Íslensk klassík Forlagsins. Sjaldan hefur íslenskur höfundur slegið jafn rækilega í gegn og Pétur Gunnarsson með þessari leiftrandi skemmtilegu skáldsögu. Uppvaxtarsaga Reykjavíkurdrengsins Andra Haraldssonar er saga einstaklings í mótun, í borg sem líka er í mótun og landi þar sem stórstígur nútíminn skekur stoðir samfélagsins, enda varð hún strax við útkomu saga heillar kynslóðar Íslendinga.
Pétur received his Master's degree in Philosophy from the Université d'Aix-Marseille in 1975. His first work, the poetry book Splunkunýr dagur (A Brand New Day) was published in 1973, but before then Pétur's poems had been published in Tímarit Máls og menningar. The novel Punktur punktur komma strik appeared in 1976 to acclaim, the first of four books about the boy Andri. A film by Þorsteinn Jónsson, based on the book, also became highly popular in Iceland. The last book about Andri, Sagan öll (The Whole Story), was nominated for the Nordic Concil's Literature Prize in 1987. Pétur has brought out a number of other novels, two of which have been nominated for the Icelandic Literary Prize.
Amiért rögvest jóvá is írtam neki fél pontot*. Különben meg ez se az a csontvázig csupaszított irodalmi textúra, mint amit skandináv barátainktól megszoktunk, de oda se neki. Mert különben meg jó anyag. Ifjúkor Izlandon, kis történelmi háttér-ezmegazzal, aminek értékét igazándiból az adja, hogy nem nagyon veszi komolyan magát. Infantilis asszociációi, kellemesen kaotikus szituációi helyenként prágai hangulatot árasztanak - élveztem a vele való kokettálást. Elképzelhető, hogy két hónap múlva halvány gőzöm se lesz, miről volt benne szó (izlandiakról, kamuzom majd be, ha kérditek), de arra emlékezni fogok, hogy nagyon szórakoztatónak találtam.
* Tudom, goodreadsen nincs fél pont. De tudjátok mit? Mégis van.
Hangulatos kis könyv, néhol kifejezetten jól elkapott gondolatokkal, szaggatott, de még pont nagyon élvezhető stílusban. Viszont valahogy nem találtam benne az egyensúlyt. Azt hiszem, túl mélynek érzem a hasadékot a regény két lényegi vonása, a politikai-társadalmi szatíra és a felnövéstörténet introvertált világa között. Az első pár fejezeteben, amikor még csak felnőtt szereplőink voltak, kifejezetten erősnek, eredetinek éreztem Pétur Gunnarsson hangját, aztán ezt valahogy kilúgozta a gyerekzsivaly. Tetralógia, szóval még összecsiszolódhatnak ezek a végek; kérdés persze, hogy Magyarországon olvashatjuk-e valaha a folytatást.
Hann horfði á myndina og hugsaði að nú myndi hún velkjast í húsasundum og hellast yfir hana kaffi á kaffihúsum, fisksalarnir myndu nota blaðið til að pakka inn fiski. Á Landsbókasafninu myndi hún lenda í dagbladamöppunni þar sem hver dagur legði nýtt lag ofan á hana og undir henni varu fjallháir staflar. Einhvers staðar í þessum bunka, innan um öll bessi orð, myndir, tunglskot og stríð væri hún - óumbreytanleg. Hún mundi halda áfram að lifa eins og bergmál í hugskoti þeirra sem þekktu hana, en með tímanum myndi losna um tökin og þau myndu sleppa henni.
þessi bók er skemtileg innsýn í menningu ísland á þessum tíma, en vá hvað var erfitt að vita hvaða karakkterar voru hvað og aldur þeirra. Virkar bara eins og myndalbúm þar sem maður fær brot og brot að sjá úr lífi Andra en það er ekkert context gefið manni
Ég get ímyndað mér að stíllinn hafi verið ferskur árið 1976 en hann hefur ekki elst vel. Það er allt í belg og biðu allan tímann og milljón persónur sem eru lítið meira en einhver nöfn eru sífellt að koma og fara þannig maður veit varla hvað er í gangi. Sumar senur eru nokkuð fyndnar en þessi endalausa hnyttni getur verið þreytandi. Helsti kostur bókarinnar er að hún gefur kannski ágæta mynd af tíðaranda eftirstríðsáranna án þess að dásama hann gagnrýnislaust en þegar kemur að svona boomer-uppvaxtarsögum er af nógu öðru að taka.