Pointe Rouge

Paco Martinez #2

by Maurice Attia

Décembre 1967, la France est en surchauffe, la jeunesse gronde, Mai 68 n'est plus très loin. A Marseille, sur fond de guerre entre mafias, l'assassinat d'un militant gauchiste et la disparition d'une liste de noms peuvent laisser penser que le service d’Action civique prépare un coup.

Genres: Crime, Noir, Fiction, Literature, French Literature, France, Mystery

464 pages, Kindle Edition

First published January 1, 2007

About the author

Psychanalyste, psychiatre, scénariste et cinéaste, Maurice Attia est l’auteur de plusieurs romans noirs. Il a reçu le prix du Festival du polar méditerranéen de Villeneuve-Lès-Avignon, le prix Michel Lebrun du roman policier et le prix Jean-Amila Meckert pour Alger la Noire (2006), traduit dans plusieurs langues.

Reviews

[Eliasdgian · Rating 5 out of 5]

Την άνοιξη του ’62, ο Πάκο Μαρτίνεθ άφηνε πίσω του το αγαπημένο του Αλγέρι, ξέροντας, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Πιε-νουάρ (Pieds-noirs αποκαλούσαν τους γαλλικής καταγωγής κατοίκους της Αλγερίας μετά τον επαναπατρισμό τους), ότι το ταξίδι του στην αποικία των Φωκαέων δεν θα είχε επιστροφή. Με τον ήρωά του εν πλω, κατευθυνόμενο στη μητρική αγκαλιά ενός λιμανιού που γνώριζε ανέκαθεν πώς να καλοδέχεται τους ανέστιους, ο Maurice Attia ολοκλήρωνε το Μαύρο Αλγέρι, έχοντας ήδη επιλέξει ως τόπο δράσης του δεύτερου μέρους της τριλογίας του τη μητροπολιτική Γαλλία και ως χρόνο δράσης του τους μήνες που οδήγησαν στον ταραχώδη εκκωφαντικό Μάη του ’68.

Η δεύτερη, λοιπόν, νουάρ ιστορία του M. Attia με πρωταγωνιστή τον προσφιλή αστυνομικό επιθεωρητή Πάκο Μαρτίνεθ διαδραματίζεται πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Αλγερίας και την άφιξη του ήρωα στη Μασσαλία. Είναι τέλη Δεκέμβρη του ’67 και ο Πάκο Μαρτίνεθ εξακολουθεί να βιώνει το υπαρξιακό αδιέξοδο του (εξόριστου) ανθρώπου που αδυνατεί να αφομοιωθεί στο τοπίο της νέας πατρίδας του ("Μερικές φορές αναρωτιόμουν αν ήμουν πιο ευτυχισμένος στο Αλγέρι εν καιρώ πολέμου απ’ ότι στη Μασσαλία εν καιρώ ειρήνης. Δεν αγαπούσα τούτη την πόλη κι αυτή μου το ανταπέδιδε…"), ώσπου η διερεύνηση των αιτιών του θανάτου ενός μικροκακοποιού που βρέθηκε νεκρός στην αυλή μιας φοιτητικής εστίας, έχοντας ‘πέσει’ από το μπαλκόνι, θα τον ‘αφυπνίσει’, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με το οργανωμένο έγκλημα, τον υπόκοσμο της Μασσαλίας, το παρακράτος της εποχής Ντε Γκώλ και τους φραξιονιστές αριστερούς φοιτητές.

Ό,τι θέλγει τον αναγνώστη στο Μαύρο Αλγέρι απαντάται κι εδώ: πλουραλισμός χαρακτήρων και αφηγητών, λόγος ελλειπτικός, στιλιζαρισμένες ερωτικές συνευρέσεις, ροκ μουσικές στη διαπασών, σινεφίλ αναφορές (ως γνωστόν, ο M. Attia άρχισε να γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα επειδή ήταν παθιασμένος με τις νουάρ ταινίες του Χίτσκοκ, του Μελβίλ, του Ρέι), γοητευτικοί πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες, κι ένας εξαιρετικά καλοδουλεμένος ρυθμός αφήγησης, ώστε η μυθιστορηματική δράση να κορυφώνεται παράλληλα με τα ιστορικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Αν το ‘Αλγέρι’ ήταν το ψυχογράφημα ενός εμφυλίου, η ‘Μασσαλία’ είναι το κριτικό αποτύπωμα του συγγραφέα σε μια εποχή (και μια γενιά ανθρώπων) που ζήτησε το αδύνατο, οραματίστηκε την καθολική ευτυχία, αμφισβήτησε με πάθος το κατεστημένο, και, τουλάχιστον, πέτυχε να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μια πιο φιλελεύθερη και ριζοσπαστική στάση ζωής.

