Met wat de tienjarige Christine op haar geweten heeft, zit er niets anders meer op dan van huis weg te lopen. In paniek verstopt zij zich met haar kleine broertje in de auto van een wildvreemde.Een klein meisje met te veel geheimen; een oude vrouw die moet ontdekken dat ze afhankelijk is van haar wraakzuchtige schoonzusters; een huis vol gelukkige herinneringen dat langzaam verandert in een slagveld.
Renate Dorrestein (1954 - 2018) has been internationally praised for the force of her imagination, her sharp psychological insight, her suspenseful plots and her ironic sense of humour. Her books have been nominated for the AKO Literature Prize, the Libris Literature Prize and the International IMPAC Dublin Literary Award, and translated into fifteen languages. Her international breakthrough came in 1998 with A Heart of Stone, published by Viking.
Renate Dorestejn je veoma poznata holandska autorka koja je dosta prevođena engleski pa vam preporučuje da potražite i ostale njene naslove... Nažalost teško je ubediti domaće izdavače da prevode Holanđane... Ovde je u pitanju lepa književnost pomešana s visoko kvalitetnom komercijalom... Tu su negde kanadska i holandska književnost slične...
Oké ik had vandaag wat vrije tijd dus ik dacht ik ga eens een boek uitlezen op 1 dag. Door mijn richting lees ik voornamelijk in het Engels en Frans, maar echt elke keer als ik eens een Nederlands boek lees is het zo’n aangename ervaring. Was echt verrast door de diepgang van personages (hoofdrollen voor vrouwen>>>) en de vlotte schrijfstijl, een combinatie van alwetende verteller en gedachtengangen van de personages. Oprecht heel leuke ervaring dit boek, 4.5 sterren
Also, ‘zij is een engel met een tweesnijdend zwaard, zij is de Engel van de Gerechtigheid’ is zo iets badass om te zeggen over een kind van 10, zalig gewoon
Ik geef dit boek 3,5 ster. In het begin had ik nog niet de indruk dat het een boek van Renate Dorrestein was. Dat kwam pas toen Agnes werd geïntroduceerd. Vanaf dat moment vond ik het verhaal ook interessant worden. De kracht van het verhaal is dat sommige dingen niet expliciet verteld worden. Ik vond het aan de ene kant jammer dat het boek een open einde heeft. Aan de andere kant weet je toch al wat er gebeurd is en is het zo ook wel goed. Het verhaal heeft soms wat absurde wendingen, maar dat ben ik van Renate Dorrestein wel gewend en dat maakt dat haar boeken vaak erg verrassend zijn. Jammer dat ze niet meer leeft. Gelukkig heb ik nog niet al haar boeken gelezen.
Boeiend geschreven en best spannend (ik wilde steeds doorlezen, altijd fijn bij een boek). Het boek lijkt naar een climax toe te werken, die uiteindelijk behoorlijk teleurstelt. Het boek heeft een weinig opwekkende boodschap en je hoopt toch op meer voor de personages.
Zoals een boek mag zijn!! Een hoofdpersoon die pas later in het verhaal opduikt. Een verhaal dat zich ontwikkelt en dat een beetje schuurt. Waarvan je als lezer; hoe gaat dit zich verhaal zich ontvouwen? En dat aan het einde lijnen samen brengt en toch voldoende ruimte overlaat voor je eigen ideeen over het vervolg
Renate Dorrestein is mijn favoriete schrijver. Zij schrijft over extreme situaties, althans mensen in haar boek geraken daarin. Het leven van de oude Agnes die afscheid neemt van het verleden in het vakantiehuis Noorden van Schotland en de twee kinderen die vluchten voor het verleden en zich verstoppen in de auto van Agnes. De levens van jong en oud komen daar bij elkaar en hebben veel raakpunten. Dramatische verledens die lijden tot een climax. tot het eind prachtig!
Wat een boek! Renate Dorrestein is een goede schrijfster met haar rake taal. Het indrukwekkende verhaal speelt zich af in de sfeervolle en kleurrijke setting van Schotland. Omdat je je steeds afvraagt wat er nou gaat gebeuren, was het boek heel spannend.
Ik vind het prachtig. Als je zinnen schrijft als ‘Er viel een stilte, waarin te horen was dat aan de andere kant van de heg de buurman tegen zijn vrouw zei: “Ik zeg toch helemaal niet dat je een klerewijf bent?”’ heb je mij al gewonnen. Maar het verhaal is ook gewoon onderhoudend.
