Jump to ratings and reviews
Rate this book

Hypermodern Times

Rate this book
The term 'postmodernity' has been used to describe that historical transformation of the late 20th century when the institutional breaks holding back individual emancipation disintegrated, thereby giving rise to the full expression of individual desires and the quest for self-fulfilment. But there are now signs - argues Gilles Lipovetsky, one of the most original social thinkers in France today - that we've entered a new phase of 'hypermodernity', characterized by hyper-consumption and the hypermodern individual.

Hyperconsumption is a consumption which absorbs and integrates more and more spheres of social life and which encourages individuals to consume for their own personal pleasure rather than to enhance their social status. Hypermodernity is a society characterized by movement, fluidity and flexibility, distanced more than ever from the great structuring principles of modernity. And the hypermodern individual, while oriented towards pleasure and hedonism, is also filled with the kind of tension and anxiety that comes from living in a world which has been stripped of tradition and which faces an uncertain future. Individuals are gnawed by anxiety; fear has superimposed itself on their pleasures, and anguish on their liberation. Everything worries and alarms them, and there are no longer any beliefs systems to which they can turn for assurance. These are hypermodern times.

150 pages, Paperback

First published January 1, 2004

22 people are currently reading
1021 people want to read

About the author

Gilles Lipovetsky

38 books357 followers
Gilles Lipovetsky (born September 24, 1944 in Millau) is a French philosopher, writer and sociologist, professor at the University of Grenoble.

Lipovetsky began his philosophical career as a Marxist, similar to many others in the 1960s. Lipovetsky’s work focuses on the modern world from the latter 20th century to the present. He has divided this time period into three periods: “Marxist self criticism” (1965-1983), post-modern (1983-1991) and the hyper modern period from 1991 on. Lipovetsky has continued to write on topics such as modernity, globalization, consumerism, modern culture, markets, feminism, fashion, and media, but they have the common thread of individualism

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
110 (29%)
4 stars
175 (46%)
3 stars
72 (19%)
2 stars
13 (3%)
1 star
6 (1%)
Displaying 1 - 30 of 34 reviews
Profile Image for Ricardo Roman.
48 reviews7 followers
October 7, 2012
Lo que más me marcó de la lectura de El ser en el mundo, de Hubert Dreyfus, fue comprender esta angustia que cada cierto tiempo nos atrapa de vértigo y hasta pavor estertóreo, manifestación plena de ese fantasma del sin sentido, de la ausencia de fundamento de lo que somos, espectro que aunque huyamos y nos escondamos en los laberintos de estar muy ocupado, lleno de problemas o lanzados al goce de los placeres extremos, ahí llega a preguntar por nosotros y recordarnos que nos tiene. Pues bien, Gilles Lipovestky, en Tiempos hipermodernos, profundiza en las diversas e infecundas argucias con que intentamos distraernos en esta era del consumo y el lujo. De una era moderna de certidumbre y optimismo por un futuro alcanzable, pasamos en los ochenta al olvido posmoderno del futuro, entregados a vivir el momento, del placer y el consumo pop. En el nuevo siglo enfrentamos nuevamente el futuro, pero ahora con desasosiego, incertidumbre y vulnerabilidad, aunque sin perder la obsesión del consumo, que ya es nuestra más verdadera realización existencial. Desde lo más suntuario a lo más espiritual, se trate de un auto, una terapia, literatura, esoterismo, religión o ciencia, sea un viaje a Disney o a Jerusalén, sea un electrónico viaje con éxtasis o uno originario con peyote, el mercado ha transformado todo en oferta comercial. Hay una escena visionaria en Hanna y sus hermanas, de Woody Allen, en que regresando a su casa, saca de una bolsa de papel un bloque de pan, una imagen holográfica de Jesucristo, mayonesa Helman, un crucifijo y algún otro alimento. Su personaje, después de haber sido amenazado por un cáncer, había decidido comenzar a buscar el sentido a su vida …en el supermercado, así rápido, instantáneo, disperso y desechable. Lipovestky mantiene una actitud descriptiva, no crítica, pero no es difícil ser capturado por un ánimo de malestar. La era de lo “hiper”, hipermoderno, hiperconsumo, es un mundo en que nos afanamos tanto por tener lo último de Fendi, Vuiton, Boss o Karam, como tener experiencias out door, en medio de los esquimales de Alaska, carta astral, mascotas, runas, decoración, terapias, espiritismo, tarot, defensa de los gorilas y, en el top, adopciones de niños africanos. Todo en un ambiente de creciente descomposición, algo huele pero muy mal, el futuro es incierto y no hay patria en que refugiarse, se evaporó junto con el estado social. Agregue familias viviendo con 500 dólares mensuales y ya estamos en problemas. El crédito es su único refugio. No es que el consumo tenga nada malo en sí mismo, sólo que, como la aspirina, si no cura del mal de fondo, su consumo prolongado termina produciendo úlcera. Prolonga el sufrimiento.
Profile Image for Brett Williams.
Author 2 books66 followers
December 15, 2017
Lipovetsky’s mixed bag of modernity

