What do you think?
Rate this book
Podwilcze
Nowa powieść Martyny Bundy, autorki bestsellerów Nieczułość i Kot niebieski. Uczennica i mistrzyni. Intrygująca historia o odkrywaniu swojej tożsamości, pożądaniu i potrzebie piękna.
Kornelia wraz z matką wiodą skromne życie, w którym dyscyplina jest ważniejsza od czułości. Kiedy staje się pewne, że ojciec i mąż już nigdy do nich nie wróci, pocieszenie ma nieść przygarnięty pies. Sonia, bo takie imię dostaje suka, da im o wiele więcej, niż z początku mogłoby się wydawać. Dzięki niej Kornelia pozna Narcyzę – tajemniczą kobietę, z którą połączy ją silna więź.
Jaką cenę zapłaci Kornelia za obcowanie z kulturą, sztuką i kontrowersyjną Narcyzą jako przewodniczką? Co na to pruderyjne społeczeństwo? Czy poznanie zupełnie odmiennego świata wpłynie na przyszłość dziewczyny i pozwoli jej odnaleźć własną drogę? Co to znaczy dojrzeć? Kiedy zaczyna, a kiedy kończy się ten proces?
Podwilcze jest powieścią o podskórnie pulsującym pożądaniu, odkrywaniu swojej tożsamości i długiej drodze, jaka do tego prowadzi. O wstydzie, zagłuszaniu potrzeb i poczuciu własnej wartości. O różnych obliczach piękna i o tym, jaki wpływ na dorastające dziewczęta mają ich matki i duchowe przewodniczki. Wreszcie o relacji między człowiekiem i zwierzęciem, więziach między kulturą a naturą.
Poruszając nogami, czuła, jak wiry wzbudzane jej ruchami delikatnie ją łaskoczą. Woda wlewała się w zakamarki, zalewała nos, usta, ale wciąż wypychała ją z otchłani ku powierzchni, ku życiu. Bardzo długo pływała. Aż poczuła śmiertelne zmęczenie. Nie to z ostatniej doby. To z dziesiątków lat. (fragment książki)
Kornelia wraz z matką wiodą skromne życie, w którym dyscyplina jest ważniejsza od czułości. Kiedy staje się pewne, że ojciec i mąż już nigdy do nich nie wróci, pocieszenie ma nieść przygarnięty pies. Sonia, bo takie imię dostaje suka, da im o wiele więcej, niż z początku mogłoby się wydawać. Dzięki niej Kornelia pozna Narcyzę – tajemniczą kobietę, z którą połączy ją silna więź.
Jaką cenę zapłaci Kornelia za obcowanie z kulturą, sztuką i kontrowersyjną Narcyzą jako przewodniczką? Co na to pruderyjne społeczeństwo? Czy poznanie zupełnie odmiennego świata wpłynie na przyszłość dziewczyny i pozwoli jej odnaleźć własną drogę? Co to znaczy dojrzeć? Kiedy zaczyna, a kiedy kończy się ten proces?
Podwilcze jest powieścią o podskórnie pulsującym pożądaniu, odkrywaniu swojej tożsamości i długiej drodze, jaka do tego prowadzi. O wstydzie, zagłuszaniu potrzeb i poczuciu własnej wartości. O różnych obliczach piękna i o tym, jaki wpływ na dorastające dziewczęta mają ich matki i duchowe przewodniczki. Wreszcie o relacji między człowiekiem i zwierzęciem, więziach między kulturą a naturą.
Poruszając nogami, czuła, jak wiry wzbudzane jej ruchami delikatnie ją łaskoczą. Woda wlewała się w zakamarki, zalewała nos, usta, ale wciąż wypychała ją z otchłani ku powierzchni, ku życiu. Bardzo długo pływała. Aż poczuła śmiertelne zmęczenie. Nie to z ostatniej doby. To z dziesiątków lat. (fragment książki)
350 pages, Paperback
First published March 8, 2023
2 people are currently reading
113 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
September 21, 2023
czy jestem przekonana w stu procentach, że podwilcze zasluguje na maksymalną ocenę? nie wiem, ale przeczytałam ją bez oderwania na jednym posiedzeniu, i niech to będzie argumentem
July 3, 2023
„Człowiek, myśląc o swojej krzywdzie, traci zdolność widzenia krzywdy innych. Żyjąc krzywdą, staje się trupem.“
March 26, 2023
„Podwilcze” jest powieścią inną, dziwną, ale zapamiętywalną. Jest o dojrzewaniu, ale nie tylko tym nastoletnim bo losy głównej bohaterki śledzimy od czasów nastoletnich do dorosłości. Wszystko zaczyna się od psa, sznaucera olbrzyma, który dołącza do Kornelii i jej matki. Dzięki temu, że w życiu tej pierwszej pojawia się suczka Sonia, nastolatka poznaje Narcyzę, dorosłą kobietę, z którą połączy ją silna relacja uczennicy i mistrzyni. Po latach to Korelia, już jako dorosła kobieta i nauczycielka, staje się mistrzynią dla swojej uczennicy, ale więź pomiędzy nimi budzi spore kontrowersje i finalnie kończy się w sądzie.
