การตัดเค้กที่ทำนายว่าใครจะกลายเป็นอาชญากร

ケーキの切れない非行少年たち #1

by 宮口幸治 (มิยางุจิ โคจิ), โยซุเกะ (Translator)

เมื่อต้องแบ่งเค้กเป็น 3 ส่วนเท่า ๆ กัน คุณคิดว่าเด็กคนไหนมีแนวโน้มจะเป็นอาชญากร? ไม่ว่าคำตอบของคุณจะเป็นอะไร จงลืมมันให้หมด...

หนังสือ "การตัดเค้กที่ทำนายว่าใครจะกลายเป็นอาชญากร" เล่มนี้ จะพาคุณไปไขปริศนาและสำรวจเงื่อนงำทางจิตวิทยา ซึ่งช่วยทำนายว่าเด็กคนไหนมีแนวโน้มจะแสดงพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อสังคม พร้อมทั้งแนะนำแนวทางป้องกันก่อนจะสายเกินไป "เมื่อมองเห็นทุกอย่างบิดเบี้ยว การฆาตกรรมคือความใจดี"

Genres: Psychology, Nonfiction

232 pages, Paperback

First published July 1, 2019

About the author

　　立命館大學產業社會學院‧人類科學研究科研究所教授。亦為醫學博士、日本精神神經學會專科醫師、兒童心理專科醫師，臨床心理師、諮商心理師。原畢業於京都大學工學院，曾在建設顧問公司上班，轉而攻讀神戶大學醫學院醫學系並順利畢業。於大阪府精神醫療中心等單位任職後，歷經日本法務省宮川醫療少年輔育院、交野女子學院醫務課長等職，自2016年起擔任現職。以兒童精神科醫師的角度出發，從教育、醫療、心理、福祉的觀點針對需要幫助的孩子提供協助，並率領「日本COG-TR學會」，在日本全國各地舉辦教師研習活動。

　　著作有《教室で困っている発達障害をもつ子どもの理解と認知的アプローチ》、《性の問題行動をもつ子どものためのワークブック》、《教室の「困っている子ども」を支える7つの手がかり》（以上為明石書店）、《不器用な子どもたちへの認知作業トレーニング》、《コグトレみる・きく・想像するための認知機能強化トレーニング》（以上為三輪書店）、《1日5分！教室で使えるコグトレ　困っている子どもを支援する認知トレーニング122》、《もっとコグトレさがし算60　初級・中級・上級》、《1日5分教室で使える漢字コグトレ小学1～6年生》、《学校でできる！性の問題行動へのケア》（以上為東洋館出版社）、《不會切蛋糕的犯罪少年》（遠流出版）等書。

Reviews

[Makmild · Rating 4 out of 5]

อาชญากรรมไม่ใช่สิ่งที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า

นี่มันไม่ใช่หนังสือที่ช่วยให้สืบสวนเก่ง แต่เป็นหนังสือที่ช่วยทำให้เราเข้าใจปัญหาสังคมมากขึ้น

ผิดคาดมากๆ คือจากชื่อปกนึกว่าจะขำๆ แต่ข้างในกลับเป็นเนื้อหาจริงจังที่พูดถึงประเด็นอาชญกรเด็กว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร คำพูดของเด็กหรือผู้ใหญ่บางคนหลังก่อคดีแล้วบอกว่า "ไม่เห็นจะรู้สึกผิดเลย" เกิดขึ้นได้จากอะไรบ้าง เราแบบ โห เออ มันเป็นมุมที่เราเองก็ไม่ได้มองเหมือนกัน

นั่นคือกว่าการที่คนๆ หนึ่งจะก่ออาชญากรรมได้มันต้องมีสาเหตุอะไร หรือบางอย่างผิดพลาดมาก่อน และสิ่งที่ดูเหมือนจะผิดพลาดมากที่สุดคือ "การไม่ได้สังเกต" นั่นแหละ

เราค่อนข้างได้มุมมองใหม่กับเล่มนี้พอสมควร มันไม่ใช่การเห็นใจผู้ต้องหาว่าน่าสงสาร แต่มันคือการเข้าใจปัญหาว่าทำไมมันถึงมีการก่อเหตุขึ้นมาได้ ไม่ว่าจะเป็นทำร้ายร่างกาย ล่วงละเมิดทางเพศ หรือลักขโมยก็ได้ หากเราเข้าใจถึงปัญหาเบื้องลึก และสามารถแก้ไขโครงสร้างได้ มันก็จะช่วยลดอาชญากรรม

