What do you think?
Rate this book
Greece, the Hidden Centuries: Turkish Rule from the Fall of Constantinople to Greek Independence
For almost four hundred years, between the fall of Constantinople in 1453 and the Greek War of Independence, the history of Greece is shrouded in distorted by Greek writers and largely neglected by others. What was life really like for the Greeks under Ottoman rule? Was it a period of exploitation and enslavement for the Greeks until they were finally able to rise up against Turkish rule, as is the traditional, Greek nationalistic view? Or did the Greeks derive some benefit from Turkish rule? How did the Greeks and Turks co-exist for so long? And why are Greek attitudes towards Venice, who also controlled much of Greece for many of these years, so different? In this wide-ranging yet concise history David Brewer explodes many of the myths about Turkish rule of Greece. He places the Greek story in its wider, international context and casts fresh light on the dynamics of power not only between Greeks and Ottomans but also between Muslims and Christians, both Orthodox and Catholic, throughout Europe. This absorbing and riveting account of a crucial period will ensure that the history of Greece under Turkish rule is no longer hidden.
It will delight anyone with an interest in Greek and Turkish history and in how the past has shaped the Greece we know today.
It will delight anyone with an interest in Greek and Turkish history and in how the past has shaped the Greece we know today.
320 pages, Hardcover
First published February 20, 2010
36 people are currently reading
549 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 35 reviews
September 24, 2019
Έχει πάντα ενδιαφέρον να διάβα ζεις την ελληνική ιστορία από την πένα ενός ξένου. Πόσο μάλλον που ο συγκεκριμένος αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της δικής μας ιστορίας. Και μάλιστα μιας ιστορίας που πράγματι θεωρούνται για μας τους Ελληνες "άγνωστοι αιώνες". Και είναι. Οπότε το βιβλίο αυτό συμβάλει σημαντικά στη γνώση των αιώνων αυτών που αποκτάει ιδιαίτερη αξία ενόψει της συμπλήρωσης 200 χρόνων από το 1821. Κι επίσης σε μια περίοδο που φαίνεται πως πολλοί αναγνώστες στρέφουν το ενδιαφέρον και πάλι στην ιστορία. Εξ ού και δεκάδες τίτλοι που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη ή ερευνητή της πλούσιας ελληνικής ιστορίας.
Εν κατακλείδι. Αξίζει να διαβαστεί, ειδικά απ΄ αυτούς που ενδιαφέρονται για την ιστορία. Ενδεχομένως να δημιουργήσουν έκπληξη ορισμένα συμπεράσματα του συγγραφέα που καταρρίπτουν ελληνικούς μύθους, πλην όμως κι αυτά είναι υπό διερεύνηση και συζήτηση.
Εν κατακλείδι. Αξίζει να διαβαστεί, ειδικά απ΄ αυτούς που ενδιαφέρονται για την ιστορία. Ενδεχομένως να δημιουργήσουν έκπληξη ορισμένα συμπεράσματα του συγγραφέα που καταρρίπτουν ελληνικούς μύθους, πλην όμως κι αυτά είναι υπό διερεύνηση και συζήτηση.
August 5, 2024
I wanted to like this book more than I did assuming perhaps others were being unfair. This did not turn out to be exactly the case. My problems had less to do with a pro-Ottoman prejudice than was anticipated from prior reviews. Brewer is sympathetic to 400 years of Turkish rule in Greece, but it's not the main difficulty.
The author makes a case that the Ottomans were no worse than earlier empires. The ideas of foreign conquest and taxation were not new to the Turks, or to Greece’s former Roman masters, nor to the Greeks themselves, who had subjugated the world from the Nile to the Indus nearly a millennium earlier.
In the time honored tradition of empire, the Turks wished the conquered to toil and worship their own God and govern themselves as long as tribute to Istanbul flowed without trouble. Aside from the occasional impalement or flaying the people adapted to the new rulers as they had to the ones before them.
This of course does not make empire justified but it was truly part of the context of the times. Where the book faltered was in providing a coherent recounting of Greek history during the rule of the Ottomans. Maybe this wouldn't be possible in the short format and long time frame under consideration.
Early chapters describe the Fourth Crusade in which Venetians sacked the Christian capital of Constantinople in 1204 instead of attacking the Muslim infidels in Jerusalem as was planned. 250 years of Venetian occupation of Greece culminated in the Turkish conquests of Thessaloniki in 1430 and Constantinople in 1453.
In less than a decade the Peloponnese was under the Ottoman rule. The Venetians were defeated at Cyprus in 1570, briefly redeemed themselves at Lepanto in 1571, but were reversed in the treaty in 1573. By 1669 the last Venetian stronghold in Crete was ceded to the Turks.
There are many interceding chapters on the Orthodox Church and the Sultanate, Greek peasants and bandits, Turkish devshirme and North African corsairs, clashes with Hapsburgs and Romanovs, Sultanate incompetence, income lost by privatization of tax collection and the decline of the Turkish empire.
The plague, malaria, superstition, lack of political unity and education contributed to Greek misery. Finally there are two chapters where the roots and outline of the Greek war of independence are discussed and another where an early 19th-century memoir of a revolutionary captain is synopsized.
This long thread becomes somewhat unraveled in the 24 brief but dense chapters, spanning less than 300 pages. The narrative switches between straightforward political/military history to comparative ideology and religion, travelogues, and memoirs mixed with the author's commentary.
Consequently it is not strictly chronological nor is it wholly thematic. This is not intrinsically a bad thing and the juxtaposition of political and cultural history is often good. But in skipping around through so much so quickly a sense of coherence was lost.
Despite these criticisms there is a lot to learn from this book. It is well annotated and provides sources for further study. There are few recent English language books on the subject, and it works an an introduction. I still plan to read David Brewer's book on the war of independence which received positive reviews.
The author makes a case that the Ottomans were no worse than earlier empires. The ideas of foreign conquest and taxation were not new to the Turks, or to Greece’s former Roman masters, nor to the Greeks themselves, who had subjugated the world from the Nile to the Indus nearly a millennium earlier.