Martyna Buda w „Podwilczu” oddaje całkowicie głos kobietom. Kobietom i relacjom miedzy nimi, tym rodzinnym matka-córka, tym miłosnym, tym opartym na więzi uczennica-mistrzyni i tym zbudowanym na siostrzeństwie dusz. Autorka pisze o odkrywaniu pożądania i tożsamości, ale nie tylko takim kojarzącym się z klasycznym okresem dorastania, ale też tym odbywającym sie znacznie później. A swoje bohaterki kreśli baddzo wyraziście, ich portrety psychologiczne są świetne przedstawione i czy się je lubi czy nie, czuje się do nich mocne przywiązanie.
I mimo tego, że czuć w niej spory vibe siły kobiet, to wydaje się być nie do końca w moim klimacie fabularnie, ale jest w niej coś co mnie zahipnotyzowało i czytając byłam mocno wciągnięta w tę troche metafizyczną historię. No i są pieski, które odgrywają tu dużą rolę, a to wiadomo, że od razu 100 punktów do fajności.
Martyna Buda w „Podwilczu” oddaje całkowicie głos kobietom. Kobietom i relacjom miedzy nimi, tym rodzinnym matka-córka, tym miłosnym, tym opartym na więzi uczennica-mistrzyni i tym zbudowanym na siostrzeństwie dusz. Autorka pisze o odkrywaniu pożądania i tożsamości, ale nie tylko takim kojarzącym się z klasycznym okresem dorastania, ale też tym odbywającym sie znacznie później. A swoje bohaterki kreśli baddzo wyraziście, ich portrety psychologiczne są świetne przedstawione i czy się je lubi czy nie, czuje się do nich mocne przywiązanie.
I mimo tego, że czuć w niej spory vibe siły kobiet, to wydaje się być nie do końca w moim klimacie fabularnie, ale jest w niej coś co mnie zahipnotyzowało i czytając byłam mocno wciągnięta w tę troche metafizyczną historię. No i są pieski, które odgrywają tu dużą rolę, a to wiadomo, że od razu 100 punktów do fajności.
March 26, 2023
Dzięki rozbudowanemu wątkowi kynologicznemu opowieść ta na pewno spodoba się psiarzom, a dzięki wtrętom o sztuce i wyjątkowo malarskiej narracji, pełnej kolorów, tekstur, cieni, półcieni - amatorom malarstwa. Oba wątki, choć pomyślane jako tło, momentami bardzo wypychają na pierwszy plan, a przecież jest to historia coming of age, ale i historia pewnej rodzinnej tajemnicy - zwariowana, trochę nieprawdopodobna, co nie znaczy, że takie się nie zdarzały. Pięknie się to wszystko tutaj splata i schodzi. Całość jest jednak dość naturalistyczna, co zapewne nie każdemu się spodoba.
Ja Bundę i jej pisanie bardzo lubię, więc mi się podobało.
Ja Bundę i jej pisanie bardzo lubię, więc mi się podobało.
March 19, 2023
"Podwilcze” wprawiło mnie w zachwyt. Delektowałam się każdym słowem i racjonowałam kolejne rozdziały powoli i z rozwagą, odwlekając moment, kiedy ta historia dobiegnie końca. Książka opowiada o szczególnej relacji między uczennicą a mistrzynią – Kornelią a Narcyzą, które połączyła pasja do psów i sztuki. To historia o odkrywaniu swojej tożsamości, pożądaniu, potrzebie piękna, miłości i jej braku.
Powieść Martyny Bundy uwiodła mnie przede wszystkim świetnie wykreowanymi portretami kobiecymi. Główne bohaterki poznajemy prawie na wylot. Kornelię samotnie wychowywała matka. Dziewczyna nie zna czułości, dla matki ważniejsza była dyscyplina i posłuszeństwo. Narcyza to na pozór szczęśliwa żona i matka, która zna się na sztuce, historii i sznaucerach olbrzymich. Jednak kobieta ukrywa prawdę o swojej przeszłości, nie chce pokazać Kornelii prawdziwego oblicza. Co ukrywa kobieta? Dlaczego nie chce wyjawić prawdy o sobie? Warto sprawdzić, zanurzając się w fabułę tej powieści. Na drugim planie stoją jeszcze postaci równie ciekawe: matka Kornelii, której świat obraca się wokół walki o lepsze jutro, Gizela, która wprowadza się do Kornelii i jej matki, oraz Adam, syn Narcyzy.
Powieść jest napisana pięknie, z klasą, wyczuciem i ogromną wrażliwością, pełna jest wysublimowanych słów i emocji. Chylę czoła przed autorką. Koniecznie muszę nadrobić „Kota niebieskiego”. Polecam!
Powieść Martyny Bundy uwiodła mnie przede wszystkim świetnie wykreowanymi portretami kobiecymi. Główne bohaterki poznajemy prawie na wylot. Kornelię samotnie wychowywała matka. Dziewczyna nie zna czułości, dla matki ważniejsza była dyscyplina i posłuszeństwo. Narcyza to na pozór szczęśliwa żona i matka, która zna się na sztuce, historii i sznaucerach olbrzymich. Jednak kobieta ukrywa prawdę o swojej przeszłości, nie chce pokazać Kornelii prawdziwego oblicza. Co ukrywa kobieta? Dlaczego nie chce wyjawić prawdy o sobie? Warto sprawdzić, zanurzając się w fabułę tej powieści. Na drugim planie stoją jeszcze postaci równie ciekawe: matka Kornelii, której świat obraca się wokół walki o lepsze jutro, Gizela, która wprowadza się do Kornelii i jej matki, oraz Adam, syn Narcyzy.
Powieść jest napisana pięknie, z klasą, wyczuciem i ogromną wrażliwością, pełna jest wysublimowanych słów i emocji. Chylę czoła przed autorką. Koniecznie muszę nadrobić „Kota niebieskiego”. Polecam!
April 13, 2023
Podwilcze to książka Martyny Bunda wydana przed Wydawnictwo Literackie, od którego dostałem tę książkę do recenzji.
Nastoletnia Kornelia poznaje Narcyze, która szybko staje się jej mentorką - dzieli je wszystko, a łączy pasja do sztuki i psów. Powoli zaczyna je łączyć głęboką i nieopisana więź. Kornelia dorastając z surową matką na wsi powoli staje się coraz większą częścią życia zamężnej Narcyzy.
Książka jest przedstawicielem gatunku literatury pięknej i okazała się niemałym zaskoczeniem moich książek przeczytanych w kwietniu - nietypowa, ciekawa, dająca do myślenia pozycja, którą trudno zamknąć w ramach recenzji. Wątek Kornelii wciągnął mnie tak mocno, że z czasem zapominałem gdzie jestem i jaka jest godzina. Początek leniwy z czasem pokazał że całość łączy się jak przepiękne puzzle a strony uciekały jak piasek przez palce.
Bogata opowieść o poszukiwaniu swojej orientacji, o szukaniu granicy miedzy szacunkiem a miłością, która zawiera wątki traumy, problemów rodzinnych, tajemnic i w tym wszystkim naszych kochanych psiaków - tutaj sznaucerów olbrzymich. Powieść do interpretacji własnej, do myślenia nad historią i ukazanymi nietypowymi relacjami międzyludzkimi.
Tytułowe Podwilcze okazało się miejscem akcji - przepiękny i zapomniany pałac służący za inspiracje dla autorki. Fabuła w drugiej części książki była całkowicie osadzona w tym pałacu - była nieco nudniejsze, ale dzięki dużemu zżyciu z postaciami i nierozwiązanych tajemnic z przeszłości nadal czytałem jak na szpilkach.
Podwilcze może okazać się dla niektórych kontrowersyjne, niesmaczne, dziwne ale ja z całego serca będę polecał tę książkę. Pani Martyna potrafi przypomnieć, dlaczego tak bardzo kocham czytać książki!
Nastoletnia Kornelia poznaje Narcyze, która szybko staje się jej mentorką - dzieli je wszystko, a łączy pasja do sztuki i psów. Powoli zaczyna je łączyć głęboką i nieopisana więź. Kornelia dorastając z surową matką na wsi powoli staje się coraz większą częścią życia zamężnej Narcyzy.
Książka jest przedstawicielem gatunku literatury pięknej i okazała się niemałym zaskoczeniem moich książek przeczytanych w kwietniu - nietypowa, ciekawa, dająca do myślenia pozycja, którą trudno zamknąć w ramach recenzji. Wątek Kornelii wciągnął mnie tak mocno, że z czasem zapominałem gdzie jestem i jaka jest godzina. Początek leniwy z czasem pokazał że całość łączy się jak przepiękne puzzle a strony uciekały jak piasek przez palce.
Bogata opowieść o poszukiwaniu swojej orientacji, o szukaniu granicy miedzy szacunkiem a miłością, która zawiera wątki traumy, problemów rodzinnych, tajemnic i w tym wszystkim naszych kochanych psiaków - tutaj sznaucerów olbrzymich. Powieść do interpretacji własnej, do myślenia nad historią i ukazanymi nietypowymi relacjami międzyludzkimi.
Tytułowe Podwilcze okazało się miejscem akcji - przepiękny i zapomniany pałac służący za inspiracje dla autorki. Fabuła w drugiej części książki była całkowicie osadzona w tym pałacu - była nieco nudniejsze, ale dzięki dużemu zżyciu z postaciami i nierozwiązanych tajemnic z przeszłości nadal czytałem jak na szpilkach.
Podwilcze może okazać się dla niektórych kontrowersyjne, niesmaczne, dziwne ale ja z całego serca będę polecał tę książkę. Pani Martyna potrafi przypomnieć, dlaczego tak bardzo kocham czytać książki!
December 7, 2025
Styl pisania był bardzo przystępny, łatwy do zrozumienia. Moją uwagę przykuwały naturalistyczne szczegóły, często dość obrzydliwe i trochę niepokojące, na temat psów olbrzymów, sfery fizjologicznej i seksualnej (psów i ludzi).
Podobał mi się rozdział opowiadający o dzieciństwie Kornelii i postać jej mamy Władysławy. Podobało mi się też że jest to polska książka polskiej autorki (a co za tym idzie polskie wątki), do czego może nie jestem jeszcze aż tak przyzwyczajona, a co okazuje się że bardzo lubię. Poszukiwanie Pani Narcyzy i odkrycie jej prawdziwej tożsamości w późniejszej części utrzymywało moją uwagę i chciałam się dowiedzieć co naprawdę się z nią stało i kim naprawdę była.
