Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους

by Menelaos Lountemis, Μενέλαος Λουντέμης

Ένας άνθρωπος δίχως μέλλον τριγυρνά στους δρόμους της Χαλκίδας, της Αθήνας, του Αγίου Κωνσταντίνου. Ασκεί διάφορα επαγγέλματα και προσπαθεί να επιβιώσει, αρκείται σε ένα κομμάτι ψωμί και μια στέγη για να προφυλαχθεί από την αγριότητα της νύχτας. Θα γίνει λούστρος, λογιστής, ηθοποιός, πλανόδιος πωλητής βιβλίων. Στον αγώνα του βιοπορισμού θα γνωρίσει το συγγραφέα Γιάννη Σκαρίμπα, και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί βαθιά φιλία. Κινητήριος δύναμη του, η αγάπη· η αγάπη για τα βιβλία, η αγάπη για την Αλίκη. Θα αναζητήσει τις αλήθειες που θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο, θα περιπλανηθεί - θα κυνηγήσει του ανέμους...

"Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει... τρέχει... ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει. Να πεις "όχι" στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ' ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν' ανοίξει. Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο".

Genres: Fiction

Paperback

First published January 1, 1956

About the author

Menelaos Lountemis (Greek: Μενέλαος Λουντέμης) was the pen name one of the most important essayists in the Greek interwar period and post-World War II era. His pen name was inspired by his later homeland's river Loudias.

Reviews

[Johnakos Panoutsopoulos · Rating 4 out of 5]

Οι πρώτες σελίδες με πήγαν πίσω στην εφηβεία μου με το παιδί που μετρούσε τα άστρα. Σκέφτηκα ότι ίσως τώρα στα 35 να με κουράσει αυτού του είδους ο λυρικός ρομαντισμός.. Όμως ο Λουντέμης δεν είναι παιδική λογοτεχνία, είναι ένα φαινόμενο, που σου περιγράφει ένα ρυάκι που κυλάει γλυκά και σε σφάζει σαν βαμβάκι... Η γραφή του ξυπνάει το παιδί μέσα σου, που ερωτεύεται παράφορα όπως μόνο στα 15 μας μπορούμε... Και τον ευχαριστώ...

[Nikos Stathas · Rating 4 out of 5]

Από τις πιο όμορφες τελευταίες σελίδες που έχω διαβάσει...

[Eleni Arnaoutakh · Rating 4 out of 5]

Υπέροχες φράσεις από τη μοναδική πένα του Μενέλαου Λουντέμη!!!

[Lina · Rating 3 out of 5]

Με κούρασε αρκετά ο τρόπος γραφής... Πολλά πρόσωπα, πολλά σκηνικά που εναλλάσσονταν διαρκώς χωρίς καμία ιδιαίτερη αξία στην ιστορία. Μου ήταν ωστόσο απόλυτα κατανοητό το μήνυμα που θέλησε να περάσει ο συγγραφέας και πιστεύω πως έφτασε στην κορύφωση όσο καλύτερα μπορούσε.

[Stavroula · Rating 3 out of 5]

3,5

[Irini Gergianaki · Rating 5 out of 5]

Τα βιβλία δεν τα βρίσκεις, σε βρίσκουν. Είτε τα αγοράζεις, είτε τα δανείζεσαι, τυχαία εντελώς δεν φτάνουν στα χέρια σου. Κάπως έτσι έγινε και με αυτό μόνο που μέχρι το τέλος, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία σελίδα δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν ο σκοπός του, το νόημα που έδενε ανεξάρτητες ιστορίες, ανθρώπους, πόλεις, δρόμους, φιλίες και ανεκπλήρωτους έρωτες.
Με διάσπαρτα αυτοβιογραφικά στοιχεία και κεντρικό θέμα την περιπλάνηση του συγγραφέα, ένα έργο που σε καθηλώνει στο τέλος. Για τη λυρική γραφή, για τον ανεξάντλητο γλωσσικό πλούτο, για τα λεπτά πινελάκια της γραφής του Λουντέμη έχουν σαφώς γράψει οι πιο ειδικοί. Προσωπικά με το μόνο που θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το έργο είναι σαν εκείνη την ανθοδέσμη από χαμολούλουδα που πρόσφερε σε μια κυρία λίγο πριν φύγει από τη ζωή αποκαλώντας τα "σκληρά λουλούδια". Ένα μυθιστόρημα λοιπόν σαν σκληρό λουλούδι.

[dimitra · Rating 4 out of 5]

4.5