Alfonso Daniel Manuel Rodríguez Castelao, nado en Rianxo o 29 de xaneiro de 1886 e finado no exilio en Buenos Aires (Arxentina) o 7 de xaneiro de 1950, está considerado o Pai do nacionalismo galego. Castelao foi un intelectual comprometido coa terra e co país. Na súa persoa reuníanse as facetas de narrador, ensaísta, dramaturgo, debuxante e político galego, chegando a ser a figura máis importante da cultura galega do século XX. Ademáis, estudou medicina, pero confesaba: "Fíxenme médico por amor ao meu pai; non exerzo a profesión por amor á humanidade".
Foi homenaxeado co segundo Día das Letras Galegas, no ano 1964. En decembro de 2011 a Xunta de Galicia declarou a súa obra como Ben de Interese Cultural inmaterial.
A Real Academia Galega de Belas Artes dedicoulle o Día das Artes Galegas 2016 polos "extraordinarios méritos artísticos" da súa obra.
Ás veces, un obxecto trasfórmase nun símbolo. Claro que un libro non vos é un obxecto calquera. Pero ningúen dubida do que significa Cousas para un galego: Castelao morreu hai moito tempo, a era de emigración pasou hai anos e anos... o que non pasou, o que non morreu, é a impronta da miseria. Seica o pasado define o que somos agora, que esta idea non é ningunha tolemia. Por iso, a quen queira coñecernos, alén dos clisés, das trapalladas dos anuncios de Gadis (que son medio en broma, penso), velaquí unha mostriña de hoxe reflectada nun antes.
Dos días. Eso es lo que me ha durado ‘Cousas’ de Castelao. Tan solo 48 horas. Y podía perfectamente haberlo leído del tirón pero decidí dosificarlo.
Este gran clásico de las letras gallegas del s.XX es un caramelito. De la primera a la última página. Del primer al último cuento. De la primera a la última cosa.
Cuarenta y cinco mini relatos ilustrados (¡de entre una y tres páginas!) cargados de poesía, de lirismo, de costumbrismo, de amor y cariño por Galicia. Tristes, tiernos y emotivos.
Y, pese a sentir cierta pena por no poderlo leer en gallego, debo decir que Castelao me ha cautivado.
Esto sí que es un ‘Galicia calidade’ en toda regla.
Of all the short stories, ‘close to nature’ is definitely my favorite. Some of them felt less deep than others, though others were very heart wrenching and beautiful, I’m glad to have read them!
‘“Didn’t you know? I’ve had a baby.”
And everybody bursts into laughter because people can no longer be moved.’
Provavelmente um dos maiores descobrimentos literários nom só do ano, senom da minha vida. Ja sabia desde hai bastante tempo da existencia de Castelao e da sua importancia na literatura galega, pero nom podia esperar que atoparia ao lé-lo umha cousa (nunca melhor dito) tam boa. En Cousas a singeleza e sobriedade do estilo vam da man cum carinho inmenso por aquilo que se está a relatar e sobre tudo polas persoas destes relatos. E asi, bastam as breves historias, as belas ilustrações e as verbas brilhantes de Castelao para criar umha obra genial e para namorar-se das suas personagens, da terra, do mar e da lingua.
Este libro son retazos dunha vida. Pequenas historias acompañadas de fermosos debuxos sobre o cotián e os seres que nos arrodean. Moi bonito, recomendo!
"Os homes andan ao seu e non reparan na outra dor, na dor humán que sinten os animales de Deus. (...) Eu quero que todos seipan iste conto: Unha vez había dous bois que xa eran moi velliños e que traballaran xuntos toda a súa vida. O amo vendéunos para matar e tiveron que arredarse para sempre... E din que no intre da despedida díxolle un ao outro: - Adéus, meu compañeiro, e deica a feira de Soutomaor. (Na feita de Soutomaor había mercado de coiros)."
Me encantó este libro. Los cuentos de los que se compone tienen una potencia narrativa que te deja literalmente sin palabras.
Pero la cosa que más me gustó es que lo leí sin hablar gallego, así que fue un poco como volver a la infancia, volviendo a buscar el significado palabra por palabra, lo cual - yo creo- añadió aún más suspenso a la lectura.