Jeżeli chodzi o zakończenie natomiast, to nie wiem czy wywołało we mnie zamierzony efekt. Mam mieszane uczucia co do schematu relacji romantycznej nauczyciel-uczennica, zwłaszcza kiedy w grę wchodzą niepełnoletnie osoby... Wydaje mi się to niewłaściwe. Nie wiem czy jestem do końca po stronie głównej bohaterki, raczej nie. Może o to właśnie chodziło? Żeby wywołać tym jakiś dyskomfort? Zakwestionować konwenanse?
Podobał mi się rozdział opowiadający o dzieciństwie Kornelii i postać jej mamy Władysławy. Podobało mi się też że jest to polska książka polskiej autorki (a co za tym idzie polskie wątki), do czego może nie jestem jeszcze aż tak przyzwyczajona, a co okazuje się że bardzo lubię. Poszukiwanie Pani Narcyzy i odkrycie jej prawdziwej tożsamości w późniejszej części utrzymywało moją uwagę i chciałam się dowiedzieć co naprawdę się z nią stało i kim naprawdę była.
Jeżeli chodzi o zakończenie natomiast, to nie wiem czy wywołało we mnie zamierzony efekt. Mam mieszane uczucia co do schematu relacji romantycznej nauczyciel-uczennica, zwłaszcza kiedy w grę wchodzą niepełnoletnie osoby... Wydaje mi się to niewłaściwe. Nie wiem czy jestem do końca po stronie głównej bohaterki, raczej nie. Może o to właśnie chodziło? Żeby wywołać tym jakiś dyskomfort? Zakwestionować konwenanse?
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 17, 2023
mysle, ze na ten moment nie jestem w stanie tej ksiazki w pelni docenic, ale chcialabym za jakis czas dac jej druga szanse
November 11, 2023
Idealna na jeden wieczór
December 30, 2024
Świetna!
April 6, 2024
Idk what happened
September 3, 2023
Pomyślałam, że dodam krótką notkę od siebie o "Podwilczu", bo wysoko cenię sobie twórczość Bundy, a jej debiutancka "Nieczułość" bardzo mnie poruszyła (być może trafiła w dobry czas, ale też widzę że ma całkiem długi żywot ta "Nieczułość" - grają ją w teatrze, ciągle są nowe opinie i recenzje o niej).
Niektóre czytelniczki ostrzegają, że opisy (zwłaszcza związane z kopulacją zwierząt) są mocno naturalistyczne i mocno na granicy. Zgadzam się, że mogą zaboleć co wrażliwsze oczy, ale uważam, że jeśli przyjmie się, że obecność psów w tej powieści jest bardzo symboliczna, to łatwiej się przyjmuje te wszystkie zwierzęce sprawy. Ja czytam "Podwilcze" głównie jako książkę o próbie akceptacji swojej pierwotnej, dzikiej natury.
Podobnie jak "Nieczułość', jest "Podwilcze" historią o wychowywaniu się w świecie bez mężczyzn, a kobiece punkty odniesienia główna bohaterka - Kornelia - ma dwa. Swoją matkę, prostą i biedną, których relację najlepiej oddaje powtarzająca się scena wspólnego spania po przeciwległych stronach łóżka i dużych stopach matki przy twarzy dziecka; oraz nauczycielkę, Narcyzę, tajemniczą i zmysłową, odkrywająca przed Kornelią świat sztuki ("Złodziej truskawek", "Flaming June").
Bunda jest bardzo inteligentną autorką i dużo do tej powieści wplotła ciekawostek związanych z historią, mitologią, historią sztuki. Ma też doskonały warsztat językowy, pisze bardzo sprawnie i tak też się "Podwilcze" czyta.
Jednocześnie jednak pewne rozwiązania fabularne wydają mi się dość pretensjonalne. Nie czepiałabym się bardzo postaci "mistrzyni-nauczycielki" - Antoni Libera też sobie taką stworzył w "Madame" - i mógł (a je też w swoim prowincjonalnym realnym żyćku byłam zafascynowana nauczycielką od sztuki).
Ale nie kupuję tego, co powinno być najważniejsze, a gdzieś umknęło pośród tytułów ładnych dzieł sztuki i intelektualnych wywodów o rasowych psach - jak doszło do przemiany, po której Kornelia z uczennicy sama stała się "mistrzynią".
Przykładowo, o dorosłej Kornelii dowiadujemy się, że gdy przeczytała artykuł o aseksualności to uznała, że to jej się właśnie przytrafiło (chociaż my, jako czytelnicy, rozumiemy, że jej problemy z cielesnością są zakorzenione głębiej). A w kolejnych scenach okazuje się, że Kornelia jako nauczycielka Oli dokładnie potrafiła jej wytłumaczyć na czym polega akceptacja swojego ciała czy kierowanie swoich pragnień - kiedy właściwie Kornelia dowiedziała się tego o samej sobie?