In the time honored tradition of empire, the Turks wished the conquered to toil and worship their own God and govern themselves as long as tribute to Istanbul flowed without trouble. Aside from the occasional impalement or flaying the people adapted to the new rulers as they had to the ones before them.
This of course does not make empire justified but it was truly part of the context of the times. Where the book faltered was in providing a coherent recounting of Greek history during the rule of the Ottomans. Maybe this wouldn't be possible in the short format and long time frame under consideration.
Early chapters describe the Fourth Crusade in which Venetians sacked the Christian capital of Constantinople in 1204 instead of attacking the Muslim infidels in Jerusalem as was planned. 250 years of Venetian occupation of Greece culminated in the Turkish conquests of Thessaloniki in 1430 and Constantinople in 1453.
In less than a decade the Peloponnese was under the Ottoman rule. The Venetians were defeated at Cyprus in 1570, briefly redeemed themselves at Lepanto in 1571, but were reversed in the treaty in 1573. By 1669 the last Venetian stronghold in Crete was ceded to the Turks.
There are many interceding chapters on the Orthodox Church and the Sultanate, Greek peasants and bandits, Turkish devshirme and North African corsairs, clashes with Hapsburgs and Romanovs, Sultanate incompetence, income lost by privatization of tax collection and the decline of the Turkish empire.
The plague, malaria, superstition, lack of political unity and education contributed to Greek misery. Finally there are two chapters where the roots and outline of the Greek war of independence are discussed and another where an early 19th-century memoir of a revolutionary captain is synopsized.
This long thread becomes somewhat unraveled in the 24 brief but dense chapters, spanning less than 300 pages. The narrative switches between straightforward political/military history to comparative ideology and religion, travelogues, and memoirs mixed with the author's commentary.
Consequently it is not strictly chronological nor is it wholly thematic. This is not intrinsically a bad thing and the juxtaposition of political and cultural history is often good. But in skipping around through so much so quickly a sense of coherence was lost.
Despite these criticisms there is a lot to learn from this book. It is well annotated and provides sources for further study. There are few recent English language books on the subject, and it works an an introduction. I still plan to read David Brewer's book on the war of independence which received positive reviews.
September 28, 2019
Αξίζει να διαβαστεί...
November 6, 2017
"Greece, The Hidden Centuries" is a five star book for anyone who has never done any reading previously on the struggle waged by Venice and the Ottomans for the supremacy of the Eastern Mediterranean during the late middle ages and the Renaissance. For someone who has it is at best a three star work.
"Greece, The Hidden Centuries" is intended above all as a companion piece to Brewer's vastly superior " Greek War of Independence: The Struggle for Freedom from Ottoman Oppression" in that it attempts to set the context for the armed struggle for the liberation of Greece (1821-1829).
The problem is that Brewer has a superb understanding of the political, social and intellectual trends of the late 18th and early 19th Centuries but is totally lost in the Renaissance and Byzantine eras. Moreover, his skills as a researcher are aligned with the abundant archival and secondary sources available for the modern era. He is much less at ease when there is no archival data of any sort as is the case for the middle ages and renaissance leaving the modern historian to attempt to piece together a version of events based on unreliable pre-modern chroniclers who almost invariably wrote many years after the events occurred.
Consequently, the first half of the book which deals with the primarily on the wars between Venice and the Ottoman empire for the control of commerce in the eastern Mediterranean is pedestrian verging on incompetent. In the second half of the book, as the narrative moves into the 18th century Brewer's facility with demotic Greek and his understanding of modern Greek culture comes into play. At this point, "Greece, The Hidden Centuries" becomes highly insightful and delightful to read.
Brewer's analysis of the Orthodox Religion in which he compares its features to those of the Church of England is very well done. Such an approach could not be used in an academic work but indeed conveys very well the particularities of the Orthodox faith.
Similarly Brewer's explanation of how the ideas of the Enlightenment were modified for the Greek context is also very good. Brewer's chapter on the actual War of Independence is quite masterful. He explains how France and England had been reluctant to aid the Greek independence movement because they feared that the ultimate result of weakening the Ottoman empire would be to make Russian the only Orthodox power too strong. Finally, they entered the war to limit Russia's gains in terms of prestige and influence.
"Greece, The Hidden Centuries" is truly a Jekyll-an- Hyde effort. Nonetheless the magnificent second half makes it well worth the effort. Read Brewer's " Greek War of Independence" first.
"Greece, The Hidden Centuries" is intended above all as a companion piece to Brewer's vastly superior " Greek War of Independence: The Struggle for Freedom from Ottoman Oppression" in that it attempts to set the context for the armed struggle for the liberation of Greece (1821-1829).
The problem is that Brewer has a superb understanding of the political, social and intellectual trends of the late 18th and early 19th Centuries but is totally lost in the Renaissance and Byzantine eras. Moreover, his skills as a researcher are aligned with the abundant archival and secondary sources available for the modern era. He is much less at ease when there is no archival data of any sort as is the case for the middle ages and renaissance leaving the modern historian to attempt to piece together a version of events based on unreliable pre-modern chroniclers who almost invariably wrote many years after the events occurred.
Consequently, the first half of the book which deals with the primarily on the wars between Venice and the Ottoman empire for the control of commerce in the eastern Mediterranean is pedestrian verging on incompetent. In the second half of the book, as the narrative moves into the 18th century Brewer's facility with demotic Greek and his understanding of modern Greek culture comes into play. At this point, "Greece, The Hidden Centuries" becomes highly insightful and delightful to read.
Brewer's analysis of the Orthodox Religion in which he compares its features to those of the Church of England is very well done. Such an approach could not be used in an academic work but indeed conveys very well the particularities of the Orthodox faith.
