Goldi

by Ewa Kuryluk

Goldi" jest być może najbardziej intymną z dotychczasowych książek Ewy Kuryluk. Niby pamiętnik z dawnych lat pisany najczęściej w drugiej osobie, rozmowa ze zmarłym przed laty ojcem i starą matką. W tej rozmowie dotyka się ważnych spraw, czasem wcześniej nieuświadomionych, o których nie zdążyło się pomówić za ich życia.
W "Goldim" wspomina się różne zabawne głupstwa z dzieciństwa, przecież nietypowe dla Polski lat 50. i 60. - długą, seledynową suknię mamy szytą specjalnie na przyjazd szacha, kanarki trzymane w wiklinowej klatce, spacery po Wiedniu, kłopotliwe spotkanie ze znanym wschodnioniemieckim pisarzem, którego dzieła podarowanego Kurylukom nikt z nich nie przeczytał (za to podgryzał je ich chomik, właśnie tytułowy Goldi, pełnoprawny członek rodziny), kamienicę na Frascati, w której była elegancka winda z lustrem i ławeczką.

248 pages, Hardcover

First published January 1, 2004

About the author

Ewa Kuryluk, a well-known Polish writer, artist, and art historian, has been living in Manhattan since 1981 and writing in English since 1982.

She has been the recipient of the General Electric Award for Younger Writers, the Hodder Fellowship at Princeton University, the Rockefeller Fellowship at the National Humanities Center in North Carolina, and the Asian Cultural Council Fellowship in Japan. Her art work has been exhibited all over the world.

Reviews

[Joanna Slow · Rating 3 out of 5]

„Goldie” Ewy Kuryluk, to książka trudna do zdobycia. Dlatego, gdy podarowano mi audiobooka, z zapałem zaczęłam słuchać, choć nie jestem fanką tej formy obcowania z literaturą – monotonny głos lektorki nie pomógł mi w odbiorze tej wymagającej skupienia rodzinnej historii.
Opowieść Kuryluk to składająca się z podanych niechronologicznie, w dość przypadkowej kolejności i często urywanych wspomnień dziecka. Niełatwo jest rozszyfrować prywatny język używany w rodzinie Kuryluków, którego infantylność momentami drażni. Jeszcze trudniej jest złożyć tę historię ze strzępków reminiscencji.
Bardzo lubię taki sposób prowadzenia narracji, lubię zgadywać, domyślać się, szczególnie, gdy jak tu, bohaterowie są niezwykle ciekawi, a sekret wyłaniający się z niedomówień przejmujący. Tu jednak coś nie zagrało, doceniam, jednak bez zachwytu. Sądzę, że zabrakło mi skupienia, dlatego wrócę do „Goldiego”, gdy zdobędę kolejny tom rodzinnej sagi Kuryluków.

[Greg · Rating 4 out of 5]

Kuryluk układa historię niczym puzzle. Nielinearne wątki zazębiają się rozdział za rozdziałem i odkrywają portret rodzinny na tle realiów PRLu i Wiednia, malowany ze wspomnień z czasów dzieciństwa i dorosłości.