Februari

by Rob van Essen, Frank Rigter (Narrator)

Deze reeks omvat twaalf maanden, twaalf boekjes, twaalf schrijvers. Ieder boekje nodigt je uit om anders naar de tijd van het jaar te kijken.

De Maanden is een reeks die je wilt verzamelen, koesteren, een prominente plek in je boekenkast wilt geven. De vormgeving vanbinnen én vanbuiten is chic aantrekkelijk. Alle omslagen worden gemaakt door dezelfde kunstenaar.

Elk boekje verschijnt net voor het begin van de maand. Het houdt de lezer gezelschap terwijl de maand verstrijkt en nodigt je uit anders naar de tijd van het jaar kijken. Rob van Essen stelt zijn confrontatie met Februari uit door een verhaal te vertellen over iemand die een verhaal vertelt over… Schrikkelman, een luchtkasteel en Stephen King. Uiteindelijk doemt de vraag op: is februari wel een maand?

Genres: Fiction, Literature, Audiobook, Contemporary

120 pages, Audiobook

First published January 20, 2023

About the author

Rob van Essen (1963). Schrijver, vertaler, recensent Angelsaksische literatuur voor NRC Handelsblad.

Reviews

[Céleste · Rating 3 out of 5]

“Februari is stilstand, stagnatie, dat die tere woorden hetzelfde betekenen weet ik ook wel maar ik gebruik ze bewust allebei om mijn punt duidelijk te maken, ik wil er nog wel wat synoniemen tegenaan gooien maar dit is denk ik wel genoeg.”

Fijn begin van de maand (is februari wel een maand?) en ik ben direct verzot op de schrijfstijl van Rob van Essen.

De anekdote over D., die zijn verhaal over Schrikkelman bij Stephen King gaat pitchen, pakte me helemaal. Ik dacht onwillekeurig aan The Boogeyman.

Een boekje over een stom verjaardagscadeau, lange leren jassen, Adriaan van Dis en de maand februari in, hoe toepasselijk, 29 hoofdstukken. Ik kijk uit naar maart.

[Paula · Rating 4 out of 5]

Een heerlijk deel in De Maanden-reeks van DasMag. Ik vind de verhalen van Rob van Essen sowieso erg goed en Februari is dat ook zeker. Onverwachte bijpersonages, tikje absurdisme en dat allemaal in “februari”-jasje (wat is februari eigenlijk? een einde? Bestaat de maand wel echt?) De fascinatie voor het boek van Dragt erin vond ik ook erg leuk. Kortom: ga lezen.

[Chrétien Breukers · Rating 5 out of 5]

‘Je ziet het, verzinnen, daar is niets aan, dat is te gemakkelijk. En de werkelijkheid was natuurlijk anders. (Vergeet dat nooit: de werkelijkheid is altijd anders, daar is ze de werkelijkheid voor.)’

[Jip · Rating 5 out of 5]

Wilde eigenlijk geen 5 sterren geven, maar ik kan niks bedenken wat ik hieraan zou willen veranderen dus dan toch maar wel. Ik hou van alles wat Rob van Essen schrijft en dit boekje was geen uitzondering. Nog snel even gelezen voor februari afgelopen is en extra leuk: nu toevallig ook een schrikkelmaand. Het lezen hiervan voelde op een bepaalde manier heel persoonlijk en ik denk dat dat met name komt door de speelse en verhalende stijl die Van Essen aanhoudt. Heb genoten.

In plaats daarvan krijg je februari, waarin alles stokt. Geen vernieuwing, alleen nog meer kou, en wachten tot het weer verdergaat, tot er zacht iets begint te trillen wat het begin van het prille voorjaar zal blijken te zijn, maar dan zitten we al in maart. Februari is stilstand, stagnatie, dat die twee woorden hetzelfde betekenen weet ik ook wel maar ik gebruik ze bewust allebei om mijn punt duidelijk te maken, ik wil er nog wel wat synoniemen tegenaan gooien maar dit is denk ik wel genoeg.

En inderdaad: februari is gewoon een kutmaand. Jullie horen het.

[Annabelle · Rating 3 out of 5]

Gekregen op het DasMag leesclubweekend over W. in Wongema. Leuk om weer eens een kort verhaal te lezen, en had nog niet eerder werk van Rob van Essen gelezen maar ben er wel benieuwd naar geworden. Het verhaal over het luchtkasteel vond ik prachtig maar het hele Stephen King gebeuren iets minder. Spelen met de gedachte of februari wel een maand is, of dat het een verdwaald einde is vind ik mooi en zet tot denken.

“Maar alle verhalen zijn variaties op eerdere verhalen, alles wordt door al het andere geïnspireerd, daar zit ik niet mee. Alles is al verteld.”

