İstanbul Hatırası

Başkomiser Nevzat #4

by Ahmet Ümit

Byzantion'dan İstanbul'a uzanan, heyecan yüklü bir serüven...

Sarayburnu'nda, Atatürk heykelinin ayaklarının dibinde bir ceset, Avuçlarında antik bir pere.... Ama ne bu ceset son kurban, ne de bu antik para son sikke... Yedi kurban, yedi hükümdar, yedi sikke, yedi kadim mekân. Ve tek bir gerçek: Bu şehrin gizemli tarihi…

"Şehre bakıyorduk denizden. Sisler içindeydi İstanbul... Sisler içinde deniz... Sisler içinde teknemiz. Sultanahmet'in minareleriydi görülen, Ayasofya'nın kubbesi, Topkapı Sarayı'nın kuleleri. Hiç yağmalanmamış, yıkılmamış, kirletilmemiş gibiydi şehir. Bembeyaz bir sisle örtmüştü doğa, ne varsa görüntüyü çirkinleştiren. Güneş doğmadan bir anlığına beliren bir hayal gibi... Büyülü bir bulut gibi... Bir masal imgesi gibi... Yeni kurulmuş bir kent gibi... Taze bir başlangıç gibi... Genç, umutlu, güzel...

İstanbul’a bakıyorduk denizden. Ölülerimizin yüzlerine bakıyorduk: Onların gözlerindeki kendi kederimize… Çaresizliğimize bakıyorduk, avuçlarımızda büyüyen zavallılığa, kanımızda filizlenen korkaklığa... Elimizden alman hayata bakıyorduk... Güneşli günlerimize, umut dolu sabahlara, eğlenceli bahar akşamlarına... Sönen anılarımıza bakıyorduk, ölen hayallerimize, yıkılan düşlerimize... Sönen anılarımızı, ölen hayallerimizi, yıkılan düşlerimizi yüklenip yorgun bir şilep gibi bizden uzaklaşan şehrimize... Şehrimizle birlikte yitirdiğimiz kendimize bakıyorduk..."

Genres: Turkish Literature, Turkish, Fiction, Crime, Roman, Novels, Mystery

590 pages, Paperback

First published June 1, 2010

About the author

Ahmet Ümit was born in 1960 in the city of Gaziantep in southern Turkey. He moved to Istanbul in 1978 to attend university. In 1983 he both graduated from the Public Administration Faculty of Marmara University and wrote his very first story. An active member of the Turkish Communist Party from 1974 until 1989 Ümit took part in the underground movement for democracy while Turkey was under the rule of a
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.

Reviews

[Maziyar Yf · Rating 3 out of 5]

خاطره استانبول ، کتابی ایست از احمد امید ، نویسنده اهل ترکیه که بیشتر به خاطر آثار جنایی و پلیسی که در بستر تاریخ ترکیه و یا استانبول روایت می شود ، معروف است
خاطره استانبول هم داستان هفت جنایت در هفت روز در زمان هفت پادشاه و در هفت مکان تاریخی و تلاش پلیس برای یافتن قاتل یا قاتلین با استفاده از تاریخ غنی استانبول است . این گونه امید تاریخ استانبول را در مقاطع مختلف تاریخ روایت می کند و البته به خواننده هم یاد آور می شود که چقدر کم از استانبول و تاریخ آن می داند .
امید در داستان نسبتا بلند خود ، هیجان و تعلیق را به خوبی حفظ کرده و خواننده را علاقه مند به تعقیب داستان و بازی موش و گربه ، قاتل و پلیس می کند . اما پایان داستان به نظر می رسد اندکی شتابزده و با ناشکیبایی نوشته شده . با این وجود خاطره استانبول
برای کسانی که به داستان‌های جنایی، تاریخ ترکیه و یا شهر استانبول علاقه دارند، می تواند جذاب باشد .