Lipovetsky is one of those French philosophers who’ve rebuilt their intellectual tradition after the wreckage of Foucault, Derrida, and the postmodernist gang. This slim book packs a punch, dismissing catastrophe claims of others in “trajectory of civilization” circles. Lipovetsky sees ills of Western civilization more as transitional. Ancients saw history as cyclical. “Decline written into the spokes of the wheel of fortune…its arrival as necessary,” notes the author. In the Christian world, Fall and Judgement are two beacons connected by a transitory present which really doesn’t matter much. Promise comes when it’s over. But the “first modernity,” meaning 17th – 18th century Enlightenment, was a break. Happy times of a mythic past were now promised for the future as aspiration, and the present was one of endless progress. “Reason would rule the world…with peace, equality, and justice.” Two world wars put an end to that. Reason was demoted to calculations and bureaucratic domination. The second modernity, or hypermodernity, commenced around 1950, says Lipovetsky, when advances in production met post war and Depression cravings for gratification. Both past and future were dismissed, making our perpetual present of positive experience the priority. Consumption was no longer the private purview of the privileged class in a society imbued with “the logic of seduction,” providing “a sense of eternity in a world in thrall to the transience of things.” For Lipovetsky, that’s not so bad, a turn of the wheel, which may not be round, as we figure out the future as we go. The old rules are lost, but new ways evolve. “People are no longer forbidden to smoke by legislative decree: instead, they’re made aware…of health consequences and life expectancy.”

Lipovetsky has much to say about fashion as a perspective (not of clothing alone), representative of individual autonomy. Not just from parents, hence traditions; not just as a way to renew the thrill of desire and satisfaction through consumerism, repeating our exercise of “choice;” but with consequent rejection of “regulative social principles…emptied of transcendent substance.” Lipovetsky doesn’t acknowledge that fashion also represents tribal affiliation. Not so autonomous as he claims.

The double edged sword is Lipovetsky’s frequent refrain. Hypermodernity is a paradox, “Every increase in autonomy occurs at the expense of a new dependency…The great socializing structures have lost their authority, the great ideologies are no longer productive,…the age of emptiness has dawned, but without tragedy or apocalypse.” “Hypermodern individuals are better informed and more destructured, more adult and more unstable,...more open and more easy to influence, more critical and more superficial, more skeptical and less profound.” And yet, “Anxieties about the future are replacing the mystique of progress…the present increasingly lived out in a sense of insecurity. Abandoned to himself, deprived of any frameworks, the individual finds himself deprived of the social structures that endowed him with an inner strength that enabled him to live up to life’s trials and tribulations…Everything worries and alarms him…However frenzied he consumes spirituality [and all things are now merely consumed] he appears not the least more serene… We have embarked on an interminable process of desacralization and desubstantiation of meaning…this is how the gods die: not in a [much predicted] nihilist demoralization of the West and anguish over the loss of values, but in small jolts of meaning.”

Doesn’t sound so good to me. Despite Lipovetsky’s repeated attempt to polish that silver lining in a dark cloud, one can’t help but come away with a sense that modern man is just killing time.
Profile Image for Mariana Ferreira.
156 reviews63 followers
August 16, 2021
OkO olhar sobre as ambiguidades, contradições, valências e negativos do que Lipovesky chama de hipermodernismo. A impossibilidade de um julgamento final sobre o social, porque imensamente embebido em várias gamas de interpretação, de análise. A ausência de uma retórica maniqueísta e a recusa de juízos de valor .