La barricade ferme la rue mais ouvre la voie.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Δεν εχω την ανάγκη να γράψω κανένα χαρακτηριστικό του βιβλίου ή του Αττιά σε οτι εχει να κάνει με τον τροπο γραφής.Θα πω μόνο οτι μετά από καιρό ξυπνώντας,πρώτα διάβαζα καμιά δεκαριά σελίδες και μετά έφτιαχνα καφέ.Αυτά.

[Michael Kotsarinis]

Και το δεύτερο βιβλίο με ήρωα τον Πάκο Μαρτίνεθ δεν απογοητεύει τον αναγνώστη και μάλιστα προχωρά και ένα βήμα παραπάνω καθώς η εναλλαγή των οπτικών γωνιών και των αφηγητών που γίνεται με μαεστρία κρατάει ψηλά το ενδιαφέρον. Ο ήρωάς μας έρχεται αντιμέτωπος με τον υπόκοσμο και, κυρίως, το παρακράτος στη Γαλλία του '67-'68 σε μια υπόθεση μπερδεμένη και άκρως επικίνδυνη τόσο για τον ίδιο όσο και για τους φίλους του.

Όπως και στο Το μαύρο Αλγέρι ο συγγραφέας μεταφέρει τη νοσηρή πλευρά μιας εποχής της Γαλλίας που έχει καταγραφεί διαφορετικά στη συνείδηση των περισσοτέρων μας. Το βιβλίο βρίθει αναφορών σε ταινίες αλλά και σε τραγούδια της εποχής. Πολλά ονόματα οργανώσεων και πολιτικών ομάδων της εποχής τα οποία μπορεί κάποια στιγμή να μπερδέψουν τον αναγνώστη αν τους δώσει περισσότερη σημασία απ' όση πρέπει. Στο τέλος έρχεται η κάθαρση με τις καλές και κακές πλευρές της.

Όσοι έχουν διαβάσει το πρώτο βιβλίο πιστεύω θα μείνουν ευχαριστημένοι και από αυτό. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έχει διαβάσει το πρώτο βιβλίο, διαβάζεται πολύ καλά και ανεξάρτητα αλλά θεωρώ ότι χάνεται ένα μέρος της "μαγείας" ιδίως των προσωπικών του ήρωα. Άλλωστε και το πρώτο βιβλίο είναι πολύ καλό!

[Δημήτρης · Rating 5 out of 5]

Μετά το Μαύρο Αλγέρι έπρεπε να περιμένω σχεδόν ένα χρόνο να διαβάσω την Κόκκινη Μασσαλία (λόγω της τσουχτερής τιμής) αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.

Στην Κόκκινη Μασσαλία έχουμε ένα ωριμότερο έργο σε σχέση με το Μαύρο Αλγέρι. Ο Attia έχει δημιουργήσει απίστευτα οικείους και ανθρώπινους χαρακτήρες και χρησιμοποιώντας την γραφή σε πρώτο πρόσωπο για κάθε έναν από αυτούς, γίνονται ακόμα.. "οικειότεροι".

Μετά τον Πόλεμο της Αλγερίας ο Πάκο, η Ιρέν, η Ερνεστίν και ό,τι απέμεινε από την οικογένεια Σουκρούν, βρίσκονται στην Μασσαλία (και στην Αιξ), τις παραμονές της Εξέγερσης του Μαΐου του 1968. Σε αυτό το κλίμα ξετυλίγεται η ιστορία του βιβλίου. Μια ιστορία γεμάτη με έντονες κοινωνικές, πολιτικές αλλά κυρίως προσωπικές ανησυχίες.

Η αστυνομική υπόθεση (εφόσον έχουμε να κάνουμε με αστυνομικό μυθιστόρημα, παίζει κι αυτή ρόλο) είναι σαφώς πιο δουλεμένη και πιο γεμάτη σε σχέση με το Μαύρο Αλγέρι αλλά και πάλι παραμένει σε δεύτερη μοίρα. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι χαρακτήρες και το background της πόλης. Ένα μεγάλο κοινό με την Τριλογία της Μασσαλίας του Izzo..

