During the Russian campaign of 1812, a battalion of former Spanish prisoners recruited to fight for Napoleon's army defects to side with the Russians. The Emperor believes the battalion's actions to be heroic and dispatches a cavalry unit to assist them. Using this historical event as the premise for this story, Arturo Perez-Reverte reveals a caustic and brutal vision of war, patriotism and anonymous acts of heroism in short, an entertainingly tragic outlook of the human condition. Durante la campana de Rusia de 1812, en un combate adverso para las tropas napoleonicas, un batallon de antiguos prisioneros espanoles, enrolados a la fuerza en el ejercito frances, intenta desertar, pasandose a los rusos. El emperador interpreta este acto del batallon como una accion heroica y manda en su auxilio a una carga de caballeria. A partir de este hecho real, Arturo Perez-Reverte desvela, con un sentido del humor especial y un tono entre divertido y tragico, una descarnada y mordaz vision de la guerra, el heroismo anonimo, el patriotismo, en definitiva, de la condicion humana.
Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez, is a Spanish novelist and ex-journalist. He worked as a war reporter for twenty-one years (1973 - 1994). He started his journalistic career writing for the now-defunct newspaper Pueblo. Then, he jumped to news reporter for TVE, Spanish national channel. As a war journalist he traveled to several countries, covering many conflicts. He put this experience into his book 'Territorio Comanche', focusing on the years of Bosnian massacres. That was in 1994, but his debut as a fiction writer started in 1983, with 'El húsar', a historical novella inspired in the Napoleonic era.
Although his debut was not quite successful, in 1988, with 'The Fencing Master', he put his name as a serious writer of historic novels. That was confirmed in 1996, when was published the first book of his Captain Alatriste saga, which has been his trademark. After this book, he could leave definitely journalism for focusing on his career as a fiction writer. This saga, that happens in the years of the Spanish golden age, has seen, for now, seven volumes, where Pérez-Reverte shows, from his particular point of view, historical events from Spanish history in the 16th century.
Apart from these, he also penned another successful works like Dumas Club and Flanders Panel, titles that, among others, made Pérez-Reverte one of the most famous and bestseller authors of Spanish fiction of our era.
"Son soldados, comprende?... Soldados franceses de Francia. Héroes oscuros, anónimos, que con sus bayonetas forjan la percha donde cuelgo la gloria"
El señor Reverte escribe como quiere a su gusto con un excelente resultado. Y unas cuantas risas, un libro corto y muy bueno. Recrea una batalla real entre las tropas de Napoleón y el ejército ruso en Sbodonovo a principios del siglo XIX. El batallón 326 del ejército francés está formado por un grupo de prisioneros españoles forzados a luchar en el bando de Napoleón. Ya que en un momento dado, los españoles con su buen par, hacia adelante, en una escena que me sacó unas carcajadas, deciden desertar y unirse al bando ruso. Otra gran escena la cual abre el libro es la vista de esto desde una colina por Napoleón, que lo interpreta erróneamente como una jodida y enorme demostración de coraje, un tremendo acto heroico. De forma que envía una caballería para ayudar a estos supuestos héroes, ya veis el panorama, una gozada cortita.👌
Muchísimos toques de humor que hacen el libro divertido, una lectura entretenida y ágil. A mi me gustaron los momentos de 'le petit cabrón'. Las descripciones de los personajes, de la batalla, todo con situaciones curiosas que no son lo que parecen. Si señor un disfrute y risas, encima leerlo a la vez que la joyita "¡Jodía Pavía!" te alegra el día. 😂
Ojo, también tiene un toque dramático, ya que trata sobre la guerra y sobre sus drásticas consecuencias para los protagonistas de la historia, el batallón español. De esta manera consigue que te rías y una dosis buena de realidad sobre la historia y la guerra. Una muy notable lectura. 5 estrellas clarísimas, veo que Reverte en el terreno corto se desenvuelve muy bien. ¡Puor la France! 🐎 🎠
Ostras jajajaja que reseña más corta, viniendo de mi esto es un hecho histórico en estos lares. Pero es que no da pa más.. 🙋♂️
Es el primer libro que leo de este autor, aunque desde hace bastante tiempo que quería introducirme en sus obras.
