Blindness / Seeing

by José Saramago, