Όλα σού τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη

by Dimitris Bourantas, Δημήτρης Μπουραντάς

Ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν ζούσε έναν εφιάλτη στον ύπνο του ή την ωμή πραγματικότητα. Ξαφνικά ένιωσε πως κατέρρευσε ένα κομμάτι του εαυτού του: η υπερηφάνεια που ένιωθε κάθε φορά που σκεφτόταν ότι θ' άφηνε πίσω κληρονομιά του την Άννα μετατράπηκε σε αγωνία, ίσως και ενοχή. Το μυαλό του και η ψυχή του βασανιστικά αναζητούσαν αυτοκριτική και λύση. Έπρεπε τώρα να ψάξει από την αρχή, καρέ καρέ, τη ζωή της Άννας και τη δική του ευθύνη σ' αυτή. Μόνη σωτηρία της ψυχής του ήταν η μετάνοια. Να της ζητήσει συγγνώμη για όσα έκανε ή δεν έκανε και την έφτασαν ως εδώ, να βρει τι ξέχασε να της μάθει. Κι αν μπορούσε, να της το μάθει έστω και τώρα. Πριν να είναι αργά. "Αν είχαμε δυο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα. Δε θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι' αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε". Δ. Μ.

Genres: Fiction, Literature, Novels

375 pages, Paperback

First published March 1, 2008

About the author

Dimitris Bourantas (Greek: Δημήτρης Μπουραντάς) is Professor of Human Resources Management and Director of the Executive MBA & Co-Director of Msc in Human Resources Management at the Athens University of Economics and Business.

Reviews

[Marina · Rating 1 out of 5]

Με μια δήθεν πλοκή μυθιστορήματος, αδύνατη κ' αδέξια, το βιβλίο αυτό, με ένα πολύ "δασκαλίστικο" τρόπο, προσπαθεί να προωθήσει διάφορες ιδέες. Παρόλο που είναι καλές ιδέες κ΄θεωρίες, για μένα ένα βιβλίο πρέπει να σε κάνει να σκέφτεσαι, όχι να σου λέει τι πρέπει να σκέφτεσαι. Δυστυχώς αυτό το βιβλίο σου ταΐζει τις ιδέες με το κουταλάκι ή μάλλον με την κουτάλα με τις ατέλειωτες μακρυγορίες που συχνά λίγη διαφορά έχουν από ένα κατάλογο ουσιαστικών, πχ (διαλέγω μια από τις τελευταίες σελίδες στην τύχη) "Τα πρότυπα που προβάλλονται από τα περισσότερα ΜΜΕ, κυρίως την τηλεόραση, προωθούν τρόπους σκέψης, συμπεριφοράς κ΄ζωής (life-style) αντίθετους με τη δημιουργία, την πρόοδο, την αποτελεσματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή."

Σε τελική ανάλυση οι δύο κύριοι χαρακτήρες του βιβλίου ενώ είναι γεμάτοι ιδέες κ΄θεωρίες κ΄κατορθώνουν σπουδαία πράγματα στις ακαδημαϊκές καριέρες τους, τάχουν κάνει λίγο θάλασσα στην προσωπική τους ζωή κ' στην μεταξύ τους σχέση.

[Πάνος Τουρλής · Rating 1 out of 5]

