What do you think?
Rate this book
Lucifer
De tragedie Lucifer gaat over een opstand in de hemel, uitlopend op een totale oorlog. In het kosmische geweld delft de aartsengel Lucifer met zijn volgelingen jammerlijk het onderspit. In de hel storten zij, als dierlijke duivels. Spoedig zullen deze monsters op aarde hun verwoestende kwaad aanrichten onder de eerste mensen van Gods schepping, Adam en Eva. Lucifer vertelt de spannende voorgeschiedenis. Het toneelstuk laat indrukwekkend zien hoe de held, aanvankelijk Gods gunsteling, zijn positie bedreigd ziet doordat God Zijn scheppingsorde drastisch wil wijzigen: mensen komen bóven engelen te staan. Lucifers rechtvaardigheidsgevoel speelt op, het ontaardt in jaloezie en hoogmoed. Andere engelen voeden zijn emoties en uiteindelijk rest hem geen andere optie meer dan de noodlottige opstand tegen God.
Dit imposante drama van de dichter Joost van den Vondel is tegenwoordig voor bijna niemand nog verstaanbaar. Het Nederlands van vandaag heeft zich te ver verwijderd van Vondels poëtische taal. Om de taalafstand te overbruggen maakte neerlandica Marijke Meijer Drees een complete hertaling van het origineel uit 1654. Ook dat blijft in beeld: Vondels klankrijke verzen staan naast het moderne proza van de hertaling.
Dit imposante drama van de dichter Joost van den Vondel is tegenwoordig voor bijna niemand nog verstaanbaar. Het Nederlands van vandaag heeft zich te ver verwijderd van Vondels poëtische taal. Om de taalafstand te overbruggen maakte neerlandica Marijke Meijer Drees een complete hertaling van het origineel uit 1654. Ook dat blijft in beeld: Vondels klankrijke verzen staan naast het moderne proza van de hertaling.
214 pages, Paperback
First published January 1, 1654
24 people are currently reading
804 people want to read
About the author
Joost van den Vondel
196 books15 followersJoost van den Vondel (1587 – 1679) was a Dutch author, poet and playwright. The most prominent Dutch poet and playwright of the 17th century, he is considered the national poet of the Netherlands. His play Gijsbrecht van Aemstel (1637) was performed annually on New Year's Day from 1637 to 1968, and remains one of the Netherlands most famed plays.
Vondel remained productive until a very old age. Several of his most notable plays like Lucifer (1654) and Adam in Exile (1664) were written when he was already over 65 years old, and his final play Noah, written at the age of eighty, is considered one of his finest.
Vondel remained productive until a very old age. Several of his most notable plays like Lucifer (1654) and Adam in Exile (1664) were written when he was already over 65 years old, and his final play Noah, written at the age of eighty, is considered one of his finest.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 53 reviews
October 31, 2025
"LUCIFER: Better be first in some kingdom lower-lying
Than second – if that – in this Realm of Radiance!
Fearing no hurt or pain, I’ll take my chance …
But here comes Heaven’s mouthpiece, Gabriel:
God’s Book of Secrets, his – to keep or tell!"
Well, it's a Dutch drama (alexandrines, no less) from the 1600s, one can sense a certain loss of cadence whilst reading it in English, but of great interest, nevertheless!
There's much controversy as to whether Milton was inspired by Joost in writing Paradise Lost - but they both wrote from a time and place when and where the political environment was rife with ideas of Rebellion - what else to do but write about the Ur-Rebellion?
"LUCIFER: Good Raphael…
RAPHAEL: Joy of my life! My inspiration! Hear me, I beg…
LUCIFER: As long as you desire!
RAPHAEL: For pity’s sake! Wherefore in war-attire
Should you confront me? I am sore distraught
With grief on your account! Medicine I’ve brought –
The salve of Holy Grace, freely provided
By God who, with his Counsellors, decided
You to anoint – above a thousand peers –
As His crowned Deputy in all the spheres.
What lunacy has so confused your mind?
You, on whose holy brow the Godhead signed
His likeness and His seal, on you bestowing
Beauty and wisdom, favours ever-flowing
From His great treasure-fount in copious streams?"
All this of great interest because we owe a great deal of our false preconceptions surrounding the Devil from Vondel and Milton - the Bible (sent by fax from Heaven) is more sketchy when it comes to the details: nowhere in the Bible does it say that Lucifer's wings were singed before the Fall, nor does it give clear indication who was it that stroke the blow that cast him out of Heaven, only vaguely mentioning Michael and other angels.
Information can be found in Vondel and Milton's works: Milton does not mention the wings but claims "God's Power Hurld headlong flaming from th' Ethereal Skie", whereas Vondel suggests the wings were burnt when Archangel Michael strikes Lucifer with a bolt of lightning, thus expelling him from Heaven.
The specific detail of burnt wings originates in Dante Alighieri's Divine Comedy, in Canto 34 where Satan is depicted with large, bat-like wings, which he waves to create the icy winds of Cocytus.