Escogí La Sombra del Águila por los buenos comentarios que tiene y las referencias hacia un estilo narrativo mordaz e ingenioso. Efectivamente es así, Reverte describe y construye, a partir de un hecho histórico, un relato en el que las adversidades de la guerra se mezclan originalmente con el humor, a través de unos personajes muy característicos, con los que es inevitable esbozar una sonrisa en muchos momentos de la trama. Sin duda alguna eso se disfruta mucho. Pero también hay que reconocer la capacidad de transmitir las imágenes desgarradoras de la guerra, narradas de una forma realmente sobrecogedora, sobre todo en la última parte del libro dedicada a la retirada de Moscú.
En contra, la cantidad de modismos utilizados es abrumadora, sobre todo en la primera mitad del relato. Tanto así que en algunos momentos me sentía casi traduciendo un texto en otro idioma para entender la idea principal del párrafo, es cansador. Espero que no sea una constante en sus obras, voy a probar con otra.
La sombra del águila es una novelita que se puede leer de una sentada. Entretiene, dentro de lo que puede hacerlo la literatura de guerra, y mantiene una cierta intriga o deseo de saber lo que ocurrirá después. Pero no me parece para echar cohetes al aire. No creo que guarde especiales recuerdos de esta lectura dentro de un par de años.
Ambientada en la campaña de Rusia que llevó a cabo el maldito enano llamado Napoleón, tiene un trasfondo curioso: Reverte la escribió cuando él mismo estaba inmerso en un contexto de guerra, como reportero de la desintegración de la antigua Yugoslavia.
Añadiré, como dato curioso, algo que ya sabrán muy bien los seguidores de este escritor: el frecuente uso de palabrotas. “Joder” e “hijoputa” son vocablos que aparecen en varias ocasiones, junto a expresiones más curiosas como “cagamandurrias”. Desde luego, el estilo es bastante coloquial, y encaja bien con la caricaturización que el autor, reportero de guerra y pacifista, hace de las campañas napoleónicas (o, con imaginación, de las campañas serbias que pretendieron resucitar a la agonizante Yugoslavia).
7/10 Novela corta de Pérez-Reverte que narra una historia ficticia dentro de un hecho real, llena de ironía y muy divertida. Está narrada con cierto aire cómico y cuenta las aventuras de una brigada de infantería española en pleno frente ruso de 1812 durante la invasión Napoleónica, y de sus intentos de desertar del ejército francés, que con su prepotencia y pocas miras confunde la acción con una maniobra heroica. Los personajes son descritos como caricaturas, con un retrato de la guerra alejado del heroísmo típico de la literatura bélica, y describiendo las situaciones desde un punto de vista cómico, aún sin perder de vista el horror de la guerra. Se lee en un pis pas, recomendable.
9/10. Disfruté mucho con la prosa de reverte contándonos la historia de este batallón de españoles dentro del ejército de Napoleón y su ¿lucha? contra el ejército ruso.
4,5 nawet za fantastyczne tłumaczenie i podejście do historii, bo jest to przezabawne, a jednocześnie smutne i gorzkie, do tego (francuski) imperializm zawsze j*bany będzie
Las grandes esencias vienen en frascos pequeños. Este se lee en una tarde.
Pérez-Reverte hace una de las mejores cosas que sabe hacer, novela histórica, y la convierte en una comedia divertidísima sobre los temas que le obsesionan: nuestra pobre y cutre España, cómo abandonamos a los nuestros, y esos héroes cansados suyos, que aprietan los dientes contra la adversidad y que nunca pueden ganar, no del todo.
La historia es la de un grupo de soldados españoles alistados a la fuerza en la Grande Armée de Napoleón en la campaña rusa. En la batalla de Sbodonovo, hartos de todo, deciden desertar y dejarse capturar por el enemigo. Las cosas no les salen como esperaban.
Es terrible reírse tanto con la descripción de una horrenda batalla, pero como no te vas a reír con generales como Labraguette haciéndole la rosca al Petit Cabrón mientras este despotrica de su estado mayor, de todo y de todos. O la ternura que es capaz de evocar con personajes como Mínguez, matando cosacos a diestro y siniestro para salvar al capitán del que está enamorado.
