What do you think?
Rate this book
La oveja negra y demás fábulas
Sucintas, intensas, bellas, reveladoras, deslumbrantes, estas fábulas son una excelentísima muestra del mejor talento de uno de los grandes maestros del relato corto.
Es como si cada historia estuviera contada en un gesto. No hay exceso ni demasía. Hay pulso y sobre todo la fuerza de una creación que irrumpe y transforma.
Augusto Monterroso es uno de los grandes escritores latinoamericanos de nuestro tiempo, que logra seducirnos, de principio a fin, con su prosa rápida y amena.
Es como si cada historia estuviera contada en un gesto. No hay exceso ni demasía. Hay pulso y sobre todo la fuerza de una creación que irrumpe y transforma.
Augusto Monterroso es uno de los grandes escritores latinoamericanos de nuestro tiempo, que logra seducirnos, de principio a fin, con su prosa rápida y amena.
102 pages, Paperback
First published January 1, 1969
32 people are currently reading
1413 people want to read
About the author
Augusto Monterroso
102 books184 followersAugusto Monterroso Bonilla (1921-2003) es la máxima figura hispánica del género más breve de la literatura, el microrrelato, y una de las personalidades más entrañables, no sólo por su modestia y sencillez, sino también por su excepcional inteligencia y su exquisita ironía. Autodidacta por excelencia, abandonó sus estudios tempranamente, para dedicarse por completo a la lectura de los clásicos, que amó con pasión, como a Cervantes, cuyo influjo es evidente en su obra. Guatemalteco de adopción y centroamericano por vocación, dedicó una buena parte de su vida a luchar contra la dictadura de su país, antes de darse a conocer internacionalmente con el cuento «El dinosaurio», que, se dice, es el más breve de la literatura en español. Maestro de fábulas, aforismos y palindromías, su papel docente fue de capital importancia en la formación de los más conocidos escritores hispanoamericanos, y de otras latitudes.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 195 reviews
January 16, 2022
Un libro en el que los cortísimos relatos funcionan como divertidísimos aforismos sobre la conducta humana vista a través de la conducta de los más diversos animalitos.
Y no podía empezar de otra forma que precisamente llamando la atención a través de “un célebre Psicoanalista” sobre lo mucho que podemos llegar tergiversar “el comportamiento animal” o lo peligroso que puede ser satirizar la conducta de aquellos que conocemos. Plasmará en una mosca todo aquello que nos gustaría ser, aun sabiendo que es imposible y que incluso nos haría desgraciados; o en un búho las ansias de salvar a la humanidad pretendiendo que sea lo que no puede ser; o en un grillo lo orgullosos que estamos de nuestras míseras capacidades. También nos hablará a través de un filósofo ecléctico de lo mal que llevamos la existencia de hechos inexplicables y las absurdidades que podemos llegar a aceptar con tal de que sea una explicación, como niños teorizando sobre el origen de los ancianos; hará gala de un maravilloso humor negro, como en esos fusilamientos de las ovejas negras, o lo poco que puede la sabiduría contra el poder de la fuerza, o el padecimiento de los muchos Cristos al llegar a viejos por no haber sido repudiados o ajusticiados…y de su ingenio en los muchos chascarrillos, como el efecto sobre las montañas que tiene hasta un levísimo atisbo de fe, o imaginando a una Penélope que tejía para que Ulises viajara, o la neurosis que padecía un espejo cuando nadie se reflejaba en él… y muchas cosas más que les asombrarán en apenas un par de horas de lectura.
“Todo el mundo sabe que si los Caballos fuéramos capaces de imaginar a Dios lo imaginaríamos en forma de jinete.”Aunque no descarto que todo signifique otra cosa… a ver, son fábulas, qué quieren.
August 30, 2011
"The Fox is Wiser"
One day when the Fox was bored, and somewhat melancholy and money-less, he decided to become a writer, and applied himself immediately to that end, as he loathed the kinds of people who say I am doing to do this or that and then never do it.
His first book did very well a real hit; everyone applauded it, and before long it had been translated (sometimes not very well) into practically every language.
The second was even better than the first, and several North American professors counted among the most illustrious of the academic world of those remote times enthusiastically praised it and even wrote books on the books about the Fox's books.