Το βιβλίο είναι περισσότερο ένα δράμα των χαρακτήρων που βασίζονται στο αστυνομικό μυστήριο για να ξετυλιχτούν, παρά ένα τυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Αλλά θα μου πεις, αυτό δεν είναι ένα κομμάτι -το κυριότερο;- της noir αισθητικής άλλωστε;

Και τελικά περισσότερο με ένοιαζε τι θα απογίνουν ο Πάκο, η Ιρέν, ο Τιγκράν, η Εύα.

Δαιδαλώδης και μπερδεμένη κριτική για ένα βιβλίο που με έκανε να το λατρέψω μετά από καιρό.

[Katerina · Rating 5 out of 5]

Το δεύτερο βιβλίο του Μορίς Αττιά είναι ακόμα καλύτερο από το Μαύρο Αλγέρι. Σε μια δύσκολη περίοδο της Γαλλίας αυτή την φορά και μια ιστορία που διαλύει σχεδόν όλους τους ήρωες. Ο Πάκο βρίσκεται σε κώμα με δύο σφαίρες, ο Κουπιγιάν χάνει τον εαυτό του και η Ιρέν ζει έναν εφιάλτη. Και οι τρεις τους βγαίνουν αλλαγμένο από την ιστορία. Ακόμα πιο δυνατή ιστορία στα πλαίσια της επανάστασης του Μαΐου 68. Απλά υπέροχο!

[Panagiotis · Rating 5 out of 5]

Καλύτερο κι από το πρώτο αν είναι ποτέ δυνατόν!

[Anna · Rating 5 out of 5]

Η συνέχεια από το Μαύρο Αλγέρι, μας μεταφέρει στη Γαλλία και το Μάη του 68. Μπορεί να μη βρισκόμαστε στο Παρίσι, αλλά στη Μασσαλία, κι εκεί όμως η κατάσταση βράζει, με τους αριστερούς και τους δεξιούς να βρίσκονται σε διαμάχη μεταξύ τους. Και παράλληλα, οι παρακρατικές οργανώσεις, πολλές φορές συνυφασμένες με το κοινό έγκλημα, κάνουν πάρτυ. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που σε κρατάει σε μεγάλη αγωνία. Πιο νουάρ από το προηγούμενο, αλλά εξίσου πολιτικό!

[MTK · Rating 4 out of 5]

3,5 αστέρια, το μισό χάρην του υπέροχου προηγούμενου βιβλίου. Στο "Μαύρο Αλγέρι" ο συγγραφέας κατόρθωσε, πρώτον, να δώσει μια ολοζώντανη εικόνα του Αλγερίου, δεύτερον, να περιγράψει κατανοητά τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα που αποτέλεσαν το φόντο της ιστορίας, και, τρίτον, να δημιουργήσει μια άκρως υποβλητική αίσθηση ενός νουάρ αφηγήματος. Εδώ δεν προσπάθησε καν να μας δώσει μια αίσθηση της Μασσαλίας, κάτι κατανοητό ίσως, αφού οι ήρωες μας είναι πλέον εκπατρισμένοι, αλλά ούτε με το μοτίβο "ξένοι σε ξένο τόπο" ασχολήθηκε, απλά περιφέρονται σε ένα ανώνυμο αστικό τοπίο. Το πολιτικό υπ��βαθρο (οι μήνες πριν το Μάη του '68) παρουσιάζεται μάλλον ασυνάρτητο, ο αναγνώστης που δεν γνωρίζει κάτι σχετικά με το θέμα θα πελαγώσει με τις σκόρπιες πληροφορίες που του δίνονται. Το χειρότερο όμως είναι ότι κατέστρεψε το νουάρ με υπερβολική βία και κακό σεξ: ο αριθμός και κυρίως ο τρόπος εξόντωσης των θυμάτων υπερβάλλουν σε βαθμό να θυμίσουν περισσότερο ταινία τρόμου (πέραν των συνηθισμένων εκτελέσεων τύπου "μαφία" έχουμε και επίθεση με βιτριόλι και σταυρώσεις), ενώ οι ερωτικές σκηνές περιγράφονται με τόσο μελοδραματικό τρόπο που αγγίζουν το αστείο (οκ, έκαναν σεξ, δε χρειαζόμαστε δέκα παραγράφους με περιγραφικές μεταφορές).

