Jump to ratings and reviews
Rate this book
Rate this book
Derrocada é o segundo volume da Trilogia do Mal, de Ricardo Menéndez Salmón, iniciada com a obra A Ofensa, que a Porto Editora já publicou.

Uma terrível ameaça recai sobre Promenadia, uma pacata cidade costeira. O Mal irrompe sob a forma de um assassino em série, que seduz vítimas e verdugos, actores e espectadores, transformando-se na sombra da comunidade.
Os pilares de uma sociedade de escassos valores são infectados pela chaga do Terror - um prenúncio da derrocada - a que ninguém, nem mesmo Manila, o cismático polícia encarregado da investigação dos vários crimes, fica imune.
Quem é vítima e quem é carrasco?
Um homem perverso que não tem nada a perder; duas famílias que crêem ter perdido tudo; três jovens que encontram na violência uma forma de expulsar o tédio. Em Derrocada, a única justiça é o horror, a única vocação é a atracção pelo Mal.

Depois do êxito de A Ofensa, considerado um dos grandes livros espanhóis de 2007, Ricardo Menéndez Salmón regressa com um romance perturbante que o confirma como um dos grandes nomes da jovem literatura espanhola.

176 pages, Paperback

First published January 1, 2008

4 people are currently reading
56 people want to read

About the author

Ricardo Menéndez Salmón

37 books55 followers
Nacido en Gijón, en 1971, es licenciado en Filosofía por la Universidad de Oviedo. Escribe en los diarios ABC, El País y La Nueva España, y en las revistas El Mercurio y Tiempo. Autor de un singular libro de viajes, Asturias para Vera (2010), ha publicado los libros de relatos Los caballos azules (2005) y Gritar (2007), y las novelas La filosofía en invierno (1999 y 2007), Panóptico (2001), Los arrebatados (2003), La noche feroz (2006; Seix Barral, 2011), la denominada Trilogía del mal —que incluye las novelas La ofensa (Seix Barral, 2007), Derrumbe (Seix Barral, 2008) y El corrector (Seix Barral, 2009)— y La luz es más antigua que el amor (Seix Barral, 2010). Saludada con grandes parabienes por la crítica, su obra lo ha convertido en uno de los escritores más prestigiosos en el panorama de la narrativa contemporánea española. Traducida al catalán, francés, italiano, neerlandés y portugués, su obra ha recibido premios como el de la Crítica de Asturias, el de la Crítica de la Feria del Libro de Bilbao, el Casino de Mieres de Novela, el Qwerty de Barcelona Televisión, el Juan Rulfo de Relato, el Llanes de Viajes y el Premio Cálamo «Otra mirada».

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
13 (9%)
4 stars
38 (28%)
3 stars
52 (38%)
2 stars
19 (14%)
1 star
13 (9%)
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
Profile Image for Isaac Clemente ríos.
262 reviews24 followers
March 23, 2021
La prosa de Menéndez Salmón es elegante e inteligente, de eso no peca el volumen.

Si la novela hubiese terminado en la primera parte, mi valoración habría sido distinta. El tema está bien planteado en la misma, los personajes están definidos, la trama evoluciona de una forma inteligente y lógica. El autor crea un mundo y una serie de premisas con los que consigue suspender la incredulidad del lector. Se trata de un asesino en serie al que la policía intenta dar caza.

Y en la segunda parte uno espera que la cosa siga por donde venía, pero el autor se inventa otra cosa, con otros personajes. En esta parte el apego a la realidad es menor y las disquisiciones morales y filosóficas aumentan. Ya no es una novela, es otra cosa. Y es otra cosa que me interesa cada vez menos, porque no me importan los discursos moralizantes del autor, yo quería saber lo que sucedía con Manila, el personaje "bueno" de la primera parte.

A pesar de que la segunda y la primera parte no tienen un nexo lógico a nivel argumental (está cogido con alfileres, nunca mejor dicho), el autor intenta resolver ambas tramas en la tercera parte con desigual acierto. Muchas preguntas quedan sin respuesta, o la respuesta es insatisfactoria (el amor de la mujer por el asesino no se justifica bien) y otras tantas preguntas son irrelevantes.

La novela es una serie de preguntas sobre el mal, incardinadas en dos tramas que no se entienden bien juntas y ejecutadas un poco a la remanguillé.

