What do you think?
Rate this book
Jacobi's tocht / Witte liefde / Die zomer
Veelgeprezen romandrieluik dat een onalledaags beeld van een gezin toont
In Jacobi's tocht, Witte liefde en Die zomer laat Wanda Reisel het beeld van haar familie telkens kantelen. De dochter richt haar blik op haar vader, op haar moeder en op zichzelf. Alle drie gaan buiten de gebaande paden. Alle drie gaan vreemd. Alle drie gaan op zoek naar nieuwe horizonten. Een verborgen wereld. Gebundeld vormen deze veelgeprezen boeken een romandrieluik dat een onalledaags beeld van een gezin toont.
In Jacobi's tocht, Witte liefde en Die zomer laat Wanda Reisel het beeld van haar familie telkens kantelen. De dochter richt haar blik op haar vader, op haar moeder en op zichzelf. Alle drie gaan buiten de gebaande paden. Alle drie gaan vreemd. Alle drie gaan op zoek naar nieuwe horizonten. Een verborgen wereld. Gebundeld vormen deze veelgeprezen boeken een romandrieluik dat een onalledaags beeld van een gezin toont.
Paperback
1 person want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
October 17, 2024
Wanda Reisel (1955) weet als geen andere schrijver sfeer op te bouwen. Of het nu om de witte gemeenschap op Curaçao in de jaren vijftig of om het Amsterdam van begin jaren zeventig gaat, haar beeldende verhalen houden een glimp van de geschiedenis in leven.
In Witte liefde (2004) kijkt Ro Weller na haar dood terug op haar affaire met Bob op het broeierige Curaçao, waar de Nederlanders zich in hun koloniale enclave proberen te vermaken.
Het taalgebruik van Reisel is rijk en stelt de lezer in staat weg te dromen. Zelfs de stereotypen – de echtgenoot die verliefd wordt op zijn stagiaire, de donkere mannen die hem proberen te chanteren – vloeken daardoor niet al te erg met het geloofwaardige. Van een groot plot is in Witte liefde geen sprake, maar dat hindert niet: wat telt is de dans waaraan de aanwezigen zich niet kunnen onttrekken.
Hoewel Witte liefde voor mij het hoogtepunt was in deze bundel, vond ik ook het coming-of-ageverhaal Die zomer (2008) de moeite waard. In de lange zomer van 1970 maakt de zeventienjarige Dana kennis met de nieuwe tijdgeest, die seks, drugs en rock & roll ademt. Leraren proberen schaamteloos aan te pappen met leerlingen en ouders leren bij de voornaam te worden aangesproken, terwijl zij zelf de waarden van het huwelijk herijken.
Reisel schept opnieuw een geweldig tijdsbeeld, waarbij ze het aan de lezer laat een oordeel te vellen. Het is bijzonder hoe goed ze in staat is zich in de hoofdpersoon te verplaatsen, al zitten er discrepanties in het verhaal. Zo denkt Dana soms teveel als een volwassene en verschuift haar karakter van altijd-op-iedereen-verliefd wel heel snel naar bedachtzaam-en-rationeel-naar-mannen-kijkend. Wat mij betreft hadden de lange passages over vrijheid, blijheid en seks verder op de achtergrond mogen blijven.
Een feest om te lezen is daarentegen de omgang tussen Dana en met name haar vader, die ze soms in ‘compromitterende’ toestand aantreft, wat zijn puberdochter gelegen uitkomt. Toevallig las ik tegelijkertijd Mémoire de fille van Annie Ernaux over het leven van een jonge vrouw in 1958, dat geweldig aansluit op Die zomer.
Een minpunt van de bundel is de novelle Jacobi’s tocht (1986), die in tegenstelling tot de andere verhalen staccato geschreven is en me niet aansprak.
In Witte liefde (2004) kijkt Ro Weller na haar dood terug op haar affaire met Bob op het broeierige Curaçao, waar de Nederlanders zich in hun koloniale enclave proberen te vermaken.
De vrouwen keken me allemaal verwachtingsvol aan alsof ik me als hun geestelijk leider over hen moest ontfermen.
– Ja, Ro, vertel jij als kunstenares eens wat boeiends, iets over het boetseren, die natte klei aan je handen, dat aardse, word je daar soms niet wild van?
Als kunstenares had je vanzelf wilde haren en losse zeden.
– Ja hoor, daar word je wel eens wild van, Jacky. Het is als massage maar dan met een homp klei.
– Een kleiage?
Ze gierden het uit.
Het taalgebruik van Reisel is rijk en stelt de lezer in staat weg te dromen. Zelfs de stereotypen – de echtgenoot die verliefd wordt op zijn stagiaire, de donkere mannen die hem proberen te chanteren – vloeken daardoor niet al te erg met het geloofwaardige. Van een groot plot is in Witte liefde geen sprake, maar dat hindert niet: wat telt is de dans waaraan de aanwezigen zich niet kunnen onttrekken.
Hoewel Witte liefde voor mij het hoogtepunt was in deze bundel, vond ik ook het coming-of-ageverhaal Die zomer (2008) de moeite waard. In de lange zomer van 1970 maakt de zeventienjarige Dana kennis met de nieuwe tijdgeest, die seks, drugs en rock & roll ademt. Leraren proberen schaamteloos aan te pappen met leerlingen en ouders leren bij de voornaam te worden aangesproken, terwijl zij zelf de waarden van het huwelijk herijken.
Reisel schept opnieuw een geweldig tijdsbeeld, waarbij ze het aan de lezer laat een oordeel te vellen. Het is bijzonder hoe goed ze in staat is zich in de hoofdpersoon te verplaatsen, al zitten er discrepanties in het verhaal. Zo denkt Dana soms teveel als een volwassene en verschuift haar karakter van altijd-op-iedereen-verliefd wel heel snel naar bedachtzaam-en-rationeel-naar-mannen-kijkend. Wat mij betreft hadden de lange passages over vrijheid, blijheid en seks verder op de achtergrond mogen blijven.
Een feest om te lezen is daarentegen de omgang tussen Dana en met name haar vader, die ze soms in ‘compromitterende’ toestand aantreft, wat zijn puberdochter gelegen uitkomt. Toevallig las ik tegelijkertijd Mémoire de fille van Annie Ernaux over het leven van een jonge vrouw in 1958, dat geweldig aansluit op Die zomer.
Een minpunt van de bundel is de novelle Jacobi’s tocht (1986), die in tegenstelling tot de andere verhalen staccato geschreven is en me niet aansprak.
Displaying 1 of 1 review