Voor school heb ik in een lesuur (op school dus)een boekrecensie moeten schrijven en daarvoor heb ik dit boek gekozen. Het leek mij zonde deze recensie dus niet ook hier te gebruiken! Het is wel iets anders dan ik een normale recensie zou schrijven, dat komt omdat we bepaalde vereisten hadden:
Het oog van Agnes Recensie over: Renate Dorrestein (1954), "Verborgen gebreken", Amsterdam 2013 (1996) Door: Judith
‘Ik kom!’roept ze, in de spiegel een haastige blik werpend op haar sjofele ochtendjas, haar ongekamde haren. En dan schrikt ze zich een ongeluk: ze is haar oog kwijt. Automatisch slaat ze een hand voor de lege oogkas. Al weken – nee, al maanden – past haar oog niet goed meer. Holtes worden dieper als je ouder wordt, de opticien zei het onlangs nog, hou het goed in de gaten, mevrouw Stam, anders verliest u uw oog.
In het boek "Verborgen gebreken" vlucht de tienjarige Christine met haar broertje van vier, Thomas, voor alle problemen van thuis. Ze zijn op vakantie met hun moeder, Sonja, en haar huidige en waarschijnlijk tijdelijke vriend, Jaap. Waldo, Christines grotere broer, zal zijn vakantie op Skye doorbrengen. Als ze afscheid nemen, maakt Christine een plotselinge beweging en Waldo valt van de rotsen. Omdat Christine alleen was met Waldo en Thomas, vlucht ze voor de gevolgen met Thomas. Op die manier komt Christine met Thomas in de auto van Agnes terecht.
Agnes, de tachtigjarige hoofdpersoon van dit verhaal, is voor het eerst alleen in het huis, Port na Bà, gemaakt door haar en haar, inmiddels overleden, broers. Om die reden neemt ze Christine en Thomas mee naar haar huis. Ze is gewend kinderen het huis te laten zien en vindt het pijnlijk nu alleen te zijn. Ze merkt echter al gauw dat dit geen kinderen zijn uit een normaal gezin. Daarom probeert ze erachter te komen waarom Christine met Thomas is gevlucht.
"Verborgen gebreken" is geschreven door Renate Dorrestein, geboren op 25 januari 1954 in Amsterdam. Al snel begon ze met schrijven, onder andere voor de tijdschriften Panorama en Viva. Haar debuutroman komt uit in 1983 met de naam Buitenstaanders. Hiervóór, al in 1977 krijgt Dorrestein de jonge Gouden Uil voor haar werk. Ze kreeg meer prijzen, zoals de Annie Romein Prijs. De boeken van Dorrestein hebben vaak een gotisch thema, zoals familiegeheimen en verdrongen herinneringen. Dit kun je goed terugzien in "Verborgen gebreken". Ook omschrijft ze vaak de problemen van de hoofdpersoon, maar noemt ze die niet. Zo weet je dat er iets speelt tussen Christine en Waldo, maar spreekt ze nooit het woord misbruikt uit. "Verborgen gebreken" is verfilmd en vertaald naar het Duits, Engels Frans en Italiaans.
Het perspectief van "Verborgen gebreken" ligt voor het grootste deel bij Agnes, maar soms ook bij Christine en Sonja, het is een meervoudig perspectief. Het verhaal wordt vanuit ik-perspectief verteld. "Verborgen gebreken" loopt chronologisch, maar heeft, doordat er ontzettend veel herinneringen worden opgehaald, ook veel flashbacks. Het huis waar Agnes verblijft roept bij haar namelijk veel herinneringen op, die uitvoerig worden verteld. Het thema van dit verhaal is familieproblemen. Zo heeft Sonja drie kinderen, alle van een andere vader en ook nu heeft ze weer een nieuwe vriend. Dit zorgt voor een moeilijke relatie tussen haar, allen totaal verschillende, kinderen. Ook wordt in het verhaal omschreven, hoe Agnes verliefd is geworden op haar broer, de grootste reden waarom ze nooit getrouwd is. Dit heeft onder andere voor veel jaloezie gezorgd. Verder wordt Christine door haar broer misbruikt. Herinneringen spelen een grote rol in dit verhaal. Door alles wat Agnes en Christine hebben meegemaakt, handelen ze anders dan anderen zouden hebben gedaan. Zo zouden de meeste mensen de politie hebben gebeld als ze vreemde kinderen in hun auto vinden. Agnes doet dit niet omdat ze gewend is kinderen naar Port na Bà mee te nemen en ze erachter wil komen wat Christine heeft laten weglopen. Het boek is gemakkelijk te lezen. Alles wordt vrij uitgebreid verteld en er worden geen opvallend moeilijke woorden gebruikt. Toch is het vrij onherkenbaar, doordat de omstandigheden van Christine, maar vooral van Agnes vrij opvallend zijn. Agnes heeft drie broers, allen inmiddels overleden, waarvan ze op één verliefd was. Door alle herinneringen maken beiden keuzes die niet voor iedereen logisch zouden zijn. Hierdoor zet het boek je ook aan het denken, je vraagt je af wat je zou doen onder deze omstandigheden, die juist zo veel verschillen met jouw eigen leven. Ook worden bepaalde problemen in het verhaal, zoals het misbruik van Christine door Waldo, niet genoemd, maar wel omschreven. Op die manier weet je niet zeker of er gebeurt wat je denkt dat er gebeurt. Het is een bijzonder verhaal, dat je lang na laat denken en nieuwe ideeën geeft. Hierdoor is het zeker een aan te raden boek.
Well what do you know, I actually really liked this. It was depressing like Dutch literature usually is but at least there were some happy and touching moments.
Ik las "Verborgen gebreken" van Renate Dorrestein ( 1954-2018), verschenen in 1996. In 1997 kreeg ze voor dit boek de Jonge Gouden Uil.
Een dun boekje, nauwelijks 223 blz., 7 hoofdstukken, maar er valt heel wat over te zeggen...
Het boek vertelt het vrij ingewikkelde ( en volgens sommigen ongeloofwaardige) verhaal van 2 zeer uiteenlopende personages. Er zijn dus twee verhaallijnen: de eerste geeft de gebeurtenissen weer vanuit het standpunt van Christine Jansen, een rebelse tienjarige meid; de tweede wordt verteld door Agnes Stam, een 70-jarige vrouw. Ze kruisen elkaars pad door rare en toevallige omstandigheden en zullen een diepgaand effect hebben op elkaars verdere levensloop. (De korte inhoud sla ik hier even over: die kan men overal op het net vinden).
Agnes Stam is de jongste en een nakomertje; ze heeft 4 oudere broers die haar verwennen, verafgoden, met haar spelen, haar overal mee naartoe nemen. Samen hebben ze een oud huis aan de ruwe Schotse kust opgekalefaterd. Agnes is een vriendelijke, begripsvolle oude dame, lerares op rust, die nooit getrouwd is, geen eigen kinderen heeft, maar bijzonder goed met kinderen kan omgaan. Ze heeft jaren voor de neven en nichtjes, achterneven en achternichtjes gezorgd. Ze is vriendelijk, behulpzaam, sociaal, maar ook enigszins naïef. Het verhaal begint wanneer Agnes op weg is naar het huis, waar ze de as van haar overleden broer Robert zal uitstrooien op het strand. Ze heeft een zeer bijzondere en innige band met het huis en ziet niet dat het eigenlijk verwaarloosd is.
Christine, liever Chris genoemd "omdat dat stoerder is" verbergt zich samen met haar broertje in Agnes' auto, na een traumatiserende gebeurtenis. Christine komt uit een disfunctioneel en problematisch gezin. Ze heeft een oudere broer Waldo met wie ze een zeer complexe relatie heeft en een jonger broertje Tommie dat ze beschermt en bemoedert. Alledrie van verschillende vaders. En haar moeder heeft momenteel een verhouding met de veel jongere Jaap. Christine is heftig, brutaal, eigenwijs, vertoont vaak agressief gedrag, is rebels, maar toch zeer zorgzaam voor haar jongere broertje. Hoe jong ze ook is, Chris beschikt reeds over enige levenswijsheid (mss. zelfs meer dan Agnes?) en ze beschouwt zichzelf als de "Wraakengel, de Engel van Gerechtigheid" die niet alleen haar broer moet beschermen, maar ook Agnes (tegen inspecteurs, deurwaarders, politie).
Samen zullen ze de volgende dagen doorbrengen in het huis aan de kust. Volgt het relaas van de volgende paar dagen, een opeenvolging van dramatische en ingrijpende gebeurtenissen.
STIJL Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller die om beurten vanuit het standpunt van Agnes of Christine spreekt. Dorrestein is geestig, vaak ironisch en haar schrijfstijl is bijzonder onderhoudend. Wat kan die vrouw schrijven!!!