Sobre o niilismo. Talvez não sejamos niilistas completos. A mercantilização da vida também reforça os direitos humanos, a democracia. O individualismo paradoxalmente dá nos uma noção de valor e empatia para com os sofrimentos do outro. A desilusão das grandes ideologias/utopias desaguou um mundo mais apolítico, onde o neoliberalismo toma rédeas, mas não nos tirou toda a consciência de barbárie que também se mostra de modos não sangrentos mas subtis, na precarização laboral, na desigualdade social, na exploração das massas. A dessacralização do mundo reaviva novas formas recicladas de espiritualidades, sincretismos, identidades. O culto do presente não flutua num imenso efémero hedonista mas está também carregado por ansiedades futuras, bem como por necessidades de novas formas de estabilidade estruturais no indivíduo anómico. Hiper individualista, entregue somente a si, hiperinvestindo em si, num consumo que atravessa o material e chega ao consumo emocional.
Já não somos pós modernistas no sentido de revolucionar antigos papéis e sonhar futuros promissores de liberdade e igualdade.
Somos hiper porque as categorias se confundem e vivemos assoberbados pelo presente, por uma cultura de eficácia, velocidade, consumo, lazer, trabalho, individualismo, revoluções tecnológicas e mercados financeiros. Os ideais ficam esbatidos , as lutas adormecidas, o futuro em aberto. No entanto, depuradas pelos massacres da História ficaram réstias de verdade, de fundamentos inerradicáveis, que ainda acordam em todos nós e clamam por realização. Mais que autómatos, temos de analisar o mundo, tão mais imperativamente quanto mais rápido este corre.
Profile Image for Mostly on Storygraph.
138 reviews13 followers
August 29, 2010
This is a very well-balanced book on the 'post-postmodern era' - what the author refers to as hypermodernity, a period that is equal parts individualism, consumerism, technocratic revolution, a time filled with paradox. This hypermodernity is characterized, says he, by paradox: We are preoccupied with the present but also with memory. We are owned by the things we buy but also buy these things with the deliberate intention of using them to achieve our own pleasure.

What he describes resonates as recognizable, which is in part why it is so likable a read. Sometimes he makes sweeping generalizations to which he provides no foundation, but most of the time he provides examples that make this book a mirror to hypermodern society.

The book is separated in three parts: the first is an introduction by Sebastien Charles, the second is the words of Lipovetsky himself, and the third is an interview with Lipovetsky. The three parts together make for one cohesive package. Charles' introductory essay prepare the reader for some of Lipovetsky's basic arguments and beliefs, and then his own essay that follows expands upon these and then adds his own observations. The interview, conducted by Charles, crystallizes the previous pages by compelling Lipovetsky to boil his ideas down to concise but insightful paragraphs, while also revealing some interesting and sometimes amusing views into the author's own background and education.

