What do you think?
Rate this book
月の立つ林で
似ているようでまったく違う、
新しい一日を懸命に生きるあなたへ。
2021年、2022年本屋大賞2位！
『木曜日にはココアを』『お探し物は図書室まで』『赤と青とエスキース』の青山美智子、最高傑作。
長年勤めた病院を辞めた元看護師、売れないながらも夢を諦めきれない芸人、娘や妻との関係の変化に寂しさを抱える二輪自動車整備士、親から離れて早く自立したいと願う女子高生、仕事が順調になるにつれ家族とのバランスに悩むアクセサリー作家――。
つまずいてばかりの日常の中、それぞれが耳にしたのはタケトリ・オキナという男性のポッドキャスト『ツキない話』だった。
月に関する語りに心を寄せながら、彼ら自身も彼らの想いも満ち欠けを繰り返し、新しくてかけがえのない毎日を紡いでいく――。
最後に仕掛けられた驚きの事実と
読後に気づく見えない繋がりが胸を打つ、
心震える傑作小説。
新しい一日を懸命に生きるあなたへ。
2021年、2022年本屋大賞2位！
『木曜日にはココアを』『お探し物は図書室まで』『赤と青とエスキース』の青山美智子、最高傑作。
長年勤めた病院を辞めた元看護師、売れないながらも夢を諦めきれない芸人、娘や妻との関係の変化に寂しさを抱える二輪自動車整備士、親から離れて早く自立したいと願う女子高生、仕事が順調になるにつれ家族とのバランスに悩むアクセサリー作家――。
つまずいてばかりの日常の中、それぞれが耳にしたのはタケトリ・オキナという男性のポッドキャスト『ツキない話』だった。
月に関する語りに心を寄せながら、彼ら自身も彼らの想いも満ち欠けを繰り返し、新しくてかけがえのない毎日を紡いでいく――。
最後に仕掛けられた驚きの事実と
読後に気づく見えない繋がりが胸を打つ、
心震える傑作小説。
264 pages, Hardcover
First published November 7, 2022
49 people are currently reading
1288 people want to read
About the author
Michiko Aoyama
26 books1,403 followersMichiko Aoyama was born in 1970 in Aichi Prefecture, Honshu, Japan. After university, she became a reporter for a Japanese newspaper based in Sydney before moving back to Japan to work as a magazine editor in Tokyo. What You are Looking for is in the Library was shortlisted for the Japan Booksellers' Award and became a Japanese bestseller. It is being translated into more than fifteen languages. She lives in Yokohama, Japan.
青山 美智子 Japanese name
青山美智子 Chinese name
青山 美智子 Japanese name
青山美智子 Chinese name
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 172 reviews
January 17, 2025
Wspaniałe opowiadania! Zabrałam się za czytanie bez większych oczekiwań i okazało się, że te historie dały mi tyle ciepła i spokoju, jak dawno żadna lektura. Wzruszyłam się, a to często się nie zdarza.
Ciężko mi się do czegoś doczepić. Oczywiście nie jest to historia zmieniająca życie, ale w swoim gatunku to prawdziwa perełka.
Ciężko mi się do czegoś doczepić. Oczywiście nie jest to historia zmieniająca życie, ale w swoim gatunku to prawdziwa perełka.
January 16, 2025
Bardzo uniwersalna powieść, bo choć czerpie wiele z dobrze znanego schematu comfort książki to nie nawiązuje bezpośrednio do magicznego, owianego tajemnicą miejsca, a zamiast tego wykorzystuje motyw podcastu, mam wrażenie dużo bardziej autentyczny. On sam został zarysowany bardzo subtelnie, a jednoczenie ma on znaczący wpływ na losy bohaterów. Jest to faktycznie lektura kojąca, komfortowa, dająca więcej spokoju podczas czytania, więc dla osób, które maja słabość do comfort book jest to lektura obowiązkowa. Być może nie będzie to zaskoczenie, ale na pewno przyjemna książka to zaburzenia się w lekturze na jeden raz.
August 4, 2024
On ressort des romans de Michiko Aoyama apaisé•e et serein•e. Quel doux moment !
December 31, 2024
Pierwsza i ostatnia opowieść to chyba moje ulubione i dały najwięcej do myślenia, jednak...
Nie podobał mi się wątek podcastu, nie uważam by wiele wnosił oraz przeszkadzało mi tempo wysnuwania wniosków przez bohaterów - było bardzo szybkie.
Schemat: przedstawienie postaci i jej problemu, odsłuchanie odcinka podcastu, wszystko się naprawia, morał. Kolejna opowieść.
Przez to miałam wrażenie, że niektóre historie są urywane i nic nie wnoszą.
Co by nie było, autorka znów postawiła na dobrze znaną codzienność, z którą łatwo się utożsamić i znalazłam tam trochę fajnych cytatów.
Fajna, ale nie zachwyciła.
Nie podobał mi się wątek podcastu, nie uważam by wiele wnosił oraz przeszkadzało mi tempo wysnuwania wniosków przez bohaterów - było bardzo szybkie.
Schemat: przedstawienie postaci i jej problemu, odsłuchanie odcinka podcastu, wszystko się naprawia, morał. Kolejna opowieść.
Przez to miałam wrażenie, że niektóre historie są urywane i nic nie wnoszą.
Co by nie było, autorka znów postawiła na dobrze znaną codzienność, z którą łatwo się utożsamić i znalazłam tam trochę fajnych cytatów.
Fajna, ale nie zachwyciła.
June 23, 2024
3,75/5
C’était une bonne lecture, cette fois autour de la lune et beaucoup autour des liens familiaux.
Je l’ai un peu moins bien noté que jeudi saveur chocolat car certaines histoires m’ont moins touchées, mais en réalité comme à chaque fois sur la fin tu vois comment tout est entremêlé et ça apporte toujours beaucoup au roman.
