Liese Meerhout, inspecteur Kunstcriminaliteit in Brussel, raakt verwikkeld in een moordonderzoek waarbij een schilderij gestolen is. Als de ene moord na de andere volgt, duikt Liese samen met haar vriend, de antiquair Simon, in de achtergronden van het schilderij, want daar is volgens haar de sleutel te vinden van het geweld. Haar collega's van de moordbrigade zijn een andere mening toegedaan.
Let me immediately clear out a misunderstanding: neither the garden nor any secret garden have any meaning whatsoever in the story. Writing this review, I had to stretch my memorial capacities to the limits to even realize that the one of the characters is at a certain point described as having a garden, in which absolutely nothing happens that has any bearing on the rest of the story. So why title this book "The Secret garden"? Don't ask me, ask Toni Coppers.
The story is pretty cliché here. Someone gets murdered and in the end, it is once again the rich society figure and successful businessman who is behind it all. Hey, just like in every other Liese Meerhout novel!
This Liese character is starting to be the biggest problem for me to enjoy Coppers' novels. Why would I be interested in her? She is (1) not exceptionally young or good-looking, (2) not funny, (3) no special type of genius, (4) not eccentric and (5) always in a bod mood. While the case around her is more or less automatically solved by the circumstances, she spends her time having silly rows with her (equally uninteresting) boyfriend and generally pissing people off.
Apart from all that, Coppers still writes better than Pieter Aspe.
Opnieuw een boek van Toni Coppers in mijn missie om zijn volledige collectie te lezen. Vervaal over verschillende moorden en kunstcriminaliteit. Kunst vind ik een minder interessant onderwerp, wel weer goede opbouw naar de oplossing van de hele zaak.
Een van de eerste boeken uit de reeks met Liese Meerhout. Ze werkt in Brussel bij de dienst die criminaliteit in de kunstwereld onderzoekt. Denk dan aan diefstallen, maar ook vervalsingen, diefstal op verzoek voor eigen gebruik want de topstukken kunnen toch niet verkocht worden. Deze keer wordt haar raad gevraagd bij onderzoek van een moord. Een vrouw die in een kerk schilderijen opkuiste, is dood aangetroffen. Moord door een stel junkies is de al te snelle conclusie. Maar waarom is het schilderij zelf verdwenen? Een schilderij van een onbekende schilder, zo onbekend dat er letterlijk niets van terug te vinden is. Toch was dit onbeduidende schilderij opgenomen in een topcollectie om door de EU te reizen.
Kort daarna wordt een aan lager wal geraakte schilder dood terug gevonden. Om nog te zwijgen van de vervelende positie waarin een EU ambtenaar teruggevonden wordt. Is er een verband en indien ja, welk verband?
Liese Meerhout zet haar vriend en kunsthandelaar Simon in voor het oplossen van de zaak. We krijgen een inkijkje in hun relatie die geen normale relatie is. Maar wat is normaal? We hebben het over Liese, daarmee doe je niet wat je wilt. Chaotisch, humeurig in de ochtend zolang er geen koffie in gegaan is, koppig en eigenzinnig, niet luisteren. Dat is het wel ongeveer.
Het boek leest opnieuw heel vlot en zit goed in elkaar. Het uitdiepen van de schilderijen die aan bod komen, is wel heel goed neergeschreven. Toni Coppers heeft hiermee ook weer duidelijk gemaakt dat hij weet waarover hij schrijft en ons iets wil bijbrengen. Alleen vond ik dat er deze keer iets teveel aandacht ging naar Lieze en dat is wellicht niet de bedoeling. We weten uiteraard graag hoe het in haar privéleven verloopt, maar het mocht iets korter, dit vind ik althans. Al bij al een goed boek met een goed uitgewerkt plot. Ik geef hieraan 3,5*.
De Geheime Tuin van Toni Coppers is het derde boek van deze auteur dat ik lees. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog, want Engel (het vorige boek in de reeks) is één van mijn favoriete thrillers. Dit boek kon de verwachtingen echter niet inlossen. Al vrij snel vond ik het verhaal niet aangrijpend of meeslepend. Het was dan ook teleurstellend dat het al vrij snel duidelijk werd waar dit verhaal naartoe ging. En dat is natuurlijk hetgeen je net niet wil bij een thriller.