แน่นอนว่าการแก้ไขโครงสร้างไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะโครงสร้างทางการศึกษาและสถาบันครอบครัว เด็กๆ อยู่ในโรงเรียนก็ต้องการเอาใจใส่ใกล้ชิด แต่ปัจจุบันอาชีพครูเองก็มีข้อจำกัดหลายอย่างด้วยเช่นกัน ยังไม่รวมถึงการพยายามยัดเนื้อหาให้เด็กเรียนมากเกินไปอีกด้วย การจะสังเกตใกล้ชิดว่าใครมีปัญหาเรียนไม่ทัน หรือแม้กระทั่งเด็กคนไหนมีปัญหาจากที่บ้านก็ดูจะไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก

เราในฐานะคนธรรมดาที่อ่านก็รู้สึกว่าเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นมากกว่าเดิม เป็นเล่มที่ดีมากอย่างผิดความคาดหมาย แต่เสียดายวิธีการเล่าซ้ำๆ เยอะไปหน่อย

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

ผู้เขียนสร้างความรับรู้ ตระหนักและเข้าใจผู้ที่มีความบกพร่องทางสติปัญญามากขึ้น
มีประโยชน์อย่างมากสำหรับคนที่ทำงานกับเด็ก ๆ เช่น ครูอาจารย์ พี่เลี้ยง นักจิตวิทยา แพทย์

ถ้าเป็นคนที่บกพร่องทางสติปัญญาอย่างรุนแรง ครอบครัวก็จะรับรู้ได้ทันที
แต่ถ้ามีความบกพร่องทางสติปัญญาเล็กน้อยหรือคาบเส้น อาการแสดงจึงไม่ชัดเจน สังเกตเห็นได้ช้ากว่า

การรู้คิด (executive function) ของคนกลุ่มนี้จะบกพร่องซึ่งสังเกตเห็นได้ตั้งแต่เด็ก ๆ
เมื่อการรู้คิดอ่อนด้อย เด็กจะไม่สามารถอ่านสีหน้าหรือปฏิกิริยาคนอื่นได้ ดูบรรยากาศไม่เป็น ฟังบทสนทนาไม่รู้เรื่อง เรียนไม่รู้เรื่อง สุดท้ายโดนเหมารวมว่าเป็นเด็กมีปัญหา ไม่ตั้งใจเรียน เกเรก็ว่ากันไป

ถ้าโชคดีมีคุณครูหรือครอบครัวใส่ใจ เด็กกลุ่มนี้จะได้รับการบำบัดรักษาทันท่วงที
แต่ถ้าโชคไม่ดี คนกลุ่มนี้มีแนวโน้มก่ออาชญากรรมสูง เพราะไม่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่น ไม่ตระหนักรับรู้ว่าสิ่งที่ทำผิดและส่งผลกระทบตามมา
การบำบัดปกติจะใช้ไม่ได้ผล เพราะสมองส่วนไตร่ตรองรู้คิดบกพร่อง จำเป็นต้องได้รับการดูแลพิเศษ

การช่วยเหลือเด็กเหล่านี้ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากหลายฝ่ายทั้งครอบครัว โรงเรียน สังคม การสนับสนุนจากภาครัฐ
สิ่งสำคัญคือการช่วยกันสอดส่องใส่ใจตั้งแต่ยังเล็ก ๆ และได้รับการดูแลเฉพาะทางตั้งแต่เนิ่น ๆ ให้ผู้บกพร่องทางสติปัญญาได้มีที่ยืนบนโลกใบนี้บ้างสักนิดก็ยังดี

[Mirai · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือที่จะพาพวกเราทุกคนไปช่วยการไขปริศนาพร้อมทั้งศึกษาพฤติกรรมและสภาพจิตใจเชิงลึกของเด็กที่มีแนวโน้มจะกลายเป็นอาชญากรในอนาคต

ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของหนังสือเล่มนี้มานานพอสมควรว่า เป็นหนังสือที่น่าสนใจมากๆ เหมาะกับคนที่ชอบอ่านหนังสือหรือชอบดูหนังแนวอาชญวิทยา การวิเคราะห์ตัวคนร้าย หรือพวก Criminal Profiling พอได้ยินเพียงเท่านี้ เราก็อยากอ่านขึ้นมาทันที