Δίνω 4 αστέρια, γιατί βλέπω ότι κυρίως φταίει το ότι είχα πολύ υψηλές προσδοκίες, άλλωστε το βιβλίο είναι κατά τα άλλα ένα καλό αστυνομικό, για τον ίδιο λόγο θα δώσω μια ευκαιρία και στο τρίτο μέρος της τριλογίας.

[Νατάσσα · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό, επίσης - καλύτερο από το πρώτο της τριλογίας. Συναρπαστικές περιγραφές, λογοτεχνική "περιγραφή" του Μάη του '68, συνεχείς αναφορές σε βιβλία και ταινίες της εποχής. Το αγάπησα, κι είμαι περίεργη να δω τι θα κάνουν οι ήρωες στο τρίτο της σειράς.

[Lazaros Karavasilis · Rating 4 out of 5]

Η Κόκκινη Μασσαλία αποτελεί το 2ο μέρος της σειράς που ξεκίνησε ο Αττια με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Πάκο Μαρτίνεθ και για άλλη και φορά επιβεβαιώνει πως μου αρέσει το καλό πολιτικό νουάρ. Αυτό που διαστρεβλώνει τους κλασσικούς κανόνες και τους ενσωματώνει σε ένα διαφορετικό κοινωνικό- πολιτικό πλαίσιο από ότι έκαναν οι Αμερικάνοι συγγραφείς των προηγούμενων δεκαετιών.

Αν Το Μαύρο Αλγέρι είχε σαν φόντο το πόλεμο ανεξαρτησίας της Αλγερίας, εδώ ερχόμαστε στις παραμονές του Μάη του 68 σε μια Γαλλία που σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής 'πληττει'. Φυσικά, γνωρίζοντας την συνέχεια κάθε άλλο πληκτική ήταν η Γαλλία και ότι επακολούθησε. Ο Αττια γνωρίζει πως να εντάξει τον επιθεωρητή Μαρτίνεθ σε αυτή την κατάσταση και να δώσει συνέχεια στην ανάπτυξη του χαρακτήρα του και των γύρω του. Δεν βλέπουμε ένα μονοκόμματο άνθρωπο, αλλά έναν άνθρωπο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τις εξελίξεις και εν τέλει ωριμάζει.

Οι συγκρούσεις που υφίστανται οι χαρακτήρες του Αττια γίνονται μέσω των πολιτικών εξελίξεων. Το παρακράτος της δεξιάς έρχεται εδώ να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτό και να μας δείξει πως αυτοί οι καιροί δεν μπορούν να σε αφήσουν αμέτοχο, όσο και να το επιδιώκεις. Φιλίες χαλάνε, δεσμοί εξαϋλώνονται, αναθεωρούνται τα πάντα. Κοινώς, ο Αττια καταφέρνει να προσωποποιησει τις κοινωνικό-πολιτικες αλλαγές πάνω στους χαρακτήρες του και να μας δώσει ένα ακόμη υπέροχο μυθιστόρημα.

Ο μοναδικός λόγος που δεν του βάζω 5/5 είναι γιατί πιστεύω πως οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα γίνονται από ένα σημείο και μετά επιτηδευμένα, ενώ θεωρώ πως αν ήταν 100 σελίδες μικρότερο, θα ήταν πιο δεμένο, καθώς μια αφηγηματική παράκαμψη που χρησιμοποιεί ο Αττια είναι πολύ μεγάλη χωρίς λόγο.

[Comfortably · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο! Από τα βιβλία που απολαμβάνεις κάθε γραμμή της ανάγνωσης! Και θες να το ξαναδιαβάσεις για να ευχαριστηθείς το γράψιμο του Αττιά.
Το τέλος αν και κατανοητό μου άφησε μόνο μια αίσθηση ανολοκλήρωτου. Μάλλον γιατί αγάπησα υπερβολικά τους εμμονικούς του ήρωες .. και τους αγάπησα με τις εμμονές τους.. τους ακολούθησα στην αναζήτηση των απαντήσεων τους, μοιράστηκα την αγωνία του, πόνεσα μαζί τους, αλλά δε ταυτίστηκα. Γιατί δε χρειαζόταν να ταυτιστώ για να συγκινηθώ.! Πόσο απελευθερωτικό.!

Καλή ανάγνωση σε όσους το βάλουν στις λίστες τους.

