Karš un miers, I-II

by Leo Tolstoy, Anna Ozola-Sakse (Translator), Māris Ozoliņš (Designer)

Epopeja «Karš un miers» (1863-1869) ir viens no izcilākajiem daiļdarbiem krievu un pasaules literatūrā. Ļevs Tolstojs tajā attēlojis plašu Krievijas sabiedrības dzīves ainu laikposmā no 1805. gada līdz 1820. gadam. Romāna centrā - līdz tam laikam neuzvaramās Napoleona armijas sagrāve 1812. gadā. Kara tēma un kauju skati organiski savijušies ar daudzplānaino aizmugures dzīves notēlojumu. Uz vēsturisko notikumu fona sniegta trīs muižnieku ģimeņu - Rostovu, Bolkonsku un Bezuhovu dzīves hronika. Līdzās izdomātiem varoņiem attēlotas vēsturiskas personības - Kutuzovs, Napoleons u. c. Rakstnieks parādījis 1812. gada Tēvijas kara tautisko raksturu. Romānā atspogulojušās ari Tolstoja pasaules uzskata pretrunas, kas vēlāk noveda viņu pie reakcionārās mācības par «nepretošanos ļaunumam ar varu». Šai ziņā raksturīga ir atpalikušās, patriarhālās zemniecības idealizācija Platona Karatajeva tēlā, - viņš sludina samierināšanos ar dzīvi, atteikšanos no jebkādas cīņas.

Genres: Classics, Fiction, Russia, Historical Fiction, Russian Literature, Audiobook, 19th Century

732 pages, Hardcover

First published January 1, 1867

About the author

Lev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.

His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.

Reviews

[Magdalene · Rating 5 out of 5]

Nie żałuje ani sekundy spędzonej przy tym

[Knigoqdec · Rating 4 out of 5]

(Ако някой ми съдейства за изданието на Народна култура, благодаря. Твърде сложно ми е да ги добавям. Това е най-близкото като страници, което успях да открия)

Приятно изненадана съм от пълнокръвния и жив свят на "Война и мир". Знае се, че руската литература не ми въздейства добре, обикновено. Но Толстой наистина се оказа разказвачът, за когото всички говорят. Прекрасно изградени герои и ярки сцени, които те увличат в тази вече отдавна отминала епоха. Мисля, че мога смело да заявя, че засега Толстой е единственият руски автор, с когото "се разбираме".
Минуси имаше, разбира се. Например твърде подробното разтегляне на отделни сцени, които нямаха никаква важност по отношение на главната история. Да, помагаха ни да усетим руския бит и култура, както и вътрешния свят на героите, но се прекаляваше с тях, поне от моя начин на възприемане. Доскучаваха ми, унасяха ме да си мисля за друго, докато гледам буквите. Както се казва, ако имаше някой умел редактор, книгата щеше да е три пъти по-малка, но и три пъти по-стегната.
Признавам си, че има и доста герои, които се оказа, че бъркам скандално. Някъде към последните страници най-сетне, наистина най-сетне се ориентирах кой точно е Борис!

Наташа много, много, много ме подразни. Сигурна съм, че ще запомня това за дълго време и ако някога попадна на томове 3-4, този спомен за това глупаво момиче, пак ще се появи. Толкова съм... разочарована от нея (казано с глас на руска матрона и тежка въздишка).

[Andrea · Rating 5 out of 5]

Было морозно и ясно. Над грязными, полутемными улицами, над черными крышами стояло темное звездное небо. Пьер, только глядя на небо, не чувствовал оскорбительной низости всего земного в сравнении с высотою, на которой находилась его душа. При въезде на Арбатскую площадь огромное пространство звездного темного неба открылось глазам Пьера. Почти в середине этого неба над Пречистенским бульваром, окруженная, обсыпанная со всех сторон звездами, но отличаясь от всех близостью к земле, белым светом и длинным, поднятым кверху хвостом, стояла огромная яркая комета 1812-го года, та самая комета, которая предвещала, как говорили, всякие ужасы и конец света. Но в Пьере светлая звезда эта с длинным лучистым хвостом не возбуждала никакого страшного чувства. Напротив, Пьер радостно, мокрыми от слез глазами смотрел на эту светлую звезду, которая как будто, с невыразимой быстротой пролетев неизмеримые пространства по параболической линии, вдруг, как вонзившаяся стрела в землю, влепилась тут в одно избранное ею место на черном небе и остановилась, энергично подняв кверху хвост, светясь и играя своим белым светом между бесчисленными другими мерцающими звездами. Пьеру казалось, что эта звезда вполне отвечала тому, что было в его расцветшей к новой жизни, размягченной и ободренной душе.

