What do you think?
Rate this book
Νίκη
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδομήντα ημερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -στη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου- η οικογένεια του κόπηκε στα δύο, όμως εκείνο δεν έπαψε στιγμή να αγαπάει κανέναν τους.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -όταν γεννήθηκε- ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και -όταν μεγάλωσε- έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας μην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανομία. Κλεισμένο σε ένα σπίτι, με ψεύτικο όνομα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.
Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.
Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η μάνα μου. (Αυτό όμως έχει τη λιγότερη σημασία.)
Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσμο με ένα βαρύ φορτίο στους ώμους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όμως το αφήνουν να τα λυγίσει.
Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -στη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου- η οικογένεια του κόπηκε στα δύο, όμως εκείνο δεν έπαψε στιγμή να αγαπάει κανέναν τους.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -όταν γεννήθηκε- ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και -όταν μεγάλωσε- έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας μην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανομία. Κλεισμένο σε ένα σπίτι, με ψεύτικο όνομα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.
Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.
Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η μάνα μου. (Αυτό όμως έχει τη λιγότερη σημασία.)
Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσμο με ένα βαρύ φορτίο στους ώμους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όμως το αφήνουν να τα λυγίσει.
Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Kindle Edition
First published April 1, 2014
55 people are currently reading
1179 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 159 reviews
August 21, 2019
Εξαιρετικό. Το καλύτερο βιβλίο του Χωμενίδη.
February 11, 2017
Και οι γονείς μου -εννοείται- στοιχημάτιζαν στο μέλλον. "Η Ιστορία θα μας δικαιώσει" επέμενε να λέει ο πατέρας μου, μα η μάνα μου, δίχως να το αμφισβητεί, προσέθετε τη λέξη "κάποτε". "Η Ιστορία θα μας δικαιώσει. Κάποτε..." Προς το παρόν, η Ιστορία, και κυρίως η πραγματικότητα, αδιαφορούσε παγερά για μας.
Ως προς την αφήγηση, ο Χωμενίδης ακολουθεί το σχήμα του Henry James (The Art of the Novel), σύμφωνα με το οποίο η πρόσληψη κι απόδοση του θέματος του έργου γίνονται μέσα από ένα πρόσωπο, έναν κεντρικό νου, τον οποίο ενσαρκώνει η Νίκη, το αφηγηματικό πρόσωπο μέσα από το οποίο εκφέρονται τα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, η σύγχυση της εποχής και οι διαφορετικές ερμηνείες της ζωής. Ένας ακόμη σημαντικός άξονας γύρω από τον οποίο στήνεται αφηγηματικά το μυθιστόρημα του Χωμενίδη είναι η έντονη ροπή του προς το, σύμφωνα με τη θεωρία του Percy Lubbock (The Craft of Fiction), δείχνω (showing) κι η ταυτόχρονη απόρριψη της απλής παράθεσης γεγονότων· σε συνδυασμό με το συμφυρμό πραγματικότητας και μυθοπλασίας ο Χωμενίδης πετυχαίνει με αυτόν τον τρόπο τη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας και την αίσθηση της αυθεντικότητας των γραφομένων.
Το μυθιστόρημα του Χωμενίδη θυμίζει έντονα το Το τρίτο στεφάνι του Ταχτσή, με την έννοια ότι αφενός συνιστά, ως ένα βαθμό, αυτοβιογραφία, κι αφετέρου στη Νίκη (με τα λόγια του Nicholas Kostis) αποτυπώνεται όλη η σύγχρονη πολιτισμική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Η τάση ώσμωσης των αυτοβιογραφικών στοιχείων με τα μυθοπλαστικά, η ανασύνθεση των γεγονότων κι η καλλιτεχνική, ενίοτε, αυθαιρεσία, υπογραμμίζεται ήδη από το προλογικό σημείωμα του συγγραφέα κι αποτελεί τη μόνη οδό μέσα από την οποία μπορεί κανείς να δείξει τον αντίκτυπο της ιστορίας και των πολιτικών ανακατατάξεων στη ζωή των ανθρώπων χωρίς να καταφύγει στις αφηγήσεις μαρτυρίας· η έμφαση, άρα, δίνεται στον ιδιωτικό κόσμο μιας οικογένειας μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των πολιτικών γεγονότων. Στο έργο του Χωμενίδη γίνεται λόγος για τα μείζονα ιστορικο-πολιτικά γεγονότα του εικοστού αιώνα στον ελληνικό χώρο, την Κατοχή του 1941-1944 και τον Ελληνικό Εμφύλιο του 1945-1949, με την αφήγηση να επιβαρύνεται σε μεγάλο βαθμό με λεπτομέρειες για τις ιστορικές και πολιτικές εξελίξεις, με ιδιαίτερη εστίαση στην περιοχή της Αριστεράς. Παρά το γεγονός ότι οι προσωπικές ιστορίες συμπλέκονται με το ιστορικό πλαίσιο, η προσωπική επικράτεια δείχνει συχνά να απορροφάται από τα ιστορικά γεγονότα, η βαριά σκιά της παρελθούσης Ιστορίας να οδηγεί τα βήματα της οικογένειας της Νίκης.
Η ίδια η ηρωίδα είναι, παράλληλα, νευραλγικής σημασίας για το κείμενο· η Νίκη, η κεντρική συνείδηση του μυθιστορήματος, μέσα από την οποία φιλτράρονται οι δράσεις κι οι σκέψεις των υπόλοιπων ηρώων, όπως δηλώνει ρητά μέσα στο έργο, έχει το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης. Σε αυτό λογοτεχνικό παλίμψηστο από φωνές και μνήμες (παραφράζω εδώ τον Δημήτρη Τζιόβα στο Το παλίμψηστο της ελληνικής αφήγησης), η Νίκη ενώ βιώνει το αδιέξοδο και τον ντετερμινισμό του οικογενειακού αλλά και κοινωνικού της περιβάλλοντος, στους κόλπους του οποίου εκδηλώνονται προκαταλήψεις και υπόρρητες τάσεις δυναστικής επιρροής, εντούτοις έχει το βλέμμα της στραμμένο αισιόδοξα προς το μέλλον και μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα σύμβολο διαπραγμάτευσης της προσωπικής της εξέλιξης, μακριά από την κοινωνική της προέλευση και την ιστορική της μοίρα· κάτω από αυτήν την οπτική το έργο του Χωμενίδη παρουσιάζει την εικόνα του ανθρώπου εν τω γίγνεσθαι (Mikhail Bakhtin's The Bildungsroman and Its Significance in the History of Realism). Η ηρωίδα δε φαίνεται πρόθυμη να θυσιάσει την ελευθερία της επιλογής της στις απαιτήσεις του κληρονομικού στιγματισμού και της ιστορικής νομοτέλειας, ενώ το μυθιστόρημα δείχνει, τελικώς, πως το περιβάλλον, όσο ισχυρό κι αν είναι, καθορίζει και διαπλάθει το άτομο χωρίς όμως να καταφέρει να το υποτάξει.
Εσύ ανήκεις, Νίκη. Ανήκεις στην οικογένειά σου, στις αρχές σου, στην πορεία που έχεις χαράξει από παιδί.
January 29, 2016
Έλα εντάξει βρείτε μου ένα ελληνικό βιβλίο να του βάλω 5 αστεράκια να τελειώνουμε. Όχι τίποτα άλλο θα μου βγει το όνομα της σκύλας αναγνώστριας. Μέχρι και ο Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης έβαζε τρρρρρια. Εντάξει σοκαριστείτε το ξέρω ότι δεν το περιμένατε από μένα αλλά ούτε αυτό μου άρεσε. Η Νίκη ήταν από τα βιβλία που έβλεπα παντού τηνχρονιά που μας πέρασε. Σε λίστες ευπώλητων, σε βραβεία, σε σελίδες με βιβλιοπροτάσεις και είχα κάποια στιγμή στο νου μου ότι θέλω να το διαβάσω. Έτυχε και ήρθε αυτή η στιγμή και δυστυχώς μάλλον απογοητεύτηκα και αυτή τη φορά αν και δεν είναι τόσο σωστός ο όρος δεδομένου ότι παρά τα ευχολόγια είχε φροντίσει να μην έχω καθόλου προσδοκίες. Τελικά βοηθάει. Για να μην τα πολυλογούμε όμως κονσεπτ γνωστό και μη εξαιρετέο. Πρόσωπο που έζησε και υπήρξε σε ιστορική ή ταραγμένη περίοδο μας εξιστορεί το βίο του. Εν προκειμένω ο συγγραφέας προσπαθεί να στήσει την αυτοβιογραφία της μητέρας του Νίκης Νεφελούδη με μπόλικα όμως μυθιστορηματικά στοιχεία. Πολιτικά, κοινωνικά γεγονότα εναλλάσσονται στο σκηνικό που στήνει ο συγγραφέας με ολίγην από ρομάντζο για επιδόρπιο. Βέβαια αν με ρωτάτε τη γνώμη μου που τη ρωτάτε το νιώθω ο συγγραφέας περισσότερο από ένα πορτραίτο της μητέρας του μάλλον ήθελε περισσότερο να στήσει ένα πολιτικό μυθιστόρημα για να μιλήσει για την ταραγμένη εκείνη περίοδο της χώρας μας και τα χρόνια του κομμουνισμού. Ευκολοδιάβαστο, διαβάζεται σίγουρα απνευστί , έξυπνο το τέχνασμα της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο από τη νεκρή πλέον μητέρα του απλά μάλλον η Αλέκα Παπαρήγα θα το εκτιμούσε καλύτερα από μένα. Η ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι ότι με αφήνει αδιάφορη αλλά ούτε θα έλεγα ότι η κομουνιστική ιδεολογία όταν γράφεται μονόπλευρα και με τάση αγιοποίησης των προσώπων που την αφορούν δε μου προκαλεί κανένα ιδιαίτερο συναίσθημα. Ο συγγραφέας γράφει στον πρόλογο του ότι δεν χρειάζεται κανείς να αγωνιά, δεν αδίκησε κανένα. Εγώ δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
January 17, 2018
Ήμουν αρκετά επιφυλακτική όταν επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμμένο βιβλίο. Όμως, σε γενικές γραμμές είναι ένα ωραίο βιβλίο.
