Achtste-groepers huilen niet

by Jacques Vriens, Annet Schaap (Illustrator)

In de groep van juf Ina is vaak heibel, vooral over het voetballen in de pauze. Gelukkig is juf erg goed in het bedenken van originele oplossingen. Maar als Akkie ernstig ziek blijkt te zijn, kan ook juf niets meer verzinnen. Heel groep acht leeft mee. Gelukkig kan Akkie het niet laten om zich ook vanuit het ziekenhuis overal mee te bemoeien. Of het nou gaat om de afscheidsavond, het schoolvoetbaltoernooi of het plan om de juf aan een nieuwe man te helpen!

Genres: Childrens, Fiction, Contemporary, Young Adult, Middle Grade, School

175 pages, Hardcover

First published September 1, 1999

Reviews

[Yara Adorablebooks.nl · Rating 5 out of 5]

In 1 dag uitgelezen. Wat een goed verhaal. Janken op het eind 😭

[Floor tussendeboeken · Rating 5 out of 5]

Voor het eerst in minstens 17 jaar herlezen en nog even hartverscheurend.
Dit is een van de meest indrukwekkende kinderboeken die ik ooit las. Als kind maakte het al indruk en nu als volwassene nog steeds.

[Lea · Rating 4 out of 5]

This is a really good children's book about cancer. I'm not sure what the appropriate age bracket is, the protagonists are 12 years old (although they felt even younger a lot of times), but it's a really sad book. I read it with my mother as part of teaching her Dutch and she had trouble finishing it because it made her sob.

[Ingrida Ceple · Rating 4 out of 5]

It kā zini, ka būs smagi, bet vienalga tas viss uzveļas kā milzu vilnis…. bez asarām nav iespējams….

[Juliët · Rating 4 out of 5]

Ik moest er nog steeds van huilen.

[Arta · Rating 4 out of 5]

«Sestklasnieki neraud», bet gandrīz divdesmit deviņus gadus sasniegusi trīs bērnu (piecu kaķu un divu suņu) mamma sāk raudāt, netikusi pat pāri grāmatas satura rādītājam – pēkšņi mani bija pārņēmusi «sajūta, ka jānirst lielā peldbaseinā, lai gan nav zināms, cik dziļš varētu būt ūdens» (111. lpp.), bet es taču nemaz neprotu peldēt, taču Žaks Frīnss, šī – uz patiesiem notikumiem balstītā stāsta autors, to radījis tieši tā, lai lasītājam būtu sajūta, ka glābšanas riņķis ir tepat, kaut kur pie teikuma beigām, aizķēries aiz komata divdabja teicienā vai aptinies ap punktu, kas stingri nodala robežas starp traģisko un komisko. «Domājot par tevi, es smejos caur asarām» (191. lpp.), manuprāt, ir precīzs – stāsta par meiteni, kuras cīņā ar nāvējošo slimību, atverot grāmatas vākus, tiekam ierauti, apzīmējums – tas ir slavinājums draudzībai un mīlestībai, drosmei un cerībām, tas ir slavinājums «cilvēka nezūdamības likumam». 
/https://postscriptum.lv/

[Ramona · Rating 5 out of 5]

4.5/5

A Dutch middle-grade book that will make you cry no matter how old you are or how many times you have read it

[Signe · Rating 4 out of 5]

Sestklasnieki neraud, bet maģistranti gan (atkal sēžu nobimbājusies pie brokastgalda). Jau pašā sākumā lasītājs zina, ka būs darīšana ar nāvi, bet tas nesagatavo tam smaguma vilnim, kas pārveļas pāri. Sirsnīga, bet neizskaistināta, ļoti vērtīga un vajadzīga grāmata. Šur tur traucēja iebirušās druķenes un dažas tulkotāja izvēles, bet tas nekādīgi neietekmē vēstījumu, priecājos, ka šis darbs pieejams latviski lasošajiem, un ceru, ka tas īstajā brīdī atradīs tieši tos lasītājus, kuriem tas visvairāk vajadzīgs.