What an incredible passage to conclude the first two volumes of the greatest novel ever written! So many interpretations can be formulated from the contrasting feelings of dread by the general public and Pierre's sudden inspiration upon seeing the comet of 1812. What is to happen next? We know that superstitious feeling of doom is to be proven correct soon, when Napoleon invades Russia once again in near future. But what is to come for Pierre?

Natasha, Natasha.... I really disliked her character at first because of her endless childishness, but it is her naïveté and tendency to follow her every changing mood with reckless abandon that gets her in a lot of trouble. Now I just feel very sorry for her, and I'm anxious to see how her destiny unfolds. Part V of Volume 2 is an incredible piece of melodrama done right. I'm so in love with Tolstoy's writing.

[bulion · Rating 5 out of 5]

tołstoj włożył mój mózg do sokowirówki bo zacząłem tę książkę z troche naiwnym przekonaniem ze oo no beda chodzic do swoich domow bedzie duzo bali no wiadomo. xix wiek. tymczasem 100 stron in jeden rozdzial sklada sie tylko z przechodzenia przez most, pozniej przechodza troche wiecej przez ten most, a nastepnie most spalaja. i szczerze czytanie tego to byla najlepsza zabawa na swiecie. gubilem sie w postaciach ciagle ale boze pierwszy tom z austerlitz byl fantastyczny. przez to jakim pozytywnym zaskoczeniem byly rozdzialy o wojnie autentycznie nie moglem sie wkrecic w jakiekolwiek dramy mieli pozniej w petersburgu bo ciagle zastanawialem sie gdzie jest kutuzow😔 halooooo gdzie ksiaze andrzej. he got a lobotomy in the czech republic. rostow chociaz na poczatku deńko irytujacy grew on me like a fungus. ksiezniczka maria moja absolutna faworytka, pierre jest natsepny w kolejce, nic mu nigdy nie wychodzi co za świat. ze wszystkich 27387582 postaci kazda jest rozbudowana przynajmniej w jakims stopniu i to jest takie cudowne. nie moge sie doczekac nastepnych dwoch tomow

[Dagnija Lace-Ate · Rating 4 out of 5]

Grāmata, kura ir pārlasāma ik desmitgadi. Pirmoreiz tā bija par Natašas mīlestību. Pēc tam - par Pjēra patiesības meklējumiem. Šoreiz es atradu grāfa Tolstoja kritiku par sava laika sabiedrību un cilvēku tukšumu līdz ar to dzīšanos pēc mantas un stāvokļa sabiedrībā. Autors ved varoņus gan reliģijā, gan masonu kustībā, gan slavas un karjeras kāpnēs, gan mīlas un baudu skurbumā, gab pašdisciplīnas važās. Bet nekur tie nerod visaptverošu atbildi uz saviem jautājumiem. Varbūt - atbilde ir otrajā sējumā?

Atņēmu zvaigzni dzimumu līdztiesības trūkuma dēļ - visā dižajā romānā nav nevienas gudras un spēcīgas sievietes. Visas ir tikai puscilvēki salīdzinājumā ar romāna vīriešu kārtas varoņiem...