Ο συγγραφέας, μέσα από τις διηγήσεις της ηρωίδας του της Νίκης, μας αφηγείται με καθαρά υποκειμενικό τρόπο, μια περίοδο της ιστορίας αμφιλεγόμενη για πολλούς. Μικρή διευκρίνηση, το βιβλίο δεν είναι ιστορικό παρόλο που η Νίκη και μέλη της οικογενείας της διεδραμάτισαν κάποιο ρόλο σε μια περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Να είμαστε ξεκάθαροι.
B.R.A.C.E. 2018 Ένα βιβλίο που κάποιος γεννήθηκε
Ο συγγραφέας, μέσα από τις διηγήσεις της ηρωίδας του της Νίκης, μας αφηγείται με καθαρά υποκειμενικό τρόπο, μια περίοδο της ιστορίας αμφιλεγόμενη για πολλούς. Μικρή διευκρίνηση, το βιβλίο δεν είναι ιστορικό παρόλο που η Νίκη και μέλη της οικογενείας της διεδραμάτισαν κάποιο ρόλο σε μια περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Να είμαστε ξεκάθαροι.
B.R.A.C.E. 2018 Ένα βιβλίο που κάποιος γεννήθηκε
March 4, 2016
Χωρίς να είναι συγκλονιστικό ,διαβάζεται γρήγορα κ ευχάριστα.
Κι αν η αφορμή για να γραφτεί δίνεται από τη μητέρα του συγγραφέα,η ουσία του βρίσκεται στα δεινά τόσο του εμφυλίου,όσο κ του ΚΚΕ. Γλώσσα κοφτή,χιούμορ πικρό,ροη αβίαστη.
Υπαρκτά πρόσωπα κάνουν σύντομα περάσματα,ταυτόχρονα με σκηνές από την αστική ζωή της Αθήνας του'50-καποιες φορες ενοιωθα σα να εβλεπα ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού σινεμά-πάντα όμως με την κληρονομιά του εθνικού διχασμού να βαραίνει τη ζωή των ηρώων. Έτσι το θρυλικό Ιντεάλ της Αθήνας συναντά το ξακουστό Ποσειδώνιο των Σπετσών ενώ η πηγάδα του Μελιγαλά γίνεται το αντίβαρο.
Το συναίσθημα ο Χωμενιδης το κρατά όλο για το φινάλε του βιβλίου...
Κλείνοντας το σκέφτηκα πως 2 πράγματα με εντυπωσίασαν. Πρώτον η ιδέα της αφήγησης μέσα από ένα νεκρό μεσα στο φρεσκοαπο��τημενο του φέρετρο ! Δεύτερον πώς όντας άντρας ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει τόσο όμορφα την τρικυμία της ψυχής μιας εφηβης αλλά κ τον έρωτα στην ψυχή της που σηματοδοτεί το πέρασμα από το κορίτσι στην γυναίκα...
Κι αν η αφορμή για να γραφτεί δίνεται από τη μητέρα του συγγραφέα,η ουσία του βρίσκεται στα δεινά τόσο του εμφυλίου,όσο κ του ΚΚΕ. Γλώσσα κοφτή,χιούμορ πικρό,ροη αβίαστη.
Υπαρκτά πρόσωπα κάνουν σύντομα περάσματα,ταυτόχρονα με σκηνές από την αστική ζωή της Αθήνας του'50-καποιες φορες ενοιωθα σα να εβλεπα ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού σινεμά-πάντα όμως με την κληρονομιά του εθνικού διχασμού να βαραίνει τη ζωή των ηρώων. Έτσι το θρυλικό Ιντεάλ της Αθήνας συναντά το ξακουστό Ποσειδώνιο των Σπετσών ενώ η πηγάδα του Μελιγαλά γίνεται το αντίβαρο.
Το συναίσθημα ο Χωμενιδης το κρατά όλο για το φινάλε του βιβλίου...
Κλείνοντας το σκέφτηκα πως 2 πράγματα με εντυπωσίασαν. Πρώτον η ιδέα της αφήγησης μέσα από ένα νεκρό μεσα στο φρεσκοαπο��τημενο του φέρετρο ! Δεύτερον πώς όντας άντρας ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει τόσο όμορφα την τρικυμία της ψυχής μιας εφηβης αλλά κ τον έρωτα στην ψυχή της που σηματοδοτεί το πέρασμα από το κορίτσι στην γυναίκα...
September 7, 2014
Έκπληξη!Μεγάλη έκλπληξη αυτό το βιβλίο!
Και αυτό το συναίσθημα έχει να κάνει με τον συγγραφέα του.
Όχι,δεν μπορώ να πω ότι ο λόγος του Χωμενίδη σε προηγούμενα έργα του με είχε εντυπωσιάσει.Και γενικότερα το είδος γραφής του δεν με εντυπωσίαζε.Τον ένιωθα να προσπαθεί να γίνει ο Μπουκόφσκι της Ελλάδος,αλλά μάλλον αποτυχημένα.
Και έρχεται η "Νίκη" που δεν θέλεις να την αφήσεις από τα χέρια σου!Δεν θέλεις να τελειώσει η ανάγνωση αυτού του αυτοβιογραφικού (αλλά με αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας) βιβλίου!
Ο λόγος ρέει τόσο γρήγορα,η Ιστορία της Ελλάδος και της Αριστεράς περνούν μπροστά από τα μάτια σου και προσπαθείς να μην παρασυρθείς από τα γεγονότα,προσπαθείς να δεις τι θέλει να πει η ηρωίδα,τι έχει ανάγκη να δείξει.Και ίσως μέσα από την αφήγησή της απελευθερωθεί..
Στο σημείο αυτό θα παραπέμψω στην κριτική του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου http://www.tovima.gr/books-ideas/arti... με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα σε όσα λέει γύρω από το βιβλίο.
Συγχαρητήρια λοιπόν!Δεν το άφησα από τα χέρια μου 3 μέρες!
Και αυτό το συναίσθημα έχει να κάνει με τον συγγραφέα του.
Όχι,δεν μπορώ να πω ότι ο λόγος του Χωμενίδη σε προηγούμενα έργα του με είχε εντυπωσιάσει.Και γενικότερα το είδος γραφής του δεν με εντυπωσίαζε.Τον ένιωθα να προσπαθεί να γίνει ο Μπουκόφσκι της Ελλάδος,αλλά μάλλον αποτυχημένα.
Και έρχεται η "Νίκη" που δεν θέλεις να την αφήσεις από τα χέρια σου!Δεν θέλεις να τελειώσει η ανάγνωση αυτού του αυτοβιογραφικού (αλλά με αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας) βιβλίου!
Ο λόγος ρέει τόσο γρήγορα,η Ιστορία της Ελλάδος και της Αριστεράς περνούν μπροστά από τα μάτια σου και προσπαθείς να μην παρασυρθείς από τα γεγονότα,προσπαθείς να δεις τι θέλει να πει η ηρωίδα,τι έχει ανάγκη να δείξει.Και ίσως μέσα από την αφήγησή της απελευθερωθεί..
Στο σημείο αυτό θα παραπέμψω στην κριτική του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου http://www.tovima.gr/books-ideas/arti... με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα σε όσα λέει γύρω από το βιβλίο.
Συγχαρητήρια λοιπόν!Δεν το άφησα από τα χέρια μου 3 μέρες!
September 17, 2018
Την κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε και στο Agapi Reads.