และก็ไม่ผิดหวังค่ะ เล่มนี้อ่านง่ายมาก ง่ายแบบง่ายยยยยย การเล่าเรื่องไม่น่าเบื่อ ผู้เขียนนำเสนอถึงลักษณะเฉพาะหรือข้อบ่งชี้บางอย่างที่ค้นพบในตัวเด็กซึ่งหากครอบครัวหรือโรงเรียนเมินเฉยต่อเด็กเหล่านี้ โดยไม่พาเด็กมารักษาหรือบำบัดอย่างถูกวิธี ปัญหาในตัวเด็กก็จะเกิดการสะสม แล้วทุกอย่างจะสายเกินแก้ กว่าจะรู้ตัวอีกที เด็กคนนั้นก็ถือกำเนิดเป็นอาชญกรคนใหม่เสียแล้ว

ผู้เขียนเล่าทุกอย่างผ่านประสบการณ์การทำงานในสถานพินิจของเยาวชน ผ่านการสังเกต การทดสอบ และการวิเคราะห์ที่หลากหลาย เคสกรณีศึกษาในเล่มจึงมีให้เราอ่านมากมาย ซึ่งเราชอบมากๆ แถมผู้เขียนยังนำเสนอในส่วนของการช่วยเหลือเด็ก การดึงหรือแยกเด็กที่มีปัญหาออกจากเด็กปกติ เพื่อให้พวกเขาได้รับความช่วยเหลืออย่างถูกต้องจริงจังและทันเวลา รวมไปถึงการป้องกันมิให้เกิดอาชญากรเด็กแบบเดียวกันขึ้นมาอีก ซึ่งเป็นอะไรที่ดีมากๆ

[loonchies · Rating 5 out of 5]

“อาชญากรรมไม่ใช่สิ่งที่จู่ ๆ ก็เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า ชีวิตตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนที่ทำความผิดล้วนเชื่อมโยงเป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน”

“เมื่อมองเห็นทุกอย่างบิดเบี้ยว การฆาตกรรมคือความใจดี”

“กว่าเด็กที่กลายเป็นอาชญากรจะได้รับการบำบัดรักษาก็ต้องรอจนกระทั่งทำความผิดแล้วถูกตำรวจจับ และถูกส่งตัวเข้ามาอยู่ในกระบวนการยุติธรรม”

—-

ผู้เขียนเป็นจิตแพทย์ที่ทำงานด้วนนิติจิตวิทยา ซึ่งก่อนหน้านี้เคยทำงานเกี่ยวจิตวิทยาเด็กและวัยรุ่นมาก่อน

——

หัวข้อน่าสนใจดี ~ คนที่บอกว่าตัวเองเป็นคนดีแต่กลับก่ออาชญากรรม, ลักษณะที่มีร่วมกันของอาชญากรเด็ก คนที่ถูกสังคมทอดทิ้ง ปัญหาที่มีถูกมองอย่างไรและแก้ไขแบบใดอยู่ในปัจจุบันแล้วมันใช่ทางที่ดีไหม เราทำอะไรให้ดีขึ้นได้บ้าง ฯลฯ

ทำให้เรามองไปถึงอีกด้านบ้างว่าอยู่ดี ๆ คนเรามันไม่ได้จะไปก่ออาชญากรรมแบบไม่มีเหตุผล … มันมีเรื่องราว มีปัจจัยมากมายที่ทำให้อาชญากรรมอันนึงมันเกิดขึ้นมาได้
ก็เป็นคงามพยายามหาเหตุผลและหลักฐานมาอธิบาย

นี่ก็คิดว่าบางทีมันก็นับว่าเป็นอาการป่วยนึงก็ได้เหมือนกันมั้ง
คนไม่ป่วยก็อย่าไปทำให้เขาป่วย อย่าไปจุดให้มีความคิดและพฤติกรรมป่วย ๆ
ป่วยที่แปลตรง ๆ ว่า “เจ็บป่วย” ไม่ได้หมายถึงในแง่ “ไม่ดี ไม่โอเค ไม่เป็นตามลำนองคลองธรรม”