[małgosia ੯‧̀͡⬮ · Rating 5 out of 5]

to jest najlepsza książka na świecie oto moje wnioski z lektury
1) wole tolstoja niż dostojewskiego
2) to niesamowite jak fascynujące moze byc xix wieczne romansidlo
3) każda z postaci jest dobra KAŻDA nawet kobiece (!) (trzeba pamiętać z którego wieku jest ta książka) są złożone i maja niejednoznaczny charakter tak samo te zle NIE SĄ zle na wskroś/bycie zła postacią nie jest ich jedyna cecha osobowosci
4) narracja jest bardzo świadomie prowadzona autor wie jaki efekt chciał wywołać i JAK to zrobić (udaje mu się) + jest na tyle dobra żeby 200 stron bitew było ciekawe
5) aspekt duchowy (?) jest niekiedy zawoalowany ale bardzo bogaty (chociaż muszę się przyznać ze aż mnie zmroziło kiedy zobaczyłam słowa magnetyzm i metempsychoza)
6) szkoda ze pierre’a tak mało!!!! i mam wrażenie ze końcówka powinna byc bardziej rozbudowana CHOCIAŻ pejzaż wewnętrzny bardzo zgrabny zabieg ale nadal jestem zdania ze jeszcze z 50 stron można było te akcje przedłużyć
7) wątek z masonami mnie absolutnie przeraził ale fajnie by było gdyby był bardziej rozwinięty👎
jak szukacie zajęcia na wakacje to serdecznie polecam na pewno się nie rozczarujecie!!!!!

[Paula · Rating 3 out of 5]

Ļoti, ļoti var just, ka maksā par lapaspusēm😁, bet kopumā 3 zvaigznes = man patika.

Atsevišķi fragmenti, kā lielākā daļa kauju un pārdomas par Napoleonu, mani neaizrāva, likās kā izstiepts centiens izklausīties inteliģentam un smalkam. Taču tās bagātnieku intrigas! Kas ko mīl vai nemīl, ko darījis, ko teicis. Tā bija mana tējas tase.😁

Ja šobrīd būtu jāsaka, visiem izlasīt neieteiktu...bet priekšā vēl ir 3. un 4.daļa, kuru laikā viss var mainīties.

[Ilze Folkmane · Rating 5 out of 5]

Labi, ka ir 3. un 4. sējums. Es vēl neesmu gatava šķirties no visiem varoņiem un šī stāsta.

[Ula]

i am not okay btw

nie ukrywam, czytam to przede wszystkim, dlatego że mój ulubiony musical był inspirowany fragmentem tej książki (konkretnie ostatnią częścią drugiego tomu) i nie wiem, czy tak bardzo by mi się podobało, gdyby nie wiedza, w jakim mniej więcej kierunku zmierzają bohaterowie i ich intrygi

skoro to już mamy ze sobą: kocham nataszę, kocham piotra, ten drugi tom był wspaniały, dziękuję za uwagę

[Dainis Deigelis · Rating 5 out of 5]

Pirmā, grāmata, kuru iesāku lasīt jau pagājušajā gadā un pabeidzu jaunajā. Ja vēlaties, daudz pārdomas par laikmetu, savu lomu tajā, par to, kas patiesībā ir dzīve, par visādiem maldu ceļiem un apskaidrību, šis nebūs viegls uzdevums šo darbu lasīt ar pacietību un lēnām un domāt, bet kopumā 3 nedēļas ar šo grāmatu man ir bijušas ļoti pārdomām bagātas.

[Gerda · Rating 4 out of 5]

Pasiilgau klasikos, ypač rusų, ypač Tolstojaus. Karą ir taiką jau ilgokai ketinau perskaityti ir pagaliau prisiruošiu. Pirmi du tomai buvo labai įdomūs, žavėjo tais visais egzistenciniais pamąstymais, kontrastu tarp to, kaip gyvenama kare ir kaip gyvenama "paprastame" gyvenime. Net nesitikėjau, kad taip įtrauks ir norėsis daugiau. Nekantrauju perskaityti likusią pusę.

[Neli · Rating 5 out of 5]

velmi dobre, už se tesim na zbytek, jenom doufam ze to prectu do konce ledna

[Caterina · Rating 5 out of 5]

Yazacak çok şey yok, bir dönem şaheseri, okurken kendinizi olay örgüsündeki karaklerden biri gibi hissediyorsunuz. Yıllar, yıllar önce okumuştum tekrar okumak öyle iyi geldi ki.

