Τα πλοία δεν άραξαν

by Menelaos Lountemis, Μενέλαος Λουντέμης

Στο βιβλίο "Τα πλοία δεν άραξαν", που του χάρισε το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938, ο Λουντέμης περιπλανιέται στα πεζοδρόμια και στα καταγώγια της αστικής ζωής, τρυπώνει στις πολύβουες φλέβες της, ψάχνει στον πιο μολυσμένο βούρκο. Συναντά ανθρώπους περιθωριακούς, κολασμένους και, κάποτε, αυτοκαταστροφικούς.

Καλοαναθρεμμένα κορίτσια που καταλήγουν σε φτηνά πορνεία, με το όνομα αλλαγμένο, μα με τις μνήμες ζωντανές· άντρες φτωχοί και λησμονημένοι απ' όλους· γυναίκες της υψηλής κοινωνίας με ανικανοποίητους πόθους. Άνθρωποι τυραννισμένοι, που ωστόσο μέσα τους σιγοκαίει ακόμη μια κάποια ελπίδα...

Genres: Classics, Fiction

165 pages, Paperback

First published January 1, 1938

About the author

Menelaos Lountemis (Greek: Μενέλαος Λουντέμης) was the pen name one of the most important essayists in the Greek interwar period and post-World War II era. His pen name was inspired by his later homeland's river Loudias.

Reviews

[Γιάννης Πιταροκοίλης · Rating 5 out of 5]

Ο συγκλονιστικός, λυρικός και αισθαντικός λόγος του Λουντέμη, σφραγίζει και αυτό του έργο. Μια συλλογή από 12 διηγήματα εξαιρετικά με κάποια από αυτά να αποτελούν αληθινά διαμάντια. Όπως το "Κοιμήσου Ανέζα μου γλυκιά" ή το "Οι καμπάνες του Τραμόντο", το "Βοαβάβ" ή το τελευταίο και μεγαλύτερο, το "Χαμόγελο σε παγωμένα χείλη".
Η γραφή του μεγάλου συγγραφέα, βουτά πάντα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων του μόχθου, στους ξεχασμένους και περιθωριοποιημένους, στους ξωμάχους. Στα απλά και αδύναμα εκείνα πλάσματα της ζωής.
Ελάχιστος φόρος τιμής, το μεγάλο κρατικό βραβείο πεζογραφίας του 1938, που κέρδισε το βιβλίο.

[Evanthis Gogoulis · Rating 3 out of 5]

Είναι το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Λουντέμης και δίνει το στίγμα για τα επόμενα. Οι ήρωες των διηγημάτων της συλλογής είναι χτυπημένοι από τη μοίρα, αλλά και αυτοκαταστροφικοι από τη φύση τους. Οι έρωτές τους μένουν ανεκπλήρωτοι με όλους τους πιθανούς τρόπους και σε ορισμένους αρέσει κιόλας αυτή η αποτυχία.

Κάποιες ιστορίες ("Οι Καμπάνες του Τραμόντο", "Κείνο το παγερό βράδυ", "Baobab") ήταν πιο δυνατές και με έκαναν να θέλω να δώσω και τέταρτο αστεράκι, όμως κάποιες άλλες είτε παρατραβανε σε μάκρος ("Χαμόγελο σε πληγωμένα χείλη") είτε είναι μπερδεμένες ("Ήθελα να 'ξερα ποιος είναι αυτός ο νέος") που με έκαναν να αλλάξω γνώμη. Όχι ότι θα σκάσει κιόλας ο Λουντέμης με τη δική μου άποψη (ειδικά εκεί που βρίσκεται).

Στους φανατικούς του συγγραφέα θα αρέσει αυτό το βιβλίο. Οι υπόλοιποι ίσως να διακρίνουν την προσπάθεια του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα να εντυπωσιάσει με την αρκετά "φορτωμένη" γλώσσα του (το τέχνασμα λειτούργησε τότε, πάντως, αφού του χάρισε το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας).