สี่ฤดู,ทั้งชีวิต

by วินทร์ เลียววาริณ

รวมบทกวีไฮกุ และสมุดภาพแห่งความสุข ไฮกุกว่า 300 บทนี้เป็นงานเก่าแก่ที่ไม่ล้าสมัยของกวีชั้นครู เช่น บะโช, บุซน, อิตสะ, โซเซกิ ฯลฯ

304 pages, Paperback

First published March 1, 2010

About the author

วินทร์ เลียววาริณ เกิดปี พ.ศ. 2499 ที่อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เดิมชื่อ สมวินทร์ เลี้ยววาริณ ต่อมาเปลี่ยนชื่อตัวเป็น วินทร์ เป็นนักเขียนที่ได้รับ รางวัลซีไรต์ ถึง 2 ครั้ง คือ เมื่อปี พ.ศ. 2540 (ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน) และเมื่อปี พ.ศ. 2542 (สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน) โดยก่อนหน้าที่จะมาเป็นนักเขียน เขาทำงานด้านออกแบบมาก่อน คือเป็นสถาปนิก นักตกแต่งภายใน นักออกแบบกราฟิก และนักโฆษณา

Reviews

[top. · Rating 4 out of 5]

หนังสือรวมบทกวีไฮกุ จัดหมวดตามฤดูกาล ถ้าไม่ใส่รูปถ่ายมาจนรก แล้วเปลี่ยนเป็นอุคิโยะ หรือปล่อยพื้นว่าง จะชอบกว่านี้มาก

ยามสาเก
ผ่านลำคอ
จันทร์เผยโฉม
- โซอิน

ใบไม้เช่นเงานก
เปล่าเปลี่ยว
ดวงจันทร์ฤดูหนาว
- จิโยะ

แรมสามค่ำ
ราตรีฤดูใบไม้ผลินี้หนาวนัก
หลังของพระจันทร์โก่ง
- อิตสะ

เกิดในสถานะชนชั้นต่ำ
ข้าฯ ชื่นชมดอกซากุระ
ทั้งราตรี
- อิตสะ

ทุ่งหญ้าฤดูร้อน
คือสิ่งที่หลงเหลือ
จากฝันของทหาร
- บะโช

ฝนเดือนหกทั้งหมด
กับค่ำคืนหนึ่ง อย่างลับๆ
ผ่านต้นสน พระจันทร์
- เรียวตะ

ดื่มสาเก
โดยไร้ดอกไม้และดวงจันทร์
ใครคนนั้นโดดเดี่ยวแท้
- บะโช

ตะเกียงดับ
ดวงดาวยะเยียบชำแรกเข้า
กรอบหน้าต่าง
- โซเซกิ

ดอกโบตั๋นร่วงหล่น
เราจากกัน
ไม่เสียใจ
- โฮคุชิ

อีกยาวนานเพียงไร
ชีวิตของข้าฯ
ราตรีแสนสั้น
- ชิกิ

อย่าร้องไห้ แมลง,
คนรัก, ดวงดาว ทั้งหมด
ต้องพรากจาก
- อิตสะ

[Seamonkey · Rating 3 out of 5]

พยายามแล้ว
ไม่อิน
ข้าฯขออภัย

รู้สึกเอาเองว่า ก็เหมือนกับเราๆ ยุคสมัยนี้ใช้การบ่น เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อ รวมถึงรู้สึกรู้สากับอะไรบางอย่างผ่านแพล็ตฟอร์มจำพวก ทวิตเตอร์ เฟซบุ๊ค ฯลฯ
กวีสมัยนั้นก็ใช้ผ่านแพล็ตฟอร์มไฮกุ
ประมาณนั้น

อย่างที่(พยายามจะ)ไฮกุตอนต้น พยายามแล้วจริงๆ
เข้าไม่ถึง
แต่ก็มีที่ชอบอยู่สามสี่อัน

ดอกเบญจมาศเบ่งบาน
แม้แต่กลิ่นเหม็นของเยี่ยว
ยังยอมแพ้ความหอมของมัน
- อิตเสะ -

*แต่จริงๆ มันต้อง "แบ่งบาน" นะ ไม่ใช่เบ่งบาน เบ่งบานไม่มี จัมวรั้ยย

กับ

ฝนละเอียดบางโปรย
วันที่ไม่มีใครมองเห็นภูเขาไฟฟูจิ
มันดูน่ามองขึ้น
- บะโช -

*บทนี้ซ้ำนะ หน้า 231 กับ 285 เห็นนะ อย่าเนียน

กับ

เมื่อวัยชรามาเยือน
เพียงความยาวของหนึ่งวัน
สามารถทำให้น้ำตาหยด
- อิตสะ -

กับ

ป่วยระหว่างการเดินทาง
ฝันถึงท้องทุ่งโรยรา
ท่องเที่ยวไปทั่ว
- บะโช -

*เขียนก่อนตายไม่กี่วัน

นั่นแหละ กว่า 300 บท ชอบอยู่แค่นี้ พยายามไม่คิดแล้ว อ่านด้วยสายตาของเด็กก็แล้ว มันไม่ได้จริงๆ ยอม

อ้อ แต่มีอยู่บทนึง เคยอ่านมาจากที่คนอื่นแปลไว้แล้วชอบ (จดเอาไว้ด้วย แต่จำไม่ได้ว่าจากไหน)

ปีปีที่พ้นผ่าน
หน้ากากลิงแม้สวมหน้าลิง
ลิงยังคงเป็นลิง
- บะโช -

แต่ในเล่มนี้คุณวินทร์ถอดความไว้ว่า

ปีแล้วปีเล่า
ลิงสวม
หน้ากากของลิง
- บะโช -

ความรู้สึกต่างกันเยอะเลยเนาะ
เพราะฉะนั้น มันก็อยู่ที่การถอดความด้วยแหละนะ

[Mam Thailand · Rating 5 out of 5]

ชอบภาพประกอบในเล่มมาก ๆ อ่านไฮกุจบแล้วยังนั่งเปิดดูรูปได้เรื่อย ๆ