What do you think?
Rate this book
Trylogia grecka #2
Nemezis
Nemezis – Bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia – obdarzy was tym, na co sami zasłużyliście.
Trzeba się spieszyć. Póki jeszcze żyją ci, którym można odpłacić. Oko za oko. Śmierć za śmierć.
O Brunie i Herbercie przestępczy światek opolskiego Zaodrza mówił "bracia Janoschek", jakby byli jednym. I prawdą było, że poszliby za sobą w ogień. Gdy Herbert ginie, Bruno poprzysięga zemstę – na dziesięciolecia staje się ona jego obsesją. W każdej z brawurowych ról, które napisało dla niego życie: fenomenalnego artysty cyrkowego rzucającego nożami, hitlerowskiego komandosa w czasie II wojny światowej z legendarnego oddziału Otta Skorzenego, PRL-owskiego więźnia, wreszcie uczestnika niebezpiecznej gry o przyszłość Śląska w nowej Europie.
Dlaczego Bruno musiał uciekać z domu? Jaką tajemnicę nosiła w sercu przez lata Greta, dziewczyna obu braci, i czemu nagle wybrała tego drugiego? Jak los skrzyżuje drogi Bruna i rodziny spolszczonych Greków Tosidowskich, znanych czytelnikom z sagi Katharsis?
Wreszcie: czy w życiu Bruno Janoschka chodzi tylko o zemstę? A może stał się on pionkiem w grze znacznie potężniejszych sił?
Nemezis to pasjonujący epicki thriller z tajemnicami historii i i najmroczniejszymi figurami starożytnej mitologii w tle, w którym, jak zwykle u mistrza intrygi Macieja Siembiedy, fikcja miesza się z prawdą a zagadki tożsamości i uwikłanie bohaterów w najgorętsze i najbardziej niebezpieczne namiętności, znajdują wyjaśnienie w mocnym i zaskakującym finale.
Trzeba się spieszyć. Póki jeszcze żyją ci, którym można odpłacić. Oko za oko. Śmierć za śmierć.
O Brunie i Herbercie przestępczy światek opolskiego Zaodrza mówił "bracia Janoschek", jakby byli jednym. I prawdą było, że poszliby za sobą w ogień. Gdy Herbert ginie, Bruno poprzysięga zemstę – na dziesięciolecia staje się ona jego obsesją. W każdej z brawurowych ról, które napisało dla niego życie: fenomenalnego artysty cyrkowego rzucającego nożami, hitlerowskiego komandosa w czasie II wojny światowej z legendarnego oddziału Otta Skorzenego, PRL-owskiego więźnia, wreszcie uczestnika niebezpiecznej gry o przyszłość Śląska w nowej Europie.
Dlaczego Bruno musiał uciekać z domu? Jaką tajemnicę nosiła w sercu przez lata Greta, dziewczyna obu braci, i czemu nagle wybrała tego drugiego? Jak los skrzyżuje drogi Bruna i rodziny spolszczonych Greków Tosidowskich, znanych czytelnikom z sagi Katharsis?
Wreszcie: czy w życiu Bruno Janoschka chodzi tylko o zemstę? A może stał się on pionkiem w grze znacznie potężniejszych sił?
Nemezis to pasjonujący epicki thriller z tajemnicami historii i i najmroczniejszymi figurami starożytnej mitologii w tle, w którym, jak zwykle u mistrza intrygi Macieja Siembiedy, fikcja miesza się z prawdą a zagadki tożsamości i uwikłanie bohaterów w najgorętsze i najbardziej niebezpieczne namiętności, znajdują wyjaśnienie w mocnym i zaskakującym finale.
448 pages, Paperback
First published April 26, 2023
23 people are currently reading
319 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
April 26, 2023
Zastanawiałam się, jaki pomysł będzie miał autor na kontynuację spektakularnej powieści Katharsis.
Katharsis wydawała mi się opowieścią zamkniętą i przyznam, że na wieść o rozwinięciu, czułam ekscytację, ale i pewną obawę.
Zupełnie niepotrzebnie, bo Nemezis to kawał niezłej przygody, sensacji i dreszczyku emocji.
Autor po raz kolejny mnie zaskoczył serwując zupełnie nową brawurową opowieść i fantastycznie wykreowanych nowych bohaterów, których losy nieoczekiwanie łączą się z losami bohaterów z Katharsis. Łebskie zagranie👍.
O Braciach Janoschek mówiło całe Zaodrze. Bruno i Herbert, choć różni z wyglądu i charakteru, byli jak jedno i poszliby za sobą w ogień. Wie, to nawet półświatek z szemranej opolskiej dzielnicy za rzeką.
Wszystko zaczyna się od cyrku i pewnego złodziejskiego incydentu, a potem lawina zdarzeń rusza. Jedno działanie pociąga za sobą kolejne, aż następuje tragiczny zwrot i od tego momentu pragnienie zemsty ɓędzie kompasem Bruna wyznaczającym jego drogę do celu.
Bruno jest rzucony w wir przeznaczenia niczym tragiczny bohater greckiej tragedii.
Jest postacią pełną sprzeczności, stoisz za nim murem, a jednocześnie potępiasz jego działania. Ta niejednoznaczność to coś, co uwielbiam w bohaterach kreowanych przez pana Macieja.
Brunonowi wydaje się, że jego działania są właściwe, ale cokolwiek uczyni i tak będzie winny. Jest zuchwały, nie rozpoznaje tragizmu własnej sytuacji, nie widzi swojej winy.
Czy konflikt bohatera może zakończyć się pomyślnie, czy jest szansa na oczyszczenie?
Czy życiem Brunona rządzi fatum, czy jednak to on sam decyduje o swoim losie?
Nemezis to grecka bogini ludzkiego losu, zemsty i sprawiedliwości, czy faktycznie dzieli według zasług i przewinień?
A może to Bruno jest tytułową Nemezis, nie ubłagalnie karzącą sprawiedliwością?
Odpowiedzi szukajcie sami.
Powieści Pana Siembiedy to gwarancja atrakcyjnych postaci i wątków historycznych wplecionych w losy bohaterów fikcyjnych. I tu tego nie zabrakło. W powieści przewija się, między innymi postać Otto Skorzeny, oficera niemieckich jednostek Waffen-SS.
Skorzeny był dowódcą spektakularnych operacji komandosów. Autor przywołuje na kartach powieści m.in operację o kryptonimie "Eiche" mającą na celu odbicie włoskiego dyktatora Benito Mussoliniego. To niejedyny z historycznych smaków, które serwuje autor na kartach tej powieści.
Autor wspomina autentyczną postać Stefana Bibrowskiego, światowej sławy artysty cyrkowego, człowieka- lwa.Tu cyrk i umiejętności Bruna odgrywają znaczącą rolę.
Mam ogromny szacunek do wiedzy autora, a jeszcze większy do tego jak prawdę historyczną wplata w fascynującą powieść sensacyjno- awanturniczo- przygodową.
U Siembiedy w Nemezis ważne jest tło, ale zdaje się, że najważniejsi są ludzie, ich emocje, żądze, pragnienia, działania i sytuacje losowe, które sprawiają, że działają tak, a nie inaczej i zostawiają czytelnika w rozdarciu.
Ich losy mają charakter uniwersalny, wpisują się w losy każdego człowieka, jak w greckiej tragedii.
Uwielbiam tę wielowątkowość i nietuzinkową, lekko reporterską konstrukcję Katharsis i Nemezis. Konkret i filmowe migawki, które w wyobraźni czytelnika budują obrazy pełnej wielowymiarowej opowieści, a słowo "wow" ciśnie się na usta.
Kontynuacje są niebezpieczne i choć przyznam, że Katharsis wywarło na mnie większe wrażenie, to Nemezis również odcięła mnie od świata na dwa dni.
Fakt, jest taki, że kiedy pojawia się nowa powieść Macieja Siembiedy, wszystkie inne lektury odkładam na bok.
Kolejni nietuzinkowi bohaterzy, fantastyczne wątki obyczajowe i mocne wątki historyczne. To trzeba przeczytać. Powieść czyta się wyśmienicie.
Katharsis wydawała mi się opowieścią zamkniętą i przyznam, że na wieść o rozwinięciu, czułam ekscytację, ale i pewną obawę.
Zupełnie niepotrzebnie, bo Nemezis to kawał niezłej przygody, sensacji i dreszczyku emocji.
Autor po raz kolejny mnie zaskoczył serwując zupełnie nową brawurową opowieść i fantastycznie wykreowanych nowych bohaterów, których losy nieoczekiwanie łączą się z losami bohaterów z Katharsis. Łebskie zagranie👍.
O Braciach Janoschek mówiło całe Zaodrze. Bruno i Herbert, choć różni z wyglądu i charakteru, byli jak jedno i poszliby za sobą w ogień. Wie, to nawet półświatek z szemranej opolskiej dzielnicy za rzeką.
Wszystko zaczyna się od cyrku i pewnego złodziejskiego incydentu, a potem lawina zdarzeń rusza. Jedno działanie pociąga za sobą kolejne, aż następuje tragiczny zwrot i od tego momentu pragnienie zemsty ɓędzie kompasem Bruna wyznaczającym jego drogę do celu.
Bruno jest rzucony w wir przeznaczenia niczym tragiczny bohater greckiej tragedii.
Jest postacią pełną sprzeczności, stoisz za nim murem, a jednocześnie potępiasz jego działania. Ta niejednoznaczność to coś, co uwielbiam w bohaterach kreowanych przez pana Macieja.
Brunonowi wydaje się, że jego działania są właściwe, ale cokolwiek uczyni i tak będzie winny. Jest zuchwały, nie rozpoznaje tragizmu własnej sytuacji, nie widzi swojej winy.
Czy konflikt bohatera może zakończyć się pomyślnie, czy jest szansa na oczyszczenie?
Czy życiem Brunona rządzi fatum, czy jednak to on sam decyduje o swoim losie?
Nemezis to grecka bogini ludzkiego losu, zemsty i sprawiedliwości, czy faktycznie dzieli według zasług i przewinień?
A może to Bruno jest tytułową Nemezis, nie ubłagalnie karzącą sprawiedliwością?
Odpowiedzi szukajcie sami.
Powieści Pana Siembiedy to gwarancja atrakcyjnych postaci i wątków historycznych wplecionych w losy bohaterów fikcyjnych. I tu tego nie zabrakło. W powieści przewija się, między innymi postać Otto Skorzeny, oficera niemieckich jednostek Waffen-SS.
Skorzeny był dowódcą spektakularnych operacji komandosów. Autor przywołuje na kartach powieści m.in operację o kryptonimie "Eiche" mającą na celu odbicie włoskiego dyktatora Benito Mussoliniego. To niejedyny z historycznych smaków, które serwuje autor na kartach tej powieści.
Autor wspomina autentyczną postać Stefana Bibrowskiego, światowej sławy artysty cyrkowego, człowieka- lwa.Tu cyrk i umiejętności Bruna odgrywają znaczącą rolę.
Mam ogromny szacunek do wiedzy autora, a jeszcze większy do tego jak prawdę historyczną wplata w fascynującą powieść sensacyjno- awanturniczo- przygodową.
U Siembiedy w Nemezis ważne jest tło, ale zdaje się, że najważniejsi są ludzie, ich emocje, żądze, pragnienia, działania i sytuacje losowe, które sprawiają, że działają tak, a nie inaczej i zostawiają czytelnika w rozdarciu.
Ich losy mają charakter uniwersalny, wpisują się w losy każdego człowieka, jak w greckiej tragedii.
Uwielbiam tę wielowątkowość i nietuzinkową, lekko reporterską konstrukcję Katharsis i Nemezis. Konkret i filmowe migawki, które w wyobraźni czytelnika budują obrazy pełnej wielowymiarowej opowieści, a słowo "wow" ciśnie się na usta.
Kontynuacje są niebezpieczne i choć przyznam, że Katharsis wywarło na mnie większe wrażenie, to Nemezis również odcięła mnie od świata na dwa dni.