Dat zijn ook zinnen die heerlijk zijn en ook weer enorm lijken op de gesprekken die we dit weekend in Wongema voerde over W. en over authenticiteit en of je eigenlijk ooit wel origineel kan zijn. Ook leuk dat de verteller een zelfgemaakte kalender aan ‘t maken is en ik dat net heel nerdy zelf ook had gedaan.

[Pepijn Stokdijk · Rating 4 out of 5]

Haha! Heerlijk verhaal.
Ik hou echt van de ironie van Van Essen. Voor een snelle duik in grappige anekdotes én best een aardige boodschap: Februari!

[Naomi van Doornum · Rating 5 out of 5]

Dit verhaaltje is korter dan de maand februari, maar zal langer bijblijven.

[Kyara · Rating 4 out of 5]

Een van de betere boeken uit de reeks, gaat vlot en houdt je vast

[Alicia · Rating 3 out of 5]

Vermakelijk boekje vol fantasie. Ik wou dat ik zulke verhalen kon bedenken of anekdotes kon vertellen.

[Guus van der Peet]

Schrikkelman en de levensreddende luchtkastelen zijn vermakelijk genoeg, maar de kracht van Van Essens werk ligt er gewoonlijk in dat hij in die absurde uitgangspunten ook oprechte emoties weet te vinden, en die diepere laag ontbreekt een beetje in deze al dan niet verzonnen anekdotes. Aan de andere kant: na 300 (grotendeels sterke) pagina’s Infinite Jest is elk luchtig tussendoortje een welkome afwisseling. Nu maar weer eens verder met die tennisbeschrijvingen, rehab-sessies en natuurkundige uitweidingen.

[Myrthe Schuijt · Rating 3 out of 5]

De opzet vond ik veelbelovend: een hoofdpersoon die een verjaardagskalender tekent en februari als laatste bewaart, omdat die het moeilijkste is. Een sterke en treffende metafoor. Maar al snel raakte het verhaal overvol, waardoor het zijn impact verloor. Er werd te veel bij gehaald, zonder de ruimte om het echt uit te werken, zeker gezien hoe dun het boek is.

Daarbovenop verklapt de auteur ook nog eens het volledige plot van “De torens van februari” van Tonke Dragt, een boek dat ik nog op mijn TBR had staan. Alsof hij niet alleen dat verhaal wilde samenvatten, maar ook iets van de magie ervan probeerde over te nemen. Helaas zonder succes.

[Martijn · Rating 3 out of 5]

Daar wil ik wel meer van lezen.

[Nadia Aldelhof · Rating 4 out of 5]

Ik las nog nooit iets van Rob van Essen maar dit snackje smaakt naar meer. Beetje absurd maar toch nog hapbaar. Beste boekje uit de maandenreeks tot nu toe.

[Jan Douwe · Rating 3 out of 5]

Een mooi verhaal, maar niet het fijnste werk van Rob van Essen. Te fragmentarisch, te klein, zonder de literaire absurditeit waar hij om bekend staat. Snel maar aan Miniapolis beginnen...

[Marieke Dwarswaard · Rating 5 out of 5]

Dit smaakt naar meer dus nu ga ik De Goede Zoon lezen

[Maud Weijers · Rating 4 out of 5]

een fantastische fever dream, en februari is ook écht de meest verschrikkelijke maand. kerst in februari zou mij fixen denk ik.

[Fien Mascini · Rating 4 out of 5]

‘Ze is al vijftien, haar eigen innerlijke kacheltje geeft niet zo veel warmte meer. Wanneer ze jarig is weten we niet, ze staat dus niet op onze verjaardagskalender. Misschien moeten we een willekeurige datum prikken.’

[Anke · Rating 5 out of 5]

Er is maar één Rob Van Essen 🎶✨

[looneybooks79 · Rating 4 out of 5]

http://looneybooks79.blog/2025/02/02/...

Een nieuwe maand dus ook een nieuw boek in de Maanden reeks van Uitgeverij Das Mag. Deze keer mag Rob van Essen een verhaal vertellen over de maand Februari!

De verteller, de schrijver zelf?, tekent elke maand een tekening op het lege vlak van de kalender. In januari werd het een winterlandschap. Maar bij de maand februari, is dat eigenlijk wel een maand?, weet hij geen inspiratie te putten uit zijn geheugen. En dan denkt hij aan het verhaal dat een vriend hem ooit vertelde over 'De Schrikkelman'.

D., de vriend van de verteller/schrijver van dit boek, heeft hem ooit, twintig jaar ervoor, een verhaal verteld dat hij met een schip naar de Verenigde Staten reisde om daar naar Bangor, Maine te gaan om een ontmoeting met Stephen King te regelen en daar zijn idee rond het verhaal van 'De Schrikkelman', die maar om de vier jaar terugkomt uit een parallelwereld op de schrikkeldag. Dat het put uit reeds bestaande verhalen weet iedereen te weerleggen dat alle verhalen ooit al eens verteld zijn. Maar de ontmoeting met Stephen King wordt dan ook beschreven als een soort audiëntie tussen mensen met ideeën, waarbij D. niet de enige blijkt te zijn dus. En King zelf weerlegt het idee van D. omdat er een probleem zit met de tijdspanne van die vier jaar.