O zabarykadowanej cielesności i dziewczyńskich poszukiwaniach trochę w Polsce książek powstaje, wiele z nich dobudowuje to samo, co wyraziły już poprzedniczki. Nie przeszkadza mi to, z przyjemnością rysuję sobie literacką mapkę "Doświadczenie kobiet w Polsce'.
Niektóre czytelniczki ostrzegają, że opisy (zwłaszcza związane z kopulacją zwierząt) są mocno naturalistyczne i mocno na granicy. Zgadzam się, że mogą zaboleć co wrażliwsze oczy, ale uważam, że jeśli przyjmie się, że obecność psów w tej powieści jest bardzo symboliczna, to łatwiej się przyjmuje te wszystkie zwierzęce sprawy. Ja czytam "Podwilcze" głównie jako książkę o próbie akceptacji swojej pierwotnej, dzikiej natury.
Podobnie jak "Nieczułość', jest "Podwilcze" historią o wychowywaniu się w świecie bez mężczyzn, a kobiece punkty odniesienia główna bohaterka - Kornelia - ma dwa. Swoją matkę, prostą i biedną, których relację najlepiej oddaje powtarzająca się scena wspólnego spania po przeciwległych stronach łóżka i dużych stopach matki przy twarzy dziecka; oraz nauczycielkę, Narcyzę, tajemniczą i zmysłową, odkrywająca przed Kornelią świat sztuki ("Złodziej truskawek", "Flaming June").
Bunda jest bardzo inteligentną autorką i dużo do tej powieści wplotła ciekawostek związanych z historią, mitologią, historią sztuki. Ma też doskonały warsztat językowy, pisze bardzo sprawnie i tak też się "Podwilcze" czyta.
Jednocześnie jednak pewne rozwiązania fabularne wydają mi się dość pretensjonalne. Nie czepiałabym się bardzo postaci "mistrzyni-nauczycielki" - Antoni Libera też sobie taką stworzył w "Madame" - i mógł (a je też w swoim prowincjonalnym realnym żyćku byłam zafascynowana nauczycielką od sztuki).
Ale nie kupuję tego, co powinno być najważniejsze, a gdzieś umknęło pośród tytułów ładnych dzieł sztuki i intelektualnych wywodów o rasowych psach - jak doszło do przemiany, po której Kornelia z uczennicy sama stała się "mistrzynią".
Przykładowo, o dorosłej Kornelii dowiadujemy się, że gdy przeczytała artykuł o aseksualności to uznała, że to jej się właśnie przytrafiło (chociaż my, jako czytelnicy, rozumiemy, że jej problemy z cielesnością są zakorzenione głębiej). A w kolejnych scenach okazuje się, że Kornelia jako nauczycielka Oli dokładnie potrafiła jej wytłumaczyć na czym polega akceptacja swojego ciała czy kierowanie swoich pragnień - kiedy właściwie Kornelia dowiedziała się tego o samej sobie?
O zabarykadowanej cielesności i dziewczyńskich poszukiwaniach trochę w Polsce książek powstaje, wiele z nich dobudowuje to samo, co wyraziły już poprzedniczki. Nie przeszkadza mi to, z przyjemnością rysuję sobie literacką mapkę "Doświadczenie kobiet w Polsce'.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 17, 2023
Mamy tu dwie bohaterki. Kornelię poznajemy jako młodą dziewczynę, w zasadzie jeszcze dziecko, które na naszych oczach dojrzewa i odkrywa własną tożsamości. Dzieje się to z nie małym udziałem swojej duchowej przewodniczki i mentorki, Narcyzy. Dzieli je między innymi status ekonomiczny i społeczny jednak łączy ich miłość do sztuki i psów, sznaucerów olbrzymów, których obie są dumnymi posiadaczkami... Tak w zasadzie zaczęła się ich znajomość. Znajomość, która z czasem zaczęła przebierać dosyć osobliwy charakter i która została gwałtownie przerwana wyjazdem Narcyzy, jej męża i syna. Jednak po wielu latach drogi Kornelii i Narcyzy ponownie się krzyżują i to w momencie, w którym życie młodszej bohaterki znajduje się na zakręcie. Tytułowe Podwilcze to miejsce, w którym Kornelia znalazła schronienie przed skandalem, w którym wzięła udział. Pałac, w którym zamieszkuje kryje w sobie wiele rodzinnych tajemnic i to takich, ktore bezpośrednią są związane z jej życiem i Narcyzą. Kobietą, która w życiu Kornelii odegrała ogromną rolę...
Historia opowiedziana przez panią Martynę, to ekscytującą podróż w głąb ludzkiej psychiki,w której duże znaczenie odgrywa miłość do sztuki i sznaucerów olbrzymów. Czytelnik ma okazję obcować tu za sztuką prerafaelitów oraz poznać szczegóły hodowli i cech rasy sznaucerów. Ale nie tylko! Mamy tu świetną kreacje bohaterek. Życie Kornelii i Narcyzy, złożoność ich psychiki, ich odczuwanie świata, niezywkla więź ze światem sztuki i psami, stanowi tak naprawdę fabułę powieści. Mamy ty dużo opisów, mało dialogów i co prawda, fabularnie również nie dzieje się zbyt wiele, jednak całość zachwyca. To powieść, która nie należy do najłatwiejszych w odbiorze ale ja bardzo takie lubię, bo są wymagające i zmuszają czytelnika do myślenia, nie podając prostego rozwiązania na tacy.
