If The Dead Rise Not

Bernie Gunther #6

by Philip Kerr

Detective Bernie Gunther navigates two corrupt regimes in this “richly satisfying mystery...that evokes the noir sensibilities of Raymond Chandler and Ross Macdonald while breaking new ground of its own”(Los Angeles Times). Berlin, 1934. Former policeman Bernie Gunther, now a hotel detective, finds himself caught between warring factions of the Nazi apparatus as Hitler and Avery Brundage, the head of the U.S. Olympic Committee, connive to soft-pedal Nazi anti-Semitism before the 1936 Olympiad...   Havana, 1954. Batista, aided by the CIA, has just seized power; Castro is in prison; and the American Mafia is gaining a stranglehold on Cuba’s exploding gaming and prostitution industries. Bernie, after being kicked out of Buenos Aires, has resurfaced with a relatively peaceful new life. But he discovers that he cannot truly outrun his past when he collides with an old love and a vicious killer from his Berlin days...

Genres: Historical Fiction, Mystery, Fiction, Crime, Thriller, Noir, Germany

466 pages, Kindle Edition

First published September 3, 2009

About the author

Philip Kerr was a British author. He was best known for his Bernie Gunther series of 13 historical thrillers and a children's series, Children of the Lamp, under the name P.B. Kerr.

Librarian’s note: There is more than one author in the Goodreads database with this name.

Reviews

[Dave Schaafsma · Rating 5 out of 5]

If The Dead Rise Not, Bernie Gunther #6, by Philip Kerr may just be the best of the bunch, so far, and I know, I keep saying that. And when you read Kerr's work, you know no country gets to say let's Make X Great Again, because all countries are guilty, there's corruption and extortion and racism everywhere, just part of human dna. So in this one, after Bernie gets booted out of Argentina, he ends up in Havana, in 1954.

The first part of the book, however, takes us back to Berlin, 1934, where The Nazis have secured the 1936 Olympiad but are facing foreign resistance because of its alleged mistreatment of the Jews. In actuality it is not alleged as we all now know. In particular, with respect to the Olympics, Hitler denied all Jewish athletes admission to German sports clubs, thus no Olympic participation. So how does the US and others agree to still participate? In part it is because Hitler bribes Avery Brundage, the head of the U.S. Olympic Committee to look the other way. And as we now know (see Rachel Maddow's Prequel, for one example exposing the historical record), Charles Lindberg and Henry Ford were only two of tens of thousands of Americans who were Nazi sympathizers. And we also know the mafia was involved in the production of the 1932 Olympic games, and we know the US had its own history of racism against blacks that was a model for Hitler's treatment of the Jews and anyone it didn't like. So how could the US point their fingers at Hitler? But, seriously, how could they not?! Oh, and we learn Bernie is .25 Jewish, which had to be hidden for him to do the anti-Nazi work he would do.

So in 1934, Bernie Gunther, house detective at an upscale Berlin hotel,, begins to work with an American Jewish journalist, Noreen Charalambides (though she is actually Eisner, as lots of people have shifting identities in these books), on an article exposing this farce, falls in love with her, and only gets out of prison when his lover agrees not to publish her article, at the hands of German Jewish gangster Max Reles. So the Berlin Olympics happen and Hitler gets to showcase himself on the international stage, as we all sweep his anti-semitism under the rug for the sake of the "purity" of the Olympic spirit. Noreen goes back to America, no contact between them.

[Note to self: What else was going on around then? Kristallnacht didn't happen until 1938, but in the Ukraine in 1932-33, Stalin was starving more than 4 million Ukrainians. Soviet dictator Joseph Stalin waged a brutal war against the Soviet peasantry leading to the Holodomor, the terror-famine that killed at least 4 million Ukrainians during the fall and winter of 1932-33. In 1936, his Great Purge involved the killing of millions of Soviet citizens, including many Jews. In 1939 he purged all Jews from Soviet leadership and forged a murderous alliance with Hitler. Hitler, Stalin, Batista, FRanco, Mussolini, and fast forward to today.]

Fast forward to Havana, 1954, dictator Batista, probably a fan of Hitler, as all strongman authoritarian dictators would be, and Castro is in prison writing a manifesto about his communistic aims for Cuba. Cynical Bernie hates Batista, of course, but he also doesn't trust Castro not to become a dictator, either. Bernie also sees, for the first time, two key people: His long lost love, Noreen, now an accomplished writer, with a daughter (and dead husband, check) and that gangster Max Reles is also in town, offering to make peace, offering Bernie a job with his casino, while sleeping with Bernie's ex Noreen's daughter (!). In this section we see that Noreen had for a time driven an ambulance (like Hemingway) in the Spanish Civil War, and hangs out with Hem in Havana. And we see all the different mob families and moguls in town, including Jewish gangster Meyer Lansky, who hires Bernie to investigate a murder involving the crime families there.

The marvelous resolution (and some very moving revelations) of this one owes something to the resolution of Casablanca (you'll see). That I should have become tearful at the end of this detective historical fiction, well, I give a nod to Kerr, who in 2009 was awarded the world's most lucrative crime fiction prize, the RBA Prize for Crime Writing, worth €125,000. I know literary prizes sometimes, like Olympic contracts, emerge out of complicated ethical processes, but trust me on this one.