Me ha gustado mucho. ¿Qué más se puede pedir? Una historia bien contada, con tonos de humor, con una prosa que da gusto, en poco más de 160 págs, y de la mano de uno de los maestros de la novela histórica. La he leído en dos tardes.
"Que a esas horas aún se llamaba flanco derecho como podría llamarse Desastre Derecho o Gran Matadero Según Se Va A La Derecha."
Relato corto en tono de humor que me ha resultado entretenido. Sin más. La ¿caricaturización? de los personajes Españoles y Franceses,, la situaciones que se producen, sobretodo las que no son lo que parecen, y las conversaciones, tanto las que se expresan en voz alta como las voces internas de los personajes, son lo que le da la vida a este relato.
El resto es una historia interesante, pero que si no fuera por el tono de humor que comento y por su brevedad, seguramente se me habría hecho pesada. Aunque debo decir que estos libros no suelen ser para mí, así que coged esta reseña con pinzas, y ahí queda mi descargo de responsabilidad...
¡Vaespaña!
"A ver si hay suerte y la siguiente granada le toca a otro, porque Dios dijo hermanos pero no primos."
Lo que nos cuenta. Durante la (ficticia) batalla de Sbodonovo, Napoleón no está satisfecho con el desarrollo de las hostilidades. El flanco derecho es un matadero sin solución de continuidad. De repente, entre el infierno de granadas, humo, disparos y explosiones, un batallón avanza a bayoneta calada y a buen ritmo hacia las filas rusas contra toda lógica. Cuando el emperador pide información sobre esos héroes recibe con sorpresa el dato de que los valientes son el 326 de Infantería de Línea, compuesto por españoles.
¿Quiere saber más de este libro, sin spoilers? Visite:
Ależ to była świetna lektura pod tyloma względami. Choć miesza fakty z fikcją, robi to doskonale. Świetnie odbrązawia postać Le Petit Coutafona i jego marszałków. Prezentuje szaloną moskiewską wyprawę ze strony ludzi, którzy wcale nie chcą tam być i są gotowi na wszystko, żeby się stamtąd wyrwać, i ukazuje jej bezsens wyraźnie widoczny spod blichtru pompy i odznaczeń. I wszystko to przeniknięte humorem - czasami bardzo złośliwym, czasami koszarowym, cały czas trafnym. Nie wiem jednak, czy tak by mi się podobało, gdyby nie niezwykły, niesamowicie kreatywny przekład Filipa Łobodzińskiego. Jako tłumacz bardzo doceniam pracę, jaką włożył w tę nowelkę i w jej językowy kształt. I tylko żałuję straconej szansy na zatytułowanie jej po polsku "Orła cień. ;)
Tal vez uno de los libros más divertidos que me haya leído. Unas pocas horas de lectura observando la infame actuación de un grupo de desertores españoles en el ejército de napoleón. ------------- Perhaps one of the funniest books I have read. A few hours reading the infamous acts of a group of Spanish deserters in Napoleon's army.
En plena sucesión de batallas por avanzar dentro del territorio ruso, Napoleón libra una batalla decisiva. En un momento dado, un batallón de españoles luchando bajo las órdenes del francés decide desertar y cambiarse de bando, situación que "el enano" valora desde su catalejo como una ofensiva valiente por la honra del proyecto del emperador.
Esta novela corta describe con exceso de floritura el párrafo de contextualización que aparece arriba, hasta tal punto que determinados sustantivos y adjetivos acaban por frenar por completo la posible acción y parece que no va a acabar nunca de resolverse. Esto, que es algo que puede ser más o menos típico de Pérez-Reverte, está exagerado aquí hasta el extremismo, quizás por ser una de sus primeras narraciones históricas. Por lo demás, el libro continúa un poco ese planteamiento, pero tampoco es que llegue mucho más lejos.
Como idea nos deja algún insulto, humor zafio y descripciones de estrategias y batallas bien armadas, mezcladas con parte de la Historia de España de aquella época. Por lo demás, uno no se pierde nada. Felicito más al ilustrador que al propio autor en esta ocasión.
Fajna satyra, trochę śmieszna, trochę straszna. Napisana bez zadęcia, ale nieco za krótka żeby się zżyć. Za to bardzo elegancko napisana i przetłumaczona, że ho ho. Miałem z nią przyjemny wieczór.