คนที่ล้มเหลวไม่ใช่คนป่วย เป็นสังคม เป็นเรา เป็นสิ่งแวดล้อม ที่เอื้อนั้น ๆ
บางที “อาชญากร” ก็เป็น “เหยื่อ” มาก่อน วงจรอุบาทว์อะ
แต่ปัจจุบันอาจจะยังไม่มีข้อมูลมากพอ
หนังสือชี้ให้เห็นประเด็ก ที่อาจจะดูเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กลับสร้างปัญหาที่นำไปสู่ปัญหาต่อไปเรื่อ��� ๆ ได้
Prevention & Treatment ก็ต้องจัดการด้วยความระมัดระวัง พอ ๆ กับการจัดการผลกระทบที่เกิดจากอาชญากรรมที่เกิดขึ้นก่อนหน้า
ปัญหาดูซับซ้อน
จะยังไงทรัพยากรบุคคลก็ถือว่าเป็นทรัพยากร
ซึ่งสังคมที่เราอยู่ได้จัดการดูแลเรื่องนี้ดีแล้วหรือยังนะ เราทำอะไรได้ดีกว่านี้ไหมนะ
เหมือน bedsore เน่าตัดทิ้ง แทนที่จะดูแลไม่ให้มันเกิดแต่แรก หรือที่เนื้อเยื่อบาดเจ็บอยู่แล้วให้ดี ให้ฟื้นตัวได้ จะได้ไม่คายจรต้องตัดทิ้ง
สูญเปล่าจริง หรือถูกทอดทิ้งจนสูญเปล่า

—-

เหมือนจะพูดถึงต้นเหตุอาชญากรรม
แต่หนังสือเล่มนี้น่าจะตั้งใจพูดถึงเรื่องจิตวิทยาเด็กและวัยรุ่นให้คนอ่านรู้มากกว่า
ไม่ใช่ว่า “เลี้ยงเด็กยังไงไม่ให้เป็นอาชญากร”
แต่เป็นมาดูสิ “มีปัจจัยทางจิตวิทยาที่น่าจะเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมอยู่นะ เราน่าจะต้องจัดการให้เหมสะสมเป็นคน ๆ ไป แล้วเหจุผลนี้ก็อาจจะเอาไปใช้กับเรื่องอื่น ๆ ในชีวิตได้เหมือนกัน ลองนึกดูสิ”

หนังสือพูดถึงเด็ก แต่บางทีเราก็อาจจะเจอผู้ใหญ่รอบตัวที่มีพฤติกรรมเริ่มต้นปัญหาเล่านี้เหมือนกัน
หรือบางทีเราก็อาจจะเป็นเสียเองในบางโอกาสด้วยรึเปล่า

Analogy มะเร็งกับการปลูกต้นไม้ที่เคยเรียนยังเอามาใช้อธิบายได้หลายอย่าง
เมล็ดจะงอกได้ก็ต้องปลูกมันลงดิน ลงดินเฉย ๆ มันก็ไม่งอก ต้องมีคนรดน้ำพรวนดินไปเรื่อย ๆ ด้วย
มีแต่เมล็ดราดน้ำไปเรื่อย มันงอกได้แต่คงเติบโตได้ไม่เท่าไร
มีแต่ดินกับน้ำก็คงไม่มีอะไรงอก
มีแต่เมล็ดกับดิน ไม่รถน้ำมันก็ไม่งอกเหมือนกัน
บางอย่างมันต้องครบองค์ประกอบไง
ปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้นก็เช่นกัน

อ่านจบแล้วได้มุมมองใหม่ ๆ ที่เอาไปใช้ได้อยู่นะ

—-

บันทึกเกร็ดที่อยากเก็บไว้หน่อย
“คิดหน้าคิดหลัง” aka ทักษะการคิดเชิงบริหาร Executive function ~ บางคนก็คิดไม่ได้
การตระหนักรู้ในตัวเองที่เหมาะสม อาศัยทักษะการรวบรวมข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ
แต่วินัยเชิงบวกอย่างเดียวไม่อาจแก้ปัญหาได้ ~ หาข้อดีแล้วพูดชมซะ ที่แม้จะมาร่วมกับ “การรับฟัง” ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา ~ การเข้าไปช่วยแก้ปัญหาน่าจะมีประโยชน์มากกว่าแค่รับรู้ รีแอค แล่วก็ปล่อยไว้เหมือนเดิม

