What do you think?
Rate this book
Ilios & Odysseus
Ilios, Het verhaal van de Trojaanse oorlog en Odysseus, een man van verhalen: Dros' veelgeprezen Homerosbewerkingen, nu samen in één band. Mét de prachtige illustraties van Harrie Geelen.
Ilios gaat over het tienjarige beleg van Troje. De Grieken proberen de geschaakte Helena terug te halen. Maar het is vooral het verhaal van de schitterende list die Odysseus verzint om in een houten paard Griekse manschappen Troje binnen te smokkelen. Het leidde tot de val van Troje en tot eeuwige roem voor Odysseus.
Odysseus, is het verhaal over de geslepen koning van het eiland Ithaka, die zijn vrouw en zoontje achterliet om met de andere Griekse vorsten de stad Troje te belegeren. In de twintig jaar dat hij weg was ontstonden er veel verhalen over hem, en beleefde hij zelf veel om over te vertellen.
Ilios gaat over het tienjarige beleg van Troje. De Grieken proberen de geschaakte Helena terug te halen. Maar het is vooral het verhaal van de schitterende list die Odysseus verzint om in een houten paard Griekse manschappen Troje binnen te smokkelen. Het leidde tot de val van Troje en tot eeuwige roem voor Odysseus.
Odysseus, is het verhaal over de geslepen koning van het eiland Ithaka, die zijn vrouw en zoontje achterliet om met de andere Griekse vorsten de stad Troje te belegeren. In de twintig jaar dat hij weg was ontstonden er veel verhalen over hem, en beleefde hij zelf veel om over te vertellen.
431 pages, Paperback
First published January 1, 2001
35 people are currently reading
305 people want to read
About the author
Imme Dros
153 books32 followersImme Dros (1936) schreef vele kinderboeken en maakte bewerkingen van Griekse mythen.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 47 reviews
August 27, 2020
Zo goed vertaald en begrijpelijk gemaakt. Een extra ster voor de geweldige stemacteur Francis Broekhuijsen!
December 24, 2020
Luisterboek! en wat een heerlijke verteller. gewoon om dat het verhalen blijven die blijven boeien,
June 1, 2014
Eerst was mijn mening over dit boek uitgesproken slecht, maar naarmate ik met lezen vorderde, werd het steeds positiever. Hier zijn verschillende redenen voor.
Ten eerste moest je erg wennen aan de schrijfstijl. Omdat het bestaat uit korte zinnen met vaak dezelfde opbouw, kan het snel houterig overkomen. Het is pas na een pagina of vijftig, dat je het ritme dat er in verwerkt zit, kunt oppakken.
Hoewel eerst wat houterig, is het van het begin af aan gemakkelijk te lezen, ook mede door de korte zinnen.
Een minpunt waren de uitroepen die Dros er soms tussendoor gooide, voornamelijk bij de monologen van de goden. Het was waarschijnlijk in poging gedaan om de goden een meer persoonlijke stem te geven, maar dit is mislukt. Door de tussenwerpsels ‘Johoe’, ‘Je eigen roze zeeschuimpje’ en ‘Nu vraag ik je!’ klinkt het eerder alsof het verhaal is geschreven door een overenthousiaste kleuter.
De wijsheden en spreuken die af en toe door de tekst heen zijn verweven, maken het weer een stuk beter. Het is werkelijk een genoegen om die te lezen.
Uitspraken als: “Mensen horen ten minste één keer in hun armzalig korte bestaan verliefd te worden.”, bewijzen dat Dros géén overenthousiaste kleuter is.
De goden zijn mooi uitgewerkt, ze voldoen aan hun beschrijving uit de oudheid, maar zijn geen vervelende stereotypen. Soms lijkt het echter alsof ze te overdreven in hun karakters zijn, zodat het net een satire lijkt.
Praktisch alle humoristische elementen zijn afkomstig van de goden. Ze lopen elkaar bewust of onbewust prachtig voor de voeten, en de verslagen die zij naar “papa” Zeus sturen, zijn hilarisch om te lezen.
Lees bijvoorbeeld eens de beschrijving die Athene van Afrodite. “Haal dat stuk zeeschuim terug naar de Olympus en laat ze haar handjes thuishouden.” In deze zin zit tegelijkertijd de gedrevenheid van Athene, de bemoeizucht van Afrodite, de algemene arrogantie van de goden en een dosis humor in verwerkt.
De karakters van de mensen zijn, naar mijn mening, minder, Odysseus is de verreweg de beste, met zijn charmerende woorden, maar toch grimmige gedrag. Het is jammer dat hij zo weinig voorkomt.