Χριστέ μου, τι ήταν κι αυτό πάλι. Μια κοπέλα γνωρίζει κι ερωτεύεται τον καθηγητή της, που τη βοηθά να προχωρήσει σε ακαδημαϊκή καριέρα και να ξεπεράσει τις ψυχολογικές της ανασφάλειες και φοβίες και στο τέλος δένονται συναισθηματικά. Πολύ απλή περίληψη, πιστέψτε με, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ένα δοκίμιο περί Ηγεσίας, Μάνατζμεντ και Διοίκησης Επιχειρήσεων όπως αυτό. Ελάχιστα καλολογικά στοιχεία, που χάνονται ανάμεσα στις σελίδες, αραιότατη πλοκή, διάλογοι μακροσκελείς και σχοινοτενείς με ένα σωρό επίθετα και όρους που μόνο σε δοκίμια θα βρεις (για παράδειγμα στη σελ. 134: "Έχω τη γνώμη ότι ο σεβασμός, η πειθαρχία και η προσπάθεια δεν επιτυγχάνονται στους υφισταμένους με τα γαλόνια και το φόβο. Πιστεύω ότι περισσότερο κερδίζονται με την εμπιστοσύνη, την έμπνευση, το φιλότιμο, την αξιοπρεπή μεταχείριση, την ενίσχυση της αυτοεκτιμήσεως, την ακεραιότητα, την ευαισθησία προς τους άλλους ανθρώπους και με την αυστηρότητα ταυτόχρονα"). Δηλαδή αν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που αυτά θα τα πει όντως προφορικά και πηγαία ή ηθοποιός που θα μπορεί να τα απομνημονέυσει σε θεατρικό έργο τότε τους βγάζω το καπέλο. Τι να πω. Ο συγγραφέας είναι διαπρεπής καθηγητής (και όχι μόνο) του Μάνατζμεντ και αυτό γίνεται εμφανέστατο σε ΟΛΟ το βιβλίο. Η Άννα, από τη στιγμή που παίρνει την απόφαση να ασχοληθεί ακαδημαϊκά με το μάνατζμεντ, εργάζεται σε ηγετική θέση σε πολυκατάστημα, δημοσιεύει άρθρα, κάνει αιτήσεις λέκτορος κλπ. Αναλυτικότατα case studies, αναλυτικότατες παρουσιάσεις μαθημάτων, αναλυτικότατες αποφάσεις ελεγκτικών συνεδρίων που απορρίπτουν την υποψηφιότητά της (λες και διάβαζα πρακτικά), δηλαδή ένα πολύ καλό υλικό για όποιον σπουδάζει μάνατζμεντ και θέλει κάτι πιο ελαφρύ για να κατανοήσει έννοιες όπως η ηγεσία και οι παραμέτρους της. Σε αυτό ο συγγραφέας κάνει πολύ καλή δουλειά, αφού έφτασα (και σοβαρολογώ) να ψάξω να διαβάσω βιβλία του για το μάνατζμεντ που είμαι σίγουρος ότι θα κατέχει το αντικείμενο. Πάρα πολύ κουραστικό, μονότονο και ανούσιο (προσπερνώ το γεγονός ότι βραβεύτηκε, εκτός κι αν θεωρήθηκε δοκίμιο οπότε θα συμφωνήσω). Για μένα δεν είναι μυθιστόρημα και δεν θα κρατήσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού. Με τίποτα!

[Vera · Rating 3 out of 5]

Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα που στηρίζεται στις ιστορίες δύο ανθρώπων, του Νίκου, πανεπιστημιακού καθηγητή και της Άννας, φοιτήτριας, στο τμήμα που διδάσκει ο Νίκος. Η Άννα τον πρώτο χρόνο περνά τα μαθήματα του πανεπιστημίου με μέτριους βαθμούς. Το δεύτερο έτος αρχίζει να έχει εσωτερικές αγωνίες και αναζητήσεις και τότε ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου θα σταθεί πλάι στην προσπάθεια της νεαρής φοιτήτριας να βρει τον επαγγελματικό και ακαδημαικό προσανατολισμό της και να ανακαλύψει τον εαυτό της.
Μια ιδιαίτερη και δυνατή σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στην Άννα και το Νίκο με συναισθήματα, φιλικά, ερωτικά, συναδελφικά.Ο Νίκος λειτουργεί ως μέντορας και δρομοδείκτης έχοντας κύρος ως επιστήμονας, οδηγεί και καθοδηγεί την ΄Αννα κρατώντας πάντα αποστάσεις ασφαλείας.
Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία μέσα από την αναγνωστική εμπειρία να εμβαθύνει σε βασικές έννοιες του μάνατζμεντ και της διοίκησης να κατανοήσει έννοιες που αφορούν στην τέχνη, στη διαφήμιση, στον πολιτισμό, στον εθελοντισμό, καθώς και την ψυχολογία. Επιπλέον, προβάλλεται μέσα από την αφήγηση και τη ζωή των ηρώων η νεοελληνική πραγματικότητα προ οικονομικής κρίσης με την υπερκατανάλωση ως ύψιστη αξία και τρόπο ζωής, ο πανεπιστημιακός χώρος με τα δεινά που τον βαραίνουν, το έλλειμμα ηθικών αξιών, η κατάθλιψη που καιροφυλακτεί και η καταστροφή του περιβάλλοντος ως μέσο πλουτισμού.