[Guna Federe · Rating 5 out of 5]

Es raudāju.

[Ieva Strazdiņa [mrs.lasitaja] · Rating 5 out of 5]

“Domājot par tevi, es smejos caur asarām.”

Kāda pavisam parasta sestā klase - puiši pret meitenēm, pirmās atklātās simpātijas, pirmās slēptās simpātijas, kas slēpjas aiz bravūras, draudzība un apcelšanās, lieliska klases audzinātāja un kāds pavisam negaidīts notikums, kas visiem liek nedaudz pieaugt, uzdot jautājumus un pārdomāt dzīvības trauslumu. Sestās klases dzīvspriecīgajai Aikijai diagnozticē leikēmiju. Statistika rāda, ka aptuveni 70% no bērniem, kam ir šis vēža veids - izārstējas, taču, lai vai kā cīnītos un cik drosmīga būtu Aikija, lai cik izmisīgi viņu atbalstītu ģimene un draugi - viņa, diemžēl, nav šajos 70%.

Pat tagad, rakatot šo ierakatu, acis pilnas asarām. Šī ir bērnu grāmata un patiesībā briesmīgā slimība grāmatā ir lieliski izskaidrota bērniem saprotami, tāpat veiksmīgi tiek skaidrots kā palicējiem pieņemt nāvi un, ka tas ir pavisam normāli būt gan dusmīgam, gan skumjam, gan gribēt pieskarties aizgājējam, gan negribēt. Taču, jāatzīst, ka man kā vecākam šo bērnu grāmatu lasīt bija ļoti smagi - vairākkārt salūzu un grāmatu vajadzēja pievērt, lai norītu kaklā sakāpušo kamolu, līdz 182 lapas pusē, kad bija palikušas nedaudz vairāk kā 10 lapas puses- man bija sajūta, ka kāds izslēdza gaismu un šķita, ka es vispār vairs nevaru to tālāk palasīt. Tomēr, es grāmatu, protams, izlasīju un par spīti ārkārtīgi skumjajam stāstam - šobrīd skaļi kliedzu - izlasiet!! Ne tādēļ, lai sevi skumdinātu, bet tādēļ, lai gūtu piemēru kā palīdzēt bērniem pieņemt mīļa cilvēka nāvi. Šis nebūs viegli, bet vērtīgi gan.

Šis stāsts ir balstīts uz patiesiem notikumiem - autors pats ir bijis skolotājs un reiz viņa klasē kāda meitene neizcīnīja cīņu un zaudēja leikēmijai. Šī grāmata ir sava veida piemineklis šīs meitenes drosmei un dzīvotgribai.

Liels paldies @lielsunmazs ka esat tik drosmīgi un izdodat šādas grāmatas. ♥️ Šī ir svarīga grāmata.

[Jooke · Rating 3 out of 5]

Dit jeugdboek is een begrip, dus werd het hoog tijd dat ik dat naging wat ik als kind gemist heb.
Ik kan wel begrijpen waarom dit een hoog aangeschreven boek was/is. Het heeft toch wel een heftig onderwerp, namelijk kanker(Leukemie) en overlijden. Verhaal is heel eenvoudig opgebouwd en door de ogen van een volwassen lezer soms iets te eenvoudig en naïef, waardoor het hier en daar wat "afstandelijk" overkomt. Maar even goed is een volgende passage juist heel ontwapenend en aangrijpend.
Ander klein puntje dat voor mij "afbreuk" deed aan de totale leeservaring, was dat het gedrag/de houding van de kinderen zo schommelde. Er waren passages bij waarbij ze voor mij even goed voor 6/7-jarigen konden doorgaan ipv 12-jarigen...

Naar aanleiding van dit boek wil ik "Een wolk als afscheid" gaan herlezen om vergelijk te hebben. Ik kan me niet herinneren daar dezelfde "minpuntjes" gemaakt te hebben, maar destijds was ik wel jonger natuurlijk.