Toch zal ik het volgende boek in de reeks lezen, want Toni Coppers heeft een enorm mooie schrijfstijl. Daardoor lezen zijn boeken enorm vlot en heb je echt het gevoel dat je het onderzoek vanuit de ogen van Liese meevolgt.
Het derde deel van de Liese Meerhout reeks "De geheime tuin" is leest erg vlot en neemt je geleidelijk aan meer en meer mee in de gedachtenwereld van het hoofdpersonage. Eens je aan het boek begint kan je het niet meer wegleggen. Ik heb ervan genoten.
Fijn en vlot leesbaar, wel minder verrassend en niet zo geloofwaardig als de vorige boeken. Wel nog steeds fan van Brussel als setting en alle kunst die vermeld wordt. Dus zal zeker nog uitlenen via cloudLibrary
Heb er nu drie van deze serie gelezen en het zijn heerlijke vakantieboeken, met net een wat bijzonderdere invalshoek dan sommige andere politiethrillers. Maar heel veel diepgang zit er ook weer niet in, gewoon lekker beetje spannend weglezen
Ook deze Coppers leest vlot en aangenaam en het verhaal zit mmoi in elkaar verweven. Beetje stereotiepe karakters bij momenten, maar zeker de moeite om te lezen.
Boek per boek ben ik bezig de Liese Meerhout-reeks in te halen, nadat ik al boek 19 (Jacht) en 20 (Onschuld) las en dus hier en daar wat dingen heb gemist. Intussen heb ik dus het derde boek in de reeks ook net uit… De geheime Tuin!
Als kunst restauratrice Helena Vaels wordt vermoord tijdens het oppoetsen van een schilderij, van een ongekende schilder, wordt Liese Meerhout gevraagd om te helpen bij de zaak. De crime (afdeling moordzaken) staat echter voor een raadsel want wie zou deze vrouw willen doden en waar is het schilderij nu naartoe
Liese botst op heel wat tegenwerking, zowel binnen het politiekorps van de crime en afdeling kunstcriminaliteit als bij de betrokken partijen, wat haar zoektocht naar het schilderij en de dader moeilijk maakt. Als daarna ook nog een politicus en een drankzuchtige aan lager wal geraakte schilder dood worden aangetroffen legt Liese al snel een verband maar nergens kan ze bewijzen vinden over de link tussen al deze zaken. De politicus blijkt bij een wurgspelletje gestorven te zijn, en men vermoed dat er een man bij was. Maar Liese stelt alles op dat moment in vraag. Waarom werd deze extreemrechtse politicus vermoord en waar ligt het verband met de moord op Helena en het verdwenen schilderij? Liese zet alles op het spel, zelfs haar relatie met Simon. Zal ze de antwoorden snel kunnen vinden voor er meer slachtoffers vallen?
Ik ga heel eerlijk zijn, dit was niet mijn favoriete Liese Meerhout-verhaal. Ik denk dat het feit dat ik weet dat het verhaal op een bepaald moment verschuift van Brussel naar Antwerpen, en dat de collega’s/meerderen waar Liese mee samen moet werken niet de meest sympathieke personages zijn (Jonckheere en Synaeve kunnen echt mijn sympathie niet winnen) én haar relatie met Simon De Veere ook niet echt in de goeie richting gaat doen niet goed aan mijn gevoel bij dit verhaal. Anderzijds, dit bewijst dan wel weer dat ik meeleef met het verhaal én de personages, maar ik mis een beetje positieve vibes in dit verhaal. Dit is ook het eerste verhaal in de reeks waarbij je merkt dat Liese zich niet meer thuisvoelt bij Kunstcriminaliteit en dat er zich een verschuiving begint in te zetten richting Moordzaken, waar ze uiteindelijk ook zal eindigen.
Begrijp me niet verkeerd, dit is geen slecht verhaal, er zijn er intussen gewoon al betere geweest. En zoals gezegd, ik leef mee met het verhaal en de personages waardoor ik aanvoel dat Liese niet meer op haar plaats zit en dat zij iets anders moet beginnen doen (wat uiteindelijk ook zal gebeuren!)
De Belgische thriller- en misdaadliteratuur kent heel wat namen en Coppers heeft zijn stem hier duidelijk laten horen want er zijn momenteel niet zo heel veel auteurs van zijn kaliber in ons landje. (Het verliezen van Aspe en Deflo heeft misschien hier wel een extra opstapje bezorgd aan de man die verslavend blijkt te zijn, zijn boeken althans)