[Emily · Rating 1 out of 5]

Πληθαίνουν γύρω μου οι άνθρωποι που μου φέρνουν στο μυαλό το γνωμικό "Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς".

[Zoe · Rating 1 out of 5]

Νομίζω χειρότερο δεν εχω διαβάσει!!!! ΠΡΟΣΟΧΗ! έκανε και 25€ και από τα νεύρα μου το πέταξα

[Dimitra · Rating 2 out of 5]

Κακογραμμένο
Ούτε ένας διάλογος είναι ρεαλιστικός

[Bloody Mary · Rating 1 out of 5]

καλύτερα χαρακίρι

[Angel Kalathas · Rating 1 out of 5]

Κρίνοντας με κριτήρια καθαρά λογοτεχνικά η αξία του είναι μηδαμινή, κακή αφήγηση, ισχνές περιγραφές, αφύσικοι διάλογοι, ακριβώς όπως χαρακτήρισε και η Άννα την ιστορία του Δημήτρη. Τουλάχιστον ο Μπουραντάς παραδέχτηκε από μόνος του εμμέσως μέσα από αυτό το σχόλιο της Άννας πως δεν είναι συγγραφέας και πραγματικά θα συμφωνήσω. Βέβαια δεν μπορώ να πω πως δεν με κέρδισε έστω για λίγο, αλλά γρήγορα με ξαναέχασε και γενικά η ιστορία με άφησε ασυγκίνητο. Δε λέω πως δεν προσπάθησε να πει κάτι, αλλά το θέμα ήταν πως ένιωθα σαν να σε ανάγκαζε να ακούσεις και όχι να σκεφτείς. Δεν μπορώ ωστόσο να μη συμφωνήσω για όλα όσα είπε σχετικά με τις παρωχημένες νοοτροπίες που ακόμα κυριαρχούν στην ελληνική εκπαίδευση, στο δημόσιο και γενικότερα, νοοτροπίες βολέματος, ρουσφετιού, αναξιοκρατίας και προγονοπληξίας.

[Nikol_muse · Rating 1 out of 5]

Ότι χειρότερο έχω διαβάσει μεχρι τώρα στη ζωη μου!! Έκανε να μοιαζουν τα βιβλια οικονομίας που μας διδασκαν στη σχολη πραγματικά αριστουργήματα.. Κρίμα που δεν μπορώ να βάλω μηδέν !! Αν αντιπαθείτε κάποιον να του το προτείνετε ανεπιφύλακτα..

[Panagiotis Atmatzidis · Rating 4 out of 5]

Είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο του Δ. Μπουραντά. Είναι μια έμμεση βιογραφία του καθηγητή, με τις απαραίτητες ρομαντικές πινελιές ώστε να γίνει πιο εύκολη για το ευρύ κοινό. Το βραβείο αναγνωστών 2008 κι άλλες διακρίσεις που συνόδευσαν το βιβλίο προσθέτουν την αίγλη που του αναλογεί.

Το βιβλίο αποτελεί εξαιρετικό ανάγνωσμα για μικρούς και μεγάλους. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «Ανθίζουν οι ανεμώνες στην έρημο;».