[Willemijn jufwillemijnopallstars · Rating 5 out of 5]

Voor het eerst las ik Achtste-groepers huilen niet. Dit boek gaat over Akkie in groep 8, ze voelt zich niet zo lekker de laatste tijd. Al snel blijkt dat ze leukemie heeft. Na een aantal behandelingen, mag Akkie toch mee op schoolkamp. Daarna zou ze graag mee willen doen met de eindmusical. Terwijl Akkie in het ziekenhuis ligt, bemoeit ze zich toch met zaken die op school spelen. Ze verzint de opstelling voor het schoolvoetbaltoernooi en bemoeit zich met het geheime plan om Juf Ina en Meester Henk samen te brengen.

Hoe ze dat ooit “leukemie” hebben kunnen noemen. Alsof het zo leuk is. “Stommemie” was veel leuker geweest.

Een boek vol keuzes, vriendschappen en leerzame gebeurtenissen. 5 sterren.

[Caitlin · Rating 5 out of 5]

ik kan niet geloven dat ik dit boek als kind nooit heb gelezen, ook al was ik groot fan van Jacques Vriens. ik ben ook ontzettend blij dat ik besloot voor mijn master ook weer iets meer nederlandstalige jeugdboeken te lezen. dit verhaal was prachtig, verteld door een van de beste nederlandse vertellers. het laatste stuk las ik met tranen in mijn ogen en het nawoord maakte dit alleen maar erger. wat ongelofelijk prachtig. en nu ga ik even mijn ogen op laten drogen.

[Annette · Rating 5 out of 5]

Ik weet niet waarom ik dit boek niet gelezen heb toen het uitkwam. Als ik het goed zie is het gepubliceerd in 1999. Ik zat toen zelf in groep 8, maar ik vrees dat ik de kinderboeken in mijn beleving toen al een beetje ontgroeid was. (Groep 8 was ook het jaar dat ik Virginia Andrews las, namelijk, en dat ik trots verkondigde boeken van de volwassen afdeling te lezen ;-))

En heel eerlijk? Wat ongelooflijk jammer dat ik dit boek links heb laten liggen! Het boek is namelijk ongelooflijk mooi en ongelooflijk fijn geschreven. Het is toegankelijk en begrijpelijk voor kinderen, ondanks het feit dat het over een heel zwaar en moeilijk thema gaat. En ondanks het feit dat het thema alles behalve leuk is, zijn heel veel scenes heerlijk luchtig en zit het boek vol met, af en toe zelfs morbide, humor.

Alle karakters in het boek zijn op hun manier heel levendig en echt. Van de stoere, levendige Akkie, tot aan de 60-jarige juf die zelf haar man aan kanker is verloren en gedurende het proces meermaals geconfronteerd wordt met haar angsten en zorgen. De kleine details over de kinderen maken dat ook zij allemaal verschillend en eigen worden, waardoor je echt een diverse klas voor je kan zien die samen lacht en samen huilt.

En nu ga ik mijn gezicht maar eens toonbaar maken voor de postbode die zometeen hopelijk een pakje komt brengen. Want ondanks de humor en de luchtigheid, is het alsnog een fiks tranendal geworden!

[Marie the Librarian · Rating 4 out of 5]

I was pretty sure I was gonna give this book 3 stars but then that ending came and I was a sobbing mess on the bus. I felt like there was something off about the translation and a lot of the terms should have been explained as well, the dutch school system is obviously completely different from Norwegian school, so the translator should have explained that. I also didnt like the narrator. But reading the afterword I sort of get it. That ending though. *sobs*

[Inita · Rating 4 out of 5]

Grāmata caur kuru var runāt ar bērniem par draudzību, mīlestību, nāvi un to, ka mēdz arī mirt bērni. Ja kāds nevēlas raudāt, tad šo grāmatu noteikti nevajag lasīt, jo asaras birs un brīžiem daudz. Autors ir ļoti sirsnīgi aprakstījis skolā notiekošo, jo pats ir ilgu laiku strādājis skolā un pieredzējis, kā nomirst viena viņa skolniece.