Ja bardzo cenie sobie takie książki, nie tylko ze względu na walory estetyczne i edukacyjne ale również na poruszanie tematów tabu, które rzadko są przedmiotem rozważań pisarzy. Pomimo osadzenia fabuły w szarym realnym świecie, czytelnik może się poczuć jakby czytał o alternatywnym życiu, które jest determinowane sztuką i dzikimi, powrotnymi instynktami i pożądaniem. Naprawdę niezwykłe połączenie! Polecam wam kochani
Historia opowiedziana przez panią Martynę, to ekscytującą podróż w głąb ludzkiej psychiki,w której duże znaczenie odgrywa miłość do sztuki i sznaucerów olbrzymów. Czytelnik ma okazję obcować tu za sztuką prerafaelitów oraz poznać szczegóły hodowli i cech rasy sznaucerów. Ale nie tylko! Mamy tu świetną kreacje bohaterek. Życie Kornelii i Narcyzy, złożoność ich psychiki, ich odczuwanie świata, niezywkla więź ze światem sztuki i psami, stanowi tak naprawdę fabułę powieści. Mamy ty dużo opisów, mało dialogów i co prawda, fabularnie również nie dzieje się zbyt wiele, jednak całość zachwyca. To powieść, która nie należy do najłatwiejszych w odbiorze ale ja bardzo takie lubię, bo są wymagające i zmuszają czytelnika do myślenia, nie podając prostego rozwiązania na tacy.
Ja bardzo cenie sobie takie książki, nie tylko ze względu na walory estetyczne i edukacyjne ale również na poruszanie tematów tabu, które rzadko są przedmiotem rozważań pisarzy. Pomimo osadzenia fabuły w szarym realnym świecie, czytelnik może się poczuć jakby czytał o alternatywnym życiu, które jest determinowane sztuką i dzikimi, powrotnymi instynktami i pożądaniem. Naprawdę niezwykłe połączenie! Polecam wam kochani
April 25, 2023
Lubicie książki nieoczywiste❓️📚 Takie, których czytanie wymaga skupienia się na treści i których treść nie podaje Wam na tacy sedna zawartego w opowiadanej historii❓️🤔 Taką właśnie książką jest "Podwilcze" Martyny Bundy.
Kornelię wychowywała surowa, ceniąca dyscyplinę matka. Dziewczynka nie otrzymywała od niej czułości ani wzorców potrzebnych dorastającemu dziecku. 😔 Pewnego dnia Kornelia poznaje Narcyzę, kontrowersyjną kobietę, z którą łączy ją uwielbienie sztuki oraz miłość do sznaucerów olbrzymów. 🐕 Narcyza staje się mentorką i duchową przewodniczką Kornelii. Za jej sprawą dziewczyna odkrywa w sobie kobiecość, 💋 poznaje, co to znaczy czuć się dobrze w swoim ciele i świadomie je postrzegać. 💃 Jednak pewnego dnia Narcyza wyjeżdża, a Kornelia popełnia błąd, za który musi zapłacić. 😮 Losy dwóch kobiet splatają się po latach w Podwilczu. Czy uczennica i mentorka odnowią łączącą je niegdyś więź❓️
To była trudna książka. 😣 Coś jednak kazało mi poznawać tę historię dalej i nie żałuję, że to zrobiłam. 🙂 W ogólnym rozrachunku okazała się wartościową powieścią o dojrzewaniu, odkrywaniu własnej tożsamości, poczuciu własnej wartości, budzącym się pożądaniu, wstydzie i pruderii. 👍 I choć powieść jest przepełniona erotyzmem, to nie ma w sobie krzty wulgarności. 🙅♀️
Autorka stworzyła bardzo dobre, dopracowane i niezwykle złożone postacie. 👍 Na uwagę zasługuje świetnie przestawiony portret psychologiczny głównej bohaterki, której myśli i odczucia poznajemy bardzo dogłębnie. Pięknie został tu również przedstawiony kontakt człowieka ze zwierzęciem. 💕
Książka jest napisana w sposób niejednoznaczny, wielu rzeczy trzeba się domyślić czy dopowiedzieć sobie samemu. 🤷♀️ Uważam, że to bardzo duży plus tej powieści. 💪
"Podwilcze" to trudna, ale mądra i wartościowa lektura. 👍📚 Jeśli lubicie tego typu książki, to gorąco ją Wam polecam❗️☺️
Kornelię wychowywała surowa, ceniąca dyscyplinę matka. Dziewczynka nie otrzymywała od niej czułości ani wzorców potrzebnych dorastającemu dziecku. 😔 Pewnego dnia Kornelia poznaje Narcyzę, kontrowersyjną kobietę, z którą łączy ją uwielbienie sztuki oraz miłość do sznaucerów olbrzymów. 🐕 Narcyza staje się mentorką i duchową przewodniczką Kornelii. Za jej sprawą dziewczyna odkrywa w sobie kobiecość, 💋 poznaje, co to znaczy czuć się dobrze w swoim ciele i świadomie je postrzegać. 💃 Jednak pewnego dnia Narcyza wyjeżdża, a Kornelia popełnia błąd, za który musi zapłacić. 😮 Losy dwóch kobiet splatają się po latach w Podwilczu. Czy uczennica i mentorka odnowią łączącą je niegdyś więź❓️