[Skorofido Skorofido · Rating 2 out of 5]

Πας στην καλή βιβλιοπώλισσα της γειτονιάς σου, που ξέρει χρόνια τι στόκο κουβαλάς στο κεφάλι σου και της λες ‘θέλω ένα καλό βιβλίο’ και σου απαντάει περιχαρής ‘το καινούριο του Kerr το διάβασες;’. Απαντάς με κατεβασμένο το κεφάλι (λέμε τώρα…) ‘δεν έχω διαβάσει ποτέ Kerr’, ‘Ωραία, θα ξεκινήσεις με αυτό για να δεις πως ξεκίνησε και ο ήρωας του…’.
Και ξεκινάω μες στην τρελή χαρά πως θα διαβάσω κάτι υπέροχο, και βαρέθηκα τη ζωή μου και έκοψα τις φλέβες μου και ενίσχυσε το ήδη ενισχυμένο reader block μου… Τώρα αυτό τι ήτανε; Αστυνομικό; Ιστορικό; Κοινωνικό; Μια ‘αρπαχτή’ ήτανε και λίγα λέω…
Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε δύο εποχές. Στη ναζιστική Γερμανία του 1933 που προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου και στη διεφθαρμένη Κούβα του Μπατίστα γύρω στα 1954. Ωραίο ακούγεται, μέχρι εκεί όμως. Ο Μπέρνι Γκούντερ, ένα κυνικός πρώην μπάτσος, που τώρα το παίζει security σε ξενοδοχείο υπερπολυτελείας γνωρίζει Αμερικανίδα δημοσιογράφο και εκκολαπτόμενη συγγραφέα (εκπάγλου καλλονής παρεπιπτόντως) που θέλει με τα πύρινα άρθρα της να ξεσηκώσει την αμερικανική γνώμη και να μποϋκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Να ‘σου κι ένα πτώμα εβραίου πρώην πυγμάχου να πλέει στο Σπρέε, να ’σου κι ένα κλεμμένο κινέζικο κουτί υψηλής τέχνης, να ‘σου κι ένας άλλος αμερικανός με ειδίκευση στις κατασκευαστικές. Μίζες, διαφθορά κλπ κλπ κλπ, από τότε έπαιζαν όλα αυτά στο τραπέζι (όχι για να μην λένε πως εμείς κατέχουμε το ρεκόρ …) Και μετά τσουπ! κόβεται η ιστορία γιατί έτσι βόλευε το συγγραφέα και ξαναβρίσκονται όλοι οι παλιοί ‘φίλοι’ ξανά στην Κούβα… κατά σύμπτωση βέβαια… τέτοιες συμπτώσεις πια όλοι να βρεθούν στην Αβάνα την ίδια στιγμή στο ίδιο μέρος… δεν έπαιζαν κάνα τζόκερ καλύτερα…
Με λίγα λόγια, η προσωπική μου άποψη:
- η υπόθεση ‘άστα – βράστα’… ό,τι θυμήθηκε ο συγγραφέας το ‘βαζε για να γεμίσει τις σελίδες του (μέχρι και ολόκληρη παρτίδα τάβλι μεταξύ Γερμανού και Αμερικανού στην Αβάνα της Κούβας… WTF?)
- ιστορικό πλαίσιο, πιο ομιχλώδες από την λονδρέζικη ομίχλη (δεν υπάρχει πουθενά νορμάλ ιστορικό πλαίσιο παρά μόνο μια τοπιογραφία του Βερολίνου του Μεσοπολέμου. Είχε ένα χάρτη της εποχής ο Kerr κι άρχισε να διηγείται, έσρτιψε στην Ούντερ Ντε Λάντεν, κατέβηκε στο Σπρεε, κάθισε στο… (όχι ρε φίλε, δεν ενδιαφέρομαι να πάω διακοπές στο Βερολίνο…)
- Τώρα πως ένας πρώην μπάτσος, αντιναζιστής κάργα, που έχει παραιτηθεί για τα πιστεύω του από το Σώμα, υπηρετεί στα SS (προσέξτε στα SS, όχι στη Wermacht – μόνο ο Kerr το ξέρει…)
- Τα λόγια του ήρωα εναντίον του Χίτλερ, των Ναζί και του Κάστρο αργότερα, δεν είναι λόγια που τα λέει ο ήρωας τη στιγμή των γεγονότων. Για να έχεις αυτή την άποψη, πρέπει να έχεις γνώση του τι επακολούθησε αργότερα… Δεν είναι δυνατόν να μας λέει ο Γκούντερ, τη στιγμή που ο Κάστρο είναι φυλακισμένος για επαναστατική δράση, πως είναι κατά του Κάστρο γιατί δεν είναι απλώς ένας κομμουνιστής αλλά ο χαρακτήρας του δείχνει πως είναι σταλινιστής άρα αν πάρει ποτέ την εξουσία θα γίνει δικτάτορας χειρότερος από τον Μπατίστα (ρε Γκούντερ, μέντιουμ έπρεπε να γίνεις όχι μπάτσος…)
- Έχω την εντύπωση πως ο μεταφραστής δεν πρέπει να γνωρίζει και πολλά από Βερολίνο… μετέφραζε στο Κουρφούρσντενταμ και στο Κουρφούρσντενταμ (ρε γμτ είναι η Κουρφούρσντενταμ – μία από τις κεντρικότερες λεωφόρους του Βερολίνου…)
- Και εννοείται πως δεν παίζεται το υποτιθέμενο κυνικό χιούμορ του αστυνομικού – ντεντέκτιβ – σεκιουριτά – στρατιώτη SS – φυγάδα – εραστή… Χιούμορ αμοιβάδας (και πολύ λέω…) Πάρτε κι ένα δειγματάκι γραφής γιατί εδώ κυριολεκτικά το τερμάτισε ο τύπος:
«Θα μπορούσα να είχα πει σε οποιονδήποτε ενδιαφερόταν ότι, ενώ υπήρχε η γενική πεποίθηση ότι επιστήμονες των Ναζί είχαν κατασκευάσει σαπούνι από τα πτώματα δολοφονημένων Εβραίων, στην πραγματικότητα δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Η συνήθεια να αποκαλούν τους Εβραίους «σαπούνι» ήταν απλώς ένα πολύ δυσάρεστο αστείο ανάμεσα στα μέλη των Ες Ες και άλλος ένας τρόπος να αποκτηνώνουν – και μερικές φορές να απειλούν – τα πολυάριθμα θύματά τους. Από τη στιγμή που ανθρώπινες τρίχες από τους έγκλειστους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χρησιμοποιούνταν συχνά σε βιομηχανική κλίμακα, θα ήταν πιο ακριβής χαρακτηρισμός να αποκαλούν τους Εβραίους κετσέδες – αφού τα μαλλιά τους κατέληγαν σε ρούχα, οροφές, μοκέτες αλλά και στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία».
Εννοείται κάτω από τη βάση… 3/10 και πολύ του είναι
Υ.Γ. Readathon 2017 / Ένα βιβλίο που διαδραματίζεται σε δύο χρονικές περιόδους 10/80
http://skorofido.blogspot.gr/2017/03/...

[Belinda · Rating 4 out of 5]

3,75 sterren -paperback ☘️☘️☘️
Ik had wat moeite met dit boek. Het verhaal is goed maar te vaak staat de ene verhaallijn stil en start er abrupt een nieuwe verhaallijn. De verhaallijnen zijn goed maar vermengen zich niet duidelijk in deze roman naar mijn mening. 🦋🦋🦋

[Jamie · Rating 5 out of 5]

Another amazing Bernie Gunther story, with Kerr's writing and wordsmithery as sharp, eloquent and masterful as ever. With a gap of twenty years spanning the two halves of this story Kerr highlights the evolution, or really the devolution, of Gunther's cynical nature and dark side after his unspeakable experiences during the war and its aftermath. On the surface he may appear to be the same old Bernie, but nobody goes through the horrors of such a war and emerges without serious impact to their moral compass, despite their intentions and best efforts to avoid the vortex that eventually consumes men's souls. What makes these stories so mesmerizing is that not only is Gunther an utterly sympathetic, relatable character, but I actually feel as if I've been sucked down into his shoes, faced with the same morally compromised choices in order to simply survive.

[Χρύσα Βασιλείου · Rating 4 out of 5]

3,5 προς 4 αστεράκια...

Είναι γνωστό σε όλους όσους διαβάζουμε τις περιπέτειες του Μπέρνι Γκούντερ πως ο συγγραφέας του,ο Philip Kerr,λατρεύει να συνδυάζει τη φανταστική αστυνομική πλοκή του με την ιστορική πραγματικότητα. Είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά τ��υ έργου του αυτό και σε όλους μας αρέσει,αλίμονο! ΑΛΛΑ εδώ πιστεύω πως κάπου το παράκανε με πολλές,πολλές,πάρα πολλές ιστορικές πληροφορίες σε βαθμό τέτοιας λεπτομέρειας,που κάπου με κούρασε!
Αρχικά ενθουσιάστηκα βλέποντας πως το βιβλίο αποτελείται από 599 σελίδες. "Σούπερ χορταστικό",σκέφτηκα. Αποδεικνύεται όμως πως κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελείται από 499 σελίδες και να μην χάνει καθόλου την ουσία του. Ήταν τέτοια η ιστορία που ως αναγνώστης ήθελες απλά να μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια,τι θα ακολουθήσει,και το να πέφτεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ επάνω σε άπειρα μπλα μπλα ολόκληρων παραγράφων σχετικά με την Τάδε και την Δείνα ιστορική λεπτομέρεια ε,όσο να 'ναι σε αποσυντόνιζε.

Κατά τα άλλα,μιλάμε για μια ακόμα απολαυστική περιπέτεια του Μπέρνι που χωρίζεται σε 2 μέρη - στο Βερολίνο του 1934 και στην Αβάνα του 1954. Τα δύο μέρη ενώνονται αριστοτεχνικά από την πένα του Kerr,με τρόπο ευφάνταστο και ενδιαφέροντα,και χάρηκα πάρα πολύ διαβάζοντας την κατάληξη της περιπέτειας του Γκούντερ. Γιατί η εκδίκηση είναι όντως ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Βέβαια,μας άφησε ο συγγραφέας επάνω στο καλύτερο κι ελπίζω σύντομα να βγει και το επόμενο βιβλίο (με τη χρονολογική του σειρά) για να μάθουμε τι έγινε τελικά με τον αγαπημένο μας ντετέκτιβ και τη νέα περιπέτεια στην οποία κατάφερε να μπλέξει...

Περισσότερη κριτική για το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο του 'Book City':
Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται

[Maria Bikaki · Rating 2 out of 5]