Mi nota 5/10.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Repix Pix.
2,552 reviews542 followers
June 18, 2020
Con un dominio del lenguaje como hay pocos, no ha conseguido que las tres partes tuvieran el mismo peso ni interés.
Profile Image for Getzemaní.
182 reviews24 followers
August 21, 2021
La verdad disfruté mucho los libros de Ricardo Menéndez Salmón, vale la pena seguirle la pista a este autor.
Profile Image for André.
2,514 reviews33 followers
February 5, 2023
Citaat : Er was één enkel sleutelwoord: angst. Ze flirtten met woorden als vrees, ongerustheid en spanning, maar angst won het. Het scheen hun zo een volmaakt, zo mannelijk woord, zo helder als een lichtspeer in het water van een put, als een kristallen lans die in de opvattingen van Promenadia werd gestoken, in de tot op heden uitgestelde roos van zijn begeerte, van zijn gouden middelmatigheid.
Review : Het stadje Promenadia is in de greep van een seriemoordenaar. Zijn gruwelijke en willekeurige moorden op diverse categorieën van slachtoffers houden iedereen gevangen in angst. Toch oefent het geweld op sommige inwoners vreemd genoeg ook een bizarre aantrekkingskracht uit. Zo willen drie studenten net als de seriekiller zoveel mogelijk dreiging en angst veroorzaken. Ze plannen een bomaanslag. Een zwangere vrouw, die in de ban van de seriemoordenaar komt, verlaat haar man voor hem. Haar man, Manilla is een van de agenten die de dader moeten opsporen.



Ricardo Menéndez Salmón heeft met Instorten een indrukwekkend boek geschreven waarin hij zowel slachtoffers als daders aan het woord laat. Het verhaal is heel thrillerachtig opgebouwd maar het voornaamste aspect is toch het uitdiepen van de karakters en de filosofische denkpistes uitspinnen over de aantrekkingskracht én de invloed van het kwaad op slachtoffers, daders en toeschouwers. De auteur werkt zijn personages ook verbluffend knap uit en tevens laat hij ook aan de lezers genoeg ruimte om de kracht van de verbeelding te laten werken. Hij schrikt er ook niet voor terug om enkele gruwelijke praktijken van de seriekiller te onthullen, waaronder de gruwelijke anale verkrachting van een mannelijk lijk. Hij laat zien hoe het ingezet kan worden om betekenis te geven aan een leven. En daarin gaat hij werkelijk heel ver. Hij confronteert de lezer met daden van geweld om uiteindelijk stiekem de onderhuidse vraag te stellen, misschien kunnen bepaalde vormen van geweld zin geven aan een grauw, onopgemerkt leven...?

Het verhaal zit bijzonder ingenieus in mekaar en ik heb het boek dan ook ontzettend graag gelezen, niettegenstaande soms wel lugubere passages.
Profile Image for Vera Baetas.
417 reviews32 followers
January 12, 2018
Devidamente uma grande desilusão. Uma temática tão interessante e o autor é demasiado elitista. Os textos filosóficos cortam a história, que se perde perante divagações e dissertações, tornando o livro confuso e sem nexo. Esperava muito mais, tendo em conta as críticas que recebeu. Estranhamente, lê-se super rápido.
Profile Image for Mariángeles.
13 reviews2 followers
May 15, 2022
¿Por qué he malgastado mi tiempo intentando acabar este truño?
Profile Image for Sakura87.
417 reviews103 followers
March 14, 2013
Il male trova giustificazione nella sua esistenza. Il male non richiede prova ontologica, né riduzione all’assurdo, né fede o profeti. Il male è la sua stessa aspettativa.
La vita mi ha insegnato che è il bene ad aver bisogno di giustificazione. E’ il bene che necessita di un perché, una causa, un motivo. E’ il bene che, in realtà, rappresenta il più profondo degli enigmi.