[Χρήστος Γιαννάκενας · Rating 5 out of 5]

Αυτή η επανασύνδεση με τον Μωρίς Αττιά σημαίνει την επιστροφή στους ήρωες του "Μαύρου Αλγερίου" και στη Μασσαλία του Ιζζό. Εδώ όμως έχουμε μια δαιδαλώδη πλοκή με ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο που κόβει την ανάσα. Κι ας το παράτησα ενδιάμεσα, δεν μπορώ παρά να περιμένω καρτερικά την ώρα που θα επιστρέψω στο "Παρίσι Μπλουζ".

[ΠανωςΚ · Rating 4 out of 5]

Μ' άρεσε πολύ περισσότερο από το πρώτο (το Μαύρο Αλγέρι). Να δούμε το τρίτο τώρα...

[Chrysella Lagaria · Rating 5 out of 5]

Το μαύρο Αλγέρι μπορεί να είναι το πιο γνωστό από την συγκεκριμένη σειρά… Η κόκκινη Μασσαλία όμως μας βάζει πια για τα καλά στον κόσμο του πάκο και της Ιρέν, στα γεγονότα του Μάη του 68, στην διαφθορά της δεξιάς και πέρα από τα γεγονότα του βιβλίου μας αφήνει με εξαιρετικές πολιτικές αναλύσεις και όπως σε όλα τα βιβλία του Ατιά, με κινηματογραφικά Και μουσικά αριστουργήματα να πάρουμε μαζί μας για το δρόμο!

[Makis Dionis · Rating 5 out of 5]

Το μακρύ χέρι του κράτους κ η χειραγώγηση της εργατικής τάξης μετά το τέλος του πολέμου στην Αλγερία
Ο καινούργιος εχθρός είναι ο εσωτερικός εχθρός του έθνους ή αλλιώς της ολιγαρχίας που νέμεται τον ιδρώτα του λαού

Ο Πάκο, ντετέκτιβ κ λάτρης του κινηματογράφου, ψάχνει τις προσωπικές του απαντήσεις μέσα στα φιλμ, αλλά σίγουρα δεν παίρνει απαντήσεις για το αδίστακτο κ κυνικό πρόσωπο του κράτους

[Erasmia Kritikou · Rating 4 out of 5]

Υπέροχος αττια, ζωντανός άμεσος ιστορικός φιλοσοφικός χωρίς τον βερμπαλισμό.
Μου άρεσε λίγο λιγότερο από το Μαύρο Αλγέρι ωστόσο, ομολογώ.

[Maria Altiki · Rating 5 out of 5]

Ένα δαιδαλώδες εξαιρετικό νουάρ μυθιστόρημα. Διαβάζοντας βιώνεις την κατάσταση στην Μασσαλία και το Παρίσι τον Μάιο του '68, ενώ υπάρχουν αναφορές και για την γενοκτονία των Αρμενίων. Οι ήρωες του Ατιά είναι πολυδιάστατοι, ερωτικοί και ερωτεύσιμοι. Αυτό όμως που μου κάνει πάντα εντύπωση στα βιβλία του, είναι οι ερωτικές σκηνές. Ωμές αλλά τόσο αισθησιακές, χωρίς ίχνος χυδαίου. Απίστευτα προχωρημένες!

[Nikos · Rating 4 out of 5]

4,5*

[Yiota Vasileiou · Rating 5 out of 5]

Απλά υπέροχο. Ένα ανάγνωσμα που θα το σκέφτομαι για πολύ καιρό.

[Anthi Gkani · Rating 4 out of 5]

Ακολουθώντας το ύφος του Μαύρου Αλγερίου ο Αττιά εξελίσσει την ιστορία που άρχισε με το πρώτο του βιβλίο. Ο εργασιομανής Πάκο, η ανεξάρτητη κι εκ παραλλήλου ανασφαλής Ιρεν, ο εγκλωβισμένος Κουπί και το μικρό "Μυρμήγκι" πλαισιώνουν αυτό το νουάρ και κυρίως πολιτικό μυθιστόρημα που αναφέρεται στις εξεγέρσεις των φοιτητών της Γαλλία του 68' θέτοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τη γκωλική κυβέρνηση που ενεργούσε κατ επίφαση δημοκρατικά αλλά και την Αριστερά που πάρα τις ελπίδες, τις εξεγέρσεις,τους αγώνες συμβιβάζεται όταν της πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.Το συστήνω ανεπιφύλακτα

[Elisa S · Rating 4 out of 5]

Άλλη μια δυνατή αστυνομική υπόθεση μπερδεμένη με πολιτικά γεγονότα που οδήγησαν στον Μάη του 68... Ο Πάκο Μαρτίνεθ πρωταγωνιστής και κομπάρσος... Με μαγεύει η γραφή και η απόδοση ίδιων γεγονότων από διαφορετικά πρόσωπα και οπτικές γωνίες.. ανυπομονώ για την επόμενη διήγηση του Ατιά..