Similarly Brewer's explanation of how the ideas of the Enlightenment were modified for the Greek context is also very good. Brewer's chapter on the actual War of Independence is quite masterful. He explains how France and England had been reluctant to aid the Greek independence movement because they feared that the ultimate result of weakening the Ottoman empire would be to make Russian the only Orthodox power too strong. Finally, they entered the war to limit Russia's gains in terms of prestige and influence.
"Greece, The Hidden Centuries" is truly a Jekyll-an- Hyde effort. Nonetheless the magnificent second half makes it well worth the effort. Read Brewer's " Greek War of Independence" first.
March 2, 2021
Ενδιαφέρον, με εύκολη ροή στην ανάγνωση και ξεκούραστο στην παροχή πληροφοριών.
Παρουσιάζονται γεγονότα και συνθήκες που είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα στο ευρύ κοινό, αν και όχι πρωτόγνωρα. Παρόλα αυτά, ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι προετοιμασμενος πνευματικά και ψυχολογικά να συναντήσει μια ιστορική οπτική που αποκλίνει κατά πολύ από το ρομαντικό αφήγημα με το οποίο ίσως είχε γαλουχηθει...
Σε κάτι ως αρνητικό ίσως μπορεί να αναφερθεί το ότι στην προσπάθεια να δοθεί όσο το δυνατόν πιο πλήρης πληροφόρηση και να ολοκληρωθεί όσο το δυνατό καλύτερα η επικρατούσα κατάσταση δεν αποφεύχθηκαν πλατιασματα που άλλοτε ήταν υπερβολικά, καθώς και άλλοτε ίσως έβγαιναν εκτός θέματος... Ενώ ίσως χρειαστεί και η περαιτέρω αναζήτηση και διερεύνηση σε μερικά σημεία για διασταύρωση τους.
Τέλος, κάτι που κάνει ίσως εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενώ αναφέρονται σημαντικές προσωπικότητες - με θετικό ή αρνητικό ρόλο- απουσιάζουν πλήρως άλλες, όπως ο στρατηγός Μακρυγιάννης
Παρουσιάζονται γεγονότα και συνθήκες που είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα στο ευρύ κοινό, αν και όχι πρωτόγνωρα. Παρόλα αυτά, ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι προετοιμασμενος πνευματικά και ψυχολογικά να συναντήσει μια ιστορική οπτική που αποκλίνει κατά πολύ από το ρομαντικό αφήγημα με το οποίο ίσως είχε γαλουχηθει...
Σε κάτι ως αρνητικό ίσως μπορεί να αναφερθεί το ότι στην προσπάθεια να δοθεί όσο το δυνατόν πιο πλήρης πληροφόρηση και να ολοκληρωθεί όσο το δυνατό καλύτερα η επικρατούσα κατάσταση δεν αποφεύχθηκαν πλατιασματα που άλλοτε ήταν υπερβολικά, καθώς και άλλοτε ίσως έβγαιναν εκτός θέματος... Ενώ ίσως χρειαστεί και η περαιτέρω αναζήτηση και διερεύνηση σε μερικά σημεία για διασταύρωση τους.
Τέλος, κάτι που κάνει ίσως εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενώ αναφέρονται σημαντικές προσωπικότητες - με θετικό ή αρνητικό ρόλο- απουσιάζουν πλήρως άλλες, όπως ο στρατηγός Μακρυγιάννης
January 2, 2020
Πάντα αναρωτιόμουν πώς γίνεται να αναφερόμαστε στα 400 χρόνια που επηρέασαν τη σύγχρονη, ζωντανή ελληνική ταυτότητα όσο σχεδόν καμία άλλη ιστορική περίοδο απλώς με ένα απαξιωτικό νεύμα ή ένα γρήγορο fast forward στην Επανάσταση.
Αλλά αν ρωτήσεις τον περισσότερο κόσμο, δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την πραγματική ιστορία των Ελλήνων εκείνα τα χρόνια. «Κάποιος λόγος θα υπήρχε για να θέλουμε να κάνουμε επανάσταση!», λένε. Μία επανάσταση που καταδικάστηκε αρχικά από το Πατριαρχείο, στη μέση της είχε τρεις αντιμαχόμενους αρχηγούς και τελικά σώθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις (που είχαν τα περισσότερα να κερδίσουν από την επιτυχία της).
Όταν μιλάμε για την τουρκοκρατία, φανταζόμαστε ότι οι πρόγονοί μας στενάζανε για 20 γενιές κάτω από τον σκληρό μουσουλμάνο κατακτητή και αδημονούσαν για ελευθερία. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ, πολύ διαφορετική. Έχει αποχρώσεις, κρυφά νοήματα και αλήθειες που αποφεύγουμε να δούμε. Ίσως γι' αυτό ο μύθος της κακής τουρκοκρατίας να κρατάει τόσο γερά.
Η τουρκοκρατία δεν ήταν μία μονολιθική κατάσταση: σήμαινε διαφορετικά πράγματα για διαφορετικές περιοχές. Λέμε σήμερα ότι η Ελλάδα «έχασε» την Αναγέννηση εξαιτίας της τουρκοκρατίας -- τι θα έλεγαν, για παράδειγμα, οι Κρητικοί, αν τους δίναμε αυτό το επιχείρημα για να αιτολογήσουμε το ότι θα έπρεπε να προτιμούν τον ενετικό ζηγό απ' ότι τον μεταγενέστερο τουρκικό; Πόσο μπερδευτικό ακούγεται στα σύγχρονα αφτιά ότι για πολλούς Κρήτες, οι τούρκοι ήταν προτιμότεροι γιατί τους άφηναν να είναι χριστιανοί ορθόδοξοι ενώ οι ενετοί ήταν πιο σκληροί δυνάστες αλλά και τους ανάγκαζαν να αλλαξοπιστήσουν και να γίνουν καθολικοί;
Θα ήταν ποτέ δυνατόν να μας μαθαίνουν στο σχολείο ότι κάποιες φορές, σαφώς όχι πάντα, το να γινόταν το παιδί ενός χριστιανού γενίτσαρος (από τα πιο ισχυρά αξιώματα στην αυτοκρατορία) θεωρούταν μεγάλη τιμή η οποία ήταν ζηλευτή από τους μουσουλμάνους κατοίκους της αυτοκρατορίας, που δεν μπορούσαν να γίνουν γενίτσαροι; Για μας κάτι τέτοιο φαντάζει κατάφορα προδοτικό, όμως ακόμα και σήμερα, πολλοί θα επέλεγαν (ή επιλέγουν ασυνείδητα) την εξασφάλιση και το αξίωμα από την πίστη στα ιδανικά και στην παράδοση τους. Δεν κρίνω τι είναι προτιμότερο, απλά παρατηρώ ότι και οι δύο όψεις του νομίσματος είναι ανθρώπινες.
