Dit is het verhaal van Muriel Degauque, die in haar witte Mercedes van Brussel naar Bagdad reed om zichzelf op te blazen. De enige Europese vrouw die ooit een zelfmoordaanslag pleegde. Dit is ook het verhaal van het groepje jonge, werkloze moslims rond Muriel, die over de heilige oorlog spreken alsof het voetbal is en die naar Irak vertrekken zoals anderen naar Tenerife. Tot de verschrikkingen van de oorlog hen achterhalen. Het is een verhaal over de banaliteit van terrorisme en de alledaagsheid van radicalisme. En over de grote uitdagingen van deze tijd. Chris De Stoop sprak met betrokkenen, bestudeerde de dossiers en reisde Muriel achterna tot in Bagdad, waar hij het wrak van de bomauto vond en het einde van haar verhaal optekende. Vrede zij met u, zuster is verhalende non-fictie in de Angelsaksische traditie. Spannend en meeslepend geschreven. Ontluisterend en spraakmakend.
Dit boek is een prachtige boek . Ik kan niet geloven het boek in 2010 was geschreven en nog in 2016 is het thema van het boek nog heel relevant. Ik ben heel tevreden met de schrijfstijl van de auteur Chris De Stoop omdat hij is heel neutraal gebleven en de echter waarheid uit haalt over terrorisme . Dit verhaal is een goede voorbeeld dat radicalisme niks te maken heeft met een religie maar meer te maken heeft van de interpretatie van een religie afhankelijke van persoon tot persoon. Net zoals in het echte leven hebben de personages ook geen ideale leven. En nog de meeste choquerend deel van het verhaal is dat het hoofdpersonage ( wie zou ooit denken dat een westerse meisje zich zal afblazen in Irak als martelaar voor jihad). Vrede zij met u, zuster is een boek met boek vol met verschillende thema’s( relgie,islam,drugs,acohol, manipulatie enzovoort).
Opbeurende literatuur kun je dit niet noemen, wel een eyeopener. Ik zat heel dikwijls hoofdschuddend te lezen, totaal niet begrijpend hoe sommige moslims zo diep kunnen opgaan in hun religie en de voorschriften van de Koran dat ze fundamentalistische moordmachines worden, allemaal ter ere van Allah. Wist je trouwens dat aderlating in die kringen nog steeds wordt beschouwd als dé remedie om de duivel uit te drijven? Je leest het hele wordingsproces vanuit het gezichtspunt en de redenering van moslims, en dat is een meerwaarde. Chris De Stoop heeft alle verslagen grondig doorgenomen om te reconstrueren hoe Muriel/Maryam als eerste Westerse vrouw een bomauto tot ontploffing bracht in Irak. Met zichzelf erin. Het enige dat van haar overschoot, een pluk haar, werd ter plekke begraven in islamitische grond, zoals ze het zelf wou. Stijl kon beter. ‘Dit is mijn hof’ is veel mooier verwoord.
Onbegrijpelijk dat mensen zich zo kunnen verliezen in een levensbeschouwing. Chris De Stoop schrijft geen sensatie maar droge feiten neer, hij heeft grondig zijn bronnen bestudeerd.
Chris De Stoop geeft een glashelder en ontluisterend beeld van de fundamentalisten. Een rij labiele, gekwetste en zielige figuren passeert de revue. Zij klampen zich vast aan een extreem strenge interpretatie van de Islam en maken het leven voor zichzelf en hun omgeving quasi onmogelijk. Een knap staaltje research in een beklijvend verhaal gebracht.
Ergens tussen de 3 en 5 sterren , 3 omdat het voor deze lezer soms wat moeilijk was om de personen, plaatsen en tijdstippen in een overzicht te houden , ik was soms wat de weg kwijt in de verhalen . Het boek deed me wat denken hoe het in een mensenleven kan lopen …, welke gebeurtenissen kunnen leiden tot andere gebeurtenissen ,of niet en daar zit dan het mooie van de schrijver in zijn boek (en ) blijven alle mensen , mensen ( van vlees en bloed ) wat dan wel 5 sterren is , 3, 7 voor het soms wat moeilijk te kunnen volgen van de verschillende levens en gebeurtenissen .
Het blijft verbazingwekkend om te constateren hoezeer een mens wil geloven in een magisch realistische wereld enkel en alleen om zijn eigen individualiteit voor eeuwig te bewaren, terwijl de menselijke geest tegen veel bestand is maar niet tegen de verpletterende druk van de oneindigheid.
Goed verhaal over een onbegrijpelijke daad, maar ik vond het met momenten oppervlakkig en miste diepgang. Dan is het andere boek dat ik van hem las, over zijn oom veel aangrijpender.
Inhoudelijk is het een sterk boek, met een onderwerp waarover je zelden een goede analyse krijgt. Chris de Stoop probeert het verhaal te vertellen vanuit 'de andere kant', de kant die wij niet kennen, en hij wil daarbij blootleggen hoe iemand ertoe komt om een zelfmoordaanslag te plegen. Klinkt goed. Maar qua vorm is het boek ondermaats: het is niet bijster goed geschreven, hier had zeker meer in gezeten. Er blijven te veel vragen open, wat niet onlogisch is bij zo'n onderwerp, maar het geeft het gevoel dat toch niet diep genoeg gegraven werd.