Thenceforth the Fox justifiably deemed himself satisfied, and the years went by and he published nothing more.
But the others began to murmur, and kept asking, "What's wrong with the Fox?"; and when they met him at cocktail parties they would promptly go up to him and tell him he simply had to bring out something.
"But I've already published two books," he responded wearily.
"And very good they were," they answered, "and that's exactly why you must do another."
The Fox said nothing, but he though: "Actually what they want me to do is to publish a bad book; but I'm too Foxy: I'm not going to."
And he didn't.
A collection of Modernist fables in the same vein as some of Borges' very short stories or Kafka's parables. I love both of those writers when they are writing in this vein, and I really like these stories, too. A few of the fables could have been lifted right out of Borges or Kafka.
I'd never heard of Augusto Monterroso before encountering him in Bartleby & Co., a novel about writing about authors who were part of the Literature of the No. Literature of refusal to engage in the act of creating literature. One day I should write a review for that novel, I loved it. A lot.
The above fable I think is a good example of both this book and the sort of literature Bartleby & Co. is about.
I'll let it stand pretty much on it's own without my words mucking everything up.
One day when the Fox was bored, and somewhat melancholy and money-less, he decided to become a writer, and applied himself immediately to that end, as he loathed the kinds of people who say I am doing to do this or that and then never do it.
His first book did very well a real hit; everyone applauded it, and before long it had been translated (sometimes not very well) into practically every language.
The second was even better than the first, and several North American professors counted among the most illustrious of the academic world of those remote times enthusiastically praised it and even wrote books on the books about the Fox's books.
Thenceforth the Fox justifiably deemed himself satisfied, and the years went by and he published nothing more.
But the others began to murmur, and kept asking, "What's wrong with the Fox?"; and when they met him at cocktail parties they would promptly go up to him and tell him he simply had to bring out something.
"But I've already published two books," he responded wearily.
"And very good they were," they answered, "and that's exactly why you must do another."
The Fox said nothing, but he though: "Actually what they want me to do is to publish a bad book; but I'm too Foxy: I'm not going to."
And he didn't.
A collection of Modernist fables in the same vein as some of Borges' very short stories or Kafka's parables. I love both of those writers when they are writing in this vein, and I really like these stories, too. A few of the fables could have been lifted right out of Borges or Kafka.
I'd never heard of Augusto Monterroso before encountering him in Bartleby & Co., a novel about writing about authors who were part of the Literature of the No. Literature of refusal to engage in the act of creating literature. One day I should write a review for that novel, I loved it. A lot.
The above fable I think is a good example of both this book and the sort of literature Bartleby & Co. is about.
I'll let it stand pretty much on it's own without my words mucking everything up.
January 27, 2019
Nome cimeiro da microficção, mas cuja verve me parece fundamentalmente inconsequente.
September 18, 2020
Deliciosas historias cortas con mucho humor, y algunas referencias a la mitología
February 18, 2018
مجموعة من القصص الذكية والمدهشة .. أو كما قال عنها ماركيز : خطورتها تكمن في الحكمة وراء الكلمات، والجدّ الكامن في الهزل.
June 14, 2019
Тези, които най ми харесаха:
ЗАЕКЪТ И ЛЪВЪТ - любим!
ЖАБАТА, КОЯТО ИСКАЛА ДА БЪДЕ АВТЕНТИЧНА ЖАБА
ДВЕТЕ ОПАШКИ, ИЛИ ЕКЛЕКТИЧНИЯТ ФИЛОСОФ
ШЕБЕКЪТ МИСЛИ ПО ТЕМАТА
ОСЕЛ И ФЛЕЙТА
НЕСЪВЪРШЕНИЯТ РАЙ
ПРОИЗХОДЪТ НА СТАРЦИТЕ
СКОБА
НАЙ-ХИТРАТА ЛИСИЦА
ЗАЕКЪТ И ЛЪВЪТ - любим!