Fakt, jest taki, że kiedy pojawia się nowa powieść Macieja Siembiedy, wszystkie inne lektury odkładam na bok.
Kolejni nietuzinkowi bohaterzy, fantastyczne wątki obyczajowe i mocne wątki historyczne. To trzeba przeczytać. Powieść czyta się wyśmienicie.
May 25, 2023
NEMEZIS – BOGINI ZEMSTY, SPRAWIEDLIWOŚCI I PRZEZNACZENIA
– OBDARZY WAS TYM, NA CO SAMI ZASŁUŻYLIŚCIE.
Czy zakochaliście się kiedyś w stylu autora, w tym, jak pisze, jakiem językiem się posługuje? Ja się zakochałam. W piórze Pana Macieja Siembiedy. Jakiś czas temu pisałam Wam, że powieść „Kołysanka” jest najlepszą książką autora, później przeczytałam „Katharsis”, i to ona zajęła miejsce „Kołysanki”. W tej chwili jestem po lekturze najnowszej powieści Pana Macieja i no cóż… mam kolejne pierwsze miejsce 🩷 „Nemezis”, bo o niej mowa, to powieść, która mnie oczarowała.
Już wiele razy wspominałam Wam, że proza Macieja Siembiedy, to prawdziwa uczta literacka i będę powtarzała do znudzenia. Nie ma drugiego takiego pisarza, który potrafi stworzyć tak angażujące powieści będące połączeniem fikcji literackiej z prawdziwymi wydarzeniami. Tutaj oprócz fenomenalnie wykreowanych bohaterów i niezwykle intrygującej fabuły, dostajemy również sporą dawkę wiedzy historycznej. Historie, którymi raczy nas autor, są tak autentyczne, że kartkując kolejne strony, czytelnik ma ochotę wejść w skórę jednego z bohaterów i uczestniczyć w wydarzeniach spisanych na kartach powieści.
„Nemezis” to nie tylko ciekawie skonstruowana fabuła, która wciąga czytelnika od pierwszych stron, trzymając go w napięciu do samego końca, to również historia, która wywołuje w nas mnóstwo emocji — od śmiechu po łzy lub na odwrót, bo u mnie tak właśnie było. Już sam początek historii wywołał we mnie ogromne wzruszenie.
Maciej Siembieda posiada niesamowity talent pisarski, potrafi zaczarować czytelnika słowem pisanym, sprawić, że czytając jego powieści, wydarzenia rozgrywające się wokoło nie mają znaczenia. Tworzy historie ciekawe, idealnie, oddając w nich realia minionych lat. Swoje powieści pisze z pasją i oddaniem, widać to w każdym zdaniu, słowie, które przelewa na papier. Powieści autora napisane są pięknym wysublimowanym językiem, z niezwykłą delikatnością, dbałością o każdy szczegół, niekiedy i ze szczyptą humoru.
Nie będę Wam streszczała fabuły, pisała o bohaterach, wydarzeniach, w jakich będą brali udział, to nie o to chodzi. Chciałabym tylko z całego serca zaprosić Was do świata braci Janoszek, byście wspólnie z nimi wzięli udział w trudnej i bardzo bolesnej wyprawie.
Czapki z głów Panie Macieju. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnych powieści Pana autorstwa.
– OBDARZY WAS TYM, NA CO SAMI ZASŁUŻYLIŚCIE.
Czy zakochaliście się kiedyś w stylu autora, w tym, jak pisze, jakiem językiem się posługuje? Ja się zakochałam. W piórze Pana Macieja Siembiedy. Jakiś czas temu pisałam Wam, że powieść „Kołysanka” jest najlepszą książką autora, później przeczytałam „Katharsis”, i to ona zajęła miejsce „Kołysanki”. W tej chwili jestem po lekturze najnowszej powieści Pana Macieja i no cóż… mam kolejne pierwsze miejsce 🩷 „Nemezis”, bo o niej mowa, to powieść, która mnie oczarowała.
Już wiele razy wspominałam Wam, że proza Macieja Siembiedy, to prawdziwa uczta literacka i będę powtarzała do znudzenia. Nie ma drugiego takiego pisarza, który potrafi stworzyć tak angażujące powieści będące połączeniem fikcji literackiej z prawdziwymi wydarzeniami. Tutaj oprócz fenomenalnie wykreowanych bohaterów i niezwykle intrygującej fabuły, dostajemy również sporą dawkę wiedzy historycznej. Historie, którymi raczy nas autor, są tak autentyczne, że kartkując kolejne strony, czytelnik ma ochotę wejść w skórę jednego z bohaterów i uczestniczyć w wydarzeniach spisanych na kartach powieści.
„Nemezis” to nie tylko ciekawie skonstruowana fabuła, która wciąga czytelnika od pierwszych stron, trzymając go w napięciu do samego końca, to również historia, która wywołuje w nas mnóstwo emocji — od śmiechu po łzy lub na odwrót, bo u mnie tak właśnie było. Już sam początek historii wywołał we mnie ogromne wzruszenie.
Maciej Siembieda posiada niesamowity talent pisarski, potrafi zaczarować czytelnika słowem pisanym, sprawić, że czytając jego powieści, wydarzenia rozgrywające się wokoło nie mają znaczenia. Tworzy historie ciekawe, idealnie, oddając w nich realia minionych lat. Swoje powieści pisze z pasją i oddaniem, widać to w każdym zdaniu, słowie, które przelewa na papier. Powieści autora napisane są pięknym wysublimowanym językiem, z niezwykłą delikatnością, dbałością o każdy szczegół, niekiedy i ze szczyptą humoru.
Nie będę Wam streszczała fabuły, pisała o bohaterach, wydarzeniach, w jakich będą brali udział, to nie o to chodzi. Chciałabym tylko z całego serca zaprosić Was do świata braci Janoszek, byście wspólnie z nimi wzięli udział w trudnej i bardzo bolesnej wyprawie.
Czapki z głów Panie Macieju. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnych powieści Pana autorstwa.
June 2, 2023
Powieści Macieja Siembiedy od lat budzą mój zachwyt, ale nazwać „Nemezis” powieścią, to jakby określić „Pana Tadeusza” mianem wierszyka. To wielowątkowe dzieło zakotwiczone w historii nie tylko Polski od czasów przedwojennych do początków lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku wzbudziło we mnie pełen wachlarz emocji. Jego rozmach i dopracowanie pod względem fabularnym, literackim i historycznym budzą podziw, a kunszt literacki Autora zniewala bardziej i bardziej z każdą kolejną stroną.
Jak sugeruje tytuł, akcja powieści zdeterminowana jest drążącą rządzą zemsty, która narasta przez dekady. To ona kierunkuje działania bohaterów i nie zawsze łatwe wybory. Daje też możliwość wywierania nacisku i manipulowania tym, którzy w imię swojej wizji są gotowi zrobić wszystko, przekroczyć wszelkie granice.
Budzący ogromną sympatię główny bohater Brunon Janoschek w żadnym wypadku nie jest kryształowy. Jego wybory i motywacje nacechowane bezwzględnością, uporem i własnym rozumieniem sprawiedliwości czynią go tak ludzkim i wiarygodnym. Jest w moim odczuciu symbolem determinacji, ale też w pewnym sensie ofiarą swojego pochodzenia, które nie definiuje go jednoznacznie.
Historia braci Janoschek i Grety, kobiety, która weszła pomiędzy nich ukazuje głębię miłości nie tyle pomiędzy mężczyzną i kobietą, ile przede wszystkim braterskiej. A niezrozumiały wybór Grety, który rozpętał burzę emocji i pchnął kostki domina w niespodziewanym kierunku dopiero po wielu latach zyskuje uzasadnienie.
Koleje życia Brunona rzucają nas wraz z nim ze scen cyrkowych, poprzez brawurowe akcje w oddziale SS, pobyt w Kairze i brzemienny w skutki powrót do kraju pozostającym pod polityczną dominacją ZSRR. I czytałam o nich w emocjach, z zaangażowaniem i przemyśleniami, które samoistnie się nasuwają. O przewrotnym losie, który odziera ze złudzeń, ujawnia jak bardzo błądzimy przekonani o słuszności swoich działań, nie dając drugich szans.
Długo wypatrywałam połączenia „Nemezis” z wcześniejszą powieścią „Katharsis” i pojawiło się na horyzoncie, najpierw nieśmiało nazwiskiem Greka Jana Tosidowskiego, by przerodzić się w spójne i kompletne zakończenie obu historii.
Podobnie jak rzucane przez Brunona noże nigdy nie chybiały celu, tak i historie, z których utkana jest to dzieło literackie trafiały prosto w moje oczekiwania, emocje i serce zostawiając na nim trwały ślad. Zachęcam Was gorąco do poznania pióra Autora, a ja odkładam „Nemezis” na półkę najlepszych książek tego roku.
Jak sugeruje tytuł, akcja powieści zdeterminowana jest drążącą rządzą zemsty, która narasta przez dekady. To ona kierunkuje działania bohaterów i nie zawsze łatwe wybory. Daje też możliwość wywierania nacisku i manipulowania tym, którzy w imię swojej wizji są gotowi zrobić wszystko, przekroczyć wszelkie granice.
Budzący ogromną sympatię główny bohater Brunon Janoschek w żadnym wypadku nie jest kryształowy. Jego wybory i motywacje nacechowane bezwzględnością, uporem i własnym rozumieniem sprawiedliwości czynią go tak ludzkim i wiarygodnym. Jest w moim odczuciu symbolem determinacji, ale też w pewnym sensie ofiarą swojego pochodzenia, które nie definiuje go jednoznacznie.
Historia braci Janoschek i Grety, kobiety, która weszła pomiędzy nich ukazuje głębię miłości nie tyle pomiędzy mężczyzną i kobietą, ile przede wszystkim braterskiej. A niezrozumiały wybór Grety, który rozpętał burzę emocji i pchnął kostki domina w niespodziewanym kierunku dopiero po wielu latach zyskuje uzasadnienie.
Koleje życia Brunona rzucają nas wraz z nim ze scen cyrkowych, poprzez brawurowe akcje w oddziale SS, pobyt w Kairze i brzemienny w skutki powrót do kraju pozostającym pod polityczną dominacją ZSRR. I czytałam o nich w emocjach, z zaangażowaniem i przemyśleniami, które samoistnie się nasuwają. O przewrotnym losie, który odziera ze złudzeń, ujawnia jak bardzo błądzimy przekonani o słuszności swoich działań, nie dając drugich szans.
Długo wypatrywałam połączenia „Nemezis” z wcześniejszą powieścią „Katharsis” i pojawiło się na horyzoncie, najpierw nieśmiało nazwiskiem Greka Jana Tosidowskiego, by przerodzić się w spójne i kompletne zakończenie obu historii.
Podobnie jak rzucane przez Brunona noże nigdy nie chybiały celu, tak i historie, z których utkana jest to dzieło literackie trafiały prosto w moje oczekiwania, emocje i serce zostawiając na nim trwały ślad. Zachęcam Was gorąco do poznania pióra Autora, a ja odkładam „Nemezis” na półkę najlepszych książek tego roku.
October 14, 2023
Pierwsze było "katharsis" - oczyszczenie. Później przyszedł czas zemstę - Nemezis. W mitologi greckiej bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia, wokół której kręci się cała fabuła kolejnej odsłony tej serii. Tak samo jak w "Katharsis" i tym razem znajdziemy tutaj sporą dawkę historii z której autor przywołuje wiele autentycznych wydarzeń, miejsc i postaci. Różnica jest taka, że w "Nemezis" wszystko kręci się wokół zemsty, która będąc głównym motorem działania i motywem dokonywanych wyborów bywa niestety kiepskim doradcą i jak to kiedyś powiedział Konfucjusz : "Zanim wyruszysz na zemstę, wykop dwa groby". Wbrew pozorom zemsta nie przynosi słodyczy ukojenia, nie leczy zranień, wręcz przeciwnie - zostawia ruiny i zgliszcza, doszczętnie pochłaniając tych, którzy jej ulegają...