Στο πιο γεωπολιτικό, βρίσκω πολύ ενδιαφέρων τον ρόλο, για την ακρίβεια, που έπαιξε η Εκκλησία στη διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας. Όχι μόνο η Εκκλησία δεν ήταν κρυφή -- ήταν ίσως ο σημαντικότερος πυλώνας εκπαίδευσης (προ πάντως, φυσι��ά, με έμφαση τη θρησκεία και την ηθική) που είχαν οι Έλληνες για αιώνες. Και φυσικά αυτή η εκπαίδευση δεν εμπεριείχε πουθενά μέσα της οποιαδήποτε αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα.
Επίσης ενδιαφέρουσες οι εξιστορήσεις των Ορλωφικών και της εκστρατείας του Μοροζίνι, ως μέρος του μεγάλου για τη (βραχύβιη) κατάκτηση του Μωριά για τη Βενετία που με τη σειρά του ήταν μέρος του μεγάλου πολέμου των Οθωμάνων με την Αυστρία των Αψβούργων αλλά και σχεδόν όλων των χριστιανικών βασιλίων και αυτοκρατοριών της εποχής. Όπως σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι Ρώσοι θα είχαν κάνει την Ελλάδα ορθόδοξη (τι θα είχε γίνει τότε άραγε;) 100 χρόνια νωρίτερα, σε ένα άλλο σύμπαν, οι Αυστριακοί θα είχαν πάρει αυτόν τον ρόλο ακόμα και μέσα στον 17ο αιώνα -- εγκαθιστώντας ίσως με το ζορί το Καθολικό δόγμα. Αλλά ίσως τότε να ήταν πολύ νωρίς για την Ελλάδα -- το πιθανότερο είναι ότι η ελληνική επανάσταση δεν θα γινόταν ποτέ κατά της αυστριακής αυτοκρατορίας, και η Ελλάδα δεν θα είχε ποτέ τον ρόλο του «πρώτου χριστιανικού εθνικού κράτους ελεύθερου από τους Τούρκους» που απέκτησε τον 19ο αιώνα και μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Πόσο διαφορετικό ρόλο θα είχε η χώρα μας στην ιστορία!
Πίσω στον Μοροζίνι, τον μεγάλο Δόγη (Doge), τον «καλό» απελευθερωτή του Μωριά και της Ελλάδας -- α, και καταστροφέα του Παρθενώνα. Αυτά γράφει η Wikipedia για τον Μοροζίνι και το περιστατικό:
Μάλλον εκεί που θέλω να καταλήξω είναι απλά ότι μιλάμε για την τουρκοκρατία χωρίς να γνωρίζουμε. Αυτό το βιβλίο δεν ήταν καταπληκτικό από άποψης γραφής ή ύφους (χωρίς να εννοώ ότι ήταν κακό), αλλά είναι μια υπέροχη πηγή πληροφοριών για μια εποχή που είναι τόσο κοντά μας, τόσο καθοριστική αλλά και τόσο ξεχασμένη, τόσο περιφρονημένη.
Το 1453 - 1821 είναι μια αφετηρία για την έρευνα όσων δεν διδασκόμαστε ποτέ και την κατάρριψη των μύθων όσων νομίζουμε ότι ξέραμε.
Προτείνω επίσης το έργο της Μαρίας Ευθυμίου (ενδεικτικά, από τη σειρά διαλέξεων της για την τουρκοκρατία). Και φυσικά, το βιβλίο της, για το οποίο και έχω γράψει.
Αλλά αν ρωτήσεις τον περισσότερο κόσμο, δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την πραγματική ιστορία των Ελλήνων εκείνα τα χρόνια. «Κάποιος λόγος θα υπήρχε για να θέλουμε να κάνουμε επανάσταση!», λένε. Μία επανάσταση που καταδικάστηκε αρχικά από το Πατριαρχείο, στη μέση της είχε τρεις αντιμαχόμενους αρχηγούς και τελικά σώθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις (που είχαν τα περισσότερα να κερδίσουν από την επιτυχία της).
Όταν μιλάμε για την τουρκοκρατία, φανταζόμαστε ότι οι πρόγονοί μας στενάζανε για 20 γενιές κάτω από τον σκληρό μουσουλμάνο κατακτητή και αδημονούσαν για ελευθερία. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ, πολύ διαφορετική. Έχει αποχρώσεις, κρυφά νοήματα και αλήθειες που αποφεύγουμε να δούμε. Ίσως γι' αυτό ο μύθος της κακής τουρκοκρατίας να κρατάει τόσο γερά.