En intussen komt er bij de verteller/schrijver maar geen tekening op de kalender. En de enige die hem bij zijn zoektocht gezelschap houdt is de kat, die eerder bezig is met de kleurpotloden over de tafel te laten rollen.

Het tweede boek in deze reeks is een soort van reisverhaal en een ideeënbox op hetzelfde moment met heel wat literaire verwijzingen. En dat de grote Stephen King een rol mag spelen is voor mij alvast een plus hierin. Maar dat hij de tijdspanne weerlegt van vier jaar tussen gebeurtenissen in het verhaal van de Schrikkelman lijkt me onwaarschijnlijk, aangezien hij zelf 'Het' (It) schreef over een personage dat pas om de zeventwintigjaar jaar pas terug opduikt en de toren, die zich in een parallelle wereld bevindt, in Rob van Essens Schrikkelmans verhaal verwijst natuurlijk naar de fantasyreeks die King schreef en waar hij in de jaren tachtig en negentig elke keer heel wat jaren tussenliet vooraleer het volgende deel verscheen. (laten we hier ook niet denken aan George R.R. Martins tijdspanne tussen elk boek in de reeks rond 'Een Lied van Ijs en Vuur' (beter gekend intussen als 'Game of Thrones).

Een kort boekje alweer maar een literair hoogstandje. Soms moet een verhaal niet veel woorden bevatten om gewoon goed te zijn! En hiermee is voor mij de maand februari ingezet! En de verwijzing naar 'On the Road' van Jack Kerouac lijkt dit jaar een beetje een rode draad te worden dus ik heb alvast al besloten dat boek dit jaar ook al eens te lezen.

[Kirsten Paoline König · Rating 4 out of 5]

Februari niet als maand, maar als verdwaald einde. De maand waarin alles stokt, zonder vernieuwing maar met alleen maar nog meer kou. Stilstand, stagnatie.

Rob van Essen verwoordt precíes waarom ik na het doorkomen van het voor mij zo gevoelige januari in plaats van opgelucht kan ademhalen (trots op mijzelf het weer gefikst te hebben) ieder jaar een soort hangover voel die nog uitgezeten moet worden - dat is dus omdat het fucking februari betreft.

Ik heb voor zo'n petit boekje enorm gegrinnikt en me vermaakt over de verzinsels en sfeer waarin Van Essen me meenam, over de kortste maand die bij de Romeinen een tijdlang de laatste van het jaar was. Ik wil hierdoor zeker meer van hem lezen!


---
Tijdens het lezen

19
'Verzinnen is eenvoudig, je hebt er niemand anders bij nodig.'

48
'Dit werd een verhaal met een leeslijst.'
Ik noteer: Lovecraft, Stephen King, Torens van Februari - etc.


---
Voor het lezen

Novelle die vanwege de overstap van de auteur naar uitgeverij Das Mag deze maand voor 5,- wordt aangeboden. Geen geld voor zo'n prachtboekje en een (hopen we dan lol) leuke kennismaking met het werk van Rob van Essen. Ik vond dat ik dat wel eens moest proberen nu ik helemaal weg ben van de zeggingskracht van Lise Spit.

[Anne van Huffelen · Rating 5 out of 5]

Februari is geen maand, het is een verdwaald einde

[Moniek Baars · Rating 4 out of 5]

Geinig dat ik me door het eenvoudige begin toch weer op het verkeerde been laat zetten. Van Essen is echt heel goed, ook op de korte baan.

[Sabine · Rating 4 out of 5]

De schrikkelman: ik zie hem al helemaal voor me. 😀 Op audiëntie bij dé Stephen King om je idee te pitchen. Als beelddenker vond ik dit boekje echt geweldig.

En ja, wat is februari nou eigenlijk?

'Februari is geen maand. Het is een tussendoortje, dat ze net zo goed kunnen afschaffen.'

[Maia · Rating 4 out of 5]

Erg grappig en vermakelijk en heel goed geschreven. Het eerste wat ik van hem lees, wil zeker meer lezen!!

[Jacques · Rating 4 out of 5]

Grappig boekje over een kierewiete auteur en de Schrikkelman.

[Margot Derycke · Rating 3 out of 5]

De Maanden, een fijne reeks vind ik. Korte verhaaltjes voor tussendoor.

In december las ik het verhaal van Bregje Hofstede, een "pornografische pastiche". December link ik nu niet bepaald met porno, maar pastische klinkt wel als een protserig kerstig gebak en een pornografisch kerstfeest is toch eens iets anders.

