مهدی غبرایی در سال ۱۳۲۴ در لنگرود به دنیا آمد. او فرزند محمد غبرایی و فاطمه محمد راسخی است. دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در لنگرود گذراند. در سال ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی لیسانس گرفت. از سال ۱۳۶۰ بهطور حرفهای به کار ترجمه ادبی پرداخت. دو برادر او، فرهاد غبرایی و هادی غبرایی نیز مترجم بودند. بزرگترین برادر او احمد غبرایی و برادران دیگر او حسن، حسین و محسن غبرایی هستند. خواهران او نیز به ترتیب سنی نیره و منیره غبراییاند.
آقای غبرائی دوست داشته نویسنده و فیلمساز بشه اما وقتی نتونسته باز دست از کار نکشیده و مترجم شده است با اینکه در زندگی سختی های زیادی چون زندان و مرگ برادر رو تحمل کرده است.وی عاشق ترجمه و بازآفرینی است و عمر عزیزش را بر سر این کار نهاده است
آشنایی با حال و هوا، روزگار و زندگی مهدی غبرایی - که از بزرگمردان بی ادعای عرصه فرهنگ است- فرصت مغتنمی بود. در خلال این مصاحبه دریافتم که این انسان شریف، بسیار مودب و محترم بیش از آنچه می پنداشتم با ناملایمات روزگار می جنگد تا حاصل عمر خود را از طریق ترجمه آثار برجسته ادب جهان در طبق اخلاص پیشکش هموطنانش کند. جای تعجب است که مترجمی در حد و قواره ایشان هنوز درگیر بدیهیات مسائل مادی یا سر و کله زدن با بدقولی های ناشران یا کج خلقی کارمندان وزارت ارشاد است. چنانکه خود نیز گفته، شاید تنها چیزی که سبب شده مرارت های این مسیر سخت را تاب آورد، عشق و علاقه وافرش به قلم ورزی و ترجمه و تالیف است و بس. چه سعادتمندیم ما که چنان عشاقی را در دور و بر خویش داریم، وگرنه...