The Biblical Devil's motivations are not explored in detail. Vondel gives Lucifer a strong voice to express his thoughts and motivations of his rebellion, an anti-hero not too dissimilar to Milton's Satan but therein lies the difference: Milton's protagonist is Satan, whereas Vondel's protagonist is Lucifer the Morning Star - Vondel cleverly placing the action before the Fall to explore Lucifer's initial pride that grew only to cause his eventual humiliation and transformation into Satan.
"RAPHAEL: Next to God in Paradise, you cast your beams,
As from a cloud of dew and roses fresh;
Your festive raiment was a solid mesh
Of pearls and rubies, emeralds, gold-encrusted;
The heaviest sceptre to your hand was trusted;
When you appeared, trumpets and drums resounded –
The echoes from the very stars rebounded!
You’d recklessly reject such pomp and pride –
Beauty and splendour lightly cast aside?"
Than second – if that – in this Realm of Radiance!
Fearing no hurt or pain, I’ll take my chance …
But here comes Heaven’s mouthpiece, Gabriel:
God’s Book of Secrets, his – to keep or tell!"
Well, it's a Dutch drama (alexandrines, no less) from the 1600s, one can sense a certain loss of cadence whilst reading it in English, but of great interest, nevertheless!
There's much controversy as to whether Milton was inspired by Joost in writing Paradise Lost - but they both wrote from a time and place when and where the political environment was rife with ideas of Rebellion - what else to do but write about the Ur-Rebellion?
"LUCIFER: Good Raphael…
RAPHAEL: Joy of my life! My inspiration! Hear me, I beg…
LUCIFER: As long as you desire!
RAPHAEL: For pity’s sake! Wherefore in war-attire
Should you confront me? I am sore distraught
With grief on your account! Medicine I’ve brought –
The salve of Holy Grace, freely provided
By God who, with his Counsellors, decided
You to anoint – above a thousand peers –
As His crowned Deputy in all the spheres.
What lunacy has so confused your mind?
You, on whose holy brow the Godhead signed
His likeness and His seal, on you bestowing
Beauty and wisdom, favours ever-flowing
From His great treasure-fount in copious streams?"
All this of great interest because we owe a great deal of our false preconceptions surrounding the Devil from Vondel and Milton - the Bible (sent by fax from Heaven) is more sketchy when it comes to the details: nowhere in the Bible does it say that Lucifer's wings were singed before the Fall, nor does it give clear indication who was it that stroke the blow that cast him out of Heaven, only vaguely mentioning Michael and other angels.
Information can be found in Vondel and Milton's works: Milton does not mention the wings but claims "God's Power Hurld headlong flaming from th' Ethereal Skie", whereas Vondel suggests the wings were burnt when Archangel Michael strikes Lucifer with a bolt of lightning, thus expelling him from Heaven.
The specific detail of burnt wings originates in Dante Alighieri's Divine Comedy, in Canto 34 where Satan is depicted with large, bat-like wings, which he waves to create the icy winds of Cocytus.
The Biblical Devil's motivations are not explored in detail. Vondel gives Lucifer a strong voice to express his thoughts and motivations of his rebellion, an anti-hero not too dissimilar to Milton's Satan but therein lies the difference: Milton's protagonist is Satan, whereas Vondel's protagonist is Lucifer the Morning Star - Vondel cleverly placing the action before the Fall to explore Lucifer's initial pride that grew only to cause his eventual humiliation and transformation into Satan.
"RAPHAEL: Next to God in Paradise, you cast your beams,
As from a cloud of dew and roses fresh;
Your festive raiment was a solid mesh
Of pearls and rubies, emeralds, gold-encrusted;
The heaviest sceptre to your hand was trusted;
When you appeared, trumpets and drums resounded –
The echoes from the very stars rebounded!
You’d recklessly reject such pomp and pride –
Beauty and splendour lightly cast aside?"
June 22, 2025
als ze nu eens communiceerden
October 25, 2020
Nooit gedacht dat engelen zo gewelddadig zouden zijn.
March 5, 2023
Toevallig bij de hand genomen. Ik ben blij verrast door het barokke taalspel van Vondel, het geeft een uitstekend beeld van het Nederlands uit midden 17de eeuw en toont zich het meest volledig wanneer uitgesproken. Indrukwekkende Bijbelse beeldspraak in alexandrijnen die bij momenten bijzonder kan meeslepen, maar ook de inhoud vervormt en het in het algemeen tot een trage lectuur maakt.
Voor de leek zeer uitdagend om te volgen, mijn uitgave had uitgebreide commentaren en dit is aan te raden.
Bijblijvend is de moraliserende lading over hoogmoed, zowel als religieus-ethisch als politiek thema.
Vondel maakte met zijn theater over Lucifer die hoogmoed toonde tegenover God een maatschappijkritiek tegenover het machtmisbruik in toenmalige Engelse en Nederlandse politiek. Doet denken aan Vergilius' Aeneis in de eerste eeuw v.C in relatie tot de Romeinse politieke toestand, een tekst die niet toevallig ook geciteerd wordt door Vondel in het voorwoord.
Voor de leek zeer uitdagend om te volgen, mijn uitgave had uitgebreide commentaren en dit is aan te raden.