Le mie recensioni iniziano sempre con un appunto sulla trama. Sempre. Questa volta non sarà possibile.
Perché è un noir, forse direte voi, così ben costruito che anche una sola parola di troppo rovinerebbe il piacere di scoprirlo.
No. Derrumbe illude il lettore di avere una trama, promettendo fin dalle prime pagine un gioco di astuzie tra un onesto detective e un folle assassino che sceglie le sue vittime a caso, lasciando sulla scena del delitto una scarpa della vittima precedente. La prima parte del romanzo ha effettivamente questo filo conduttore, che si interrompe bruscamente quando il killer sceglie di innamorarsi perversamente di una persona molto vicina all'ispettore Manila. Ci si aspetterebbe che la seconda parte prosegua con i tentativi della polizia spagnola di rintracciare l'assassino, ma Menéndez Salmón vira bruscamente su altri personaggi e altri delitti, concentrandosi questa volta su un trio di pericolosi terroristi anarchici, gli Estirpatori, che sfogano sul mondo la violenza tipica di chi ha tutto ma sente il vuoto della società moderna. La seconda parte termina con un terribile attentato, e ricompare l'ombra dell'ispettore Manila: ancora una volta, il lettore si aggrappa alla speranza che la terza parte intreccerà tutti i fili della narrazione pendenti. Ciò non accade: protagonista è questa volta Valdivia, padre della giovane fidanzata di uno dei terroristi, intento a dare un senso alla violenza, all'improvviso diventare donna - una donna perversa, che non riconosce - del suo angelo, a una vita andata in rovina. E ancora una volta ricompaiono Manila e il serial killer, ma non sono più protagonisti, quanto fantasmi che si aggirano sperduti nel romanzo, o forse nell'antologia di tre racconti, chissà, di un autore che probabilmente aveva chiaro il messaggio ma non il modo in cui veicolarlo.
Il termine spagnolo “derrumbe”, fortemente onomatopeico, in italiano significa “precipizio, crollo”. Quel che crolla in questo romanzo, oltre alle vite dei protagonisti, è la comprensione e l'aspettativa del lettore, entrambe messe a dura prova da un noir in cui succede tutto e nulla in meno di centottanta pagine. Menéndez Salmón è una voce coraggiosa, in grado di chiamare le cose con il loro nome, senza pudore e senza temere di recare offesa agli occhi e all’immaginario dei lettori, troppo spesso inclini a storcere il naso innanzi a semplici trivialità quali “cazzo”, “ano” e “merda”. Se è vero che a volte certe descrizioni sfiorano il turpiloquio, la pornografia, all’autore spagnolo va il merito di non tirarsi indietro fronte alla degradazione di menti malate, di aver usato parole affilate come pugnali per descrivere il male in diverse forme. Non gli si può tuttavia scusare la forma incerta di quest'opera, che non si riesce a considerare romanzo né raccolta di racconti correlati, e l'incapacità o forse proprio il disinteresse di incastrare i tasselli, di dare un senso al tutto. Perché anche i tuoi lettori, Menendéz Salmón, desidererebbero un senso, una ragione per ore di lettura che non lasciano niente se non la sgradevolezza residua di scene disturbanti che talvolta ricordano il pulp di Palanhiuk.

Recensione pubblicata anche su http://www.lastambergadeilettori.com/...
Profile Image for Natacha Martins.
308 reviews34 followers
April 14, 2011
O livro está dividido em três partes que têm em comum, para além do Mal e do Medo, Manila, um polícia, pai de uma menina pequena e casado com Mara, grávida do segundo filho do casal.
Na primeira parte, Manila é integrado na força policial destacada para investigar uma série de mortes violentas que têm vindo a ocorrer. O assassino deixa junto a todas as vítimas um sapato da vítima anterior e mata, aparentemente de forma aleatória, sem qualquer razão aparente e de forma extremamente violenta. A narração vai alternando entre a descrição das mortes, a investigação dos crimes e na forma como Manila lida com o medo que um monstro como este provoca. Ricardo Menéndez Salmón explora aqui o medo de perdermos as pessoas que mais amamos de forma violenta e inesperada. Mas não se limita a explorar o medo, explora também a perda e todos os sentimentos que daí vêm. É talvez a parte do livro que mais custa a ler, por ser muitas vezes chocante e por lidar com sentimentos que todos nós podemos conceber.
Na segunda parte do livro três pessoas, disfarçadas de bobos, anunciam publicamente serem os responsáveis pela colocação das agulhas nos pacotes de leite que provocaram algumas mortes e ferimentos graves, sendo este apenas um dos muitos actos de Terror que pretendem levar a cabo. Porquê? Apenas e só porque o podem fazer, porque retiram prazer no medo das pessoas e porque isso lhes dá uma sensação de poder inigualável. Violência arbitrária e gratuita é o que temos aqui. Esta parte da história para mim não foi tão envolvente, não sei bem porquê, mas não a senti muito credível.
Na terceira e última parte, as duas histórias anteriores caminham paralelamente para um fim. É um desfecho feliz? Infeliz? Não sei, muitas vezes o que se tem não é uma coisa nem a outra, é apenas e só um desfecho, uma espécie de trégua ao sofrimento que se vive.