Por eso lo recomiendo a todos los lectores, gallegos y no.
Mítico e parece que atemporal para a cultura galega. Pásase moi ben lendo as historias do pobo que mostra Castelao. Tamén quedei con moitas das mensaxes que transmite.
" A paz virá cando os homes todos queiran ser burros "
Leer este libro resulta un placer para los sentidos. Cada relato tiene un sabor, olor o sonido distinto. El regusto amargo de la partida, el olor a tierra mojada o el susurro de las olas del mar, están presentes en este conjunto de textos que Castelao reúne para retratar la Galicia y los gallegos de principios del siglo XX. Las ilustraciones que acompañan a cada escena, tan sencillas, tan inocentes, ayudan a generar al lector una imagen todavía más nítida de lo que se narra en cada pasaje. Este es, por tanto, como un pequeño "libro de horas" en el que podemos encontrar representados los modos de vida y creencias de una sociedad que cambió a marchas forzadas. Ojalá el texto fuese más extenso, para poder disfrutar más tiempo de su lectura.
Castelao sabe decir muchas cosas y hacer sentir otras tantas con apenas un puñado de palabras. Su lenguaje poético hace que te sumerjas de lleno en la época, en su pueblo y entre las gentes que lo habitan. A veces con humor, otras con algo de misterio, inquietud, ternura o nostalgia, los brevísimos relatos presentados en Cousas son como un diminuto universo al que viajas un brevísimo instante, algo que lo hace doblemente mágico.
Preciosos los cuentos breves ilustrados de Castelao, traducidos por @domingovillar y Luis Solano en esta estupenda edición de @LibrosAsteroide; un auténtico símbolo de la cultura gallega.
No sé si Galicia en los años veinte era así, imagino que sí, pero me parece una manera buenísima de contarlo; dibujos, capítulos-cuento independientes y muy cortitos que son una descripción por fragmentos que dan una idea amplia del conjunto, que no deja de ser la gente y la tierra. Sí es verdad que hay cuentitos que no tienen una ubicación tan definida. Me ha gustado muchísimo, las historietas son entretenidísimas y visualmente preciosas. A veces hasta te ríes.
Quiero ver si lo puedo leer en gallego, igual más o menos.
M'ha encantat. Es tracta d'una mena de recull socio-antropològic de la Galícia del segle XIX o XX. Castelao descriu sa terra amb relats breus en els quals explica una petita historieta de quotidianitat.
Inclasificable. Historias muy de la tierra. Muy de Galicia. Una prosa maravillosa. lectura de lenta, de disfrutar, de sacar el licor de cada párrafo. Gente del pueblo, humildes. Estampas mínimas de aquella Galicia de inmigrantes, hombres que marchan lejos para encontrar algo que desconocen. Retazos de enamorados, párrocos de misal en mano. Pobres muy pobres. Los retornados de las américas. Comicidad y en ocasiones tragedia. Un librito muy inmenso que atrapa. www.preferirianotenerqurhacerlo.wordp... www.enbuscadeaquellanoche.wordpress.com
4.5/5. Marabilla de libro! Rápido de ler, porque os relatos son moi curtos, pero moi enxeñosos! Castelao definitivamente tiña un sentido do humor moi bo, 100% recomendado ler esta obra de arte xd
Primeiro livro que li no idioma galego, presente de uma querida amiga de lá. É um livro maravilhoso composto de relatos escritos numa prosa mui concisa, intensa e substancial, direto ao ponto, e com um lirismo saliente que expressa com profundidade a realidade essencial, a idiossincrasia do povo galego. Cada um dos quarenta e cinco contos é acompanhado por um desenho do autor que ressalta o momento culminante do conto.
Ler este libro foi como ler poesía en prosa. O xénero lírico diferénciase do narrativo porque céntrase en describir emocións ou ideas e, habitualmente, faise en verso. Ben, cada un dos contos deste libro consegue contar unha historia que te transimete un sentemento, unha idea ou unha reflexión que nunca che deixa indiferente, mesturando á perfección, dende o meu punto de vista, a esencia da lírica cos textos narrativos.