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Ευφυές!!! Αν και οι σκανδιναβοί συγγραφείς κατέχουν και δικαίως τα σκήπτρα της αστυνομικής λογοτεχνίας τότε οι εκ της Ανατολής προερχόμενοι αναγνώστες μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν βρει το αντίπαλο δέος στο πρόσωπο του Αχμέτ Ουμίτ ο οποίος διεκδικεί πανάξια με την πένα του αυτόν τον τίτλο. Είναι το πρώτο βιβλίο του Ουμίτ που έτυχε να πέσει στα χέρια μου και πραγματικά ελπίζω οι εκδοτικοί οίκοι να μεταφράσουν και περισσότερα βιβλία με τις περιπέτειες του αστυνομικού Νεβζντατ Μπέη και πραγματικά οφείλω να ομολογήσω ότι αγάπησα πολύ την γραφή του. Το «μνήμες Κωνσταντινούπολης» είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό μυθιστόρημα που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σας μέχρι την τελευταία σελίδα. Επτά νεκροί, επτά νομίσματα παραπετόνται σε αντίστοιχα ιστορικά μνημεία της πόλης. Ο αστυνόμος Νεβζντατ Μπέη και οι συνεργάτες του Αλή και Ζευνέπ καλούνται μέσα από ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο προκειμένου να ξεσκεπάσει τους δολοφόνους. Ένα μοναδικό ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της βυζαντινής, ρωμαϊκής και οθωμανικής αυτοκρατορίας.Σκαλίζοντας την ιστορία της πόλης μέσα από το πέρασμα των αιώνων ο αστυνόμος καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο των δολοφονιών. 7 πτώματα, 3 αυτοκρατορίες και 7 μονάρχες δίνουν τη δυνατότητα στον ήρωας μας να διηγηθεί στον αναγνώστη την ιστορία της πόλης, να περιγράψει τα πιο σημαντικά μνημεία της και να περιπλανηθεί στην ιστορία των αιώνων μέσα από τα οποία σιγά σιγά θα συνθέσει το παζλ του μυστηρίου. Μια ιστορία που δεν προσφέρεται μόνο ως κλειδί για τη λύση του μυστηρίου αλλά και συνάμα ως ιστορικό οδηγό γνώσης για τον αναγνώστη μιας πόλης που δεν έχασε ποτέ την αίγλη της στο πέρασμα του χρόνου.
Ενδιαφέροντες χαρακτήρες, σκηνές δράσης, συγκίνηση, συνδυασμός μυστηρίου και ιστορίας και ένα πραγματικά ανατρεπτικό φινάλε καθιστούν το εν λόγω βιβλίο άξιο προσοχής. Αγαπημένος ο κεντρικός ήρωας Νεβζντατ ο οποίος απέχει από τους γνωστούς σκληροτράχηλους αστυνόμους που έχουμε γνωρίσει σε άλλα βιβλία. Αντίθετα είναι ευαίσθητος, ανθρώπινος με βαθύτατες γνώσεις , αγάπη και σεβασμό για την πόλη του.
Ένα ακόμα στοιχείο που θα ήθελα προσωπικά να σχολιάσω και που θεωρώ ότι θα αποτελέσει σημείο διχασμού βασικά για μας τους έλληνες αναγνώστες είναι το ιστορικό κομμάτι του βιβλίου. Πέρα του ότι θεωρώ ότι μπορεί σε κάποιον οι σχεδόν 70 σελίδες να φανούν κουραστικές και ότι πολλές φορές το ιστορικό και διδακτικό κομμάτι του βιβλίου να κερδίζει το αστυνομικό (αλλά αυτό έχει να κάνει με το προσωπικό γούστο του καθένα και συμφωνώ ότι θα μπορούσε να ναι πιο συνοπτικό γιατί ήταν εύκολο να χαθείς στη μετάφραση αλλά έχοντας ιδιαίτερη αγάπη στην Πόλη δε με ενόχλησε), ένα στοιχείο που σίγουρα θα διχάσει είναι η περιγραφή των ιστορικών γεγονότων από τη ματιά του συγγραφέα. Όπως καταλαβαίνετε και το βρίσκω και πολύ λογικό υπάρχει τούρκικη ματιά στην περιγραφή των γεγονότων και που μπορεί μεν να ενοχλήσει εμάς του έλληνες (που παρεμπιπτόντως αναφέρονται στο βιβλίο ως ρωμιοί και πουθενά ως Έλληνες παρόλο που είχε επικρατήσει η ελληνική γλώσσα). Θεωρώ όμως ότι ο Ουμίτ όσο και αν αντιδρούν κάποιοι το έκανε με τρόπο ευγενικό και χωρίς να γίνεται προκλητικός. Ήταν άλλωστε τέτοια η ευαισθησία και η αγάπη με την οποία ο κεντρικός ήρωας έβλεπε και περιέγραφε την πόλη του που πραγματικά θα ήταν άδικο να προσπεράσει κανείς το συγκεκριμένο βιβλίο τυφλωμένος από εθνικιστικές αντιλήψεις.

[Gün · Rating 4 out of 5]

İstanbul âşıkları için muhteşem bir eser. Eski efsaneler, Bizans imparatorlarına, Kanuni'ye, Fatih'e dair öyküler, eski İstanbul yaşantısına yapılan güzellemeler ile bezenmiş bir İstanbul anlatısı.

Kitap ilk sayfasından itibaren okuyucusunu esir alıyor, diğer tüm Ahmet Ümit kitaplarında olduğu gibi neredeyse sonuna kadar da su gibi akıyor. Ancak kurgudaki eksiklikler, bazı karikatürize tipler ve cinayetlerin aydınlanmasındaki (maalesef) yavanlık Ahmet Ümit'in klasına yakışmamış diyebilirim. Daha fazla ayrıntı verip, kitabı okumadan önce buraya göz atanların keyfini kaçırmayayım ama biraz hayal kırıklığına uğramamak mümkün değil.

Başka bir yazarın kitabı olsa belki derdim ama Kavim ve özellikle Sis ve Gece gibi son ana kadar esrarını koruyan kitaplarını büyük beğeni ile okuduğum yazardan daha iyisini beklemiştim.

Yine de polisiye ve Ahmet Ümit sevenler için idare eder ama İstanbul'a dair bir şey okumaktan keyif alanlara şiddetle tavsiye olunur. İhtişamlı anıtları ve büyülü tarihi ile İstanbul özellikle Tarihi Yarımada bende her zaman huşu uyandırmıştır. Bu duyguyu İstanbul'dan uzaktayken, Ahmet Ümit'in kaleminden okumak iyi geldi.

[Jelena · Rating 5 out of 5]

Mnogo volim price u kojima se neprestano osjeca prisustvo grada: kako grad zivi, traje, opstaje i odise svojom istorijom i energijom, bas kao i ljudi koji ga nastanjuju. Ovaj roman obiluje tim detaljima, tako da je moja ocjena krajnje subjektivna jer ako postoje gradovi koji zasigurno zasluzuju da ne budu samo puko mjesto zbivanja, vec da ponesu i sami dio price, Istanbul je svakako jedan od njih.
Koliko samo slojeva i slojeva kojim su ga odjevali i razodjevali svi ovi vjekovi, a sa njima razne kulture, religije, narodi, vladari, previranja.
Ne znam zasto je kao rjesenje za naslov odabir pao na “Ubistva u Istanbulu” jer cini mi se da su opcije na drugim jezicima poput memento, rekvijem, sjecanje ili nesto tome slicno mnogo bolje od termina ubistva, ali ok; to je moje licno misljenje.
Istina je da se radi o sedam ubistava i sedam leseva koje ubice ostavljaju kraj znamenitih spomenika grada i sve podsjeca na neki obred prinosenja zrtava nikom drugom do Istanbulu: neprezaljenom, nedovoljno cjenjenom i voljenom gradu koji sve vise i vise gubi na svom nekadasnjem sarmu dok ga nagrizaju korupcija, mito, prljavi poslovi, nemar i ravnodusnost vecine gradjana.
Detektivska prica zasigurno ne zaokuplja paznju koliko sami opisi grada i njegova istorija, jer - kako i sam pisac istice - ta detektivska prica je kao neki katalizator pomocu kog on razvija pricu o Istanbulu i njegovim metamorfozama kroz lavirinte proslih vremena.
I sam istice kako zamjera danasnjem rezimu sto po njemu istorija ovog grada pocinje sa dolaskom Turaka, i sto zanemaruju sve prethodne etape od davne 660 g.p.n.e. i osnivanja (tada) Vizantiona, sto je bilo i prvo ime ovog grada, vise vjekova prije no je postao Konstantinopolj, a onda i zvanicno Istanbul.
Kako lesevi bivaju ostavljani kraj cuvenih znamenitosti, tako se u pokusaju razotkrivanja slucaja i ulaska u trag ubicama, prede istorija ovog grada: od osnivaca Bizasa, preko noci u kojoj je boginja mjeseca Hekata spasila Vizantion od ceta Filipa Makedonskog, pa je bas u njenu cast i osmisljen simbol zvjezde i mjeseca koji cak i danas krasi tursku zastavu – a, eto, zanimljivo da su ga smislili jos stari Grci u Hekatinu cast, dok su Turci jos jahali konje po stepama srednje Azije, daleko od Bosfora. Zatim se nizu ubistva koja se ticu Konstantinovog stuba, Jedi kule, Aje Sofije, palate Topkapi, Sulejmanove dzamije i drugih, dok se toliko fino nadovezuju detalji o svim znacajnim vladarima, istorijskim i drustvenim prilikama tog vremena, da se vecina informacija spontano zadrzi u sjecanju. Nesto sto se nazalost ne bi moglo reci za istorijske citanke i uopste za mnoge knjige koje se bave temom istorije, pa ono sto nije poslo za rukom mnogima, Ahmetu Umitu svakako jeste.
Likovi su neposredni i zivi, dijalozi kratki i brzi, a opisi vrlo sugestivni uz osjetnu edukativnu nit jer pisac jeste preuzeo na sebe ulogu da otvori citaocima oci i ukaze na bogatstvo i ljepote grada (pogotovo njegovim stanovnicima), pa sve to vodi do tako ubjedljivih slika i zivog osjecaja, da sam imala utisak da hodam ulicama grada, posmatram i osluskujem svaki opisani detalj, bilo da su u pitanju uski sokaci, trosne drvene kuce, kaligrafija starih natpisa, Ajina nebeska kupola ili trubljenje trajekta nalik zalosnom kriku neke zvjeri iz drevnih vremena.