Satyryczny (ale gorzko) obrazek ze schyłku kampanii moskiewskiej Napoleona. Można. Po poprzednich tytułach nie spodziewałabym się, że autor posiada w swoim arsenale tak humorystyczne środki wyrazu. Czyli fajna ciekawostka. I tyle.
A Sombra da Águia é um pequeno livro, que foi originalmente publicado em forma de folhetim (ou seja, por partes) no jornal El País em 1993, sendo a história posteriormente transformada em livro, que agora é publicado pela primeira vez em Portugal (está disponível nas livrarias a partir de 20 de Agosto). Neste livro, assistimos a um acontecimento decorrido aquando da invasão da Rússia pelas tropas de Napoleão, em 1812, quando uma companhia de soldados espanhóis, anteriormente resgatados da prisão na Dinamarca, marcha em direcção às tropas russas com o objectivo de desertar e se passarem para o lado do "inimigo". Contudo, Napoleão e os seus generais observam a aparente manobra arriscada e encaram-na como um acto de heroísmo inusitado que necessita da ajuda urgente da cavalaria.
Nunca tinha lido nada deste autor (tenho na pilha "O Cemitério dos Barcos Sem Nome"), mas fiquei muito bem impressionada. Adorei o tom humorístico com que ele conta este episódio, nunca perdendo de vista a história que pretende contar e a mensagem que quer transmitir. Acaba por ser uma homenagem ao soldado anónimo, que tão frequentemente na nossa história foi esquecido em detrimento dos nomes mais sonantes. É, também, um relato da crueldade da guerra, sempre filtrada com o toque humorístico de que falei anteriormente.
Nota final para a excelente tradução de Helena Pitta que, na minha opinião, conseguiu transpor brilhantemente este texto para a nossa língua. Apesar de não conhecer o texto original, dá para "sentir" que a tradução manteve o seu espírito.
El centenar de páginas de la narración se centran en el intento de deserción de un batallón de infantería del ejército de Napoleón, compuesto por soldados españoles. La mayor parte de sus diez episodios ocurren en medio de una batalla contra el ejército ruso, en Sbodonovo, donde el avance de los españoles es confundido por «le petit Cabrón» como una maniobra valiente de ataque, y al ordenar una carga de caballería consigue vencer la batalla, y arruinar los intentos del batallón.
El libro se lee con mucha velocidad, no ya por su brevedad sino por el estilo rápido, en ocasiones dicharachero, con el que don Arturo, vivo y lenguaraz, consigue transmitir algunos de los sentimientos que provoca la guerra, tal y como ya hacía en la también breve El húsar.
Sin lugar a dudas, una de las grandes pequeñas lecturas de la literatura española.
La sombra del águila, narra la historia de un batallón de mercenarios españoles bajo las órdenes de Napoleón en Sbodonovo que, pretendiendo desertar y pasarse al enemigo, generan una serie de consecuencias que cambian el curso de la batalla y quién sabe, a lo mejor, de la historia.
La novela está escrita en la prosa fluída y desenfadada de Pérez-Reverte y describe la batalla como sólo él sabe describir batallas. El lector se encontrará doblado de la risa con los diálogos de los españoles, pero sobre todo, con los de Napoleón y el mariscalato. Sin duda, el mejor relato corto de Pérez-Reverte que he leído.
Resaltan también las atinadas referencias a Guerra y Paz que el autor, gran aficionado a los easter eggs, esconde en el libro.
The Eagle’s Shadow is a fiction novel based on historical facts: in 1812, during Napoleon’s Russian campaign, a bunch of Spanish prisoners, forced to fight for the same French army that had invaded their country, tries to change sides in the heat of the battle. Their intentions mistaken for heroism, the Emperor sends them support, with unpredictable consequences. I don’t think this book has been translated into English, but those of you who can read Spanish, I strongly recommend it. It is thin, written like a serial novel, and absolutely hilarious. Pérez Reverte makes you cry tears of laughter and go pale at the absurd of war.
Потрясающая, забавная историческая проза! Очень понравилась та легкость с которой написана повесть (перевод Богдановского на русский язык очень хорош). Советую либо прочесть, либо послушать аудиокнигу!
Relato largo que usa un lenguaje muy cinematográfico, y que narra uno de los episodios más nefastos de la historia bélica europea: el fracaso de Napoleón en su intento de conquistar Rusia y su posterior huida convertida en una cacería por parte del enemigo.
