A nova e agardada novela de Suso de Toro, despois da grande acollida de Calzados Lola, Non volvas recupera a historia dunha muller que abandona a súa vida na cidade reclamada polo seu pasado e volve ao lugar que lle está prohibido, a aldea da súa infancia onde súa nai lle pediu que non volvese. Fóra da súa vida e fóra do tempo pisa con paso fantasmal un lugar de sombras, unha aldea maldita, para desvelar os misterios da súa orixe. A xustiza pola man. Camiños dun territorio que só existe no tempo do soño, do pesadelo; como Comala, como Yoknapatawpha, como Macondo. Unha viaxe cara atrás, á raíz dos nosos días, á nosa Historia colectiva oculta e á historia persoal dunha xinea de mulleres construídas a poder dunha linguaxe literaria que quere atrapar o tempo íntimo e o tempo épico. E que nos arrastra coa protagonista nunha viaxe ao fondo do noso corazón e da nosa memoria.
Xesús Miguel de Toro Santos, máis coñecido como Suso de Toro, nado en Santiago de Compostela o 10 de xaneiro de 1956, é un escritor galego.
O seu pai é de Formariz (provincia de Zamora) e a súa nai de Falapaso (Camboño, Lousame). Seu irmán, Xelís de Toro, tamén é escritor.
É Licenciado en Arte Moderna e Contemporánea pola Universidade de Santiago de Compostela. É guionista para televisión e colaborador habitual na prensa e na radio, publicou en galego máis de vinte libros de narrativa, teatro e ensaio. A súa obra, ademais de ser traducida a varias linguas, foi obxecto de estudo en diversas universidades europeas.
En abril de 2010 anunciou a súa retirada como escritor profesional, retomando a súa carreira de profesor de secundaria.
Nas Eleccións ao Parlamento Europeo de 2014 concorreu na lista Os Pobos Deciden. En abril de 2014 foille concedida a Creu de Sant Jordi.
Una novela un tanto rara, sen apenas diálogos, baseada nos feitos que lle ocorren na actualidade á protagonista, pero tamén no descubrimento do que lles aconteceu antes tanto á súa nai, coma a súa avoa. Ten un algo de realismo máxico que lle queda moi ben.
Larga, aburrida e incomprensible, No vuelvas, es una de esas novelas que no acabas de entender ni su propósito, ni su historia y mucho menos los personajes, que te resultan tan reales como ver un pingüino en el Sahara. He de confesar que me perdí, entre tanta descripción de paisajes, sentimientos que se desbordan, en la protagonista, por casi cualquier cosa, y vida rural. A lo mejor es debido a que al ser de cuidad, no puedo entender la mecánica social que rigió (¿y rige?) en las aldeas, lo que explicaría que el final tampoco me haya parecido nada del otro mundo.
Yo no recomendaría para nada su lectura, por que aparte de ser una pérdida de tiempo, llega un momento en el que inevitablemente te pierdes entre recuerdos ajenos y sentimientos estúpidos de la protagonista, lo que hace que leer sus poco más de 200 páginas sea MUY tedioso.
Una mujer que pareciera padece depresión, se dirige a su pasado, descubre muchas situaciones de su madre a la cuál recuerda con gran rencor. La manera en que está contada la historia es muy interesante, pero es un libro difícil de leer, de hecho llegó a mis manos porqué a la primer persona que lo tenía no logró llamar su atención 😯.
É un libro entretido e cunha boa escritura. Cando empeza a desenvolverse a historia ten puntos que te manteñen bastante enganchado e incluso sorprende. Pola contra empeza algo lento e custa entender todo, xa que salta de trama en trama e non está do todo ben fiado.
Longa, aburrida e incomprensible, Non volvas, é unha desas novelas das que non entendes ben o seu propósito, a súa historia, e moito menos os personaxes,