C’est toujours rempli de douceurs, de simplicité déconcertante mais de moments de vies si importants, de choses qui peuvent tous nous toucher.
Clairement j’aime énormément ce format choral qu’elle maîtrise à la perfection et j’ai hâte de lire d’autres romans d’elle ! 🌙
C’était une bonne lecture, cette fois autour de la lune et beaucoup autour des liens familiaux.
Je l’ai un peu moins bien noté que jeudi saveur chocolat car certaines histoires m’ont moins touchées, mais en réalité comme à chaque fois sur la fin tu vois comment tout est entremêlé et ça apporte toujours beaucoup au roman.
C’est toujours rempli de douceurs, de simplicité déconcertante mais de moments de vies si importants, de choses qui peuvent tous nous toucher.
Clairement j’aime énormément ce format choral qu’elle maîtrise à la perfection et j’ai hâte de lire d’autres romans d’elle ! 🌙
January 13, 2025
Drugie spotkanie z autorką utwierdziło mnie w przekonaniu, że wszystkie kolejne jej książki biorę w ciemno. Idealnie wpisują się bowiem w potrzebę drzemiącą w niemal każdym - przytulenia i świadomości, że z tym, co czuje, nie jest sam.
Tu historie kilkorga bohaterów łączy podcast o księżycu. Każdy słucha go z różnych powodów, ale każdy czerpie z niego ukojenie. Poznajemy kobietę, która wiele lat była pielęgniarką i właśnie zrezygnowała z pracy, kuriera, który marzył o karierze komika, ojca, który nie umiał okazywać uczuć, uczennicę, która nie chciała być ciężarem dla matki, artystkę tworzącą biżuterię i parę innych osób. Ich losy splatają się ze sobą w sposób niewymuszony i czasem zaskakujący. Poznajemy ich na chwilę, ale są tak odmalowani, że od razu budzą pozytywne uczucia.
Różne są książki-kocyki. Lepsze i gorsze. Tę uznaję za udaną, bo wyważyła wzruszenie, historie, które mnie wciągnęły i refleksje, które może nie są objawieniem, ale w tym porąbanym świecie trzeba je nieustannie przypominać.
Dobrze jest mieć świadomość, że obok znajduje się ktoś, kto też jest pełen wątpliwości. Też się boi zrobić pierwszy krok, więc któraś ze stron musi zdobyć się na odwagę. Niewiele trzeba, żeby powstrzymać drugą osobę przed skokiem w przepaść. Posiadanie marzeń to wielki skarb, nawet jeśli nigdy się nie spełnią. Trudno jest mówić o uczuciach, ale warto, bo nie każdy umie się domyślić.
Proste? Proste. Jak często o tym zapominamy? Zbyt często.
Ładne są historie o księżycu, szczególnie o księżycu w nowiu. To szansa na nowy początek, szansa na wiele nowych początków. I tego się trzymajmy!
Tu historie kilkorga bohaterów łączy podcast o księżycu. Każdy słucha go z różnych powodów, ale każdy czerpie z niego ukojenie. Poznajemy kobietę, która wiele lat była pielęgniarką i właśnie zrezygnowała z pracy, kuriera, który marzył o karierze komika, ojca, który nie umiał okazywać uczuć, uczennicę, która nie chciała być ciężarem dla matki, artystkę tworzącą biżuterię i parę innych osób. Ich losy splatają się ze sobą w sposób niewymuszony i czasem zaskakujący. Poznajemy ich na chwilę, ale są tak odmalowani, że od razu budzą pozytywne uczucia.
Różne są książki-kocyki. Lepsze i gorsze. Tę uznaję za udaną, bo wyważyła wzruszenie, historie, które mnie wciągnęły i refleksje, które może nie są objawieniem, ale w tym porąbanym świecie trzeba je nieustannie przypominać.
Dobrze jest mieć świadomość, że obok znajduje się ktoś, kto też jest pełen wątpliwości. Też się boi zrobić pierwszy krok, więc któraś ze stron musi zdobyć się na odwagę. Niewiele trzeba, żeby powstrzymać drugą osobę przed skokiem w przepaść. Posiadanie marzeń to wielki skarb, nawet jeśli nigdy się nie spełnią. Trudno jest mówić o uczuciach, ale warto, bo nie każdy umie się domyślić.
Proste? Proste. Jak często o tym zapominamy? Zbyt często.
Ładne są historie o księżycu, szczególnie o księżycu w nowiu. To szansa na nowy początek, szansa na wiele nowych początków. I tego się trzymajmy!
January 28, 2025
Cieszę się że Takeori Okina z lasku bambusowego Takebayashi dowiedział się w końcu jak miewa się księżniczka Kaguya. Niedługo znowu ksiezyc zniknie z nieba.
January 28, 2025
I feel like I'll never get tired of Michiko Aoyama. I love her voice and her storytelling, it's so different and beautifully done. This one is probably my favourite of hers so far, perhaps because I, too, love the moon, but also because the connecting thread between all these stories took me by surprise and made me very emotional! (4.25)
May 13, 2024
เรื่องราวของเหล่าผู้คนที่ติดอยู่ตรงกลางทาง
ย้อนกลับก็พ่ายแพ้ ไปต่อก็หวาดกลัว
ทั้งหมดถูกเชื่อมโยง และรักษาจิตใจ
ด้วยรายการพอดแคสต์ที่แสนอบอุ่นรายการหนึ่ง -
ที่มอบความกล้าหาญให้
แล้วชีวิตที่ติดขัด มันก็จะมีทางไปในแบบของมันเอง
ชอบทุกเรื่อง ชอบตอนจบเล่ม
ชอบความเชื่อมต่อของตัวละคร
ไม่รู้จะหักคะแนนตรงไหนเลย
ย้อนกลับก็พ่ายแพ้ ไปต่อก็หวาดกลัว
ทั้งหมดถูกเชื่อมโยง และรักษาจิตใจ
ด้วยรายการพอดแคสต์ที่แสนอบอุ่นรายการหนึ่ง -
ที่มอบความกล้าหาญให้
แล้วชีวิตที่ติดขัด มันก็จะมีทางไปในแบบของมันเอง
ชอบทุกเรื่อง ชอบตอนจบเล่ม
ชอบความเชื่อมต่อของตัวละคร
ไม่รู้จะหักคะแนนตรงไหนเลย
Read
May 2, 2025Ogólnie myślę, że spoko książka, ale taka żeby sobie niezobowiązująco poczytać coś spokojnego.