Nie wiem czy to już koniec historii, czy autor będzie kontynuował serię ale jedno muszę mu przyznać - szacunek za rewelacyjną umiejętność wplatania prawdy historycznej w fascynującą powieść sensacyjno - przygodową. Prolog na końcu książki to istna wisieńka na torcie...
Mimo, że ta część jest minimalnie słabsza niż jej poprzedniczka, nie da się dawkować jej na części - ją się pochłania jednym ciągiem...
Nie wiem czy to już koniec historii, czy autor będzie kontynuował serię ale jedno muszę mu przyznać - szacunek za rewelacyjną umiejętność wplatania prawdy historycznej w fascynującą powieść sensacyjno - przygodową. Prolog na końcu książki to istna wisieńka na torcie...
Mimo, że ta część jest minimalnie słabsza niż jej poprzedniczka, nie da się dawkować jej na części - ją się pochłania jednym ciągiem...
September 4, 2023
Powieści sensacyjne, gatunkowe w swojej istocie, wielowątkowe i widowiskowe, tak sprawnie napisane, tak fascynujące w detalach, że trudno oderwać od nich wzrok – „Katharsis” i „Nemezis” Macieja Siembiedy. Książki można czytać niezależnie od siebie, łączą je wątki i niektóre postaci.
Nic dziwnego więc, że w powieściach Macieja Siembiedy z zachwytem i ogniem w oczach zanurzają się rzesze czytelników. To powieści sensacyjne, gatunkowe w swojej istocie, wielowątkowe i widowiskowe, tak sprawnie napisane, tak fascynujące w detalach, że trudno oderwać od nich wzrok. Akcja pędzi tu na łeb na szyję, stawki rosną ze strony na stronę, historia toczy się, nie patrzy na tych, którzy zostają w tyle. Bohaterów kochamy całym sercem lub nienawidzimy całymi sobą, nie ma oczywistych wyborów, a świat okazuje się być bardzo szary w swojej istocie. Zostajemy rozstrzygając istotę dobra i zła, oczarowani i rozdygotani emocjonalnie. Nagle świadomi niewidzialnych związków i tych tajemniczych połączeń pomiędzy nami a resztą świata. Nigdy bowiem nie wiadomo, gdzie poniesie nas przeznaczenie.
Nic dziwnego więc, że w powieściach Macieja Siembiedy z zachwytem i ogniem w oczach zanurzają się rzesze czytelników. To powieści sensacyjne, gatunkowe w swojej istocie, wielowątkowe i widowiskowe, tak sprawnie napisane, tak fascynujące w detalach, że trudno oderwać od nich wzrok. Akcja pędzi tu na łeb na szyję, stawki rosną ze strony na stronę, historia toczy się, nie patrzy na tych, którzy zostają w tyle. Bohaterów kochamy całym sercem lub nienawidzimy całymi sobą, nie ma oczywistych wyborów, a świat okazuje się być bardzo szary w swojej istocie. Zostajemy rozstrzygając istotę dobra i zła, oczarowani i rozdygotani emocjonalnie. Nagle świadomi niewidzialnych związków i tych tajemniczych połączeń pomiędzy nami a resztą świata. Nigdy bowiem nie wiadomo, gdzie poniesie nas przeznaczenie.
March 14, 2025
Wyborna lektura, w której historia przeplata się z fikcją, a zemsta z akcją, wprowadzając czytelnika w stan totalnego oszołomienia kunsztem prowadzenia wątków. Polecam i od razu rzucam się w wir odsłuchu ostatniego tomu greckiej serii, czyli „Kairosa”.
April 26, 2023
Maciej Siembieda jest autorem po którego książki sięgam w ciemno. Darzę go bezgranicznym zaufaniem i wiem, że wszystko, co wyjdzie spod jego pióra będzie rewelacyjną powieścią.
I właśnie dziś chciałabym Was zaprosić do tego byście stanęli oko w oko z Nemezis, boginią zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. Jesteście na to gotowi?
Bruno i Herbert, bracia Janoschek z opolskiego Zaodrza. Jedność w dwóch ciałach, pójdą są sobą w ogień. Gdy starszy z braci zginął, Bruno przysiągł zemstę, która stała się jego wierną towarzyszką. Jest z nim, gdy wciela się z cyrkowego artystę, gdy w czasie II wojny światowej pełni służbę jako komandos w oddziale Otta Skorzenego. Zemsta nie opuszcza Bruna, gdy staje się więźniem PRL-u ani gdy wplątuje się w niebezpieczną grę o przyszłość Śląska i Europy.
Losy Bruna splotą się z rodziną Tosidowskich, Greków, których mogliśmy poznać w "Katharsis".
"Nemezis" to brawurowa opowieść, gdzie zaciera się granica między fikcją a historią, gdzie prawdziwi bohaterowie przeplatają się z tymi, którzy powstali w wyobraźni Autora. To rollercoaster emocji i wydarzeń.
Maciej Siembieda w mistrzowski sposób prowadzi czytelnika przez meandry historii, którą tworzą jego bohaterowie, ci prawdziwi i ci fikcyjni. A przy tym snuje opowieść o zemście, która może zaślepić człowieka.
Tak, jak w przypadku innych książek Autora, w "Nemezis" czuć ogromy szacunek dla historii. Maciej Siembieda pisze w taki sposób, że zachęca czytelnika do sięgnięcie do źródeł. I nawet jeżeli czujecie, że historia nie jest Waszą mocną stroną, to gwarantuję Wam, że po przeczytaniu "Nemezis" złapiecie choć małego bakcyla.
I nie myślałam, że to będzie możliwe, ale Pan Maciej znowu przebił ustawioną przez siebie poprzeczkę. Chapeau bas!
Szykujcie się, że nie dam Wam szybko zapomnieć o "Nemezis".
To fenomenalna powieść, pełna tajemnic, potężnych ludzi, tajnych planów i zemsty. Angażuje od pierwszej strony i nie odpuszcza aż do ostatniego zdania.
A posłowie rozbudza ciekawość na nowo, tak że ma się ochotę zacząć książkę od początku.
Przynajmniej ja tak miałam.
Nie pozostaje mi nic innego, jak z całego serca polecić Wam "Nemezis" i wystawić jej najwyższą z możliwych ocen.
I właśnie dziś chciałabym Was zaprosić do tego byście stanęli oko w oko z Nemezis, boginią zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. Jesteście na to gotowi?
Bruno i Herbert, bracia Janoschek z opolskiego Zaodrza. Jedność w dwóch ciałach, pójdą są sobą w ogień. Gdy starszy z braci zginął, Bruno przysiągł zemstę, która stała się jego wierną towarzyszką. Jest z nim, gdy wciela się z cyrkowego artystę, gdy w czasie II wojny światowej pełni służbę jako komandos w oddziale Otta Skorzenego. Zemsta nie opuszcza Bruna, gdy staje się więźniem PRL-u ani gdy wplątuje się w niebezpieczną grę o przyszłość Śląska i Europy.
Losy Bruna splotą się z rodziną Tosidowskich, Greków, których mogliśmy poznać w "Katharsis".
"Nemezis" to brawurowa opowieść, gdzie zaciera się granica między fikcją a historią, gdzie prawdziwi bohaterowie przeplatają się z tymi, którzy powstali w wyobraźni Autora. To rollercoaster emocji i wydarzeń.
Maciej Siembieda w mistrzowski sposób prowadzi czytelnika przez meandry historii, którą tworzą jego bohaterowie, ci prawdziwi i ci fikcyjni. A przy tym snuje opowieść o zemście, która może zaślepić człowieka.
Tak, jak w przypadku innych książek Autora, w "Nemezis" czuć ogromy szacunek dla historii. Maciej Siembieda pisze w taki sposób, że zachęca czytelnika do sięgnięcie do źródeł. I nawet jeżeli czujecie, że historia nie jest Waszą mocną stroną, to gwarantuję Wam, że po przeczytaniu "Nemezis" złapiecie choć małego bakcyla.
I nie myślałam, że to będzie możliwe, ale Pan Maciej znowu przebił ustawioną przez siebie poprzeczkę. Chapeau bas!
Szykujcie się, że nie dam Wam szybko zapomnieć o "Nemezis".
To fenomenalna powieść, pełna tajemnic, potężnych ludzi, tajnych planów i zemsty. Angażuje od pierwszej strony i nie odpuszcza aż do ostatniego zdania.
A posłowie rozbudza ciekawość na nowo, tak że ma się ochotę zacząć książkę od początku.
Przynajmniej ja tak miałam.
Nie pozostaje mi nic innego, jak z całego serca polecić Wam "Nemezis" i wystawić jej najwyższą z możliwych ocen.
Read
May 12, 2023Od dawna zamierzałam zapoznać się z twórczością Macieja Siembiedy, ale nigdy nie starczyło mi czasu. Swoją przygodę postanowiłam zacząć od "Nemezis". Niestety na niej przygoda się zakończy. Długo zajęło mi czytanie, a jeszcze dłużej napisanie paru słów. Dylemat dotyczący oceny nie został rozwiany, więc nie daję punktacji.
Powieść mi się nie podobała. Głównie chodzi o emocje, jakie wywoływała, a właściwie ich brak.
"Nemezis" to zbeletryzowana powieść historyczno - obyczajowa. Próżno tu szukać dreszczyku, jaki niesie thriller, do którego została zakwalifikowana. Akcja powieści zaczyna się przed wybuchem II Wojny Światowej, a kończy w latach 90. Głównym bohaterem jest Bruno Janoschek, nazista, członek SS. Jest to postać (najprawdopodobniej) fikcyjna, natomiast sporo osób z jego otoczenia żyło naprawdę.
Pierwszym powodem, przez który powieść nie przypadła mi do gustu, było neutralne przedstawienie zbrodniarzy wojennych. Gdy czytam o nazistach, chcę rzucać inwektywami do kolejnych stron powieści, odczuwać wściekłość, obrzydzenie, rozczarowanie. Rozczarowanie odczuwałam, ale ze względu na liczne pochwały Adolfa Hitlera, jego zaufanego komandosa Otto Skorzenego i zachwytów nad innymi prawdziwymi i fikcyjnymi nazistami. Ich wartości społeczne nie są czymś, czym chcę się zachwycać.
Drugim powodem mojego nieprzychylnego odbioru książki były rozwlekłe sceny z opisami wykonywanych czynności, dialogami, które nie wnosiły nic do całej historii, prócz nudy. Powieść ma prawie 450 stron, a treści może na 100.
Kolejnym powodem, który może powinnam wymienić jako pierwszy, jest to, że nie przepadam za powieściami obyczajowymi osadzonymi w czasach wojny, a tak właśnie plasuję tę książkę.
Gdybym miała ocenić subiektywne odczucia i reakcje, które wzbudziła "Nemezis" dałabym 3/10. Jednak wówczas skrzywdziłabym autora, który ma bardzo dobry styl i po prostu umie pisać.
Fanom gatunku powieść przypadnie do gustu. Mnie odczucia po niej, a właściwie ich brak, kolidowały z wewnętrznymi wartościami.
Powieść mi się nie podobała. Głównie chodzi o emocje, jakie wywoływała, a właściwie ich brak.
"Nemezis" to zbeletryzowana powieść historyczno - obyczajowa. Próżno tu szukać dreszczyku, jaki niesie thriller, do którego została zakwalifikowana. Akcja powieści zaczyna się przed wybuchem II Wojny Światowej, a kończy w latach 90. Głównym bohaterem jest Bruno Janoschek, nazista, członek SS. Jest to postać (najprawdopodobniej) fikcyjna, natomiast sporo osób z jego otoczenia żyło naprawdę.
Pierwszym powodem, przez który powieść nie przypadła mi do gustu, było neutralne przedstawienie zbrodniarzy wojennych. Gdy czytam o nazistach, chcę rzucać inwektywami do kolejnych stron powieści, odczuwać wściekłość, obrzydzenie, rozczarowanie. Rozczarowanie odczuwałam, ale ze względu na liczne pochwały Adolfa Hitlera, jego zaufanego komandosa Otto Skorzenego i zachwytów nad innymi prawdziwymi i fikcyjnymi nazistami. Ich wartości społeczne nie są czymś, czym chcę się zachwycać.