Altogether Lipovetsky manages to create a commentary on today's society while mostly withholding judgment. Surprisingly he also manages to create a balanced picture (though his suggestion of paradox almost lends itself to this). He is neither overly positive nor excessively gloomy. The three parts together open a window into the mind of one of today's most interesting thinkers.
4 reviews1 follower
Currently reading
July 26, 2007
Short, fun, and provocative take on contemporary individualism. Lipovetsky is neither doom and gloom nor blindly celebratory. It's complex. Like life. Refreshing.
Profile Image for Philippe Malzieu.
Author 2 books137 followers
February 6, 2014
Why Gilles Lipovetski is not also famous. He is one of the most interesting philosophers. Its centers of interest relates to the everyday life, the fashion… The policy do not interest him directly. He lives far from Paris. He's not gauchist, so frenchs philosophs don't like him.
However, it theorized a fundamental concept:the hypermodernity.
In 1973, french sociologist Jean-François Lyotard defined post-modernity. It's for him the end of tradition, transcendace'dead, the bursting of the temporal and local references,worship of the present, searches wellness and hedonism.
But , if you kill God, if you are individualist with no tradition, no family... you feel quickly so alone behind the cosmos cold. Hypermodernity is the attempt to rebuild an order which makes direction. It's often awkward, pathetic with no sense.
It's an despaired effort to find the transcendence when whe have rejected it.
It's a very fine analyse of the societal évolution : spirituality low coast, new family create by social netwiork...
Hypermodernity is a very important concept to understand our world. Gilles Lipovetski ought to be more famous.
All his books are good especially those on fashion.
Profile Image for Laurinha Lero.
104 reviews723 followers
Read
May 28, 2022
abri o livro pra achar o contexto de uma citação e o trecho original não tava na página citada nem na anterior nem na seguinte, nem no resto. agora eu me dei conta que o autor do artigo numerou errado as notas de rodapé e eu precisava ter lido o TELA TOTAL do BAUDRILLARD, que era a próxima citação. só que o tela total não tem edição em inglês então não tem na internet. bacana!!! enfia o hipermodernismo no CU então
Profile Image for Renee Leech.
39 reviews3 followers
March 24, 2013
This is a 90-page, densely-packed book which consists of an introductory essay by Charles Sebastien, the main essay by Lipovetsky, and an interview of the latter by the former. In the essay, GL proposes his theory of post-post-modernism, or hypermodernity. I recognized myself and society in these pages. According to GL, the hypermodern age is marked by paradox, transience, insecurity, and anxiety. Whereas postmodernism was a wonderful sigh of happy relief from societal constraints and also an opening of the world after the fall of the Berlin Wall and the Soviet Union, the happy shouts of "Freedom!" have given way to fear of a dystopian future, resulting in personal hyper- management of all aspects of life, rather than the enjoyment which was the promise of the past 30 years. We are free to choose our own paths, and free to suffer the consequences accordingly while the societal mainstays such as religion, duty, family, and even the earth itself disintegrate in our hands, by own own volition. Because of this, we are looking backward to find solace in these societal constraints while submitting them to our own interpretations. We are identifying with them, revising them, and choosing them.
Profile Image for Gerardo.
489 reviews33 followers
November 24, 2016
Ce texte est un résumé de l’activité intellectuelle di Lipotevsky entre les années Quatre-vingt et le Deux Mille. En effet, un changement s’opéra après le 11 Septembre, parce que l’on passe de l’ère de l’hédonisme à celle de l’angoisse. Le futur devient plus incertain, la peur du terrorisme montre que la vie est toujours en danger. Il n’y a plus de certitudes, donc il faut se préparer à chaque situation : on ne consume plus pour le bonheur, mais pour se défendre contre tous les accidents de la vie. Le retour du religieux explique ces nouveaux temps difficiles.
En outre, les temps hypermodernes sont paradoxaux, parce que des conceptions très différentes du monde coexistent côte à côte. Par exemple, nombres de personnes choisissent un style de vie plus san, alors que la production industrielle continue à polluer. En plus, on assiste à une accélération de la vie, donc il faut aller vite, parce que il y a beaucoup de choses à faire. Le travail est important, certes, mais pour certain il est important de pratiquer un grand nombre d’activités pour « être à la page ».
Enfin, la philosophie est encore possible, bien qu’elle ne soit plus capable de conduire l’homme au bonheur, mais seulement de l’aider à comprendre la réalité.
10 reviews
December 1, 2016
Radiografía precisa del malestar social y anímico actual. La modernización no se detiene y en el proceso de erupción de ésta vivimos una profunda individualización, narcotización y estetización de nuestra sociedad que nos deja impávidos ante el progreso tecnológico.

Leí este libro el mismo año que la Sociedad del Cansancio y la Agonía del Eros, de Byung Chul Han ambos- y se generó una sinergia importante de argumentos entre los 3 libros. Por lo demás, fueron ensayos que calaron hondo en mí, en un momento determinante de mi vida.