[Morana Mazor · Rating 5 out of 5]

Ima nekih knjiga koje na mojim policama stoje (prilično) dugo i koje mi djeluju zaista privlačno ili su čak od nekog meni omiljenog autora, ali ipak, nikako da ih pročitam...
I onda jednog dana, ničim izazvana, kao da "osjetim" da je došao trenutak za baš "tu i tu" određenu knjigu.
Vjerujem da mnogi znaju o čemu pričam. 📷;)
📖
Upravo mi se to dogodilo prije desetak dana... A baš sam bila sva neka jadna i nikakva, pod antibioticima i painkillerima (zbog zuba) i gledam što ću čitati i najednom mi sine - "Memento za Istanbul"!☝ Roman koji sam prije par godina dobila od frenda za rođendan (i to stvarno "starog" prijatelja koji jako dobro zna moje knjiške afinitete) i čiji mi se sadržaj svidio istog trena... A ipak, knjigu nisam pročitala... sve do sad.
📖
Knjiga kao da je čekala da se njome pozabavim u pravo vrijeme... Prekrasna je! Glede žanra, recimo da je povijesni krimić, ali NE u onom originalnom smislu "krimi priče koja se odvija u određenom povijesnom razdoblju". Radnja se odvija u današnje vrijeme, ali su zločini koje pratimo usko povezani s poviješću Istanbula, a znamo da istom ova stara, europska prijestolnica obiluje.
🇹🇷
Pa se tako u knjizi susrećemo s podrobnim opisima povijesnih dijelova grada, njegovih spomenika, običaja, vladara (sve od Bizantiona i kralja Bize preko Konstantinopola i Konstantina; Teodozija II; Justinijana i njegove Teodore; sultana Mehmeda; Sulejmana Veličanstvenog i njegove Hurrem, arhitekta Sinana i drugih vladara i osoba koje su na određeni način obilježili ovaj grad pa sve do današnjeg Istanbula čijoj bogatoj povijesti "prijete" pohlepa i zaborav).
📖
Ovo je roman koji se ne može brzo i letimično čitati...naravno, može, ali time bi se puno propustilo. Ovom se romanu moraš predati, dopustiti mu da te obuzme i preko svojih stranica prenese na prekrasna mjesta i intrigantne događaje koje opisuje. Na svakoj je stranici očita autorova ljubav prema Istanbulu i to cijeloj priči daje dodatne čari. 💛
Naravno, s obzirom da je ovo (ipak) kriminalistički roman, sa velikim zanimanjem pratimo i istragu inspektora Nezvata koji je suočen s nizom okrutnih ubojstava koja potresaju njegov voljeni grad. Uz povijesni i kriminalistički dio, "Memento za Istanbul" ima i karakteristike odličnog psihiloškog romana koje se očituju u razmišljanjima i osjećajima (glavnih) junaka.
📖
Ovo vam je zaista jedna vrlo "jaka", slojevita priča koju sam izuzetno uživala čitati; čitala sam je polako, gubila se u njoj i uz nju zaboravljala na svijet oko sebe i sve ono što mučilo... I psihički i fizički... Da, apsolutno mi je jasno da je ova knjiga s razlogom tako dugo stajala na mojoj polici i čekala trenutak da je uzmem baš onda kad mi je bila najpotrebnija.
E sad, koja je "viša sila" odlučila o tome...ne bih znala...🤷‍♀ Iako nisam ljubitelj klišeja, izleda da se (ipak) neke stvari događaju s razlogom. 📷;)

Ne morate čekati da budete u "jadnoj-boli-me-zub" fazi... 📷;)
S obzirom da je ovo "stariji" naslov, vjerojatno su neki već i pročitali ovu knjigu...📖 Lako moguće da je nekima možda bila i previše spora i/ili naporna, pogotovo ako su očekivali nešto tipa većine (modernih) trilera u kojima se ubojstva, dijalozi i istrage izmijenjuju vrlo brzim tempom...,

Ja se ipak nadam da su oni, koji možda i nisu naišli na ono što su očekivali, otkrili kvalitetu i ljepotu ovog romana i na kraju se njime oduševili - baš kao i ja!