Jeśli ktoś lubi codzienne historie, które są ze sobą bardzo splecione (czasami w sposób tak zwykły, że aż nieoczywisty), to mógłby znaleźć tu coś dla siebie.
Mnie o wiele bardziej podobała się poprzednia książka tej autorki, choć tę też się przyjemnie czytało.
Dużym plusem są widoczne różnice w ogólnym stylu narracji przy zmianie perspektywy. Ewidentnie czuć, że dana część (rozdział) jest pokazana z perspektywy takiej i takiej osoby, a wcześniejsza osoba była śmaka i owaka. Według mnie, bardzo dobrze wykonany zabieg.
Jeśli ktoś lubi codzienne historie, które są ze sobą bardzo splecione (czasami w sposób tak zwykły, że aż nieoczywisty), to mógłby znaleźć tu coś dla siebie.
Mnie o wiele bardziej podobała się poprzednia książka tej autorki, choć tę też się przyjemnie czytało.
Dużym plusem są widoczne różnice w ogólnym stylu narracji przy zmianie perspektywy. Ewidentnie czuć, że dana część (rozdział) jest pokazana z perspektywy takiej i takiej osoby, a wcześniejsza osoba była śmaka i owaka. Według mnie, bardzo dobrze wykonany zabieg.
September 25, 2025
3.6/5
przez tę książkę płynie się, jak przez masełko i chce się czytać dalej i dalej.
A ja rozpływałam się podczas czytania. A serce na myśl o chwili z ,,W księżycowym lesie" podskakiwało radośnie.
Moja ulubiony rozdział to ,,Szanowny Pan Słońce"
I uwielbiam jak każdy był połączony w nieoczywisty sposób. Niby różne historie, a na jakiś sposób wspólne 💗💫
,,Ścieżki ludzkich losów łączą się ze sobą w niespodziewany sposób - niczym pędy w bambusowym lesie"
wyjątkowa Książka!!
przez tę książkę płynie się, jak przez masełko i chce się czytać dalej i dalej.
A ja rozpływałam się podczas czytania. A serce na myśl o chwili z ,,W księżycowym lesie" podskakiwało radośnie.
Moja ulubiony rozdział to ,,Szanowny Pan Słońce"
I uwielbiam jak każdy był połączony w nieoczywisty sposób. Niby różne historie, a na jakiś sposób wspólne 💗💫
,,Ścieżki ludzkich losów łączą się ze sobą w niespodziewany sposób - niczym pędy w bambusowym lesie"
wyjątkowa Książka!!
December 29, 2024
My na co dzień nie słuchamy podcastów zbyt często, mamy jednak kilka ulubionych, których odcinki śledzimy na bieżąco. Podobnie ma się sprawa w książce “W księżycowym lesie” Michiko Aoyamy, w którym pięć osób z różnych części Japonii połączył podcast, którego słucha każda z nich.
Taketori Okina od zawsze fascynował się fenomenem Księżyca, a swoją pasję postanowił przekształcić w podcast. Popularność zdobył nie tylko ciekawostkami i faktami na temat satelity, ale również ponadczasowym przesłaniem, jakie płynie z jego codziennych, kilkuminutowych nagrań.
W książce znajdziemy pięć wydawać by się mogło na pierwszy rzut oka odrębnych historii. Pielęgniarka, która mimo radości z pomagania innym, postanawia rzucić wykonywany zawód i obrócić swoją karierę o 180 stopni. Kurier rozwożący jedzenie, będący jednocześnie niespełnionym komikiem. Ojciec i mąż, który nie potrafi poradzić sobie z tym, że jego córka dorosła szybciej, niż on by sobie tego życzył, a na dodatek znalazła sobie partnera, zaszła w ciążę i postanowiła się wyprowadzić. Uczennica liceum, która czuje się przytłoczona codziennością i pragnie wolności, którą chce osiągnąć, kupując sobie motor. Artystka, dla której sprzedaż w Internecie własnoręcznie robionej biżuterii może okazać się środkiem zapalnym do rozpadu jej związku.
Tak różne historie, spajane nie tylko poprzez podcast, ale również życiowe problemy. I choć każde z nich boryka się z innymi, to ich cel jest jeden - próba odnalezienia i zrozumienia siebie, swojej ścieżki, a także miejsca na świecie. Michiko Aoyama pokazuje również, jak często niespodziewanie ścieżki kompletnie różnych osób mogą się przeciąć i nieoczekiwanie wpłynąć na podejmowane decyzje.
“W księżycowym lesie” to 5 historii, które jako całość, pokażą Wam różne odcienie codzienności. Warto przeczytać, żeby chociaż na chwilę zatrzymać się samemu ze sobą i dla siebie.
Taketori Okina od zawsze fascynował się fenomenem Księżyca, a swoją pasję postanowił przekształcić w podcast. Popularność zdobył nie tylko ciekawostkami i faktami na temat satelity, ale również ponadczasowym przesłaniem, jakie płynie z jego codziennych, kilkuminutowych nagrań.
W książce znajdziemy pięć wydawać by się mogło na pierwszy rzut oka odrębnych historii. Pielęgniarka, która mimo radości z pomagania innym, postanawia rzucić wykonywany zawód i obrócić swoją karierę o 180 stopni. Kurier rozwożący jedzenie, będący jednocześnie niespełnionym komikiem. Ojciec i mąż, który nie potrafi poradzić sobie z tym, że jego córka dorosła szybciej, niż on by sobie tego życzył, a na dodatek znalazła sobie partnera, zaszła w ciążę i postanowiła się wyprowadzić. Uczennica liceum, która czuje się przytłoczona codziennością i pragnie wolności, którą chce osiągnąć, kupując sobie motor. Artystka, dla której sprzedaż w Internecie własnoręcznie robionej biżuterii może okazać się środkiem zapalnym do rozpadu jej związku.
Tak różne historie, spajane nie tylko poprzez podcast, ale również życiowe problemy. I choć każde z nich boryka się z innymi, to ich cel jest jeden - próba odnalezienia i zrozumienia siebie, swojej ścieżki, a także miejsca na świecie. Michiko Aoyama pokazuje również, jak często niespodziewanie ścieżki kompletnie różnych osób mogą się przeciąć i nieoczekiwanie wpłynąć na podejmowane decyzje.
“W księżycowym lesie” to 5 historii, które jako całość, pokażą Wam różne odcienie codzienności. Warto przeczytać, żeby chociaż na chwilę zatrzymać się samemu ze sobą i dla siebie.
December 12, 2025
Les romans de Michiko Aoyama sont tellement réconfortants. Elle est une magicienne des mots et du roman choral. Même si je l’ai à peine moins apprécié que Un jeudi saveur chocolat, sa manière de construire les phrases reste incroyable. Chaque paragraphe pourrait être un poème à part entière tant il est magnifiquement et intelligemment écrit.
June 17, 2024
Mon roman préféré de Michiko Aoyama ! J'ai bien aimé d'avoir cette fois seulement 5 personnages différents, ça permettait à chacun d'être plus profond et interessant. Cette fois on avait aussi un noyau qui était le podcast sur la lune. Et le fait que tous ces personnages étaient tous plus ou moins liés était génial ! La traduction est toujours aussi incroyable !
February 11, 2023
読後優しい気持ちになれる連作短編集。各話の、人の、繋がり方がとても良かった。
January 16, 2025
W pierwszej książce autorka postawiła na bibliotekę, która była czynnikiem łączącym wszystkie historie. Tym razem pięć opowiadań połączył podcast, który początkowo może się wydawać, że jest bardziej tłem i niewielką wstawką dla opowieści poszczególnych postaci. Niemniej, z czasem nabiera on zupełnie innego znaczenia, które mnie finalnie wzruszyło.
To co najbardziej doceniam w literaturze azjatyckiej to styl i łatwość z jaką można zaangażować się w fabułę. Krótka forma, prosty język, uniwersalność historii – to wszystko sprawia, że nie chce się przerywać czytania choćby na moment. W opowieści każdej z wykreowanych osób można dostrzeć fragmenty własnych doświadczeń. Osobiście byłem w stanie utożsamić się w jakimś stopniu z każdym bohaterem i każdą bohaterką książki. A to sprawiło, że lepiej rozumiałem ich rozterki, kibicowałem im i zżyłem się z nimi.
Autorka przemyciła w tej książce bardzo proste myśli i spostrzeżenia, o których większość z nas wie i pewnie nawet zgadza się z nimi, ale którym na co dzień nie poświęcamy większej uwagi. Dopiero, gdy gdzieś na nie trafimy zdajemy sobie sprawę, że faktycznie tak jest i warto byłoby nie tylko wiedzieć, ale też pamiętać i się do nich stosować. Zwłaszcza, gdy los stanwia nam na drodze przeszkody, wyzwania, pozornie, przy pierwszym podejściu, niemożliwe do pokonania.
To co najbardziej doceniam w literaturze azjatyckiej to styl i łatwość z jaką można zaangażować się w fabułę. Krótka forma, prosty język, uniwersalność historii – to wszystko sprawia, że nie chce się przerywać czytania choćby na moment. W opowieści każdej z wykreowanych osób można dostrzeć fragmenty własnych doświadczeń. Osobiście byłem w stanie utożsamić się w jakimś stopniu z każdym bohaterem i każdą bohaterką książki. A to sprawiło, że lepiej rozumiałem ich rozterki, kibicowałem im i zżyłem się z nimi.
Autorka przemyciła w tej książce bardzo proste myśli i spostrzeżenia, o których większość z nas wie i pewnie nawet zgadza się z nimi, ale którym na co dzień nie poświęcamy większej uwagi. Dopiero, gdy gdzieś na nie trafimy zdajemy sobie sprawę, że faktycznie tak jest i warto byłoby nie tylko wiedzieć, ale też pamiętać i się do nich stosować. Zwłaszcza, gdy los stanwia nam na drodze przeszkody, wyzwania, pozornie, przy pierwszym podejściu, niemożliwe do pokonania.
April 12, 2025
3.5
Bardzo przyjemna lektura na jeden wieczór. Momentami przynudza i stanowi reklamę konkretnych marek , ale da się przeżyć. Refleksyjna, miła książka. Taka do kocyka i herbatki.
Bardzo przyjemna lektura na jeden wieczór. Momentami przynudza i stanowi reklamę konkretnych marek , ale da się przeżyć. Refleksyjna, miła książka. Taka do kocyka i herbatki.
March 1, 2025
Urocza comfort książeczka na leniwą sobotę ❤️🩹
October 30, 2025
D’une douceur inouïe, merci pour cette pépite ! 🩷
April 8, 2025
Jak poprzednia - otulająca, ciepła i pięknie skomponowana.
Dwa dni z opowieściami o ludziach, ich codzienności i czekanie na ten nieuchronny moment, kiedy zorientuję się że wszyscy są połączeni w jakiś sposób
Dwa dni z opowieściami o ludziach, ich codzienności i czekanie na ten nieuchronny moment, kiedy zorientuję się że wszyscy są połączeni w jakiś sposób
July 12, 2025
Parmi les livres de Michiko Aoyama que j'ai lu jusqu'ici, c'est le meilleur à mes yeux ! Tout doux et assez émouvant. Les personnages étaient les plus attachants qu'elle ait créé jusqu'ici !
