Gabriel Lambert

by Alexandre Dumas

Un roman très peu connu, écrit par Dumas seul, paru la même année que Les Trois Mousquetaires, avec en toile de fond la France de Louis Philippe, qui aborde les grands débats de l'époque : le bagne et la prison, la peine de mort.

Genres: Classics, French Literature, France, Fiction

256 pages, Pocket Book

First published January 1, 1843

About the author

This note regards Alexandre Dumas, père, the father of Alexandre Dumas, fils (son). For the son, see Alexandre Dumas fils.

Alexandre Dumas père, born Alexandre Dumas Davy de la Pailleterie, was a towering figure of 19th-century French literature whose historical novels and adventure tales earned global renown. Best known for The Three Musketeers, The Count of Monte Cristo, and other swashbuckling epics, Dumas crafted stories filled with daring heroes, dramatic twists, and vivid historical backdrops. His works, often serialized and immensely popular with the public, helped shape the modern adventure genre and remain enduring staples of world literature.
Dumas was the son of Thomas-Alexandre Dumas, a celebrated general in Revolutionary France and the highest-ranking man of African descent in a European army at the time. His father’s early death left the family in poverty, but Dumas’s upbringing was nonetheless marked by strong personal ambition and a deep admiration for his father’s achievements. He moved to Paris as a young man and began his literary career writing for the theatre, quickly rising to prominence in the Romantic movement with successful plays like Henri III et sa cour and Antony.
In the 1840s, Dumas turned increasingly toward prose fiction, particularly serialized novels, which reached vast audiences through French newspapers. His collaboration with Auguste Maquet, a skilled plotter and historian, proved fruitful. While Maquet drafted outlines and conducted research, Dumas infused the narratives with flair, dialogue, and color. The result was a string of literary triumphs, including The Three Musketeers and The Count of Monte Cristo, both published in 1844. These novels exemplified Dumas’s flair for suspenseful pacing, memorable characters, and grand themes of justice, loyalty, and revenge.
The D’Artagnan Romances—The Three Musketeers, Twenty Years After, and The Vicomte of Bragelonne—cemented his fame. They follow the adventures of the titular Gascon hero and his comrades Athos, Porthos, and Aramis, blending historical fact and fiction into richly imagined narratives. The Count of Monte Cristo offered a darker, more introspective tale of betrayal and retribution, with intricate plotting and a deeply philosophical core.
Dumas was also active in journalism and theater. He founded the Théâtre Historique in Paris, which staged dramatizations of his own novels. A prolific and energetic writer, he is estimated to have written or co-written over 100,000 pages of fiction, plays, memoirs, travel books, and essays. He also had a strong interest in food and published a massive culinary encyclopedia, Le Grand Dictionnaire de cuisine, filled with recipes, anecdotes, and reflections on gastronomy.
Despite his enormous success, Dumas was frequently plagued by financial troubles. He led a lavish lifestyle, building the ornate Château de Monte-Cristo near Paris, employing large staffs, and supporting many friends and relatives. His generosity and appetite for life often outpaced his income, leading to mounting debts. Still, his creative drive rarely waned.
Dumas’s mixed-race background was a source of both pride and tension in his life. He was outspoken about his heritage and used his platform to address race and injustice. In his novel Georges, he explored issues of colonialism and identity through a Creole protagonist. Though he encountered racism, he refused to be silenced, famously replying to a racial insult by pointing to his ancestry and achievements with dignity and wit.
Later in life, Dumas continued writing and traveling, spending time in Belgium, Italy, and Russia. He supported nationalist causes, particularly Italian unification, and even founded a newspaper to advocate for Giuseppe Garibaldi. Though his popularity waned somewhat in his final years, his literary legacy grew steadily. He wrote in a style that was accessible, entertaining, and emotionally reso

Reviews

[Mohammad · Rating 2 out of 5]

2.5/5

دوما به‌نظر از اون دست از نویسنده‌هاست که قلمش توی پیرنگ‌های بزرگ و عظیمی مثل کنت مونت کریستو و سه تفنگدار فقط کارسازه. اثر به شدت معمولی بود و نمی‌دونم چرا محمود گودرزی وقتش رو برای ترجمه این اثر تلف کرده. متاسفانه به صورت ناخودآگاه هی الکساندر دوما رو با آقای هوگو مقایسه می‌کردم و طبق این کتاب اگه بخوام بگم: یه بازنده تموم عیار بود.

[persephone ☾ · Rating 3 out of 5]

"The scaffold purified him, but the coward chose the penal colony. I bestowed my blessing on the guillotined, it is my curse I give to the convict"
imagine having your father say that to you 💀

[Zeynab · Rating 3 out of 5]

در کل نه داستان اتفاق غیرمنتظره‌ای داشت نه روایت مرموزی اما جالبه که کشش داستان حفظ شده بود!
یک داستان کلاسیک و ساده با ترجمه‌ای روان که برای یک‌بار خوندن خوب بود.