ЖАБАТА, КОЯТО ИСКАЛА ДА БЪДЕ АВТЕНТИЧНА ЖАБА
ДВЕТЕ ОПАШКИ, ИЛИ ЕКЛЕКТИЧНИЯТ ФИЛОСОФ
ШЕБЕКЪТ МИСЛИ ПО ТЕМАТА
ОСЕЛ И ФЛЕЙТА
НЕСЪВЪРШЕНИЯТ РАЙ
ПРОИЗХОДЪТ НА СТАРЦИТЕ
СКОБА
НАЙ-ХИТРАТА ЛИСИЦА
June 14, 2019
„Три задраскани реда са по-ценни от един добавен” – Аугусто Монтеросо
След втора книга на Аугусто Монтеросо това като че ли е изречението, с което той самият най-точно е описал себе си като автор. Наистина не се сещам за други две книги (тази и „Събрани съчинения”), които да са толкова тънички (под 100 стр. без предговорите) и същевременно толкова силни и плътни.
Отвътре ми напира да викна с пълно гърло колко съм щастлива, че Аугусто е срещнал Нева (или обратното, няма значение), но ще се водя от неговия принцип и наум ще задрасквам по три реда.
Накратко: толкова погазен български език ни залива ежедневно отвсякъде, къде твърде умит и претупан, къде прекалено натруфен с евтинѝя и излишни чуждици, къде изсмукан от пръстите, къде откровено неграмотен, че направо притихвам, когато срещна езика (и отношението към него) точно такъв, какъвто го обичам и какъвто трябва да бъде – пипан чисто, чистоплътно дори, с почит, с много уважение, с точните дози смелост, смирение и търпение. В резултат се е получило такова изобилие от съвършенство на превода, че редовно се връщам да прегледам още веднъж току-що прочетена страница, да не би случайно да съм пропуснала някоя находка. Тук последователите са „следовници”; ако на някого му се кашля, той не се прокашля, а „си прочиства гърлото с окашляне” или „кашлюка”; плахо е „несмело”; малкото е „немногобройно”; „овраг”; „животрептущ въпрос”; „едва усетно” ...
След такива книги ми идва да се върна и да оплевя по една звезда от други, които съм оценявала с твърде широки пръсти.
След втора книга на Аугусто Монтеросо това като че ли е изречението, с което той самият най-точно е описал себе си като автор. Наистина не се сещам за други две книги (тази и „Събрани съчинения”), които да са толкова тънички (под 100 стр. без предговорите) и същевременно толкова силни и плътни.
Отвътре ми напира да викна с пълно гърло колко съм щастлива, че Аугусто е срещнал Нева (или обратното, няма значение), но ще се водя от неговия принцип и наум ще задрасквам по три реда.
Накратко: толкова погазен български език ни залива ежедневно отвсякъде, къде твърде умит и претупан, къде прекалено натруфен с евтинѝя и излишни чуждици, къде изсмукан от пръстите, къде откровено неграмотен, че направо притихвам, когато срещна езика (и отношението към него) точно такъв, какъвто го обичам и какъвто трябва да бъде – пипан чисто, чистоплътно дори, с почит, с много уважение, с точните дози смелост, смирение и търпение. В резултат се е получило такова изобилие от съвършенство на превода, че редовно се връщам да прегледам още веднъж току-що прочетена страница, да не би случайно да съм пропуснала някоя находка. Тук последователите са „следовници”; ако на някого му се кашля, той не се прокашля, а „си прочиства гърлото с окашляне” или „кашлюка”; плахо е „несмело”; малкото е „немногобройно”; „овраг”; „животрептущ въпрос”; „едва усетно” ...
След такива книги ми идва да се върна и да оплевя по една звезда от други, които съм оценявала с твърде широки пръсти.
December 18, 2024
Aunque agradezco el sentido del humor en la literatura, y también la sátira, a menudo cuando leo a Augusto Monterroso me acuerdo de algo que Paco Umbral dijo de Francisco Ayala* y pienso: "Monterroso contiene la mínima cantidad de buen escritor que debe darse en un escritor para poder considerarlo bueno" .
Espero que nadie se moleste por este comentario. No creo que valerse de una boutade para sacar adelante un texto sea un recurso que despreciase el propio Monterroso.
*Lo que dijo Umbral de Ayala exactamente fue: "Es la mínima cantidad de escritor que puede darse en un escritor".
Espero que nadie se moleste por este comentario. No creo que valerse de una boutade para sacar adelante un texto sea un recurso que despreciase el propio Monterroso.
*Lo que dijo Umbral de Ayala exactamente fue: "Es la mínima cantidad de escritor que puede darse en un escritor".