De hoofdpersoon, Telemachos, vind ik met afstand het slechtste personage van dit boek. Hij onderneemt niks zelf, maar doet enkel wat de goden hem opdragen. Dat is nog niet het ergste, een hoofdpersonage dat besluitloos en laf is, maar toch door zijn geloof in de goden zich in het avontuur stort, dat is misschien geen favoriet karakter, maar is niet slecht.
Telemachos is ook nog erg tevreden over zichzelf ook, en dat is het irritantst. Als hem een idee wordt ingefluisterd dat hij de vrijers moet verjagen en een schip naar Sparta moet nemen, beledigd hij in een poging de vrijers zijn huis uit te zetten enkel zijn moeder en de mannen wat geeft om over te lachen, en Athene zelf een schip voor hem moet regelen, omdat hij er geen kan krijgen, lijkt hij te denken, dat alles prima gaat, en dan uiteraard door zijn eigen doen.
Het meeste gepassioneerde stuk vanuit Telemachos’ oogpunt, is het stuk waar hij en zijn vader de vrijers en iedereen die voor hen was, vermoorden. Hij genoot duidelijk met een sadistisch genoegen van het afslachten van mensen. Dit helpt ook niet om hem als een goed personage te zien.
Dat hij zelf dacht dat hij slim, betrouwbaar en dapper was, kan ik me nog voorstellen. Mensen hebben vaak last van een slechte zelfkennis, maar ik kan niet bevatten waarom ook alle andere karakters, Telemachos bijna verafgoden, enkel de zeelui lijken gezond verstand te hebben op dit punt.
De totale slachting aan het eind was niet enkel Telemachos’ schuld, hoewel die een er een grote rol en speelde.
Odysseus was bijna dertig jaar van huis geweest. De laatste keer dat iemand van hem hoorde was twintig jaar geleden, toen hij midden in een storm op zee zat.
Is het werkelijk zo vreemd, dat mensen denken dat hij dood is? Is het werkelijk zo vreemd dat mensen een bestuurder willen voor hun land, nu de oude koning nooit is terug gekomen uit Troje? Is het werkelijk zo vreemd dat er mannen zich verzamelen om een mooie, rijke koningin het hof te maken, nadat haar man al in geen tien jaar meer is gezien? Is het werkelijk zo vreemd, dat er vrouwen verliefd werden op de mannen die in hun huis woonden?
Nee. Wat vreemd was, was de totale afwezigheid van begrip van Odysseus toen hij al deze feiten hoorde. Iedereen die ook maar getwijfeld had over Odysseus en zijn levendheid, of een goed woord overhad voor de vrijers, werd afgeslacht. Zelfs toen Penolopeia er niet zeker over was of de smerige, oude zwerver, wel echt haar man was, werd ze afgeblaft.
Hoewel dit zich afspeelt in een tijd waar geweld werd verkozen boven gezond verstand, vind ik dit geen excuus voor het uiterst onpasselijke einde. Dit was geen rechtvaardigheid waar Odysseus zo om bekend stond, maar een bloederig oplossen van alle problemen waar de schrijfster tegenaan was gestuit en verder niks mee kon.
Het laatste minpunt dat is heb, is dat het niet echt een vertelling van de Odysseus was, maar eerder een verhaal over alle problemen waar hij tegenaan liep bij zijn terugkomst. Ik wil graag lezen over de slimme Odysseus, die met slimme trucs al zijn vijanden te slim af was. De onbelangrijke avontuurtjes van zijn zoon, zijn dan weer minder interessant. Het laatste hoofdstuk lijkt ook erg gemaakt. Alsof de schrijver bedacht dat ze er ook wat van zijn avonturen in moest verwerken, dus een korte samenvatting aan het eind had toegevoegd.
Je moet even doorbijten aan het begin, maar dit boek is het zeker waard om te lezen, ondanks het einde en de hoofdpersoon, door zijn mooie schrijfstijl en humor.
Ten eerste moest je erg wennen aan de schrijfstijl. Omdat het bestaat uit korte zinnen met vaak dezelfde opbouw, kan het snel houterig overkomen. Het is pas na een pagina of vijftig, dat je het ritme dat er in verwerkt zit, kunt oppakken.
Hoewel eerst wat houterig, is het van het begin af aan gemakkelijk te lezen, ook mede door de korte zinnen.
Een minpunt waren de uitroepen die Dros er soms tussendoor gooide, voornamelijk bij de monologen van de goden. Het was waarschijnlijk in poging gedaan om de goden een meer persoonlijke stem te geven, maar dit is mislukt. Door de tussenwerpsels ‘Johoe’, ‘Je eigen roze zeeschuimpje’ en ‘Nu vraag ik je!’ klinkt het eerder alsof het verhaal is geschreven door een overenthousiaste kleuter.