Η Νίκη ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Χωμενίδη. Διάλεξα αυτό το βιβλίο ως το πιο συζητημένο ή δημοφιλές – αν θέλετε – από τα έργα του. Τα άρθρα και οι κριτικές με πληροφόρησαν ότι η Νίκη είναι βασισμένη στη Νίκη Νεφελούδη, τη μητέρα του συγγραφέα, η οποία έζησε μια πολυτάραχη πλην ενδιαφέρουσα ζωή, η οποία επηρεάστηκε άμεσα από την ίδια την Ιστορία.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο. Και τι δεν έχω διαβάσει στις κριτικές. Για το πώς μπλέκεται η ιστορία της Ελλάδας με την ιστορία της Νίκης, για τις τεχνικές αφήγησης, για το πώς ρέει ο λόγος του Χωμενίδη στο χαρτί. Ισχύουν βέβαια όλα αυτά. Εμένα πάλι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται να πω είναι ότι ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ανάγνωσή του. Είναι από εκείνα τα βιβλία που σου θυμίζουν γιατί αγαπάς το διάβασμα: εξαιρετική μετάβαση από τη μια χρονική περίοδο στην άλλη, λόγος που κυλάει σαν νερό και δεν κουράζει, γραφή που δε θυμίζει κανέναν άλλον και μια πρωταγωνίστρια τόσο μα τόσο αληθινή. Το τελευταίο ίσως είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν συγγραφέα: να χτίσεις την ηρωίδα σου χωρίς να την θεοποιήσεις. Κι όταν η ηρωίδα είναι στην πραγματικότητα η μάνα σου, αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό φυσικά δεν τρομάζει καθόλου τον συγγραφέα, ο οποίος φέρνει την αποστολή εις πέρας με μεγάλη επιτυχία, σκιαγραφώντας μια κοπέλα με πάθη, φόβους και ανάγκες. Μην σας φαίνεται εύκολο, γιατί δεν είναι. Είναι μεγάλη υπόθεση όταν ένα παιδί μπορεί να δει τον άνθρωπο πίσω από τον γονιό.
Μέσα από τη Νίκη, η οποία είναι παρατηρητής των γεγονότων μέχρι περίπου τη μέση του βιβλίου (παιδάκι, γαρ), βλέπεις την Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα να ξεδιπλώνεται. Τα γεγονότα δεν είναι κάτι ξένο και μακρινό που δεν επηρεάζει την οικογένειά της, αλλά κυριολεκτικά τους “παίρνουν και τους σηκώνουν”. Η Νίκη υπομένει, παλεύει, ελπίζει, προσπαθεί να αποδεχθεί. Από μικρό παιδί γίνεται γυναίκα, αντιμέτωπη όχι μόνο με τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά πολλές φορές και με την ίδια της την οικογένεια.
Δεν ξέρω εάν η πραγματική Νίκη είχε πράγματι τα χαρακτηριστικά που έχει στο βιβλίο. Δεν ξέρω πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η μυθοπλασία. Και αυτό είναι το πιο μαγικό απ’ όλα. Μετά το τέλος της ανάγνωσης βέβαια, έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το άρθρο, το οποίο διασαφηνίζει αρκετά τα πράγματα. Χαίρομαι που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα· αυτή η αμφιβολία για το τι είναι αλήθεια και τι όχι ήταν ένας από τους λόγους που απόλαυσα τόσο πολύ την ιστορία της Νίκης.
Δεν ξέρω εάν η Νίκη είναι το καλύτερο έργο του Χωμενίδη όπως λένε πολλοί, αλλά είμαι πρόθυμη να το διαπιστώσω συνεχίζοντας και με τα υπόλοιπα έργα του.
Το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στο θέατρο σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Βαθμολογία: ★★★★☆ 4/5
Η Νίκη ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Χωμενίδη. Διάλεξα αυτό το βιβλίο ως το πιο συζητημένο ή δημοφιλές – αν θέλετε – από τα έργα του. Τα άρθρα και οι κριτικές με πληροφόρησαν ότι η Νίκη είναι βασισμένη στη Νίκη Νεφελούδη, τη μητέρα του συγγραφέα, η οποία έζησε μια πολυτάραχη πλην ενδιαφέρουσα ζωή, η οποία επηρεάστηκε άμεσα από την ίδια την Ιστορία.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο. Και τι δεν έχω διαβάσει στις κριτικές. Για το πώς μπλέκεται η ιστορία της Ελλάδας με την ιστορία της Νίκης, για τις τεχνικές αφήγησης, για το πώς ρέει ο λόγος του Χωμενίδη στο χαρτί. Ισχύουν βέβαια όλα αυτά. Εμένα πάλι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται να πω είναι ότι ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ανάγνωσή του. Είναι από εκείνα τα βιβλία που σου θυμίζουν γιατί αγαπάς το διάβασμα: εξαιρετική μετάβαση από τη μια χρονική περίοδο στην άλλη, λόγος που κυλάει σαν νερό και δεν κουράζει, γραφή που δε θυμίζει κανέναν άλλον και μια πρωταγωνίστρια τόσο μα τόσο αληθινή. Το τελευταίο ίσως είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν συγγραφέα: να χτίσεις την ηρωίδα σου χωρίς να την θεοποιήσεις. Κι όταν η ηρωίδα είναι στην πραγματικότητα η μάνα σου, αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό φυσικά δεν τρομάζει καθόλου τον συγγραφέα, ο οποίος φέρνει την αποστολή εις πέρας με μεγάλη επιτυχία, σκιαγραφώντας μια κοπέλα με πάθη, φόβους και ανάγκες. Μην σας φαίνεται εύκολο, γιατί δεν είναι. Είναι μεγάλη υπόθεση όταν ένα παιδί μπορεί να δει τον άνθρωπο πίσω από τον γονιό.
Μέσα από τη Νίκη, η οποία είναι παρατηρητής των γεγονότων μέχρι περίπου τη μέση του βιβλίου (παιδάκι, γαρ), βλέπεις την Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα να ξεδιπλώνεται. Τα γεγονότα δεν είναι κάτι ξένο και μακρινό που δεν επηρεάζει την οικογένειά της, αλλά κυριολεκτικά τους “παίρνουν και τους σηκώνουν”. Η Νίκη υπομένει, παλεύει, ελπίζει, προσπαθεί να αποδεχθεί. Από μικρό παιδί γίνεται γυναίκα, αντιμέτωπη όχι μόνο με τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά πολλές φορές και με την ίδια της την οικογένεια.
Δεν ξέρω εάν η πραγματική Νίκη είχε πράγματι τα χαρακτηριστικά που έχει στο βιβλίο. Δεν ξέρω πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η μυθοπλασία. Και αυτό είναι το πιο μαγικό απ’ όλα. Μετά το τέλος της ανάγνωσης βέβαια, έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το άρθρο, το οποίο διασαφηνίζει αρκετά τα πράγματα. Χαίρομαι που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα· αυτή η αμφιβολία για το τι είναι αλήθεια και τι όχι ήταν ένας από τους λόγους που απόλαυσα τόσο πολύ την ιστορία της Νίκης.
Δεν ξέρω εάν η Νίκη είναι το καλύτερο έργο του Χωμενίδη όπως λένε πολλοί, αλλά είμαι πρόθυμη να το διαπιστώσω συνεχίζοντας και με τα υπόλοιπα έργα του.
Το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στο θέατρο σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Βαθμολογία: ★★★★☆ 4/5
April 17, 2018
Το βρήκα υπεροχο! Ωραίος λόγος,γρήγορη αφήγηση, ιστορία με πλοκή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Δεν είναι ιστορικό βιβλίο έχει όμως το ιστορικό background που βοηθά για να ξεδιπλωθούν οι χαρακτήρες των ηρώων του.
April 25, 2020
Εξαιρετικό μυθιστόρημα, πολύ στρωτή ροή των γεγονότων, η ζωή 3 γενεών μιας οικογένειας εκτυλίσσεται αβίαστα και ταυτόχρονα με τα ιστορικά γεγονότα του τόπου. Πανέμορφες εικόνες και έντονα συναισθήματα παρουσιάζονται με γλαφυρότητα. Και φυσικά ένα ευέλπιδο τέλος, όπου ο καθένας καλείται να επιλέξει τον τρόπο που θέλει να ζήσει τη ζωή του.
January 31, 2023
Το πρώτο κομμάτι με την ιστορία του ΚΚΕ και την σκιαγράφηση του παππού Αρμαιου το βρήκα εξαιρετικό … το βιβλιο συνολικά ήταν ένα ομορφο ελληνικό βιβλιο , από έναν συγγραφέα που για τα ελληνικά δεδομένα αξίζει να τον κοιτάξεις και να τον διαβάσεις . Είδα έναν μεγάλο σεβασμο στις ρίζες , και το παρελθόν που με κέρδισε παρότι το δεύτερο μισο του βιβλίου ήταν λίγο κατώτερο των προσδοκιών που μου γέννησε το πρώτο . Αλλά ποσό μαρεσε η αγάπη του συγγραφέα για τους ανθρωπους του …..
March 29, 2021
Στο βιβλίο του Χωμενίδη, πρωταγωνίστρια είναι η Νίκη. Οι γονείς της κορυφαία μέλη του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτή ζει ευτυχισμένες ημέρες με την αστή γιαγιά της αλλά και ημέρες παρανομίας με τους γονείς της, προετοιμάζεται για τον σοσιαλιστικό παράδεισο, ερωτεύεται και ουσιαστικά αναθεωρεί όλα όσα είχε μάθει μέχρι τότε.
Ξεκινώντας το βιβλίο, ο Χωμενίδης γράφει: "Για να απελευθερωθείς από το
παρελθόν πρέπει να το γνωρίσεις." και προς το τέλος του μυθιστορήματος ξαναγράφει: "Το παρελθόν μας ανήκει - δεν του ανήκουμε."