Αγαπημένε μου Μπέρνι Γκούντερ συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσε με αλλά δύο αστεράκια. Είναι η πρώτη περιπέτεια του αγαπημένου μου κατά τα άλλα αστυνομικού ήρωα που με άφησε σχετικά ασυγκίνητη και με κόλασε πολλάκις να περάσω αρκετές σελίδες του προκειμένου να φτάσω στο πολυπόθητο τέλος. Όπως πάντα ατμοσφαιρικός σ αυτό δε μπορώ να προσάψω κάτι στον αγαπητό Philip Kerr όμως βρήκα την ιστορία σχετικά αδύναμη σε σχέση με άλλες και λιγότερο ελκυστική. Επίσης το όπλο του συγγραφέα σε άλλες περιπέτειες να συνδυάζει ταυτόχρονα την δυνατή πλοκή σε συνδυασμό με το κοινωνικό στοιχείο και την πληροφορία μάλλον δε δούλεψε τουλάχιστον σε μένα αυτή τη φορά και βρήκα ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κουραστικό και με την πεποίθηση ότι με λιγότερη σάλτσα αυτή τη φορά θα είχαμε άλλο ένα δεμένο, σφιχτό και ενδιαφέρον βιβλίο από τον Κερρ. Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Μπέρνι. Ελπίζω αυτή τη φορά ο εκδοτικός οίκος να φροντίσει να ακολουθήσει την αριθμητική σειρά έκδοσης των περιπετειών του ήρωα ως έχει διότι από πλευράς πωλήσεων υποθέτω μπορεί να πουλάνε σαν ζεστό ψωμάκι για μας όμως που έχουμε διαβάσει τα βιβλία από την ανάποδη δε μας βοηθούν στο να καταγράψουμε και να παρατηρήσουμε με τη σειρά που πρέπει την εξέλιξη του αγαπημένου μας ήρωα.

[Ian · Rating 4 out of 5]

4.2⭐
My second Bernie Gunter book but won't be my last. The battered, world weary, wisecracking private dick is my favourite noir character, even counting Phillip Marlowe, the granddaddy of them all.

This novel is split into two time periods and places. Germany in the mid-30's and Cuba in the 50's. Gunter is a hotel detective in Berlin when he runs afoul of a nasty American gangster. He also has a passionate affair with a U.S. journalist, investigating Nazi persecution of the Jews.
Twenty years later he runs into the same pair as he's laying low in pre-revolutionary Havana. There's lots of unfinished business between the three.

As usual, I admire the depth of historical detail in Kerr's characters and settings. His snappy dialogue is entertaining and (mostly) convincing. A superior detective story by a fine writer. -30-

[Nick · Rating 4 out of 5]

After six Bernie Gunther mysteries, I've moved him into the realm of detectives I know and love and would follow anywhere, guys like Donna Leon's Commisario Brunetti or Mankell's Wallender. Gunther is funnier (or rather Kerr's narration is funnier), even while dealing with serious issues like the backwash of Nazism over the 20th Century landscape, the moral ambiguity of survival, the impossibility of love across the decades, and the persistence of evil. This episode is both a prequel and a sequel, connected entirely by a luscious Jewish writer who arrives during the run-up to the 36 Berlin Olympics, and then reappears in Bernie's life in pre-Castro Havana. As always, historical characters intermingle with fictionalized people, but the emotions and the actions ring true.

[Labijose · Rating 5 out of 5]

Acabo de leer que ha fallecido el gran escritor Philip Kerr, a los 62 años, víctima de un cáncer.

Descanse en paz. Añoraré mucho todas esas maravillosas historias que aún tenía que contar.

Afortunadamente, aún tengo unas cuantas pendientes de leer.

Philip Kerr, May he rest in peace. (1956-2018)

Thank you for your wonderful Bernie Gunther novels!

[Stephen · Rating 2 out of 5]

It's easy to believe that the appeal of the Bernie Gunther series resides in its sincere imitation of Chandlerian noir. In the early novels, that was perhaps its only virtue, but Kerr proved in A German Requiem and The One From the Other that he was not only capable of assimilating other influences (notably Graham Greene) into his work, but also exploring the fascinating moral dilemmas of the Nazi and post-war worlds with great success.

At the end of the fourth novel, Kerr had Gunther flee Europe for Latin America, a logical progression filled with novelistic possibilities. Yet Kerr has been loath to fully embrace this change of scene. Each book written since has been dominated by lengthy flashbacks to the Nazi period and a repetition of the same themes that dominated earlier books. This unwillingness to move on from the series' own history has sadly led to its deterioration.

The first two-thirds of If the Dead Rise Not are taken up by an extended flashback to 1930s Germany. At its close, the action resumes in Havana in 1954 where loose ends from the earlier story reappear for a final dénouement. The book's pacing is ruined as a result: the Berlin story feels like it serves no purpose and the conclusion in Havana feels rushed and anticlimactic.

Here is a dual nostalgia at work: both for the wisecracking P.I. anti-hero and the moral darkness of the Nazi setting. But Kerr has somehow managed to add a third kind of nostalgia since the exile from Europe: pure historical fetishism. Bernie Gunther had always improbably tangled with important historical figures but this coincidence is taken to new heights in the Havana section of If the Dead Rise Not when he stays in Ernest Hemingway's house, helps Castroist revolutionaries, and works for mobster Meyer Lansky. He frequents only landmarks that appear on picture postcards and rubs shoulders with Frank Sinatra and Nat King Cole. The book reads like a greatest hits of our collective memory of the 20th century. This fetishism for pop culture icons of the past extends even to the character of Gunther himself. Kerr has him namedrop every significant historical personality from Plato to Ossian in casual conversation, transforming him into an implausible übermensch with the instincts of an infantry grunt and the mind of a Caius don, every bit as ridiculous as the Nazi superman ideal he mocks.

Bernie Gunther has strayed far from his origins, when the detective story was paramount and the setting was only a backdrop that provided dramatic moral potential. The main character of the series is now historical pastiche itself. Gunther is merely the tour guide that directs the reader from each celebrity and famous event to the next.

It's time for this reader to move on.