No deja de ser curioso-preocupante que pasados 10 años de la salida de este ensayo aún no se han disipado los efectos del hipermodernismo, peor aún, se han exacerbado hasta puntos que el mismísimo Lipovetsky veía como lejanos: el resurgimiento de los nacionalismos, el fin del ciudadano mundial, el aumento de la xenofobia y el racismo (comprendiendo que el autor, pese al diagnóstico lamentable que presenta del individualismo, destacaba el resurgimiento de los valores morales base).
Profile Image for Francis.
4 reviews2 followers
August 29, 2012
Très intéressant. Devrait être lu en complément de l'Empire de l'éphémère. J'apprécie beaucoup Lipovetsky et son approche "no-bullshit" à l'analyse contemporaine. Il ne tombe pas dans les méandres réactionnaires et désolante de la philosophie post-marxiste qui est incapable de se sortir d'une conception de l'être comme aliéné, manipulé, exploité - donc malheureux - ou enfin quand il le fait, il montre aussi l'envers de la médaille. Un petit bouquin qui se lit rapidement, j'aime bien.
Profile Image for Alfonso.
41 reviews2 followers
April 6, 2020
Hace más de 10 años que leí por primera vez este libro (en la carrera) y yo era otra persona, mucho más joven y mucho más angustiada por entender mis tiempos, por entender cuáles eran los grandes temas de nuestra generación y por entender qué grandes preguntas debían encarnarse en mi arte (que era el teatro, en aquel entonces). En ese momento encontré en Lipovetsky y “Los tiempos hipermodernos” una bocanada de aire fresco que resolvió muchas de mis dudas relacionadas a estas preguntas esenciales y que yo añoraba mucho dentro de la literatura obsoleta que abundaba la bibliografía de mis cursos universitarios.

Estos días volví a tomar el libro, para releerlo con una nueva curiosidad, después de una serie de pláticas que he tenido con una colega y que me han remitido a filosofar sobre la pertinencia de nuestra labor en estos tiempos. Ahora encontré en “Los tiempos hipermodernos” una lectura más rica y más pertinente que la primera vez que lo leí. Es verdad que yo he madurado, pero también los tiempos me parecen más cercanos a lo que Lipovetsky describe en su libro. Cuando lo escribió, en 2004, parece que apenas esbozaba una predicción sobre esta “segunda modernidad” que describe como la siguiente etapa de la posmodernidad y que hoy se ha vuelto una realidad más que tangible.

En general, es un libro corto pero denso con ideas muy acertadas, que diseccionan, describen y analizan el auge del consumismo, de las grandes paradojas de nuestros tiempos, de la angustia existencial que deviene de nuestra gran falta de referentes (los matamos en la modernidad), del cómo a pesar de todo no hemos perdido un sistema de valores, vaya, incluso hasta del rol de la filosofía misma en esta era. Es una lectura obligada, rica de temáticas, para quien quiere entender nuestros tiempos desde una perspectiva crítica, que no ofrece soluciones fáciles, pero que sí abre el horizonte para que sigamos preguntándonos sin maniqueísmos a dónde nos queremos dirigir como cultura.
Profile Image for Pablo Carbajal.
Author 7 books23 followers
August 26, 2016
Ya son unos cuantos años leyendo a Gilles Lipovetsky, desde que me lo presentó «El estado del mundo» de Vicente Verdú, y en sus notas a pie de página fui conociendo una serie de sociólogos contemporáneos, el que más he leído ha sido Lipovetsky, pero también Richard Sennet, Ulrich Beck, Antonhy Giddens. No son lecturas fáciles, a veces hay que releer algunos párrafos y cuando terminas un libro, pasan un par de semanas, y te cuesta encontrar o recordar los argumentos, sería necesaria una segunda y tercera lectura, casi estudiarlos, para comprender bien todo lo que quieren decir. A veces lo hago, leer una segunda o una tercera vez, pero nunca el libro entero (no hay tiempo para eso en el reinado de la urgencia de los tiempos hipermodernos), sino aquellos aspectos que más me han interesado o que creo que mejor se pueden adaptar a mi experiencia o a mi entorno. Y es eso lo que voy a intentar aquí, rescatar de «Los tiempos hipermodernos» lo que más me ha llamado la atención.

Para eso tenemos que remontarnos a «La era del vacío», escrito en 1983, en donde Lipovetsky entra de lleno en su tema favorito: el individualismo contemporáneo. La llamada modernidad comienza entrado el siglo XX, la época de las ideologías y de las vanguardias, de las revoluciones, de las masas, se creía en el futuro, en la ciencia y en la técnica, se rompió con las jerarquías de sangre y la soberanía sagrada. Todo eso empezó a desquebrajarse, según Lipovetsky, por el fenómeno de la moda, la moda como nuevas valoraciones sociales vinculadas a una renovada posición e imagen del individuo respecto al colectivo, la moda que permitía escapar del mundo de la tradición descalificando el pasado, afirmando lo nuevo, el gusto individual y casi pasajero, efímero, la moda (y el consumismo) que reestructura la sociedad según la lógica de la seducción, la renovación permanente y la diferenciación marginal.