Karakterler içinde en çok Piyer Bezihov'un düşünce yapısını sevdim.

Ölmeden önce mutlaka okuyun!!

[Hagar Awad · Rating 1 out of 5]

I've been forcing myself for almost 2 months to finish it!!
The translation -of this edition- is horrible and the dialogue is merely amputated.

The worst thing is..It isn't finished yet, there's still PART 2 :'(

[Adrianna · Rating 5 out of 5]

4,75
Sama jestem zaskoczona, że AŻ tak wciągnęłam się w tę historię i zżyłam z bohaterami. Uwielbiam relacje rodzinne, które zostały tu opisane.

[niepoczytalna .pl · Rating 4 out of 5]

Uwikłani w wielką historię
"Wojna i pokój" przez wielu czytelników została uznana za powieść genialną i absolutną. Z jednej strony w wielu kwestiach trudno mi odmówić jej genialności, z drugiej nie mogę przymknąć oka na elementy, które strasznie się zestarzały i współcześnie są nie do przełknięcia. Zacznijmy jednak od rzeczy miłych.

Każdy kto lubi rozważania z zakresu filozofii historii, kogo interesują mechanizmy polityki i wojny w powieści Tołstoja może się rozsmakować. Przepychanki stronnictw, wzajemne oskarżenia, szczegóły taktyki wojennej od frontu aż po salonowe przepychanki – "Wojna i pokój" obfituje w tego typu przemyślenia aż po epilogi, w których autor szczegółowo przedstawia wszystkie swoje koncepcje i przemyślenia dotyczące tego, co steruje narodami i w jaki sposób tworzy się wielka historia. Z doświadczenia wiem, że prace naukowe pisane na ten temat, potrafią być niestrawne, jednak osadzenie przemyśleń filozoficznych w powieści sprawdziło się idealnie.

Ogromnym plusem powieści z pewnością jest język. Przy takich gabarytach, każde niedociągnięcie byłby męką, a jednak chociaż w warstwie fabularnej znajduję wady, to mimo wszystko czytałam z przyjemnością. Tołstoj znakomicie operuje potoczystym stylem i chociaż "Wojna i pokój" zawiera wiele opisów, dużym nadużyciem byłoby nazwać je dłużyznami.

Pora na wady. Pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się, że tło powieści ciekawiło mnie bardziej niż losy bohaterów i nie mogłam pozbyć się wrażenia, że autor najzwyczajniej w świecie ich nie lubi. W każdym razie, nie zrobił nic, żeby czytelnik ich polubił. O ile mężczyzn można jeszcze jakoś przełknąć (pewnie dlatego, że przynajmniej są “jacyś”), natomiast kobiety dzielą się na ładne i infantylne, ładne i przebiegłe oraz te brzydkie. Właściwie nie mają żadnych cech dodatkowych, a ich jedynym celem jest wyjście za mąż (nawet jeśli pobudki są różne). Zdaję sobie sprawę, że autor żył w takich czasach, w jakich żył, z poglądami takimi a nie innymi, ale pewnie przyznacie mi rację, że wypominanie kobiecie po urodzeniu kilkorga dzieci, że się roztyła i zaniedbała jest mocno nie na czasie. Obraz małżeństwa w powieści też są raczej mało zachęcający.

Cieszę się, że po wielokrotnym obejrzeniu licznych ekranizacji w końcu zmierzyłam się z tą monumentalną powieścią. Nie mogę zagwarantować, że dzieło Tołstoja na pewno Was zachwyci, ale pomimo jego wad naprawdę myślę, że każdy powinien po nie sięgnąć i sam przekonać się, w jakim stopniu porwie go wielka historia, a w jakim poruszą losy bohaterów. Dla mnie zdecydowanie bardziej atrakcyjny był pierwszy aspekt i ciągle powraca do mnie myśl – co jest przyczyną, a co skutkiem? Czy to my napędzamy historię, czy to ona napędza nas?

