Koń, koń, tygrys, tygrys

by Mette Eike Neerlin, Edyta Stępkowska (Translator)

Honey kupuje tort zamiast chleba, niespodziewanie dołącza do kursu chińskiego oraz nawiązuje dziwną znajomość, bo… nie potrafi nikomu odmówić. Pełna humoru powieść dla młodzieży o tym, jak trudno jest być po prostu sobą.
Piętnastoletnia Honey najbardziej chciałaby być „taka jak wszyscy”. Ale co z tego, skoro urodziła się z zajęczą wargą, uważa się za brzydką i zupełnie nieciekawą, a jej niezamożna rodzina składa się z opóźnionej w rozwoju starszej siostry, zabieganej mamy oraz taty, który mieszka osobno i wiecznie nie ma pieniędzy. Honey dobrze radzi sobie z codziennym chaosem: gotowaniem, zakupami, opieką nad Mikalą. W szkole też udaje jej się być w dobrych relacjach ze wszystkimi. Ale ma jeden problem: notorycznie kłamie, pakując się przez to w najdziwniejsze sytuacje. Pewnego dnia właśnie dlatego wsiada w niewłaściwy autobus – i ta podróż przewraca jej życie do góry nogami.
Koń, koń, tygrys, tygrys to wzruszająca i zabawna historia nieco ekscentrycznej nastolatki, która nie chce uwierzyć, że może być dla kogoś ważna – i że nie musi niczego udawać.

Genres: Young Adult, Danish, Humor, Book Club, Fiction, Childrens

128 pages, Paperback

First published January 1, 2015

Reviews

[not my high · Rating 3 out of 5]

3.5

Pewnie po czasie wyblaknie w mojej głowie, ale sama historia chwyta za serce. Relacja Honey i Marcela>>>>

[Bart Moeyaert · Rating 4 out of 5]

In deze periode van lijstjes, top tienen en favorieten van het afgelopen jaar bekruipt me al eens het gevoel dat ik anders moet gaan lezen. Ik mis erg veel. Sinds vanmiddag ben ik alweer gerustgesteld. Ik ben blij met mijn eigen tempo.

Een boek dat ik verleden jaar in de winkel een paar keer heb opgepakt en weer in de kast heb gezet, heb ik verleden week zonder aarzelen gekocht. Vandaag het ik het betreffende boek, ‘Paard paard tijger tijger’ van Mette Eike Neerlin, in één adem uitgelezen.

Dat overkomt me niet vaak, die ene adem. Je zou kunnen denken dat kerstdag er voor iets tussenzat — omdat ik alle tijd had, maar nee: verleden week had Neerlin me in de winkel bij het lezen van de eerste pagina meteen bij de lurven. Het boek moest mee.

Meer dan ooit geloof ik in het juiste boek op het juiste moment. Met de flaptekst van ‘Paard paard tijger tijger’ is er niks mis, maar je zou wel eens te snel een label kunnen plakken. Chaotische familie, gebroken gezin, een hoofdpersonage met een gehandicapte zus.

Verleden najaar was ik niet in de mood voor dit boek. Als ik een lijstje had moeten samenstellen van de boeken van 2017 was deze fijne roman, waarvan alles juist klinkt en alle eindjes kloppen, door mij niet vermeld.

Ik begin dit jaar niet aan best-of-lijstjes, maar aan het lijstje van te volgen schrijvers heb ik wel Mette Eike Neerlin toegevoegd. En het hoofdpersonage Honey is wel één van mijn favoriete hoofdpersonages van het afgelopen jaar. Of (whatever) van 2015, want in dat jaar is ‘Hest, hest, tiger, tiger’ in Denemarken verschenen.

‘Paard paard tijger tijger’ is uit het Deens vertaald door Bernadette Custers.

[Marta Demianiuk · Rating 3 out of 5]

Nie zrobiła na mnie większego szału, choć podoba mi się, że autorka nie poszła tropem „wszystko problemy się pięknie rozwiązały”. Ale też mam wrażenie, że z tym, co przydarzało się Honey, nie dochodzimy do żadnego sedna. Pierwsza połowa była świetna, ale już końcówka raczej mnie zawiodła.