March 5, 2025
Je suis toujours aussi fan de la littérature japonaise.
Il n’y a pas à dire, les écrivains japonais ont le don de nous écrire des histoires mêlant les vies avec poésie. C’est doux, touchant et pertinent.
C’est une très bonne lecture si vous aimez les tranches de vie et si vous n’attendez pas un livre à rebondissements.
Il n’y a pas à dire, les écrivains japonais ont le don de nous écrire des histoires mêlant les vies avec poésie. C’est doux, touchant et pertinent.
C’est une très bonne lecture si vous aimez les tranches de vie et si vous n’attendez pas un livre à rebondissements.
June 17, 2025
j'ai trop aimé les liens tissés entre les différents chapitres mais l'écriture et/ou la traduction est terrible
January 31, 2025
Książkę przeczytałam dzięki współpracy barterowej z wydawnictwem Relacja i chociaż treść mogę pochwalić, to mam wrażenie, że do druku trafiła jakaś wersja przed ostateczną korektą i redakcją. Ale od początku.
Akcja skupia się na ludziach słuchających podcastu o księżycu ze względu na głos prowadzącego. To historia o tym, że czasem, jeśli usłyszymy pewne słowa w dobrym miejscu i czasie to możemy ruszyć naprzód, rozsupłać jakiś problem zalegający nam w głowę. Dodatkowo historia skupia się na osobach z podobnej okolicy, więc spotykają się oni na jakimś etapie swojego życia i również mają na siebie nawzajem wpływ. A że podcastu słuchają ludzie i w młodym i starszym wieku mamy tu przekrój przez wiele problemów. Od porzucenia przez rodzica, przez ciążę córki i pogrzebanie marzeń o odprowadzeniu ją do ołtarza, strach przed powrotem do domu rodzinnego po tym, jak nie spełniło się marzeń, problemy z komunikacją, zderzenie się ze ścianą wieku, w którym praca zaczyna być fizycznie i psychicznie męcząca - każdy znajdzie tu temat dla siebie, z którym na pewnym etapie życia mógłby się utożsamić. Na pewno sięgnę po kolejne tytuły tej autorki.
Problematyczne dla mnie są miejscami decyzje tłumaczeniowe i redakcji i pomijając pojedyncze literówki, czy zmiany płci bohaterów, które nie zostały wyłapane to:
- co to w ogóle jest impreza z okazji Christmasu, na której święty Mikołaj rozdaje prezenty? Japończycy owszem, mają zapożyczenia z angielskiego, ale albo mamy Christmas Party, na którym prezenty rozdaje Santa, albo po imprezę bożonarodzeniową z prezentami od świętego Mikołaja.
- przypisy lub ich brak. Historia księżniczki Kaguyi jest podana dopiero za którymś razem, kiedy się pojawia jako przypis, i w składzie wygląda to tak, że pół przypisu jest na dole jednej strony, a pół przypisu na dole drugiej strony. Innym razem przypis wylądował w środku historii jako zdanie. Jeszcze innym razem kompletnie brakowało jakichkolwiek tłumaczeń o co chodzi, na przykład w rozmowie czemu gwiazdy, słońce i księżyc są szanowne, ale pojedyncza gwiazda już nie jest zabrakło jakiegokolwiek przypisu o co chodzi i ktoś, kto obcował z językiem japońskim jest sobie w stanie wyobrazić jaki jest kontekst, ale normalny czytelnik nie.
Jeszcze jedno czytanie czy dwa przez kogoś kto zna język i przez kogoś, kto kompletnie go nie zna i możnaby było takie rzeczy wychwycić i lepiej zadbać o tekst. Relacja wydaje inne japońskie książki i to pierwszy raz, kiedy spotykam się u nich z niedbałością, więc mam nadzieję, że to jednorazowa wpadka.
Akcja skupia się na ludziach słuchających podcastu o księżycu ze względu na głos prowadzącego. To historia o tym, że czasem, jeśli usłyszymy pewne słowa w dobrym miejscu i czasie to możemy ruszyć naprzód, rozsupłać jakiś problem zalegający nam w głowę. Dodatkowo historia skupia się na osobach z podobnej okolicy, więc spotykają się oni na jakimś etapie swojego życia i również mają na siebie nawzajem wpływ. A że podcastu słuchają ludzie i w młodym i starszym wieku mamy tu przekrój przez wiele problemów. Od porzucenia przez rodzica, przez ciążę córki i pogrzebanie marzeń o odprowadzeniu ją do ołtarza, strach przed powrotem do domu rodzinnego po tym, jak nie spełniło się marzeń, problemy z komunikacją, zderzenie się ze ścianą wieku, w którym praca zaczyna być fizycznie i psychicznie męcząca - każdy znajdzie tu temat dla siebie, z którym na pewnym etapie życia mógłby się utożsamić. Na pewno sięgnę po kolejne tytuły tej autorki.
Problematyczne dla mnie są miejscami decyzje tłumaczeniowe i redakcji i pomijając pojedyncze literówki, czy zmiany płci bohaterów, które nie zostały wyłapane to:
- co to w ogóle jest impreza z okazji Christmasu, na której święty Mikołaj rozdaje prezenty? Japończycy owszem, mają zapożyczenia z angielskiego, ale albo mamy Christmas Party, na którym prezenty rozdaje Santa, albo po imprezę bożonarodzeniową z prezentami od świętego Mikołaja.