[Başak Ebru Tarım · Rating 5 out of 5]

"İlk kurban Sarayburnu’nda, Atatürk heykelinin hemen önünde bulunmuştu. Cesedin kolları yukarıya doğru uzatılmış, avuç içleri birbirine bakacak şekilde, elleri naylon iple bileklerinden bağlanmıştı. Cesedin iki yana açılmış ayakları deniz yönüne çevriliydi. Ölünün ayaklarının işaret ettiği yerde, iki çilekeş şehir hatları vapuru, denizin iki ağır işçisi, usulca kıpırdayan maviliğin üzerinde köpükten şeritler bırakarak geçiyordu. İnce bir esinti vardı Sarayburnu’nda. Süt mavisi bir aydınlık. Ortalık mis gibi deniz kokuyordu."

Gökyüzünde solmakta olan yarım ay hem cesede hem de vapurlara eşlik ediyordu.

Cinayeti araştırmak, Ahmet Ümit’in bize tanıştırdığı eski dostlar Komiser Nevzat ve adamları Ali ile Zeynep’e düşüyor. Cesedin birbirine sıkıca bağlanmış ellerinin arasında bir sikke buluyorlar. Sikkenin üzerindeki portreden yola çıkan Komiser Nevzat ve arkadaşları önce Tanrı Poseidon’un oğlu Kral Byzas’a, ondan da Kral Byzas’ın, bugün Sarayburnu’nun olduğu yerde M.Ö. 660 yılında kurduğu Byzantion Krallığı’na ulaşıyorlar.

Komiser Nevzat ve adamları, birinci cesedin barındırdığı sırları çözemeden, bırakılan başka bir cesedin haberini alıyorlar. Birisi ya da birileri, cesetlerle, cesetlerin bırakıldığı mekânlarla ve sikkelerle bizlere başkahramanı İstanbul olan bir hikaye anlatmaya çalışıyor. Bulunan her ceset bizi İstanbul’un farklı bir dönemine, farklı bir hükümdarına ve farklı eserlerine ulaştırıyor. Okuyucu olarak, katillerin izini sürerken, aslında İstanbul’un tarihinin izinden gidiyoruz. Bir İstanbul şöleni izliyoruz. Onlarca kitabı okuyarak bir araya getirebileceğimiz bir İstanbul tarihi panoramasını cinayetlerin arka planı olarak izleme lüksünü yaşıyoruz. Aslında bir itirafta bulunmam gerekirse, ben katillerin kim olduğunu çok fazla merak etmedim. Ben aslında kitabı okurken, katilden yana oldum, onu bu cinayetleri işlemeye yönlendiren duygu her ne ise, o duygu katilin içinde hiç bitmesin istedim. Çünkü her cinayet arkasında başka bir İstanbul barındırıyordu ve ben Ahmet Ümit’in anlattığı İstanbulların tarihiyle büyülenmiştim.

Ahmet Ümit bu kitabında sadece İstanbul’un sırlarını deşifre etmiyor, eski dost Komiser Nevzat’ı da bizlere daha yakından tanıtıyor. Karısını ve kızını hedefi kendisi olan bir patlamada kaybeden Komiser Nevzat’ın hayata tutunma çabalarını, onun yaralarını yavaş yavaş ama kalıcı bir şekilde tedavi eden Rum sevgilisi Evgenia ile olan ilişkilerini, yaralı aşklarını, iki sevgilinin beraber yitirilmiş eş ve evlada kaldırdıkları buzlu rakı bardaklarını, o bardakların hüznünü, hüznün masadan kopup, Balat’a açılan pencereden İstanbul’a karışmasını o kadar güzel anlatıyor ki. Ya da Ayasofya Müzesinin harcındaki aşkı. Justinyen’in, büyük aşkı Thedora için, Ayasofya Müzesinin görkemli kubbesini taşıyan dört sütunun tepesine işlettiği isimlerinin baş harflerini.

Ve maalesef bu şehirde kaybettiklerimizi de bize anlatıyor Ahmet Ümit. Hem yitirilen aşkları anlatıyor, hem de yıllardır İstanbul’a ne kadar hoyrat davrandığımızı, gün geçtikçe daha da acımasız olduğumuzu, neleri yitirdiğimizi ve böyle giderse daha neleri yitireceğimizi.

Ahmet Ümit kendisiyle yapılan bir röportajda bu kitabı yazma sebebi olarak “O roman (Patasana) bitince İstanbul’la ilgili bir şeyler yazmalıyım dedim. Bir tür diyet borcu, bedel ödeme, şükran, teşekkür. Denizinde yüzdüm, ekmeğini yedim, suyunu içtim. Bu şehir kaynaklı büyük mutluluklar yaşadım, umarım büyük acılar vermez. Şehre minnet borcum vardı ve bu kitap o borcu ödemek için yazıldı.” diyor.

Kitabı okuduktan sonra benim de kendisine bir gönül borcum oldu. Artık Sarayburnu’ndan denize bakarken, ayaklarımın, yaklaşık 3000 yıl önce Megaron’dan gelen Byzantion’lar tarafından yapılan Poseidon Tapınağının üstüne bastığını bilerek, karşı kıyıdaki Körler ülkesine (Kalhedon) bakacağım.

Meraklısına Kısa Notlar:

Argos kralının kızı Io, kentteki Hera Tapınağı’nın rahibesidir. Tanrılar tanrısı Zeus bir gün Io’yu görür ve ona aşık olur. Zeus’un karısı olan Tanrıça Hera, kocasının kendisini aldattığını anlayınca çok sinirlenir. Zeus, Io’yu karısının gazabından korumak için onu inek biçimine sokar. Hera buna kanmaz ve ineği alıp başına da bin gözlü dev Argos’u nöbetçi bırakır. Buna karşılık Zeus da, Hermes’i gönderir ve devi öldürtür. Hera bu kez Io’nun peşine bir at sineği salar. Sineğin ısırıklarından canı çok yanan zavallı Io, İstanbul Boğazı’nı aşarak Anadolu yakasına kaçar. İşte bu öyküden dolayı İstanbul Boğazı, “İnek Geçidi” anlamına gelen “Bosporos” adını almıştır.

Byzantion’un kuruluşu ve Boğaz ile ilgili bir diğer efsanede de; Io, “Altın Boynuz” olarak anılan Haliç’i aşar ve bir çocuk doğurur. Bebeğinin adını Keroessa koyar. Keroessa büyür ve günün birinde, denizler tanrısı Poseidon’dan Byzas adında bir oğul dünyaya getirir. Byzas büyüdüğünde, annesinin kendisini doğurduğu yerde bir kent kurar. Kent, kurucusunun adını alır ve Byzantion olarak anılır.