[Anastasia Kay · Rating 4 out of 5]

Δεν το προσεγγίζεις ως λογοτεχνία... είναι από τις περιπτώσεις που ένα βιβλίο με καθαρά πρακτικούς τρόπους σε πάει παραπέρα.
Δίκαια πήρε το βραβείο αναγνωστών

[Vee Bougani · Rating 1 out of 5]

This is the worst book, I've ever read in my life!! It's a silly love story combined with some theoritical opinions about management and leadership in workplace. The love story is just a failure,a tragic uncompleted romance, no need to be included in this book, where the author tries to describe the workplace in early 90s and the steps that heroes choose to take so they become leaders in their professional paths and complete idiots in their personal lives. This book is a waste of time!!! I read all of it, because I was just curious to see how it ends.

[Despina Frantzi♡ · Rating 1 out of 5]

Δεν θα κρύψω ότι το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου, καθώς και οι κυρίως αρνητικές κριτικές μου κίνησαν το ενδιαφέρον για να το διαβάσω. Παρόλα αυτά δεν μου άρεσε. Η γλώσσα ήταν πολύ ξύλινη, τεχνική και δεν είχε καθόλου λυρισμό. Όλο το βιβλίο ήταν γραμμένο σε ένα δασκαλιστικο - σου κουνάω το δάχτυλο και σου δείχνω τι να κάνεις και τι να σκεφτείς - ύφος.

[Ιωάννα Γκανέτσα · Rating 2 out of 5]

Κουραστικό με αρκετή ιδεολογία μάρκετινγκ.

[Dafni Mi · Rating 1 out of 5]

Με κούρασε απο τις πρώτες σελίδες ο τρόπος που γράφει. Δεν μπόρεσα να το τελειώσω κάν.

[Deppy Spanou · Rating 4 out of 5]

http://www.dreamersandco.com/2012/06/...

Ο Δημήτρης Μπουραντάς, εκτός από καταξιωμένος καθηγητής του Μάνατζμεντ και της Ηγεσίας στη χώρα μας και διεθνώς, είναι και δικαιωματικά βραβευμένος μυθιστοριογράφος.

Με το έργο του ‘’Όλα σου τα ’μαθα μα ξέχασα μια λέξη’’, αναμφισβήτητα καταφέρνει να ξυπνήσει το σκηνοθετικό ταλέντο που κρύβει μέσα του κάθε αναγνώστης, διεγείροντάς του χαρακτηριστικά όπως αυτά της αυτογνωσίας, της τόλμης και της αστείρευτης δίψας για την καταπάτηση της προσωπικής κορυφής.

‘Έτσι και εσείς, όπως και εγώ, θα βρεθείτε πολλάκις ταυτισμένοι με τη ζωή των πρωταγωνιστών αυτού του έργου, να αδημονείτε για το τέλος, καθώς ήδη στα μισά θα είστε έτοιμοι για αλλαγή σκηνικών στο θέατρο της ζωής σας.

Μέσα από τις περιπέτειες του Νίκου και της Άννας, θα αντλήσετε τη δύναμη να κυνηγήσετε όλα όσα δεν τολμήσατε ως τώρα και με την αποκάλυψη της λέξης που ξέχασε να μάθει ο πρώτος στον δεύτερο, θα αισθανθείτε υποχρεωμένος να συνεχίσετε την σκυταλοδρομία που χάραξε ο Δ. Μπουραντάς.

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ: ‘’Ποίος είμαι και που θέλω να πάω;’’, τότε αυτό το βιβλίο είναι ένα αξιόλογο βοήθημα για την απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων.

[Katialena · Rating 2 out of 5]

Βρήκα τα 3/4 του βιβλίου πολύ βαρετά, καθώς υπερανέλυε ζητήματα οικονομίας και διοίκησης που δεν είναι στο αντικείμενο μου και δε με ενδιέφεραν να διαβάσω σε ένα βιβλίο. Ενώ η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου με κέρδισε, το περιεχόμενο ήταν κάτι παραπάνω από ανούσιο και πληκτικό.

[Irene Stavro · Rating 1 out of 5]

Πολύ κακό για το τίποτα! Αρκετά κουραστικό με μια κεντρική ηρωίδα που πασχίζεις να συμπαθήσεις χωρίς πότε να τα καταφέρνεις. Ενδεχομένως εαν το βιβλίο, είχε κάποια άλλη μορφή να ήταν καλύτερο, ένα καλό εγχειρίδιο με συμβουλές καριέρας για παράδειγμα.

[Nana · Rating 1 out of 5]

απαπα. όπου ακούς πολλά κεράσια... αυτά παθαίνεις άμα δανείζεσαι βιβλία από εκεί που δεν πρέπει... Πίσω στην ιδιοκτήτρια του με συνοπτικές διαδικασίες.

[Maria Sam · Rating 2 out of 5]

Δύο για την προσπάθεια. Μόνο γι' αυτήν.

[Lemon Ginger · Rating 1 out of 5]

Αυτό που θυμάμαι, αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που το διάβαζα, είναι το στιλ των διαλόγων... Οι χαρακτήρες μαγικά συμφωνούσαν μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά συζήτηση. Απλώς υπήρχαν για να προχωρήσουν την ιστορία.

[Γιώργος · Rating 1 out of 5]

Ότι χειρότερο έχω διαβάσει εδώ και καιρό!!

[Anna Theanna · Rating 3 out of 5]

Κείμενα με ωραία νοήματα. Απευθύνεται σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην καριέρα τους και κυρίως ανθρώπους με γνώσεις και σπουδές πανεπιστημιακές, μάστερ κτλ.

[Rafaila · Rating 2 out of 5]

Το βιβλίο μιλάει για την ελληνική πραγματικότητα στις επαγγελματικές σχέσεις, το δημόσιο και τα πανεπιστήμια και το πώς αυτή μπορεί να είναι μεγάλος παράγοντας απογοήτευσης για άξιους ανθρώπους με στόχους και όνειρα. Μιλάει για τη σημασία του να βάζει κανείς στόχους και να δουλεύει σκληρά για να τους ακολουθήσει, ενάντια στις πιθανότητες και τους περιορισμούς που προκύπτουν από το υπόβαθρο, τις οικονομικές του δυνατότητες ή τον κοινωνικό του περίγυρο. Μιλάει για προσήλωση στις αξίες σαν κέντρο των επιλογών μας. Μιλάει για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Για τη διαχείριση των απογοητεύσεων από το επαγγελματικό περιβάλλον ή το κενό που δημιουργείται από τη μη εκπλήρωση ή την εκπλήρωση των στόχων και την επίπτωση αυτών στην ψυχική υγεία. Και όλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα θέματα.

Αλλά, μιλάει για όλα αυτά ταυτόχρονα, θίγοντας επίσης και πολλά πολλά άλλα θέματα τελείως επιφανειακά ή σαν απλές αναφορές (π.χ. τη μόλυνση του περιβάλλοντος, πολιτικά σκάνδαλα, τη διαφθορά, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την υπερκατανάλωση, την πείνα στις χώρες του τρίτου κόσμου, την παγκοσμιοποίηση, το χαμηλό επίπεδο της τηλεόρασης, τη φιλοσοφία κλπ. κλπ.), δημιουργώντας ένα περίεργο «πατσουλί» από προβληματισμούς για το «πού βαδίζουμε σαν κοινωνία».

Όσον αφορά τον τρόπο γραφής, ο λόγος δεν ήταν καθόλου φυσικός και περιείχε την παράθεση πολλαπλών επιθέτων ή δευτερευόντων προτάσεων, κάνοντας δύσκολη την παρακολούθησή του και σε κάποιες (αρκετές) περιπτώσεις θύμιζε έκθεση ιδεών αντί για μυθιστόρημα. Ο τρόπος γραφής δεν άλλαζε μεταξύ της αφήγησης και των διαλόγων, με αποτέλεσμα τελείως αφύσικους διαλόγους καθώς κανένας (ή τουλάχιστον κανένας που γνωρίζω) δε μιλάει με τόσο μακροσκελή και δομημένο τρόπο.