[William · Rating 3 out of 5]

It almost hurts to give a Philip Kerr novel three out of five stars, but given how much I have liked the other novels in the Bernie Gunther series, it was harder still to give this book a higher rating.
And it all boiled down to two major issues I had with this novel.
The book was divided into two parts. The first part takes place in 1934 in Berlin and finds Gunther dealing with American gangsters, a beautiful journalist, corrupt Nazis, oppressed Jews and washed up boxers. The story rattles along at a great pace, but then ends in a strangely unique, but almost unbelievable way, before making way to the second part of the book which takes place in 1954 in Cuba. My problem was with the fact that the two stories really have nothing to do with each other except that a few of the survivors from part one limp into part two in what amounts to an almost unbelievable coincidence. I enjoyed both stories, especially the first part which was a bit more visceral, but didn't like how Kerr tried to make one relevant to the other. It was like he had two separate Bernie Gunther stories in mind, then, due to his publisher putting pressure on him, or the need to spew forth something before the Christmas holidays, he mixed and matched the storylines into one, less credible piece.
Problem number two is with the overall ending. Usually, Kerr has a neatly packaged little twist that comes as a complete surprise to the reader, but this book ends with little more than a sad attempt at not one, but two, plot twisters; neither of which are all that surprising or unexpected.
For all my complaining, I still love Bernie Gunther / Philip Kerr and this novel had some great scenes and characters surrounding the protagonist. I especially love how drab and grey Kerr portrays Nazi Germany, and can find little fault with the writer's ability to transport the reader to that very difficult time. I can only hope he can transport us back to when the next Bernie Gunther novel was as exciting as the last.

[Mark · Rating 4 out of 5]

I do have this hardcover and the amount of pages is 455 and not 320, which makes the book a whopping one third longer as stated.

We meet Bernie Gunther in 1934 Berlin where he no longer works as a homicide detective due to a difference in general opinion when it comes to matters of the Third Reich. Gunther is no card carrying member of Nazi party and finds them terrible people, and that is also why he no longerworks for the State. He is now the house detective of hotel Adlon where his principles are better at their place. However he is still not clear from his police past. As a favor in return for a favor he is asked to look into a suspicious drowning and pretty quick finds out that the drowned victim is a drowned boxer of Jewish background. And quickly any further investigation is halted due to the ethnicity of the victim. Then there is another dead in the hotel who is connected to an American staying in the same hotel, one person of the gangster persuation. His boss asks him to assist an American writer of the most beautifull sort and she wants to write an article upon the German view and actions towards the Jewish population. Especially since an important person from the US has checked out Germany and saw no discrimination towards this particular ethnic group while visiting Berlin. The man is blind or something else is going on. And while Bernie infatuated sticks his nose in matters where he is unwelcome he and Noreen, the lady journalist, run into some powerfull opponents.
Havana 1954 twenty years later a Gunther Bernie once again meets lovely Noreen and the story started 20 years earlier gets an ending with a great bang.

Mr Kerr does write historical fiction unlike anybody I read before and he makes Bernie look more human than any German in those years has a right to be. Kerr gives Germany during the war a different face and look as we are used to but he does so within historical facts. And it is a darned good thriller as well.

Well advised to read.

[F.R. · Rating 3 out of 5]

Do Germans actually have pantomimes in the same way the British do?

Is the phrase “let sleeping dogs lie” one which exists in German as well as English?

Philip Kerr’s novel inadvertently raises these questions. It’s something which – I suppose – is always possible when an English author writes a first-person narration from the point of view of a character from a completely different cultural tradition (in this case an ex-cop in Nazi Germany). Firstly, our hero notes that he and his companion are as inconspicuous as a pantomime horse, but is that not an English tradition? Would that really be an analogy that exists to a German speaker? Similarly he uses the phrase ‘let sleeping dogs lie’ – but that is an old English expression, does it really translate that literally into German? Or would there be some other similar-meaning phrase which would be used instead? Okay, perhaps I’m being unfair on the second one, as by the time Gunther observes “it gives truth to the expression let sleeping does lie”, he has learnt English – and so one could argue that that truism is something he’s picked up in his new vocabulary. But I found it jarring nonetheless. I was quite prepared to believe the setting of 1934 Berlin, and later on 1954 Havana, but found odd moments like that disturbed me from the fantasy. All of a sudden, it became an Englishman relating this tale – not a German private detective – and the whole picture became fuzzier around the edges.

The last time I met Bernie Gunther, he was a cop in post-war Berlin. This time he is an ex-cop in pre-war Berlin (thrown out because he won’t swear allegiance to the Nazis). In his job as a hotel detective, he meets a glamorous American, a gangster on a business vacation and a couple of copses. These strands will not be truly resolved until twenty years later in Cuba – where Gunther finds himself living under a false identity – and the tale builds to a genuinely surprising ending.

As befits a tale in the Chandler-esque tradition, there are the glib, cutting and throwaway remarks (as well as being a good sleuth, your true detective also has to be incredibly witty). But that’s probably the main area where Kerr falls down, as his attempts at that kind of joke are frequently lazy. There is the cultural tone-deafness mentioned above, but others which really should have had a polish. For example, in early chapters he mentions a fat man who has more chins than a Chinese phonebook – now that might have been witty in 1934, yet clearly can’t pass the muster in a novel published in 2010.

But then maybe that’s a quibble. Kerr certainly needs to try harder in that area, but for the most part this is a well paced and exciting thriller, with genuinely surprising and interesting twists and turns.

[Dave Szostak · Rating 2 out of 5]

Bernie Gunther stumbles around 1934 Germany looking for a mystery that will grab the reader's attention. No luck though. Jumping ahead 20 years to Cuba (in the second section of the novel) fails to add any interest either, just a couple of egregious coincidences that even die-hard Gunther fans will find unpardonable. And Bernie jokes about EVERYTHING!! One feels like they are on the case with Henny Youngman or Joan Rivers (except they were funny). A tedious offering from Kerr.