[Alexis Passas · Rating 3 out of 5]

3,5⭐️πολιτικό ταξίδι στην Γαλλία του 68μεσα από μια αστυνομική πλοκή
Ενδιαφέρον μόνο για γνώστες γαλλικής ιστορίας πολιτικής
Ενδιαφέρουσα γραφή με πολλές λεπτομερείς περιγραφές και διαλόγους και χωρίς να κουράζουν με περιττολογίες!

[Vaso]

bad timing 🫥

[Ελένη Αθανασίου · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, ένας συγγραφέας-ψυχίατρος που βυθίζεται μέσα στους ήρωές του, μια πλοκή καταιγιστική. Οι χαρακτήρες είναι τόσο αληθινοί, τα συναισθήματα τόσο έντονα, ο Πάκο και η Ιρέν τόσο μα τόσο ερωτεύσιμοι που πιάνεις τον εαυτό σου να νοιάζεται για αυτούς κι όχι για το δολοφόνο. Ο Αττιά είναι μαέστρος και η τριλογία του ένα σημείο αναφοράς στο πολιτικο-ψυχολογικό αστυνομικό μυθιστόρημα.

[Malamas · Rating 4 out of 5]

Το δεύτερο βιβλίο θα το έλεγα πιο "οικείο". Για ακόμα μια φορά Μασσαλία. Ίσως πιο σκληρό από το Μαύρο Αλγέρι. Σε κρατάει περισσότερο. Ο Attia σκιαγραφεί με κάποιον τρόπο την πολιτική ιστορία της Γαλλίας μέσα από τα βιβλία του. Σε κάνει να ενδιαφερθείς για αυτήν.

[Elena · Rating 3 out of 5]

Το δεύτερο μέρος δεν με ενθουσίασε όσο το πρώτο, κυρίως γιατί το αστυνομικό σκέλος μου φάνηκε λίγο ψεύτικο, δεν με έβαλε στην διαδικασία να πιστέψω ότι όλα όσα έγιναν είχαν λόγο ύπαρξης. Συνήθως αν το βιβλίο είναι καλογραμμένο, δεν δίνω πολύ σημασία στην αστυνομική υπόθεση αλλά αυτήν την φορά μου φάνηκε ότι δόθηκε περισσότερος χρόνος σε πρόσωπα και καταστάσεις για να δικαιολογήσουν τα φονικά και την λύση της υπόθεσης. Παρόλα αυτά, για ακόμη μια φορά, μέσα από το βιβλίο βλέπουμε τις πολύπλοκες, πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Γαλλία, με τον ντε Γκωλ, τις παραστρατιωτικές ομάδες και στον αντίποδα, τις διάφορες ομάδες της Αριστεράς. Για τον Αττία, αν κάτι δεν λέγεται είναι ότι η Γαλλία δεν διαθέτει πλέον τη θέση και το κύρος που είχε παλιά, ώστε να συμμετέχει αποφασιστικά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τώρα η όποια «εξουσία» έχει είναι σε συμβολικό επίπεδο. Αυτή η εσωστρέφεια, μαζί με τον συντηρητισμό που έφερε στην εξουσία ο ντε Γκωλ και σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της αλγερινής αποαποκρατικοποίησης ευνόησε την ανάδειξη άλλων πλευρών της γαλλικής ζωής, οι οποίες οδήγησαν στον Μάη του 1968 και στις απεργίες που ακολούθησαν για να ενισχύσουν τον αγώνα των νέων. Αυτό είναι πάνω κάτω το πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι ήρωες του βιβλίου, οι οποίοι έχουν τα προσωπικά τους δράματα και ενοχές. Όπως και στο Μαύρο Αλγέρι, εδώ ακόμα περισσότερο, υπάρχει πολυφωνία, δεν είναι μόνο ο Πάκο αλλά και ο συνεργάτης του, η Ιρέν, οι οποίοι μιλάνε για τις σκέψεις και τις φοβίες τους, έτσι γίνεται πιο εύκολα να καταλάβουν τόσο τα δικά τους κίνητρα όσο και τον αποδέχτη αυτών των σκέψεων.