De wijsheden en spreuken die af en toe door de tekst heen zijn verweven, maken het weer een stuk beter. Het is werkelijk een genoegen om die te lezen.
Uitspraken als: “Mensen horen ten minste één keer in hun armzalig korte bestaan verliefd te worden.”, bewijzen dat Dros géén overenthousiaste kleuter is.
De goden zijn mooi uitgewerkt, ze voldoen aan hun beschrijving uit de oudheid, maar zijn geen vervelende stereotypen. Soms lijkt het echter alsof ze te overdreven in hun karakters zijn, zodat het net een satire lijkt.
Praktisch alle humoristische elementen zijn afkomstig van de goden. Ze lopen elkaar bewust of onbewust prachtig voor de voeten, en de verslagen die zij naar “papa” Zeus sturen, zijn hilarisch om te lezen.
Lees bijvoorbeeld eens de beschrijving die Athene van Afrodite. “Haal dat stuk zeeschuim terug naar de Olympus en laat ze haar handjes thuishouden.” In deze zin zit tegelijkertijd de gedrevenheid van Athene, de bemoeizucht van Afrodite, de algemene arrogantie van de goden en een dosis humor in verwerkt.
De karakters van de mensen zijn, naar mijn mening, minder, Odysseus is de verreweg de beste, met zijn charmerende woorden, maar toch grimmige gedrag. Het is jammer dat hij zo weinig voorkomt.
De hoofdpersoon, Telemachos, vind ik met afstand het slechtste personage van dit boek. Hij onderneemt niks zelf, maar doet enkel wat de goden hem opdragen. Dat is nog niet het ergste, een hoofdpersonage dat besluitloos en laf is, maar toch door zijn geloof in de goden zich in het avontuur stort, dat is misschien geen favoriet karakter, maar is niet slecht.
Telemachos is ook nog erg tevreden over zichzelf ook, en dat is het irritantst. Als hem een idee wordt ingefluisterd dat hij de vrijers moet verjagen en een schip naar Sparta moet nemen, beledigd hij in een poging de vrijers zijn huis uit te zetten enkel zijn moeder en de mannen wat geeft om over te lachen, en Athene zelf een schip voor hem moet regelen, omdat hij er geen kan krijgen, lijkt hij te denken, dat alles prima gaat, en dan uiteraard door zijn eigen doen.
Het meeste gepassioneerde stuk vanuit Telemachos’ oogpunt, is het stuk waar hij en zijn vader de vrijers en iedereen die voor hen was, vermoorden. Hij genoot duidelijk met een sadistisch genoegen van het afslachten van mensen. Dit helpt ook niet om hem als een goed personage te zien.
Dat hij zelf dacht dat hij slim, betrouwbaar en dapper was, kan ik me nog voorstellen. Mensen hebben vaak last van een slechte zelfkennis, maar ik kan niet bevatten waarom ook alle andere karakters, Telemachos bijna verafgoden, enkel de zeelui lijken gezond verstand te hebben op dit punt.
De totale slachting aan het eind was niet enkel Telemachos’ schuld, hoewel die een er een grote rol en speelde.
Odysseus was bijna dertig jaar van huis geweest. De laatste keer dat iemand van hem hoorde was twintig jaar geleden, toen hij midden in een storm op zee zat.
Is het werkelijk zo vreemd, dat mensen denken dat hij dood is? Is het werkelijk zo vreemd dat mensen een bestuurder willen voor hun land, nu de oude koning nooit is terug gekomen uit Troje? Is het werkelijk zo vreemd dat er mannen zich verzamelen om een mooie, rijke koningin het hof te maken, nadat haar man al in geen tien jaar meer is gezien? Is het werkelijk zo vreemd, dat er vrouwen verliefd werden op de mannen die in hun huis woonden?
Nee. Wat vreemd was, was de totale afwezigheid van begrip van Odysseus toen hij al deze feiten hoorde. Iedereen die ook maar getwijfeld had over Odysseus en zijn levendheid, of een goed woord overhad voor de vrijers, werd afgeslacht. Zelfs toen Penolopeia er niet zeker over was of de smerige, oude zwerver, wel echt haar man was, werd ze afgeblaft.
Hoewel dit zich afspeelt in een tijd waar geweld werd verkozen boven gezond verstand, vind ik dit geen excuus voor het uiterst onpasselijke einde. Dit was geen rechtvaardigheid waar Odysseus zo om bekend stond, maar een bloederig oplossen van alle problemen waar de schrijfster tegenaan was gestuit en verder niks mee kon.