Gerçekte, Megaralıların komutanı olan Byzas, Byzantion’un Roma İmparatorluk Dönemi sikkelerinin ön yüzünde miğferli ve sakallı olarak resmedilmiştir.

Günümüzden yaklaşık 2500 yıl önce yaşayan Herodotos, Byzantion’un Kalhedon ‘dan 17 yıl sonra kurulduğunu anlatır. Amasyalı coğrafyacı Strabon ile Herodotos’un birleştiği bir nokta vardır: Anadolu yakasında ilk kenti kuran Kalhedonlular kör olmalıydılar! Kör olmasalardı, karşı kıyıda böylesine elverişli ve güzel bir yer dururken gelip oraya yerleşmezlerdi. Kalkhedon’un tarih boyunca “Körler Ülkesi” diye anılmasının nedeni belki de bu düşünceydi.

[erigibbi]

7 omicidi rituali avvenuti in 7 luoghi storici, ogni monumento, in cui il corpo della vittima viene ritrovato, è legato a una figura del passato.
Le premesse di questo romanzo, Perché Istanbul ricordi di Ahmet Ümit, mi hanno conquistata fin da subito.
Ma com’è andata poi?
Poi è successo che non ero particolarmente attratta dalla storia; non cercavo di leggere una pagina in ogni momento libero pur di andare avanti e scoprire il colpevole; non ho empatizzato con nessuno, né vittime, né poliziotti.
Non facevo che chiedermi se continuare o meno. Mi sentivo in colpa nei confronti della casa editrice che me ne ha mandato una copia.
Però mi sono fatta delle domande (rigorosamente sotto la doccia): se lo avessi preso tu, lo abbandoneresti?
Risposta: lo avrei già abbandonato da un pezzo.
Hai voglia di andare a leggere?
Risposta: se penso di dover continuare con quella lettura, no, non ho voglia di leggere.
Ti interessa sapere chi è il colpevole?
Risposta: sinceramente no.
E quindi, anche se a malincuore perché in questa storia ci credevo molto, ho abbandonato il libro.
Cos’è successo poi?
Mi è ritornata la voglia di leggere.
E sono più felice.

[Uğur Karabürk · Rating 3 out of 5]

güzel keyifliydi.

[Yossarian · Rating 4 out of 5]

Exploration of a city's history through a crime thriller. Beautifully crafted.

[Rıdvan · Rating 2 out of 5]

Açıkça itiraf etmeliyim ki yazara çok önyargılıydım bu kitaba başlarken. Bu ön yargım Bab-ı Esrar dan kalma.
Ancak ne yazık ki bu kitapta ön yargılarımı kıramadı hatta tam aksine daha da derinleştirdi.
Sanırım son zamanlarda yaşlandıkça polisiye romanlara olan mesafem gittikçe artıyor. Ya da diğer bir seçenek polisiye roman kalitesi süratle düşüyor.
Dolayısıyla bu kitapta bana aşırı derecede soğuk samimiyetsiz sığ ve yapay geldi. Yine benim düşünceme göre elbette, çok satan Avrupalı ve Amerikalı polisiye romanların bir taklidinden fazlasını göremedim ben.
Özete geçmeden önce şunu da söyleyeyim, Kitap bir İstanbul kitabı olmaya çok çalışmış ancak Polisiyesi ile şehri bir araya getirememiş yazar. Bazen İstanbulla ilgili tarih iyi hikayeler kitapta emanet dururken bazen ise o yapay gerilim çocukça kalmış.
Polisiye romanlardan en büyük beklentim olan final ise oldukça basitti.
Hatta şu anda karar verdim ki Kitabı özetlemekten de vazgeçtim.

[Maria Altiki · Rating 3 out of 5]

Με ταξίδεψε μέσα στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης από το Βυζάντιο έως σήμερα περιγράφοντας με ζωντανά χρώματα μια εκ των αγαπημένων μου πόλη. Μου ζωντάνεψε εικόνες και αναμνήσεις από τις μέρες που πέρασα εκεί. Ποιός θα το περίμενε να ξεχειλίζει τόση ομορφιά, αλλά και φρίκη μέσα από ένα βιβλίο; Ένας κατα συρροήν δολοφόνος, επτά δολοφονίες, απώλεια αγαπημένων προσώπων, πόνος και παιδική φιλία.
" Εκείνους δεν τους σκότωσαν ζωντανοί, αλλά τα φαντάσματα των ανθρώπων που είχαν σκοτώσει".

[Oleksandr Fediienko · Rating 5 out of 5]

Детальніше – у 28 випуску подкасту "небагатослів".

Під пам'ятником Ататюрку знаходять тіло відомого історика. В його холодну долоню вкладено монету із зображенням царя Візаса - засновника Візантіона, міста, відомого тепер як Стамбул. Та це не все. За добу за схожих обставин знову знаходять жертву. Схоже, серійні вбивства якось пов'язані з історією і архітектурою міста. Шукаючи вбивць, слідчим доводиться дослідити понад дві тисячі років історії. Цей роман є своєрідною одою Стамбулу, його величному минулому і, хотілося б, такому самому майбутньому. А на більш особистому рівні персонажів турбують питання кохання і дружби, які, звісно ж, вплутані в цю кримінальну справу.