[Janete Spure · Rating 5 out of 5]

11❣️ no 10❣️
1.Valoda un rakstības stils.
Autentiskums plūst pāri malām.Ģeniāli, savdabīgi un ļoti izjusti uzrakstīts meistardarbs. Līdz ārprātam konkrēta iedziļināšanās detaļās (kas arī visvairāk prasa koncentrēšanos lasot) un ar to palīdzību uzbur reālistisku ainu visapkārt. 🖤
Lai arī brīžiem negāja viegli lasot Tolstoja versiju par kara gaitu, stratēģijām un plānošanu kopumā pat šajos aprakstos bija daudz aizraujošu vietu.
2. Sižets un tēmas aktualitāte.
Loģiski, ka jau sen dzirdēju šīs grāmatas nosaukumu un autoru un allaž prātoju, kas slēpjās aiz nosaukuma "Karš un miers". Lai, kaut kā savāktos un uzrakstītu atsauksmi nosaukšu 4 lielās tēmas, kuras ir grāmatas pamatā - Karš (viss, ko vien varat iedomāties ar to saistīts), Mīlestība, Garīgums un Sabiedrība cauri attiecīgajam laikmetam. Visas šīs tēmas, protams, caurvij un atklāj viena otru. Piemēram, karš noved karavīrus līdz eksistenciāliem jautājumiem, kuri savukārt noved pie jautājumiem par to, kas ir svarīgāks mīlestība pret sabiedrību un cilvēkiem vai, tomēr mīlestība uz Dievu? Spilgti, jo spilgti iezīmējās cilvēku nenovīdība, mantkārība un divkosība, kas kā pamatīga nezāle iet cauri visiem laikiem un, kuru mēs pamanam tikai cita dārzā, bet ne savējā.
3. Tēlu atveidojums.
Laikam jāsaka krievu klasikai raksturīgais radu rakstu raibums pilnā košumā. 🤭 Izteikti jūtams vīrišķais egoisms un tā dominance, kā arī konkurence it visā,bet man kā sievietei interesanti palasīt un izprast vīriešu dzelžaino loģiku.😁 Te varētu DAUDZ piemērus no teksta minēt, bet...Jālasa pašiem!
4. Emocionālais pārdzīvojums.
Ļoti niansētais un detalizētais rakstības stils liek domāt, ka gan pats Tolstojs, gan lasītājs ir tieši notikumu epicentrā. 💯❣️
5. Atziņas/Citāti
❣️"Tāpat kā pulksteņa mehānismā, arī kara mehānismā reiz uzsākta kustība tikpat neapturami rit līdz pēdējam rezultātam un tikpat vienaldzīgi nekustīgas līdz pat kustības pārraidījuma mirklim paliek tās mehānisma daļas, ko ierosme vēl nav skārusi."

[rzewnosci · Rating 5 out of 5]

Jestem zachwycona. Subtelną satyrą Tołstoja na społeczeństwo, a także tym jak w przystępny sposób przy opisie codziennych czynności jest wstanie wpleść pogłębioną analizę niuansów ludzkiej psychiki. Bardzo łapały mnie też za serce te charakterystyczne dla rosyjskiej prozy wybijające się nagle z taktu słów rozpaczliwe monologi wewnętrzne bohaterów będące odpowiedzią na bezsens, wszechobecne zepsucie i dwulicowość, na szwankujący system, którego nie ma komu naprawić.
Choć jeśli mowa o przystępności... dla mnie jako osoby uczącej się francuskiego dokładne przytaczanie listów księżniczek pisanych w tym języku było prawdziwą gratką, ale czy inni czytelnicy zapatrują się na to tak entuzjastycznie? Pozostaje mi wątpić...

