant om te lezen welke hij meent meegemaakt te hebben in zijn leven. Zoals hij zegt dat het gaat met wonderen: men gelooft ze over het algemeen alleen als men ze zelf ervaart, anders twijfelt men eraan. Ik zou echter graag geloven in de wonderen die Japin heeft meegemaakt. Ik herken er namelijk ook mijn eigen wonderlijke ervaringen in. Dat deed ik al bij het lezen van "Magonische verhalen" en "Een schitterend gebrek". Het is echter fijn om te lezen dat de schrijver expliciet vermeld in wonderen te geloven. Dan weet ik tenminste 100% zeker dat het niet enkel om een manier van schrijven gaat.
Zoals ik schreef vraag ik me af waarom Japin niet meer positief schrijft. Komt dat door hoe zijn leven is gelopen? Komt dat doordat een hoop van de verhalen die hij schrijft gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen, die nou eenmaal geen happy end hadden, of is de reden misschien dat in het echte leven het nou eenmaal weinig voorkomt dat er echt gelukzalige verhalen gebeuren? Ik denk dat het antwoord een combinatie van de drie is. Het is jammer om te zien dat hij niet zijn wonderlijke ervaringen doorzet tot een schitterend einde, maar ook wel begrijpelijk. Enigszins...
Ik dacht eerst dat ik na het lezen van nog een aantal boeken ik wel even klaar zou zijn met Japin en dat ik op een later punt in mijn leven wellicht meer van hem zou lezen. Ik vind hem namelijk een goede schrijver, maar zijn werk mist voor mij misschien net nog dat beetje oomph om me echt gepassioneerd te maken. Hij schrijft echter goed genoeg en meer dan voldoende in mijn stijl om me geïnteresseerd te houden. Ik dacht dat ik na het lezen van één dagboek wel genoeg over hem gelezen zou hebben. Na zijn uiteenzetting over wonderen ben ik echter ook benieuwd om te lezen wat hij heeft geschreven over geluk, en haar tegenpool: depressie. Als hij dat op een vergelijkbare manier doet als dat hij over wonderen spreekt in zijn eerste dagboek dan schrok ik dat boek namelijk graag naar binnen. Ik kan daarom met liefde zeggen dat ik in ieder geval nog een boek van hem ga lezen nu. Wellicht zelfs twee. Ik ben namelijk ook wel benieuwd geraakt naar "De zwarte met het witte hart" nadat uit zijn dagboek bleek hoeveel impact dat boek heeft gehad...
Nu ik 3 boeken verder ben na het lezen van: "Magonische verhalen", "Maar buiten is het feest" en "Zols dat gaat met wonderen" heb ik denk ik een stuk beter beeld van zowel Japin als zijn boeken. Ik wil niet zeggen dat ik de man denk te kennen. Er is namelijk nog een hoop over hem te weten, zelfs na het lezen van zijn dagboek. Hij is openhartig, maar wellicht had hij nog openhartiger kunnen zijn. Hij vertelt over de problemen die hij had als kind en over zijn hooggevoeligheid, die hem nog steeds zowel helpt als hindert. Ik zou echter geïnteresseerd zijn in een nog uitgebreidere bespreking van de twee. Nog existentiëler. Nog filosofischer...
Ik ben het echter niet met hem eens dat, zoals hij schrijft in het boek, mensen hem alleen maar minder goed kennen hoe meer interviews en dergelijke hij doet. Zeker na het luisteren van een dagboek van hem, dat hij nota bene zelf voorleest, denk ik namelijk dat ik me een stuk beter beeld van hem heb gevormd. Zoals hij zelf zegt kan hij door enkel te kijken naar de verschijning van een persoon ook een helder beeld vormen van het innerlijk van die persoon. Gek genoeg lijkt hij te vergeten dat voor anderen hetzelfde kan gelden als ze naar hem kijken. Voordat ik ook maar iets van hem gelezen had van hem zag ik al een hoop van wat hij was door alleen maar te kijken naar de foto van hem achterop de kaft van "Een schitterend gebrek". "Die man heeft duisternis meegemaakt" dacht ik.
Dat klopte ook. Ik ben door het lezen van dit boek echter ook aangenaam verrast wat betreft de positieve dingen die hij heeft meegemaakt. Ik heb beter leren begrijpen wat hij bedoelt wanneer hij zei dat het enige dat hij kon liefhebben was. Dat bleek uit hoe hij een dikke vrouw verdedigde toen een vrouw in zijn gezelschap haar de grond in boorde. Dat bleek uit de beschrijving van zijn relatie met Lex en Ben. Ik had daar al over gelezen op Wikipedia. Ik had me daar echter geen al te goede mening over gevormd. Ik dacht namelijk dat zulke relaties toch altijd te breekbaar zouden blijken. Kan je namelijk echt 2 personen tegelijk liefhebben? Wordt 1 persoon toch niet buitengesloten op een manier? Zoals Japin zegt is liefde niet iets wat op kan gaan wanneer je het weggeeft. Het groeit er alleen maar van. Daar ben ik het helemaal mee eens. Dat merk ik ook in mijn eigen leven. Waar hij echter geen rekening mee houdt is dat liefde iets anders is dan aandacht. Aandacht is naar mijn mening wat eindiger. Je kunt maar aan een bepaald aantal personen per dag aandacht besteden. Voldoet het daarom om je aandacht tussen twee personen die je liefhebt te verdelen? Japin blijft het antwoord op die vraag een beetje schuldig. Ik zou echter graag willen geloven dat dit kan. Ik zal het daarom ook proberen te geloven totdat ik ervaar dat het tegendeel waarschijnlijker is.