Drugim powodem mojego nieprzychylnego odbioru książki były rozwlekłe sceny z opisami wykonywanych czynności, dialogami, które nie wnosiły nic do całej historii, prócz nudy. Powieść ma prawie 450 stron, a treści może na 100.
Kolejnym powodem, który może powinnam wymienić jako pierwszy, jest to, że nie przepadam za powieściami obyczajowymi osadzonymi w czasach wojny, a tak właśnie plasuję tę książkę.
Gdybym miała ocenić subiektywne odczucia i reakcje, które wzbudziła "Nemezis" dałabym 3/10. Jednak wówczas skrzywdziłabym autora, który ma bardzo dobry styl i po prostu umie pisać.
Fanom gatunku powieść przypadnie do gustu. Mnie odczucia po niej, a właściwie ich brak, kolidowały z wewnętrznymi wartościami.
May 1, 2023
Kolejna świetna i wciągająca książka spod pióra Pana Macieja.
Opowieść o miłości, zdradzie, kłamstwach i zemście, a to wszystko w idealnym balansie pomiędzy fikcją literacką a wydarzeniami historycznymi.
Stanowczo, zdecydowanie polecam.
Opowieść o miłości, zdradzie, kłamstwach i zemście, a to wszystko w idealnym balansie pomiędzy fikcją literacką a wydarzeniami historycznymi.
Stanowczo, zdecydowanie polecam.
June 5, 2023
OMG❤️🔥 Brak słów na to co tu się wydarzyło pod koniec...Bruno Janoshek❤️
July 20, 2023
Doskonała opowieść o zemście.
April 6, 2024
Myślałam, że to będzie kryminał, a to bardziej powieść historyczna. Nie jestem fanką, ale miejscami była ciekawa i historia opisana została super.
February 12, 2025
Skubaniec potrafi opowiadać, doskonale panuje nad historią, trzyma w ryzach język i tworzy bardzo złożonych bohaterów.
I efektowne i efekciarskie
I efektowne i efekciarskie
June 4, 2024
Nie jestem pewna czy robię dobrze dając Nemezis na półkę z kryminałami, bo bardziej wpasowuje się w historical-fiction. Fantastycznie przedstawione historyczne miejsca, wydarzenia i osoby. Nie spodziewałam się, że książka historyczna trafi do mnie tak bardzo, a sama akcja będzie leciała tak szybko. Jak na pierwszą moją styczność z autorem, jestem zachwycona
May 23, 2023
Nemezis, uosobienie gniewu bogów, mszcząca popełnione zbrodnie, ścigająca przestępców, zdrajców. Ta personifikacja Doli i ludzkiego losu wymierzała ludziom sprawiedliwość. Dla pysznych, zadufanych, pewnych siebie była kara, ale uczciwi i prawi zostawali obdarowywani szczęściem, dobrobytem i bogactwem. Dziś Nemezis wkroczyła na karty powieści Macieja Siembiedy.
Miłość...
Zemsta...
Nienawiść...
Po raz kolejny siadam do napisania kilku słów o książce Autora i trafiam na mur. Dociera do mnie świadomość, że w żaden sposób nie jestem w stanie ubrać moich emocji w słowa i przelać na papier. Wszelki próby to tylko liźnięcie tematu. Każde słowo, każde określenie wydaje się płytkim banałem w porównaniu z tym co towarzyszyło mi w czasie lektury... Jednak choć kilka słów Wam przekażę.
Tym razem zostałam zabrana w podróż po świecie i mijających latach razem z braćmi Janoschek, którzy są ze sobą złączeni jak dwie połówki jabłka. Kiedy jeden z nich ginie, drugi pragnie zemsty. To ona przejmuje kontrolę nad jego losem i decyduje o dalszym życiu. Czyż jest coś silniejszego niż miłość i nienawiść? Zwłaszcza jeśli ta druga staje się obsesją, a ona powoduje rosnący z roku na rok apetyt na pomszczenie brata.
Autor pokusił się nie tylko o pokazanie tego jak potężna potrafi być nienawiść, dał nam prawdziwy spektakl sztuki manipulacji. Kto faktycznie rozdaje karty? A może gdzieś kryje się joker?
Byłam jak harfa na której Autor grał swój utwór. Skutecznie dotykał strun, które zamieniały się w emocje. Momentami było spokojnie i lekko, by za chwilę główne tony przejął wodospad rozpaczy, strachu, bólu. Nie myślcie, że cały czas otaczają Was tu dźwięki, czasami zapada cisza, która potrafi być bardziej wymowna niż werble, tak wiele dzieje się w ciszy...
Autor napisał tę powieść z powodu pytań czytelników i ja im Wszystkim za te pytania, naciski dziękuję. Ponownie spędziłam czas na przestrzeni kilku dziesięcioleci i ponownie mój zachwyt nie ma końca. Zarówno #katharsis jak i #nemezis to powieści z najwyższej półki. Uwodzą nie tylko historią, ale również językiem. Ta dbałość o formę przekazu mi osobiście sprawia ogromną przyjemność, ale przede wszystkim dowodzi ogromnego szacunku Autora dla czytelników i za to wielki ukłon.
Z pozoru prosta historia o braterskiej miłości została przez Pana Macieja przedstawiona w sposób, który zapiera dech w piersiach. Takich książek chcę, dzięki takim powieściom wciąż czuję, że literatura ma ogromną siłę przekazu. Nawet jeśli nie jest to literatura piękna to jest to piękna literatura. Ta powieść jest dowodem, że idealny balans między gatunkami istnieje, a po lekturze towarzyszy myśl... nigdy jej nie zapomnę. Losy Bruna i Herberta w jakiś sposób splotły się przez moment z moim i stały się częścią mnie.
Po raz kolejny mogę powiedzieć, że Pan Maciej to niekoronowany mistrz łączenia faktów z fikcją, potrafiący z historii czerpać garściami i w subtelny sposób uzupełniać to swoją wyobraźnią. Efekty działań dostajemy do ręki i przepadamy zagłębieni w lekturę.
Jeśli miałabym wybrać kilka książek, które będą mi towarzyszyć na bezludnej wyspie i które będę czytać po raz kolejny i kolejny... to zdecydowanie zabrałabym #katharsis i #nemezis. Te powieści wywarły na mnie ogromne wrażenie i chcę w ten świat jeszcze wrócić.
Miłość...
Zemsta...
Nienawiść...
Po raz kolejny siadam do napisania kilku słów o książce Autora i trafiam na mur. Dociera do mnie świadomość, że w żaden sposób nie jestem w stanie ubrać moich emocji w słowa i przelać na papier. Wszelki próby to tylko liźnięcie tematu. Każde słowo, każde określenie wydaje się płytkim banałem w porównaniu z tym co towarzyszyło mi w czasie lektury... Jednak choć kilka słów Wam przekażę.
Tym razem zostałam zabrana w podróż po świecie i mijających latach razem z braćmi Janoschek, którzy są ze sobą złączeni jak dwie połówki jabłka. Kiedy jeden z nich ginie, drugi pragnie zemsty. To ona przejmuje kontrolę nad jego losem i decyduje o dalszym życiu. Czyż jest coś silniejszego niż miłość i nienawiść? Zwłaszcza jeśli ta druga staje się obsesją, a ona powoduje rosnący z roku na rok apetyt na pomszczenie brata.
Autor pokusił się nie tylko o pokazanie tego jak potężna potrafi być nienawiść, dał nam prawdziwy spektakl sztuki manipulacji. Kto faktycznie rozdaje karty? A może gdzieś kryje się joker?
Byłam jak harfa na której Autor grał swój utwór. Skutecznie dotykał strun, które zamieniały się w emocje. Momentami było spokojnie i lekko, by za chwilę główne tony przejął wodospad rozpaczy, strachu, bólu. Nie myślcie, że cały czas otaczają Was tu dźwięki, czasami zapada cisza, która potrafi być bardziej wymowna niż werble, tak wiele dzieje się w ciszy...
Autor napisał tę powieść z powodu pytań czytelników i ja im Wszystkim za te pytania, naciski dziękuję. Ponownie spędziłam czas na przestrzeni kilku dziesięcioleci i ponownie mój zachwyt nie ma końca. Zarówno #katharsis jak i #nemezis to powieści z najwyższej półki. Uwodzą nie tylko historią, ale również językiem. Ta dbałość o formę przekazu mi osobiście sprawia ogromną przyjemność, ale przede wszystkim dowodzi ogromnego szacunku Autora dla czytelników i za to wielki ukłon.
Z pozoru prosta historia o braterskiej miłości została przez Pana Macieja przedstawiona w sposób, który zapiera dech w piersiach. Takich książek chcę, dzięki takim powieściom wciąż czuję, że literatura ma ogromną siłę przekazu. Nawet jeśli nie jest to literatura piękna to jest to piękna literatura. Ta powieść jest dowodem, że idealny balans między gatunkami istnieje, a po lekturze towarzyszy myśl... nigdy jej nie zapomnę. Losy Bruna i Herberta w jakiś sposób splotły się przez moment z moim i stały się częścią mnie.
Po raz kolejny mogę powiedzieć, że Pan Maciej to niekoronowany mistrz łączenia faktów z fikcją, potrafiący z historii czerpać garściami i w subtelny sposób uzupełniać to swoją wyobraźnią. Efekty działań dostajemy do ręki i przepadamy zagłębieni w lekturę.
Jeśli miałabym wybrać kilka książek, które będą mi towarzyszyć na bezludnej wyspie i które będę czytać po raz kolejny i kolejny... to zdecydowanie zabrałabym #katharsis i #nemezis. Te powieści wywarły na mnie ogromne wrażenie i chcę w ten świat jeszcze wrócić.
April 21, 2023
RECENZJA PRZEDPREMIEROWA
"Nemezis" Maciej Siembieda, Wydawnictwo Agora, PREMIERA 26 KWIECIEŃ 2023
Nemezis- bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. Nazywana kobietą bez winy i wstydu.
Każda książka Macieja Siembiedy to gwarancja dobrej prozy. Za każdym razem autor czytelnika urzeka i tym samym zawłaszcza. Tym razem też.
"Nemezis" nie da się dawkować. Choć chciałoby się delektować, bo błyskotliwość autora zachwyca, książkę się pochłania. Nie można jej odłożyć choć na chwilę bo w miarę czytania fabuła coraz bardziej intryguje. Ciekawość bierze górę. Zniewala.
W powieści Macieja Siembiedy "Nemezis" fikcja literacka miesza się z faktami historycznymi. To zdecydowanie czyni fabułę bardziej wartościową.
Do tego historia napisana z rozmachem. Akcja toczy się na przestrzeni lat 1936 - 1991. W Opolu, Chrząszczycach, w Berlinie, Rzymie, Stuttgarcie, Madrycie, Kairze. Na Dolnym Śląsku, w Świętoszowie, Starachowicach, w Lądku- Zdrój. We Wrocławiu, Gdyni, Sopocie, Gdańsku.
Bruno Janoschek to artysta cyrkowy fenomenalnie rzucający nożami. W czasie drugiej wojny światowej hitlerowski komandos z legendarnego oddziału Otta Skorzenego. W PRL-u więzień. Wreszcie uczestnik niebezpiecznej gry o przyszłość Śląska w nowej Europie.
"Ten człowiek odnajdował obrazy z przeszłości. Przypominał je sobie jak utrwalone na starym filmie, klatka po klatce, a potem porównywał z tym, co miał przed oczami. Chwilami twarz mu się rozpogadzała, to znów smutniała na widok ruin i okaleczeń, jakie Zaodrze wyniosło z wojny."
Bruno Janoschek to główny bohater z opolskiego Zaodrza. Z Herbertem, bratem tworzył jedność. Mimo, że ten był od niego starszy o dwa lata. Gdy Herbert zginął, Bruno poprzysiągł zemstę za jego śmierć. To nic, że ten go wcześniej boleśnie zdradził. Więzy krwi dla młodszego z braci były najważniejsze.