Es con la difusión de la moda cuando entramos en la época posmoderna en la que se amplia la esfera individual, las diferencias individuales, la pérdida de transcendencia de los principios reguladores sociales y la disolución de la unidad de los modos de vida: los individuos se liberan de la esfera a la que pertenecen sin necesidad de tener que seguir un camino preestablecido. Es en ese momento, en la llegada de la posmodernidad, cuando aparece Narciso, el individuo que busca la autorrealización personal, el bienestar, el placer, la gente quiere vivir en seguida, aquí y ahora, sin ideales ni tradiciones, el objetivo es conservarse joven, consumir, disfrutar…, en definitiva, la afirmación individual y hedonista que Lipovetsky denominó la «La era del vacio». Ahora bien, esta sociedad hedonista no significa que vivamos en una época sin valores, es lo que el autor llama «La paradoja de la posmodernidad», ya que conviven entre el vacio y la vida superflua el gran desarrollo de la democracia, de los derechos humanos, del voluntariado, del cuidado del medioambiente, de la ética en los negocios.

Pero esa etapa posmoderna, que dura hasta principios de los noventa, de paso a una nueva época: la hipermodernidad. Hipercapitalismo, hiperindividualismo, hiperpotencia, hiperterrorismo, hiperrealismo, hipercomunicaciones, hiperrentabilidad, hipermercado, hiperplacer: todo es híper en una sociedad basada en el mercado, en la técnica y en el individuo, y donde no existen proyectos alternativos de peso a la escalada del neoliberalismo paroxístico del «siempre más» (y siempre más rápido). Y lógicamente también hipernarcisismo, un narciso que se tiene por maduro, responsable, eficaz, adaptable, ético y profesional, pero, ¿es realmente maduro cuando se niega a aceptar la edad adulta?, ¿es responsable cuando se producen despidos colectivos, destrucción de la ecología, corrupción?, ¿es adaptable cuando se niega a renunciar a ninguna ventaja adquirida? (el miedo tan presente en nuestras sociedad, a renunciar a lo adquirido, pero también ante la incertidumbre, ante la precariedad en el trabajo), ¿es eficaz cuando nunca ha existido tanta depresión, ansiedad, angustía y tentativas de suicidio? La hipermodernidad significa hiperindividualidad, el debilitamiento del poder regulador de los grupos, sea familia, religión, cultura de clase, el individuo parece cada vez más descompartimentado y móvil, fluido y socialmente independiente, una volatibilidad y una autonomía extrema que puede significar más una desestabilización del yo que una afirmación triunfante del sujeto dueño de sí mismo.

Y lo anterior es la otra paradoja de la que habla Sébastien Charles en la introducción del libro, cuanto más progresan los comportamientos responsables más irresponsabilidad hay. Los individudos hipermodernos están a la vez más informados y más desestructurados, son más adultos y más inestables, están menos ideologizados y son más deudores de las modas, son más abiertos y más influenciables, más críticos y más superficiales, más escépticos y menos profundos. Y ante este panorama de aspectos positivos y negativos Lipovetsky ofrece una visión de la hipermodernidad en la que la responsabilidad es la piedra angular del porvenir de nuestras democracias, la responsabilidad que debe ser colectiva y ejercerse en todos los dominios del poder y del saber, una responsabilidad que también debe ser indiviudal porque nos corresponde asumir esta autonomía que la modernidad nos ha legado (Sébastien Charles).