[Christina Verioti · Rating 4 out of 5]

Πολιτικό νουάρ, με δεμένους χαρακτήρες (οι πεζογράφοι που έχουν και την ψυχιατρική ιδιότητα τα καταφέρνουν απ' ό,τι φαίνεται πολύ καλά σ' αυτό).
Ο Πάκο και η Ιρέν συνεχίζουν στη Μασσαλία στο ίδιο επάγγελμα που ασκούσε ο καθένας τους στο "Μαύρο Αλγέρι". Σ' αυτό το μυθιστόρημα κύριους ρόλους στη δράση έχουν ακόμα δύο ενδιαφέροντα ζευγάρια.
Το χρονικό πλαίσιο είναι οι φοιτητικές ταραχές στη Γαλλία τον Μάιο του '68.
Σημαντικές και οι ιστορικές αναφορές στη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Οι δολοφονίες αλλεπάλληλες και ιδιαίτερα σκληρές. Η έρευνα στρέφεται σε υπόκοσμο, παρακράτος, παρατάξεις αριστεριστών.

Γυναίκες δυνατές και άντρες συντετριμμένοι, πολύς κινηματογράφος και ακόμα περισσότερη μουσική, διάχυτη μελαγχολία και νοσταλγία για πρόσωπα που έφυγσν για πάντα, για το Αλγέρι πριν τον εμφύλιο, για την εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφάλειας που χάνονται.

[Jarjar · Rating 2 out of 5]

Κάτι με ενόχλησε σε αυτό το δεύτερο βιβλίο του που διάβασα αμέσως μετά το Μαύρο Αλγέρι.

Πρώτον, ο τρόπος που περιγράφει τις ερωτικές σκηνές, αισθησιακές μεν αλλά κάπως γελοίες/ανούσιες, το οποίο με έκανε να παρατηρήσω πως όλοι οι χαρακτήρες του ήταν γραμμένοι από μια βαρετά στερεοτυπική ανδρική ματιά.

Δεύτερον, ο τρόπος που περιγράφει τα συναισθήματα των χαρακτήρων - ο τάδε ήταν θυμωμένος, η τάδε ήταν ερωτευμένη.. πφτ δείξτο μου μην μου το δηλώνεις απλά έτσι τεμπέλικα.

Εντωμεταξύ πιστεύω και το πρώτο βιβλίο τα είχε αυτά τα θέματα αλλά δεν τα έδωσα τόση σημασία γιατί με συνεπήρε η πλοκή και το ιστορικό πλαίσιο. Εδώ ούτε η πλοκή ούτε το πλαίσιο είχαν την ίδια επίδραση. Ίσως έπρεπε να αφήσω λίγο χρόνο ανάμεσα στις δυο αναγνώσεις.

[Έλσα · Rating 3 out of 5]

Και σε αυτό το βιβλίο ο Αττιά συνδυάζει πολιτικά γεγονότα, ιστορικά και συνθέτει ένα αστυνομικό νουαρ. Πολλά τα στοιχεία, πολλά τα πρόσωπα κ τα συμβάντα. Ξετυλίγεται πιο αργά το νήμα της αφήγησης και της λύσης. Εγώ κάπου χάθηκα σε αυτό το βιβλίο. Λίγο κουράστηκα από τα τόσα στοιχεία. Όμως, δεν μπορώ να μην συγχαρώ την πολυπλοκότητα του συγγραφέα. Καταφέρνει πολύ καλά να σε κρατά σε εγρήγορση κ να θες να διαβάσεις τις εξελίξεις.

[Giorgos · Rating 4 out of 5]

Προσωπικά το πιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον από τα τρία μυθιστορήματα του συγγραφέα. Έχει γρήγορη αφήγηση, γλαφυρή περιγραφή ερωτικών συναισθημάτων, σεξουαλικών σκηνών και φαντασιώσεις των ηρώων, ενώ αποδίδει το πνεύμα μιας ταραγμένης εποχής και μιας πολύπλοκης ιστορικής συγκυρίας, ανακαλύπτοντας τους μηχανισμούς που υποκινούν το πολιτικό έγκλημα/συνομωσίες.