THEMA'S
In dit boek komen al haar recurrente thema's aan bod: - familie, gezin en moederschap, waarbij een bijzondere rol is weggelegd voor de moeder; in dit geval een een zeer egocentrische, onvolwassen vrouw die moeilijk met haar kinderen kan omgaan en slecht communiceert met Chris; - geestelijke gezondheid: meerdere personages zijn tamelijk problematische figuren (de moeder, Chris, Waldo de oudere broer, Agnes...) Chris maakt zzer traumatiserende dingen mee en als lezer vraagt men zich af wat dat in de toekomst zou geven. - genderrollen en feminisme; Renate Dorrestein was een actieve feministe en in haar boeken zijn bijzondere rollen weggelegd voor de vrouwen. Chris is in ieder geval een rebels meisje, dat niet op haar kop zal laten zitten, initiatieven neemt, zich vragen stelt....
Om te eindigen een citaat van R. D. " Literatuur brengt ons .... het vermogen om in het hoofd van de personages te kijken en al doende in hun schoenen te staan. Literatuur helpt ons, ons met de anderen te identificeren en ook onszelf te begrijpen". Opdracht geslaagd.
I loved the writing style in “Verborgen Gebreken” with some passages worthwhile underlining as they were so reminiscent of my own thoughts and feelings.
I thought the switches in perspective between Ms Sonja Jansen, Christine (Chris) and Agnes were believable and they gave a unique insight in each character’s viewpoints and the misunderstandings caused by these different perspectives. I also thought the unclarity in the beginning as to whether Chris’ step dad or her brother Waldo were guilty of sexually abusing her, was cleverly done and added some suspense before the truth came out.
The way in which these three characters each describe their respective viewpoints allows the reader to sympathise with each, despite their imperfections (“verborgen gebreken”?). It made them more human and the story more realistic (despite being obviously fictitious otherwise). I particularly gained an interesting insight into Agnes and her life, whose life is nearing the end and despite her seemingly can-do attitude carries a lot of emotional baggage and finds herself between a rock and a hard place.
The only reason this book gets four and not five starts from me, is the disappointing open (and possibly unhappy) ending. I’m a sucker for a feel-good story and so a meeting between Sonja and Agnes where the truth (or at least part of it) for example, would have come out, with a positive way forward (possibly with secrets still, but where Chris is better off in the end) would have been more satisfying for me.
All in all, I would consider re-reading this one in a few years’ time. I read it quickly over two days’ while on holiday in Greece, so at a later point and at a slower pace I may come to different conclusions.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Had ik dit boek maar gelezen op de middelbare school, dan was mijn interesse voor literatuur misschien niet zo snel weggezakt. Wat een prachtige combinatie van goed beschreven personages en grote thema’s, ingebed in een spannend verhaal. Naarmate het verhaal vordert, wordt het steeds spannender, gecompliceerder en krijgt het allerlei onverwachte wendingen. Je gaat je steeds meer afvragen of en hoe het mogelijk is om dit tot een (goed?) einde te brengen. Maar het blijkt zowaar mogelijk op een hele onverwachte unieke manier. Vooral de karakters van Christine en Agnes zijn prachtige beschreven, met warmte, begrip en genegenheid. Hun eenzaamheid, kwetsbaarheid, maar ook verborgen kracht roepen bewondering en ontroering op. Maar ook de randpersonages, zoals kleine Tommie, moeder Sonja en vriend Jaap weten ieder op hun eigen manier te raken. Ze hebben allemaal hun verborgen gebreken en tegelijkertijd hun goede intenties en hun emoties zijn volkomen invoelbaar. Psychologie van de bovenste plank verpakt in prachtige betekenisvolle zinnen.
Het duurde toch wel erg lang voordat ik "in" het verhaal zat, maar daarna was het eigenlijk snel gedaan. Een geschiedenis met heel veel open einden, waar je van alles over kunt bedenken, maar ergens helaas dat werd niet beschreven. Aan de andere kant is dit ook geen thriller of zo, waarvan je wilt weten of er een dader wordt opgepakt en wie dat dan wel zou kunnen zijn. Neen, een verhaal over een oudere alleenstaande dame, wier vier broers allemaal al zijn overleden, en nu eigenlijk alleen is. Aangevuld met het verhaal van Christine (Chris) een 10-jarig bravourige meid met alle verwikkelingen die je zelf nooit hoopt mee te maken. Toch een boek dat beter verdient.
