دشت ارژن: مجموعه‌ی اشعار ۱۳۶۰-۱۳۶۲

by سیمین بهبهانی

125 pages

First published April 1, 1983

About the author

English profile: Simin Behbahani

Reviews

[ZaRi]

با قدم های کولی دشت بیدار می شد
با زلال نگاهش برکه سرشار می شد
لب زهم باز می کرد کهکشان می درخشید
موی بر چهره می ریخت آسمان تار می شد
تیغه اعتمادش-در دو پستان نهفته
با دل نابکاران غرق پیکار می شد
یال اسبش که می تاخت باد را شانه می زد
ضرب نعلش که می کوفت رقص تا تا ر می شد
میش آینه چشمی-همچو بختش به دنبال-
پوستش زیر انگشت موج پندار می شد
با سر انگشت دل را در تن ترکه می راند
هر سبد شعر واری عشق و ایثار می شد
سال و ماهی شکیبا ترکه در ترکه می بافت
گا گاهی به سودا سوی بازار می شد
هر رگش جویباری گرم و پر جوش و جاری-
جان بدان چهره می بود گر پدیدار می شد
در شرابش سواری خوابدارو پراکند
می زد و نرم نرمک سر گرانبار می شد
دشت مانده ست و کولی اسب و میش و سبدها
مرگ خوابیست-هیهات- کاش بیدار می شد

[Bahman Bahman · Rating 2 out of 5]

دوباره می‌سازمت وطن!
اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می‌زنم
اگرچه با استخوان خویش

دوباره می‌بویم از تو گل
به‌میل نسل جوان تو
دوباره می‌شویم از تو خون
به‌سیل اشک روان خویش

دوباره یک روز روشنا
سیاهی از خانه می‌رود
به شعر خود رنگ می‌زنم
ز آبی آسمان خویش

اگرچه صدساله مُرده‌ام
به‌گور خود خواهم ایستاد
که بردَرَم قلبِ اهرمن
به‌نعرۀ آنچنان خویش

کسی که « عظم رمیم» را
دوباره انشا کند به لطف
چو کوه می‌بخشدم شکوه
به عرصۀ امتحان خویش

اگر چه پیرم ولی هنوز
مجال تعلیم اگر بُوَد
جوانی آغاز می‌کنم
کنار نوباوگان خویش

حدیث «حبّ‌الوطن» ز شوق
بدان رَوش ساز می‌کنم
که جان شود هر کلام دل
چو برگشایم دهان خویش

هنوز در سینه آتشی
به‌جاست کز تاب شعله‌اش
گمان ندارم به کاهشی
ز گرمی دودمان خویش

[Rez · Rating 4 out of 5]

چو تخته‌پاره بر موج
رها، رها، رها، من

[امیریحسین آقامحمدی]

نه بسته ام به کَس دِل نه بسته کَس به من دِل
چو تخته پاره بر موج ، رها ،رها، رها، من