October 17, 2019
От басните на Езоп, през Лафонтен, та чак до Монтеросо, се е променило само едно. Гората/ джунглата, където живеят героите на всички тези истории, леко са се модернизирали. Навлезли са във века на технологиите, така да се каже.
Законите на Джунглата вече са цивилизовано разписани в конституции, военни устави и училищни правилници. Лъвове, Овце, Прасета, Жаби, Лисици, Бухали, Маймуни си задават (пост)модерни въпроси. Но в Джунглата оцеляват все така неизменно месоядните, а не тревопасните видове. И който изневери на природата и еволюционната си програма, е просто ”една черна овца. Разстреляли я.”
Монтеросо използва белотата на почти празната страница като концентрирано послание. Няколкото открояващи се, сякаш оцелели по случайност след брутална чистка, изречения дълго ще се въртят из ума като куршуми с неизвестна траектория.
***
"Ако искаш да надвиеш Самсон, съюзи се с филистимяните. Ако искаш да надвиеш Далила, съюзи се с филистимяните. И въобще - съюзи се с филистимяните.”"
“Ако лъвът правеше не това, което прави, а присъщото на Коня, а Конят не правеше онова, което му е присъщо, а това, което прави Лъвът, ..., и така нататък до безкрай, Човечеството може са се спаси, защото всички ще живеят в мир...”
“В началото Вярата местела планини само когато било абсолютно наложително, поради което пейзажът оставал непроменен с хилядолетия.”
Законите на Джунглата вече са цивилизовано разписани в конституции, военни устави и училищни правилници. Лъвове, Овце, Прасета, Жаби, Лисици, Бухали, Маймуни си задават (пост)модерни въпроси. Но в Джунглата оцеляват все така неизменно месоядните, а не тревопасните видове. И който изневери на природата и еволюционната си програма, е просто ”една черна овца. Разстреляли я.”
Монтеросо използва белотата на почти празната страница като концентрирано послание. Няколкото открояващи се, сякаш оцелели по случайност след брутална чистка, изречения дълго ще се въртят из ума като куршуми с неизвестна траектория.
***
"Ако искаш да надвиеш Самсон, съюзи се с филистимяните. Ако искаш да надвиеш Далила, съюзи се с филистимяните. И въобще - съюзи се с филистимяните.”"
“Ако лъвът правеше не това, което прави, а присъщото на Коня, а Конят не правеше онова, което му е присъщо, а това, което прави Лъвът, ..., и така нататък до безкрай, Човечеството може са се спаси, защото всички ще живеят в мир...”
“В началото Вярата местела планини само когато било абсолютно наложително, поради което пейзажът оставал непроменен с хилядолетия.”
June 9, 2023
He tenido una buena racha de libros que me divierten. Además de divertido es, como Rebelión en la granja, un tratado de filosofía política alegorizada con animales. Al ser cuentos cortos la lectura tiene varias capas.
June 21, 2019
Три звездички за басните и още една за самото издание на български и прекрасния, жив превод на Нева Мичева.
November 19, 2016
Colección de microcuentos que van desde dos o tres frases hasta poco más de una página. Algunos son realmente buenos, como "La Fe y las montañas", "El conejo y el león" o "El mono que quiso ser escritor satírico", pero el nivel general es bastante más discreto, lo que lastra la lectura. Más si tenemos en cuenta que los mejores están al principio, lo que hace que pases la mitad del libro pensando "no pasa nada, ahora vendrá otro bueno. No, este tampoco, pero seguro que el siguiente lo será".
June 22, 2023
I enjoyed most of the pieces in this sharp tongued, witty and hilarious collection of modern fables and political satires. Some of my favorites: The Monkey Who wanted to Be a Satirist; Faith and Mountains; The Chameleon Who Ended up Not Knowing What Color to Turn; The Recurrent Saviour; The Monkey Thinks About the Old Theme.
I agree that the best political satirists often appear to be misanthropic, but thet may not actually be so. Aren't fables always open for interpretation?!
I agree that the best political satirists often appear to be misanthropic, but thet may not actually be so. Aren't fables always open for interpretation?!
January 26, 2016
Искам да благодаря на Нева, че прави достъпни за мен такива прекрасни автори като Будзати и Монтеросо.