[Pichaya · Rating 5 out of 5]

…ชอบการเล่าเรื่องที่เรื่อยๆตรงไปตรงมา รวมทั้งเนื้อหาที่อ่านแล้ว เอออ..มันใช่ มาจากคนทำงานจริง ไม่ใด้โลกสวยเน้นออกรายการสัมภาษณ์อะไรงี้ วิธีที่แนะนำก็เอาไปปรับใช้ได้อย่างไม่ยุ่งยากจริง

… จริงๆแล้วเราแทบไม่ได้ทำงานกับอาชญากรเด็กเลย แต่เรื่องตลกก็คือสิ่งที่เขาพูดถึง ก็เป็นสิ่งที่เจอร่วมกันทั้งในตัวผู้กระทำและเหยื่อ หรือคนจำนวนมากก็ควบสองบทในเวลาเดียวกัน

… เขียนเรื่องความนับถือตัวเอง (น่าจะใกล้เคียงกับคำว่า self มากที่สุด) ไว้น่าสนใจว่า ความนับถือตัวเองต่ำไม่ได้เป็นปัญหาเท่ากับ ความนับถือตัวเองที่ไม่ได้ตรงตามความเป็นจริง รับรู้ตัวเองตามความเป็นจริงไม่ได้

…ผู้เขียนให้ความสำคัญกับเด็กกลุ่ม borderline ซึ่งปกติแล้วจะถูกลืม ไม่มีใครมองเห็น ในขณะที่เด็กกลุ่มที่ผลทดสอบออกมาว่าปัญญาอ่อนไปเลย จะได้รับการช่วยเหลือและความเข้าใจจากสังคมมากกว่ามากๆ

ในเล่มเขียนเกี่ยวกับการช่วยเด็กกลุ่มนี้ไว้เล็กน้อย (แต่ก็นับว่ามาก เพราะหาไม่เจอในที่อื่นๆ) แต่จริงๆเค้าออกหนังสือมาหลายเล่มเลยที่เกี่ยวกับวิธีการช่วยเหลือ อยากให้มีคนแปล น่าอ่านมาก 🌟

[DoDo · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้ค่อนข้างน่าสนใจ เป็นอีกเล่มนึงที่ทำให้เห็นมุมมองความคิดและสาเหตุของการเป็นอาชญากร

ปกติหากพูดถึงหนังสือแนวความคิดที่เป็นอาชญากรเล่มอื่นอาจจะเจาะจงไปที่สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดู อะไรที่ทำให้คนๆนึงกลายมาเป็นอาชญากรได้ แต่เล่มนี้มีความแตกต่างหน่อยตรงที่มุ่งเน้นไปที่การทำงานของสมอง ว่าถ้าหากการกระทำไม่ได้ผ่านกระบวนความคิดที่ซับซ้อนจะส่งผลอย่างไรได้บ้าง เช่น ทำให้เลือกที่จะทำผิดได้ง่ายๆเนื่องจากไม่ได้นึกถึงผลหรือความรู้สึกผู้อื่นที่ตามมา หรือตัดสินใจขโมยของคนอื่นแทนที่จะพยายามเก็บเงินด้วยตัวเองเนื่องจากกระบวนการทางความคิดมองเห็นว่านี่เป็นวิธีที่ง่ายๆที่สุดที่จะได้ของมา เป็นต้น

คนเขียนค่อนข้างเจาะจงไปที่การสังเกต มองว่าหากบำบัดอย่างถูกวิธีหรือสังเกตพฤติกรรมแล้วช่วยเหลือก็จะช่วยแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ ภาษาอ่านง่าย มีเคสเปรียบเทียบให้ แต่บางทีก็รู้สึกว่าเนื้อหาเน้นย้ำวนๆไปนิด แต่โดยภาพรวมค่อนข้างชอบมุมมองในเล่มนี้ดี

[J · Rating 3 out of 5]

กึ่งๆเล่าเรื่อง กึ่งๆให้ความรู้
เหมือนมีเพื่อนหรือคนรู้จักเป็นหมอ
แล้วเรากำลังนั่งฟังเขาเล่าเรื่องงานตัวเองอยู่