Bijblijvend is de moraliserende lading over hoogmoed, zowel als religieus-ethisch als politiek thema.
Vondel maakte met zijn theater over Lucifer die hoogmoed toonde tegenover God een maatschappijkritiek tegenover het machtmisbruik in toenmalige Engelse en Nederlandse politiek. Doet denken aan Vergilius' Aeneis in de eerste eeuw v.C in relatie tot de Romeinse politieke toestand, een tekst die niet toevallig ook geciteerd wordt door Vondel in het voorwoord.
August 24, 2021
Great play, and a very readable translation. I thought from the beginning that this was too much like Milton's Paradise Lost for my liking, but it turns out this was published not long before.
Very powerful and moving language, although it doesn't show you much more than the oft-repeated narrative. I came for the prose, and I got what I came for, but there's not much more here that hasn't been repeated in a thousand different mediums.
Very powerful and moving language, although it doesn't show you much more than the oft-repeated narrative. I came for the prose, and I got what I came for, but there's not much more here that hasn't been repeated in a thousand different mediums.
March 26, 2022
Prachtige scenes en vooral aandacht voor de weifelende houding van Lucifer. Maar niet altijd consistent uitgewerkt. Het slot met de lange vertellende episoden doet de dramatische spanning instorten. Probleem zijn ook de zware alexandrijnen
January 11, 2018
3,5 stars - English paperback -
March 5, 2025
Was wel mooi geschreven, maar heel langdradig.
January 7, 2023
Pubblicata nel 1654, Lucifero è una tragedia, d'argomento biblico, scritta da Joost van den Vondel, uno dei maggiori scrittori in lingua olandese.
Autore apprezzato soprattutto per le sue tragedie e poesie, e anche stimato traduttore di classici greci e latini, van den Vondel viene paragonato, per il suo ruolo nella letteratura dei Paesi Bassi, a Shakespeare o a Dante. Dirò subito che, in quanto a maestria stilistica e a inventiva non si avvicina a questi giganti, però rimane certamente un autore degno di nota e con una personalità decisa, che non ebbe timore né di scrivere opere politicamente schierate, né di convertirsi al cattolicesimo all'età di 50 anni, in un paese prevalentemente calvinista.
Questa stessa tragedia, Lucifero, non fu accolta benissimo in ambiente protestante; tuttavia non mancò di garantire un certo successo al suo autore. Parte di una più larga trilogia, che vuole raccontare tutta la storia della caduta e della redenzione dell'uomo, questo primo episodio si sofferma sulla ribellione di Lucifero e di altri angeli, pronti a scatenare una guerra nei cieli, pur di non sottomettersi alla discendenza di Adamo. È chiamato in causa il diritto di primogenitura, al quale parte degli angeli non vogliono rinunciare. Pari agli uomini, sì, inferiori, no. Il problema è che Dio vuole sollevare al suo stesso rango i mortali e questo è insopportabile per l'angelo più luminoso, bello, saggio e superbo, che aspira a salire lui stesso su quello scranno.
Così inizia la tragedia, che poi si dipana, successivamente, in una serie di dialoghi (a volte dialoghi narrativi) tra i vari spiriti celesti, divisi tra chi sostiene la necessità di affidarsi alle decisioni dell'onnipotente, accontentandosi di ciò che si ha e chi non accetterà mai di vedersi superato da una creatura nata dalla terra... e questo nonostante il fatto che anche gli angeli caduti siano sedotti dalla perfezione di Adamo ed Eva. L'idea di avere subito un torto prevarrà, nelle loro menti, e non potranno far altro che far ardere in loro questa fiamma di ribellione e invidia, che - inevitabilmente li consumerà.
Il punto è che, come diranno Gabriele e Michele a Lucifero e ai suoi accoliti, chi fa la legge è anche colui che la modifica. Ciò che non cambia è la sua autorità.
(E questo può essere vero, quando si pensa ad un dio onnipotente, che racchiude in sé amore e razionalità in forma perfetta; non è sempre vero, quando si parla di umane vicissitudini). In questo si scorge la profonda fede che, nel 1600, ancora permeava la società e Vondel. Credere in dio, significa credere che le sue decisioni, anche quando non le capiamo e non ci rendono felici, siano le decisioni migliori anche per noi stessi. Di certo, ci vuole una certa forza anche per accettare questo... qualcuno la chiamerebbe fiducia cieca.
Lucifero non la possiede. E in un passaggio che, forse, avrà letto anche Milton, il protagonista di questa vicenda ci dice che preferisce essere re in una corte minore, piuttosto che essere servo in paradiso. Nonostante sappia che questa sia una decisione che lo rovinerà, tenterà eternamente di ribellarsi a questo destino.
E questo è un lato - probabilmente - molto umano. Chi non è mai stato governato da un desiderio?
Eppure, quando ci si ragiona un attimo, benché Lucifero venga detto "saggio", non si comporta saggiamente, giacché è consapevole che non potrà mai vincere.