W domu Rostowów powstała w tym czasie jakaś szczególna atmosfera kochliwości, jak to bywa w domach, gdzie są bardzo miłe i bardzo młode dziewczęta. Każdy młody człowiek, który przybywał do domu Rostowów, spoglądając na te młode, wrażliwe, uśmiechające się do czegoś (prawdopodobnie do swego własnego szczęścia) dziewczęce twarze doznawał wciąż tego samego uczucia gotowości do kochania i oczekiwania. szczęścia, którego doznawała również młodzież domu Rostowów.
,,Chwytaj chwile szczęścia, każ się kochać, kochaj sam! To jedno jest na świecie prawdziwe reszta to wszystko głupstwo. I tylko to jedno nas tu zajmuje" - mówiła ta atmosfera

[Bogdan Kulinich · Rating 5 out of 5]

Это одна из тех толстенных книг о которых все слышали, но мало кто читал. В данном случае пугает именно объём, потому что написано действительно хорошо. Это своего рода эпопея, описывающая в больших подробностях события из жизни нескольких статусных семей. Все происходит на фоне военных действий против наполеоновской армии.

Похоже, что Лев Толстой, как впрочем и любой другой творец своего собственного мира, имеет своих любимцев среди разношерстной компании участников представления. Особенную симпатию вызывает Пьер, который претерпевает значительные трансформации в процессе разворачивания романа. И даже начинает казаться, что это сам Лев Толстой пытается найти ответы на извечные вопросы войны и мира.

[Gosia Papierz · Rating 4 out of 5]

4.5

[Miszor · Rating 5 out of 5]

suoer, epickie, zajebiste. 10/10, jestem zachwycony, polecam każdemu, a malkontenci dupa cicho

[Zuzanna K · Rating 4 out of 5]

Dobre ale nienajlepsze miałam wyższe oczekiwania i za dużo pokoju i za mało wojny jak narazie to pierwsza połowa więc liczę że druga będzie lepsza.

[korpetta · Rating 3 out of 5]

jeśli to nie jest paszkwil na społeczeństwo rosji XIX wieku, to ja już nie wiem co przeczytałam xD

[Zuzanna Walkowiak · Rating 4 out of 5]

4,5

[maja · Rating 4 out of 5]

jedynie bóg wie ile ja to czytałam…(goodreads też) ogólnie cudowne, wspaniale i aaaaaaa

[Julia Nowak · Rating 5 out of 5]

Cóż, nie spodziewałam się że będzie to tak angażujące i zabawne. Sądząc po wypowiedziach ludzi, którzy pisali że jest to książka ciężka i wymagająca, szczególnie jeśli chodzi o czas, miałam obawy, ale muszę przyznać że bawiłam się na niej znakomicie. Doceniam subtelny humor (często śmiałam się z opisów i kreacji niektórych bohaterów) i nie mogę się doczekać by sięgnąć po tomy III i IV. Tołstoj nie zawodzi.

[Ania · Rating 2 out of 5]