[emilka · Rating 5 out of 5]

c u d o w n a na każdej stronie. wzruszająca i inteligentna i taka ładna i jakby dla mnie to trochę pokazuje jak się robi czasem trudno jak się nie umie mówić nie. bardzo bardzo świetna

[czytanienaszapasja · Rating 3 out of 5]

3/5⭐
relacja Honey i Marcela>>>

[Dagmar · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek!

[Imke · Rating 5 out of 5]

BEWARE! Niet lezen in de trein. Tranen gegarandeerd.

[virgia · Rating 3 out of 5]

3,5☕️

[susan · Rating 4 out of 5]

skończyłam przed czasem dorotko 🥰🥰 takto nwm spoko była xddd ale trochę mnie denerwowała

[Johanne Bruun · Rating 5 out of 5]

Bedste bedste sjoveste sørgeligste grine og græde bog jeg har læst længe! anbefalet af min søde veninde freja, og som hun siger "den beriger seriøst ens liv" og det er så rigtigt det gør den læs læs læs

[Katja · Rating 4 out of 5]

Das Buch ist vom Cover her wirklich etwas verwirrend, es schaut aus wie von einem Kind mit Kreide gemalt. Trotzdem passt das Cover recht gut zu dem Inhalt, weil Honey ist eben ein besonderes Mädchen und das ist das Cover auch.
Honey ist 15 und lebt in Kopenhagen und sie ist ein besonderes Mädchen, den sie versucht es immer alle recht zu machen, sie kümmert sich um ihre behinderte Schwester, die sie manchmal aber auch nervt, die gestresste Mutter und auch den von der Familie getrennt lebenden Vater, der eigentlich nur zu ihr kommt, wenn er mal wieder Geld braucht. Honey gibt es ihm aber immer wieder, weil sie denkt, dass das, was sie macht, richtig ist, immerhin ist es ihr Vater. Doch je mehr sie versucht, es allen recht zu machen, desto schwerer wird es und auch Honey merkt langsam, dass sie auch einen Anspruch auf etwas mehr eigenes Leben hat...
Mette Eike Neerlin schreibt sehr kindgerecht, die Kapitel sind kurz und trotzdem packt sie in die 160 Seiten eine Geschichte über ein besonderes Mädchen, das mit anderen Augen durch die Welt geht. Sie findet den schmalen Grad, dass das Buch nicht zu traurig wird, es aber trotzdem einen bleibenden Eindruck beim Leser hinterlässt.
Auch sind die Kapitelanfänge wirklich gut gestaltet, immer im Wechsel mit einem Pferd oder einen Tiger, das passiert ganz passend zum Titel. Die Schrift im Buch ist auch recht gross und daher sehr gut für Kinder zu lesen.
Mit dem Lesealter ab 12 Jahren liegt der Verlag wirklich richtig, aber auch für Erwachsene ist das Buch wirklich lesenswert, da es einen anderen Blick in die Welt erlaubt.

Fazit:
Pferd Pferd Tiger Tiger ist an sich ein sehr leises Buch, was erst mit etwas Zeit wirklich Fahrt aufnimmt, aber trotzdem den Leser einlädt, in eine etwas andere Welt zu schauen, die zwar nicht perfekt ist, aber gerade das Unperfekte und die Emotionen machen es zu einem besonderen Leseerlebnis.

[Kathrine Pachniuk · Rating 4 out of 5]

De gode anmeldelser og hypet om denne bog er fuldt fortjent. Letlæst, sød, rørende uden man har ondt af Honey. For hun klarer sgu situationerne godt. Hatten af for hende og Mette.

[Dorota Kwapień]

Eeee nie wiem, była ok szału nie ma ale okropna nie była

[werka✨☕•ig: werix.02 · Rating 3 out of 5]

"mama huhu, który dosłownie oznacza koń, koń, tygrys, tygrys. Chińczycy używają go, kiedy coś może nie jest do końca dobre, ale ujdzie".

Fajna, wzruszająca, przyjemna książka, którą się szybko czyta, ale mam wrażenie, że brakowało jej jakiegoś celu końcowego. Przesłanie czuć i widać w miarę czytania, ale jednak coś w tej końcówce sprawiło, że nie czułam jakiegoś konkretnego zakończenia historii.