Ο συγγραφέας, βάζει τον πρωταγωνιστή του, να αγωνίζεται να σπάσει τα δεσμά που τους συνδέουν με το παρελθόν των προγόνων τους. Παρελθόν δύσκολο, που στους περισσότερους από εμάς φαντάζει απίστευτα σκληρό, παρελθόν στο οποίο οι άνθρωποι φανατίζονταν για μια ιδεολογία, αφιέρωναν τη ζωή τους σε αυτή, εχθρεύονταν ή ανέχονταν το διπλανό τους ανάλογα. Παρελθόν, στο οποίο ο λαός μας βίωσε αιματηρούς πολέμους, πείνα, φόβο, ομαδικές εκτελέσεις, έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο αλλά και την αποφασιστικότητα του να αντισταθεί στους κατακτητές, την αποφασιστικότητα του να σηκώσει και πάλι κεφάλι.
Σήμερα, στους περισσότερους, όλα εκείνα, παρά τις δυσκολίες που βιώνουμε λόγω της οικονομικής ( και πολιτικοκοινωνικής κρίσης ) μας φαίνονται πολύ μακρινά. Σίγουρα υπάρχουν κι εκείνοι, που νιώθουν, το χρέος της ιστορίας ακόμα βαρύ στους ώμους τους. Συνάνθρωποι μας, οι οποίοι αγωνίζονται να αποδεσμευτούν από αυτά τα δεσμά, δίχως να απαρνιούνται την ιστορία. Όπως θα αναρωτιόταν και ο Χωμενίδης, άραγε αφήνουν αυτό το παρελθόν να τους λυγίσει;
Η Νίκη του Χωμενίδη, φαίνεται ότι τα κατάφερε. Ιδεολόγοι κομμουνιστές οι γονείς της, ταγμένοι στον αγώνα τους, ως ένα σημείο σίγουροι για την επικράτηση του δικού του ιδεατού κόσμου, δεσμεύουν την κόρη τους σε αυτόν τον αγώνα. Μεγαλώνει πιστεύοντας, ότι μια μέρα θα τη δεχθούν τα καλύτερα πανεπιστήμια της Μόσχας, ότι ο νέος κόσμος θα είναι δίκαιος, όμορφος. Ο έρωτας όμως, στο τέλος στέκεται πάνω απ΄ όλα αυτά, πιο δυνατός και μαζί με την πραγματικότητα που ελεύθερη πια ζει η Νίκη, τη βοηθούν να σπάσει τα δικά της δεσμά.
Ξεκινώντας το βιβλίο, ο Χωμενίδης γράφει: "Για να απελευθερωθείς από το
παρελθόν πρέπει να το γνωρίσεις." και προς το τέλος του μυθιστορήματος ξαναγράφει: "Το παρελθόν μας ανήκει - δεν του ανήκουμε."
Ο συγγραφέας, βάζει τον πρωταγωνιστή του, να αγωνίζεται να σπάσει τα δεσμά που τους συνδέουν με το παρελθόν των προγόνων τους. Παρελθόν δύσκολο, που στους περισσότερους από εμάς φαντάζει απίστευτα σκληρό, παρελθόν στο οποίο οι άνθρωποι φανατίζονταν για μια ιδεολογία, αφιέρωναν τη ζωή τους σε αυτή, εχθρεύονταν ή ανέχονταν το διπλανό τους ανάλογα. Παρελθόν, στο οποίο ο λαός μας βίωσε αιματηρούς πολέμους, πείνα, φόβο, ομαδικές εκτελέσεις, έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο αλλά και την αποφασιστικότητα του να αντισταθεί στους κατακτητές, την αποφασιστικότητα του να σηκώσει και πάλι κεφάλι.
Σήμερα, στους περισσότερους, όλα εκείνα, παρά τις δυσκολίες που βιώνουμε λόγω της οικονομικής ( και πολιτικοκοινωνικής κρίσης ) μας φαίνονται πολύ μακρινά. Σίγουρα υπάρχουν κι εκείνοι, που νιώθουν, το χρέος της ιστορίας ακόμα βαρύ στους ώμους τους. Συνάνθρωποι μας, οι οποίοι αγωνίζονται να αποδεσμευτούν από αυτά τα δεσμά, δίχως να απαρνιούνται την ιστορία. Όπως θα αναρωτιόταν και ο Χωμενίδης, άραγε αφήνουν αυτό το παρελθόν να τους λυγίσει;
Η Νίκη του Χωμενίδη, φαίνεται ότι τα κατάφερε. Ιδεολόγοι κομμουνιστές οι γονείς της, ταγμένοι στον αγώνα τους, ως ένα σημείο σίγουροι για την επικράτηση του δικού του ιδεατού κόσμου, δεσμεύουν την κόρη τους σε αυτόν τον αγώνα. Μεγαλώνει πιστεύοντας, ότι μια μέρα θα τη δεχθούν τα καλύτερα πανεπιστήμια της Μόσχας, ότι ο νέος κόσμος θα είναι δίκαιος, όμορφος. Ο έρωτας όμως, στο τέλος στέκεται πάνω απ΄ όλα αυτά, πιο δυνατός και μαζί με την πραγματικότητα που ελεύθερη πια ζει η Νίκη, τη βοηθούν να σπάσει τα δικά της δεσμά.
December 22, 2018
Ίσως το πιο δημοφιλές βιβλίο του Χωμενίδη για το ευρύ κοινό-ακόμη το Σοφό Παιδί (με το οποίο έκανε το "μπαμ") παραήταν ίσως "παράξενο" για το mainstream κοινό-και παρά ότι αναγνωρίζω την πολύ καλή γραφή και την συγκίνηση, πειράζει ότι αν ήθελα αγιογραφίες, θα πήγαινα στο Άγιος Όρος ;
May 4, 2020
Το διάβασα πραγματικά μέσα σε δύο μέρες, επειδή δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από τον καταιγιστικό και χειμαρρώδη λόγο του Χωμενίδη. Με άξονα τη ζωή τη�� ηρωίδας ξεδιπλώνονται τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας. Σε πρώτο φόντο η ιστορία του ΚΚΕ και ο ρόλος των σημαντικών στελεχών, όπως για παράδειγμα ο Ζαχαριάδης. Δεύτερος παγκόσμιος, Δεκεμβριανά, Συμφωνία της Βάρκιζας , Εμφύλιος, εξορίες και φυλακίσεις είναι μερικά από τα γεγονότα που θίγονται. Αυτό όμως που εν τέλει σε κερδίζει είναι πως όλα είναι ιδωμένα και δοσμένα από την οπτική του πνεύματος μιας γυναίκας που γεννήθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε και τελικά έζησε. Όχι ιδανικά. Αλλά σίγουρα αληθινά.
May 31, 2023
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και με κέρδισε τόσο πολύ! Μία διαφορετική κι όχι διθυραμβική οπτική για αυτό το κομμάτι της ιστορίας. Θέτονται ως έχουν τα γεγονότα χωρίς ωραιοποίησεις και στρογγυλοποίησεις, δεν τον ενδιαφέρει τον Χωμενίδη να είναι εύπεπτος στο κοινό και μου αρέσει η αυθεντικότητα του αυτή.
October 13, 2018
Δεν μπορώ να πω ότι μ΄ ενθουσίασε κιόλας......Μια ιστορία, γρήγορος ρυθμός, εντάξει....
October 8, 2015
Το βιβλίο "Νίκη" του Χ.Α Χωμενίδη μού το δάνεισε μια γνωστή μου, επίσης βιβλιοφάγος και λάτρης της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ομολογώ ότι τον συγγραφέα δεν τον γνώριζα και έτσι, μέχρι να έρθει στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, δεν είχα καμία απολύτως γνώμη για το πνευματικό έργο του.
Όταν το έπιασα για πρώτη φορά και διάβασα την περίληψη, ξετρελάθηκα. Πίστευα ότι θα ανήκει στην κατηγορία της Ιστορικής Φαντασίας (Historical Fiction) με δόσεις πολιτικών τεκταινόμενων και ρομάντζου. Γνωρίζοντας, λοιπόν, τις αρχικές μου προσδοκίες, καταλαβαίνετε τι επακολούθησε... Μάλλον όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο, καταλαβαίνετε. Όσο για τους υπόλοιπους, αφήστε με να εξηγήσω γιατί αυτό το βιβλίο με απογοήτευσε.