Het laatste minpunt dat is heb, is dat het niet echt een vertelling van de Odysseus was, maar eerder een verhaal over alle problemen waar hij tegenaan liep bij zijn terugkomst. Ik wil graag lezen over de slimme Odysseus, die met slimme trucs al zijn vijanden te slim af was. De onbelangrijke avontuurtjes van zijn zoon, zijn dan weer minder interessant. Het laatste hoofdstuk lijkt ook erg gemaakt. Alsof de schrijver bedacht dat ze er ook wat van zijn avonturen in moest verwerken, dus een korte samenvatting aan het eind had toegevoegd.
Je moet even doorbijten aan het begin, maar dit boek is het zeker waard om te lezen, ondanks het einde en de hoofdpersoon, door zijn mooie schrijfstijl en humor.
January 3, 2025
Mooie hervertelling van de verhalen van Homerus.
August 2, 2025
Een classic, although clearly de kindervariant
December 19, 2020
De Ilios leest heel fijn voor; mooie, zwierige taal. Ook is er één verteller, god van de oorlog Ares. De Odysseus is warriger en met minder actie. De omzwervingen van Odysseus staan in een hoofdstuk aan het einde, veel tekst gaat op aan Telemachos, die deel zelf vertelt.
De tekeningen van Harrie Geelen zijn afzichtelijk lelijk, doen vooral afbreuk aan het verhaal. Waarom illustraties alsof ze uit een kapotte matrix printer komen?
Vijf sterren voor Ilios, drie voor Odysseus en nul voor de tekeningen.
De tekeningen van Harrie Geelen zijn afzichtelijk lelijk, doen vooral afbreuk aan het verhaal. Waarom illustraties alsof ze uit een kapotte matrix printer komen?
Vijf sterren voor Ilios, drie voor Odysseus en nul voor de tekeningen.
December 18, 2024
Ik vond het verfrissend om naar het verhaal te luisteren, vooral mede dankzij de geweldige voice actor. De wijze waarop hij de verschillende perspectieven belichaamde was top.
Verder was het leuk om Ares' zijn perspectief op de Trojaanse oorlog te horen en hoe de god vaak daardoor in een verkeerd daglicht wordt gezet. Al met al raad ik het aan voor mensen die al bekend zijn met het verhaal van de Odyssee en de Illiad
Verder was het leuk om Ares' zijn perspectief op de Trojaanse oorlog te horen en hoe de god vaak daardoor in een verkeerd daglicht wordt gezet. Al met al raad ik het aan voor mensen die al bekend zijn met het verhaal van de Odyssee en de Illiad
February 6, 2025
Prima boek. Ik ergerde me er alleen wel heel erg aan dat Ares beschreven werd als een klein kind die alleen de liefde van zijn vader in het leven wilt. Hij is de god van oorlog, probeer hem dan ook een beetje zo af te beelden.
September 4, 2023
Tale of tales, such epic adventures!
Ilios is slowly coming to a great closure, Oddysee is full of short adventures with a lovely ending!
Ilios is slowly coming to a great closure, Oddysee is full of short adventures with a lovely ending!
September 9, 2017
De bekende verhalen, herdacht, in klassieke stijl met een moderne twist.
De Ilios was een plezier om te lezen (de gedoetjes tussen goden, halfgoden, mensen, de ego's, het bekvechten, de strijd). Wellicht vond ik het ook gewoon erg goed omdat het echt anders is, maar toch weer niet.
Echter, het tweede boek in dezelfde band - Odysseus - werkte een stuk minder goed voor mij. Op een of andere manier leek het allemaal wat minder vlot in elkaar te zitten, voelde het wat gemaakter en bedachter. Maar goed, ik had al veel uit het eerste deel gehaald, en dat heeft ook de meeste bladzijden, dus...
De Ilios was een plezier om te lezen (de gedoetjes tussen goden, halfgoden, mensen, de ego's, het bekvechten, de strijd). Wellicht vond ik het ook gewoon erg goed omdat het echt anders is, maar toch weer niet.
Echter, het tweede boek in dezelfde band - Odysseus - werkte een stuk minder goed voor mij. Op een of andere manier leek het allemaal wat minder vlot in elkaar te zitten, voelde het wat gemaakter en bedachter. Maar goed, ik had al veel uit het eerste deel gehaald, en dat heeft ook de meeste bladzijden, dus...
