"Σίγουρα, είναι μια τέχνη το να είσαι καλός γονιός. Στις συνηθισμένες περιπτώσεις, η κοινωνία, ο πολιτισμός και η οικογενειακή ιστορία εξοπλίζουν τους γονείς με την τεχνογνωσία και με τους ψυχικούς πόρους που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν και να λειτουργήσουν αρκετά καλά, δηλαδή επαρκώς, σαν γονείς. Ωστόσο, και σ’ αυτό το ζήτημα, για να μπορέσει να λειτουργήσει μια οικογένεια και να αναθρέψει ένα παιδί ψυχικά ισορροπημένο, η απόλυτη προϋπόθεση δεν είναι το καλός, αλλά το γονιός: Εκατομμύρια παιδιά έχουν μεγαλώσει με γονείς μετριότατους ως προς τη γονεϊκή τους λειτουργία. Και ποτέ κανένα παιδί δεν ανατράφηκε με τέλειους γονείς: Όλοι είχαν ατέλειες, ανεπάρκειες, κενά, προβλήματα... Όμως, το δίλημμα δεν είναι ή τέλειοι γονείς ή καθόλου γονείς. Το πρωταρχικό και απόλυτο ζητούμενο είναι να υπάρχουν γονείς".
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Το βιβλίο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απορίες, προβλήματα, ίσως και αδιέξοδα. Όλο και συχνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν το ερώτημα: "Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;". Η εμπειρία και ο στοχασμός του Νίκου Σιδέρη τον οδηγούν κατά κανόνα στο συμπέρασμα ότι, κατά κανόνα, τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!
Ο Νίκος Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (ειδικότητα Ψυχιατρικής, Ιστορία και Νευροψυχολογία-Νευρογλωσσολογία). Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και διδάσκων ψυχαναλυτής, μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Στρασβούργου (E.P.S.) και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης (FEDEPSY). Εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής. Έχει διδάξει στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Deree College, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το μάθημα «Εικαστική Δημιουργία και Φαντασίωση του Καλλιτέχνη: Η περίπτωση του Ερωτισμού», στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. το μάθημα «Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση», καθώς και στο ΠΜΣ «Εφαρμοσμένη Ψυχολογία στην Εκπαίδευση» του Ε.Κ.Π.Α. το μάθημα «Ψυχολογία του Εκπαιδευτικού: Βιωματικό Εργαστήριο».
Χαίρομαι που υπάρχουν επαγγελματίες ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν τους γονείς με διαφορετική προσέγγιση και όχι να τους βλέπουν ως ρίζα όλων των προβλημάτων που μπορεί να έχει ένα παιδί. Ένας από αυτούς είναι ο Νίκος Σίδερης. Σε αυτό το βιβλίο, ο Σιδέρης χρησιμοποιεί τόσο απλοϊκή γλώσσα που κάνει το βιβλίο εύκολα κατανοητό και τονίζει τα φανερά προβλήματα που μπορούν να προκύψουν σε μια οικογένεια και συνήθως δεν το βλέπουν οι γονείς. Αυτό το υπέροχο βιβλίο βοηθά τον αναγνώστη να συνειδητοποιήσει ότι για να λειτουργήσουν οι δύο πλευρές (γονείς - παιδιά) πρέπει να συνεργαστούν εξίσου και οι δύο πλευρές.Η οικογένεια δεν είναι μια ομάδα εξουσίας όπου κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυροτέρου. Επίσης, δίνεται έμφαση το να είναι κανένας γονέας, απαιτεί ενσυναίσθηση, επίγνωση, ευρύτητα και αυθεντικότητα: να κατανοεί το παιδί του χωρίς να ταυτίζεται, να κατανοεί το ρόλο του, να μην προσκολλάται μόνο στη γονεϊκή ιδιότητα και να είναι αληθινός χωρίς να φοβάται να είναι αυστηρός καθώς και να επιβάλει τους κανόνες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει.