[Bejaa · Rating 5 out of 5]

"Ne diyebilirdim ki, bu kentin tarihi konusunda tam bir cahildik. Birakın Yunan, Roma dönemini, Osmanlı dönemi hakkında bile hiçbir şey bilmiyorduk. Bütün bu bilgisizliğimize rağmen, lafa geldi mi, utanıp sıkılmadan, şanlı ceddimiz diye nutuk atmaya bayılıyorduk." (Sayfa 49)



"Ölmüş olması insanı alçaklıktan kurtarmaz ki" Hayır, savunma yapmıyordu, sakin sakin izah ediyordu. "Hepimiz öleceğiz. Gözlerimizi hayata yumunca yaptığımız kötülükler silinecek mi? İşlenen cinayetler, işlenmemiş mi olacak? Zalimlikler yaşanmamış mi sayılacak? Kötüler ölünce alçaklıklarından kurtuluyorsa, iyi insanların yaptıkları olumlu, güzel şeyler ne olacak?" Eğilerek yardımcımın gözlerinin içine baktı, meydan okur gibi değil, açıklamaya çalışır gibi. "Ölüm kötüyü aklamaz Ali Komiser. Kötüyü aklayacak tek şey iyiliktir. Yaptığın kötülükten daha fazla iyilik yaparsan aklanırsın ancak." (Sayfa 59)

"Ölümü yoldaş seçenlerin ölümden başka kazanacakları zafer yoktur"(Sayfa 441)

[McODAL · Rating 4 out of 5]

Güzel bir polisiye. Şok bir sonu var ama biraz sonlara doğru durum anlaşılıyor. İstanbul ile ilgili verdiği bilgiler müthiş. İnsan İstanbul'a bir kere daha aşık oluyor. Kurgusu da oldukça güzel. Film tadında, okuması zevkli bir kitap...

[الزهراء الصلاحي · Rating 4 out of 5]

سبع جثث في سبعة أيام!
يجمع بين أصحاب هذه الجثث أشياء كثيرة!
فكلهم فاسدين، قُتلوا بالطريقة ذاتها، وُجدت في أيديهم عملات قديمة، ووجدوا في أماكن ذات أهمية تاريخية في إسطنبول!!
فمن يا تُرى القاتل؟ ولماذا؟!

بالرغم أنها رواية جريمة بوليسية على طريقة من فعلها؟ إلا أن هذا ليس أفضل ما بها!
إنما الأفضل هو الجانب التاريخي لهذه البلاد والذي برع الكاتب في إظهاره والحديث عنه!

رواية تاريخية بوليسية ممتعة.
وتجربة ثانية موفقة مع أوميت.

تمت
٣١ أكتوبر ٢٠٢٢

[Ebru]

Başkomiser Nevzat... ne de güzel anlatmışsın hikayeyi, aşkını, arkadaşlığını, dostluğunu, yitirdiklerini ama değerini unutmadıklarını, İstanbul'u, tarihi, mitolojiyi...

Başkomiser Nevzat, Ali komiser ve Zeynep komiser üçlüsü, İstanbul'da tarihi yerlere avuçlarına sikke konularak bırakılarak bir sonraki kuranın yerini bildiren zekice işlenmiş cinayetleri çözmeye çalışırlar (hikaye hakkında yazacağım en ufak ayrıntı bile sonunu belli edeceğinden spoi olmasın diye yazamıyorum).

Demir ve Yekta, çocukluğu, İstanbul'u arşınladığı can dostları, birlikte ağlayıp, gülüp, okuyup dağılan ama sonradan yine biraraya gelen 3 kafadarın da hikayesi.

Evigenia ne kadar da anlayışlı, olgun aşkla dolu bir kadın. Nevzat'ın Evigenia'sı, işine saygı duyan, onun her zaman desteği olan, kendisine sevgiyle ama bir o kadar da saygıyla bağlı olan Evigenia'aı...

Aşk, arkadaşlık, dostluk ve cinayetler arasında okuyacağınız bu hikaye benim çok hoşuma gitti anlatımı çok samimi, yer yer gülüp, yer yer duygusallaşabiliyorsunuz.

İyi okumalar dilerim

[Aleksandra · Rating 3 out of 5]

Odavno mi je ova knjiga već bila na listi za čitanje i onda je uslijedilo razočarenje! Jako volim Istanbul ali ni to mi nije uspjelo popraviti ukupan dojam o ovom romanu a tako sam željela da mi se svidi. Toliko zamjerki nisam očekivala, autor se jednostavno nije odlučio šta želi postići ovom knjigom. Triler - traljav i neubjedljiv, policajci koji istražuju zločine ograničeni i neuki, pa zločine zapravo rješavaju potencijalni krivci a ne oni koji bi trebali. Drama - površna, bez snage da izazove empatiju čitaoca. Putopis o historiji i današnjem Istanbulu - opisi i činjenice tamo gdje ne trebaju biti, samo opširnim digresijama otežavaju i usporavaju čitanje pa zaboraviš radnju koja je započela prije njih. Dan Brown je očito autoru bio uzor ali mu nije ni blijeda sjena. Rasplet je samo donekle popravio ukupan dojam ali nedovoljno da bih dala veću ocjenu od tri zvjezdice. Svemu navedenom je svakako dao doprinos i izuzetno loš prijevod izdanja koje sam čitala.

[Tannaz · Rating 5 out of 5]

و من... بسیار گریستم. شاید به یاد شهر خودمان...

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 4 out of 5]

