Σκόρπια δύναμη

by Μαρία Μήτσορα, Maria Mitsora

164 pages, Paperback

First published December 1, 1997

Reviews

[Annetius · Rating 4 out of 5]

Θα κάνω μια απόπειρα να αποσυνδέσω το γεγονός ότι το πρώτο βιβλίο του 22 είναι η Σκόρπια δύναμη της Μήτσορα γιατί αν είναι να το πάρω σαν σημάδι α πα α πηδήξω λίγο από τον πέμπτο να δω κάτι.
Τώρα σοβαρά. Η καρδιά της σκόρπιας δύναμης πηγάζει από την καρδιά μιας ελληνίδας περσόνας, μιας τυχαίας γνωριμίας, που χτυπάει στον υπόκοσμο, στο αθηναϊκό underground παλιότερων δεκαετιών.

Κλειστό και ασφυκτικό το σύμπαν της Μήτσορα, πονεμένο εσωτερικά, χρειάζεται εντατική παρακολούθηση για να χτυπήσουν τα κουδουνάκια του ποιητικού της λόγου που φυτρώνει σε ανύποπτα σημεία μέσα στο κείμενο, συνονθύλευμα μιας σκληρής, σκοτεινής πραγματικότητας και μιας απόγνωσης. Σκοτάδι, κυρίως, μα και μια τρυφερότητα που πηγάζει από την ανάγκη για ένωση, από τον ίδιο τον έρωτα. Τυχαίοι, δεύτεροι οι πρωταγωνιστές της, ναρκωτικά και μια γενικότερη «αρρώστια», άλλωστε για underground μιλάμε, τι περιμένατε, είναι και το πρώτο της μυθιστόρημα πριν στραφεί προς το φως και αυτά που της προκαλούν χαμόγελο, όπως η ίδια λέει.

Διάβασα κάνα δυο συνεντεύξεις της για να τη γνωρίσω καλύτερα και ενώνεται το παζλ, κουμπώνει το γραπτό της με την παρουσία της και τον τρόπο που έζησε. Χαίρομαι που πήρα για λίγο τον παράδρομο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας με αυτή την ιδιαίτερη γυναίκα. Έχει κάτι που «μου την έδωσε», δεν μπορώ να το πω αλλιώς∙ συμβαίνει καμιά φορά με τις τυχαίες γνωριμίες αυτό.

[Kurisuta · Rating 4 out of 5]

Πολύ ενδιαφέρουσα γραφή, από τα βιβλία που θέλουν την προσοχή σου, λίγο στην πλοκή ίσως το χάνει, αλλά νομίζω σε γοητεύει αρκετά η ποίηση των λέξεων, ώστε λίγη σημασία έχει η ερμηνεία της πλοκής

[Panos · Rating 4 out of 5]

Δύσκολη γραφή αλλά πολύ γοητευτική και κάπου κάπου με στιγμές εξαιρετικές.

«Δεν φοράς ποτέ ρολόι;» την ρώτησα για ν’ αλλάξουμε κουβέντα. «Όχι, κάποτε είχα ένα και το γύρισα ανάποδα για να βλέπω την κίνηση της μηχανής μέσα από το γυαλί, ξέρω πού είναι όλα τα ρολόγια της πόλης κι έχω μάθει να διαβάζω την ώρα των άλλων». «Ναι, αλλά με τα ηλεκτρονικά σαν το δικό μου που χρειάζεται να πατήσεις το κουμπάκι; Νομίζω ότι το αγόρασα, ούτε εγώ δεν φορούσα ποτέ ρολόι, γιατί με μάγεψε αυτή η κόκκινη λάμψη, η απειλή κι η υπόσχεση ότι ο κυκλικός χρόνος χάνεται κι επικρατεί ο γραμμικός».