E dall'altro lato Dio stesso non fa una buona figura, giacché così come ha creato l'uomo, per farlo cadere, ha creato anche Lucifero per lo stesso motivo.
Questa mitologia - sinceramente - ritengo abbia fatto sempre acqua da tutte le parti. Eppure affascina.
Perché al di là del capire le motivazioni di questo Dio abramitico, e del capire se sia buono o sadico, con le sue creature, io credo che non si possa non provare un moto di compassione e immedesimazione con queste figure perennemente sconfitte e affaticate, che si ritrovano a dover agire tragicamente in un mondo che non li soddisferà mai al 100%.
Ma forse è nella ricerca di quel qualcosa in più, che si esprime la vera perfezione. Una ricerca che a dio manca e che forse era l'unica cosa che poteva donare alle sue creature per innalzarle e non farle essere sue mere copie. Chissà...
Ad ogni modo, divagazioni a parte, Joost van den Vondel riesce a trasmettere bene questo lato umano di Lucifero e racconta questa storia in modo impeccabile; sembra di leggere un classico greco. Belle, anche, sono le varie immagini e descrizioni dell'autore, che ci porta in un cielo di luce e di fuoco, in un Eden vivido e sensuale e in un baratro infernale temibile e oscuro.
È una lettura scorrevole e piacevole. E non mancano velati riferimenti al periodo storico vissuto dall'autore. Ad esempio, non è certo un caso che l'esercito di angeli caduti abbia una formazione a mezza luna (simbolo dell'islam).
L'unica cosa di cui mi lamento è che si tratta di una storia molto nota, narrata in modo molto lineare e priva di sorprese e/o di descrizioni, immagini, che possano competere con quelle dei suoi illustri predecessori (Dante, Shakespeare) o dei suoi successori (Milton).
Voglio dire, carino, ma gli altri avevano quel guizzo (anche più di uno) che in Vondel non ritrovo.
Tuttavia, leggerlo è stato interessante e gradevole e ci sono alcuni passaggi molto belli.
E poi l'Olanda è stata una nazione fondamentale nella storia europea e la sua produzione letteraria va approfondita.
Autore apprezzato soprattutto per le sue tragedie e poesie, e anche stimato traduttore di classici greci e latini, van den Vondel viene paragonato, per il suo ruolo nella letteratura dei Paesi Bassi, a Shakespeare o a Dante. Dirò subito che, in quanto a maestria stilistica e a inventiva non si avvicina a questi giganti, però rimane certamente un autore degno di nota e con una personalità decisa, che non ebbe timore né di scrivere opere politicamente schierate, né di convertirsi al cattolicesimo all'età di 50 anni, in un paese prevalentemente calvinista.
Questa stessa tragedia, Lucifero, non fu accolta benissimo in ambiente protestante; tuttavia non mancò di garantire un certo successo al suo autore. Parte di una più larga trilogia, che vuole raccontare tutta la storia della caduta e della redenzione dell'uomo, questo primo episodio si sofferma sulla ribellione di Lucifero e di altri angeli, pronti a scatenare una guerra nei cieli, pur di non sottomettersi alla discendenza di Adamo. È chiamato in causa il diritto di primogenitura, al quale parte degli angeli non vogliono rinunciare. Pari agli uomini, sì, inferiori, no. Il problema è che Dio vuole sollevare al suo stesso rango i mortali e questo è insopportabile per l'angelo più luminoso, bello, saggio e superbo, che aspira a salire lui stesso su quello scranno.
Così inizia la tragedia, che poi si dipana, successivamente, in una serie di dialoghi (a volte dialoghi narrativi) tra i vari spiriti celesti, divisi tra chi sostiene la necessità di affidarsi alle decisioni dell'onnipotente, accontentandosi di ciò che si ha e chi non accetterà mai di vedersi superato da una creatura nata dalla terra... e questo nonostante il fatto che anche gli angeli caduti siano sedotti dalla perfezione di Adamo ed Eva. L'idea di avere subito un torto prevarrà, nelle loro menti, e non potranno far altro che far ardere in loro questa fiamma di ribellione e invidia, che - inevitabilmente li consumerà.
Il punto è che, come diranno Gabriele e Michele a Lucifero e ai suoi accoliti, chi fa la legge è anche colui che la modifica. Ciò che non cambia è la sua autorità.
(E questo può essere vero, quando si pensa ad un dio onnipotente, che racchiude in sé amore e razionalità in forma perfetta; non è sempre vero, quando si parla di umane vicissitudini). In questo si scorge la profonda fede che, nel 1600, ancora permeava la società e Vondel. Credere in dio, significa credere che le sue decisioni, anche quando non le capiamo e non ci rendono felici, siano le decisioni migliori anche per noi stessi. Di certo, ci vuole una certa forza anche per accettare questo... qualcuno la chiamerebbe fiducia cieca.
Lucifero non la possiede. E in un passaggio che, forse, avrà letto anche Milton, il protagonista di questa vicenda ci dice che preferisce essere re in una corte minore, piuttosto che essere servo in paradiso. Nonostante sappia che questa sia una decisione che lo rovinerà, tenterà eternamente di ribellarsi a questo destino.