Το βιβλίο είναι μια μίξη ιστορικού και αστυνομικού, με το ιστορικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου να υπερτερεί. Ο συγγραφέας έχει κάνει μια γενναία προσπάθεια να μας παρουσιάσει την ιστορία της Κωνσταντινούπολης μέσα στους αιώνες. Αναφέρει τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Πόλης και περιγράφει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής που κατασκευάστηκαν, τους "τοπικούς άρχοντες" ξεκινώντας από την ίδρυσή της (βασιλείς, βυζαντινούς αυτοκράτορες, σουλτάνους μέχρι και τον Κεμάλ Ατατούρκ) και κάνει και μια περιγραφή κάποιων από τα μνημεία (η οποία θα βοηθήσει όποιον έχει επισκεφτεί την Πόλη να τα αναδημιουργήσει στο μυαλό του και πιστεύω είναι αρκετά καλή ώστε να προτρέψει όποιον δεν τα έχει δει να ψάξει φωτογραφίες τους). Όλα αυτά τα δένει με μια σειρά εγκλημάτων που καλείται να λύσει ο αστυνόμος Νεβζάτ με την διμελή ομάδα του.
Να μείνω λίγο στο ιστορικό κομμάτι του βιβλίου: αν περιμένετε από έναν δημοφιλή Τούρκο συγγραφέα να γράψει μέσα για "άλωση της Πόλης" αυταπατάστε. Όπως εμείς μεγαλώσαμε μαθαίνοντας για άλωση, αντίστοιχα αυτοί μεγάλωσαν διδασκόμενοι για κατάκτηση της Πόλης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Και αυτήν ακριβώς την (γνώση/ παιδεία) άποψη μεταφέρει μέσα στο βιβλίο, αναφέροντας όμως και τον θρύλο του Κωνσταντίνου. Όλη η ιστορία της Πόλης είναι δοσμένη χωρίς φανφάρες και πατριωτισμούς, χωρίς μεγάλα λόγια και προσπάθεια προσηλυτισμού ή οτιδήποτε παρόμοιο, οπότε προσωπικά δεν ενοχλήθηκα ούτε στο ελάχιστο.
Και προχωρώ στα υπόλοιπα τμήματα του βιβλίου, αγνοώντας το κομμάτι της ιστορίας.
Εκτός από τη βασική υπόθεση της διαλεύκανσης των δολοφονιών μας γνωρίζει και την προσωπική ζωή του αστυνόμου Νεβζάτ. Η φιλία, ο έρωτας, η διαχείριση του πένθους, ακόμη και η αγάπη για τους συνεργάτες του δίνονται πολύ όμορφα. Τις περισσότερες φορές αναφερόταν στον "δύσκολο χαρακτήρα" συνεργάτη και υφιστάμενό του ως "ο αλητάκος μου", πράγμα που το βρήκα πολύ γλυκό, όποιος διαβάσει το βιβλίο πιστεύω θα καταλάβει τον χαρακτήρα του Αλή και θα τον συμπαθήσει.
Αρνητικό βρίσκω το γεγονός ότι το βιβλίο μου φάνηκε λίγο "στατικό" και αργό στην εξέλιξη, ειδικά αν το αντιμετωπίσω ως αστυνομικό. Όμως ως ιστορικό είναι εντάξει ( 5 αστέρια).
Επίσης και επειδή τυγχάνει να έχω πολλά ακούσματα της Τουρκικής γλώσσας καθώς και της μετάφρασης αυτής στα Ελληνικά (εννοώ το συντακτικό και τις λεπτές αποχρώσεις του τρόπου ομιλίας των Τούρκων) να δώσω συγχαρητήρια στον μεταφραστή που κατάφερε και τα διατήρησε, χωρίς να στερήσει από το βιβλίο την ορθότατη ελληνική σύνταξη και απόδοση.

[Amra Isović · Rating 4 out of 5]

Ovo je knjiga koja je mnogo više od trilera, u nju je pisac jako vješto utkao historiju Istanbula, od Bizantijuma do Sulejmana veličanstvenog, upoznaje nas sa bitnim historijskim građevinama, legendama, pričama , usponima i padovima ovog velikog grada.
Ne znam da li me je i jedna knjiga tako uspješno "transportovala" na ulice Stanbola. U ovu knjigu se lako možete uživjeti, ne samo zbog stila pisca koji uspješno "prede" priču on je konkretan i konzistentan.
Vrlo se lako prati radnja i svi likovi su vrlo dobro osmišljeni tako da se lako povezivati sa njima. Inspektor Nevzet je super lik i voljela bih se ponovo družiti sa njim.
Ova knjiga će vam izazvati različite emocije i zasigurno vas neće ostaviti ravnodušnima, isprovocirati će brojna pitanja i nedoumice.
Ovo je jedna od onih koje treba pročitati ukoliko vas se ukaže prilika.Posebno ako ste jedni od onih koje vole miks misterije, ubistava, policijske istrage, životne drame, romanse, historije i odličnog odabira riječi i tempa pripovjedanja pisca...
Skoro pa čista petica...😉

[Perica Ilievski · Rating 5 out of 5]

Seven murders at seven historical sites/monuments, an ancient coin is found next to each body and each body points to the location where the next body will be found.
Besides the great story, there are two things I don't like at all - history and descriptions. I don't know what magic Umit did here, but it was all concentrated in a very good story, where if it wasn't for the descriptions and historical facts, we wouldn't have such a great story.
As everything was well done, he immediately brought me back to the square near Hagia Sophia, Topkapi, the Blue Mosque (Although I didn't know it was called the Sultanahmet Mosque, according to the description I immediately remembered that it was the same). It even made me google all the other places, to see where the murders happened...
The ending was too good, something unexpected, and yet it was there all along. Ahmet's style is also very good, easy, quick to read, it really amazed me, I didn't expect such a good thriller.

The highest recommendation for everyone!!!

[gül ★ · Rating 5 out of 5]

kitabi bitireli 2 dakika oldu daha ve o kadar mahvoldum ki. ahmet umitten okudugum besinci kitap ve her zaman digerlerine gore daha farkli bir yerde olacak O KADAR UZGUNUM KI SU AN konusu bakimindan zaten ilgimi cok fazla cekti istanbulun tarihi hakkinda bildigim seylerin ustune cok guzel bilgiler ekledi ve cidden son 50 sayfaya kadar katilleri buldugumu kitabi cok iyi analiz ettigimi saniyordum ama yine sonunda sasirtmayi basardi cidden. okudugum diger kitaplarina gore nevzatin ozel hayatina daha cok odaklanmisti cocukluk arkadaslari falan 😔 demir ve yektayi cok sevdim keske boyle bir hayat yasamasalardi cok uzgunum zeynep ve alinin arasindaki iliski bu kitapta daha tatliydi bir de alinin haylazliklari 😭 onu cok seviyorum tum zamanlarin favorileri arasina girdi tesekkur ederim ahmet umit

[Angela · Rating 4 out of 5]

I really liked this story, just as I have enjoyed the other books of Ahmet Umit's that I have read. The start tends to be a little awkward and the translation is not perfect all the way through, but the readability and interest builds throughout the story and makes it worth it. Also, Umit gives you hints and you think you know how the mystery ends but in reality, you aren't positive until the main character is. The best part? The best part is that the story links to the beautiful and intriguing history of Istanbul. Love it and can't wait for more of his books to be translated!

[Dennis Killian · Rating 3 out of 5]

Interesting story, with some overview of the history of Istanbul, interspersed with multiple murders. I see very few reviews in English, and would be interested to see the impressions of others regarding the translation versus the editing, both of which seemed lacking. Perhaps the prose in the original Turkish would seem less stilted. I debated whether to finish it, but I suppose I am content with having done so.

[vio · Rating 4 out of 5]

8/10

Kitabın sonunu asla beklemiyordum görünce ufak çaplı bir şok geçirdim.
Güzel bir kitaptı.