[Panagiotis · Rating 4 out of 5]

3,5 κανονικά αλλά επειδή είναι ο Μπέρνι τέσσερα.

[Frank · Rating 4 out of 5]

Another good outing in the Bernie Gunther series from Kerr. This one is told from two different time periods. The first two-thirds of the book takes place in Berlin in 1934 as the Nazis are preparing for the Olympic Games of 1936. Bernie no longer works for the police but instead is the house detective at the Hotel Adlon. While there, he looks into a suspicious drowning but because the victim is Jewish, the Gestapo is not interested in how or why he died. Then another death occurs in the hotel which leads to Bernie investigating an American gangster named Max Reles who is involved in bid rigging for Olympic contracts. He also meets and falls in love with a beautiful Jewish woman named Noreen who is trying to write an article to convince America to boycott the Olympics because of the Nazi maltreatment of Jews and others. All this leads to more murders and a stalemate between Bernie and Reles. Then the last third of the book moves 20 years ahead to Havana, Cuba in 1954. Bernie has fled there after leaving Argentina as was described in the prior novel, A QUIET FLAME. Bernie is living a pretty good life there but Cuba is on the brink of its revolution. Castro is in prison but won't be there long. The government is corrupt with the police and the military committing atrocities against its citizens. And then Bernie runs into Noreen who is staying in Ernest Hemingway's house while he is away. Noreen has a beautiful 19-year old daughter who is seeing none other than Max Reles who now owns a casino there. Lots more intrigue ensues with Bernie being pulled from all sides. So will he survive Cuba and what will happen to him next?

I really enjoy this series from Kerr who died from cancer in 2018. I'll definitely be reading more and I look forward to seeing what will happen to Bernie next and where he will end up.

[H (trying to keep up with GR friends) Balikov · Rating 5 out of 5]

Philip Kerr has perfected his protagonist Bernie Gunther and his ability to give you the "everyman" view of history as it is being made. The pre-WW II Nazi regime was on its way by the opening of this story and Bernie is working as a hotel detective after leaving/being forced to leave his job as a police detective because his politics and sensibilities didn't match those of Adolph and his minions. You will have a different view of the Olympic Games and government priorities before you are through this book.
Bernie is not quite the knightly private eye, more an anti-hero who does heroic things. There is a dynamite plot with as many twists as the best of Raymond Chandler and enough of a moral thread to hand onto. Can he top this?

[Chip · Rating 3 out of 5]

Good, but I preferred the first half over the second, and the ending was a bit lazy - Kerr is far too good to wrap things up with the standard two page exposition of whodunit as for some reason he did here. Still, well worth the read. Some classic Kerr Guenterisms: "[s]he went back to her hometown of Danzig, which was either a city in Poland or a free city in old Prussia, depending on how you looked at it. I preferred not to look at it, just like I preferred not to look at a lot of things in the autumn of 1934."

"Don't get me wrong ... I just love Nazis. I've a sneaking suspicion that ninety-nine point nine percent of Nazis are giving the other point one percent an undeservedly bad reputation."

[James Aura · Rating 5 out of 5]

One of the better historical adventure/mysteries I've read lately. Dense descriptions take you straight into a street level view of Berlin as Hitler rises to power, seen through the eyes of a morally ambiguous character. Very well done and overall an enjoyable read.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο.Ειχα μάλιστα καιρό να διαβάσω Kerr κι ολα μου φάνηκαν τελεια.Καλως σε βρήκα παλιοφιλε Bernie:)

[Vassiliki Dass · Rating 4 out of 5]

4*
Ενας πολύ καλός Κερρ όπως παντα αν και οι εξεζητημένες παροιμοιώσεις που χρησιμοποιεί έχουν αρχίσει να κουράζουν με την συχνότητά τους. Ωραια όμως η μεταφορά της υπόθεσης 20 χρόνια μετά και σε άλλη ήπειρο

[Έλλη Δ · Rating 3 out of 5]

http://stonasterismotouvivliou.blogsp...
Το όγδοο βιβλίο με τον Μπέρνι είναι μια ακόμη περιπετεια με τεράστια έκταση στον χρόνο...
Με το αστυνομικό στοιχείο πιο έντονο σε σχέση με το ιστορικό- εν συγκρίσει με άλλα βιβλία της σειράς- μας επιστρέφει στα πρώτα βήματα του Μπέρνι Γκούντερ και τις προσπάθειες του να εργαστέι ως αυτόνομος ντέτεκτιβ στο Βερολίνο του Χίτλερ, για να μας τον παραδώσει έπειτα κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής στη Λατινική Αμερική του '50.
Τούτη η περιπέτεια του Μπέρνι Γκούντερ είναι πιο χαμηλόφωνη σε εξελίξεις σε σχέση με άλλες και πιο περιγραφική, εντούτοις η αφηγησή του βρίσκεται στην πιο αιχμηρή εκδοχή της.
Το φλεγματικό του χιούμορ του Γερμανού ντέτεκτιβ που σε ά' πρόσωπο αφηγείται, "κόβει σαν ξυράφι "- περισσότερο από τα άλλα επίσης πνευματώδη βιβλία της σειράς.