Nie wiedziałam, że Arturo Pérez-Reverte, autor zręcznych intryg, znawca historii i sztuki, obdarzony jest takim poczuciem humoru! Podczas lektury noweli "W cieniu orła" chichotałam często, zdarzało mi się też roześmiać w głos. Po przeczytaniu miałam ochotę zakrzyknąć jak Osioł w jednej ze scen "Shreka": ja chcę jeszcze raz!
Kampania 1812 roku, wojska napoleońskie mające coraz bardziej pod górkę i batalion byłych jeńców hiszpańskich prących na armię Rosjan. Tylko że z tym parciem sprawa skomplikowana. Oni pędzą, by się poddać, Francuzi widzą w tym obłąkanym marszu bohaterski atak na siły wroga. To fabuła. Wszystko jednak rozgrywa się na poziomie języka. Napoleon to Cholerny Kurdupel, Le Petit Coutafon, a nie Cesarz Francuzów. Jeden generał to Le Cimbel, inny Labraguette (rozporek), co chwilę pełno "mądiów, sakreblów i nądediów" (sprawdźcie sami). Mały Kapral to nadęty typ, patrzący ze wzgórza na rzeź, która zamieni się w "półtora wersu w opublikowanym nazajutrz biuletynie Wielkiej Armii", przybierający minę dobrze wyglądającą na portretach i kosztującą tysiące zabitych na polach bitewnych.
Pięknie tu opisany jest absurd wojny. Nieudolność dowódców, żołnierze jak mięso armatnie, heroizm, który nie jest heroizmem, ale pomyłką lub złą interpretacją działań. Historię piszą zwycięzcy, prezentują artyści - prawda bywa pierwszą ofiarą wojny. Skojarzenia z "Paragrafem 22" Hellera są tyleż natrętne co oczywiste - i tu, i tam absurd goni absurd, dowódcy zdobywają ordery, bo ich żołnierze się poświęcają ("cudze bohaterstwo zawsze wzrusza jak cholera"), cwaniactwo zyskuje nowe oblicze, a 450 Hiszpanów to Yossarian, Dunbar i Orr razem wzięci - pal licho bohaterstwo i wygraną, trzeba ratować własny tyłek!
Nie mam słów, by oddać zachwyty związane z tłumaczeniem Filipa Łobodzińskiego - tekst, przypisy - matkobosko, tu wszystko jest wspaniałe!
Esta novela es una de esas que cada vez que me preguntan ¿tú qué libro recomendarías? me viene a la cabeza...está en mi top 5. . Creo que este verano, cuando lo lo leí en el Club de Lectura de mi pueblo (el @bermejosbookclub ) probablemente fuera la 4° vez que lo hacía, pero es que es tan divertido, tan entretenido y tan español, que no me canso. . Nos narra la gesta de unos españoles presos del ejército de Napoleón en la batalla de Sbodonovo, cuando en un intento de desertar de este ejército al que han acudido obligados, su movimiento es interpretado como una muestra de la más absoluta valentía. . Leyendo las páginas de esta corta novela de Pérez Reverte me convierto en una más de ese grupo, voy andando con ellos en el campo de batalla mientras el "Petit cabrón" (como así se denomina en el libro a Bonaparte, entre otras lindeces) los mira con su catalejo rodeado de sus almirantes bien vestidos y a salvo de disparos... Sufro con las bombas, los disparos y la llegada de ese refuerzo no solicitado que va a impedir que volvamos a casa. . Reverte tira aquí de esa ironía patria que lo caracteriza. Sitúa los personajes en un hecho real y que aunque nadie sabe cómo ocurrió exactamente, bien podríq haber pasadotal cual, así. . Es una novela que apenas llega a las 200 páginas y que no te va a dejar indiferente. Te va a hacer reír y te va a dar penilla. . Una de esas maravillas que debería ser leída por todo aquel que dice que le gusta leer.
Cuando abandone este libro pensaba darle una estrella si algun dia lo retomaba, hace unos dias volvi a leerlo y cambie completamente de opinión, creo que es buen libro para conocer a PR, por mi parte me gustaria leer otras novelas despues de esta asi conozco mas de su obra.