Η τουρκοκρατία δεν ήταν μία μονολιθική κατάσταση: σήμαινε διαφορετικά πράγματα για διαφορετικές περιοχές. Λέμε σήμερα ότι η Ελλάδα «έχασε» την Αναγέννηση εξαιτίας της τουρκοκρατίας -- τι θα έλεγαν, για παράδειγμα, οι Κρητικοί, αν τους δίναμε αυτό το επιχείρημα για να αιτολογήσουμε το ότι θα έπρεπε να προτιμούν τον ενετικό ζηγό απ' ότι τον μεταγενέστερο τουρκικό; Πόσο μπερδευτικό ακούγεται στα σύγχρονα αφτιά ότι για πολλούς Κρήτες, οι τούρκοι ήταν προτιμότεροι γιατί τους άφηναν να είναι χριστιανοί ορθόδοξοι ενώ οι ενετοί ήταν πιο σκληροί δυνάστες αλλά και τους ανάγκαζαν να αλλαξοπιστήσουν και να γίνουν καθολικοί;
Θα ήταν ποτέ δυνατόν να μας μαθαίνουν στο σχολείο ότι κάποιες φορές, σαφώς όχι πάντα, το να γινόταν το παιδί ενός χριστιανού γενίτσαρος (από τα πιο ισχυρά αξιώματα στην αυτοκρατορία) θεωρούταν μεγάλη τιμή η οποία ήταν ζηλευτή από τους μουσουλμάνους κατοίκους της αυτοκρατορίας, που δεν μπορούσαν να γίνουν γενίτσαροι; Για μας κάτι τέτοιο φαντάζει κατάφορα προδοτικό, όμως ακόμα και σήμερα, πολλοί θα επέλεγαν (ή επιλέγουν ασυνείδητα) την εξασφάλιση και το αξίωμα από την πίστη στα ιδανικά και στην παράδοση τους. Δεν κρίνω τι είναι προτιμότερο, απλά παρατηρώ ότι και οι δύο όψεις του νομίσματος είναι ανθρώπινες.
Στο πιο γεωπολιτικό, βρίσκω πολύ ενδιαφέρων τον ρόλο, για την ακρίβεια, που έπαιξε η Εκκλησία στη διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας. Όχι μόνο η Εκκλησία δεν ήταν κρυφή -- ήταν ίσως ο σημαντικότερος πυλώνας εκπαίδευσης (προ πάντως, φυσι��ά, με έμφαση τη θρησκεία και την ηθική) που είχαν οι Έλληνες για αιώνες. Και φυσικά αυτή η εκπαίδευση δεν εμπεριείχε πουθενά μέσα της οποιαδήποτε αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα.
Επίσης ενδιαφέρουσες οι εξιστορήσεις των Ορλωφικών και της εκστρατείας του Μοροζίνι, ως μέρος του μεγάλου για τη (βραχύβιη) κατάκτηση του Μωριά για τη Βενετία που με τη σειρά του ήταν μέρος του μεγάλου πολέμου των Οθωμάνων με την Αυστρία των Αψβούργων αλλά και σχεδόν όλων των χριστιανικών βασιλίων και αυτοκρατοριών της εποχής. Όπως σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι Ρώσοι θα είχαν κάνει την Ελλάδα ορθόδοξη (τι θα είχε γίνει τότε άραγε;) 100 χρόνια νωρίτερα, σε ένα άλλο σύμπαν, οι Αυστριακοί θα είχαν πάρει αυτόν τον ρόλο ακόμα και μέσα στον 17ο αιώνα -- εγκαθιστώντας ίσως με το ζορί το Καθολικό δόγμα. Αλλά ίσως τότε να ήταν πολύ νωρίς για την Ελλάδα -- το πιθανότερο είναι ότι η ελληνική επανάσταση δεν θα γινόταν ποτέ κατά της αυστριακής αυτοκρατορίας, και η Ελλάδα δεν θα είχε ποτέ τον ρόλο του «πρώτου χριστιανικού εθνικού κράτους ελεύθερου από τους Τούρκους» που απέκτησε τον 19ο αιώνα και μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Πόσο διαφορετικό ρόλο θα είχε η χώρα μας στην ιστορία!
Πίσω στον Μοροζίνι, τον μεγάλο Δόγη (Doge), τον «καλό» απελευθερωτή του Μωριά και της Ελλάδας -- α, και καταστροφέα του Παρθενώνα. Αυτά γράφει η Wikipedia για τον Μοροζίνι και το περιστατικό:
Destruction of the Parthenon and loot of sculptures from Athens
During the siege of Athens in 1687 at the Morean War, his artillery turned the Parthenon from a functioning building to a simple ruin, and he personally oversaw the looting of some of the surviving sculptures. The Parthenon was used as a powder magazine by the Ottomans when on September 26, 1687, Morosini's cannon scored a direct hit on the edifice. An attaché of the Swedish field commander General Otto Wilhelm Königsmarck wrote later: "How it dismayed His Excellency to destroy the beautiful temple which had existed three thousand years!". By contrast Morosini, who was the commander in chief of the operation, described it in his report to the Venetian government as a "fortunate shot".
When he conquered Acropolis in early 1688, Morosini tried to loot Athena's and Poseidon's horses and chariots from the west pediment of the Parthenon but the sculptures fell on the ground and smashed.This was the first documented attempt to remove sculptures from the pediments. The Ottoman Empire regained possession of the monument in the following year and having noticed the demand began to sell souvenirs to Westerners.
Morosini also looted from the port of Piraeus the famous Piraeus Lion which is on display at the Venetian Arsenal.
Μάλλον εκεί που θέλω να καταλήξω είναι απλά ότι μιλάμε για την τουρκοκρατία χωρίς να γνωρίζουμε. Αυτό το βιβλίο δεν ήταν καταπληκτικό από άποψης γραφής ή ύφους (χωρίς να εννοώ ότι ήταν κακό), αλλά είναι μια υπέροχη πηγή πληροφοριών για μια εποχή που είναι τόσο κοντά μας, τόσο καθοριστική αλλά και τόσο ξεχασμένη, τόσο περιφρονημένη.
Το 1453 - 1821 είναι μια αφετηρία για την έρευνα όσων δεν διδασκόμαστε ποτέ και την κατάρριψη των μύθων όσων νομίζουμε ότι ξέραμε.
Προτείνω επίσης το έργο της Μαρίας Ευθυμίου (ενδεικτικά, από τη σειρά διαλέξεων της για την τουρκοκρατία). Και φυσικά, το βιβλίο της, για το οποίο και έχω γράψει.