E questo è un lato - probabilmente - molto umano. Chi non è mai stato governato da un desiderio?
Eppure, quando ci si ragiona un attimo, benché Lucifero venga detto "saggio", non si comporta saggiamente, giacché è consapevole che non potrà mai vincere.
E dall'altro lato Dio stesso non fa una buona figura, giacché così come ha creato l'uomo, per farlo cadere, ha creato anche Lucifero per lo stesso motivo.
Questa mitologia - sinceramente - ritengo abbia fatto sempre acqua da tutte le parti. Eppure affascina.
Perché al di là del capire le motivazioni di questo Dio abramitico, e del capire se sia buono o sadico, con le sue creature, io credo che non si possa non provare un moto di compassione e immedesimazione con queste figure perennemente sconfitte e affaticate, che si ritrovano a dover agire tragicamente in un mondo che non li soddisferà mai al 100%.
Ma forse è nella ricerca di quel qualcosa in più, che si esprime la vera perfezione. Una ricerca che a dio manca e che forse era l'unica cosa che poteva donare alle sue creature per innalzarle e non farle essere sue mere copie. Chissà...
Ad ogni modo, divagazioni a parte, Joost van den Vondel riesce a trasmettere bene questo lato umano di Lucifero e racconta questa storia in modo impeccabile; sembra di leggere un classico greco. Belle, anche, sono le varie immagini e descrizioni dell'autore, che ci porta in un cielo di luce e di fuoco, in un Eden vivido e sensuale e in un baratro infernale temibile e oscuro.
È una lettura scorrevole e piacevole. E non mancano velati riferimenti al periodo storico vissuto dall'autore. Ad esempio, non è certo un caso che l'esercito di angeli caduti abbia una formazione a mezza luna (simbolo dell'islam).
L'unica cosa di cui mi lamento è che si tratta di una storia molto nota, narrata in modo molto lineare e priva di sorprese e/o di descrizioni, immagini, che possano competere con quelle dei suoi illustri predecessori (Dante, Shakespeare) o dei suoi successori (Milton).
Voglio dire, carino, ma gli altri avevano quel guizzo (anche più di uno) che in Vondel non ritrovo.
Tuttavia, leggerlo è stato interessante e gradevole e ci sono alcuni passaggi molto belli.
E poi l'Olanda è stata una nazione fondamentale nella storia europea e la sua produzione letteraria va approfondita.
October 24, 2022
oké ja... ik snap het
June 23, 2025
Leeslijst Nederlandse letterkunde - vroegmoderne periode
Ik ben verhalen over opstandige engelen eerder gewoon als series, maar een zeventiende-eeuwse versie was ook wel eens leuk :)
Ik ben verhalen over opstandige engelen eerder gewoon als series, maar een zeventiende-eeuwse versie was ook wel eens leuk :)
March 29, 2018
"Is 't noodlot, dat ik val, van eer en staat beroofd,
laat vallen, als ik val met deze kroon op 't hoofd"
Rly liked this. Kind of like if 'Faust' (form) and 'Paradise Lost' (content) had a, slightly retarded, dutch-speaking baby. Admittedly quite a curious baby in that is older than both its parents tho.
This is cited as one of the major influences on Milton and you can rly see why;
"En liever d'eerste Vorst in eenig lager hof
Dan in't gezalig licht de tweede, of nog minder"
(To be the first prince in some lower court
Is better than within the Blessed Light
To be the second, or even less)
- better to reign in hell than serve in heaven, anyone?
Also, similar to Milton, quite morally ambigious as well. This could be read as Lucifer beeing a heroic matyr, rallying up the opressed masses against a despotic regime and getting thrown into the eternal gulag for it; or as an oedipal uprising against the Father, informed by baser motives such as jealousy, idleness and political opportunism.
I think Vondels strictness with regards to form should also be mentioned since it's quite impressive; rhyme scheme and meter are almost flawless throughout the whole thing, altho it rly is more of an dramatic poem than a poetic drama; it lacks any considerable dramatic action; so I couldn't rly see this beeing acted on stage or sth.
laat vallen, als ik val met deze kroon op 't hoofd"
Rly liked this. Kind of like if 'Faust' (form) and 'Paradise Lost' (content) had a, slightly retarded, dutch-speaking baby. Admittedly quite a curious baby in that is older than both its parents tho.
This is cited as one of the major influences on Milton and you can rly see why;
"En liever d'eerste Vorst in eenig lager hof
Dan in't gezalig licht de tweede, of nog minder"
(To be the first prince in some lower court
Is better than within the Blessed Light
To be the second, or even less)
- better to reign in hell than serve in heaven, anyone?
Also, similar to Milton, quite morally ambigious as well. This could be read as Lucifer beeing a heroic matyr, rallying up the opressed masses against a despotic regime and getting thrown into the eternal gulag for it; or as an oedipal uprising against the Father, informed by baser motives such as jealousy, idleness and political opportunism.
I think Vondels strictness with regards to form should also be mentioned since it's quite impressive; rhyme scheme and meter are almost flawless throughout the whole thing, altho it rly is more of an dramatic poem than a poetic drama; it lacks any considerable dramatic action; so I couldn't rly see this beeing acted on stage or sth.
