به‌سرخیِ آتش، به‌طعمِ دود: مجموعه‌ی اشعار

by سیاوش کسرایی

سال نشر: 1380 - چاپ اول: 1355

Genres: Poetry

67 pages, Paperback

First published January 1, 1977

About the author

سیاوش کَسرایی (۵ اسفند ۱۳۰۵ هشت بهشت اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین) از شاعران و فعالان سیاسی معاصر ایران بود.

سیاوش کسرایی در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد.
شاهکار او منظومه آرش کمانگیر است. وی از شاگردان نیما بود که به او وفادار ماند. ضمن آنکه سالیان دراز در حزب توده فعال بود و در کنار شعر به مسایل سیاسی نیز می‌پرداخت. به همین دلیل گروهی او را شاعری مردمی می‌نامیدند.

بسیار زود به همراه خانواده‌‌اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت‌های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی‌‌اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سال‌های پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.

در میان اشعار وی منظومه آرش کمانگیر از لحاظ اجتماعی و به سبک حماسه سرایی و شعر غزل برای درخت از لحاظ سبک و محتوا درخشش خاصی دارند. بخشی از شعر آرش:

آری، آری، زندگی زیباست.
زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست.
گر بیفروزیش، رقص شعله‌‌اش در، هر کران پیداست.
ورنه، خاموش است و خاموشی گناه ماست.

Reviews

[Mohammad Ali Shamekhi · Rating 2 out of 5]

نمره ی واقعی: یک و نیم

مقدمه ی احسان طبری به نظرم بی فایده است؛ صرفا کلیت اشعار رو از دیدگاه حزبی تأیید کرده و نکاتی که خواننده باید "دقت" کنه رو برجسته ساخته

خود اشعار هم بی وزن اند - یا انقدر کم و زیاد دارن که عملا بی وزن اند. مضامینشون هم همه سیاسی و حزبیه؛ و علی رغم بعضی ظرافت های ادبی، خسته کننده اند. اشعاری مثل "گیل آوا" و "خواب نوشین" بگی نگی بهتر بودن

حاشیه: این مجموعه شعر رو با کتاب به سرخی آتش، به طعم دود: گزیده اشعار غاطی نکنید. دومی گزیده ای است از همه ی اشعار کسرایی با ترجمه ی انگلیسی. این یکی از مجموعه شعرهای کسرایی است

[Matin Pyron · Rating 4 out of 5]

خیلی خوبه

[abdolreza farsi]

به سرخی آتش به طعم دود در برگیرنده بیست ویک سروده ی سیاوش کسرایی است بخشی از سدوده ی پویندگان را می آورم:
آنان به مرگ وام ندارند
آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند
آنان که ترس را
تا پشت مرزهای زمان راندند
آنان به مرگ وام ندارند
آنان فراز بام تهور
افراشتند نام
آنان
تا آخرین گلوله جنگیدند
آنان با آخرین گلوله خود مردند
آری به مرگ وام ندارند
برخی از سروده های سیاوش کسرایی را می توانید در نشانی زیر بخوانید:
http://www.avayeazad.com/siavash_kasr...