October 20, 2020
Ο τίτλος είναι αληθής. Λίγα πράγματα έχουμε μάθει στα σχολικά μας χρονια για αυτά τα χρόνια. Το βιβλίο προσθετει μια διαφορετική οπτική χωρίς τον συναισθηματισμο που έχουμε ως Έλληνες για την ιστορία μας και τους Τούρκος.
Εάν κάνει κάτι πολύ καλά το βιβλίο είναι να σε βάζει να το σκέφτεσαι συνέχεια. Ξέρω την ιστορία; η απλά είναι μέρος μια ιστορικης προπαγάνδας. Το ύφος και η γραφή βέβαια δεν είναι πολύ ελκυστική και συνήθως αναφερει πηγες με ένα ελαφρύ τόνο αλλά αξίζει την προσοχή μας.
Εάν κάνει κάτι πολύ καλά το βιβλίο είναι να σε βάζει να το σκέφτεσαι συνέχεια. Ξέρω την ιστορία; η απλά είναι μέρος μια ιστορικης προπαγάνδας. Το ύφος και η γραφή βέβαια δεν είναι πολύ ελκυστική και συνήθως αναφερει πηγες με ένα ελαφρύ τόνο αλλά αξίζει την προσοχή μας.
June 9, 2021
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Τα 3 αστέρια τα δίνω λόγω της κακής επιμέλειας των εκδόσεων Παπαζήση. Σχεδόν σε κάθε σελίδα υπάρχουν συντακτικά λάθη που σε κάνουν να χάνεις την ροή. Μάλιστα σε κάποια σημεία υπάρχουν λάθη νοήματος που είναι πρόβλημα της μετάφρασης. Θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω από το πρωτότυπο αυτή τη φορά.
January 17, 2016
For a non scholarly book this was pretty good. It did live up to its promise to bust myths about the Turkish rule in Greece, like having secret schools and the supposed oppression of all Orthodox people. I only gave it three stars because it was kind of dull at times and just sort told the facts without much analyses. It was also a bit frustrating that the author breezed over the massacres of Turks and Muslims during the Greek Revolution but went into much more detail when Greeks were being killed by Turks. However this book dealt with Turkish rule in Greece in a much better and more balanced fashion than other writers have.
July 16, 2019
Greeks should thank the Turks for their enlightened administration
Among other things I learned the author considers taking Greek children away from their parents to serve the Sultan for the rest of their lives as simple form of conscription. A bizarre Ottoman bias IMHO.
Among other things I learned the author considers taking Greek children away from their parents to serve the Sultan for the rest of their lives as simple form of conscription. A bizarre Ottoman bias IMHO.
May 6, 2018
Εξαιρετικό!
April 29, 2021
Πολύ ωραία γραμμένη ιστορία γεγονότων για τα οποία λίγα έχουν γραφτεί..Μαζί με αυτά δίνεται στον αναγνώστη η ευκαιρία να μάθει κ την ιστορία λίγο πριν κ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.Θα διαβάσω όμως κ το βιβλίο του σχετικά με αυτήν μ θα σας πω.
May 24, 2020
Πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια καταγραφής μιας από τις λιγότερο διάσημες έως άγνωστες περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
January 4, 2021
Blabbering in most part about informations without proper order. Obviously biased and non historic. Totally unnecessary contradiction between Greek Orthodox and Anglican church. More infos about English people that travelled to Greece than what happened in greece itself. For my opinion, a waste of time.
November 11, 2021
Me parece una muy buena introducción al público general para conocer los siglos no tan bien reflejados en la sociedad griega actual.
Es fácil de leer y capítulos cortos 😊
Es fácil de leer y capítulos cortos 😊
August 19, 2021
Actually it is 2,5 stars 😊
Amazing effort as far collection of information. However, it gave me a constant feeling that this book was an effort to praise the Ottomans in expense of the Venetians. That’s an awkward stand given that we should not look history from the point of view: who was the best suppressor for the Greek people!
Venetians, given their republic system, in my humble opinion, can not be considered, as equals to the West or to the East of that time as easily. They can not be simply compared to the Ottomans based on their tax collection capabilities. Anyone visiting the capital of Crete can not miss the amazing Venetian fortification of the city, or the Venetian ports of the island! They were actually investing greatly in their territories; they were not just building religion temples. On the other hand, the Ottomans obviously couldn’t care less, they were focused on taxation of whatever was already there and maintaining their army.
When the author refers to Venetians’ disgraceful actions, he is condemning them as such, when the author refers to Ottomans’ disgraceful actions you know that a smoothing justification is following.
Yes, the Greeks were not in fond of external rulers (most of the times not even internal ones), Venetians or Ottomans. I hope this is a characteristic of every people, not just the Greeks! Cretans didn’t prefer Ottomans more than Venetians; they were just under Venetian rule for… 450 years! So, if they had the chance to take a change, they would have taken it!
The author even attempts to justify the higher taxation of the... Christians over the Muslim subjects of the Ottoman Empire! Yes, the Christians were not participating to the Ottoman army, and maybe you can think in modern days terms: a higher taxation is fair. But we are referring to an Empire, not a Republic State, and there were subjects, no citizens. In the capricious ‘justice’ of the Ottoman Empire, Christians found themselves unarmed (not only they were not allowed to be soldiers, they were not allowed to carry guns), in comparison to the Muslims…
Finally, as an answer to the author’s bitter comment about Karaiskakis mythology: Greeks know well who Karaiskakis was, they don’t need to extend the Greek mythology any further!
Karaiskakis, one way or another, can not be considered anything less than a freedom fighter that he had to survive his times!
Amazing effort as far collection of information. However, it gave me a constant feeling that this book was an effort to praise the Ottomans in expense of the Venetians. That’s an awkward stand given that we should not look history from the point of view: who was the best suppressor for the Greek people!