"Nemezis" to powieść o zemście, która staje się obsesją. O przypadku, który kieruje życiem. Ale także o miłości, jedynej, która mogła się spełnić gdyby nie więzy tajemnicy, której nie można było ujawnić.
Pisząc "Nemezis" Maciej Siembieda wykazał się ogromną wiedzą, talentem, piórem, weną.
"Na stołach parowały krupnioki, kiełbaski i zasmażana kiszona kapusta z kminkiem. Do tego kołocze z serem lub makiem oraz piwo. Ocean piwa, roznoszonego w litrowych kuflach z grubego szkła przez wydekoltowane kelnerki zaprawione w Oktoberfestach.
Każda z nich zabierała kiść kufli naraz, osiągając podczas wieczoru lepsze wyniki w rwaniu i podrzucie niż członkowie kadry olimpijskiej RFN w podnoszeniu ciężarów."
Autor wykonał tytaniczną pracę i stworzył ekscytującą historię. Chapeau bas Maciej Siembieda.
"Nemezis" GORĄCO POLECAM!
"– Pół litra wódki nie robi na mnie żadnego wrażenia. Przed akcją wypijam pół kieliszka oliwy i dwa-trzy litry wody.
– Gdzie się tego nauczyłaś?
– W Moskwie. Spędziłam tam jakiś czas. A, i jeszcze coś. – Turwid rozkręciła się w udzielaniu pijackich rad. – Nie wolno mieszać alkoholi, a jeśli już mieszasz, to pamiętaj: nigdy nie spożywaj słabszych trunków po mocniejszych. Odwrotnie, owszem."
"Nemezis" Maciej Siembieda, Wydawnictwo Agora, PREMIERA 26 KWIECIEŃ 2023
Nemezis- bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. Nazywana kobietą bez winy i wstydu.
Każda książka Macieja Siembiedy to gwarancja dobrej prozy. Za każdym razem autor czytelnika urzeka i tym samym zawłaszcza. Tym razem też.
"Nemezis" nie da się dawkować. Choć chciałoby się delektować, bo błyskotliwość autora zachwyca, książkę się pochłania. Nie można jej odłożyć choć na chwilę bo w miarę czytania fabuła coraz bardziej intryguje. Ciekawość bierze górę. Zniewala.
W powieści Macieja Siembiedy "Nemezis" fikcja literacka miesza się z faktami historycznymi. To zdecydowanie czyni fabułę bardziej wartościową.
Do tego historia napisana z rozmachem. Akcja toczy się na przestrzeni lat 1936 - 1991. W Opolu, Chrząszczycach, w Berlinie, Rzymie, Stuttgarcie, Madrycie, Kairze. Na Dolnym Śląsku, w Świętoszowie, Starachowicach, w Lądku- Zdrój. We Wrocławiu, Gdyni, Sopocie, Gdańsku.
Bruno Janoschek to artysta cyrkowy fenomenalnie rzucający nożami. W czasie drugiej wojny światowej hitlerowski komandos z legendarnego oddziału Otta Skorzenego. W PRL-u więzień. Wreszcie uczestnik niebezpiecznej gry o przyszłość Śląska w nowej Europie.
"Ten człowiek odnajdował obrazy z przeszłości. Przypominał je sobie jak utrwalone na starym filmie, klatka po klatce, a potem porównywał z tym, co miał przed oczami. Chwilami twarz mu się rozpogadzała, to znów smutniała na widok ruin i okaleczeń, jakie Zaodrze wyniosło z wojny."
Bruno Janoschek to główny bohater z opolskiego Zaodrza. Z Herbertem, bratem tworzył jedność. Mimo, że ten był od niego starszy o dwa lata. Gdy Herbert zginął, Bruno poprzysiągł zemstę za jego śmierć. To nic, że ten go wcześniej boleśnie zdradził. Więzy krwi dla młodszego z braci były najważniejsze.
"Nemezis" to powieść o zemście, która staje się obsesją. O przypadku, który kieruje życiem. Ale także o miłości, jedynej, która mogła się spełnić gdyby nie więzy tajemnicy, której nie można było ujawnić.
Pisząc "Nemezis" Maciej Siembieda wykazał się ogromną wiedzą, talentem, piórem, weną.
"Na stołach parowały krupnioki, kiełbaski i zasmażana kiszona kapusta z kminkiem. Do tego kołocze z serem lub makiem oraz piwo. Ocean piwa, roznoszonego w litrowych kuflach z grubego szkła przez wydekoltowane kelnerki zaprawione w Oktoberfestach.
Każda z nich zabierała kiść kufli naraz, osiągając podczas wieczoru lepsze wyniki w rwaniu i podrzucie niż członkowie kadry olimpijskiej RFN w podnoszeniu ciężarów."
Autor wykonał tytaniczną pracę i stworzył ekscytującą historię. Chapeau bas Maciej Siembieda.
"Nemezis" GORĄCO POLECAM!
"– Pół litra wódki nie robi na mnie żadnego wrażenia. Przed akcją wypijam pół kieliszka oliwy i dwa-trzy litry wody.
– Gdzie się tego nauczyłaś?
– W Moskwie. Spędziłam tam jakiś czas. A, i jeszcze coś. – Turwid rozkręciła się w udzielaniu pijackich rad. – Nie wolno mieszać alkoholi, a jeśli już mieszasz, to pamiętaj: nigdy nie spożywaj słabszych trunków po mocniejszych. Odwrotnie, owszem."
February 9, 2024
Pamiętam jak ogromne wrażenie wywarło na mnie fenomenalne "Katharsis"! A czy "Nemezis" również mnie zachwyciło? Taak! Z miejsca przepadłam!
Pan Siembieda jest człowiekiem o potężnej, wręcz onieśmielającej erudycji. I ta jego wiedza wybrzmiewa w jego powieściach. Potrafi idealnie odwzorować czasy wojenne przeplatając je z czasami współczesnymi. Uwielbiam to, że zmusza mnie do weryfikacji na ile jest zgodna z prawdziwą historią.
To wielowątkowa powieść, rozgrywająca się na wielu płaszczyznach, nie tylko w czasach przedwojennych, ale sięga i początków lat 90. XX wieku. To z jakim rozmachem jest napisana ta książka wzbudza podziw. Wciąga już na samym wstępie pełnym akcji. Opisy przedwojennego miasta Opola, które znam wprawiły mnie w zachwyt. Oczami wyobraźni czułam klimat tamtych czasów.
Bracia Janoschek, jak ich nazywano na Zaodrzu, Bruno i Herbert byli sobie bliscy. Jeden za drugiego dałby się pociąć. Jednak, gdy Herbert ginie, Bruno na kolejne dziesięciolecia zostaje ogarnięty żądzą zemsty. Ta myśl o zemście, tkwi mu z tyłu głowy, w każdej sytuacji, którą przyniósł mu los. Tylko, czy w jego życiu to silne pragnienie zemsty jest słuszne? Czy zemsta jest w stanie zadośćuczynić sprawiedliwości? A może tak naprawdę nie ma sprawiedliwości?
Tutaj każdy bohater ma swoją rolę do odegrania, każdy jest ważny. Pan Maciej z właściwą sobie gracją snuje historie ludzi, których życie naznaczyło. Koleje losu bywają przewrotne, pełne wzlotów i upadków. Samo życie potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze, składa się z wielu odcieni. Pogmatwane relacje międzyludzkie, niepewność dnia, dobre i złe uczynki przeplatają się ze sobą, a jakże łatwo stać się marionetką w rękach innych.
Ta książka zgrabnie krok po kroku łączy Bruna z rodziną Greków Tosidowskich, znanych nam z "Katharsis". WOW! To jest niesamowite jak te dwie pozornie różne historie, a jednak niczym roztrzaskana mozaika łączą bohaterów niewidzialnym spoiwem. Te dwie książki tworzą genialną całość.
Tutaj każda strona trzyma w napięciu, zaskakujące zwroty akcji wzbudzają ogrom emocji. Intryga jest nieprzewidywalna. Zamglona prawda czeka na ujawnienie i nie zawsze przynosi ukojenie.
Obcowanie z tego typu literaturą, sprawia że jeszcze mocniej chcę wracać do powieści autorstwa Macieja. Kreacje, narracja oraz porządny research historyczny to udane elementy, które pochłaniają mnie bez reszty.
Mam nadzieję, że to nie koniec, liczę na kolejną część! Znakomita rzecz! Gorąco polecam!
Pan Siembieda jest człowiekiem o potężnej, wręcz onieśmielającej erudycji. I ta jego wiedza wybrzmiewa w jego powieściach. Potrafi idealnie odwzorować czasy wojenne przeplatając je z czasami współczesnymi. Uwielbiam to, że zmusza mnie do weryfikacji na ile jest zgodna z prawdziwą historią.
To wielowątkowa powieść, rozgrywająca się na wielu płaszczyznach, nie tylko w czasach przedwojennych, ale sięga i początków lat 90. XX wieku. To z jakim rozmachem jest napisana ta książka wzbudza podziw. Wciąga już na samym wstępie pełnym akcji. Opisy przedwojennego miasta Opola, które znam wprawiły mnie w zachwyt. Oczami wyobraźni czułam klimat tamtych czasów.
Bracia Janoschek, jak ich nazywano na Zaodrzu, Bruno i Herbert byli sobie bliscy. Jeden za drugiego dałby się pociąć. Jednak, gdy Herbert ginie, Bruno na kolejne dziesięciolecia zostaje ogarnięty żądzą zemsty. Ta myśl o zemście, tkwi mu z tyłu głowy, w każdej sytuacji, którą przyniósł mu los. Tylko, czy w jego życiu to silne pragnienie zemsty jest słuszne? Czy zemsta jest w stanie zadośćuczynić sprawiedliwości? A może tak naprawdę nie ma sprawiedliwości?
Tutaj każdy bohater ma swoją rolę do odegrania, każdy jest ważny. Pan Maciej z właściwą sobie gracją snuje historie ludzi, których życie naznaczyło. Koleje losu bywają przewrotne, pełne wzlotów i upadków. Samo życie potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze, składa się z wielu odcieni. Pogmatwane relacje międzyludzkie, niepewność dnia, dobre i złe uczynki przeplatają się ze sobą, a jakże łatwo stać się marionetką w rękach innych.
Ta książka zgrabnie krok po kroku łączy Bruna z rodziną Greków Tosidowskich, znanych nam z "Katharsis". WOW! To jest niesamowite jak te dwie pozornie różne historie, a jednak niczym roztrzaskana mozaika łączą bohaterów niewidzialnym spoiwem. Te dwie książki tworzą genialną całość.
Tutaj każda strona trzyma w napięciu, zaskakujące zwroty akcji wzbudzają ogrom emocji. Intryga jest nieprzewidywalna. Zamglona prawda czeka na ujawnienie i nie zawsze przynosi ukojenie.
Obcowanie z tego typu literaturą, sprawia że jeszcze mocniej chcę wracać do powieści autorstwa Macieja. Kreacje, narracja oraz porządny research historyczny to udane elementy, które pochłaniają mnie bez reszty.
Mam nadzieję, że to nie koniec, liczę na kolejną część! Znakomita rzecz! Gorąco polecam!
July 24, 2023
"Nemezis" to najnowsza powieść Macieja Siembiedy, w której możemy poznać zarówno nowych bohaterów, jak i wrócić do świata tych już znanych, którzy pojawili się w poprzedniej książce pt. "Katharsis".
Jak sugeruje tytuł, fabuła osnuta została między innymi na pragnieniu zemsty jednego z głównych bohaterów. Dwaj bracia, Herbert i Bruno, mieszkańcy opolskiego Zaodrza, są jak jeden mąż. Nawet nazwisko wypowiadają bez odmiany, jakby byli jedno: bracia Janoschek. Jeden za drugiego wskoczyłby w ogień, więc kiedy starszy z braci ginie na wojnie, Bruno poprzysięga zemstę Grekom, którzy w czasie II wojny światowej wciągnęli Herberta i jego oddział w pułapkę. Z czasem to pragnienie zemsty całkowicie nim zawładnęło i pchało go do wielu działań i decyzji nie do końca zgodnych z prawem.