[Eva Draviņa · Rating 5 out of 5]

Un, ja vairs neredzamies,
Neaizmirstams ir tas -
Tas laiks, kuru bijām kopā,
Tā laika atmiņas.

[Aija Puriņa · Rating 5 out of 5]

Raudamgabals. Lieliska grāmata arī pieaugušajiem. Kā vecākam lasīt, sirdi plosoši.

[Marcella · Rating 5 out of 5]

Dikke tranen waren er vroeger al, maar nu nog een beetje meer.

[Rasa Danute Siliņa · Rating 3 out of 5]

Akijas nāve mani tomēr satrieca, lai gan zināju ka viņa mirs jau pirms sāku lasīt. Jo tā notiek visās šitajās traģiskajās grāmatiņās. Trīs zvaigznes, tāpēc ka daudzi citi notikumi man riebās vai likās tādi pretīgi. Piemēram, ko tā skolotāja visu laiku vārās par savu vīru?
Neuzskatu ka izniekoju savu laiku lasot šo, bet domāju ka varēja uzrakstīt daudzkārt labāk.

[Karīna Liepiņa · Rating 5 out of 5]

Grāmata, kas bērniem parāda to, kāda ir šī dzīve, ar visiem priekiem, bēdām un nāvi! 🙏❤️

[emilija · Rating 5 out of 5]

Raudāju kadās 15min kamēr centos pabeigt lasīt

[Sam Fish · Rating 5 out of 5]

Dat je dan als 30-jarige zit te huilen om een boek dat is geschreven voor kinderen. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat ik dit boek heb gelezen. Ook de film heb ik al een paar keer gezien, maar het blijft gewoon een mooi en emotioneel verhaal. De manier waarop in het boek wordt verteld over de ziekte en waarop de kinderen in het boek erop reageren. Ik denk dat dat een hele mooie houvast is voor schoolklassen die dit echt meemaken.

Het is een tijdloos boek dat me elke keer weer laat huilen als een kind. Maar dat mag best, want huilen lucht lekker op.

[Jordi Tick · Rating 5 out of 5]

na lange tijd het boek weer een keer gelezen!! Leuk om nu met mijn leraren oog (student pabo) te lezen, je gaat heel erg letten op hoe Juf Ina het aanpakt, zo’n zwaar onderwerp 🥲
Einde blijft heftig maar mooi geschreven! Bijna gehuild 😭

[Josephine · Rating 4 out of 5]

Jeugdsentiment dit, jacques vriens was een van mijjn favoriete schrijvers toen ik jonger was en dit een van mijn favoriete boeken

[Lonneke Vandervorst · Rating 5 out of 5]

'Achtste - groepers huilen niet.'
......ik wel

[Anne · Rating 5 out of 5]

Wat blijft dit toch een mooi verhaal

[Lara · Rating 5 out of 5]

Ik heb zo veel herinneringen aan dit boek. Het was een van de eerste boeken waar ik om heb gehuild. Ook ken ik het boek nog helemaal uit mijn hoofd.
Het blijft een mooi, maar zielig boek.

[Liva · Rating 5 out of 5]

Šī grāmata nav tikai par zaudējumu. Tā ir arī par to, kā slimība ietekmē klasesbiedrus, skolotājus, ģimeni un visus, kuri ir blakus. Tā māca līdzpārdzīvojumu, spēku un patiesu cilvēcību. Lai arī iznākusi jau pirms laika, šī grāmata nezaudē savu nozīmi. Manuprāt, tā būs vērtīgs atbalsts gan bērniem, gan pieaugušajiem, kuri saskaras ar vēzi savā tuvākajā lokā, kā arī visiem citiem lasītājiem.

[Agnese · Rating 5 out of 5]

Mana sirds salūza gabalos šo grāmatu lasot. 😪