Venetians, given their republic system, in my humble opinion, can not be considered, as equals to the West or to the East of that time as easily. They can not be simply compared to the Ottomans based on their tax collection capabilities. Anyone visiting the capital of Crete can not miss the amazing Venetian fortification of the city, or the Venetian ports of the island! They were actually investing greatly in their territories; they were not just building religion temples. On the other hand, the Ottomans obviously couldn’t care less, they were focused on taxation of whatever was already there and maintaining their army.
When the author refers to Venetians’ disgraceful actions, he is condemning them as such, when the author refers to Ottomans’ disgraceful actions you know that a smoothing justification is following.
Yes, the Greeks were not in fond of external rulers (most of the times not even internal ones), Venetians or Ottomans. I hope this is a characteristic of every people, not just the Greeks! Cretans didn’t prefer Ottomans more than Venetians; they were just under Venetian rule for… 450 years! So, if they had the chance to take a change, they would have taken it!
The author even attempts to justify the higher taxation of the... Christians over the Muslim subjects of the Ottoman Empire! Yes, the Christians were not participating to the Ottoman army, and maybe you can think in modern days terms: a higher taxation is fair. But we are referring to an Empire, not a Republic State, and there were subjects, no citizens. In the capricious ‘justice’ of the Ottoman Empire, Christians found themselves unarmed (not only they were not allowed to be soldiers, they were not allowed to carry guns), in comparison to the Muslims…
Finally, as an answer to the author’s bitter comment about Karaiskakis mythology: Greeks know well who Karaiskakis was, they don’t need to extend the Greek mythology any further!
Karaiskakis, one way or another, can not be considered anything less than a freedom fighter that he had to survive his times!
March 31, 2020
A quite informative text for anyone who is trying to get some introductory knowledge about the history of the Greek people during the Venetian and primarily the Ottoman rule. However , a lot of the conclusions expressed in some parts of the historical analysis are so superficial and create some historical misunderstandings. I won’t deny that the author follows the steps of “official historical interpretation of events” but history is updated every time we delve deeper into some historical facts and periods . Maybe the author could take some of these into account.
July 3, 2020
The all time classic way of controlling public opinion
Some truth thrown in and the following lies will be easier to believe. As a researcher myself it is so frustrating to see someone trying to dethrone an idea reportedly to be based only on anecdotal evidence, by another idea of his own with even less anecdotal evidence. The only merit literally in this book to read it is to get an idea of the absurdities that may be told for that historical period.
Some truth thrown in and the following lies will be easier to believe. As a researcher myself it is so frustrating to see someone trying to dethrone an idea reportedly to be based only on anecdotal evidence, by another idea of his own with even less anecdotal evidence. The only merit literally in this book to read it is to get an idea of the absurdities that may be told for that historical period.
September 21, 2017
Intriguing history of the evolution of modern Greece
Full of detail, Brewer charts the history of Greece under Turkish rule and the complex reality of the war of independence. Well written chronicle of a neglected period of history.
Full of detail, Brewer charts the history of Greece under Turkish rule and the complex reality of the war of independence. Well written chronicle of a neglected period of history.
March 30, 2013
Great book, sheds light to the unknown Greek under Ottoman rule. Myth-busting, objective and well researched.
February 8, 2023
Η περίοδος απο την άλωση της Πόλης μέχρι την επανάσταση είναι μια περίοδος ελάχιστα γνωστή στους περισσοτέρους, που προσπερναται στα γρήγορα ως «τα 400 χρόνια σκλαβιάς».
Αυτό το βιβλίο ρίχνει φως στους 4 πολύ ενδιαφέροντες αιώνες και στήνει το σκηνικό για τον ερχομό της επανάστασης του 1821.
Ενδιαφέρουσες ιστορίες όπως γιατί τα Άγραφα ονομάζονται έτσι, το πως ο Σουλεϊμάν κατάφερε να ανακαλέσει την φατουα για την καταστροφή των εκκλησιών της Πόλης δεχόμενος τις καταθέσεις 2 ψευδομαρτύρων.
Ενετοκρατία, και γιατι οι Κρητικοί προτιμούσαν τους Τούρκους απο τους Λατίνους. Πως η προσπάθεια να σωθεί η Κύπρος κατέληξε στη ναυμαχία της Ναύπακτου (Λεπαντο). Η Θεσσαλονίκη γύρω στο 1530 ειχε τον διπλάσιο πληθυσμό απο την Αθήνα. Ο ρόλος των Αλβανών στην Πελοπόννησο μετα το Ορλωφικα.
Το τελευταίο κεφάλαιο εχει αρκετά αξιόλογα συμπεράσματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αυτό το βιβλίο ρίχνει φως στους 4 πολύ ενδιαφέροντες αιώνες και στήνει το σκηνικό για τον ερχομό της επανάστασης του 1821.
Ενδιαφέρουσες ιστορίες όπως γιατί τα Άγραφα ονομάζονται έτσι, το πως ο Σουλεϊμάν κατάφερε να ανακαλέσει την φατουα για την καταστροφή των εκκλησιών της Πόλης δεχόμενος τις καταθέσεις 2 ψευδομαρτύρων.
Ενετοκρατία, και γιατι οι Κρητικοί προτιμούσαν τους Τούρκους απο τους Λατίνους. Πως η προσπάθεια να σωθεί η Κύπρος κατέληξε στη ναυμαχία της Ναύπακτου (Λεπαντο). Η Θεσσαλονίκη γύρω στο 1530 ειχε τον διπλάσιο πληθυσμό απο την Αθήνα. Ο ρόλος των Αλβανών στην Πελοπόννησο μετα το Ορλωφικα.
Το τελευταίο κεφάλαιο εχει αρκετά αξιόλογα συμπεράσματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
As the historian Gaetano Salvemini said, ‘Impartiality is a dream, honesty is a duty.’