Czas akcji obejmuje kilkadziesiąt lat. Zaczynamy w roku tysiąc dziewięćset trzydziestym szóstym, a kończymy epilogiem z roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego. Szmat czasu! I przez te lata wydarzyło się naprawdę wiele, szczególnie w życiu Bruna. Parał się przeróżnymi zajęciami i ma za sobą wiele doświadczeń, nie zawsze dobrych. Pracował w cyrku, gdzie nauczył się rzucać nożami, która to umiejętność będzie mu się przydawała przez całe życie. Został wcielony do SS, gdzie uratował życie bratu, a jego oprawcę zamordował. Ukochana kobieta, z którą prawie się ożenił, złamała mu serce. Twardziel z tego Bruna, biorąc po uwagę to, ile "atrakcji" zafundował mu autor.
Skoki czasowe są spore i myślę, że lepiej nie robić zbyt długiej przerwy między lekturą "Katharsis" a "Nemezis". Ja tę przerwę miałam i momentami trudno mi było przypomnieć sobie fragmenty z "Katharsis", konieczne do dostrzeżenia wszystkich niuansów fabuły.
Nadal trzymam się zdania, że Maciej Siembieda rewelacyjnie łączy prawdę historyczną z fikcją literacką. Gdyby nie posłowie, w którym autor wyjaśnia, co było prawdą, a co fikcją, nie sposób byłoby się tego domyślić w przypadku mniej znanych czytelnikowi postaci czy wydarzeń. Kiedy dodać jeszcze świetną kompozycję i piękny język, mamy powieść, którą czyta się jednym tchem.
Podsumowując, czytajcie!
Jak sugeruje tytuł, fabuła osnuta została między innymi na pragnieniu zemsty jednego z głównych bohaterów. Dwaj bracia, Herbert i Bruno, mieszkańcy opolskiego Zaodrza, są jak jeden mąż. Nawet nazwisko wypowiadają bez odmiany, jakby byli jedno: bracia Janoschek. Jeden za drugiego wskoczyłby w ogień, więc kiedy starszy z braci ginie na wojnie, Bruno poprzysięga zemstę Grekom, którzy w czasie II wojny światowej wciągnęli Herberta i jego oddział w pułapkę. Z czasem to pragnienie zemsty całkowicie nim zawładnęło i pchało go do wielu działań i decyzji nie do końca zgodnych z prawem.
Czas akcji obejmuje kilkadziesiąt lat. Zaczynamy w roku tysiąc dziewięćset trzydziestym szóstym, a kończymy epilogiem z roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego. Szmat czasu! I przez te lata wydarzyło się naprawdę wiele, szczególnie w życiu Bruna. Parał się przeróżnymi zajęciami i ma za sobą wiele doświadczeń, nie zawsze dobrych. Pracował w cyrku, gdzie nauczył się rzucać nożami, która to umiejętność będzie mu się przydawała przez całe życie. Został wcielony do SS, gdzie uratował życie bratu, a jego oprawcę zamordował. Ukochana kobieta, z którą prawie się ożenił, złamała mu serce. Twardziel z tego Bruna, biorąc po uwagę to, ile "atrakcji" zafundował mu autor.
Skoki czasowe są spore i myślę, że lepiej nie robić zbyt długiej przerwy między lekturą "Katharsis" a "Nemezis". Ja tę przerwę miałam i momentami trudno mi było przypomnieć sobie fragmenty z "Katharsis", konieczne do dostrzeżenia wszystkich niuansów fabuły.
Nadal trzymam się zdania, że Maciej Siembieda rewelacyjnie łączy prawdę historyczną z fikcją literacką. Gdyby nie posłowie, w którym autor wyjaśnia, co było prawdą, a co fikcją, nie sposób byłoby się tego domyślić w przypadku mniej znanych czytelnikowi postaci czy wydarzeń. Kiedy dodać jeszcze świetną kompozycję i piękny język, mamy powieść, którą czyta się jednym tchem.
Podsumowując, czytajcie!
March 5, 2024
Z niektórymi książkami mam jak z tym przysłowiowym ciastkiem co to chce się je zjeść, ale nadal je mieć. Do tych właśnie wliczam książki Marcina Siembiedy. Muszę je mieć już w dniu premiery, a później odwlekam moment czytania. Wiem, że to będzie dobry czas z książką i nie chcę mieć jej zbyt szybko za sobą. Nie wiem czy dla kogokolwiek jest to zrozumiałe, ale tak właśnie mam. Potem najczęściej odwlekam moment napisania opinii, bo zwyczajnie brak słów które oddadzą siłę moich wrażeń.
"Nemezis" to opowieść o sile miłości i obsesyjnej wręcz żądzy zemsty. Tak właśnie, bo jak inaczej niż obsesją nazwać uczucie, które trawi człowieka przez całe życie.
W Opolu przed wojną żyli dwaj bracia Janoschek, który choć każdy zupełnie inny, to Bruno i Herbert stanowili jedność.
Po niespodziewanej śmierci jednego z nich drugi poświęci życie aby się zemścić.
Tak jak Janoschek przez kilkadziesiąt lat żył napędzany żądzą zemsty, tak ja przez kilkaset stron żyłam ciekawością motywu nagłej decyzji Grety. No i czy zemsta się dokona?
Jeśli chcecie dowiedzieć się kto, jak i dlaczego, musicie sięgnąć po książkę i przeczytać.
Dodatkową zachętą niech będzie dla was to, że w pewnym momencie na scenę wkraczają pewne postaci z "Katharsis".
Dla mnie książki autora są gwarancją interesującej lektury (czy już o tym wspominałam?), są rewelacyjne, nigdy nie zawiodłam się na żadnej z jego książek.
Swoje opowieści tworzy z epickim rozmachem, fantastycznie wplata historię do fabuły pisanych książek. Mam do autora kompletne zaufanie jeśli chodzi o historyczne fakty, miejsca czy postaci, jeśli pisze że tak było, nie muszę tego sprawdzać, wiem że dobrze przygotował się zanim zasiadł do pisania. Do tego świetnie żongluje słowem, czego więcej trzeba.
"Kroił swojego schabowego na kawałeczki niczym imperator, który dzieli mapę podbitego kraju i rozdaje co lepsze kąski według uznania."
Bardzo mi się podobała ta książka, mam nadzieję obejrzeć kiedyś ekranizację.
Tymczasem serdecznie polecam, czytajcie, bo warto.
April 26, 2023
Po powieści Autora należy sięgać entuzjastycznie, ale ze świadomością, że niekoniecznie łatwo jest o nich pisać . A dlaczego? Bo zostawiają w oniemieniu i sprawiają, że wszystko, co chciałoby się przekazać na ich temat brzmi płytko, prosto i banalnie. Po drugie, ileż to można powtarzać, że Siembieda doskonale łączy wielką, fascynującą historię z porywającą fikcją, nietuzinkowymi postaciami, tworząc sensacyjną właściwie fabułę gotową do ekranizacji? I tak za każdym razem?! Do tego czytelnik nie może zjeść, napić się ani spać, dopóki nie skończy czytać gorącej jeszcze premiery. Bo przecież wiadomo, że najstaranniej poukładany plan czytelniczy runie, gdy na horyzoncie pojawi się nowa powieść Macieja Siembiedy… Trochę litości, Autorze! ;) Szczęśliwie są to niedogodności, które nigdy mi się nie znudzą i na które piszę się bez wahania!
Błyskotliwe i pełne gracji żonglowanie słowem pobudza czytelnicze receptory, uzależnia i trafia celnie w obrany przez Autora punkt. Maciej Siembieda bezbłędnie i precyzyjnie włada tekstem. Dokładnie tak, jak główny bohater nożem. Bruno to chłopak, który zawsze stawał w obronie brata. Zawsze. I pozornie niewielkie nieporozumienie wywoła ciąg zdarzeń, które przez dziesięciolecia powracać będą gorzkim echem.
„Umysł jest wszystkim. Stajemy się tym, co myślimy. Nie chcę, abyś stał się zemstą”.
Zranieni bohaterowie karmią dusze pragnieniem odwetu, cierpiąc i wywołując kolejne tragedie. Emocji jest bardzo dużo w „Nemezis”, a sama bogini będzie niezwykle hojna. Poczucie zdrady i zemsta kontra lojalność i miłość. Szczerość kontra podstęp. Takich starć jest wiele. Tylko honor i uczciwość pozwalają zachować godność i pozostać człowiekiem…
Z rzeczy praktycznych: nie jest niezbędna znajomość „Katharsis”, by zapoznać się z „Nemezis”, ale z pewnością właściwa kolejność pozwoli głębiej wejść w przedstawione historie i jeszcze mocniej je przeżyć.
A najważniejsze: POLECAM GORĄCO, CZYTAJCIE!
Błyskotliwe i pełne gracji żonglowanie słowem pobudza czytelnicze receptory, uzależnia i trafia celnie w obrany przez Autora punkt. Maciej Siembieda bezbłędnie i precyzyjnie włada tekstem. Dokładnie tak, jak główny bohater nożem. Bruno to chłopak, który zawsze stawał w obronie brata. Zawsze. I pozornie niewielkie nieporozumienie wywoła ciąg zdarzeń, które przez dziesięciolecia powracać będą gorzkim echem.
„Umysł jest wszystkim. Stajemy się tym, co myślimy. Nie chcę, abyś stał się zemstą”.
Zranieni bohaterowie karmią dusze pragnieniem odwetu, cierpiąc i wywołując kolejne tragedie. Emocji jest bardzo dużo w „Nemezis”, a sama bogini będzie niezwykle hojna. Poczucie zdrady i zemsta kontra lojalność i miłość. Szczerość kontra podstęp. Takich starć jest wiele. Tylko honor i uczciwość pozwalają zachować godność i pozostać człowiekiem…
Z rzeczy praktycznych: nie jest niezbędna znajomość „Katharsis”, by zapoznać się z „Nemezis”, ale z pewnością właściwa kolejność pozwoli głębiej wejść w przedstawione historie i jeszcze mocniej je przeżyć.
A najważniejsze: POLECAM GORĄCO, CZYTAJCIE!
April 24, 2023
Książkę „ Nemezis ” otwieram i wszystko znika.
Jestem tylko ja i zachwycającej opowieści muzyka.
Świat historii moje wnętrze przenika.
Świat wojny, zemsty, braterskiej miłości i cyrkowej areny moją wyobraźnię dotyka.
Czuję się jakbym dryfowała po oceanie wód bezkresnych słowa pisanego Autora. Te fale, które wzniecił przeniosły moją duszę czytelniczą w inny wymiar. Bo „ Nemezis ” to sztuka. Sztuka, w której główną rolę fikcja i historia grają. Sztuka, którą się chłonie jak najlepszy spektakl. Bo na deskach życiowego teatru historii ta powieść się toczy. Przepadłam w niej. Zatraciłam się w niej tak, że przeniknęła mnie na wskroś.
„ Nemezis ” to opowieść, która mieści się na przestrzeni lat 1936-1991. Przedwojenne Opole dla Bruna Janoschka było początkiem jego drogi. Braterska miłość. Uczucie do Grety. Pasja do sztuki cyrkowej. W pewnym momencie pozbawiony został ważnych dla niego wartości. Został mu tylko żal i tkwiąca w nim żądza zemsty na Grekach. Ale to uczucie, choć złe napędzało go. Wszedł w szeregi oddziałów Otta Skorzenego, przetrwał PRL-owskie więzienie, aż w końcu stał się marionetką w grze o przyszłość Śląska. Jakiego wyboru dokona? Jak skrywana przez lata tajemnica wpłynie na Bruna? Czy żal opuści jego serce? Czy odzyska spokój?
„ Nemezis ” to historia, która w pewnym momencie łączy się z „ Katharsis ”. Ależ to było ekscytujące uczucie móc wrócić do jej bohaterów, szczególnie do Jana Tosidowskiego, jego siostry czy do wątku uranu. Uwielbiam takie powroty i serce moje się raduje, że mogłam jeszcze raz udać się w tamte miejsca.