Bueno, y ese es mi particular y brevísimo resumen de «los tiempos hipermodernos» (seguro que hay otros), quedan muchísimos aspectos en el tintero y que no tengo espacio para comentar aquí (ya se me ha hecho demasiado largo para un artículo que se lee a través de una pantalla en la hipercomunicación de internet), pero era mi interés leer este libro después del que comenté en el artículo anterior de este blog, «África en auxilio de occidente», y en donde se enumeraban una serie de aspectos de las sociedades africanas que podrían ser beneficiosas para los tiempos hipermodernos de las sociedades neoliberales, como son la importancia de las relaciones sociales, la colectividad como base de la sociedad, la hospitalidad con el extranjero, la armonía con la naturaleza, la falsa pobreza (no es más pobre el que menos tiene sino el que está más solo), y la importancia de la palabra. En el fondo los tiempos hipermodernos que nos cuenta Lipovetsky corresponden a la cultura denominada occidental, pero hay otras culturas en este planeta, y si la globalización neoliberal es imparable, que no sea un tsunami de la occidental sobre las otras, sino que más bien se convierta en un diálogo, en un encuentro en donde prevalezca el respeto, la empatía y la responsabilidad.

www.pablomartincarbajal.com
Profile Image for Cristian1185.
508 reviews55 followers
September 29, 2021
Hiperindividualismo, hiperconsumo, hipervelocidad, hipermercado...todo apunta a una vertiginosa carrera del sujeto por saciar su hambre de goce y consumo...sin embargo la sombra de la inseguridad y la inquietud se atisban en el horizonte, destruyendo en parte el relato del carpe diem que se construyó a partir de lo efímero del presente y la necesidad de vivirlo incondicionalmente. Ya no es el tiempo de la posmodernidad, sino la de la hipermodernidad.

Lipovetsky sondea al sujeto y sus distintas facetas a partir del concepto de hipermodernidad, auscultando fenómenos que se muestran paradójicos en cuanto a sus medios y finalidades, en cuanto a sus ganancias y sus pérdidas.

La sociedad contemporánea vive sumida en la inseguridad de un futuro incierto y peligroso, y en el anhelo nostálgico del pasado, objetivado a partir del turismo comercial y la museologización. El presente atravesado por paradojas de autonomía creciente y responsabilidades personales, se muestra como un lugar de oportunidades y triunfos, como así también de riesgos y amenazas ¿Qué época no lo ha sido?
Profile Image for Donnie.
45 reviews
March 26, 2021
Hypermodern Times is a short book that summarizes the ideas of Gilles Lipovetsky about hypermodernity. The book is composed of three parts: (i) an introduction by Sebastien Martin, (ii) different fragments covering subtopics of hypermodernity by Lipovetsky, and (iii) an interview of Lipovetsky by Martin.

