Aankomende lente heeft Tirion een de eerste wijnthriller ooit geschreven.
Ilja Gorts vijfde boek, Het Merlot Mysterie, is deze keer geen autobiografie, maar een humoristische wijnthriller die zich afspeelt tussen de wijnboeren in zijn geliefde Frankrijk.
In zijn buitengewoon geestige schrijfstijl weet Gort humor, spanning, krankzinnige situaties, maar ook ontroering en romantiek tot een prachtig geheel te smeden.
Een briljant geschreven boek dat je in één adem uitleest; een must voor iedere wijnliefhebber en Frankrijkganger.
3,5 ✨ Ik heb vooral genoten van de beschrijvingen van het eten, de wijn en de wijngaard. Het verhaal vond ik niet zo sterk, de personages eerder karikaturaal en de situatiehumor is niet bepaald subtiel.
Ja, dit vind ik een leuk boek. Ten eerste een luchtig alledaags verhaal wat zo maar waar zou kunnen zijn maar dermate beeldend neergezet door de auteur dat je je ook in de campagne in Frankrijk waant. Tjirpende krekels, de geur van lavendel en uitzicht op eindeloze wijnranken onder een brandende zon. Als je het leest zie je Ilja voor je, drukdoende net zoals in zijn TV programma.s. Genietend tijdens het lopen over zijn erf en vertellend over een nieuwe vondst in een oud chateau.
enkele citaten uit het boek die mij deden lachen:
"zijn monotone stemgeluid deed denken aan het gekraak van oud leren behang" "hij voelde een moeilijk te onderdrukken biochemische reactie opwellen... verhief zich onzichtbaar enige centimeters boven de zitting en liet ongemerkt en geluidloos een tamelijk lange scheet... De kasteelkeuken vulde zich alras met een intense stank die het midden hield tussen een open riool en een opslagkelder voor overjarige camembert."
Dat is het eerste woord dat in me opkomt wanneer ik dit boek moet omschrijven. Ik heb meermalen in en spreekwoordelijke scheur gelegen om de humor van Ilja Gort. Het leven van de Franse wijnboer Régis is zo vermakelijk omdat het zo ontzettend droog wordt omschreven. Er zit geen greintje kwaad in die man en wat hij doet gaat gepaard met zo'n enorme dosis enthousiasme dat je het gewoon niet kunt laten om niet te lachen.
Het wijnboeren-Frankrijk wordt door Ilja Gort omschreven als een ruig-romantisch-bourgondisch-vriendelijk leven. Je krijgt spontaan zin om je tentje te pakken en naar Chateau Vieux-Canon te reizen om daar aan tafel te zitten met een heerlijk boerenwijntje, wat stinkkazen en stokbrood, en een heel goed humeur.
Dit boek had ik binnen vier dagen uit omdat ik het zo leuk vond om te lezen. Geen moeilijke woorden, geen rare twists, veel humor en prachtige karakters, gewoon een heel lekker boek voor op je terras, met een glaasje rosé erbij, of twee.
Een grappig, vlot geschreven boek dat je doet verlangen naar een rondreis langs (Franse) wijn chateaus en een goed glas rode wijn. Lekker leesvoer voor tussendoor. Wat minder voor 's ochtends in de trein, want als je dan al trek krijgt in een glas wijn....
ideaal lichtgewicht leesvoer om je, met een glas wijn in de hand, te laten wegdromen over het Franse plattelandsleven. Ilja slaag er als geen ander in om het authentieke Franse 'je m'en fous' gevoel tot leven te brengen.
Ik heb dit boek alleen maar uitlezen omdat het moest - deal van een research project. Altijd gedacht dat echte wijnboeren (de schrijver is er een) van wat bovengemiddel cultuur niveau enzovoorts waren. Maar dit boek heeft me voorgoed genezen, van Nederlandse wijnboeren in Frankrijk dus. Een roman is dit niet, aan een geregen lapjes schrijfwerk wel, waarschijnlijk overgebleven restjes van zijn andere boeken over wijn en Frankrijk. Een flauw verhaaltjies om als waslijn te dienen vooral voor wat de schrijver humor noemt. Even is het nog grappig maar al 15 paginas later niet meer. Prullenbak in.