Zoals dat gaat met goede schrijvers, herken ik mezelf wel in wat hij schrijft. In delen in ieder geval. Ik vraag me daarom af hoe zeer wij op elkaar lijken en waarin we verschillen. Ik heb zelf denk ik ook een bepaalde gevoeligheid waardoor ik als kind heb geleden. Ik geloof bovendien ook in wonderen. Ik vond het daarom erg interessant om te lezen welke hij meent meegemaakt te hebben in zijn leven. Zoals hij zegt dat het gaat met wonderen: men gelooft ze over het algemeen alleen als men ze zelf ervaart, anders twijfelt men eraan. Ik zou echter graag geloven in de wonderen die Japin heeft meegemaakt. Ik herken er namelijk ook mijn eigen wonderlijke ervaringen in. Dat deed ik al bij het lezen van "Magonische verhalen" en "Een schitterend gebrek". Het is echter fijn om te lezen dat de schrijver expliciet vermeld in wonderen te geloven. Dan weet ik tenminste 100% zeker dat het niet enkel om een manier van schrijven gaat.
Zoals ik schreef vraag ik me af waarom Japin niet meer positief schrijft. Komt dat door hoe zijn leven is gelopen? Komt dat doordat een hoop van de verhalen die hij schrijft gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen, die nou eenmaal geen happy end hadden, of is de reden misschien dat in het echte leven het nou eenmaal weinig voorkomt dat er echt gelukzalige verhalen gebeuren? Ik denk dat het antwoord een combinatie van de drie is. Het is jammer om te zien dat hij niet zijn wonderlijke ervaringen doorzet tot een schitterend einde, maar ook wel begrijpelijk. Enigszins...
Ik dacht eerst dat ik na het lezen van nog een aantal boeken ik wel even klaar zou zijn met Japin en dat ik op een later punt in mijn leven wellicht meer van hem zou lezen. Ik vind hem namelijk een goede schrijver, maar zijn werk mist voor mij misschien net nog dat beetje oomph om me echt gepassioneerd te maken. Hij schrijft echter goed genoeg en meer dan voldoende in mijn stijl om me geïnteresseerd te houden. Ik dacht dat ik na het lezen van één dagboek wel genoeg over hem gelezen zou hebben. Na zijn uiteenzetting over wonderen ben ik echter ook benieuwd om te lezen wat hij heeft geschreven over geluk, en haar tegenpool: depressie. Als hij dat op een vergelijkbare manier doet als dat hij over wonderen spreekt in zijn eerste dagboek dan schrok ik dat boek namelijk graag naar binnen. Ik kan daarom met liefde zeggen dat ik in ieder geval nog een boek van hem ga lezen nu. Wellicht zelfs twee. Ik ben namelijk ook wel benieuwd geraakt naar "De zwarte met het witte hart" nadat uit zijn dagboek bleek hoeveel impact dat boek heeft gehad...
April 20, 2016
Arthur Japin is een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers. Hij schrijft bijzondere boeken en zijn eigen leven is ook bijzonder. Ik was al eens in dit boek begonnen. Toen ben ik al vrij snel gestopt, omdat ik me niet op het boek concentreren. Nu lukte dat gelukkig wel. Het is erg interessant. Je krijgt een kijkje in zijn leven, verteld aan de hand van allerlei fragmenten. Het boek is soms wat van de hak op de tak. Dat was de reden waarom ik het de eerste keer weg had gelegd. Ik ben blij dat ik het nu wel uitgelezen heb. Toch is dat wel een reden waarom ik het maar drie in plaats van vier sterren heb gegeven.
December 1, 2015
Er wordt prachtig verhaald van zijn jaloersmakende leven in dit dagboek.Je zou kunnen zeggen dat Arthur Japin de hele tijd tegeltjeswijsheden uit. Maar ik denk niet dat het zo is, ik geloof in de oprechtheid van dit dagboek, van zijn weergegeven gedachten. Het is meer een boek om van tijd tot tijd in te lezen, dan om in 1 ruk uit te lezen.
August 28, 2021
"Zij heeft me geleerd wat je moet doen als het vuur op je op de hielen zit. Er niet voor wegrennen, maar stilstaan, je omdraaien, een aanloop nemen en door de vlammen springen."
Wederom het gevoel alsof je heel dicht bij Arthur komt. Hij vertelt in dit boek hoe hij verliefd wordt op een tweede man, en hoe zij hun relatie met hun drieën proberen te laten werken, hoe zij dat ontdekken. Heel even lijkt er nog een vierde aan te worden toegevoegd, maar dat zet uiteindelijk niet door.