Три задраскани реда са по - ценни от един добавен е прекрасно мото за книгата.
Прекрасна.
Благодаря
Три задраскани реда са по - ценни от един добавен е прекрасно мото за книгата.
Прекрасна.
Благодаря
June 16, 2020
Este es un librito muy lindo que puede leerse de una sentada. Terminás de comer, leés un poco. Te echás una siesta y, al despertar, te leés el resto.
Todas son "fábulas" muy cortitas que combinan animales, escritores y cierta herencia de las Fábulas de Esopo para contar una historia sencilla que implique algo más; puede ser una ambigüedad, una contradicción, una paradoja, un chiste, una ironía; ese tipo de cosas.
A mi, el género, por lo general me deja gusto sabor a poco. Pero eso es para mi.
Eso dicho, Monterroso le da una vuelta de tuerca al género, el de las fábulas, digo. Y la verdad es que casi todas están buenas. Si no te sacan una sonrisa, te dejan pensando. Me las re imagino para trabajarlas con chicos.
Mis favoritos son los del Mono Escritor, creo.
La que da título al libro, es bastante significativa en esta época:
"En un lejano país existió hace muchos años una Oveja negra. Fue fusilada.
Un siglo después, el rebaño arrepentido le levantó una estatua ecuestre que quedó muy bien en el parque.
Así, en lo sucesivo, cada vez que aparecían ovejas negras eran rápidamente pasadas por las armas para que las futuras generaciones de ovejas comunes y corrientes pudieran ejercitarse también en la escultura."
Todas son "fábulas" muy cortitas que combinan animales, escritores y cierta herencia de las Fábulas de Esopo para contar una historia sencilla que implique algo más; puede ser una ambigüedad, una contradicción, una paradoja, un chiste, una ironía; ese tipo de cosas.
A mi, el género, por lo general me deja gusto sabor a poco. Pero eso es para mi.
Eso dicho, Monterroso le da una vuelta de tuerca al género, el de las fábulas, digo. Y la verdad es que casi todas están buenas. Si no te sacan una sonrisa, te dejan pensando. Me las re imagino para trabajarlas con chicos.
Mis favoritos son los del Mono Escritor, creo.
La que da título al libro, es bastante significativa en esta época:
"En un lejano país existió hace muchos años una Oveja negra. Fue fusilada.
Un siglo después, el rebaño arrepentido le levantó una estatua ecuestre que quedó muy bien en el parque.
Así, en lo sucesivo, cada vez que aparecían ovejas negras eran rápidamente pasadas por las armas para que las futuras generaciones de ovejas comunes y corrientes pudieran ejercitarse también en la escultura."
April 19, 2018
«-Es cierto —dijo melancólicamente el hombre, sin quitar la vis- ta de las llamas que ardían en la chimenea aquella noche de invierno-; en el Paraíso hay amigos, música, algunos libros; lo único malo de irse al Cielo es que allí el cielo no se ve». Augusto Monterroso
October 17, 2023
La oveja negra y demás fábulas es un libro de relatos del escritor guatemalteco Augusto Monterroso, publicado en 1969. El libro es un conjunto de relatos breves –género en el que Monterroso desarrolló la mayor parte de su escritura– en el que el autor parodia a los fabulistas de la antigüedad.
Los relatos de La oveja negra y demás fábulas son a menudo absurdos, irónicos y satíricos. Monterroso utiliza el género de la fábula para criticar la sociedad, la política y la religión.
Algunos de los relatos más conocidos del libro son:
"La oveja negra", en el que un rebaño de ovejas expulsa a una oveja negra por ser diferente.
"El hombre que se convirtió en perro", en el que un hombre se convierte en perro después de ser mordido por uno.
"El hombre que se convirtió en mosca", en el que un hombre se convierte en mosca para espiar a su esposa.
"El hombre que se convirtió en árbol", en el que un hombre se convierte en árbol para escapar de la sociedad.
La oveja negra y demás fábulas es una obra maestra de la literatura latinoamericana. Monterroso es un maestro del lenguaje y del humor, y sus relatos son a la vez divertidos e inquietantes.
Los relatos de La oveja negra y demás fábulas son a menudo absurdos, irónicos y satíricos. Monterroso utiliza el género de la fábula para criticar la sociedad, la política y la religión.