Ooooo, jakie to było...męczące.
Ta książka, to idealne przykład na to, że klasyki się starzeją. Dodatkowo ten klasyk zestarzał się bardzo brzydko. Gdybym miała trafić w sedno określając to, co tutaj wyczytałam (przesłuchałam) wystarczyłby trzy słowa: hipokryzja, megalomania i szowinizm. Dziękuję to wszystko.
Hipokryzję Tołstoja najbardziej widać w opisach scen bitewnych: Kiedy Rosjanie są bez szans, ale walczą do upadłego - robi z nich godnych podziwu bohaterów narodowych, którzy idą na śmierć z uśmiechem na ustach, dla Rosji. Natomiast Francuzów będących w takiej samej sytuacji nazywa naiwnymi, pożałowania godnymi nieszczęśnikami, bo przecież z Rosjanami jeszcze nikt nie wygrał i każdy to wie, Rosjanie nawet jak przegrywają, to wygrywają. No naprawdę nie wiem jak ten Bonaparte mógł tego nie rozumieć. Idiota.
Megalomania Autora w tej książce jest porażająca: w Rosji wszystko jest najlepsze, żołnierze najdzielniejsi, ludzie najmądrzejsi, nawet drzewa największe i najbardziej urodziwe. Reszta świata, to jakieś nieistotne pionki, a Polacy to w ogóle naród piątej kategorii. Polak dla Tołstoja jest do przyjęcia, ale tylko wtedy gdy jest bogaty i wykształcony za granicą najlepiej w Anglii lub Francji oraz posiada co najmniej tytuł hrabiego. W każdym innym wypadku Polska to dziki kraj, do którego uwozi się uwiedzione idiotki, lub werbuje z niego uległe i ograniczone żony.
Natomiast szowinizm Tołstoja ukazany na kartach powieści, to dla mnie, niemal legenda. To faceci są ci lepsi, mądrzejsi, wykształceni, a kobiety są głupie puste i próżne, do niczego, poza rodzeniem dzieci się nie nadają (choć niektórym nawet to nie wychodzi i zawodząc wszystkich umierają przy porodzie). Każda bez wyjątku jest infantylna, zajmuje się bzdurami i toczy jałowe rozmowy o kawalerach i pieniądzach, jednocześnie olśniewa wszystkich swoją urodą. Bo uroda jest najważniejsza. Jeśli któraś z panien wykaże minimalny przebłysk mądrości od razu jest pacyfikowana i uznawana za niepożądaną. Po raz pierwszy spotkałam się z sytuacją w której autor tak jawnie nienawidzi swojej bohaterki czyli Wery Rostow, która ośmiela się mieć własne zdanie więc nikt nie zwraca na nią uwagi i każdy uważa za dziwaczkę, a do tego jest brzydka jak noc listopadowa. Gdyż inteligentne i jednocześnie piękne kobiety się w zmurszałym konserwatywnym światopoglądzie pisarza nie mieszczą, za to infantylna, egzaltowana a jednocześnie nieskażona żadną myślą ani refleksją Nataszka jest wręcz ubóstwiana i wywyższana. U mnie budziła jedynie złość na prezentowaną bezdenną głupotę i idiotyczne zachowanie. Do tego nazywanie panny na wydaniu Nataszką było nie tyle irytujące, co zwyczajnie żenujące.
Alter - ego Autora czyli Piotr Bezuchow, który zapewne miał uosabiać najlepsze cechy nowoczesnego Rosjanina i reprezentować poglądy Autora budził moje najszczersze politowanie. Wielki Pan magnat, który idzie tam gdzie wiatr zawieje, zmienia poglądy w zależności od sytuacji, dużo myśli, ale niestety mało robi i w rezultacie nie różni się wiele od utracjuszy i bawidamków, których Autor ma w szczerej pogardzie, a do tego kreowany jest na wielkiego reformatora, a w rzeczywistości daje się każdemu oszukać i wykorzystać, nie jest szczytem moich marzeń o partnerze drogi panie autorze, Jedyny bohater, który cokolwiek wnosi i ewentualnie można mu kibicować, to książę Andrzej Bołkoński między innymi dlatego, że robi to, o czym Bezuchow tylko myśli. Niestety widać, że Autor go nie lubi więc zapewne niedługo go unicestwi.
Ogólnie książka jest pełna dłużyzn, bezprzedmiotowych dyskusji, jałowych wywodów i niepotrzebnych wątków. Nie dość, że postacie są do siebie bliźniaczo podobne, to jeszcze mają podobne nazwiska.
Feudalizm upadł, szlachta wymarła, a Mateczka Rosja ciągle żywa i przekonana o swojej wyjątkowości. Nic dziwnego skoro całe pokolenia wychowane są na takich lekturach jak "Wojna i pokój".
Niewątpliwym plusem, dzięki któremu przebrnęłam przez lekturę był audiobook, gdybym miała sama czytać, porzuciłabym po kilku stronach. Z obowiązku sięgnę po ciąg dalszy.

[Tomasz Blaszak · Rating 4 out of 5]

Rozmach przytłacza, ilość planów akcji mnie gubiła, ale musiałem przebrnąć. Długo mi zeszło, lecz nie żałuję. Kryje się tu jakaś prawda o życiu.

Jest to obcowanie z Literaturą męczącą, satysfakcjonującą.