Read
March 13, 2025interesting... but nah
voor mijn literatuurlijst
voor mijn literatuurlijst
January 22, 2024
I like a villain origin story! (although this was written almost 400 years ago) This is one of the greatest Dutch works in our literary history, so is it written marvellously? Yes. Would I ever pick up something like this myself? Absolutely not.
September 21, 2020
I've been putting this one off for ages but once I got into it it was actually surprisingly readable. This edition comes with a lot of background info on the author and the time period at the beginning [seriously, it takes up half the page space] but I read that two or three years ago so I don't actually remember it enough to comment on it [#oops]. I did enjoy the actual play though, and I thought that this was a very readable translation. Maybe this will be the push I need to finally get through Paradise Lost.
September 10, 2023
is er iets beters dan hoogmoed en de zondeval
February 6, 2024
crazyyy wel moeilijk te lezen😮💨
November 13, 2024
(verplicht gelezen)
August 11, 2022
Het verloop is heel voorspelbaar, de verzen zijn dikwijls van een bijzondere schoonheid.
November 9, 2015
Het boek vond ik in het algemeen redelijk geslaagd. Het boek was moeilijk te lezen doordat het in een theatraal geschreven was. Met het Oude Nederlands had ik af en toe problemen. Gelukkig stond er uitgelegd onder aan het boek wat bepaalde woorden betekende. Ik vond het anders wel een zeer mooi boek om te lezen omdat je jezelf redelijk vlug in het verhaal kon meeleven. Het boek was gestructureerd gezien ook goed gedaan, alles was onderverdeeld in bedrijven. Het boek behoort bij het oude testament tijdens de periode van Adam en Eva toen ze nog in het paradijs woonden. Soms zat er wel hier en daar een moeilijk stuk in om te lezen. De schrijfstijl van Vondel vond ik zeer gepast bij een toneelstuk en ik hoop hierbij ooit wel eens deze toneelstuk te zien op het podium. Wat er wel handig was dat er een voorwoord was, waarbij men zij welke engel wat deed. In het verhaal zelf stond elke keer in het vet gedrukt wanneer een engel aan de beurt was. Het jammere eraan is dat er geen afbeeldingen bij waren van engelen omdat het fascinerend kon zijn van hoe dat de mensen dacht uit te zien. Waar ik ook wel van verschoot was hoe Lucifer in het begin geen geweld wou gebruiken. Omdat ik altijd dacht omdat hij Satan was dat, hij al boosaardig was van voordien. Het verhaal zelf word vertelt in de belevende ik omdat je het meemaakt terwijl de engelen het meemaken.
Een korte samenvatting van het toneel is het volgende stukje tekst.
Het Toneel gaat over Lucifer en zijn Luciferisten die langzamerhand in opstand komt tegen God en andere engelen. Omdat hij niet wou buigen voor de mensen Adam en Eva. Die Lucifer met zijn groep verloor en ze werden toen in wezens veranderd afkomstig van 7 dieren en in het hellevuur gegooid. Terwijl Adam en Eva uit de tuin gezet werd. Op het einde zijd men ook nog vertellen dat er een verlosser zal komen die Gods toorn zal verzoenen.
Een korte samenvatting van het toneel is het volgende stukje tekst.
Het Toneel gaat over Lucifer en zijn Luciferisten die langzamerhand in opstand komt tegen God en andere engelen. Omdat hij niet wou buigen voor de mensen Adam en Eva. Die Lucifer met zijn groep verloor en ze werden toen in wezens veranderd afkomstig van 7 dieren en in het hellevuur gegooid. Terwijl Adam en Eva uit de tuin gezet werd. Op het einde zijd men ook nog vertellen dat er een verlosser zal komen die Gods toorn zal verzoenen.
January 9, 2023
Het blijft ingewikkeld: enerzijds steun ik initiatieven om historische teksten met behulp van hertalingen bekend te maken bij een groter publiek, anderzijds zou ik het liefste willen dat iedereen kennis zou kunnen nemen van de ongelooflijk krachtige tekst die Vondel heeft geschreven. Helaas is Vondels Lucifer alleen voor geoefende lezers van 17e-eeuws Nederlands te begrijpen.
Marijke Meijer Drees heeft het aangedurfd de tekst te hertalen. Hoewel ze zeker haar best gedaan heeft om de stijl van Vondel te behouden, is ze daar niet geheel in geslaagd. Sommige onbekende 17e-eeuwse woorden laten zich niet gemakkelijk omzetten in modern Nederlands en dat levert een bij tijd en wijl niet zo gemakkelijk lezende hertaling op.
De eerste vier bedrijven heb ik geheel in hertaling gelezen, want Vondel heeft een fantastisch en meeslepend verhaal verteld - daar valt niets op af te dingen. Voor het laatste bedrijf heb ik ervoor gekozen het origineel van Vondel te lezen - ik prijs me gelukkig dat ik dat kan. Daar kan - hoe belangrijk en hoe goed bedoeld ook - een hertaling echt niet aan tippen.