Nie jest tajemnicą, że pan Maciej to mój ulubiony Pisarz. Podziwiam jego pracę wkładaną w każdą książkę, wiedzę historyczną, a jednocześnie plastyczną wyobraźnię, którą w tak nieprzeciętny sposób potrafi połączyć z historią w jedno. Czytajcie i zachwycajcie się.
Jestem tylko ja i zachwycającej opowieści muzyka.
Świat historii moje wnętrze przenika.
Świat wojny, zemsty, braterskiej miłości i cyrkowej areny moją wyobraźnię dotyka.
Czuję się jakbym dryfowała po oceanie wód bezkresnych słowa pisanego Autora. Te fale, które wzniecił przeniosły moją duszę czytelniczą w inny wymiar. Bo „ Nemezis ” to sztuka. Sztuka, w której główną rolę fikcja i historia grają. Sztuka, którą się chłonie jak najlepszy spektakl. Bo na deskach życiowego teatru historii ta powieść się toczy. Przepadłam w niej. Zatraciłam się w niej tak, że przeniknęła mnie na wskroś.
„ Nemezis ” to opowieść, która mieści się na przestrzeni lat 1936-1991. Przedwojenne Opole dla Bruna Janoschka było początkiem jego drogi. Braterska miłość. Uczucie do Grety. Pasja do sztuki cyrkowej. W pewnym momencie pozbawiony został ważnych dla niego wartości. Został mu tylko żal i tkwiąca w nim żądza zemsty na Grekach. Ale to uczucie, choć złe napędzało go. Wszedł w szeregi oddziałów Otta Skorzenego, przetrwał PRL-owskie więzienie, aż w końcu stał się marionetką w grze o przyszłość Śląska. Jakiego wyboru dokona? Jak skrywana przez lata tajemnica wpłynie na Bruna? Czy żal opuści jego serce? Czy odzyska spokój?
„ Nemezis ” to historia, która w pewnym momencie łączy się z „ Katharsis ”. Ależ to było ekscytujące uczucie móc wrócić do jej bohaterów, szczególnie do Jana Tosidowskiego, jego siostry czy do wątku uranu. Uwielbiam takie powroty i serce moje się raduje, że mogłam jeszcze raz udać się w tamte miejsca.
Nie jest tajemnicą, że pan Maciej to mój ulubiony Pisarz. Podziwiam jego pracę wkładaną w każdą książkę, wiedzę historyczną, a jednocześnie plastyczną wyobraźnię, którą w tak nieprzeciętny sposób potrafi połączyć z historią w jedno. Czytajcie i zachwycajcie się.
July 8, 2023
Jak na razie, lipiec pod względem czytelniczym jest naprawdę wybitny.
I w rej trend zdecydowanie wpisuje się kwietniowa książka Macieja Siembiedy. Swoje na mojej półce odstała, z powodów bliżej nieokreślonych, a raczej nawet dla mnie nie do końca zrozumiałych. A to przecież takie arcydzieło!
Akcja rozciągnięta w czasie na kilkadziesiąt lat, to pierwszy plus. Drugi? Realia wojenne, duża rola historii. A co za tym idzie, potężny research, za który należy Autorowi kłaniać się w pas, bo inaczej nie wypada. Maciej Siembieda po raz kolejny stworzył historię, która wymyka się ramom kategoryzacji, która jest wielowątkowa, wielopłaszczyznowa, a przede wszystkim piekielnie intrygująca!
I tak naprawdę cokolwiek nie napisałabym o "Nemezis", to byłoby to za mało. Wszystko się tu spina - od tytułu i CUDOWNEJ okładki, przez sam pomysł, kreację bohaterów, po sięganie po tematy trudne dla nas jako społeczeństwa. "Nemezis" to nie jest lektura wygodna. Ale jest to książka, która pokazuje, jak korzystać z wiedzy historycznej i przekazywać ją kolejnym pokoleniem.
I jeszcze kilka słów o głównym bohaterze. Choć czy aby napewno Bruno był tym głównym? Dla mnie głównym bohaterem była tu wojna i wszelkiego rodzaju jej konsekwencje. Ale Janoschek to postać, na której powinni wzorować się wszyscy pisarze. Wyróżniająca się postać z naprawdę trudnym charakterem i niesamowitą wolą rozpamiętywania rzeczy, na które nie do końca miało się wpływ. Jednocześnie niesamowicie intrygujący z tą swoją pasją rzucania nożami. Gdy zniknął mi z radarów na kilka stron, obawiałam się trochę, że Autor o nim zapomniał, ale nic z tych rzeczy, Bruno zawsze pojawi się tam, gdzie jest potrzebny. Tam, gdzie wymaga go fabuła, jest w niej, ale tam, gdzie niekoniecznie jest potrzebny, wtapia się i daje pole do popisu innym postaciom. Świetna kreacja, co tu dużo mówić.
I w rej trend zdecydowanie wpisuje się kwietniowa książka Macieja Siembiedy. Swoje na mojej półce odstała, z powodów bliżej nieokreślonych, a raczej nawet dla mnie nie do końca zrozumiałych. A to przecież takie arcydzieło!
Akcja rozciągnięta w czasie na kilkadziesiąt lat, to pierwszy plus. Drugi? Realia wojenne, duża rola historii. A co za tym idzie, potężny research, za który należy Autorowi kłaniać się w pas, bo inaczej nie wypada. Maciej Siembieda po raz kolejny stworzył historię, która wymyka się ramom kategoryzacji, która jest wielowątkowa, wielopłaszczyznowa, a przede wszystkim piekielnie intrygująca!
I tak naprawdę cokolwiek nie napisałabym o "Nemezis", to byłoby to za mało. Wszystko się tu spina - od tytułu i CUDOWNEJ okładki, przez sam pomysł, kreację bohaterów, po sięganie po tematy trudne dla nas jako społeczeństwa. "Nemezis" to nie jest lektura wygodna. Ale jest to książka, która pokazuje, jak korzystać z wiedzy historycznej i przekazywać ją kolejnym pokoleniem.
I jeszcze kilka słów o głównym bohaterze. Choć czy aby napewno Bruno był tym głównym? Dla mnie głównym bohaterem była tu wojna i wszelkiego rodzaju jej konsekwencje. Ale Janoschek to postać, na której powinni wzorować się wszyscy pisarze. Wyróżniająca się postać z naprawdę trudnym charakterem i niesamowitą wolą rozpamiętywania rzeczy, na które nie do końca miało się wpływ. Jednocześnie niesamowicie intrygujący z tą swoją pasją rzucania nożami. Gdy zniknął mi z radarów na kilka stron, obawiałam się trochę, że Autor o nim zapomniał, ale nic z tych rzeczy, Bruno zawsze pojawi się tam, gdzie jest potrzebny. Tam, gdzie wymaga go fabuła, jest w niej, ale tam, gdzie niekoniecznie jest potrzebny, wtapia się i daje pole do popisu innym postaciom. Świetna kreacja, co tu dużo mówić.
May 7, 2023
Znowu to zrobił. Znowu usidlił mnie niemal od pierwszej strony. Wiecie jak bardzo cenię sobie warstwę historyczną w książkach. Mam kilku autorów przy których przebieram nóżkami i to jest właśnie jeden z nich. Historie które tworzy dają mi niesamowitą radość i użyźniają moje ogromne pole wyobraźni. Boska to była przygoda! Pełna niewiadomych, świetnie wykreowanych bohaterów, zwrotów akcji i wybojów, jak to w podróży bywa! Standardowo jak zamknęłam ostatnią kartę tej powieści czułam się niesamowicie usatysfakcjonowana, a zachwytom nie było końca. Musiałam od razu, o wszystkim opowiedzieć mężowi. Szczerze przyznam, że w życiu bym się nie spodziewała finału jednej z historii, którą autor perfekcyjnie przemyślał. Element zaskoczenia to coś co cenię sobie najbardziej. Najciekawsze w książkach pana Siembiedy jest to, że my, jako czytelnicy czujemy się prowadzeni przez niego za rękę, i nie ma sensu się z tym kłócić, bo cokolwiek byśmy nie mieli w głowie, ma się nijak do tego co autor nam funduje. Są to historie tak szerokie, wykraczające poza ramy każdego z gatunku i pełne niedopowiedzeń, że jest to nie do opisania. No może jest jeden wyraz, który tu pasuje - MAJSTERSZTYK. 9⭐️.
Dwóch braci. Jedna kobieta. Bohaterska śmierć. Cyrkowe sztuczki. Zemsta, która zawładnie duszą jednego z bohaterów. Elitarna jednostka SS i wielkie operacje. I dziesięciolecia historii - od przedednia wojny do czasów PRL. Wątki tak szaleni pokręcone i szerokie, że nie sposób szepnąć „WOW”.
Dlaczego Bruno, który wcale tego nie chce, musi opuścić ojcowiznę?
Dlaczego Greta, która miała wyjść za Bruna, z dnia na dzień, zaręcza się z Herbertem?
I wreszcie, komu zemsta jednego z braci może przynieść same korzyści?
Uważajcie! W tej historii nic nie jest takie jakie się wydaje!
Dwóch braci. Jedna kobieta. Bohaterska śmierć. Cyrkowe sztuczki. Zemsta, która zawładnie duszą jednego z bohaterów. Elitarna jednostka SS i wielkie operacje. I dziesięciolecia historii - od przedednia wojny do czasów PRL. Wątki tak szaleni pokręcone i szerokie, że nie sposób szepnąć „WOW”.
Dlaczego Bruno, który wcale tego nie chce, musi opuścić ojcowiznę?
Dlaczego Greta, która miała wyjść za Bruna, z dnia na dzień, zaręcza się z Herbertem?
I wreszcie, komu zemsta jednego z braci może przynieść same korzyści?
Uważajcie! W tej historii nic nie jest takie jakie się wydaje!
May 5, 2023
Losy Bruna Janoschka, mistrza w rzucaniu nożem, urodzonego w przedwojennych opolskich slumsach w polsko-czeskiej rodzinie, zdeterminowała historia w połączeniu z jego wrodzonymi cechami charakteru oraz nabytymi umiejętnościami i obsesjami.
Wcielenie takich jak on i jego starszy brat do Wehrmachtu nie należało do wyjątków, ale już karierę w oddziale SS Otta Skorzenego czy popularność u arabskich i powojennych niemieckich nazistów zawdzięcza Bruno głównie swej reputacji nożownika. Z kolei siedmioletnia odsiadka w peerelowskim więzieniu jest pokłosiem donosu ze środowiska opolskiego półświatka, z którym już w młodości wkroczył na wojenną ścieżkę stając w obronie brata. Był bowiem brat najważniejszą osobą w jego życiu. Zemsta za jego śmierć z rąk greckich partyzantów stanowi nadrzędny impuls jego działań, nawet jeśli w drodze do realizacji tego celu podejmuje się innych zadań. A autorowi umożliwia powrót do rodziny Greków mieszkających od końca lat 1940-ych w Polsce, znanej z „Katharsis”.
Tak to przeplatając, swoim zwyczajem, fikcję z autentycznymi wydarzeniami, postaciami i zjawiskami serwuje nam Maciej Siembieda kolejny, wieloaspektowy literacki, można by rzec panoramiczny obraz ludzkich losów z historią w tle. Jest to panorama obejmująca sześćdziesiąt lat, przekraczająca państwowe, a nawet kontynentalne granice, ale swoimi korzeniami mocno zakotwiczona na Śląsku i Opolszczyźnie. A przy tym jest to obraz dynamiczny, pełen napięcia i niespodzianek, łącznie z ostatnią, prowadzącą do finału, przewartościowującą świat Bruna Janoschka.
Od lektury książki, a tym bardziej od słuchania audiobooka w interpretacji Przemysława Bluszcza trudno się oderwać.