October 13, 2025
‘Ilios’ is geweldig. ‘Odysseus’ was zo ontzettend saai dat ik pagina’s heb overgeslagen. Als kinderboek waarschijnlijk prima ondanks dat het zonde is dat eigenlijk de laatste 10 pagina’s maar worden besteed aan het verhaal van Odysseus’ reis.
Ilios: 3 sterren
Odysseus: 1 ster
Ilios: 3 sterren
Odysseus: 1 ster
March 31, 2018
Goden zijn meer dan moeilijke woorden en verschillende letters
De meeste sprookjesverhalen beginnen met ‘Er was eens…’ en eindigen met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. In het boek Ilios en Odysseus staat dit niet letterlijk, maar men kan het wel tussen de regels door lezen.
Ilios & Odysseus van Imme Dros is een sprookjesverhaal en gaat over de Trojaanse Oorlog. Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld. Het eerste deel gaat over Ilios, het plaatsje waar de oorlog zich afspeelt. Dit deel wordt verteld door Ares, de god van de oorlog. Het tweede deel gaat over Odysseus, maar dan na de Trojaanse oorlog. Het eerste gedeelte gaat vooral over de oorlog zelf en de gebeurtenissen in die oorlog. Het tweede gedeelte is het gedeelte na de oorlog waarin Odysseus, koning van Ithaka, de man van duizend listen en het ‘brein’ van de Grieken, weer naar huis komt en hij zijn verhaal vertelt.
In het begin vond ik Ilios & Odysseus heel moeilijk te lezen, dit kwam vooral door de vele moeilijke godennamen: ‘Achilleus reageerde verongelijkt: ‘Vraag je dat nog, Goden weten toch alles! Om mijn eergeschenk natuurlijk. Agamemnon heeft Briseïs afgepakt. Kun je niet iets doen, kun je niet naar Zeus gaan? Hij moet de Trojanen op de legers van Agamemnon af jagen. Hij moet maken dat Hektor de schepen in brand steekt! Dat zal Agamemnon leren! Als jij het vraagt doet Zeus het wel, want zonder jou zat hij in de Tartaros.’ Wanneer leerlingen deze termen lezen, begrijp ik het goed dat zij het boek niet begrijpen of niet verder willen lezen, want dat had ik zelf in eerste instantie ook. Ik ben van mening dat je wel wat kennis moet hebben over de Griekse goden wanneer je dit boek wilt lezen.
Ilios & Odysseus sluit aan bij de creatieve functie. Wanneer kinderen dit boek lezen, kan ik begrijpen dat zij deze gebeurtenissen zelf zouden willen meemaken of misschien wel een god zouden willen zijn en bijvoorbeeld kunnen regeren over de zee. In het boek komt het basisconflict individu versus maatschappij meerdere malen sterk naar voren. Bepaalde personen die iets anders willen dan de rest van de bevolking of een god die iets anders moet doen dan waar hij eigenlijk voor staat. Hier zou je chaos versus orde of passie versus rede ook onder kunnen laten vallen. Ik vind het boek niet triviaal, ondanks het feit dat het een sprookjesboek is. Het is niet zo dat het verhaal hierdoor zeer oppervlakkig is of cliché.
Imme Dros weet ondanks de vele moeilijke namen in het boek toch een begrijpelijk boek te schrijven. Ook maakt Dros gebruik van grappige passages in het boek: ‘‘Wat is er met je, Polyfemos? Waarom maak je zo’n misbaar middenin de nacht? Stelen ze je schapen? Of probeert iemand je te doden met list of geweld? Wie dan?’’
‘’Niemand!’’ joelde de reus krimpend van pijn. ‘’Niemand! Niemand! Niemand doodt me met list en niet met geweld!’’ ‘’Nou, waar maak je dan zo’n drukte over!’’ riepen ze terug. Als niemand je iets doet, dan heb je zeker ergens pijn en dan moet je Poseidon maar bidden om hulp.’’
Al met al vond ik Ilios &Odysseus wel oké om te lezen, maar wanneer je niets met goden of met geschiedenis hebt zal ik het afraden. Ik studeer geschiedenis, maar ik had een gematigd gevoel bij het lezen van dit boek.
De meeste sprookjesverhalen beginnen met ‘Er was eens…’ en eindigen met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. In het boek Ilios en Odysseus staat dit niet letterlijk, maar men kan het wel tussen de regels door lezen.
Ilios & Odysseus van Imme Dros is een sprookjesverhaal en gaat over de Trojaanse Oorlog. Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld. Het eerste deel gaat over Ilios, het plaatsje waar de oorlog zich afspeelt. Dit deel wordt verteld door Ares, de god van de oorlog. Het tweede deel gaat over Odysseus, maar dan na de Trojaanse oorlog. Het eerste gedeelte gaat vooral over de oorlog zelf en de gebeurtenissen in die oorlog. Het tweede gedeelte is het gedeelte na de oorlog waarin Odysseus, koning van Ithaka, de man van duizend listen en het ‘brein’ van de Grieken, weer naar huis komt en hij zijn verhaal vertelt.
In het begin vond ik Ilios & Odysseus heel moeilijk te lezen, dit kwam vooral door de vele moeilijke godennamen: ‘Achilleus reageerde verongelijkt: ‘Vraag je dat nog, Goden weten toch alles! Om mijn eergeschenk natuurlijk. Agamemnon heeft Briseïs afgepakt. Kun je niet iets doen, kun je niet naar Zeus gaan? Hij moet de Trojanen op de legers van Agamemnon af jagen. Hij moet maken dat Hektor de schepen in brand steekt! Dat zal Agamemnon leren! Als jij het vraagt doet Zeus het wel, want zonder jou zat hij in de Tartaros.’ Wanneer leerlingen deze termen lezen, begrijp ik het goed dat zij het boek niet begrijpen of niet verder willen lezen, want dat had ik zelf in eerste instantie ook. Ik ben van mening dat je wel wat kennis moet hebben over de Griekse goden wanneer je dit boek wilt lezen.
Ilios & Odysseus sluit aan bij de creatieve functie. Wanneer kinderen dit boek lezen, kan ik begrijpen dat zij deze gebeurtenissen zelf zouden willen meemaken of misschien wel een god zouden willen zijn en bijvoorbeeld kunnen regeren over de zee. In het boek komt het basisconflict individu versus maatschappij meerdere malen sterk naar voren. Bepaalde personen die iets anders willen dan de rest van de bevolking of een god die iets anders moet doen dan waar hij eigenlijk voor staat. Hier zou je chaos versus orde of passie versus rede ook onder kunnen laten vallen. Ik vind het boek niet triviaal, ondanks het feit dat het een sprookjesboek is. Het is niet zo dat het verhaal hierdoor zeer oppervlakkig is of cliché.
Imme Dros weet ondanks de vele moeilijke namen in het boek toch een begrijpelijk boek te schrijven. Ook maakt Dros gebruik van grappige passages in het boek: ‘‘Wat is er met je, Polyfemos? Waarom maak je zo’n misbaar middenin de nacht? Stelen ze je schapen? Of probeert iemand je te doden met list of geweld? Wie dan?’’
‘’Niemand!’’ joelde de reus krimpend van pijn. ‘’Niemand! Niemand! Niemand doodt me met list en niet met geweld!’’ ‘’Nou, waar maak je dan zo’n drukte over!’’ riepen ze terug. Als niemand je iets doet, dan heb je zeker ergens pijn en dan moet je Poseidon maar bidden om hulp.’’
Al met al vond ik Ilios &Odysseus wel oké om te lezen, maar wanneer je niets met goden of met geschiedenis hebt zal ik het afraden. Ik studeer geschiedenis, maar ik had een gematigd gevoel bij het lezen van dit boek.
October 17, 2020
Querido combined the two stories here in 2001, with remarkable and strange B/W illustrations by Harrie Geelen that really grew on me. 400 easy pages total.
Dros's transl of Ilios was first publ 1999, of Odysseus 1994. They are said to be aimed at age 13+
I had never read any version of these Homer classics, and Dros's translation is just wonderful! So natural sounding. I think the length is just about right for me: the Iliad is such a long narration of such an idiotic war, with so very much killing, I'm not sure I could get through a transl. of the entire text. Dros makes reading easy, perhaps partly by short sentences, but there is plenty of vocabulary, I mean there are plenty of words I didn't know.
I was surprised the Odysseus stories [the giants, the Cyclops, etc.] seemed so brief. I feel like I have been exposed to much longer versions of them. Maybe someday I will get a good Engl transl and compare.
The only English transl. I have is 1938 by WHD Rouse, who seems not to be considered one of the best translators [I can't judge myself]. His Preface says:
"This is a [PROSE] translation into plain English of the plain story of Homer, omitting the embellishments which were meant only to please the ear...Readers who are surprised by the simple and familiar words of this transl will be still more surprised when they find how often HOmer's words are the same...Most of Homer is a story naturally told...Homer is full of merriment, full of open fun and delicate comedy, even farce...The last ineffable scene between Achilles and Priam seems to me Homer's reading of the riddle of human life -- purification by suffering; and without one direct word, he discloses his faith that this is not the end. Life has done all it was meant to do for those two souls...They must die now and they know it, but their future lies in the hand of that awful and supreme power which Homer calls Fate, who dwells in the clouds and darkness above Zeus and his court..."