October 31, 2020
Γενικά πάρα πολύ καλό και δίνει μια καλή ιδέα για το τι μεσολάβησε από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση. Λόγω του ότι έχει γραφτεί από έναν ξένο σημαίνει ότι συνισταμένα έχει και μια σχετικά αντικειμενική προσέγγιση που κάθε ενδιαφερόμενος, ειδικότερα δε όσοι θέλουν να αποκαλούνται Έλληνες, πρέπει να κατέχει σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας. Φυσικά και πάσχει σε ορισμένες αναφορές από το τυπικό κόμπλεξ ανωτερότητας των βόρειο Ευρωπαίων και σε κάποια σημεία επίθετα ή χαρακτηρισμοί δείχνουν την ανικανότητα του συγγραφέα προς την πλήρη αμεροληψία (η οποία είναι και κάτι το ιδεατό όπως ο ίδιος διατυπώνει). Παρόλα αυτά το βιβλίο με τιμιότητα εκτελεί το καθήκον της αποτύπωσης της ιστορίας από το 1453 μέχρι το 1821. Συνίσταται ανεπιφύλακτα.
December 2, 2021
This part of the History is not known to the majority of Greeks except for the period close to the Greek revolution. But even that is through the specter of the Greek church.
The book is insightful on taking a perspective from an outsider and explain with valid information how each stakeholder (Church, Byzantine, Turkey, Greeks, Western Europe, etc) contributed to Greeks been under Turkish rule for almost 5 centuries. Why did it take so long to fight for freedom. How important is education and what led in transitioning from apathy and fear to a revolution and the start of a new era.
These 500 years were critical and have had an impact even today.
Really well written and easy to read. I enjoyed the book!
The book is insightful on taking a perspective from an outsider and explain with valid information how each stakeholder (Church, Byzantine, Turkey, Greeks, Western Europe, etc) contributed to Greeks been under Turkish rule for almost 5 centuries. Why did it take so long to fight for freedom. How important is education and what led in transitioning from apathy and fear to a revolution and the start of a new era.
These 500 years were critical and have had an impact even today.
Really well written and easy to read. I enjoyed the book!
December 25, 2025
Ένα βιβλίο που όντως διηγείται την ιστορία από μια ανεξάρτητη σκοπιά διαφορετική σε αρκετά σημεία από αυτά που επικρατούν σα συλλογική γνώση. Το αν αυτή η σκοπιά είναι σωστή απόλυτα δε μπορώ να το γνωρίζω, πάντως βασίζεται σε αναλυτική βιβλιογραφία που μπορεί κάποιος να προστρέξει. Αυτό αφορά άλλωστε όλα τα βιβλία ιστορίας.
Τα 5 αστέρια πάνε επίσης στην απλή αλλά όχι απλοϊκή γραφή και το ότι ασχολείται με το κομμάτι της ιστορίας που στο σχολείο ήταν πάντα εκτός ύλης γιατί δεν προλαβαίναμε καθώς έπρεπε να ασχοληθούμε εξαντλητικά με συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα με ημερομηνίες κλπ. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον/α είναι ανοικτός/ή σε μια διαφορετική αφήγηση για την περίοδο εκείνη. Δε διαβάζεται γρήγορα, θέλει το χρόνο του, αλλά αξίζει
Τα 5 αστέρια πάνε επίσης στην απλή αλλά όχι απλοϊκή γραφή και το ότι ασχολείται με το κομμάτι της ιστορίας που στο σχολείο ήταν πάντα εκτός ύλης γιατί δεν προλαβαίναμε καθώς έπρεπε να ασχοληθούμε εξαντλητικά με συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα με ημερομηνίες κλπ. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον/α είναι ανοικτός/ή σε μια διαφορετική αφήγηση για την περίοδο εκείνη. Δε διαβάζεται γρήγορα, θέλει το χρόνο του, αλλά αξίζει
February 13, 2019
This is an excellent book and a reminder how history should be written and taught. It is so remarkable the fact that the author so skillfully covers almost seven centuries of history in 400 pages. What I like the most about this book is that both Greeks and Turks (some other nationalities are mentioned as well) are portrayed in such a way that it is almost impossible to decide between good and bad or right and wrong. The book of David Brewer goes beyond Greeks and Turks: it is a book that reminds us that history is complex and it can be understood only by including all possible perspectives, experiences and believes . "Impartiality is a dream, but honesty is an obligation".
November 7, 2018
The book is a refreshing attempt at a neutral, balanced description of a few centuries that are shrouded in myth and prejudice. It presents a wide view comprising many facets and manages to convey the complexity of the period. It also contains some factual errors (unfortunately I didn't keep a list) but I don't think they undermine the author's arguments. The book manages to avoid many biases but worryingly still locates Greeks primarily in what is today Greece and considers the Eastern Roman (Byzantine) Empire as being Greek - two associations that also require closer scrutiny.
September 3, 2018
Το δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι η διεισδυτικότητα και η αναλυτική ικανότητα του συγγραφέα. Ο αναγνώστης πρέπει διαρκώς να έχει κατά νου ότι η συγκεκριμένη περίοδος είναι σχετικά φτωχή σε διαθέσιμα στοιχεία και τα υπάρχοντα είναι πολλές φορές θολά και αμφισβητήσιμα. Το γεγονός αυτό λέει πολλά για το δύσκολο έργο του David Brewer ο οποίος πετυχαίνει να φωτίσει, παρά τις δυσκολίες, αυτή την αφανή και παραγνωρισμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας.
July 26, 2020
Μια ενδιαφέρουσα οπτική για μια χρονική περίοδο που για πολύ κόσμο ίσως δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία και μαρτυρίες. Αναφέρεται και σε γεγονότα/καταστάσεις τα οποία πιθανό να ανατρέπουν όσα γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά είναι βέβαια υπό συζήτηση καθώς υπάρχουν και αντίθετες απόψεις. Σε κάθε περίπτωση ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο για όποιον μελετάει την ιστορία εκείνης της περιόδου.
September 14, 2019
Really interesting book describing a period not well known.
June 12, 2020
Μια άγνωστη για μένα ματιά για την συγκεκριμένη περίοδο της Ιστορίας.
Displaying 1 - 30 of 35 reviews