Algunos de los relatos más conocidos del libro son:
"La oveja negra", en el que un rebaño de ovejas expulsa a una oveja negra por ser diferente.
"El hombre que se convirtió en perro", en el que un hombre se convierte en perro después de ser mordido por uno.
"El hombre que se convirtió en mosca", en el que un hombre se convierte en mosca para espiar a su esposa.
"El hombre que se convirtió en árbol", en el que un hombre se convierte en árbol para escapar de la sociedad.
La oveja negra y demás fábulas es una obra maestra de la literatura latinoamericana. Monterroso es un maestro del lenguaje y del humor, y sus relatos son a la vez divertidos e inquietantes.
December 17, 2012
признавам, допрочетох я зад колоната в една книжарница, но просто - оказа се тъй кратка и завличаща, смях си се тихо, разни хора надничаха, а някои басни бяха толкова находчиви и така се прехласвах по магическата способност на автора да изказва много много с малко малко и по това необяснимо за мен качество - лаконично смислен да бъде, завиждаммм.
и признавам, подавах едно ухо на звънливия глас на мария донева, която представяше малката си красива стихосбирка в същата тази книжарница. та колко добре съм осмислила басните, не е ясно, но някои си ги закопчах в паметта чистички, колоритни (благодаря за превода!) и с успешно адресирана поука (хитрата лисица & момчето с прашката)
и признавам, подавах едно ухо на звънливия глас на мария донева, която представяше малката си красива стихосбирка в същата тази книжарница. та колко добре съм осмислила басните, не е ясно, но някои си ги закопчах в паметта чистички, колоритни (благодаря за превода!) и с успешно адресирана поука (хитрата лисица & момчето с прашката)
April 2, 2019
Los cuentos de Monterroso se leen como cuentos infantiles, porque están escritos sencillamente y usando animales de la jungla como protagonistas. Pero ojo: tienen más fondo del que parecen, ya que muchos son crítica o reflejo de la sociedad. La cultura del autor es evidente en estos relatos, donde hace referencia a grandes clásicos de la literatura y a la mitología grecorromana, pero siempre con la sencillez de un texto para niños.
September 1, 2021
"Los animales se parecen tanto al hombre que a veces es imposible distinguirlos de éste ."
Ingenio e ironía.
Las fábulas de Agusto Monterroso tienen una característica especial. Y es que en tan pocas líneas, escritas de manera sencilla nos retrata la naturaleza humana a través de animales de la selva mayormente.
El que haga alusión a libros clásicos, mitologías de una manera breve y consisa es asombroso.
Sin duda quiero leer más de Agusto Monterroso .
Ingenio e ironía.
Las fábulas de Agusto Monterroso tienen una característica especial. Y es que en tan pocas líneas, escritas de manera sencilla nos retrata la naturaleza humana a través de animales de la selva mayormente.
El que haga alusión a libros clásicos, mitologías de una manera breve y consisa es asombroso.
Sin duda quiero leer más de Agusto Monterroso .
November 7, 2016
Mi libro favorito. Cuarenta y pico de textos perfectos desde donde se les mire, ni una sola palabra de más.
December 23, 2017
Favoritos:
*El mono que quiso ser escritor satírico.
*La oveja negra.
*Monólogo del mal.
*Monólogo del bien.
*La honda de David.
*Paréntesis.
*El mono que quiso ser escritor satírico.
*La oveja negra.
*Monólogo del mal.
*Monólogo del bien.
*La honda de David.
*Paréntesis.
February 27, 2024
Monterroso es un indiscutible maestro.
Los microcuentos no son nada fáciles de escribir. Situar al lectorx y desarrollar una trama en tan poquito ya requiere habilidad. Encima de eso aquí también se agrega una moraleja porque lo que está en esta antologías son, como dice el título, fábulas.
Unas son solo juegos de ingenio, hay un homenaje a Rulfo ("El zorro es más sabio") y a Kafka ("La Cucaracha soñadora"), exploraciones de ideas y crítica directa a ciertos aspectos y grupos sociales. Tengo que aplaudirlo en esto último por no caer en críticas abstractas que terminan siendo dirigidas a la nada (vease su cuento de "El mono que quiso ser escritor satírico"), Monterroso sí critica de verdad.