Wcielenie takich jak on i jego starszy brat do Wehrmachtu nie należało do wyjątków, ale już karierę w oddziale SS Otta Skorzenego czy popularność u arabskich i powojennych niemieckich nazistów zawdzięcza Bruno głównie swej reputacji nożownika. Z kolei siedmioletnia odsiadka w peerelowskim więzieniu jest pokłosiem donosu ze środowiska opolskiego półświatka, z którym już w młodości wkroczył na wojenną ścieżkę stając w obronie brata. Był bowiem brat najważniejszą osobą w jego życiu. Zemsta za jego śmierć z rąk greckich partyzantów stanowi nadrzędny impuls jego działań, nawet jeśli w drodze do realizacji tego celu podejmuje się innych zadań. A autorowi umożliwia powrót do rodziny Greków mieszkających od końca lat 1940-ych w Polsce, znanej z „Katharsis”.
Tak to przeplatając, swoim zwyczajem, fikcję z autentycznymi wydarzeniami, postaciami i zjawiskami serwuje nam Maciej Siembieda kolejny, wieloaspektowy literacki, można by rzec panoramiczny obraz ludzkich losów z historią w tle. Jest to panorama obejmująca sześćdziesiąt lat, przekraczająca państwowe, a nawet kontynentalne granice, ale swoimi korzeniami mocno zakotwiczona na Śląsku i Opolszczyźnie. A przy tym jest to obraz dynamiczny, pełen napięcia i niespodzianek, łącznie z ostatnią, prowadzącą do finału, przewartościowującą świat Bruna Janoschka.
Od lektury książki, a tym bardziej od słuchania audiobooka w interpretacji Przemysława Bluszcza trudno się oderwać.
February 20, 2024
Bardzo fajna książka, z jednym whatthefuckowym momentem, na którym niestety sporo się opiera.
Byłoby 5 gwiazdek, ale -1 właśnie za to.
Byłoby 5 gwiazdek, ale -1 właśnie za to.
March 2, 2025
Tym razem startujemy na Zaodrzu. Mamy tutaj ciekawe środowisko w ciekawym momencie historii Polski i Niemiec. Historia rozpędza się razem z intensywnym i zawadiackim życiem młodych zaodrzańskich chłopaków, by wraz z wybuchem wojny zboczyć na nieco inne tory. Oprócz Zaodrza mamy też wycieczkę do III Rzeszy i Egiptu, żeby w końcu dotrzeć do Grecji, bez której druga część trylogii Maciej Siembiedy nie miałaby sensu. Splatają nam się drogi, którymi poruszają się bohaterowie części pt: „Katharsis”.
„Nemezis” to jakość prowadzenia fabuły. Prawdziwie i ekscytująco opowiedziana historia Europy w jej najbardziej burzliwych momentach ubiegłego stulecia. Postaci, których losy się przeplatają na łamach tej książki są „z krwi i kości”. Autor podaje nam na tacy naturę ludzką już nieco rozgniecioną i nadjedzoną surową rzeczywistością wojny, nowego układu sił, zaślepienia ideologią, żądzy zemsty i dążenia z uporem do swoich osobistych celów.
Dzięki trylogii - „Katharsis”, „Nemezis” i „Kairos” odkryłam pisarstwo Macieja Siembiedy jako moje jakościowe komfortowe czytanie. Przyjemną świadomość, że ilekroć sięgnę po coś napisanego przez tego autora spotkam się z literaturą, która mnie intryguje, wychodzi naprzeciw moim zainteresowaniom i gwarantuje klasę w swojej formie.
Polecam 5/5. Wersja audiobookowa @bookbeat.pl świetnie czytana przez Przemysława Bluszcza. Tymczasem, zabieram się na przeglądanie kolejnych perełek spod ręki Macieja Siembiedy.
#literatura #czytamwszędzie #kochamksiążki #maciejsiembieda #literaturapolska #historiaXXwieku
„Nemezis” to jakość prowadzenia fabuły. Prawdziwie i ekscytująco opowiedziana historia Europy w jej najbardziej burzliwych momentach ubiegłego stulecia. Postaci, których losy się przeplatają na łamach tej książki są „z krwi i kości”. Autor podaje nam na tacy naturę ludzką już nieco rozgniecioną i nadjedzoną surową rzeczywistością wojny, nowego układu sił, zaślepienia ideologią, żądzy zemsty i dążenia z uporem do swoich osobistych celów.
Dzięki trylogii - „Katharsis”, „Nemezis” i „Kairos” odkryłam pisarstwo Macieja Siembiedy jako moje jakościowe komfortowe czytanie. Przyjemną świadomość, że ilekroć sięgnę po coś napisanego przez tego autora spotkam się z literaturą, która mnie intryguje, wychodzi naprzeciw moim zainteresowaniom i gwarantuje klasę w swojej formie.
Polecam 5/5. Wersja audiobookowa @bookbeat.pl świetnie czytana przez Przemysława Bluszcza. Tymczasem, zabieram się na przeglądanie kolejnych perełek spod ręki Macieja Siembiedy.
#literatura #czytamwszędzie #kochamksiążki #maciejsiembieda #literaturapolska #historiaXXwieku
February 24, 2025
„Nemezis” to druga część trylogii greckiej autorstwa Macieja Siembiedy. Tym razem historia zaczyna się w 1936 roku do braci Janoschek mieszkańców Oppelen. Starszy Herbert mądry i spokojny, młodszy Brudno narwany z poczuciem odpowiedzialności za brata. Pierwsze miłości, pierwsze bójki, poczucie przynależności narodowej – to wszystko jest wstępem do historii od której znowu ciężko będzie się oderwać.
Bracia Janoschek byli ze sobą bardzo związani, jednak przyjdzie taki moment, że życie ich rozdzieli. Wyjazd Bruna i występy w cyrku, poźniej stanie między nimi kobieta, a na końcu wojna rozdzieli ich na zawsze. Młodszy z braci przetrwa, zostanie sam ze swoją jedyną przyjaciółką – chęcią zemsty za śmierć brata, o którą będzie obwiniał Greków. I tak spotkamy się ponownie z bohaterami z „Katharsis” z którymi Bruno skrzyżuje swoje losy. Nie każde spotkanie będzie jego wyborem i nie każde dobrze się dla niego skończy. A oczywiście największe zaskoczenie autor zostawia nam na koniec.
„Nemezis” to równie interesująca historia jak jej poprzedniczka. Kolejny raz z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów czasem im kibicując, a czasem będąc na nich złą. Ale przecież im więcej książka wywołuje w nas emocji tym lepiej. W „Nemezis” też znajdziemy wiele gatunków literackich z powieścią historyczną na pierwszym planie. Jest spójnie, jest ciekawie, jest zaskakująco. Przeczytacie nie pożałujecie. Polecam.
Bracia Janoschek byli ze sobą bardzo związani, jednak przyjdzie taki moment, że życie ich rozdzieli. Wyjazd Bruna i występy w cyrku, poźniej stanie między nimi kobieta, a na końcu wojna rozdzieli ich na zawsze. Młodszy z braci przetrwa, zostanie sam ze swoją jedyną przyjaciółką – chęcią zemsty za śmierć brata, o którą będzie obwiniał Greków. I tak spotkamy się ponownie z bohaterami z „Katharsis” z którymi Bruno skrzyżuje swoje losy. Nie każde spotkanie będzie jego wyborem i nie każde dobrze się dla niego skończy. A oczywiście największe zaskoczenie autor zostawia nam na koniec.
„Nemezis” to równie interesująca historia jak jej poprzedniczka. Kolejny raz z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów czasem im kibicując, a czasem będąc na nich złą. Ale przecież im więcej książka wywołuje w nas emocji tym lepiej. W „Nemezis” też znajdziemy wiele gatunków literackich z powieścią historyczną na pierwszym planie. Jest spójnie, jest ciekawie, jest zaskakująco. Przeczytacie nie pożałujecie. Polecam.
February 25, 2025
Natychmiast po przeczytaniu „Katharsis” Siembiedy zabrałem się za czytanie „Nemezis”, zastanawiając się, czy możliwe jest stworzenie opowieści równie fascynującej, jak ta zawarta w „Katharsis”, a na to wskazywały oceny na Goodreads. Po niezwykle ciekawej historii Greków, osiadłych w Polsce w późnych latach 40-tych XX wieku, wydawało się, że ta część opowieści jest zamknięta i trudno będzie otworzyć ją ciekawie na nowo.
Otóż udało się. Autor po mistrzowsku zbudował w „Nemezis” opowieść, która przez długi czas toczy się równolegle do historii rodziny Tosidos z pierwszej części trylogii greckiej, by w kluczowym momencie przeciąć się z nią w sposób iście mistrzowski. Budowanie opowieści przypomina misterne, powolne, tkanie sieci przez pająka, by na ostatnich 50 stronach przyspieszyć akcję do zawrotnego tempa. Ponownie, jak i w przypadku „Katharsis”, budowanie napięcia przypomina najlepsze powieści Toma Clancy, mistrza w tym zakresie.
Inteligentny czytelnik odnotuje zapewne kilka wskazówek na prawdopodobną pointę powieści. Tajemnica Grety (czy raczej Herberta), której Bruno przez ponad 40 lat nie dał ujawnić, czy nienawiść Bruno do Greków, przewijająca się przez całą powieść, są jak strzelba wisząca na ścianie w powieści Czechowa.
Świetne przemieszanie faktów historycznych z dostosowaną do nich wyobraźnią literacką autora dopełnia obrazu. Efekt? Powieść, którą czyta się z wielką przyjemnością, i którą bardzo trudno odłożyć.
Otóż udało się. Autor po mistrzowsku zbudował w „Nemezis” opowieść, która przez długi czas toczy się równolegle do historii rodziny Tosidos z pierwszej części trylogii greckiej, by w kluczowym momencie przeciąć się z nią w sposób iście mistrzowski. Budowanie opowieści przypomina misterne, powolne, tkanie sieci przez pająka, by na ostatnich 50 stronach przyspieszyć akcję do zawrotnego tempa. Ponownie, jak i w przypadku „Katharsis”, budowanie napięcia przypomina najlepsze powieści Toma Clancy, mistrza w tym zakresie.
Inteligentny czytelnik odnotuje zapewne kilka wskazówek na prawdopodobną pointę powieści. Tajemnica Grety (czy raczej Herberta), której Bruno przez ponad 40 lat nie dał ujawnić, czy nienawiść Bruno do Greków, przewijająca się przez całą powieść, są jak strzelba wisząca na ścianie w powieści Czechowa.
Świetne przemieszanie faktów historycznych z dostosowaną do nich wyobraźnią literacką autora dopełnia obrazu. Efekt? Powieść, którą czyta się z wielką przyjemnością, i którą bardzo trudno odłożyć.
April 28, 2023
Moje oczekiwania dotyczące kontynuacji "Katharsis" były bardzo wysokie i nie zawiodłam się. Pan Maciej Siembieda jak zwykle doskonale miesza fakty historyczne i fikcję, postacie prawdziwe z wymyślonymi - robi to po mistrzowsku. Bardzo wiarygodna opowieść o pragnieniu zemsty. Także bardzo przejmująca historia ludzi z pogranicza, z późniejszych "ziem wyzyskanych", którzy doznawali wielu krzywd - od każdej ze stron ( w tym przysłowiowych już "dziadków z Wehrmachtu"). Cała historia bardzo zgrabnie łączy się z postaciami i historią z "Katharsis", aż mi się wierzyć nie chce, że szanowny autor nie miał tego zaplanowanego od razu, od początku pisania pierwszej książki. Doskonale odrobione lekcje historyczne, miałam rzadką przyjemność zapytania męża, pasjonata historii II wojny, czy o pewnych rzeczach wiedział - ano nie wiedział! Jak już pewnie wszyscy w grupie wiedzą, pan Siembieda jest dziennikarzem śledczym i to widać w umiejętności dokopania się do rozmaitych szczegółów. Umiejętności pisania reportaży doskonale sprawdzają się też w powieściach, bo "Nemezis" chwyta czytelnika mocno już pierwszą sceną i nie puszcza do samego końca.
Displaying 1 - 30 of 76 reviews