Εδώ λοιπόν, παρακολουθούμε τον αγαπημένο Γκούντερ γύρω στα 30 να πελαγοδρομεί ψάχνοντας τη νέα του θέση στη ναζιστική Γερμανία και σε μια αγαπημένη πόλη που μετασχηματίζεται σε ξενητειά.
Μια Γερμανία σε έναν δημιουργικό οργασμό, αφενός να πραγματώσει το γιγάντιαίο αρχιτεκτονικό όραμα του Χίτλερ και του Άλπερτ Σπέερ κι αφετέρου να προλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Κι ενώ ο άλλοτε δαιμόνιος αστυνομικός εργάζεται ως ντέτεκτιβ στο πολυτελές ξενοδοχείο Άλντον, η παρουσία μιας γοητευτικής αριστερής δημοσιογράφου , του πυροδοτεί αισθήματα ξεχασμένα (μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναλίκας από ισπανική γρίπη ).
Μαζί με τη Νορίν θα εμπλακούν σε ένα πάθος κ κυρίως ένα βρόμικο παρασκήνιο πολιτικών διαστάσεων που αποδεικνύει μια επονείδιστη αλήθεια:
Πολλοί κεφαλαιοκράτες μεγάλων κατασκευαστικών κ βιομηχανικών τραστ -ιδίως από την Αμερική στήριξαν το καθεστώς του Χίτλερ στα πρώτα του βήματα μέσα από προμήθειες ,μίζες, επενδύσεις(Ο Χένρι Φορντ είναι μια γνωστή ενδεικτική περίπτωση, όπως ο Κρουγκ με το χάλυβα ή ο Hugo Boss, που σχεδίσε τις στολές της Βέρμαχτ με εφιαλτική κομψότητα.)
Στους "Νεκρούς" διαγράφεται επιπλεόν αναγλυφα το φυλετικό μίσος όπως εισχώρησε μέσω των αθλητικών σωματείων -με εστίαση στην πυγμαχία, ενόψει Ολυμπακών Αγώνων.
Με την υπόθεση του δολοφονημένου πυγμάχου να εμπλέκει τη μαφία, για να κλείσει μια παράξενα κι αιματηρά, περνάμε τον πόλεμο σε μια "σιωπή" και βρίσκουμε τον Γκούντερ 50αρη πια με βαριές μνήμες, εγακτεστημένο στη Λατινική Αμερική πια...
Μια Λατινική Αμερική που σαν Ιανός ενάλλλασσε το διττό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού και του αντισημιτισμού από τη μια ,και των επαναστατικών κινημάτων από την άλλη...
Πρώτα ο Γκούντερ μας ταξίδεψε ως φυγάς στη Λατινική Αμερική με τη Φλόγα Που Σιγοκαίει
Στο Αν Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν, αφήνουμε την Αργεντινή του Περόν και γνωρίζουμε την Κούβα του Φουλχένσιο Μπατίστα, ριχνοντας μια ματιά στις υποπτες δοσοληψίες του, στον έλεγχο του τζόγου, και στις τρομακτικές φυλακές του.
Εκεί, η ιστορία του 1934 με τους παλιούς γνώριμους του Γκούντερ(εχθρούς ακι φίλους) διαγράφει πλήρως τον κύκλο της , σε εναν επίλογο δραματικό...
Εδώ διαφαίνεται ένας αντικομμουνισμός που λογικό είναι ο Κερρ ως Βρετανός να ασπάζεται, σχολιαζοντας δηκτικα ,δια στόματος του ήρωά του
Παρόλαυτα με έναν ελιγμό στην πλοκή του διασώζει τελέυτάια στιγμή τα προσχήματα, φανερώνοντας μια αξιολάτρευτη πτυχή του αντιφατικού Μπέρνι Γκούντερ...
Το έργο κλείνει με μια συγκλονιστική ανατροπή που συμπληρώνει το πορτρέτο του Γκούντερ χωρίς να φέρει δυσαρμονία με την προτερη εικόνα του.
Εδω φαίνεται η μαεστρία του Κερρ που αναέτρεψε την αρχική εικόνα για τη ζωή του Γκούντερ χωρία να δημιουργήσει ασυμφωνίες προς όσα έχει ήδη παραδώσει, πράγμα δύσκολο με τα τόσα πισωγυρισματα των ιστορίων του στον χρόνο..
Με άφησε άναυδη.
Δε συνιστώ το "Αν Οι Νεκροί Ανασταίνονταν" για πρώτη γνωριμία με τον Γκούντερ...
Θεωρώ οτι του λείπει η αυτοτέλεια, η τόσο επιδέξια ένταξή του προς πραγματικά πρόσωπα, όπως σε άλλα βιβλια της σειράς .
Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει προηγούμενη περιπέτεια του Γκούντερ ,αυτή ίσως να μην την απολαύσετε όσο θα της άξιζε...
Το μεγάλο χρονικό άλμα -(προπολεμική Γερμανία ,μεταπολεμική Κούβα πριν την επανάσταση του Κάστρο)-αφήνει ένα χάσμα δυσθεώρητο που μόνο στους ήδη εξοικειωμένους δεν ξενίζει, καθώς έχει ηδη καλυφθεί από πολυάριθμες, συναρπαστικές περιπετειες του Γκούντερ "από τον πόλεμο, που έχουν προηγηθεί.
Οι Νεκροί" είναι, άλλωστε, το όγδοο βιβλίο της σειράς και θεωρω καλύτερο να ανακαλύψετε τον Μπέρνι από προηγούμενα βιβλία.(Αν όχι την Τριλογια του Βερολίνου(1989),σίγουρα από τη Μοιραία Πράγα και τον Άνθρωπο Χωρίς Ανάσα").
Για τον τακτικό αναγνώστη του Κερρ που
γνωρίζει τον ψυχισμό και τα βάσανα του Γκούντερ,
έχοντας εγκλιματιστεί στην εντονη εικονοπλασία και σε κάποιες ανοικονόμητες περιγραφές τόπων,
ίσως το "Αν Οι Νεκροί Αναστάινονταν" προβάλει ως ενδιαφέρουσα προσθήκη στο πορτρέτο του Γερμανού Γκούντερ...
ΟΙ Νεκροί , για όσους παρακολουθούν συστηματικά τις ιστορίες του Μπέρνχαρντ Γκούντερ, συνιστούν μια ανεκτίμητη όσο κι απρόσμενη ψηφίδα που συμπληρώνει συγκινητκό τρόπο το παζλ της πολυτάραχης ζωής του Γερμανού ντετέκτιβ.
http://stonasterismotouvivliou.blogsp...