😍 Namorei. Marabilla. En tan pouquísimas palabras, Castelao sabe facer sentir ao lector e introducir cr��tica social e crítica aos comportamentos humanos. Todos os contos son tristes, nostálxicos, e a maioría falan da historia de persoas nas que ninguén repararía, das que ninguén contaría nada, e Castelao consigue sacala adiante fermosamente. Que máis Castelao
He demorado mucho esta lectura y me arrepiento de haberlo hecho. Qué maravilla. Con tan pocas palabras poder contar tantísimo. Relatos tan breves como intensos que crean una imagen clarísima de lo que quería mostrar el autor. Me quedo sin duda con el cuento de la Condesita y con la carcajada tan sorprendente que me ha arrancado.
3° de mis #librosen2022. "Cosas". Escrito en la década de 1920 por Castelao y publicado por @librosdelasteroide en esta edición de 2021. 1.143 #páginasleídasen2022. Me descubrieron esta pequeña joya en "La estación azul", el programa de literatura de RNE, y pocos días después, paseando por una librería, me hice con ella para una de esas lecturas entre tocho y tocho. "Cosas" es un conjunto de cuentos breves -dos o tres páginas por cuento- escritos e ilustrados por Castelao, influyente intelectual, sociólogo, caricaturista, investigador y padre del galleguismo moderno, "el hombre más popular de la Galicia de su tiempo". Sus poco más de cien páginas, retratan la vida de gente común en la Galicia de principios del siglo XX, una vida que nos llega junto a una cuidada denuncia social, y digo cuidada porque un grito se puede escupir a la cara de alguien, pero también se puede camuflar bajo una frase como "La llaman la «Marquesiña», pero sus piececitos jamás se calzaron". «Cousas» es un pequeño Manhattan Transfer de burros en vez de taxis, de torres de campanarios en vez de rascacielos y de gallegos en vez de neoyorquinos; un conjunto de relatos cargado de pobreza pero también de dignidad y honor donde emigrantes luchan con inmigrantes por ser los menos miserables y donde sabemos de los ricos por lo que los pobres cuentan de ellos
Libros del asteroide rescató esta obra de Castelao hace unos años en la que el autor en relatos cortos con ilustraciones hechas por el mismo nos muestra la Galicia de inicios del siglo pasado de una forma brillante. Castelao fue una de los gallegos mas célebres de aquella época y es que además de su faceta de escritor también era médico, ilustrador y incluso se metió en politica y tuvo que exiliarse a Argentina tras la guerra civil. La verdad es que al menos yo tengo la sensación que se ha quedado en el olvido al menos entre los lectores en castellano, no sé si en Galicia seguirá siendo leída su obra de una forma mas activa. A mi tras leer estos relatos me han quedado ganas de poder leer mas de este escritor. Para completar la lectura esta edición de cosas trae un prologo de Domingo Villar escrito poco antes de su fallecimiento lo que me ha dado un golpe de tristeza viendo como nos presentaba a Castelao a los lectores.
・ 。゚ Ler a Castelao e sentir unha homenaxe a Galicia. Nunca me deu por ler nada do autor e grazas a unha lectura conxunta quixen darlle unha oportunidade.
・ 。゚ E incríble que nun libro tan pequeniño teña tantas “cousas” interesantes. O don que tiña Castelao foi que con poucas palabras era capaz de contar moito.
・ 。゚ Resultoume curioso que o tema da morte está presente nunha gran parte dos relatos. E gustoume que tratase con crítica as grandes clases sociais, e con humor, nostalxia e tenrura, temas relixiosos e tamen a emigración.
・ 。゚ Os debuxos son unha obra maestra. Teño que volver ao museo de Pontevedra para ver con mais calma a “Colección Nós”. Se nunca vichedes a exposición tedes que ir.
・ 。゚ Os relatos que mais me gustaron foron: - A Marquesiña - Onde hai un cruceiro - O “Rifante” - Dous vellos que tamen tiveron mocedade - Vou contarvos un conto triste
Genial colección de relatos breves de Castelao acompañados de dibujos suyos. Lleno de sorpresas, giros, imágenes fantásticas, tremendistas, de superstición y un mundo rural ajeno y viejo pero presente. La emigración a América, la pobreza, el campo y el mar. Castelao consigue reflejar por medio de relatos que giran en torno a la realidad gallega de principios del siglo XX reflexiones a la vez universales.