Que sí, hay cuentos que se me fueron entre las piernas como "El apóstata arrepentido", "Pigmalión" y algún otro.
Mis favoritos:
- Prácticamente todos
- Los mencionados más arriba
- El rayo que cayó dos veces en el mismo sitio
- Monólogo del mal
- Caballo imaginando a Dios (Este es tremendísimo)
Y mi indiscutido favorito, uno de mis cuentos en general favoritos de la vida, "El paraíso imperfecto"
Una muy eminente doctora en algún momento recetó un microcuento al día. Me parece buena idea, aunque yo prefiero morirme de sobredosis y releer xd.
Más:
Youtube
Instagram
Los microcuentos no son nada fáciles de escribir. Situar al lectorx y desarrollar una trama en tan poquito ya requiere habilidad. Encima de eso aquí también se agrega una moraleja porque lo que está en esta antologías son, como dice el título, fábulas.
Unas son solo juegos de ingenio, hay un homenaje a Rulfo ("El zorro es más sabio") y a Kafka ("La Cucaracha soñadora"), exploraciones de ideas y crítica directa a ciertos aspectos y grupos sociales. Tengo que aplaudirlo en esto último por no caer en críticas abstractas que terminan siendo dirigidas a la nada (vease su cuento de "El mono que quiso ser escritor satírico"), Monterroso sí critica de verdad.
Que sí, hay cuentos que se me fueron entre las piernas como "El apóstata arrepentido", "Pigmalión" y algún otro.
Mis favoritos:
- Prácticamente todos
- Los mencionados más arriba
- El rayo que cayó dos veces en el mismo sitio
- Monólogo del mal
- Caballo imaginando a Dios (Este es tremendísimo)
Y mi indiscutido favorito, uno de mis cuentos en general favoritos de la vida, "El paraíso imperfecto"
Una muy eminente doctora en algún momento recetó un microcuento al día. Me parece buena idea, aunque yo prefiero morirme de sobredosis y releer xd.
Más:
Youtube
February 15, 2020
Mese a meséről, aki több akart lenni önmagánál
Élt egyszer egy Mese, aki többre vágyott. Felvette hát könyékben kissé kikopott érettségiző öltönyét, és elment egy állásinterjúra.
– Mihez ért? – kérdezték tőle.
– Leginkább állatmesékben érzem otthon magam. Tudja, allegóriák, szimbólumok, emberi tulajdonságok felmutatása állati testekben, szatirikus felhanggal.
– Előző munkahelye?
– La Fontaine-nél gürcöltem évekig. Megbízható cég.
– Távozás oka?
– Valami újat akartam kipróbálni. Nagyobb filozófiai mélység, szélesebb mozgástér, több kísérletező kedv. Tudja, hogy van ez. Időnként kellenek a kihívások.
– Hm. Lehet, szerencséje van. Monterrosónál épp van üresedés.
– Oh! Ezt álmodni se mertem! Meglátja, nem fog bennem csalódni! Nívós kiadóknál jelenek majd meg, több ezres példányszámban!
– Egen. Persze. Azért ennyire ne szaladjunk előre. Van a L’Harmattannak ez a picike sorozata. Pár tucat olvasóval. Kezdetnek talán megteszi.
Élt egyszer egy Mese, aki többre vágyott. Felvette hát könyékben kissé kikopott érettségiző öltönyét, és elment egy állásinterjúra.
– Mihez ért? – kérdezték tőle.
– Leginkább állatmesékben érzem otthon magam. Tudja, allegóriák, szimbólumok, emberi tulajdonságok felmutatása állati testekben, szatirikus felhanggal.
– Előző munkahelye?
– La Fontaine-nél gürcöltem évekig. Megbízható cég.
– Távozás oka?
– Valami újat akartam kipróbálni. Nagyobb filozófiai mélység, szélesebb mozgástér, több kísérletező kedv. Tudja, hogy van ez. Időnként kellenek a kihívások.
– Hm. Lehet, szerencséje van. Monterrosónál épp van üresedés.
– Oh! Ezt álmodni se mertem! Meglátja, nem fog bennem csalódni! Nívós kiadóknál jelenek majd meg, több ezres példányszámban!