Maar mensen die het 17e-eeuws niet goed machtig zijn, moeten beslist Meijer Drees' hertaling lezen, want het treurspel van Vondel staat als een huis! Koop vooral ook het boek want de kleine Uil is een sympathieke uitgeverij die zijn nek uitsteekt met het uitgeven van hertaalde historische werken. Hulde!
Marijke Meijer Drees heeft het aangedurfd de tekst te hertalen. Hoewel ze zeker haar best gedaan heeft om de stijl van Vondel te behouden, is ze daar niet geheel in geslaagd. Sommige onbekende 17e-eeuwse woorden laten zich niet gemakkelijk omzetten in modern Nederlands en dat levert een bij tijd en wijl niet zo gemakkelijk lezende hertaling op.
De eerste vier bedrijven heb ik geheel in hertaling gelezen, want Vondel heeft een fantastisch en meeslepend verhaal verteld - daar valt niets op af te dingen. Voor het laatste bedrijf heb ik ervoor gekozen het origineel van Vondel te lezen - ik prijs me gelukkig dat ik dat kan. Daar kan - hoe belangrijk en hoe goed bedoeld ook - een hertaling echt niet aan tippen.
Maar mensen die het 17e-eeuws niet goed machtig zijn, moeten beslist Meijer Drees' hertaling lezen, want het treurspel van Vondel staat als een huis! Koop vooral ook het boek want de kleine Uil is een sympathieke uitgeverij die zijn nek uitsteekt met het uitgeven van hertaalde historische werken. Hulde!
November 24, 2025
Zeer tevreden dat ik dit gelezen heb.
Wanneer dit boek hardop gelezen wordt, valt op dat de uitspraak niet veel veranderd kan zijn, hoewel de spelling dat wel is. (De 'q' staat voor 'kw', bijvoorbeeld.)
Het rijmen in dit dichtwerk is van een hoog gehalte, op sommige momenten krachtig en ontroerend. Gedurig opletten is geboden, daar anders het boek niet tot leven komt, de inhoud ervan op het papier blijft liggen. Ik raad een editie aan waarbij sommige woorden verduidelijkt worden; Het is hier en daar wat priegelwerk te raden wat Vondel precies meent. Zodoende staat mijn exemplaar vol met in potlood geschreven kanttekeningen - betekenissen, 'vergelijkbaar met', etc,- en onderstrepingen.
Beter inzicht gekregen in de etymologie van Nederlandse woorden, de toenmalige theologie, enz.
Jammer dat Vondel in vergetelheid geraakt, waar Milton hoogtijdagen viert. Wanneer dit werk en Pardise Lost naast elkaar worden gelegd, is de overeenkomst overduidelijk. Het lijkt me sterk als er geen inspiratie van Vondel uit naar Milton is gegaan.
Wanneer dit boek hardop gelezen wordt, valt op dat de uitspraak niet veel veranderd kan zijn, hoewel de spelling dat wel is. (De 'q' staat voor 'kw', bijvoorbeeld.)
Het rijmen in dit dichtwerk is van een hoog gehalte, op sommige momenten krachtig en ontroerend. Gedurig opletten is geboden, daar anders het boek niet tot leven komt, de inhoud ervan op het papier blijft liggen. Ik raad een editie aan waarbij sommige woorden verduidelijkt worden; Het is hier en daar wat priegelwerk te raden wat Vondel precies meent. Zodoende staat mijn exemplaar vol met in potlood geschreven kanttekeningen - betekenissen, 'vergelijkbaar met', etc,- en onderstrepingen.
Beter inzicht gekregen in de etymologie van Nederlandse woorden, de toenmalige theologie, enz.
Jammer dat Vondel in vergetelheid geraakt, waar Milton hoogtijdagen viert. Wanneer dit werk en Pardise Lost naast elkaar worden gelegd, is de overeenkomst overduidelijk. Het lijkt me sterk als er geen inspiratie van Vondel uit naar Milton is gegaan.
February 12, 2014
A quick read about Lucifer's rebellion, in old-fashioned rhyming style. Belzebub, Apollion(!), Belial, Gabriel, Rafael, they're all here. VERY tedious if you're not partciularly interested, but I wouldn't call it *bad* either. A piece of Christian mythology I've never really known about, so it's all good. Ending with Lucifer tempting Eve to eat a certain apple.
August 12, 2025
Helaas is dit boek een toneelstuk, en die zijn geschreven om gespeeld te worden, en dus wat geestdodend om te lezen. Desondanks dat vond ik het vermakelijk en degelijk smakelijk, maar dat heeft meer te maken met mijn fetisj over Bijbelse fanfiction dan de ware kwaliteit van het boek.
Read
November 7, 2019i think i'm not really a great appreciator of poetry.
but cool to (finally!) learn who vondel is after years of enjoying vondel park.
but cool to (finally!) learn who vondel is after years of enjoying vondel park.