[payam Mohammadi · Rating 3 out of 5]

داستانی بود که روایتگر زندگی شخصی زندانی بود که الکساندر دوما پس از برخوردی تصادفی با او و در نهایت شناخت او تصمیم گرفته بود راوی نحوه‌ی آشنایی او و اتفاقاتی که در زندگی او سبب شده بود سر از زندان در آورد، باشد.
گابریل لامبر نماد آدم‌هایی است که بر علیه زندگی و سرنوشتی که روزگار برای او نوشته عصیان می‌کنند و می‌خواهند خود با دست خود سرنوشت خویش را بنویسند.
او روستایی دهقان‌زاده‌ای است که می‌خواهد از سرنوشتش که دهقانی است فرار کند و به زور خود را وارد طبقات بالای جامعه کند تا در میان اشراف‌زادگان جایی برای خود دست و پا کند. اما او نمی‌داند که این قماری است بس بزرگ؛ آنقدر بزرگ که در طول تاریخ چه اندک آدمیانی بوده‌اند که توانسته‌اند بر جبر روزگار فائق آیند و سرنوشتشان را خود بنویسند.
به باور من این کتاب باید به نام دکتر فابین، دوست الکساندر دوما نوشته شود چون اعظم نوشته‌های این داستان به قلم او نوشته شده است و الکساندر دوما هم تایید کرده است که او دخل و تصرفی در این نوشته‌ها انجام نداده و عینا آن‌ها را بر روی کاغذ آورده است.

[M. javad · Rating 3 out of 5]

روایتی کاملا معمولی از الکساندر دوما



خلاصه داستان
**خطر لو رفتن داستان**


"گابریل لامبر" جوانِ روستایی اهل تروویل با رها کردن حیله‌گرانه‌ی نامزد خود به نام "ماری گرانژه" -که از او حامله شده بود- به بهانه یافتن شغل و کسب ثروت به دنبال آرزوهای خود وارد پاریس می‌شود.
او خود را با نام مستعار "هانری دو فاوِرن"، اشراف‌زاده‌ی مهاجرنشینِ "گوئادلوپ" در جامعه‌ی اشراف پاریس معرفی می‌کند. او ضمن کسب ثروت کلانی از طریق جعل برات، به جهت کسب ثروت بیشتر و موقعیت بهتر از دختر آقای ماکارسی خواستگاری می‌کند.
خانواده ماکارسی، از بارون الیویه دُرنوآ -از دوستان الکساندر دوما- که به تازگی از گوئادلوپ بازگشته بود، درباره‌ی او پرس‌وجو می‌کنند، اما الیویه اظهار می‌دارد به هیچ وجه خانواده‌ای به نام فاورن نمی‌شناسد.
این امر که موقعیت گابریل را به‌شدت به خطر می‌انداخت باعث شد، گابریل علی‌رغم بزدلی‌اش، الیویه را به دوئل دعوت کند. او که در همان لحظه‌ی اول دوئل ضربه‌ی کاری‌ای از حریف خود می‌خورد. مدتی تحت درمان پزشکی به نام "فابیَن" که از قضا پزشک پادشاه نیز بود قرار می‌گیرد.
پس از مدتی ماری به همراه کودکش به دنبال گابریل به پاریس می‌رود. اما گابریل از ترس شناسایی از دیدار با او خودداری می‌کند.
در این حیص گابریل که توسط مأموران شناسایی شده بود بالاخره دستگیر و به زندان منتقل می‌شود. پس از مدتی بر اساس قانونِ "جعل" حکم اعدامش صادر می‌شود. شب قبل از اعدام دکتر فابین به اصرارِ ملتمسانه‌ی گابریل از پادشاه درخواست عفو می‌نماید. و پادشاه نیز حکم او را به "حبس ابد با اعمال شاقه" تقلیل می‌دهد.
اما او در نهایت پس از سال‌ها اسارت و پاروزنی با کمک و هم‌دستی هم‌زنجیرش "آندره تولمان" ملقب به "قفل‌گشا" خود را از درخت توتی به دار می‌آویزد و به آغوش مرگ می‌پیوندد.

[Maedeh Dabiri · Rating 3 out of 5]

گابریل لامبر رو دوست داشتم... شاید چون بعد مدت‌ها منو وادار کرد شب بیدار بمونم و یک روند بخونمش.


کتاب اصلا از نظر سیر داستانی و پیرنگ چیز خاصی نداره، از صفحات اول کتاب ما با این مرد آشنا می‌شیم و فرجامش رو هم می‌فهمیم. خود داستان نه گره‌ای داره و نه چیزی...
اما این موضوع رو دلیلی بر بد بودنش نمی‌دونم. (چون کتاب به‌قدری طولانی نیست که آزاردهنده بشه)
توصیفات آنچنانی نداره و خیلی به‌نظرم روی فضاسازیش کار نشده بود.

اما امان از شخصیت‌پردازی... امان از گابریل لامبر، دکتر فابین، ماری، پدر گابریل، پادشاه، قفل‌گشا و... و...
شاید توی این کتاب شما با خودتون بگید خب که چی. شاید داستان فراز و نشیبی نداشته باشه، شاید گره نداشته باشه،
اما طوری این آدم‌ها عجیبن که من یکی رو شیفته کردن.