Συνολικά, νομίζω ότι το βιβλίο θα ήταν πιο ενδιαφέρον, συγκροτημένο και πιο εύκολο στην ανάγνωση εάν επικεντρωνόταν στο να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα (όχι να αγγίξει τα πάντα…) μέσω της ιστορίας και όχι μέσω φιλολογιών που προσωπικά τις βρήκα κουραστικές και παρότι «προς εντυπωσιασμό», στην πραγματικότητα καταλήγουν να υποτιμούν την ευφυΐα του αναγνώστη, μην επιτρέποντάς του να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από τα γεγονότα της ιστορίας.

[ChGk · Rating 4 out of 5]

Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι μυθιστόρημα, όχι τουλάχιστον με την συνηθισμένη έννοια. Η πλοκή είναι μάλλον προσχηματικη για να μπορέσει ο συγγραφέας να εξηγήσει πρακτικά (και το καταφέρνει περίφημα) κάποιες πολύ θεωρητικές και πολύπλοκες έννοιες για τον μέσο άνθρωπο που δεν έχει ασχοληθεί με το μάνατζμεντ, εφαρμογές των θεωριών του οποίου άλλωστε δεν περιορίζονται μόνος στις επιχειρήσεις αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής. Μην περιμένετε βέβαια να γίνετε ειδικοί στο μάνατζμεντ, αλλά μέσα απ' όλα αυτά και ειδικά αν βρίσκεστε σ'αυτή τη φάση της ζωής σας που σκέφτεστε "ποιος/α είμαι και που πάω" ή αν αναρωτιέστε "εδώ που έφτασα τι τελικά κατάφερα και πόσο ικανοποιημένος/η είμαι και τι και πως μπορώ να το αλλάξω", τότε αυτό το βιβλίο θα σας βάλει σε πολλές και ίσως άβολες σκέψεις αλλά σίγουρα θα σας αφήσει μια αισιόδοξη γεύση ότι όλα είναι πιθανά αν το θέλουμε και το δουλέψουμε και πως τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ.

[Κonstantina · Rating 2 out of 5]

Με μια πολύ απλή γραφή, σχεδόν ανιαρή περιγράφεται η διαφθορά και αναξιοκρατία του ελληνικού ακαδημαϊκού χώρου. Μια αισθηματική ιστορία χλιαρή και αοριστολογίες που πραγματικά αδικούν την εικόνα του συγγραφέα, κοινωνό μιας πρακτικής επιστήμης. Εύκολα ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες αλλά αυτό δεν αρκεί...

[Ilektra Theodorakea · Rating 1 out of 5]

Είναι εξαιρετικά αποκαρδιωτικό να παίρνεις ένα βιβλίο που έχει βραβευτεί με βραβείο αναγνωστών και να διαβάζεις αυτό το πράγμα. Νομίζω είναι ότι χειρότερο έχω διαβάσει ποτέ. Το τελείωσα με δυσκολία γιατί είχα την περιέργεια και τον χρόνο να δώ πόσο χειρότερο μπορεί να γίνει.

[Konstantinos Stampoulis · Rating 1 out of 5]

Βαρετό, δασκαλιστικό, χωρίς τέχνη. Το είχα παρατήσει λίγο πριν τη μέση, ξαναπροσπάθησα μετά από πολύ καιρό, το ξαναπαράτησα. Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι αναγνώστες που έδωσαν το βραβείο...

[Alexander Stamelos · Rating 1 out of 5]

Από τα πιο βαρετά βιβλία που έχω διαβάσει...ακόμα απορώ πως κατάφερε να πουλήσει τόσο πολύ...

[Christopher Dunne]

Γιατἰ να το πεί κανείς μια φορά μόνο, εφόσον μπορεί να το πει έξι;