Może to miał być cel od samego początku? Zobaczenie jakiegoś drobnego wycinka z życia Honey, bardzo dla niej ważnego, od którego się odbije i będzie nadal wkraczać w doroślejsze życie.

[Amalie Vågene · Rating 5 out of 5]

Umulig å ikke like Honey!

[frelkahere · Rating 4 out of 5]

3,5

[Roni · Rating 2 out of 5]

1.5⭐️

[nat ꉂ(˵˃ ᗜ ˂˵) · Rating 2 out of 5]

nie zmienilo mojego zycia w zadnym stopniu, minelo tak szybko jak operacja mikali

[juli · Rating 4 out of 5]

jeszcze nigdy tak bardzo nie chciałam kończyć książki i od razu przeczytać ją od nowa. jest tej książki stanowczo za mało

[Femke]

Mijn recensie komt in de boekenkrant YA van december te staan!! :) Spoiler: ik ben positief... ;)

[Cecilie Diemer · Rating 4 out of 5]

Virkelig fin og rørende og samtidig sjov og skør. Socialrealisme for børn med nogle ret tunge emner, men fortalt med en dejlig lethed af hovedpersonen Honey, som er virkelig skøn.

[kasia · Rating 3 out of 5]

2,75⭐

była okej, ale jednak nie do końca dla mnie
większość bohaterów, ich zachowań mnie denerwowała

ale dla dzieciaków myślę, że naprawdę fajna pozycja

[Ann Ingebrigtsen · Rating 4 out of 5]

A very good and funny story.

[Luciana Rosa (Bookmark Curiosities) · Rating 4 out of 5]

The book is about Honey, a girl who has a lot on her plate. She has cleft lip, her parents aren’t good caregivers and she also takes care of her older sister who has autism.
Honey unconsciously learned that if she says yes to people and then come up with lies, things are easier to deal with.
Those are heavy subjects, but all written in a light and funny way. Because chaos is Honey’s normal.
It is heartbreaking to think that a kid has to go through so much, and even more so that Honey calls herself “monster-Honey because of her cleft lip.
But she starts a beautiful friendship with Marcel, a terminally-ill man she met by accident.
I think about Honey the whole time. Her character is beautifully and complexly built. And I just want to give her a big hug.
However this doesn’t really feel like a book for teenagers. Let alone kids. I am already troubled by it as an adult.
In any case it deserves 4 stars.
I’ve read the version translated to Dutch.

[bookmajka · Rating 4 out of 5]

Och, Honey, nawet nie wiesz jak dobrze cię rozumiem!

Główna bohaterka powieści nie lubi się wyróżniać z tłumu, a ze wszystkimi napotkanymi ludźmi pragnie żyć w zgodzie. Nie lubi się sprzeciwiać, nie potrafi odmawiać - a wszystko to razem prowadzi ją do udziału w nieco dziwnych wydarzeniach.

Nie raz szłam ulicą przed siebie i nagle przypominałam sobie, że zapominałam czegoś z domu, ale... Jak to by dziwnie wyglądało: stanąć i ruszyć w drugą stronę. Teraz już wiem, że dziwna była sama myśl o tym, że ktokolwiek miałby analizować czemu zawracam - ale jako nastolatka miałam z tym problem.

Problem Honey jest nieco inny, ale wydaje mi się, że jego mechanizm opiera się na podobnym toku myślenia bohaterki: nie chcę się rzucać w oczy, więc zrobię tak, aby inni uznali, że jest okej. To tak naprawdę uciekanie od jednej niezręczności wprost w paszczę drugiej - tyle, że nie zawsze da się nad tym zapanować.

Szybko zżyłam się z Honey, z zainteresowaniem śledziłam jej poczynania i mocno kibicowałam, aby wreszcie odważyła się przełamać i zrobić coś tak, jak ma ochotę - a nie tak, jak sugerują jej inni.

Autorka poruszyła tu całą masę trudniejszych tematów, co ważne - dobrze dostosowanych do wieku młodszych czytelników i świetnie wkomponowanych w całość.

To ciepła opowieść, momentami wzruszająca. Jednak zdarzały się momenty, w których postawa bohaterki zaczynała mnie denerwować. Co innego wsiąść do autobusu, do którego nie miało się planu wsiadać - a co innego wymyślać bliskiej osobie chorobę.