Hypermodernity is described as the second wave of modernity, after postmodernism. It is a time starting in the second half of the XXth century that stands out for an accentuation of the individualism, destruction of collective belonging, valorization of hedonism and consumerism driven by sensuality. All these result in growing tensions within individuals, and increasing impacts on mental well-being. In spite of it, the era is not characterized as nihilist, but as one that strengthens individual moral behaviors, with important concerns for human rights and pluralistic democracy.
Profile Image for Jiří Zygma.
Author 21 books6 followers
December 7, 2024
Je zajímavé, že samotný úvod k hlavnímu autorovi mi přijde mnohem zajímavější než obsah hlavního autora... Navíc já jsem s konceptem hypermoderny přišel asi o 2 roky dříve než on... Zajímavé se mi zdály jen kapitoly o časovosti, resp. kapitoly "Carpe diem na ústupu", "Čas zrychlený a čas získaný" a "Senzualismus a výkonnost". Nicméně v dnešní době ultrakonzumerismu trápí psychické problémy čím dál více lidí....
Profile Image for Eli Entrenebras.
Author 4 books72 followers
December 27, 2016
Tendría que haber dejado de leer en la parte de "la sociedad actual es de puta madre y si hay bulimia la culpa es de las zorras esas, que no saben controlar su libertad" [cita aproximada]. Cometí el error de seguir leyendo hasta la parte de "mucho atacar al capitalismo por comercializar los sentimientos pero la gente ahora se quiere mazo" [cita aproximada]. No tenía que haberlo hecho :(
Profile Image for Alan Meza.
2 reviews1 follower
September 2, 2017
Probablemente de aquí debería partir cualquier pensamiento o estudio de nuestra época. También es un buen libro para alguien que lee a Lipovetsky por primera vez ya que a diferencia de otros trabajos como El imperio de lo efímero, sus ideas se condensan en oraciones menos complejas, con menos referencias a otros filósofos y sociólogos.
Profile Image for Marcus Goncalves.
817 reviews6 followers
August 19, 2019
The author is among the French philosophers who’ve rebuilt their intellectual tradition after the eclipse of Foucault, Derrida, and other postmodernist philosophers. The book is packed with themes to ponder, dismissing lots of catastrophe claims from others in the trajectory of civilization circles.
15 reviews
May 19, 2017
Good analysis of our current times. Thought-provoking and original.
Profile Image for Blanca Gómez Gálvez.
68 reviews2 followers
January 15, 2025
Reflexiones interesantes pero quizás se quedaron en otra década, faltaría una revisión actual, aunque muchos puntos siguen existiendo. Puede que ya estemos un paso más, en la turbomodernidad.
Profile Image for Jorge Luis.
28 reviews2 followers
February 24, 2023
"Los tiempos hipermodernos" es una obra en la que Gilles Lipovetsky actualiza sus análisis de las sociedades contemporáneas que iniciaron con su famosa obra "La Era del Vacío" en 1983. Con este libro, que marca un antes y un después en la perspectiva de Lipovetsky, se da por terminada la posmodernidad y nos coloca en los tiempos hipermodernos, un tiempo caracterizado por antagonismos en el que se radicalizan el consumo y el individualismo. Su postura no es ni repulsiva ni optimista, es la de un observador agudo que intenta captar la complejidad de los fenómenos sociales. Este texto es muy recomendable para aquellos que pretenden entender lo que sucede en el presente, específicamente, los que queremos comprender el mainstream cultural y la subjetivación contemporánea, pero a partir de una categoría -Hipermodernidad- que capta con mayor profundidad el devenir de los tiempos.
Profile Image for Michaël.
31 reviews12 followers
March 27, 2016
Straying away from both the liberal celebration of capitalism and the Marxist paradigm of pessimism, Lipovetsky provides a fascinating and refreshing account of modern society, which he baptizes "hyper modern". The postmodern world of Lyotard is gone; its euphoric atmosphere is now replaced by one of anxiety and gloom, but also of the emancipation of the individual, living forever in an ephemeral present, with the future and the past looking unfamiliar.
Profile Image for Andreas Kakaris.
14 reviews5 followers
February 26, 2015
Μια πολύ ισορροπημένη προσέγγιση για την «μετα-μεταμοντέρνα εποχή» - αυτό που ο συγγραφέας αναφέρει ως υπερνεωτερικότητα, μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τον ατομικισμό, τον καταναλωτισμό, την τεχνοκρατική επανάσταση, μια εποχή γεμάτη με παράδοξα. Όπως αναλύει ο συγγραφέας είμαστε απασχολημένοι με το παρόν (Carpe diem), αλλά μας αφορά και η μνήμη.
Profile Image for Laura Sanchez.
8 reviews4 followers
August 29, 2016
Muy bueno para entender la sociedad en la que vivimos actualmente, las paradojas del individualismo, los cambios de las estructuras y regulaciones sociales, la hibridación de creencias, la reformulación de valores, el hedonismo, la maleabilidad y cambio constante del individuo, el consumo colectivo y la búsqueda de identidad entre otros.
Profile Image for Javier Ibacache.
4 reviews50 followers
October 31, 2016
Una síntesis de los planteamientos de G. Lipovetsky sobre la era hipermoderna, caracterizada por la acentuación del consumo y el individualismo bajo el patrón de la moda. Aporta además una caracterización del individuo "hipermoderno" que queda a merced de un nuevo escenario. Recomendable para quienes trabajen en el desarrollo de audiencias o formación de públicos.
Profile Image for Lukáš.
113 reviews157 followers
January 25, 2015
Enjoyable, yet I wonder whether it can be said to be sufficiently rigorous on a set of accounts (of course, I can see some of the Lefortesque / Gauchetesque connections, etc. so it's not totally random, of course). Also feels quite defeatist on certain terms.
544 reviews31 followers
February 26, 2020
Precteno během dvou uspavani dítěte, tudíž kraticka záležitost.
Vhodná asi spíše pro mainstream. Krátké uvedeni do díla autora.
Lipivetsky je sympaticky především “nehodnoticim, pragmatickým” způsobem vnímání. Neshazuje současnost jako zmar, ani ji nevelebí.
Displaying 1 - 30 of 34 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.