[Kristine · Rating 5 out of 5]

Grāmata lasījās raiti, kara ainas netraucēja, gluži otrādāk - palīdzēja izprast vairāk varoņu dažādās raksturu šķautnes. Manuprāt, Tolstojam ir labi izdevies atspoguļot varoņu emocijas, to raksturus un sabiedrības tik dažādās intereses, kas ietver politiku, izdevīgas pazīšanās un laulības, karjeras veidošanu, filozofēšanu par dzīvi u.tml. Varoņi patstāvīgi tiek pakļauti dažādiem kārdinājumiem un pārbaudījumiem, ar kuriem jātiek galā un ko pierāda arī varoņu tik pretrunīgās jūtas: Andreja mīlestības jūtas mijas ar nicinošo, brīžiem ļauno un augstprātīgo attieksmi, Pjēra naivums un uzticība mijas ar retām atklātības un dusmu lēkmēm.. Šaubījos vai ciniskais Andrejs var būt laba partija jaunajai un, kā vēlāk izrādījās, tik naivajai Natālijai. Lai cik romantizētas ir viņu attiecības grāmatā, pieķēru sevi priecājoties par to, ka attiecībās radās krīze, jo likās, ka viss tik vienkārši nevar būt, un jāatzīst, ka zustu arī intriga. Pjērs ar savu naivumu, bet patieso labsirdību iekaro citu varoņu simpātijas, un jāatzīst arī manas, lai gan iedomājos cik grūti šādam cilvēkam ir dzīvot, kad visi var tevi izmantot. Otrs varonis, kurš iekaro manas simpātijas ir Nikolajs. Simpatizē kā viņš pieaug no vieglprātīga un bravūrīga jaunieša par jaunu vīrieti ar nobriedušu domāšanu. Stāsts un tā varoņi piesaista ar pretstatiem raksturos un notikumos. Pilsētās notiek balles, valda kaislības, intrigas un aprēķins, bet kara notikumi, asinis un cilvēku paliekas, kas mētājas kara laukā pilsētniekiem iet secen, lai gan kara notikumus visi gudri apspriež tā, it kā paši piedalītos. Pretstats vērojams arī dažādu dzimtu tēvu raksturos - ja Bolkonskis ir traks, ar saviem uzskatiem un principiem apmāts vecis, tad Rostovs ir padevīgs, jautrs, viesmīlīgs, bet ļoti nesaimniecisks grāfs. Un tā var nosaukt daudzus piemērus, bet mans mērķis nav atstāstīt saturu, tikai dalīties ar sajūtām par grāmatu. Mazliet žēl, ka seriāls skatīts pirms grāmatas lasīšanas, līdz ar to dažkārt iztrūka pārsteiguma momenti, lai gan grāmatu un Tolstoja rakstīšanas stilu neviens seriāls pārspēt nevar! Epopeja patika un turpinu lasīt jau 2. grāmatu.

[Anastasiya · Rating 5 out of 5]

Замечательное произведение,захватывает сразу и надолго..Читала не отрываясь.Не понимаю одного,почему все считают шедевр Льва Николаевича Толстого "мутью",боятся объема книги?Ведь такой интересный сюжет,повторюсь,захватывает,и уже не не обращаешь внимания на величину произведения.
Нельзя не сказать об основных героях романа.
Князь Болконский,по моему мнению,идеал мужчины..внутренний мир,мысли,духовное развитие,способность по-настоящему любить,чувство чести и долга,неприятие насквозь фальшивого высшего света и нежелание скрывать свое отношение к этим жалким людям – вот что делает его идеальным!Но у него есть и недостаток..Тщеславие,которое проявляется перед Аустрерлицким сражением.Но не будем забывать,что идеальных людей нет.
Наташа Ростова очень жизнерадостная,светлая,способная заразить свом просто нереальным позитивом не только окружающих её людей,но и читателей.Одна из немногих героинь,которая мне очень нравится..
Пьер Безухов.Он добр и честен,но не умеет быть твердым и категоричным,в нем не хватает сильных мужских качеств.Даже от брака с Эллен, которую он не любил,отказаться не смог- не хватило умения сказать "нет".Он вообще не умеет решать проблемы, его метод- бегство. В масонство, в мечты, в далекие от реалий схемы- куда угодно.
Мне очень интересно узнать,как будут развиваться события дальше,так что скоро начну читать третий и четвертый тома,которые,я уверена,затянут меня с не меньшей силой,как первый и второй тома.