Καθ'ότι φοιτήτρια Κτηνιατρικής, τολμώ να πω ότι οι γνώσεις μου όσον αφορά την Πολιτική Ιστορία του τόπου μου είναι αρκετά περιορισμένες έως μηδαμινές. Και δεν είναι ότι δεν παρακολουθώ τις σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις, γιατί φυσικά και το κάνω. Απλά στον τομέα της Ιστορίας πάσχω καθώς δεν βρίσκω το χρόνο να μελετήσω την ελληνική Πολιτική Ιστορία και, έτσι, να αποκτήσω μια πληρέστερη εικόνα του τι συνέβη με τους Αριστερούς και γενικά με το Πολιτικό Σύστημα τις δεκαετίες του 1940 και 1950. Το βιβλίο αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά ένα κατά βάση πολιτικό μυθιστόρημα με κοινωνικές και φανταστικές προεκτάσεις. Ο πυρήνας του όμως ανήκει στην Πολιτική, τουλάχιστον αυτήν την γεύση άφησε σε μένα αυτό το βιβλίο. Το ενδιαφέρον μου, λοιπόν, άρχισε να μειώνεται όσο προχωρούσε η πλοκή του βιβλίου γιατί ο χρόνος και οι σελίδες που αφιέρωσε ο συγγραφέας στο να ξεδιπλώσει τις πολιτικές απόψεις ενός από τους κυριότερους πρωταγωνιστές του βιβλίου ήταν μεγαλύτερα των προσδοκιών και της αντοχής μου. Πραγματικά, οι πολιτικές επεκτάσεις του βιβλίου δεν με ενδιέφεραν...
Φυσικά, ο κύριος Χωμενίδης έκανε ένα αρκετά καλό ψυχογράφημα χαρακτήρων και η ρομαντική διάσταση στην οποία μας σύστησε προς το τέλος του βιβλίου ήταν αρκετά καλοδουλεμένη και άφησε μια γλυκιά αίσθηση στο μυαλό μου με το που διάβαζα την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο, όμως, αλλά δεν μπόρεσα να "συνδεθώ" με κανένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου. Ούτε καν με την πρωταγωνίστρια, η οποία αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο και πιο δυναμικό χαρακτήρα, ακολουθούμενη από τον πατέρα της. Παρά το γεγονός ότι η Νίκη εξελίσσεται ως γυναίκα, κόρη, ερωμένη, φίλη και γενικά ως ψυχή από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου, δεν μπόρεσα να ευχαριστηθώ το "ταξίδι" της όσο θα περίμενα. Περισσότερο μου φάνηκε ότι ο κύριος Χωμενίδης ήθελε να πει την ιστορία του και όχι να αναλύσει εις βάθος τους χαρακτήρες του.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι παρά το γεγονός ότι η πλοκή και ο τρόπος που εξελίχθηκε η ιστορία δεν με ενθουσίασαν, η γραφή του κυρίου Χωμενίδη μού άρεσε αρκετά. Δεν την ερωτεύτηκα, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι έχει ταλέντο ως συγγραφέας. Σε μερικά σημεία όμως, οι διάλογοι και ο τρόπος που παρουσιάζονταν τα γεγονότα μού φάνηκαν κάπως εξεζητημένα και όχι ρεαλιστικά.
Έτσι, δίνω στο βιβλίο μόνο 2 από 5 αστεράκια, αλλά πιστεύω ότι, παρ'όλα αυτά, το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από -αν όχι όλους- αρκετούς Έλληνες αναγνώστες. Είναι φανερό ότι ο συγγραφέας είναι πολύ καλά πληροφορημένος όσον αφορά την Πολιτική Ιστορία της χώρας μας, τουλάχιστον εκατό φορές καλύτερα από ότι την γνωρίζω εγώ. Ίσως η άγνοιά μου να με έκανε να μην αγαπήσω αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω. Ο συγγραφέας όμως είναι αρκετά ικανός στο αντικείμενό του, γι'αυτό συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο σε όλους εσάς και θα με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη να μοιραζόμασταν τις απόψεις μας όταν το έχετε τελειώσει.
Όταν το έπιασα για πρώτη φορά και διάβασα την περίληψη, ξετρελάθηκα. Πίστευα ότι θα ανήκει στην κατηγορία της Ιστορικής Φαντασίας (Historical Fiction) με δόσεις πολιτικών τεκταινόμενων και ρομάντζου. Γνωρίζοντας, λοιπόν, τις αρχικές μου προσδοκίες, καταλαβαίνετε τι επακολούθησε... Μάλλον όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο, καταλαβαίνετε. Όσο για τους υπόλοιπους, αφήστε με να εξηγήσω γιατί αυτό το βιβλίο με απογοήτευσε.
Καθ'ότι φοιτήτρια Κτηνιατρικής, τολμώ να πω ότι οι γνώσεις μου όσον αφορά την Πολιτική Ιστορία του τόπου μου είναι αρκετά περιορισμένες έως μηδαμινές. Και δεν είναι ότι δεν παρακολουθώ τις σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις, γιατί φυσικά και το κάνω. Απλά στον τομέα της Ιστορίας πάσχω καθώς δεν βρίσκω το χρόνο να μελετήσω την ελληνική Πολιτική Ιστορία και, έτσι, να αποκτήσω μια πληρέστερη εικόνα του τι συνέβη με τους Αριστερούς και γενικά με το Πολιτικό Σύστημα τις δεκαετίες του 1940 και 1950. Το βιβλίο αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά ένα κατά βάση πολιτικό μυθιστόρημα με κοινωνικές και φανταστικές προεκτάσεις. Ο πυρήνας του όμως ανήκει στην Πολιτική, τουλάχιστον αυτήν την γεύση άφησε σε μένα αυτό το βιβλίο. Το ενδιαφέρον μου, λοιπόν, άρχισε να μειώνεται όσο προχωρούσε η πλοκή του βιβλίου γιατί ο χρόνος και οι σελίδες που αφιέρωσε ο συγγραφέας στο να ξεδιπλώσει τις πολιτικές απόψεις ενός από τους κυριότερους πρωταγωνιστές του βιβλίου ήταν μεγαλύτερα των προσδοκιών και της αντοχής μου. Πραγματικά, οι πολιτικές επεκτάσεις του βιβλίου δεν με ενδιέφεραν...
Φυσικά, ο κύριος Χωμενίδης έκανε ένα αρκετά καλό ψυχογράφημα χαρακτήρων και η ρομαντική διάσταση στην οποία μας σύστησε προς το τέλος του βιβλίου ήταν αρκετά καλοδουλεμένη και άφησε μια γλυκιά αίσθηση στο μυαλό μου με το που διάβαζα την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο, όμως, αλλά δεν μπόρεσα να "συνδεθώ" με κανένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου. Ούτε καν με την πρωταγωνίστρια, η οποία αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο και πιο δυναμικό χαρακτήρα, ακολουθούμενη από τον πατέρα της. Παρά το γεγονός ότι η Νίκη εξελίσσεται ως γυναίκα, κόρη, ερωμένη, φίλη και γενικά ως ψυχή από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου, δεν μπόρεσα να ευχαριστηθώ το "ταξίδι" της όσο θα περίμενα. Περισσότερο μου φάνηκε ότι ο κύριος Χωμενίδης ήθελε να πει την ιστορία του και όχι να αναλύσει εις βάθος τους χαρακτήρες του.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι παρά το γεγονός ότι η πλοκή και ο τρόπος που εξελίχθηκε η ιστορία δεν με ενθουσίασαν, η γραφή του κυρίου Χωμενίδη μού άρεσε αρκετά. Δεν την ερωτεύτηκα, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι έχει ταλέντο ως συγγραφέας. Σε μερικά σημεία όμως, οι διάλογοι και ο τρόπος που παρουσιάζονταν τα γεγονότα μού φάνηκαν κάπως εξεζητημένα και όχι ρεαλιστικά.
Έτσι, δίνω στο βιβλίο μόνο 2 από 5 αστεράκια, αλλά πιστεύω ότι, παρ'όλα αυτά, το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από -αν όχι όλους- αρκετούς Έλληνες αναγνώστες. Είναι φανερό ότι ο συγγραφέας είναι πολύ καλά πληροφορημένος όσον αφορά την Πολιτική Ιστορία της χώρας μας, τουλάχιστον εκατό φορές καλύτερα από ότι την γνωρίζω εγώ. Ίσως η άγνοιά μου να με έκανε να μην αγαπήσω αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω. Ο συγγραφέας όμως είναι αρκετά ικανός στο αντικείμενό του, γι'αυτό συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο σε όλους εσάς και θα με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη να μοιραζόμασταν τις απόψεις μας όταν το έχετε τελειώσει.
September 24, 2016
H 70χρονη Νίκη πεθαίνει, αιωρείται στον κόσμο και με ένα απόκοσμο ρεαλισμό σε πρώτο πρόσωπο διηγείται σε μας και αναβιώνει η ίδια τη ζωή της. Η ζωή της είναι και η ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Ό,τι πολιτική τοποθέτηση κι αν έχει ο αναγνώστης, ο συγγραφέας τηρεί ίσες αποστάσεις και δεν προσβάλλει ιδιαίτερα τους μεν ή τους δε. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα με εκπληκτική συγγραφική δεινότητα. Σου παραδίνεται ένα βιβλίο γραμμένο με συναίσθημα και ταυτόχρονα πραγματισμό, με χιούμορ και σαρκασμό όπου χρειάζεται. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα καλύτερο τρόπο να αποτίει κάποιος φόρο τιμής στη μητέρα του και να αφήνει τέτοια κληρονομιά στους απογόνους του.