- przypisy lub ich brak. Historia księżniczki Kaguyi jest podana dopiero za którymś razem, kiedy się pojawia jako przypis, i w składzie wygląda to tak, że pół przypisu jest na dole jednej strony, a pół przypisu na dole drugiej strony. Innym razem przypis wylądował w środku historii jako zdanie. Jeszcze innym razem kompletnie brakowało jakichkolwiek tłumaczeń o co chodzi, na przykład w rozmowie czemu gwiazdy, słońce i księżyc są szanowne, ale pojedyncza gwiazda już nie jest zabrakło jakiegokolwiek przypisu o co chodzi i ktoś, kto obcował z językiem japońskim jest sobie w stanie wyobrazić jaki jest kontekst, ale normalny czytelnik nie.
Jeszcze jedno czytanie czy dwa przez kogoś kto zna język i przez kogoś, kto kompletnie go nie zna i możnaby było takie rzeczy wychwycić i lepiej zadbać o tekst. Relacja wydaje inne japońskie książki i to pierwszy raz, kiedy spotykam się u nich z niedbałością, więc mam nadzieję, że to jednorazowa wpadka.
January 19, 2025
[współpraca recenzencka]
Pięć osób z różnych zakątków Japonii łączy podcast, który każda z nich codziennie śledzi. Wszyscy marzą o nowym początku. Czy głos, którego słuchają, odmieni ich życie? Sam podcaster również ma swoje marzenia i tajemnice. Zafascynowany Księżycem Taketori Okina przekształcił pasję w popularny podcast. Każdego dnia setki słuchaczy odnajdują wytchnienie, wsłuchując się w jego kojący głos. Pielęgniarka, która niedawno porzuciła pracę, kurier, który chciałby być komikiem, uczennica marząca o wolności – wszyscy stoją na rozdrożu, gotowi zmienić swoje życie. Taketori może być tym, który zainspiruje ich do dokonania właściwych wyborów. A co sam otrzyma w zamian?
Ci z Was, którzy kojarzą „Wszystko, czego pragniesz, znajdziesz w bibliotece” z pewnością już teraz mogą podejrzewać z czym mamy do czynienia. Ma się wręcz wrażenie, że autorka do perfekcji opanowała łączenie krótkiej formy z pięknym wyrażaniem emocji za pomocą słów. W jej książkach jeśli ktoś zaznał w końcu szczęścia po długim czasie smutku, to czujemy to samo. Jeśli ktoś ma obtarte nogi z powodu nowych butów, krzywimy się razem z nim. To piękno najbardziej oddaje właśnie w podcaście. „Z lasku bambusowego Takebayashi mówi Taketori Okina. Ciekawe jak się miewa księżniczka Kaguya” – to wystarczyło abym dołączyła do grona bohaterów/słuchaczy podcastu i czekała na kolejne wypowiedzi. Mamy 5 przypadkowych bohaterów z pozoru niepowiązanych ze sobą. Każdy na innym etapie życia, z innymi marzeniami i problemami. Łączy ich właśnie ten spokojny, wręcz magiczny podcast. Fabuła więc jest prosta, ale w tej prostocie jest całe clou programu.
„W księżycowym lesie” to coś na co czekałam i zgodnie z oczekiwaniami skradło moje serduszko. Całości się nie czyta, bo to zbyt ogólne określenie. W tym przypadku wręcz płynie się z nurtem tej historii i nie chce się jej opuścić, a jak się ją skończy to ma się wrażenie, że było to stanowczo za szybko i ma się ochotę na jeszcze.
Pięć osób z różnych zakątków Japonii łączy podcast, który każda z nich codziennie śledzi. Wszyscy marzą o nowym początku. Czy głos, którego słuchają, odmieni ich życie? Sam podcaster również ma swoje marzenia i tajemnice. Zafascynowany Księżycem Taketori Okina przekształcił pasję w popularny podcast. Każdego dnia setki słuchaczy odnajdują wytchnienie, wsłuchując się w jego kojący głos. Pielęgniarka, która niedawno porzuciła pracę, kurier, który chciałby być komikiem, uczennica marząca o wolności – wszyscy stoją na rozdrożu, gotowi zmienić swoje życie. Taketori może być tym, który zainspiruje ich do dokonania właściwych wyborów. A co sam otrzyma w zamian?
Ci z Was, którzy kojarzą „Wszystko, czego pragniesz, znajdziesz w bibliotece” z pewnością już teraz mogą podejrzewać z czym mamy do czynienia. Ma się wręcz wrażenie, że autorka do perfekcji opanowała łączenie krótkiej formy z pięknym wyrażaniem emocji za pomocą słów. W jej książkach jeśli ktoś zaznał w końcu szczęścia po długim czasie smutku, to czujemy to samo. Jeśli ktoś ma obtarte nogi z powodu nowych butów, krzywimy się razem z nim. To piękno najbardziej oddaje właśnie w podcaście. „Z lasku bambusowego Takebayashi mówi Taketori Okina. Ciekawe jak się miewa księżniczka Kaguya” – to wystarczyło abym dołączyła do grona bohaterów/słuchaczy podcastu i czekała na kolejne wypowiedzi. Mamy 5 przypadkowych bohaterów z pozoru niepowiązanych ze sobą. Każdy na innym etapie życia, z innymi marzeniami i problemami. Łączy ich właśnie ten spokojny, wręcz magiczny podcast. Fabuła więc jest prosta, ale w tej prostocie jest całe clou programu.
„W księżycowym lesie” to coś na co czekałam i zgodnie z oczekiwaniami skradło moje serduszko. Całości się nie czyta, bo to zbyt ogólne określenie. W tym przypadku wręcz płynie się z nurtem tej historii i nie chce się jej opuścić, a jak się ją skończy to ma się wrażenie, że było to stanowczo za szybko i ma się ochotę na jeszcze.
April 30, 2025
(English below)
Każde opowiadanie można czytać i interpretować osobno – każde ma swojego głównego bohatera-narratora, odrębną fabułę oraz refleksyjne zakończenie, w którym bohaterowie zyskują nową perspektywę, pozwalającą im inaczej spojrzeć na swoje życiowe problemy.
Jest tu pielęgniarka, kurier, mechanik, licealistka i artystka.