To była trudna książka. 😣 Coś jednak kazało mi poznawać tę historię dalej i nie żałuję, że to zrobiłam. 🙂 W ogólnym rozrachunku okazała się wartościową powieścią o dojrzewaniu, odkrywaniu własnej tożsamości, poczuciu własnej wartości, budzącym się pożądaniu, wstydzie i pruderii. 👍 I choć powieść jest przepełniona erotyzmem, to nie ma w sobie krzty wulgarności. 🙅♀️
Autorka stworzyła bardzo dobre, dopracowane i niezwykle złożone postacie. 👍 Na uwagę zasługuje świetnie przestawiony portret psychologiczny głównej bohaterki, której myśli i odczucia poznajemy bardzo dogłębnie. Pięknie został tu również przedstawiony kontakt człowieka ze zwierzęciem. 💕
Książka jest napisana w sposób niejednoznaczny, wielu rzeczy trzeba się domyślić czy dopowiedzieć sobie samemu. 🤷♀️ Uważam, że to bardzo duży plus tej powieści. 💪
"Podwilcze" to trudna, ale mądra i wartościowa lektura. 👍📚 Jeśli lubicie tego typu książki, to gorąco ją Wam polecam❗️☺️
March 29, 2023
Kobiety, psy i sztuka
Chociaż Martyna Bunda jest uznaną pisarką, wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z jej twórczością – mea culpa. Sięgając po "Podwilcze" nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać, więc bez większych oczekiwań i uprzedzeń dałam ponieść historii. Trudno w paru słowach nakreślić, o czym opowiada najnowsza powieść autorki "Nieczułości". Jest to na pewno historia o pasji – uwielbieniu konkretnej rasy psów, nurtu w sztuce, ale też o poznaniu siebie, szukaniu własnej tożsamości. Relacja Kornelii i Narcyzy jest pełna narastającego napięcia. Atmosfera, która towarzyszy ich spotkaniom często bywa duszna lub wręcz niepokojąca. Nie można pozbyć się wrażenia, że w tej powieści najważniejsze jest to, co nie zostało wypowiedziane.
"Podwilcze" to nie tylko opowieść o kobietach, które łączą wspólne pasje i zamiłowania. To historia mentorki i uczennicy, kobiety doświadczonej i dziewczyny, która dopiero odkrywa siebie. Ponadto jest to opowieść o poszukiwaniu piękna – w szlachetnym wyglądzie psa, dziełach sztuki, klasycznych perfumach czy ludzkim ciele. Nie przypadkiem na kartach powieści przewija się postać Sydonii von Borck oraz Marii Antoniny. Bohaterki "Podwilcza" również nie przystają do swoich czasów, ani norm społecznych pełnych hipokryzji (co widać chociażby w zachowaniu matki głównej bohaterki) oraz zaściankowej pruderii. Powieść pełna jest erotyzmu i napięcia pomiędzy bohaterami – w różnych konfiguracjach.
"Podwilcze" to powieść dla czytelników, którzy nie lubią prostych rozwiązań i w literaturze szukają drugiego dna. Ogromną jej zaletą są kreacje bohaterów, więc jeśli lubicie pogłębioną psychikę postaci, bardzo prawdopodobne, że najnowsza powieść Martyny Bundy przypadnie Wam do gustu.
Chociaż Martyna Bunda jest uznaną pisarką, wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z jej twórczością – mea culpa. Sięgając po "Podwilcze" nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać, więc bez większych oczekiwań i uprzedzeń dałam ponieść historii. Trudno w paru słowach nakreślić, o czym opowiada najnowsza powieść autorki "Nieczułości". Jest to na pewno historia o pasji – uwielbieniu konkretnej rasy psów, nurtu w sztuce, ale też o poznaniu siebie, szukaniu własnej tożsamości. Relacja Kornelii i Narcyzy jest pełna narastającego napięcia. Atmosfera, która towarzyszy ich spotkaniom często bywa duszna lub wręcz niepokojąca. Nie można pozbyć się wrażenia, że w tej powieści najważniejsze jest to, co nie zostało wypowiedziane.
"Podwilcze" to nie tylko opowieść o kobietach, które łączą wspólne pasje i zamiłowania. To historia mentorki i uczennicy, kobiety doświadczonej i dziewczyny, która dopiero odkrywa siebie. Ponadto jest to opowieść o poszukiwaniu piękna – w szlachetnym wyglądzie psa, dziełach sztuki, klasycznych perfumach czy ludzkim ciele. Nie przypadkiem na kartach powieści przewija się postać Sydonii von Borck oraz Marii Antoniny. Bohaterki "Podwilcza" również nie przystają do swoich czasów, ani norm społecznych pełnych hipokryzji (co widać chociażby w zachowaniu matki głównej bohaterki) oraz zaściankowej pruderii. Powieść pełna jest erotyzmu i napięcia pomiędzy bohaterami – w różnych konfiguracjach.