É um livro que pode ser chocante e desconfortável mas que, curiosamente a mim me deixou um pouco indiferente e, mais por isso do que pelo que ia lendo, me senti desconfortável. Porquê a indiferença numa leitura assim? Por um lado porque acho que a violência é algum tão presente no nosso dia-a-dia, principalmente através das notícias, mas também nos livros que lemos e nos filmes que vemos, que se torna mais difícil emocionarmos-nos com ela. E aperceber-me disso deixou-me desconfortável. No entanto, em minha defesa, que aparentemente corro o risco de me transformar num cubo de gelo, achei a escrita menos bem conseguida. Acho que o que me surpreendeu no A Ofensa foi o facto de a escrita ser mais subtil. Neste segundo volume o apelo ao sentimentalismo é mais notório e talvez por isso tenha ficado mais na defensiva. :)

O problema de RMS com os pontos finais persiste mas estranhamente, neste livro, fiquei até com a sensação de ideias sucintas, passadas através de frases curtas. Folheando o livro para tirar as teimas apercebo-me, agora e não durante a leitura, que RMS não tem meio termo, ora usa frases muito curtas, ora escreve autênticas teses entre um ponto final e o outro. Aparentemente neste as frases curtas devem estar em maioria.

É um livro que se lê num ápice e que nos mantém interessados até à última página e que faz uma reflexão muito interessante sobre o Mal, na sua forma mais pura e assustadora. Recomendo-o! ;)
Profile Image for Célia | Estante de Livros.
1,188 reviews275 followers
January 12, 2016
Derrocada é o segundo volume da Trilogia do Mal, do espanhol Ricardo Menéndez Salmón, sendo o primeiro A Ofensa, que foi um dos livros que mais gostei de ler em 2009. Apesar de fazer parte da mesma trilogia, a única coisa que este Derrocada tem em comum com o anterior é o tema comum, o Mal, podendo ser lido em separado.

Este livro, dividido em três partes, conta-nos pedaços da história de várias personagens, marcadas pela presença do Mal, numa das suas várias formas. A primeira parte acompanha um assassino em série e os polícias que o perseguem; na segunda parte, um grupo de jovens tenta sobressair através de actos criminosos, sem motivo aparente; na última, famílias disfuncionais tentam encontrar o seu rumo no meio de tantas desgraças. As três partes estão interligadas não só pelas personagens em si, mas também pelos acontecimentos que vão tendo lugar.

Tal como disse, apenas conhecemos pedaços das histórias destas pessoas, vislumbres daquilo que elas são e aspiram a ser. É este o estilo do autor, e concordo que muitas vezes não é preciso saber-se tudo para ficarmos com uma visão geral bem perto do que o autor pretende. Apesar de as histórias estarem, de certo modo, relacionadas, são ainda assim desconexas… e esta falta de enfoque numa única história, mesmo havendo um fio condutor (estrutura certamente propositada da parte do autor), não funcionou muito bem comigo. Senti-me um pouco alienada em relação ao destino das personagens e às suas acções, e tenho a impressão que não consegui apreender a mensagem na sua totalidade. O Mal é inerente ao ser humano, está presente na nossa sociedade sob várias formas, mas a visão menos optimista já demonstrada em A Ofensa é aqui levada a um extremo, e não me conseguiu transmitir o raio de luz que vislumbrei no trabalho anterior.

Ricardo Menéndez Salmón escreve muito, muito bem. Extremamente gráfico ou genialmente subtil, é uma escrita que cativa e enreda o leitor, e que o marca. Tive pena que a história não me tivesse cativado como esperava, mas ainda assim é um livro que penso que pode agradar a muitos leitores.
Profile Image for La Stamberga dei Lettori.
1,620 reviews145 followers
March 20, 2013
Le mie recensioni iniziano sempre con un appunto sulla trama. Sempre. Questa volta non sarà possibile.
Perché è un noir, forse direte voi, così ben costruito che anche una sola parola di troppo rovinerebbe il piacere di scoprirlo.
No. Disgraziatamente, la trama in Derrumbe è solo promessa: un gioco di astuzie tra un onesto detective e un folle assassino che sceglie le sue vittime a caso, lasciando sulla scena del delitto una scarpa della vittima precedente. La prima parte del romanzo ha effettivamente questo filo conduttore, che si interrompe bruscamente quando il killer sceglie di innamorarsi perversamente di una persona molto vicina all'ispettore Manila.

Continua su:
http://www.lastambergadeilettori.com/...
Displaying 1 - 13 of 13 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.