Dros's transl of Ilios was first publ 1999, of Odysseus 1994. They are said to be aimed at age 13+
I had never read any version of these Homer classics, and Dros's translation is just wonderful! So natural sounding. I think the length is just about right for me: the Iliad is such a long narration of such an idiotic war, with so very much killing, I'm not sure I could get through a transl. of the entire text. Dros makes reading easy, perhaps partly by short sentences, but there is plenty of vocabulary, I mean there are plenty of words I didn't know.
I was surprised the Odysseus stories [the giants, the Cyclops, etc.] seemed so brief. I feel like I have been exposed to much longer versions of them. Maybe someday I will get a good Engl transl and compare.
The only English transl. I have is 1938 by WHD Rouse, who seems not to be considered one of the best translators [I can't judge myself]. His Preface says:
"This is a [PROSE] translation into plain English of the plain story of Homer, omitting the embellishments which were meant only to please the ear...Readers who are surprised by the simple and familiar words of this transl will be still more surprised when they find how often HOmer's words are the same...Most of Homer is a story naturally told...Homer is full of merriment, full of open fun and delicate comedy, even farce...The last ineffable scene between Achilles and Priam seems to me Homer's reading of the riddle of human life -- purification by suffering; and without one direct word, he discloses his faith that this is not the end. Life has done all it was meant to do for those two souls...They must die now and they know it, but their future lies in the hand of that awful and supreme power which Homer calls Fate, who dwells in the clouds and darkness above Zeus and his court..."
May 26, 2025
Twee verhalen die al eeuwen meegaan, samengebracht in één band. In Ilios volgen we de val van Troje door de ogen van Ares, de oorlogsgod. In Odysseus lezen we over het laatste jaar van Odysseus' terugreis naar huis – verteld door verschillende stemmen om hem heen.
Ilios vond ik veruit het sterkst. Door de vertelstem van Ares krijgt het bekende verhaal een frisse, soms zelfs ironische laag. Zijn blik op de sterfelijke helden is verwonderd, scherp en af en toe verrassend geestig. Juist die afstand maakt het verhaal opnieuw spannend. De stijl is ritmisch, helder en meeslepend: ik vloog erdoorheen.
Odysseus las minder vanzelf. De perspectiefwisselingen – van Penelopeia tot Telemachos en anderen – gaven het verhaal veel gezicht, maar zorgden er tegelijk voor dat ik soms even kwijt was wie ik volgde. Het ritme stokte daardoor een beetje, al is het idee erachter mooi: het verhaal van Odysseus is niet alleen dat van hém.
Wat overeind blijft, is de taal. Dros schrijft met een precisie en muzikaliteit die je zelden tegenkomt in jeugdliteratuur. Dit zijn hertalingen die niet proberen ‘modern’ te zijn, maar juist tijdloos worden.
Een klassiek duo in een prachtig jasje. Ilios & Odysseus zal niet iedereen evenveel aanspreken in beide delen, maar als geheel is het een indrukwekkend werk dat de mythen opnieuw laat leven.
Ilios vond ik veruit het sterkst. Door de vertelstem van Ares krijgt het bekende verhaal een frisse, soms zelfs ironische laag. Zijn blik op de sterfelijke helden is verwonderd, scherp en af en toe verrassend geestig. Juist die afstand maakt het verhaal opnieuw spannend. De stijl is ritmisch, helder en meeslepend: ik vloog erdoorheen.
Odysseus las minder vanzelf. De perspectiefwisselingen – van Penelopeia tot Telemachos en anderen – gaven het verhaal veel gezicht, maar zorgden er tegelijk voor dat ik soms even kwijt was wie ik volgde. Het ritme stokte daardoor een beetje, al is het idee erachter mooi: het verhaal van Odysseus is niet alleen dat van hém.
Wat overeind blijft, is de taal. Dros schrijft met een precisie en muzikaliteit die je zelden tegenkomt in jeugdliteratuur. Dit zijn hertalingen die niet proberen ‘modern’ te zijn, maar juist tijdloos worden.
Een klassiek duo in een prachtig jasje. Ilios & Odysseus zal niet iedereen evenveel aanspreken in beide delen, maar als geheel is het een indrukwekkend werk dat de mythen opnieuw laat leven.
September 22, 2021
Imme Dros adds a retelling of another famous tale to her resumé for young readers. However, with its many unusual names and old-fashioned use of language, I wonder if children will really enjoy her version of the Iliad.