March 22, 2020
Had to read this book for school (as part of our literature course at pre-universtity education (vwo)). Most of the times I am able to read quickly, but I had a hard time getting through this book. Nevertheless, the story is well-written and I liked how everything rhymed. The words are kind of old-fashioned (but hey it was written a long time ago so that makes sense) and sometimes it was hard to understand what they're actually saying. I did like how van den Vondel used other stories and parts of the Bible in his story, with references to the Aeneis (which I'm learning about in Latin so it was kinda fun to recognise what he was actually referencing). I also enjoyed how van den Vondel made the constellations a part of the story. The story is overall well-thought through and gave Lucifer some humanlike traits.
So, in the end it was worth the read but if you're planning on reading the book make sure you have the time to do so.
So, in the end it was worth the read but if you're planning on reading the book make sure you have the time to do so.
November 1, 2024
In dit klassieke toneelstuk van Vondel, waarin een strijd in de hemel losbarst nadat duidelijk wordt dat een mens ooit op de troon naast God zal zitten, laat Vondel ons kennismaken met verschillende engelen. Lucifer is de meest gelaagde hiervan. Waar hij in andere klassieke werken altijd 'het slechte' moet voorstellen, is hij hier een leider van opstandelingen tegen wil en dank. Hij heeft goede argumenten om zijn naam aan de opstand te verbinden, maar weet ook dat het eigenlijk geen waardig plan is. Als zijn val dan compleet is, leven we met hem mee, totdat de wraak van Lucifer de resterende hemelbewoners verrast. Zo maakt Vondel gebruik van meerdere omslagmomenten en genieten we van een waardig stuk. En dan heb ik het nog niet eens gehad over Vondels prachtig taalgebruik, ook voor de eenentwintigste eeuwse lezer nog goed te doorgronden in Vondels oorspronkelijke woorden. Lees dit hardop en geniet.
December 13, 2023
Maravilloso texto y magnífico contexto.
Hasta me dieron ganas de hacer 2 traducciones de este libro (desde la traducción de Leonard Charles Van Noppen):
1 desde mi entusiasmo, como ópera prima.
2 desde esfuerzos y pretensiones más educadas y entrenadas (años después).
Es hermoso conocer los procesos artísticos de estas épocas, geografías y contextos político/filosóficos que tanto impacto han tenido sobre el continente americano y sobre las corrientes liberales del pensamiento y la política; tanto así que podemos entenderno mucho de nuestro presente, como derivación precisamente de estos procesos.
Hasta me dieron ganas de hacer 2 traducciones de este libro (desde la traducción de Leonard Charles Van Noppen):
1 desde mi entusiasmo, como ópera prima.
2 desde esfuerzos y pretensiones más educadas y entrenadas (años después).
Es hermoso conocer los procesos artísticos de estas épocas, geografías y contextos político/filosóficos que tanto impacto han tenido sobre el continente americano y sobre las corrientes liberales del pensamiento y la política; tanto así que podemos entenderno mucho de nuestro presente, como derivación precisamente de estos procesos.
April 27, 2024
Geweldig verhaal met een diepgaande en moreel ambivalente hoofdpersoon. Het enige wat het verhaal wat te kort doet, is dat je op het toneel geen grote oorlogsscène kunt uitbeelden. Dit werd achteraf samengevat en dat haalde me een beetje uit het verhaal.
Awesome story with a deep and morally ambivalent main character. The thing that held it back a bit is that you can't act out a big war scene on a stage. That part was summarised in hindsight and that disturbed my immersion.
4 sterren!
4 stars!
Awesome story with a deep and morally ambivalent main character. The thing that held it back a bit is that you can't act out a big war scene on a stage. That part was summarised in hindsight and that disturbed my immersion.
4 sterren!
4 stars!
March 17, 2025
Rafael😭😭
ik heb hier echt verdacht veel van genoten. Lucifer was (in mijn mening) echt wel een sympathiek karakter. Helemaal los van bijbelse context zou ik misschien zelfs hebben gedacht dat hij een moreel juist karakter was
Akte 4 was echt heeeeeeeel fantastisch
voornamelijk omdat het moment dat Rafael begon te praten ik had besloten dat hij het beste was wat voorkwam in dit stuk. Hij maakt het in mijn mening echt een tragedie. Het einde zou lang niet zo tragisch zijn als er niemand was geweest om te rouwen om Lucifer's lot (maar serieus Rafael geeft zooo veel om Lucifer alsjeblieft🧐🧐🧐)
ik heb hier echt verdacht veel van genoten. Lucifer was (in mijn mening) echt wel een sympathiek karakter. Helemaal los van bijbelse context zou ik misschien zelfs hebben gedacht dat hij een moreel juist karakter was
Akte 4 was echt heeeeeeeel fantastisch
voornamelijk omdat het moment dat Rafael begon te praten ik had besloten dat hij het beste was wat voorkwam in dit stuk. Hij maakt het in mijn mening echt een tragedie. Het einde zou lang niet zo tragisch zijn als er niemand was geweest om te rouwen om Lucifer's lot (maar serieus Rafael geeft zooo veel om Lucifer alsjeblieft🧐🧐🧐)
Displaying 1 - 30 of 53 reviews