March 12, 2019
Πρώτη φορά μου πρότειναν αυτό το βιβλίο μια φορά που είχα πάει σε συνέντευξη για δουλειά και περίμενα υπομονετικά στο σαλονάκι τους, διαβάζοντας κάτι άλλο. Στη δουλειά εκείνη τελικά δεν με πήρανε, αλλά με το πέρασμα του χρόνου και με το πρίσμα της ωριμότητας μπορώ πλέον να πω, ότι αυτοί χάσανε.
Παρά την καλή κριτική που είχα τότε ακούσει, ξεκίνησα να διαβάζω λίγο μαγκωμένη γιατί είχα μόλις τελειώσει άλλα δύο βιβλία του ιδίου και είχα κάπως απογοητευτεί- ναι, τα έχω πάρει μονοκοπανιά. Πλην όμως, αυτό εδώ ήταν μακράν καλύτερο. Η γραφή του μεστή, όπως πάντα, να κυλάνε οι λέξεις νεράκι, και αυτή τη φορά με ιστορία επίσης μεστή και καλοδουλεμένη.
Έχω σκοπό να συνεχίσω με Νεαρό άσπρο ελάφι, όταν θα είναι διαθέσιμο στο ereading.nlg.gr, αλλά ποιος το επέστρεψε για να το βρω εγώ;
Παρά την καλή κριτική που είχα τότε ακούσει, ξεκίνησα να διαβάζω λίγο μαγκωμένη γιατί είχα μόλις τελειώσει άλλα δύο βιβλία του ιδίου και είχα κάπως απογοητευτεί- ναι, τα έχω πάρει μονοκοπανιά. Πλην όμως, αυτό εδώ ήταν μακράν καλύτερο. Η γραφή του μεστή, όπως πάντα, να κυλάνε οι λέξεις νεράκι, και αυτή τη φορά με ιστορία επίσης μεστή και καλοδουλεμένη.
Έχω σκοπό να συνεχίσω με Νεαρό άσπρο ελάφι, όταν θα είναι διαθέσιμο στο ereading.nlg.gr, αλλά ποιος το επέστρεψε για να το βρω εγώ;
January 5, 2016
Η Νίκη Αρμάου είναι ένα κορίτσι που έζησε τις δύσκολες εποχές του ελληνισμού τις δεκαετίες 1930-1950. Ένα κορίτσι που έζησε στη σκιά της εξορίας, αγκαλιά με τον Εμφύλιο και κρύφτηκε λόγω της παρανομίας για επτά ολόκληρα χρόνια σε έναν ποταπό μικρόκοσμο. Ένα κορίτσι που έζησε έναν μεγάλο έρωτα με έναν διαφορετικό άντρα από όσους είχε γνωρίσει ως τότε. Η Νίκη Αρμάου είναι η μυθιστορηματική απόδοση περιστατικών της μητέρας του συγγραφέα, Νίκης Νεφελούδη.
Σε γενικές γραμμές, κάλλιστα θα μπορούσα να πω ότι έχουμε άλλη μια ιστορία γυναίκας με διάφορα περιστατικά που καλύπτουν μεγάλη χρονική περίοδο ώστε μέσα από αυτήν να γνωρίσουμε τις ιστορικές περιπέτειες του νεότερου ελληνισμού. Έρωτας, περιπέτεια, Εμφύλιος, κομμουνισμός, όλα εδώ όπως και σε χιλιάδες μυθιστορήματα. Η γραφή όμως χωρίς να είναι υποδειγματική ή ξεχωριστή σε παρασέρνει. Το κείμενο κύλησε αβίαστα και δεν μπορούσα να σταματήσω. Με κράτησε από την αρχή που ο πατέρας της Νίκης μυήθηκε στον κομμουνισμό ως το τέλος. Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας συγκροτήθηκαν ικανοποιητικά και με γέμισαν διάφορα συναισθήματα: αδικία για τα βασανιστήρια, τις εξορίες, το κρυφτό, τον Εμφύλιο, αγωνία για τις δύσκολες στιγμές της Κατοχής και τις ακόμη χειρότερες που ακολούθησαν τη δεκαετία του 1950, οπότε και η οικογένεια της Νίκης έπρεπε να ζει κρυμμένη για να γλυτώσει από την εξορία και τη φυλακή, ένταση για τις ανατροπές στη ζωή της πρωταγωνίστριας, ικανοποίηση με τις όμορφες ερωτικές στιγμές που έζησε με τον ξεχωριστό, προικισμένο Αλέξανδρο.
Από το μυθιστόρημα περνάνε είτε ονομαστικά είτε περιγραφικά προσωπικότητες που περπάτησαν στους ίδιους δρόμους με σας και μένα, από τον Σάββα Μπογδάνο, υπουργό επισιτισμού στην Κατοχή, που δέχτηκε τη θέση ώστε να προστατέψει τον κόσμο από τους μαυραγορίτες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν μέλος της κατοχικής κυβέρνησης για τον κόσμο αυτόν, ως τον Νίκο Ζαχαριάδη, την πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της ιστορίας του ΚΚΕ. Ένιωσα έντονα την άνοδο και την πτώση του ΚΚΕ, τις εντολές από τη Μόσχα με τις συνέπειές τους, το πείσμα και την επιμονή για «όπλο παρά πόδα», για τους Άγγλους και τους συμμάχους τους, εναντίον των οποίων αγωνίζονταν οι κομμουνιστές, για τα όνειρα και το απότομο γκρέμισμα για μια νέα, σοσιαλιστική Ελλάδα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η περίοδος που η Νίκη κρυβόταν στον Λευκό Πύργο, έναν μικρόκοσμο φτωχών ενοικιαστών κοντά στο Φάληρο, όπου και ο συγγραφέας έχτισε πολύ ωραίες προσωπικότητες, φτωχούς, μεροκαματιάρηδες, άβουλους ανθρώπους. Ένας μικρόκοσμος με τα λάθη του, το κουτσομπολιό του, τα στρατηγικά σχέδια του ανθρώπου που τους ενοικίαζε αυτές τις χαμοκέλες και μπράβο στον συγγραφέα για την ανατροπή όλων αυτών με την οποία έκλεισε εκείνον τον κύκλο ζωής της Νίκης. Εξίσου παραστατικά ήταν και τα σκηνικά στο κοσμικό κέντρο Αφρόεσσα, με τους πλούσιους και διάσημους αστούς που πέρναγαν τις πόρτες του, ένας εξισου ενδιαφέρων μικρόκοσμος γεμάτος γκαρσόνια, μετρ και διευθυντές.
Ενορχηστρωμένα όλα, πρόσωπα και γεγονότα, με ικανοποιητικό τρόπο σε ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που με παρέσυρε και μου έδειξε να καταλάβω τις δυσκολίες μέσα στις οποίες μεγάλωσε η Νίκη, κόρη κομμουνιστών, την κρίσιμη για τον κομμουνισμό περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. Το ξαναγράφω: χωρίς να είναι κάτι ξεχωριστό, ήταν καλογραμμένο και ανεπτυγμένο σωστά. Το τέλος με απογοήτευσε. Μου φάνηκε βεβιασμένο και φώτισε ακριβώς τον πυρήνα του βιβλίου: αφορά τον κομμουνισμό και τα δύσκολα χρόνια του, τίποτε άλλο. Κρίμα!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Ένιωθα, ήξερα, πως ανήκα σε δύο αντίθετους κόσμους, οι οποίοι, εάν στην επιφάνεια συνυπήρχαν, στο βάθος πάλευαν μέχρις αλληλοεξόντωσης. Το ψυχανεμιζόμουν -μα την Παναγία- ότι ο ένας κόσμος μου τρεφόταν απ’ το αίμα του αλλουνού. Κανείς δε μου ‘χε βέβαια ζητήσει να διαλέξω ακόμα τον έναν απ’ τους δύο. Δεν είχα όμως αμφιβολία ότι κι αυτό καποτε θα συνέβαινε» (σελ. 149-150).
«Δεν έκαναν οι γονείς μου σεξ παντρεμένων. Έκαναν σεξ ναυαγών. Κρατιόντουσαν ο ένας απ’ τον άλλον σαν από σανίδα σωτηρίας» (σελ. 317).
«Έτσι είναι η αγάπη: χαλαρώνει τον κόμπο, ίσα για να μην πονάς -καμιά φορά, με τον καιρό, τον λύνει κιόλας. Μονάχα όμως ο έρωτας τον κόβει σαν σπαθί τον κόμπο» (σελ. 330).