I'm less concerned with the second half of this book, in which Dros continues the story with king Odysseus. It's a tale of high adventure and fantastic feats; and the constant shifting of narrators added tremendous dynamic to the reading experience.
I'm less concerned with the second half of this book, in which Dros continues the story with king Odysseus. It's a tale of high adventure and fantastic feats; and the constant shifting of narrators added tremendous dynamic to the reading experience.
September 25, 2018
Aaaah, wat is dit toch een schitterend duo. Mijn favoriet is en blijft Ilios - met name omdat de verteller, Ares, al toen ik jong was mijn hart gestolen heeft, en omdat er zoveel meer politiek en intrige inzit dan in Odysseus. Hindert overigens niet - allebei zijn mooi. Maar de subtiele humor, het sarcasme en de scherpe stem van Ares maken Ilios voor mij het best.
April 29, 2020
audio-book
een absolute aanrader voor mensen die hun kinderen willen laten kennis maken met deze twee klassiekers. Immo Dros blijft mijn favoriete vertaalster voor dit epos en alhoewel veel schoonheid verloren gaat in de (te verantwoorden selecties en vereenvoudigingen) blijft ze toch een meesterlijk verteller.
een absolute aanrader voor mensen die hun kinderen willen laten kennis maken met deze twee klassiekers. Immo Dros blijft mijn favoriete vertaalster voor dit epos en alhoewel veel schoonheid verloren gaat in de (te verantwoorden selecties en vereenvoudigingen) blijft ze toch een meesterlijk verteller.
January 18, 2021
Luisterboek, wat ontzettend levendig en leuk voorgelezen! Heb echt enorm genoten van Ilios, echt 5 sterren! Ik werd helemaal meegenomen naar de Grieken en Trojanen, fantastisch! Odysseus was vermakelijk maar vond ik persoonlijk wat minder levendig omdat een groot stuk van zijn verhaal werd verteld door de andere personages in zijn verhaal. Al met al: een aanrader, zeker als luisterboek!
September 11, 2023
Als luisterboek is hij geweldig voorgelezen. Ook het eerste deel van het verhaal zelf was heel vermakelijk om te luisteren vanuit het oogpunt van Ares.
Deel twee vond ik echter wat verwarrend, waarbij er bij elk hoofdstuk vanuit een ander ik-perspectief werd geschreven en het lastiger te volgen was.
Deel twee vond ik echter wat verwarrend, waarbij er bij elk hoofdstuk vanuit een ander ik-perspectief werd geschreven en het lastiger te volgen was.
December 28, 2021
Het verhaal van Ilios en de Odysee blijft leuk. Het is alleen af en toe verwarrend wie de verteller of ik-persoon is, af en toe erg veel herhaling binnen de zinnen, en veel zinnen die soms niet af lijken. Daarnaast staan er soms een beetje sexistische opmerkingen in. Leuk boek, maar geen aanrader.
July 1, 2024
Mooi hoe Imme Dros dit klassieke verhaal toch weer nét anders weet te vertellen waardoor het mooo blijft.
Verteller is vooral Ares in Troje en bij de Odyssee focust ze vooral op de zoon van Odysseus, minder op de tocht zelf.
Verteller is vooral Ares in Troje en bij de Odyssee focust ze vooral op de zoon van Odysseus, minder op de tocht zelf.
January 6, 2025
De ilias en de odyssee voor kinderen. Voorgelezen aan 9yo en 11yo en die wilde elke avond door! Feest voor een fan van de klassieken als ik. We gaan nu verder met de vloek van polyfemos en percy jackson
January 27, 2018
Een half leven geleden gelezen en het heeft veel indruk gemaakt. Weet er allemaal het fijne niet meer van. Nodig herlezen. En: Homerus zelf lezen.
March 5, 2020
Ilias loopt beter dan Odysee
August 18, 2021
a great way to read the illias and odyssee when you already know the story but want to read it either way.
August 17, 2022
It was about time to read some classics.
I was surprised in how many aspects the movie differs from the book.
Also: reading Tolstoy makes reading “normal” books so much easier🥲
I was surprised in how many aspects the movie differs from the book.
Also: reading Tolstoy makes reading “normal” books so much easier🥲
January 24, 2023
Beetje tegen het kinderachtige aan, maar als luisterboek dan wel weer vermakelijk (het is een soort hoorspel). Goede introductie in de Griekse mythologie.
August 29, 2023
Het is eigenlijk een kinderboek, dat weet ik, maar het is wel het kinderboek dat het beste en één van de oudste verhalen op aarde bevat. Daarom heb ik het nog maar eens gelezen.
July 6, 2024
Heerlijk als luisterboek
Displaying 1 - 30 of 47 reviews