این کتاب بیشتر یک روایت ساده از آدم‌های ساده بود... برای خوانش یک‌باره به من یکی که چسبید. (اولین کتابی بود که از دوما می‌خوندم)

[Chris · Rating 4 out of 5]

(Je vous en prie à l'avance de m'excuser pour mes fautes grammaticales; je suis un étudiant de français.)

Gabriel Lambert est un roman pensif, philosophique, et sobre. Dumas utilise le personnage de Lambert, un escroc et un contrefacteur, pour explorer les changements sociaux (c.-à.-d., l'atténuation des lignes de classe dans un monde industrial et global) dans le 19e siècle. Le narrateur, le docteur Fabien, est un personnage qui déteste Lambert mais qui doit suivre le serment d'Hyppocrate quand Lambert a besoin d'aide. La voix de Fabien est sèche et clairsemée, mais Lambert l'utilise pour démontrer la cruauté de la peine de mort, un thème omniprésent dans le roman.

Dans l'ensemble, c'était une lecture fascinante, et c'est dommage que les œuvres de Dumas comme celle-ci ne soient pas bien connues.

[Nath.L · Rating 4 out of 5]

Un court roman fait de récits enchâssés pour découvrir le triste sort de Gabriel Lambert, alias Vicomte Henry de Faverne, trop doué pour la falsification et rester honnête.
Récit de l'aventure d'un provincial rêvant de Paris, de la réussite et des honneurs...
Une réflexion sur la peine de mort aussi.

[Leila Lotfy · Rating 2 out of 5]

ترکیبی غریب بود از ابتذالِ ذاتی و ظرافت اکتسابی.
(از متن کتاب)

[Shekoofeh Heidari · Rating 4 out of 5]

خیلی کتاب زیبایی بود
روایت ها از زبان چندنفر به شیوه های مختلف نامه،گفت و گو و...بازگو میشد
کل داستان انگار نامه ای از زندگی شخصیت عنوان کتاب هست که توسط شخص دیگری نوشته شده
فضای داستان برام متفاوت و زیبا بود و اندکی گیج کننده ،چون فراموش میکردم الان درحال خوندن از زبان کدوم یکی از شخصیت ها هستم

[Farzaneh · Rating 3 out of 5]

اول از همه دلم از این حاکم ها خواست که دلش برای مردمش بسوزه بشینه هر حکم اعدامی رو بخونه که کسی بی گناه اعدام نشه دوم اصلا از این گابریل خوشم نیومد چه آدم بزدل و ترسو و پول دوست و دغلی بود و چه اون دختر بی گناه رو گذاشت و رفت در صورتی که می تونست یه زندگی خوب و عادی داشته باشه پدرش چه آدم کولی بود دوستش داشتم از همه بیشتر آقای دکتر آدم خوبی بود باید اون یا پادشاه یا بابای گابریل می شدن شخص اول کتاب 🤣🤣🤣 و جدیدا نمی دونم چرا نمی فهمم منظور و قصد نویسنده از نوشتن کتاباشونو اصلا نمی فهمم چرا نویسنده قلمشو و وقتشو صرف نوشتن داستان همچین آدم بی خودی کرد و نفهمیدم چی به این قفل گشا می دادن اون بدبخت خودشو دار می زد که انقدر ترغیبش کرد تا خودشو دار بزنه

[Laura]

Free download available at Project Gutenberg.

[Samira · Rating 5 out of 5]

این کتاب خاطره گویی دوماست
ولی قلم دوما به سلیقه من معجزه است

[sAmAnE · Rating 3 out of 5]

حس می‌کنم انقدر راوی به خواننده نوید خواندن یک داستان خیلی فوق‌العاده و خاص رو داده بود، داستان پیش نرفت. تجربه‌ی خوبی بود ولی به نظرم یک داستان معمولی از سرنوشت غم‌انگیز مردی به نام گابریل لامبر و داستان عشق نافرجام او...
زمان زندانی شدنش و مواجه شدن با پدرش و در نهایت کاری که پدرش باهاش میکنه خیلی دردناک بود... عمق تنهاییش اون قسمت کاملا مشهود بود...
قطعا هیچی سه تفنگدار نمیشه، نبوغ الکساندر دوما

[Francois BT · Rating 4 out of 5]

“Ainsi je pouvais avoir l’air de dormir à l’ombre de la pile de bois et lui, pendant ce temps, pouvait se pendre au mûrier”
Ahurissant de sortir une phrase pareille

[patissier abricot · Rating 3 out of 5]

il a tout fait pour sa famille c’est tout a son honneur

[Moji · Rating 4 out of 5]

کتاب خوب و کوتاهی بود. ترجمه ی خوب. داستان خوب و سرگرم‌کننده. فرصتی مغتنم برای خواندن متنی از الکساندر دوما بدون نگرانی درباره ترجمه اش.

[Tif · Rating 4 out of 5]

4,5

[Bita Partovi · Rating 4 out of 5]

متن روان و داستان جالبی داشت

[Homunculus · Rating 4 out of 5]

Sehr schöne, aber leider fast unbekannte Novelle von Dumas, in der es um den Galeerensklaven Lambert geht.