Każde z nich opowiada swoją historię, ale wszystkich – choć o tym nie wiedzą – łączy wspólny motyw: z zaciekawieniem słuchają tego samego podcastu, prowadzonego przez tajemniczego Taketoriego Okinę.
Całość układa się w narrację równoległą – losy piątki bohaterów (a także ich znajomych i bliskich) przeplatają się w zaskakujący, nieprawdopodobny, ale bardzo satysfakcjonujący sposób.
To spokojna, przystępna w odbiorze książka, pełna mądrych, uniwersalnych myśli i przesłań, przekazanych w prosty sposób – poprzez analogie, symbolikę, legendy i… naukowe fakty o księżycu.
A przy okazji – świetna okazja, by zanurzyć się w fascynującą codzienność życia w Japonii.
ENGLISH:
Each short story can be read and interpreted on its own – every one of them has a different main character-narrator, its own plot, and a reflective ending where the protagonist gains a fresh perspective that helps them approach and resolve their life challenges differently.
There’s a nurse, a courier, a mechanic, a high school student, and an artist.
Each tells their own story – yet all of them, unknowingly, are connected by one shared thread: they all listen, with growing curiosity, to the same podcast hosted by the mysterious Taketori Okina.
Together, these stories form a kind of parallel narrative – the lives of these five characters (and those close to them) intertwine in ways that are both unexpected and deeply satisfying.
It’s a calm, easy-to-read book filled with thoughtful insights and meaningful reflections, expressed in simple words and beautiful analogies that draw on both traditional legends and scientific facts about the moon.
At the same time, it offers a fascinating glimpse into the rhythms of everyday life in Japan.
Każde opowiadanie można czytać i interpretować osobno – każde ma swojego głównego bohatera-narratora, odrębną fabułę oraz refleksyjne zakończenie, w którym bohaterowie zyskują nową perspektywę, pozwalającą im inaczej spojrzeć na swoje życiowe problemy.
Jest tu pielęgniarka, kurier, mechanik, licealistka i artystka.
Każde z nich opowiada swoją historię, ale wszystkich – choć o tym nie wiedzą – łączy wspólny motyw: z zaciekawieniem słuchają tego samego podcastu, prowadzonego przez tajemniczego Taketoriego Okinę.
Całość układa się w narrację równoległą – losy piątki bohaterów (a także ich znajomych i bliskich) przeplatają się w zaskakujący, nieprawdopodobny, ale bardzo satysfakcjonujący sposób.
To spokojna, przystępna w odbiorze książka, pełna mądrych, uniwersalnych myśli i przesłań, przekazanych w prosty sposób – poprzez analogie, symbolikę, legendy i… naukowe fakty o księżycu.
A przy okazji – świetna okazja, by zanurzyć się w fascynującą codzienność życia w Japonii.
ENGLISH:
Each short story can be read and interpreted on its own – every one of them has a different main character-narrator, its own plot, and a reflective ending where the protagonist gains a fresh perspective that helps them approach and resolve their life challenges differently.
There’s a nurse, a courier, a mechanic, a high school student, and an artist.
Each tells their own story – yet all of them, unknowingly, are connected by one shared thread: they all listen, with growing curiosity, to the same podcast hosted by the mysterious Taketori Okina.
Together, these stories form a kind of parallel narrative – the lives of these five characters (and those close to them) intertwine in ways that are both unexpected and deeply satisfying.
It’s a calm, easy-to-read book filled with thoughtful insights and meaningful reflections, expressed in simple words and beautiful analogies that draw on both traditional legends and scientific facts about the moon.
At the same time, it offers a fascinating glimpse into the rhythms of everyday life in Japan.
June 18, 2024
C'est le premier roman que je lis de cette romancière japonaise et pour autant tous ces romans sont dans ma wishlist !
Dans son dernier roman paru le 05 juin, j'ai rencontré plusieurs personnages principaux dont un lien les unis : ils écoutent tous le postcast de Taketori Okina, chaque jour sort un épisode de 10 minutes consacré à la Lune, une vulgarisation scientifique sur cet astre qui a toujours intrigué l'homme.
A la façon d'un roman choral on va rencontrer une infirmière qui a démissionné cassée par ce travail éreintant, un jeune homme qui rêve de devenir humoriste, une jeune lycéenne qui provoque son indépendance… Ils sont tous à un carrefour de leur vie, des décisions sont à prendre. Les épisodes de podcast vont toujours avoir un impact sur chacune de leur vie, c'est une introspection pour nos personnages mais qui se répercute aussi sur nous.
Taketori Okina, va malgré lui, même si c'est l'effet attendu, éclairer le chemin de nos protagonistes. Il y a de belles leçons à retenir de ce roman, je pense à la forêt de bambous, à toutes les pousses qui sont liées les unes aux autres pour ne former qu'un, c'est transposable au lien social qui nous unis, au fait que nous ayons besoin des autres pour exister et vice-versa.
C'est une lecture très douce, très apaisante, qui nous permet de nous interroger aussi sur nos propres choix et nos décisions à venir. J'ai aussi beaucoup appris sur la lune et ses mystères, j'ai voulu moi aussi me mettre à écouter quotidienne ce podcast si bienveillant.
Dans son dernier roman paru le 05 juin, j'ai rencontré plusieurs personnages principaux dont un lien les unis : ils écoutent tous le postcast de Taketori Okina, chaque jour sort un épisode de 10 minutes consacré à la Lune, une vulgarisation scientifique sur cet astre qui a toujours intrigué l'homme.
A la façon d'un roman choral on va rencontrer une infirmière qui a démissionné cassée par ce travail éreintant, un jeune homme qui rêve de devenir humoriste, une jeune lycéenne qui provoque son indépendance… Ils sont tous à un carrefour de leur vie, des décisions sont à prendre. Les épisodes de podcast vont toujours avoir un impact sur chacune de leur vie, c'est une introspection pour nos personnages mais qui se répercute aussi sur nous.