Gelezen omdat het grootste deel van dit boek zich afspeelt op Mull, en ik daar tijdens mijn vakantie daar een paar dagen was (waarbij ik overigens logeerde in het boek genoemde Western Isles Hotel). Het is een typische Dorrestein, waarbij de hoofdpersonen vol goede bedoelingen zitten, maar ook vastzitten in hun eigen onvermogen, waardoor ze in een dramatische negatieve spiraal terechtkomen. En er is, ook typisch Dorrestein, een hoofdrol voor een huis, in dit geval een vakantiehuis op Mull, vol met herinneringen en inzet van een familietwist.
Thema’s van Dorrestein kan ik altijd erg waarderen. Het was af en toe wel wat wreed en daardoor onrealistisch naar mijn mening. Het open einde vind ik persoonlijk erg mooi, het laat me verder nadenken over het boek. Ik vond de verschillende perspectieven die Dorrestein liet zien een mooie weergave van het totale plaatje en het reflecteert zo ook op de titel. Ik ben er af en toe wel te snel doorheen gegaan, waardoor ik bepaalde momenten niet goed heb meegekregen, dus ik zou dit boek later nog wel een keer kunnen lezen
This entire review has been hidden because of spoilers.
Raar boek Lijkt wel heel erg op fantasie. Tommie die een dode muis mee naar bed neemt en hem op tafel legt. Bazooka die Tommie alleen maar kleineert en beveelt. Waldo die zijn zus misbruikt en bijna Tommie ook nog zover krijgt. Moeder Sonja en jongere lover die geen oog voor dit alles hebben. En tenslotte Agnes die in het verleden blijft rondhangen en haar dode broer mist. Boek heeft ook nog een open eind: de rest van de familie Jansen gaat naar Skye terwijl zoon en broer Waldo overleden is. …. ?
Zojuis t heb ik Verborgen Gebreken uitgelezen en ook al vond ik het een leuk boek van Renate Dorrestein, viel hij me ook wat tegen. Komt misschien ook wel omdat de andere boeken slechtere reviews hadden en ik daar minder van verwacht. Mijn fout natuurlijk. Maar dit verhaal kabbelt lekker weg, het heeft wat vreemde elementen en niet alle elementen waren even succesvol, dus vandaag een magere 6+/7- voor dit verhaal. Nu heb ik nog wat Dorrestein boeken te gaan, dus ik stel mijn verwachtingen gewoon een beetje bij.
Dit boek was nogal vreemd. Dat is hoe ik het het beste kan beschrijven, gewoon vreemd. Het is dan ook dat ik dit boek moest lezen voor Nederlands want ik weet zeker dat ik het anders nooit had gelezen. Het is een heel verwarrende boek en de karakters zijn ook best raar. Ook is er een open einde waar ik niet zo'n fan van was.
Een mooi boek met een apart, maar intens verhaal. Over een jong meisje dat samen met haar nog jongere broertje van huis wegloopt. Een meisje met een vreemde blik op de wereld en haar leefomgeving. Op jonge leeftijd getraumatiseerd door haar eigen familie, net zoals haar broertje. Een meisje wat daardoor is gaan geloven dat ze een engel der gerechtigdheid is, wat tot hele nare situaties leid...
Spannend boek, met een onwaarschijnlijke plot. Doordat de auteur gaandeweg meer prijsgeeft over de karakters, begrijp je waarom de dingen gebeuren. Knap uitgewerkt en - zoals altijd- erg goed geschreven. Renate Dorrestein weet hoe ze personages moet neerzetten. Met plezier gelezen (tot laat in de nacht, omdat ik het niet kon wegleggen).
Dit boek is goed geschreven. Het is beklemmend, vooral ook door de dingen die je vermoed zonder ze te weten, en ook wat bizar in wat er gebeurt maar ook onthutsend. Je leeft de hoofdpersonen kennen en wil het beste voor ze. De eigenlijke hoofdpersoon, Agnes, leer je pas op pagina 40 kennen. Dat is wat ongewoon maar het dat werkt.
Although excellently written, the plot is a bit difficult to believe in parts What us the chance of the children happening to stow away in a car from a Dutch speaker, for instance? But neverthless, definitely a good read, I enjoyed it.
Gemixte gevoelens over dit boek. Een interessant en mooi verhaal maar ik merkte in de laatste 30 pagina's dat er nog heel veel dingen onafgemaakt waren voor mijn gevoel. Een deel is toen beantwoord gebleven (wat opzich prima is) en een deel is naar mijn inzicht een beetje afgeraffeld.
This entire review has been hidden because of spoilers.