Heel mooi om te lezen hoe fijn zij het hebben samen, en de liefde echt vermenigvuldigd. Het is heel inspirerend om te zien hoe iemand zo'n veilig nest heeft kunnen bereiken terwijl hij vroeger ervan overtuigd was dat dat echt niet voor hem weggelegd was, vanwege alles wat hem was wijsgemaakt op school. Hij voelde zich een mislukkeling, maar komt alsnog toch zo goed terecht. Dat is inspirerend.
Het boek laat ook heel veel zien van het succes van de Zwarte met het witte hart. In Ghana wordt dat zelfs toegevoegd aan wat er onderwezen wordt op hun scholen. Het wordt toegevoegd aan de lesstof. Ook in Amerika wordt dat een groot succes. Hij reist echt de wereld over om over dat boek te kunnen vertellen.
Artur reist heel veel. Bijvoorbeeld naar Amerika. Ze hebben ook een huis in Frankrijk. Erg gebonden aan Nederland zijn ze niet.
En Arthur is veel meer dan een schrijver. Hij schrijft ook toneelstukken, films en opera's en speelt erin mee. Hij is een acteur, een danser, een schrijver, een kunstenaar.
Wat ik altijd mooi vind om te lezen is de tijd waarin hij zijn boeken schrijft. Sommige passages herken ik direct. En ik probeer elke keer te raden met welk boek hij op dat moment bezig is. Er ligt zoveel van hem in zijn boeken, dat hij je het gevoel geeft zich helemaal aan de lezer te geven. Wat de lezer er vervolgens dan mee doet is aan hem, maar er is niks meer wat je tegen hem kunt gebruiken, want hij legt zijn kaarten allemaal zelf op tafel.
Wederom het gevoel alsof je heel dicht bij Arthur komt. Hij vertelt in dit boek hoe hij verliefd wordt op een tweede man, en hoe zij hun relatie met hun drieën proberen te laten werken, hoe zij dat ontdekken. Heel even lijkt er nog een vierde aan te worden toegevoegd, maar dat zet uiteindelijk niet door.
Heel mooi om te lezen hoe fijn zij het hebben samen, en de liefde echt vermenigvuldigd. Het is heel inspirerend om te zien hoe iemand zo'n veilig nest heeft kunnen bereiken terwijl hij vroeger ervan overtuigd was dat dat echt niet voor hem weggelegd was, vanwege alles wat hem was wijsgemaakt op school. Hij voelde zich een mislukkeling, maar komt alsnog toch zo goed terecht. Dat is inspirerend.
Het boek laat ook heel veel zien van het succes van de Zwarte met het witte hart. In Ghana wordt dat zelfs toegevoegd aan wat er onderwezen wordt op hun scholen. Het wordt toegevoegd aan de lesstof. Ook in Amerika wordt dat een groot succes. Hij reist echt de wereld over om over dat boek te kunnen vertellen.
Artur reist heel veel. Bijvoorbeeld naar Amerika. Ze hebben ook een huis in Frankrijk. Erg gebonden aan Nederland zijn ze niet.
En Arthur is veel meer dan een schrijver. Hij schrijft ook toneelstukken, films en opera's en speelt erin mee. Hij is een acteur, een danser, een schrijver, een kunstenaar.
Wat ik altijd mooi vind om te lezen is de tijd waarin hij zijn boeken schrijft. Sommige passages herken ik direct. En ik probeer elke keer te raden met welk boek hij op dat moment bezig is. Er ligt zoveel van hem in zijn boeken, dat hij je het gevoel geeft zich helemaal aan de lezer te geven. Wat de lezer er vervolgens dan mee doet is aan hem, maar er is niks meer wat je tegen hem kunt gebruiken, want hij legt zijn kaarten allemaal zelf op tafel.
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 26, 2022
Één van de slechtste dagboeken die ik ooit las.
Wat een naïeve sul! Alles is vrolijk, alles is positief. En de liefde! Aaah! De liefde is alles in het leven!
Hij mag een sterke portie nuchterheid en realisme toegediend krijgen!
Wat een naïeve sul! Alles is vrolijk, alles is positief. En de liefde! Aaah! De liefde is alles in het leven!
Hij mag een sterke portie nuchterheid en realisme toegediend krijgen!
March 10, 2022
Geluisterd terwijl ik ziek was, interessante stukjes leven en gedachten, kleine scènes, tot leven gelezen door de acteur Japin.
July 28, 2022
Met tussen pozen gelezen en naar aanleiding van het feit dat ik een dagboek ben begonnen in mei 2022 met losse notities en van reizen houdt.
Vele flarden van reizen en filosofie spreken aan en worden herkend zoals:
Werkelijk begrip sluit ieder oordeel uit. Mooie zin over niet oordelen.
Erudiete geest die alles bespreekt en de herenliefde benadrukt.
Vele flarden van reizen en filosofie spreken aan en worden herkend zoals:
Werkelijk begrip sluit ieder oordeel uit. Mooie zin over niet oordelen.
Erudiete geest die alles bespreekt en de herenliefde benadrukt.
Displaying 1 - 10 of 10 reviews