Σε γενικές γραμμές, κάλλιστα θα μπορούσα να πω ότι έχουμε άλλη μια ιστορία γυναίκας με διάφορα περιστατικά που καλύπτουν μεγάλη χρονική περίοδο ώστε μέσα από αυτήν να γνωρίσουμε τις ιστορικές περιπέτειες του νεότερου ελληνισμού. Έρωτας, περιπέτεια, Εμφύλιος, κομμουνισμός, όλα εδώ όπως και σε χιλιάδες μυθιστορήματα. Η γραφή όμως χωρίς να είναι υποδειγματική ή ξεχωριστή σε παρασέρνει. Το κείμενο κύλησε αβίαστα και δεν μπορούσα να σταματήσω. Με κράτησε από την αρχή που ο πατέρας της Νίκης μυήθηκε στον κομμουνισμό ως το τέλος. Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας συγκροτήθηκαν ικανοποιητικά και με γέμισαν διάφορα συναισθήματα: αδικία για τα βασανιστήρια, τις εξορίες, το κρυφτό, τον Εμφύλιο, αγωνία για τις δύσκολες στιγμές της Κατοχής και τις ακόμη χειρότερες που ακολούθησαν τη δεκαετία του 1950, οπότε και η οικογένεια της Νίκης έπρεπε να ζει κρυμμένη για να γλυτώσει από την εξορία και τη φυλακή, ένταση για τις ανατροπές στη ζωή της πρωταγωνίστριας, ικανοποίηση με τις όμορφες ερωτικές στιγμές που έζησε με τον ξεχωριστό, προικισμένο Αλέξανδρο.
Από το μυθιστόρημα περνάνε είτε ονομαστικά είτε περιγραφικά προσωπικότητες που περπάτησαν στους ίδιους δρόμους με σας και μένα, από τον Σάββα Μπογδάνο, υπουργό επισιτισμού στην Κατοχή, που δέχτηκε τη θέση ώστε να προστατέψει τον κόσμο από τους μαυραγορίτες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν μέλος της κατοχικής κυβέρνησης για τον κόσμο αυτόν, ως τον Νίκο Ζαχαριάδη, την πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της ιστορίας του ΚΚΕ. Ένιωσα έντονα την άνοδο και την πτώση του ΚΚΕ, τις εντολές από τη Μόσχα με τις συνέπειές τους, το πείσμα και την επιμονή για «όπλο παρά πόδα», για τους Άγγλους και τους συμμάχους τους, εναντίον των οποίων αγωνίζονταν οι κομμουνιστές, για τα όνειρα και το απότομο γκρέμισμα για μια νέα, σοσιαλιστική Ελλάδα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η περίοδος που η Νίκη κρυβόταν στον Λευκό Πύργο, έναν μικρόκοσμο φτωχών ενοικιαστών κοντά στο Φάληρο, όπου και ο συγγραφέας έχτισε πολύ ωραίες προσωπικότητες, φτωχούς, μεροκαματιάρηδες, άβουλους ανθρώπους. Ένας μικρόκοσμος με τα λάθη του, το κουτσομπολιό του, τα στρατηγικά σχέδια του ανθρώπου που τους ενοικίαζε αυτές τις χαμοκέλες και μπράβο στον συγγραφέα για την ανατροπή όλων αυτών με την οποία έκλεισε εκείνον τον κύκλο ζωής της Νίκης. Εξίσου παραστατικά ήταν και τα σκηνικά στο κοσμικό κέντρο Αφρόεσσα, με τους πλούσιους και διάσημους αστούς που πέρναγαν τις πόρτες του, ένας εξισου ενδιαφέρων μικρόκοσμος γεμάτος γκαρσόνια, μετρ και διευθυντές.
Ενορχηστρωμένα όλα, πρόσωπα και γεγονότα, με ικανοποιητικό τρόπο σε ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που με παρέσυρε και μου έδειξε να καταλάβω τις δυσκολίες μέσα στις οποίες μεγάλωσε η Νίκη, κόρη κομμουνιστών, την κρίσιμη για τον κομμουνισμό περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. Το ξαναγράφω: χωρίς να είναι κάτι ξεχωριστό, ήταν καλογραμμένο και ανεπτυγμένο σωστά. Το τέλος με απογοήτευσε. Μου φάνηκε βεβιασμένο και φώτισε ακριβώς τον πυρήνα του βιβλίου: αφορά τον κομμουνισμό και τα δύσκολα χρόνια του, τίποτε άλλο. Κρίμα!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Ένιωθα, ήξερα, πως ανήκα σε δύο αντίθετους κόσμους, οι οποίοι, εάν στην επιφάνεια συνυπήρχαν, στο βάθος πάλευαν μέχρις αλληλοεξόντωσης. Το ψυχανεμιζόμουν -μα την Παναγία- ότι ο ένας κόσμος μου τρεφόταν απ’ το αίμα του αλλουνού. Κανείς δε μου ‘χε βέβαια ζητήσει να διαλέξω ακόμα τον έναν απ’ τους δύο. Δεν είχα όμως αμφιβολία ότι κι αυτό καποτε θα συνέβαινε» (σελ. 149-150).
«Δεν έκαναν οι γονείς μου σεξ παντρεμένων. Έκαναν σεξ ναυαγών. Κρατιόντουσαν ο ένας απ’ τον άλλον σαν από σανίδα σωτηρίας» (σελ. 317).
«Έτσι είναι η αγάπη: χαλαρώνει τον κόμπο, ίσα για να μην πονάς -καμιά φορά, με τον καιρό, τον λύνει κιόλας. Μονάχα όμως ο έρωτας τον κόβει σαν σπαθί τον κόμπο» (σελ. 330).
May 31, 2019
Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε πάρα, πάρα πολύ. Με τραβούσε πολύ να το διαβάσω και δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Σε όλη την έκταση του, παρουσιάζεται με τρομερή γλαφυρότητα η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα, με ιδιαίτερη έμφαση στα δρώμενα της πολιτικής σκηνής.
Δεν έχω πολλά να πω για αυτό το βιβλίο, γιατί το βρήκα καταπληκτικό.
Η αφήγηση είναι περιγραφική χωρίς να καταντάει κουραστική και οι χαρακτήρες αναπτύσσονται σε βάθος.
Ένα μόνο πραγματάκι θα ήθελα διαφορετικά. Στο τέλος, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το πως εξελίσσεται η ενήλικη ζωή της Νίκης πριν φτάσει στον θάνατο, αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων της ιστορίας.
Σε όλη την έκταση του, παρουσιάζεται με τρομερή γλαφυρότητα η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα, με ιδιαίτερη έμφαση στα δρώμενα της πολιτικής σκηνής.
Δεν έχω πολλά να πω για αυτό το βιβλίο, γιατί το βρήκα καταπληκτικό.
Η αφήγηση είναι περιγραφική χωρίς να καταντάει κουραστική και οι χαρακτήρες αναπτύσσονται σε βάθος.
Ένα μόνο πραγματάκι θα ήθελα διαφορετικά. Στο τέλος, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το πως εξελίσσεται η ενήλικη ζωή της Νίκης πριν φτάσει στον θάνατο, αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων της ιστορίας.
July 23, 2020
Μάλλον διάβασα άλλο βιβλίο από τους περισσότερους εδώ μέσα, ίσως δεν έχω καρδιά τι να πω, μπορώ να κατανοήσω τη συγκίνηση ενός ανθρώπου που γράφει με αγάπη για τη μητέρα του που έχει φύγει από τη ζωή, αλλά η εκτέλεση ήταν εντελώς ανερμάτιστη, η γλώσσα ένα άτσαλο συνονθύλευμα από λαϊκές εκφράσεις και αριστοκρατική εκφορά του λόγου των αρχών του προηγούμενου αιώνα, με μια δόση από αργκό και τη νομικίστικη ορολογία που κανένας απόφοιτος της Νομικής (όπως ο Χωμενίδης) δεν μπορεί να τινάξει από πάνω του, η Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας, ο Εμφύλιος και ο Εθνικός Διχασμός παρουσιάζονται επιδερμικά και γενικά με τρομάζουν τα βιβλία που κερδίζουν την ίδια χρονιά το Βραβείο Public και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Βάζω δύο αστέρια επειδή κάπως συγκινήθηκα με το (κατά τα άλλα προβλέψιμο) τέλος.
August 14, 2014
Ένα μικρό έργο τέχνης. Ένα βιβλίο που διάβασα απνευστί με χιλιάδες ιστορικά στοιχεία, τόσο ενσωματωμένα στην ιστορία των πρωταγωνιστών, τόσο αντικειμενικό! (αστείο, γιατί η ιστορία δύσκολα είναι αντικειμενική, ή μάλλον όσοι την έχουν καταγράψει περνάνε εμφανώς το χρώμα τους).
Σ' αυτή την ιστορία συνάντησα σωστούς αριστερούς, σωστούς δεξιούς και αντίστοιχα λαμόγια. Ο Χωμενίδης έγραψε την ιστορία του τόπου μας μέσα από μία οικογένεια, την δική του, που είχε λίγο απ' όλα. Μία οικογένεια που σεβόταν πάνω απ' όλα τον άνθρωπο και αμέσως μετά τις ιδέες. Μέσα σε μία τόσο αντιφατική επιρροή, αυτό το κορίτσι, η μητέρα του, κατάφερε να λάμψει με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Απόλυτα ρεαλιστικό, απόλυτα αισιόδοξο και βαθιά συναισθηματικό έργο που σε βάζει να σκέφτεσαι σε κάθε σελίδα του. Μπράβο σας κ. Χωμενίδη!