มันไม่เชิงเป็นองก์ความรู้จ๋าชนิดที่อ่านแล้วคิ้วขมวด
แต่เป็นกึ่งบอกเล่าเรื่องที่คนอย่างเราที่ไม่ใช่จิตแพทย์
หรือชีวิตไม่ได้เกี่ยวข้องกับการรักษาคนไข้จิตเวท
(ที่ส่วนใหญ่เป็นนักโทษ) ได้รู้

และบอกตรงๆว่าในขณะที่อ่าน
เราก็ยังคิดตามไปด้วยว่า
บุคลิกหรือความคิดเราเป็นแบบที่คุณหมอในหนังสือพูดถึงหรือเปล่า
เพราะคนที่มีความบกพร่องทางสมองหรือเป็นออทิสติก
ก็ไม่ใช่ว่าจะมีหน้าตาหรือบุคลิกเฉพาะเจาะจงแบบนั้นเสียทีเดียว
(ตามที่คุณหมอเขียนถึง)

ยิ่งตอนจบเรายิ่งตระหนักว่าจริงๆแล้วการรักษาโรคทางสมองของนักโทษ
ไม่ได้ทำแค่เพื่อให้คนๆนั้นได้มีชีวิตปกติหรือทำให้สุขภาพสมอง-
ความคิดหรือจิตสามัญสำนึกได้กลับมาปกติเหมือนเดิม
แต่การรักษาคนไข้ (ที่เป็นนักโทษ) ที่มีปัญหาทางด้านสมองหรือความคิด
มันเกี่ยวโยงไปถึงเรื่องภาษีและงบประมาณของประเทศด้วย

เออ บอกตรงๆว่าเราไม่เคยคิดถึงจุดๆนี้มาก่อน
ซึ่งจริงๆในประเทศไทยก็อาจจะเป็นแบบนั้น
หรืออาจไม่ได้เป็นแบบนั้น
ตัวเราเองไม่ได้ทำงานหรือมีความรู้ทางด้านนี้ก็บอกไม่ได้

แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดี (ที่เราอาจคิดไม่ถึงจุดนั้น)
การทำให้นักโทษ (ที่ทำให้ประเทศต้องเสียภาษีในการดูแลต่างๆ)
กลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตได้ปกติ ได้กลับมาทำงานได้ปกติและเสียภาษีให้กับประเทศ
จะทำให้ประเทศลดค่าใช้จ่ายและเพิ่มจำนวนเงินเข้าประเทศได้มากขนาดไหน

--------------------------

และยิ่งกว่านั้นคือ ถ้ามีเค้กมาตั้งตรงหน้า
ให้เราตัดในปริมาณที่เท่ากัน
เราก็ไม่มั่นใจว่าเราจะแก้โจทย์นั้นๆได้เสมอไป
และถ้าเราแก้โจทย์นั้นไม่ได้

เราจะเสี่ยงเป็นอาชญากรหรือผู้มีความบกพร่องทางสมองหรือเปล่า？

อันนี้ก็น่าคิด

[Tippy Chee · Rating 5 out of 5]

หนังสือดีมาก ที่ทุกคนควรอ่าน เพื่อเบิกเนตร และเผื่อว่าเราอาจมีโอกาสในการช่วยเหลือใครสักคน

“อาชญากรรมไม่ใช่สิ่งที่จู่ ๆ ก็เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า ชีวิตตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนที่ทำความผิดล้วนเชื่อมโยงเป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน”
เล่มนี้เป็นหนังสือแนวสารคดี เขียนโดยจิตแพทย์ชาวญี่ปุ่น จากประสบการณ์ทำงานในโรงพยาบาลจิตเวช และสถานพินิจเยาวชน บอกเล่าเหตุผลต่างๆ ที่ทำให้เด็กคนหนึ่งลงมือก่ออาชญากรรม ซึ่งเป็นอะไรที่เปิดโลกมากๆ ไม่เคยนึกเลยว่าที่จริงแล้วเหตุผลมันมีอยู่ไม่กี่อย่างเอง อ่านแล้วทำให้เข้าใจมากขึ้น และรู้สึกเห็นใจคนพวกนี้ มันเหมือนเป็นคนพิการทางสมองที่มีจุดพิการเล็กมากๆ จนกระทั่งคนส่วนใหญ่ไม่อาจสังเกตุเห็นได้ แต่ความพิการเล็กๆ นั่นแหละ ที่ทำให้คนพวกนี้ถูกบังคับให้แยกออกจากความปกติของสังคม โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด

อาชญากรเด็ก ป้องกันได้ โดยบรรดาผู้ใหญ่ที่ต้องคอยสังเกตุและให้ความช่วยเหลืออย่างถูกวิธีนี่แหละ

[ด.ญ. ฉ่านี · Rating 3 out of 5]

นึกว่าจะมาฟิวแบบซีรีส์เกาหลีเรื่อง Mouse แต่ปรากฎว่าไม่ใช่แฮะ ออกไปทางการเล่าประสบการณ์และให้ความรู้ไปด้วยมากกว่า ไม่ใช่แนวน่าติดตามน่าตื่นเต้นอะไร

ส่วนตัวให้เครดิตหนังสือตรงที่ทำให้เราฉุกคิดเรื่องความบกพร่องทางสติปัญญา และทำให้คิดว่ามีใครใกล้ตัวบ้างที่เข้าข่าย
ตลอดจนว่าเขาอาจจะมีความบกพร่องในการพัฒนาทักษะด้านไหน

ทีนี้มาถึงเรื่องที่รู้สึกไม่ชอบคือ 1.วนพอยท์เดิม ๆ หลายครั้ง อ่านแล้วน้ำเยอะแบบที่ทำให้เริ่มเบื่่อ 2.มีหลายครั้งที่สิ่งที่บอกไม่ได้อิงจากอะไรที่น่าเชื่อถือ มีการใช้คำอย่าง "ว่ากันว่า" ซึ่งไม่ควรใช้ในการจะ make a point

แต่โดยรวมแล้วอ่านจาก "จากผู้เขียน" ก็ถือว่าผู้เขียนบรรลุเป้าหมายที่เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมานะ เพราะมันทำให้เราตระหนักและพยายามสังเกตคนรอบตัวของเรามากขึ้น แต่เพราะอ่านครึ่งหลังแล้วรู้สึกอยากรีบอ่านให้จบ ก็เลยหัก 2 ดาวละกัน

[Mo Melody · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือที่เปิดโลกด้านการทำความเข้าใจผู้อื่น ที่มีแนวโน้มเป็นอาชญากรมากขึ้น ผู้เขียนทำให้ตระหนักถึงปัญหาที่ก่อให้เกิดความผิดปกติของจิตใจตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก ซึ่งน่าสนใจมาก ทีทั้ง ความผิดปกติบกพร่องด้านการรับรู้ด้านรูปทรง ด้านการสื่อสาร การจินตนาการ รวมถึงด้านอื่นๆที่ไม่ใช่การบกพร่องทางสติปัญญา
อ่านแล้วเข้าใจเจตนารมณ์ของผู้เขียนเลยว่า หากพวกเราในสังคม ได้ตระหนักรับรู้ถึงปัจจัยเหล่านี้ที่เป็นสาเหตุที่นำพาให้เด็กๆ มีแนวโน้มก่ออาชญกรรม เข้าใจและสังเกตการณ์ตั้งแต่แรกๆ จะช่วยลดอาชญากรและ คนบนโลกใบนี้ก็จะอยู่ร่วมกันได้อย่างเข้าใจมากขึ้น

[nana🐱 · Rating 3 out of 5]

คอนเท้นน่าสนใจ ทำให้ได้เปิดมุมมองและทำความเข้าใจในตัวอาชญากรเด็กได้มากขึ้นว่าอาการผิดปกติสมองก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่สำคัญในการก่ออาชญากรรมนอกเหนือจากอาการที่เกี่ยวกับโรคจิตเภท ชอบที่บอกข้อดีของการทำให้อาชญากรกลับมาใช้ชีวิตในสังคมได้ว่าจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศแค่ไหน เพราะเป็นประเด็นที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงเท่าไหร่

แต่ตั้งแต่ช่วงกลางเล่มจนถึงท้ายเล่มแอบเบื่อ เลยใช้เวลานานมากกว่าจะอ่านจบ (ความจริงอ่านจบได้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ดองไว้เหลือประมาณ 5 หน้าเลยมาจบวันนี้...) เนื้อหาแอบวนไปมาจนไม่ค่อยเข้าใจว่าบทนี้จะสื่ออะไร