Εξαίρετο βιβλίο! Θα έπρεπε να το δίνουν δώρο σε κάθε νεογέννητο (είμαι κακομαθημένη από την Αυστρία όπου το κράτος κάνει δώρα σε κάθε καινούργια οικογένεια !) Ως προς την ανάλυση , τις ιδέες και τις προτάσσεις / λύσεις του προβλήματος «ποιος χρειάζεται ψυχολόγο» δεν θα είχα να συμπληρώσω κάτι γιατί σε 150 σελίδες δεν είναι δυνατό να αναλυθούν τα πάντα! Εκείνο που με ξενίζει, ίσως φταίνε τα 25 χρόνια που ζωή σε γερμανόφωνο κράτος , είναι που γλωσσικά μπερδεύεται η καθομιλουμένη με τη λόγια γλώσσα. Ο κ. Σιδέρης , είναι σίγουρη, μπορεί να γράψει λόγια και κομψά ώστε να τον καταλαβαίνουν όλοι! Αυτό δεν μειώνει την ποιότητα του βιβλίου κάθε άλλο!
[ Για τον ίδιο λόγο που δεν πλακώνει στο ξύλο μια άγνωστη γριά στον δρόμο («επειδή τη σέβεται κι ας μην τη γνωρίζει», όπως ειπώθηκε) και δεν της αρπάζει ρολόι, παπούτσια, γυαλιά και τσάντα, για τον ίδιο λόγο δεν του επιτρέπεται να μιλά και να φέρεται στους γονείς του χωρίς σεβασμό - και, πολύ περισσότερο, με αναίδεια, αυθάδεια και απρέπεια: Επειδή είναι γονείς του – κι αυτό αρκεί!]
🪶[ Κάπως έτσι φτάνει ένα πανέξυπνο παιδί, άριστος μαθητής και καλός χαρακτήρας, να τα κάνει θάλασσα στο σχολείο. Όχι για να «τραβήξει την προσοχή», όπως είναι η πρώτη εύκολη εξήγηση μιας αφελούς ψυχολογίας. Ούτε για να «δοκιμάσει τους γονείς του», «για να δει αν το αγαπούν», όπως είναι η δεύτερη εύκολη εξήγηση της ίδιας αφελούς ψυχολογίας. Αλλά για να επιτρέψει στους γονείς του να δουν και να αναλάβουν την ευθύνη της σχέσης τους – για να τους βοηθήσει να σταθούν στη μόνη ευσταθή θέση γονιού στη θέση εκείνου που αγαπά το παιδί του επειδή είναι παιδί του- δίχως ανάγκη άλλου προσδιορισμού.] 🪶 [ Το «Μη!» και το «Όχι» είναι κάτι που κανείς γονιός δεν μπορεί ν' αποφύγει να πει στο παιδί του. Όμως η δυσάρεστη απαγόρευση ή άρνηση μπορούν να αφομοιωθούν εποικοδομητικά από το παιδί, αν ο γονιός υποστηρίζει το «Μη!» και το «Όχι» του με τρία στοιχεία: • Εύλογα και εύληπτα για το παιδί επιχειρήματα, εξηγήσεις και λόγια. • Να γίνει σαφές στο παιδί ότι το «Μη!» και το «Όχι» αφορούν άκαιρες, εσφαλμένες ή εξωπραγματικές ιδέες και απαιτήσεις του και διόλου δεν σημαίνουν ότι «όποιος σου αρνείται κάτι δεν σε αγαπάει». • Υποδείξεις που χειροπιαστά δείχνουν στο παιδί ότι οι αρνήσεις είναι μέρος της ζωής, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές ικανοποιήσεις.]
🪶 [Οι εν λόγω τρεις αναλλοίωτες ιδιότητες του γονιού στα μάτια του παιδιού είναι οι εξής: • Αίσθηση άχρονης παρουσίας • Απόλυτη υπαρξιακή κατάφαση • Λέει άφοβα «Μη!»]
Μια επιστημονική μελέτη ως εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Ένα βιβλίο με μόλις 150 σελίδες, που απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες μεγαλώνουν συνήθη παιδιά. &όπως συνήθως συμβαίνει, όλο &κάποιο πρόβλημα προκύπτει στην πορεία.