Σ' αυτή την ιστορία συνάντησα σωστούς αριστερούς, σωστούς δεξιούς και αντίστοιχα λαμόγια. Ο Χωμενίδης έγραψε την ιστορία του τόπου μας μέσα από μία οικογένεια, την δική του, που είχε λίγο απ' όλα. Μία οικογένεια που σεβόταν πάνω απ' όλα τον άνθρωπο και αμέσως μετά τις ιδέες. Μέσα σε μία τόσο αντιφατική επιρροή, αυτό το κορίτσι, η μητέρα του, κατάφερε να λάμψει με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Απόλυτα ρεαλιστικό, απόλυτα αισιόδοξο και βαθιά συναισθηματικό έργο που σε βάζει να σκέφτεσαι σε κάθε σελίδα του. Μπράβο σας κ. Χωμενίδη!
February 5, 2018
Πόσο χαίρομαι όταν γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια τις άσχημες κριτικές, αποφασίζω να διαβάσω το βιβλίο και τελικά δικαιώνομαι! Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέα όπως πάντα, είναι πλέον ένας από τους αγαπημένους μου και χαίρομαι που μέσα από αυτή την ιστορία έμαθα κάποια πράγματα τα οποία αγνοούσα!
July 20, 2021
Η Νίκη Αρμάου γεννήθηκε στην Ελλάδα του 1938. Οι γονείς της, οργανωμένοι κομμουνιστές, κάτι που για εκείνα, και για πολλά μετέπειτα χρόνια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ηρωική πράξη. Την ιδεολογία τους αυτή και τη δράση τους την πλήρωσαν με εξορία, κοινωνικό στιγματισμό και περιθωριοποίηση.
Η οικογένεια της Νίκης όμως αποτελείτο και από άλλα μέλη, θείους και θείες, με εντελώς διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις και στάση ζωής.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των αντίθετων απόψεων, που ποτέ όμως δε στάθηκαν αιτία διάσπασης της οικογένειας, γαλουχήθηκε η Νίκη.
Στις 8 Ιουνίου του 2008, η Νίκη, σε προχωρημένη ηλικία πια, πεθαίνει.
Τώρα που είναι νεκρή, κινείται στο χώρο και στο χρόνο, πίσω από πόρτες που όσο ζούσε ήταν κλειστές, σε συζητήσεις που δεν ήταν παρούσα, παρακολουθώντας όσα είχαν συμβεί συνδυάζει τα γεγονότα, συνθέτει την ιστορία και μας την αφηγείται.
Πνεύμα ελεύθερο, σε μια Ελλάδα που μετασχηματίζεται, έχοντας βιώσει όλες τις αλλαγές, περιγράφει τον τρόπο που μεγάλωσε και διαπαιδαγωγήθηκε, τη ζωή της οικογένειας, τη συμβολή των μελών της στις εξελίξεις.
Η ιστορία της Νίκης είναι η ιστορία της Ελλάδας κατά τις περιόδους του Μεσοπολέμου, του Β'ΠΠ, της Μεταπολεμικής περιόδου και της Μεταπολίτευσης. Είναι οι άνθρωποι, τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα καθώς και οι κοινωνικές τους προεκτάσεις.
Είναι η δημιουργία και πορεία του κομμουνισμού στην Ελλάδα, όσα έζησαν οι πρωτεργάτες του κινήματος και ο λαός. Είναι ο κοινωνικός αντίκτυπος μιας ιδεολογίας.
Πολιτικές εξελίξεις, ζυμώσεις, έριδες, συγκρούσεις, αψιμαχίες, δολοπλοκίες, απογοητεύσεις, προδοσίες, όλη η ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.
Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας "είναι οι αντανακλάσεις ανθρώπων, οι οποίοι έζησαν και έδρασαν στ' αλήθεια, σε έναν κόσμο μυθοπλασίας."
Η Νίκη Αρμάου είναι η μυθιστορηματική μεταφορά της Νίκης Νεφελούδη, μητέρας του Χ. Α. Χωμενίδη.
Η "Νίκη" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2016 και φέτος είναι υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Βιβλίου.
Η οικογένεια της Νίκης όμως αποτελείτο και από άλλα μέλη, θείους και θείες, με εντελώς διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις και στάση ζωής.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των αντίθετων απόψεων, που ποτέ όμως δε στάθηκαν αιτία διάσπασης της οικογένειας, γαλουχήθηκε η Νίκη.
Στις 8 Ιουνίου του 2008, η Νίκη, σε προχωρημένη ηλικία πια, πεθαίνει.
Τώρα που είναι νεκρή, κινείται στο χώρο και στο χρόνο, πίσω από πόρτες που όσο ζούσε ήταν κλειστές, σε συζητήσεις που δεν ήταν παρούσα, παρακολουθώντας όσα είχαν συμβεί συνδυάζει τα γεγονότα, συνθέτει την ιστορία και μας την αφηγείται.
Πνεύμα ελεύθερο, σε μια Ελλάδα που μετασχηματίζεται, έχοντας βιώσει όλες τις αλλαγές, περιγράφει τον τρόπο που μεγάλωσε και διαπαιδαγωγήθηκε, τη ζωή της οικογένειας, τη συμβολή των μελών της στις εξελίξεις.
Η ιστορία της Νίκης είναι η ιστορία της Ελλάδας κατά τις περιόδους του Μεσοπολέμου, του Β'ΠΠ, της Μεταπολεμικής περιόδου και της Μεταπολίτευσης. Είναι οι άνθρωποι, τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα καθώς και οι κοινωνικές τους προεκτάσεις.
Είναι η δημιουργία και πορεία του κομμουνισμού στην Ελλάδα, όσα έζησαν οι πρωτεργάτες του κινήματος και ο λαός. Είναι ο κοινωνικός αντίκτυπος μιας ιδεολογίας.
Πολιτικές εξελίξεις, ζυμώσεις, έριδες, συγκρούσεις, αψιμαχίες, δολοπλοκίες, απογοητεύσεις, προδοσίες, όλη η ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.
Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας "είναι οι αντανακλάσεις ανθρώπων, οι οποίοι έζησαν και έδρασαν στ' αλήθεια, σε έναν κόσμο μυθοπλασίας."
Η Νίκη Αρμάου είναι η μυθιστορηματική μεταφορά της Νίκης Νεφελούδη, μητέρας του Χ. Α. Χωμενίδη.
Η "Νίκη" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2016 και φέτος είναι υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Βιβλίου.
January 21, 2016
Το ταξίδι της μητέρας του συγγραφέα είναι δοσμένο με αγάπη και σεβασμό, αποδίδει απλοϊκά αλλά πετυχημένα τις πιο δύσκολες ιστορικά περιόδους της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, διαβάζεται απνευστί.
March 28, 2015
Ευκολοδιάβαστο, αλλά και με τέτοια μονομέρεια στην αφήγηση που μειώνεται δραματικά η αξία του. Βιβλία που ασχολούνται με την ιστορία θα πρέπει να την σέβονται. Εάν πρόκειται να γραφτούν για να εκφράσουν προσωπικά παράπονα και παραπέρα υπερτονίζουν ρόλους, ή και αντίθετα, δικαιολογούνται μεν από τον όρο 'μυθιστόρημα' αλ��ά δεν πρέπει να αφήνουν να εντοπίζεται από τον αναγνώστη το θιγόμενο, ή αναβαθμιζόμενο ιστορικό πρόσωπο.
September 7, 2023
This book was surprisingly enjoyable. I generally find historical fiction a bore but keep going back to it expand my reading lexicon. I kind of wish we knew what happened with the artist son, but I really liked the ending, that open ended imaginative ending the way you want a dream to end.
December 29, 2015
I didn't really know what to expect, but I always liked the author and was not disappointed at all. The book is very good and provides a very interesting story in parallel with recent Greek history.
June 15, 2017
Πρωτη μου φορα διαβασα Χωμενιδη και μαλιστα στην αρχη ημουν επιφυλακτικη!Ειχα δει στην ΕΡΤ πριν λιγο καιρο μερος της παραστασης με την Φιαλαρετη Κομνηνου και μου ειχε κεντρισει το ενδιαφερον.
Αμεσσος λογος,κατανοητικος αν και παντρευει απλες λεξεις( κοτοπουλιασα-πραγματικα νομιζα οτι μονο εχω χρησιμοποιω αυτη τη λεξη και πως ημουν η διμιουργος της), με ποιο συνθετες. Ενα βιβλιο το διαβαζεις οχι μονο για να σου κρατησει συντροφια,αλλα και να διευρυνεις της γνωσεις και το λεξιλογιο σου.Ε, αυτο το βιβλιο το πετυχε 1000%
Αμεσσος λογος,κατανοητικος αν και παντρευει απλες λεξεις( κοτοπουλιασα-πραγματικα νομιζα οτι μονο εχω χρησιμοποιω αυτη τη λεξη και πως ημουν η διμιουργος της), με ποιο συνθετες. Ενα βιβλιο το διαβαζεις οχι μονο για να σου κρατησει συντροφια,αλλα και να διευρυνεις της γνωσεις και το λεξιλογιο σου.Ε, αυτο το βιβλιο το πετυχε 1000%
December 5, 2018
Μια εξαιρετικά διεισδυτική και ιδιαίτερα χιουμοριστική ματιά στην Ελλάδα του 20ου αιώνα!!!
Displaying 1 - 30 of 159 reviews