Taketori Okina, va malgré lui, même si c'est l'effet attendu, éclairer le chemin de nos protagonistes. Il y a de belles leçons à retenir de ce roman, je pense à la forêt de bambous, à toutes les pousses qui sont liées les unes aux autres pour ne former qu'un, c'est transposable au lien social qui nous unis, au fait que nous ayons besoin des autres pour exister et vice-versa.
C'est une lecture très douce, très apaisante, qui nous permet de nous interroger aussi sur nos propres choix et nos décisions à venir. J'ai aussi beaucoup appris sur la lune et ses mystères, j'ai voulu moi aussi me mettre à écouter quotidienne ce podcast si bienveillant.
January 23, 2025
W księżycowym lesie to książka Michiko Aoyama wydana przez Wydawnictwo Relacja
#współpracabarterowa
Nowa książka Michiko Aoyamy to zbiór połączonych opowiadań, gdzie wspólnym mianownikiem jest podcast prowadzony przez fascynata Księżycem. Każda z historii prezentuje wycinek z życia pewnych osób, które zmagają się z problemami, rozterkami czy dylematami w ciągu swojej codzienności. Świetnym atutem jest fakt, że oprócz podcastu, który łączy opowiadania mamy też poboczne postacie, które albo są wspominane albo wystepują w więcej niż jednym z nich. Przez co całość wydaje się przemyślaną siecią powiązań.
W księżycowym lesie to spokojna książka poddająca czytelnika refleksji i przemyśleniom dotyczącym otaczającą rzeczywistością. Każda opowieść zmusza do zatrzymania się i delektowania przeżytą historią, do wchłonięcia przez serce. Niczym narkotyk po którym otrzymujemy chwilę wspaniałego samopoczucia. Plus taki, że to nie jest szkodliwe, wręcz przeciwnie - to ważna i potrzebna książka ucząca empatii, współczucia oraz pracy z emocjami. Autorka stworzyła powieść otulającą czytelnika. Szepce do niego, że wszystko się ułoży i będzie dobrze bez względu na problemy z którymi się obecnie borykamy.
"Wszystko czego szukasz znajdziesz w bibliotece" ma podobny vibe więc jeśli podoba Ci się któraś z nich to zdecydowanie warto sięgnąć po drugą. Bardzo urzekł mnie brak elementów fantastycznych co budzi pewną tajemniczość oraz mistycyzm i czyni prawdopodobną naszą poprawę w kryzysowych sytuacjach. Nie ma żadnych kosmicznych kotów prowadzących filozoficzne dialogi. Bohaterowie znajdują siłe w enigmatycznym i komfortowym podcaście.
Zakochałem się w "W księżycowym lesie" i uważam, że Michiko Aoyama to jedna z niewielu osób autorskich, które sięgają poziomowi Toshikazu Kawaguchiemu. Będę polecał książkę całym sercem i czekam na więcej bo Wydawnictwo Relacja w kwestii japońskiej literatury pięknej króluje na polskim rynku.
#współpracabarterowa
Nowa książka Michiko Aoyamy to zbiór połączonych opowiadań, gdzie wspólnym mianownikiem jest podcast prowadzony przez fascynata Księżycem. Każda z historii prezentuje wycinek z życia pewnych osób, które zmagają się z problemami, rozterkami czy dylematami w ciągu swojej codzienności. Świetnym atutem jest fakt, że oprócz podcastu, który łączy opowiadania mamy też poboczne postacie, które albo są wspominane albo wystepują w więcej niż jednym z nich. Przez co całość wydaje się przemyślaną siecią powiązań.
W księżycowym lesie to spokojna książka poddająca czytelnika refleksji i przemyśleniom dotyczącym otaczającą rzeczywistością. Każda opowieść zmusza do zatrzymania się i delektowania przeżytą historią, do wchłonięcia przez serce. Niczym narkotyk po którym otrzymujemy chwilę wspaniałego samopoczucia. Plus taki, że to nie jest szkodliwe, wręcz przeciwnie - to ważna i potrzebna książka ucząca empatii, współczucia oraz pracy z emocjami. Autorka stworzyła powieść otulającą czytelnika. Szepce do niego, że wszystko się ułoży i będzie dobrze bez względu na problemy z którymi się obecnie borykamy.
"Wszystko czego szukasz znajdziesz w bibliotece" ma podobny vibe więc jeśli podoba Ci się któraś z nich to zdecydowanie warto sięgnąć po drugą. Bardzo urzekł mnie brak elementów fantastycznych co budzi pewną tajemniczość oraz mistycyzm i czyni prawdopodobną naszą poprawę w kryzysowych sytuacjach. Nie ma żadnych kosmicznych kotów prowadzących filozoficzne dialogi. Bohaterowie znajdują siłe w enigmatycznym i komfortowym podcaście.
Zakochałem się w "W księżycowym lesie" i uważam, że Michiko Aoyama to jedna z niewielu osób autorskich, które sięgają poziomowi Toshikazu Kawaguchiemu. Będę polecał książkę całym sercem i czekam na więcej bo Wydawnictwo Relacja w kwestii japońskiej literatury pięknej króluje na polskim rynku.
July 8, 2024
J’ai A-DO-RÉ
- une écriture toujours aussi magnifique et envoûtante
- la structure de son récit est sublime, on referme le livre en ayant l’impression d’avoir voyagé dans le monde intime des personnages
- ses histoires sont toujours touchantes et magiques
sérieux j’invite n’importe qui a découvrir les romans de Michiko Aoyama
- une écriture toujours aussi magnifique et envoûtante
- la structure de son récit est sublime, on referme le livre en ayant l’impression d’avoir voyagé dans le monde intime des personnages
- ses histoires sont toujours touchantes et magiques
sérieux j’invite n’importe qui a découvrir les romans de Michiko Aoyama
Displaying 1 - 30 of 172 reviews