[ไม่รู้จะตั้งชื่อไรดี ไม่รู้จะตั้งชื่อไรดี · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้ว
ผมว่าเล่มนี้เหมาะกับคนที่ทำงานด้านการศึกษาหรือพวกจิตแพทย์
ชอบตรงเรื่องมองหน้ากันเขาบอกทำนองว่าคนที่มีปัญหาทางด้านพัฒนาการจะตีความผิดไปว่าเขามองหน้าหาเรื่องทั้งที่จริงๆอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้

[Mylove4book · Rating 4 out of 5]

比較像是隨筆的紀錄. 作者主要想說明的應該是, 有部分犯罪者之所以犯罪, 是因為智力障礙, 像是缺乏理解能力之類的. 但這種障礙又不至於糟到影響生活自理, 也不容易讓旁人察覺其智力上的障礙, 進而在適當的時機做出"治療", 導致"病患"最後無法容於社會.
我覺得可以了解作者想表達的意思, 但有比較狐疑的部分: 這些監獄裡面的犯罪少年, 真的有認真在做那些評測問券嗎? 就國中時期的印象, 那些頑劣的青少年不太會乖乖寫評測的......不知道是監獄的環境讓指導員比較有權威性, 還是日本人天性上比較合作(?)

[Emi · Rating 3 out of 5]

子育て中の人やこれから子育てする人、教育に携わる人は特に読むべき。まず知っておくことって大事。それによって救われる人は少なからずいると思う。

[Sara Chen · Rating 4 out of 5]

文字非常簡單、篇幅不長，非常好閱讀的一本書。
基本上這本書是在說明：犯罪的少年並非不知悔改，而是從生理機能來說，一開始就有知能障礙或智能障礙，所以對於社會規範、社會行為、矯正措施都難以理解，甚至不適用。
這些內容都會讓人思考，懲罰真的不是做錯事的解方。
並且這本書點出一個很重要的觀念：並不是「沒有」被診斷出智能障礙，就是沒有智能障礙，而是個人的情形可能無法被測驗方法診斷出精準的結果，並且即便是「輕度」障礙，如果有障礙的部分是關鍵的功能，還是有可能導致個人有嚴重的不適應結果，所以不能以診斷不出來或是診斷為輕度，就當作這個障礙不足以產生影響。

[Aon · Rating 3 out of 5]

3.75

[Alistair · Rating 4 out of 5]

讓罪犯成為納稅人的切入方式，對於預算分配來說確實是個有力的說服方向。

[Jutatip Charoenyingwattana · Rating 5 out of 5]

(Not all) อาชญากรเด็กส่วนหนึ่งเกิดจากความบกพร่องทางสติปัญญา

ปีที่แล้วมี special drama ที่น้องฮิราโนะ โช เล่นเรื่องหนึ่งชื่อว่า seito ga jinsei wo yarinaoseru gakko เป็นเรื่องราวของโรงเรียนที่มีแต่เด็กมีปัญหา วิธีการสอนของครูที่นี่ก็จะแตกต่างจากโรงเรียนอื่น idea การดูแลเด็กในซีรีส์สั้นนั้นคล้ายกันกับหนังสือเล่มนี้เลย

เราชอบที่หนังสือค่อยๆอธิบายสมมุติฐานของคนเขียน ซึ่งมาจากการทำงาน วิจัย เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ต่างๆ มาสนับสนุน ว่าเด็กที่กลายมาเป็นอาชญากรนั้นส่วนหนึ่งเพราะมีการบกพร่องทางพัฒนาการ และ สติปัญญา

ซึ่งเล่าได้ related กับสภาพสังคมต่างๆ ทำให้เราเห็นภาพและคล้อยตามมากขึ้น นอกจากนี้ก็มีการเสนอทางแก้ที่ constructive solution แบบที่ง่ายๆ (ไม่คอนเฟิร์มผล) แต่ดีกว่าไม่มี ถือว่าเล่าได้ครบถ้วน จากภาพเล็กมาจนใหญ่ ขมวดจบได้ครบตรงประเด็นดี และที่สำคัญคืออ่านง่าย สองวันจบ 👏🏻

[Hitomi · Rating 4 out of 5]

ボーダーラインにいる子たちは、目に入らないんですね。たしかに、子供のころには、まるっきり授業を何も理解してない子が必ずいましたが、普通に進級して中学にも通ってました。
その後どうなったんだろう？サポート必要だったのは理解できますが、受けてないだろうな。。。