Dit boekje draait wél echt om de maand februari. Want inderdaad, wat voor maand is dat eigenlijk. "De hele maand deugt niet, maar is een verdwaald einde." Rob van Essen schrijft wat ik denk. Februari is een kutmaand en in dat opzicht had porno ook hier gekund. Maar van Essen begint het verhaal aan zijn bureau met kleurpotloden, een kat en een blanco verjaardagskalender. Zo eentje waarbij je zelf voor de prentjes moet zorgen. Blij te lezen dat ook schrijvers zo'n onnozele cadeaus krijgen. Als je dat aan iemand geeft, versier je die toch zelf? Gelukkig is er het verhaal van Schrikkelman.

Het voorproefje van maart heeft als titel: "Handleiding om niet verliefd te worden." Nou, dan hoop ik op zijn minst op lentekriebels.

[Bruno · Rating 4 out of 5]

****1/2
Dit is alweer het beste boek in de maandenreeks van DasMag. Het mag zo gerust blijven doorgaan voor de overblijvende maanden, dat ze telkens het beste boek in de reeks worden. Al heeft van Essen de lat wel echt hoog gelegd.

Rob van Essen is een fantastische verteller, zijn verhalen zitten vol structuur en humor en zijn mythomanie komt, geholpen door zijn zelfrelativering, altijd heel geloofwaardig over. Op een bepaald moment geeft hij een samenvatting van De torens van februari van Tonke Dragt, waarvan hij zegt dat hij die al eerder heeft gebruikt. "Ik gaf een korte samenvatting van het boek die vrijwel letterlijk overeenkomt met wat ik er hierboven over schreef, vergeef me, maar het zou ook raar zijn om een tweede, totaal anders verwoorde samenvatting te schrijven. Wie weet komt er ooit een derde boek waarin ik het over De torens van februari ga hebben; dan haal ik weer dezelfde samenvatting van stal."

Een juweeltje.

[Mark · Rating 3 out of 5]

Februari is mijn favoriete maand, op november na. De kortste maand, soms langer. Rob Van Essen deelt mijn mening niet, hij vindt februari een tijd van stilstand en wachten. "Februari is geen maand, het is een onderbreking van de reeks maanden. Laten ze de eerste weken van februari gewoon bij januari onderbrengen en de laatste twee weken bij maart, of verdeel alle dagen gelijk over de andere maanden, weg met februari, laat de seizoenen soepel in elkaar overlopen. Die schrikkeldag raken we wel ergens kwijt (...)."
'Februari', een titeltje uit de maandelijkse uitgaven van Das Mag, is mijn introductie bij Rob Van Essen, dezer dagen titelwinnaar bij uitstek in de Nederlandse letteren. 'Februari' is een gekke vertelling waarin een springkasteel, Stephen King en een vrachtschip figureren. Een kortverhaal in spreidstand, verre van onaangenaam.

[Nathalie · Rating 4 out of 5]

Met Rob van Essen altijd al geluk gehad, nu ook weer. Als je meer van zijn (vroegere) werk gelezen hebt, zou je bepaalde personages moeten herkennen naar het schijnt. Maar na 2 romans en een kortverhalenbundel blijft hij me nog steeds verrassen.

Ook al is het wel duidelijk voor velen wie de L is in het verhaal voor wie hij een kalender aan het maken is, en voor elke maand al een tekening heeft, behalve februari, laat hij de lezer in dit deel van de Das Mag-maandenreeks kennis maken met een collega-schrijver die een idee wilt pitchen bij Stephen King in een klein Amerikaans stadje, een straf verhaal vertelt over zijn bootreis ernaartoe en ... ontnuchterd met het vliegtuig terugreist.

Maar wat is er nog waar van het verhaal in het verhaal in het verhaal (zo ongeveer)? Hoe zou hij de Schrikkelman kunnen tekenen en is februari wel een echte maand? Een ingenieus idee is door hem in ieder geval al tot de beste novelle in deze reeks gekneed. Maar nog vier maanden in te halen - dat ook wel.

[Hendrik Dejonckheere · Rating 3 out of 5]

Het idee van de maandboekjes spreekt me wel aan. Wat Rob van Essen er van maakt is mij iets te fragmentarisch. De constructie met D. is best aardig maar dekt slechts de helft van de maand. De rest is mij iets te veel hap-snap. Dat van Essen kan schrijven is duidelijk. In Miniapolis werd ik reeds geconfronteerd met absurdistische morbide humor. In dit geval is het waarschijnlijk niet genoeg om er de maand februari mee door te komen, maar je kan het boekje ook op het toilet laten liggen en dan heeft het precies de functie die het moet hebben. Ik denk dat ik ook eens wat andere maanden aanschaf voor die functie.