Ο Νίκος Σιδέρης, σε αυτό το βιβλίο μας εξηγεί με πολύ απλό &κατανοητό τρόπο, τους λόγους που τα παιδιά δεν χρειάζονται ψυχολόγο, αλλά γονείς! Γονείς, που να βρίσκονται στην θέση του γονιού. Γονείς, που να μην φοβούνται να πουν «όχι!» & «μη!» όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Γονείς που να μπορούν να “χαμηλώσουν” &να μπουν στη θέση του παιδιού χωρίς, ωστόσο, να ξεχνούν την γονεϊκή τους υπόσταση. Γονείς, που να ξέρουν ότι δεν μπορούν να φερθούν στο παιδί τους, σαν να ήταν συνομήλικος τους &να του φορτώνουν βάρη που εκείνο δεν μπορεί να αντέξει.
Αυτά &άλλα πολλά, μας αναλύει σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Σιδέρης. Αν είστε γονιός που σας αρέσει να ψάχνεστε &να βελτιώνεστε ή αν είστε απλά σαν εμένα &σας αρέσει να διαβάζετε βιβλία που αφορούν στη σχέση γονιού-παιδιού, τότε αυτό είναι ένα βιβλίο που μπορείτε να προσθέσετε στη συλλογή &στη βιβλιοθήκη σας!
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο βιβλίο με κεντρική αναφορά στη θεσμοθέτηση της συναισθηματικής μας ευθύνης προς τον άλλον. "Το να είσαι γονιός είναι και υπαρξιακή εμπειρία. Που καλεί τον γονιό να γίνει αυτο που είναι. Γένοι' οίος εσσί, κατά την ορφική ευχή." "Το πραγματικό ζητούμενο λοιπόν είναι να μπορεί η οικογένεια να αξιοποιεί και τη λογική της δοκιμής και αποτυχίας, των διαδοχικών προσεγγίσεων, να εξελίσσεται με την "ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών." "Τα παιδιά δεν είναι χαζά. Μπορεί στη στιγμή επάνω να προτιμούσαν ευχάριστα πράγματα. Όμως σε βάθος χρόνου κι από το ύψος του συγκροτημένου και ισορροπημένου ενήλικα, όταν ανατρέξουν στη στάση των γονέων τους (αυστηρή όπου χρειάζονταν), θα αισθάνονται σίγουρα δυο πράγματα: ΑΓΑΠΗ και ευγνωμοσύνη. Και θα το δείξουν και θα το πουν και θα το ανταποδώσουν το καλό που είδαν από εκείνα τα άφοβα "Μη!" των αληθινών γονέων."
Determinatio negatio est Benedictus-Baruch Spinoza
Μικρό, αλλά με αρκετό και καλό περιεχόμενο. Μου άρεσε η προσέγγιση του ότι πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν εύκολα στη ρίζα τους από του γονείς [όπως λέει και ο τίτλος!]. Σε κάποια σημεία ήταν λίγο μπερδεμένη η ροή, αλλά παρόλα αυτά ήταν ένα ευχάριστο βιβλίο.
Μέσα απο αυτό το βιβλίο ο Νίκος Σιδέρης αναλύει την παρουσία και τον ρόλο του γονιού μέσα στην οικογένεια. Είναι μια εμπιστευτική επιστολή προς όλους τους γονείς που σκέφτονται, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απορίες, προβλήματα ίσως και αδιέξοδα. Με πολύ απτό τρόπο κ μέσα απο την παράθεση διαφόρων παραδειγμάτων κ περιστατικών μαθαίνουμε πως τελικά αυτό που χρειάζονται όλα τα παιδιά είναι ΓΟΝΕΙΣ και όχι ψυχολόγο. Είναι το ουσιαστικό μήνυμα που περνάει ο Νίκος Σιδέρης μέσα απο το συγκεκριμένο βιβλίο εκθέτοντας παράλληλα τη θεμελιώδη λογική και συγκεκριμένες οδηγίες που μπορούν να υποστηρίξουν την τέχνη του γονιού. Μια τέχνη που είναι βασισμένη σε δυο πολύ βασικά πράγματα: ΑΓΑΠΗ και ΚΑΝΟΝΕΣ.