"Podwilcze" to powieść dla czytelników, którzy nie lubią prostych rozwiązań i w literaturze szukają drugiego dna. Ogromną jej zaletą są kreacje bohaterów, więc jeśli lubicie pogłębioną psychikę postaci, bardzo prawdopodobne, że najnowsza powieść Martyny Bundy przypadnie Wam do gustu.
April 6, 2023
Kornelię poznajemy jako młodą dziewczynę i jako dojrzałą kobietę. Jako dziecko była bardzo zagubiona. Wychowywała ją tylko mama, która była wobec niej bardzo oziębła i nie interesowała się nią. Dziewczynka nie miała w niej ani wzorca ani wsparcia. To wszystko znalazła w innej kobiecie, Narcyzie, która pokazała jej jak odkryć w sobie kobiecość, poznać swoje potrzeby i czuć się dobrze w swoim ciele. Jako dorosła kobieta chciała być taką mentorką dla innych zagubionych, jak ona kiedyś, dziewcząt, jednak jej intencje zostały źle zinterpretowane i skończyło się to dla niej źle. Musiała się od tego odciąć, znalazła więc pracę w Podwilczu, pięknej rezydencji, która skrywa wiele tajemnic i skandali. Kornelia pragnie odnowić kontakt z Narcyzą, ponownie znaleźć w niej wsparcie i dobre słowo. Może Podwilcze połączy ich zerwane więzi…
Historia była dla mnie niesamowicie niekomfortowa. Mimo, że wiele rzeczy nie było tutaj powiedzianych wprost to łatwo było się ich domyślić, wyczytać między wierszami. Relacja mentorka – uczennica miała drugie dno, ale zinterpretować można było to różnie. Fabuła skupia się również na fascynacji sznaucerami, które przebywają w Podwilczu i od zawsze związane były z rodziną do której należy ta posiadłość. Kornelia przybywając do pałacu zajęła się nimi, a jedno szczenię napotkane w lesie bardzo się do niej przywiązało i traktowało jako swoją Panią. Był to wątek bardzo oryginalny, pięknie zostało przedstawione przywiązanie i rola jaką odgrywają psy w życiu człowieka, jednak nie było to coś co mnie zachwyciło.
Doceniam zaprezentowany portret psychologiczny głównej bohaterki, pokazanie jej wszystkich myśli, tego jak widzi świat i postrzega w nim ludzi. Zawsze to doceniam w literaturze, bo w wielu przypadkach nie jest to wiarygodne, jednak „Podwilcze” należy do tej drugiej grupy. Książka bardzo intrygująca, świeża i oryginalna, znajdzie wielu fanów.
Historia była dla mnie niesamowicie niekomfortowa. Mimo, że wiele rzeczy nie było tutaj powiedzianych wprost to łatwo było się ich domyślić, wyczytać między wierszami. Relacja mentorka – uczennica miała drugie dno, ale zinterpretować można było to różnie. Fabuła skupia się również na fascynacji sznaucerami, które przebywają w Podwilczu i od zawsze związane były z rodziną do której należy ta posiadłość. Kornelia przybywając do pałacu zajęła się nimi, a jedno szczenię napotkane w lesie bardzo się do niej przywiązało i traktowało jako swoją Panią. Był to wątek bardzo oryginalny, pięknie zostało przedstawione przywiązanie i rola jaką odgrywają psy w życiu człowieka, jednak nie było to coś co mnie zachwyciło.
Doceniam zaprezentowany portret psychologiczny głównej bohaterki, pokazanie jej wszystkich myśli, tego jak widzi świat i postrzega w nim ludzi. Zawsze to doceniam w literaturze, bo w wielu przypadkach nie jest to wiarygodne, jednak „Podwilcze” należy do tej drugiej grupy. Książka bardzo intrygująca, świeża i oryginalna, znajdzie wielu fanów.
April 7, 2023
Dwie poprzednie książki autorki były tak świetne, że miałam za duże oczekiwania... Nie wciągnęła mnie ta historia, za dużo w niej było fizyczności, która mnie chyba trochę odrzucała - nawet nie wiem dlaczego. Nie polubiłam tu nikogo, nikomu nie kibicowałam i nikomu nie współczułam. Żałuję, że mam takie odczucia.
April 1, 2023
Cudowne wątki z psami!
May 2, 2023
3.25
June 1, 2023
Dałabym trzy ale 4 jest za prerafaelitów
(Jak nie kręcą Cię psy, to nie czytaj)
(Jak nie kręcą Cię psy, to nie czytaj)
September 29, 2023
Przerywam tę dziwną podróż w trzech czwartych i nie kończę tego dziwaka. Jakby intrygująca ale piekielnie nierówna, co mnie zainteresuje to zaraz znowu znudzi.
December 18, 2024
Divné. Zaujímavé. A divné. Budem ešte premýšľať. Psy, história, umenie, sexualita, hranice. Zaujímavé. A divné.
December 26, 2024
Naciągane 3
June 26, 2025
Dużo o sztuce i kynologii. Cielesności, dojrzewaniu i relacjach między kobietami. Są też mocne, szokujące wątki.
Displaying 1 - 24 of 24 reviews