Zabrakło mi też nieco zwieńczenia całej historii. Choć czytało mi się ją bardzo dobrze, mam wrażenie, że zabrakło w tym wszystkim... celu. No, nie we wszystkim, wiele wątków zostało pięknie domkniętych, jednak kwestia postępowania Honey (jej braku umiejętności sprzeciwu) nie została do końca rozwiązana - a szkoda.

Bardzo lubię sięgać po niedługie lektury, a te skierowane do młodszej młodzieży ujmują mnie w szczególny sposób. Odnalazłam w bohaterce cząstkę siebie i dzięki temu przez treść lektury płynęłam.

I choć nie było idealnie - polecam wam ten tytuł ❤️

[Yasmine Dero · Rating 3 out of 5]

Honey is een tienermeisje dat geen gemakkelijk leven heeft. Zelf is ze geboren met een hazenlip waardoor ze regelmatig raar bekeken wordt en ze is dan ook erg onzeker over haar uiterlijk. Ook in het gezin zijn er de nodige moeilijkheden. Honey’s oudere zus heeft een verstandelijke beperking, en ze ziet haar vader enkel als hij geld nodig heeft van haar. Honey is gewend om zich steeds aan iedereen aan te passen, ‘want het is zo al moeilijk genoeg’, en denkt nooit na wat ze zelf wil.

Op een dag ontmoet Honey door een samenloop van toevalligheden een man, Marcel. Marcel is terminaal ziek. Na de eerste ontmoeting gaat Honey regelmatig bij Marcel op bezoek en zo komt ze onder meer te weten dat de dochter van Marcel niet meer met hem wil praten. Honey bedenkt een project voor Marcel waardoor hij het terug kan goedmaken met zijn dochter. Marcel heeft ook een laatste wens: hij wil graag dat Honey voor één keer in haar leven ook eens aan zichzelf denkt en heeft ook een project voor Honey bedacht. Maar beide projecten verlopen helemaal niet zoals gepland…

‘Paard Paard Tijger Tijger’ is een mooi verhaal dat zich vooral focust op de personages en hun ontwikkeling doorheen het verhaal. Het is een boek dat duidelijk maakt hoe belangrijk familie is, zelfs als je familie niet ‘ideaal is’.

De situatie van Honey wordt realistisch en herkenbaar beschreven. Je kan je goed inleven in het verhaal. De schrijfstijl is uniek in die zin dat ook moeilijke dingen vrij direct omschreven worden, terwijl er in YA-literatuur meestal sprake is van preutsheid of verbloemen van moeilijke dingen. Tenslotte is het verhaal niet erg voorspelbaar, je wordt vaak verrast.

Mocht je nog steeds twijfelen om het boek te lezen: Paard Paard Tijger Tijger is bekroond met de Deense Nationale Book Award 2015!

[Karolina Waryś · Rating 3 out of 5]

Honey. Dziewczynka, która nie wyprowadza z błędu. Mija się z prawdą, ale za to podąża za okazjami, które niespodziewanie podsuwa jej życie. Dokąd ją zaprowadzą?

Problem z krótkimi książkami jest taki, że często trudno przywiązać się do bohaterów. Nie chcę powiedzieć przez to, że są wątle nakreśleni – otóż nie, postacie są bardzo żywe. Nie złapałam z nimi tego kontaktu, jaki uwielbiam łapać podczas czytania książki.

Honey nie ma zbyt łatwego życia. Mieszka z mamą i siostrą z niepełnosprawnością umysłową, a jej ojciec, z którym spotyka się co drugi weekend, to totalne nieporozumienie (nie da się inaczej nazwać jego zachowania). Chłopak z klasy, w którym się podkochuje, stosuje na niej, od wieków znienawidzoną przez wszystkie dziewczyny, praktykę "końskich zalotów" i wyśmiewa się z niej przy niemal każdej możliwej okazji.
A mimo tego, nasza bohaterka zawsze chce dla wszystkich dobrze i często stawia siebie na ostatnim miejscu.