– Egen. Persze. Azért ennyire ne szaladjunk előre. Van a L’Harmattannak ez a picike sorozata. Pár tucat olvasóval. Kezdetnek talán megteszi.
June 8, 2024
¡Wow con este libro!
No tienen idea de cómo me gustó. Básicamente es un libro de cortos relatos dentro de los cuales Monterroso reflexiona sobre diferentes cosas como sociedad, religión o incluso la profesión de escritor.
Muchos relatos me dejaron reflexionando lo cual es muy bueno. Augusto Monterroso, en este libro, juega con sus lectores, con sus relatos y con él mismo.
¡Me encantó!
Mis relatos favoritos:
“La fe y las montañas”
“El sabio que tomó el poder”
“Los otros seis”
“La cucaracha soñadora”
“El sabio recurrente”
“El monólogo del bien”
“Paréntesis”
“El zorro es más sabio”
No tienen idea de cómo me gustó. Básicamente es un libro de cortos relatos dentro de los cuales Monterroso reflexiona sobre diferentes cosas como sociedad, religión o incluso la profesión de escritor.
Muchos relatos me dejaron reflexionando lo cual es muy bueno. Augusto Monterroso, en este libro, juega con sus lectores, con sus relatos y con él mismo.
¡Me encantó!
Mis relatos favoritos:
“La fe y las montañas”
“El sabio que tomó el poder”
“Los otros seis”
“La cucaracha soñadora”
“El sabio recurrente”
“El monólogo del bien”
“Paréntesis”
“El zorro es más sabio”
January 8, 2025
Mis favoritos: “El mono que quiso ser escritor satírico”, “El rayo que cayó dos veces en el mismo sitio”, “La rana que quería ser auténtica”, “Sansón y los filisteos”, “Caballo imaginando a Dios”, “El mono piensa en ese tema” y “El zorro es más sabio”.
El que más más más: “El paraíso imperfecto”
—Es cierto —dijo melancólicamente el hombre, sin quitar la vista de las llamas que ardían en la chimenea aquella noche de invierno—; en el Paraíso hay amigos, música, algunos libros; lo único malo de irse al Cielo es que allí el cielo no se ve.
El que más más más: “El paraíso imperfecto”
—Es cierto —dijo melancólicamente el hombre, sin quitar la vista de las llamas que ardían en la chimenea aquella noche de invierno—; en el Paraíso hay amigos, música, algunos libros; lo único malo de irse al Cielo es que allí el cielo no se ve.
September 14, 2024
Wow
Muchas de esta fábulas golpean en seco y frontal.
Me parece maravilloso descubrir que bastantes las había leído en mis libros de primaria y secundaria y no sabía que correspondían a la misma persona, hasta ahora.
#LeyendoAChapines
Muchas de esta fábulas golpean en seco y frontal.
Me parece maravilloso descubrir que bastantes las había leído en mis libros de primaria y secundaria y no sabía que correspondían a la misma persona, hasta ahora.
#LeyendoAChapines
September 22, 2020
En una época donde se perseguía la novela total, Monterroso iba por otras búsquedas. Este libro puede servir para muchos que se dejan sorprender por las historias de pocas líneas.
September 10, 2023
Ingenioso, fabuloso, incisivo, muy recomendable.
May 14, 2018
Pensé que me iba a gustar más.
Monólogo del Mal
Un día el Mal se encontró frente a frente con el Bien y estuvo a punto de tragárselo para acabar de una buena vez con aquella disputa ridícula; pero al verlo tan chico el Mal pensó:
"Esto no puede ser más que una emboscada; pues si yo ahora me trago al Bien, que se ve tan débil, la gente va a pensar que hice mal, y yo me encogeré tanto de vergüenza que el Bien no despreciará la oportunidad y me tragará a mí, con la diferencia de que entonces la gente pensará que él si hizo bien, pues es difícil sacarla de sus moldes mentales consistentes en que lo que hace el Bien está bien y lo que hace el Mal está mal."
Y así el Bien se salvó una vez más.
La cucaracha soñadora
Érase una vez una Cucaracha llamada Gregorio Samsa que soñaba que era una Cucaracha llamada Franz Kafka que soñaba que era un escritor que escribía acerca de un empleado llamado Gregorio Samsa que soñaba que era una Cucaracha.
Displaying 1 - 30 of 195 reviews