[Christinesoli · Rating 4 out of 5]

Μια ακόμα πολύ ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μπέρνι Γκουντερ! Αυτή τη φορά λίγο πιο διαφορετική τοποθετημένη σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Αν και σε κάποια στιγμή, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου κάπως κούρασε τελικά το τέλος του βιβλίου δικαιώνει τους λάτρεις του Φιλιπ Κέρ και του Μπέρνι Γκουντερ!!!

[James · Rating 5 out of 5]

The book was superb until the final 2 or 3 chapters, but even a sub-par offering from Philip Kerr is worthy of the highest praise. This novel is almost two novels in one, with the first half of the book taking place in pre-Olympics Nazi Germany, and the second half in pre-revolution Cuba.

[David Velasco · Rating 4 out of 5]

Estupenda novela . Larga vida a Gunther / Hausner !
(4'5 / 5)

[Alexander Theofanidis · Rating 4 out of 5]

Philip Kerr takes us to pre-Olympic Berlin in 1936 and proves once again why he is considered the No1 in the Historical Criminal Novel genre.

-

Bernie Gunther's sixth outing delivers all the hard-boiled, fast-paced and quick-witted action we expect of him. Berlin is preparing to host the 1936 Olympics, and Jews are being expelled from all German sporting organisations.

Bernie Gunther, forced to resign as a homicide detective with Berlin's Criminal Police, is now house detective at the famous Adlon Hotel. Two bodies are found - a businessman and a Jewish boxer, and Bernie is drawn into the lives of various hotel guests. One, beautiful left-wing journalist, is intent on persuading America to boycott the Olympiad. The other, a Chicago gangster, wants to use the Olympics to enrich himself and the Chicago mob.

As events unfold, Bernie uncovers a vast network of corruption and racketeering, led by those who want a slice of the fortune the Nazis are spending to showcase Germany to the world.

[Karl Jorgenson · Rating 4 out of 5]

I have discovered another favorite author. Thank you to whoever recommended Kerr. I am now proceeding back in time to read the first Bernie Gunther novel (this is the sixth).
Bernie is the classic tough-guy, heart of gold, wise-cracking, private eye, ala Sam Spade. It's 1934, so of course he's like that. The twist is: it's 1934 Berlin. I love history and historical fiction. Here, we've blended the best of hard-boiled detective stories with a chilling historical. Perfect.
With one caveat: just as the story reaches an important climax with Bernie in a serious fix, the story stops and picks up again in 1954 Havana. What the freak? Okay, there are some tenuous threads that tie the Berlin story to the Havana story, like Bernie. But really it's two books: book one got cut off five chapters early, and book two is short and pasted on the end.
Both good stories, but what a weird way of presenting them.

[Mike · Rating 4 out of 5]

Philip Kerr is one of our best literary thriller writers.

[Mehmet Utkan · Rating 4 out of 5]

“Don’t tell me that. I feel bad enough already.” She shook her head. “Why? I don’t understand you at all.” “Because it makes me sound like what I’m not. In spite of what you once thought, angel, I was never cut out to be a hero. If I was anything like the person you think I am, I wouldn’t have lasted half as long as I have. I’d be dead in some Ukrainian field, or forgotten forever in some stinking Russian prison camp. Not to mention what happened before all that, in those comparatively innocent times when people thought the Nazis were the last word in true evil. You tell yourself you can put aside your principles and make a pact with the devil just to keep out of trouble and remain alive. But you do it often enough, and it gets so that you’ve forgotten what those principles were. I used to think I could stand apart from it all. That I could somehow inhabit a nasty, rotten world and not become like that myself. But I found out that you can’t. Not if you want to see another year. Well, I’m still alive. I’m still alive because, if the truth be told, I’m just as bad as the rest of them. I’m alive because other people are dead, and some of them were killed by me. That’s not courage. That’s just this.” I pointed at the antelope head on the wall. “He understands what I’m talking about even if you don’t. The law of the jungle. Kill or be killed.” Noreen shook her head. “Nonsense,” she said. “

......


Some of us die in a day. For some, like me, it takes much longer than that. Years, perhaps. We all die, like Adam, it’s true, only it’s not every man that’s made alive again, like Ernest Hemingway. If the dead rise not, then what happens to a man’s spirit? And if they do, with what body shall we live again? I didn’t have the answers. Nobody did. Perhaps, if the dead could rise and be incorruptible, and I could be changed forever in the blinking of an eye, then dying might just be worth the trouble of getting killed, or killing myself. Back in Havana, I went to the Casa Marina and spent the night with a couple of willing girls. They didn’t make me feel any less alone. All they did was help me to pass the time. What little of it we have.

[Conor Tannam · Rating 1 out of 5]

This was bad. Very bad. The historical setting and a murder mystery? Of course, I wanted to read it.
However, the AWFUL writing in relation to women was so offensively consistent and dreadful. Comparisons to cars and burgers. Absolutely not. That and the racism. How this book ever won a prize is a mystery. Avoid.