Dzięki swoim przygodom z mijaniem się z prawdą i wsiadaniu do autobusu pod wpływem impulsu, nawiązuje niespodziewaną i bardzo ciekawą więź z pewnym... no, sami się dowiecie. Będą związani ważnym zadaniem, swego rodzaju questem, który stanie się ich cyklicznym rytuałem.

W tej historii występuje motyw analizy i przewijania życia. Pojawiają się rozmyślania dotyczące nastawienia do śmierci, ostatnich życzeń, kontaktów z rodziną. Styl autorki nie wybija się zbytnio na tle innych przedstawicieli literatury wczesnomłodzieżowej, a w moim odczuciu, w niemal w każdej takiej pozycji pobrzmiewa lekki vibe Jacqueline Wilson (podkreślam "lekki", bo jednak JW jest jedyna w swoim rodzaju).

Koń, koń, tygrys, tygrys wzbudził we mnie podobne odczucia co My dwie, my trzy, my cztery Sary Crossan. Pomimo trudnych tematów fabuła wydaje się lekka i przyjemna w odbiorze. Myślę, że to sztuka, która wielu autorom wciąż sprawia trudności.

Książka będzie dobra dla czytelników 12+.

[Kirsten Paoline König · Rating 4 out of 5]

🐎🐎🐯🐯
Wat een lief verhaal..! Een meisje dat nooit nee durft te zeggen met een zwakbegaafde, kaneelbroodjes etende zus, kettingrokende moeder en nogal getatoeëerde, anabolen gebruikende vader die haar voortdurend geld aftroggelt.
Na een busrit die ze per ongeluk maakt (omdat ze geen nee durft te zeggen) maakt ze per toeval kennis met een stervende man in een hospice. Ze blijft deze Marcel enigszins gefascineerd (maar ook omdat ze geen nee durft te zeggen) opzoeken en er ontstaat gaandeweg een band. Mede daardoor gaat ze misschien juist eens wél naar het feestje van een aardige jongen uit haar klas, ook al stelt ze daarmee gegarandeerd haar zus teleur.

Een bitterzoet, prachtig klein gehouden verhaal in de sfeer van 'Het alfabet van Candice Phee' over eigen keuzes maken, er anders uitzien (en daar vrede mee hebben), je naasten teleurstellen en toch jezelf zijn.

[Maaike de Vries · Rating 5 out of 5]

Fantastisch. Deze schrijver is echt geweldig. Het doet me denken aan Anna Woltz en Per Nilsson: de staccato stijl, de intense gevoelens van de hoofdpersoon en tegelijk de onwaarschijnlijke gebeurtenissen die je toch zonder morren voor waar aanneemt.
Honey stapt op een dag namelijk in een verkeerde bus en stapt bij een verkeerde halte uit. Dan loopt ze met een verkeerde man mee naar een verkeerd huis. Daar maakt ze kennis met Marcel, hij ligt in een hospice want hij ligt op sterven.
Tot zover het onwaarschijnlijke (deel van het) plot. Het is een bloedmooi plot. Het klopt gewoon. Honey is een meisje van vlees en bloed: ze jokt, draait en twijfelt. Haar oudere zus is verstandelijk beperkt en zit haar op haar nek. Haar vader is een groot kind. En dan heeft Honey ook nog een hazenlip. En ze is verliefd!
Teveel voor één boek? Zeker niet, dit boek klopt. Wat een schrijver.

[Gosia · Rating 2 out of 5]

Zupełnie do mnie nie dotarła. Potwornie irytowało mnie w jaki sposób bohaterka podejmowała decyzje. Ja rozumiem lęki spoleczne i brak asertywności, ale to już było dla mnie po prostu za dużo. Cała "akcja" była oparta tak naprawdę na kłamstwach bohaterki, a jest to coś czego w książkach nie znoszę. Odnoszę też wrażenie że w książce niezawarto żadnej puenty. Po prostu historia się urwała i tyle. Koniec. Cieszę się że na koniec wszystkie problemy się nie rozwiązały i "żyli długo i szczęśliwie", ale według mnie zupełnie nie wybrzmiało co było dobre co złe, a poszczególne wątki zupełnie nie zostały zamknięte. Największą zaletą tej książki była dla mnie relacja Honey i Marcela, mimo że też szczególnie mnie nie zachwyciła