Sevmediğim kısımlar
-istanbul tarihi,sikke ve hükümdarlar hakkında bilgiler vardı kitapta cinayetle alakalı bu kısımları okumak ilk başa güzeldi ama sonlara doğru 'hadi artık cinayeti çözelim' moduna girdiğim için sıkıldım bu kısımları okurken
-daha çok ali ve zeynep okuruz diye düşünmüştüm öyle olmadı bu durum üzdü..

[Pelit Dündar Korkmaz · Rating 5 out of 5]

Ahmet Ümit şaşırtmıyor, çok iyi.

[woman on a hot tin moon · Rating 2 out of 5]

Ahmet Ümit külliyatından okuduğum ilk kitap. Benim için tam bir hüsran. İstanbul tarihinden nemalanan fakat bunu yaparken tarihi roman ile tarih kitabı arasındaki dengeyi tutturamamış bir ''roman''. Cinayet bürosunda görevli karakterler bir cinayeti çözmeye çalışırken İstanbul'un tarihinin kendilerine yardımcı olabileceğini fark eder ve bu tarihi araştırmaya başlarlar. Uzun uzun ansiklopedik bilgiler sunarlar bize. Yer yer öylesine yapmacık kaçar ki bu tarihi bilgi, sanki roman yazar gibi yapıp bizi İstanbul'un tarihi ile ilgili bilgilendirmek üzere yola çıkmıştır romancı. Söz konusu tarih bilgisi roman evrenine gerektiği gibi yedirilememiştir. Kitabı 100. sayfada elimden bırakmamın sebeplerinden biri bu olsa da diğer sebepler de azımsanacak gibi değil: yazarın karşımıza çıkardığı her karakterden kuşkulanmamız için karakterlerin hal ve tavırlarına sindirmeye çalıştığı şüpheyi fazlaca yapay buldum. Ayrıca romanı kalıplı kılmak adına, romanın ilerleyişine herhangi bir katkısı olmayan bölümler eklenmiş. Umarım sık sık best-seller olan Ahmet Ümit'in diğer romanları bu romanı kadar fiyasko değildir. Tek kitapla yazar eleştirmeyi doğru bulmuyorum ama İstanbul Hatırası romanıyla tanıdığım Ahmet Ümit benim üzerimde pek de güçlü bir intiba bırakmadı.

[Ana TM · Rating 3 out of 5]

Last summer I travelled to Istanbul to visit a friend of mine, who is a local. I spent a week learning about the history of the city, visiting its major monuments and immersing myself into Turkish culture. When we visited a bookshop together, she suggested I bought this book, and I found it really appropriate. What better than a novel set in the city I was visiting, revolving around its history and monuments, and dealing with mysterious murders?
Reading it now, half a year later, has reminded me of everything I discovered during that trip. I really enjoyed revisiting the monuments and feeling the atmosphere of Istanbul and its people. Moreover, both the murder case and its resolution were satisfying overall, even unexpected for me. Nevertheless, I felt that the novel was perhaps too long and with an irregular pace, which led to repetitive passages and even an undercooked ending, and that stained my experience. In any case, I don't regret buying and reading the novel, as it was a fun crime story and, of course, I will now always have a memento from Istanbul.

[Lulwa · Rating 5 out of 5]

إلى إسطنبول الغارقه في الضباب .. النهاية !!

أبدع أحمد أوميت في هذه الروايه البوليسيه المشوقه الغنيبه بالمعلومات التاريخيه عن مدينة اسطنبول الجميله .. اسلوب سلس و مشوق و حبكه قويه اتمنى من المنتجين الاتراك ان يحولو هذه الروايه الى فلم لانها تستحق ان تصور !! ولكل مهندس معماري مهتم بالعماره و البناء بتعجبه الروايه .
أنصح الجميع بقراءه هذه الروايه

[Ivz Andonova · Rating 1 out of 5]

В книжните среди има няколко големи спора, един от които са бележките под линия. Аз съм от читателите, които обичат бележките под линия и никога не съм се дразнила на такава. Е, дойде денят, в който ми се повръщаше от дебилни бележки под линия – в този роман. Само заради тях ми идеше да запокитя книгата в стената. Бележките под линия изобилстват и се вмъкват на тотално неадекватни места, и са напоителни с информация, която няма отношение към самата книга. За едно четиристишие, например, служещо за епиграф, не е достатъчно да разбереш, че е написано от Яхия Кемал Беятлъ (1884–1958), разбираш и, че е ИЗВЕСТЕН турски поет. Освен това, ти се пояснява, че е роден в Скопие, че е учил политически науки във Франция, работил е като университетски преподавател в Истанбул (от 1915 до 1923 г., да не се объркате и да решите, че е от 1916 г.) , а през 1923 г. е избран за депутат във Великото народно събрание на Турция. Бил е и дипломат във Варшава, Лисабон и Мадрид между 1926 и 1935 г., също и в Пакистан от 1946 до 1949 г. Всичко това е за един ШИБAH ЕПИГРАФ!

 Или друг пример – в текста се споменават мимоходом тестове с луминол, които пак нямат отношение към действието, но в бележка под линия ни се обяснява, че луминолът е химикал, който при взаимодействие с хемоглобина в кръвта блести зеленикавосиньо, също че се използва от криминалистите за откриване на следи от кръв, които са невидими с просто око и този химикал се напръсква върху обширно място в пълна тъмнина, за да се вижда реакцията. Това, че всичко това може да се сведе до „Луминолът е химикал, който се използва от криминалистите за откриване на следи от кръв, точка“ няма никакво значение, защото може да изгубим времето на читателите, които така и така се хванали да четат тая книга. Самата книга е претъпкана с удивителни знаци като ученически лексикон и супер тъпи диалози. Да не споменавам идиотските обръщения от типа „Мила ми Зейнеб“ или „Скъпи ми Али“, които са перманентни. Кой изобщо говори така в ежедневието си, ега ти?! И дори и да съществува такъв човек, никой не може да ме убеди, че е присъщо за всеки втори. Това вече не знам дали е решение на преводача или самият автор мильосва по дифолт, но аз не можах да издържа и захлопнах окончателно „Паметта на Истанбул“. Дори мисля, че заслужавам някаква награда, че прочетох половината книга. 


DNF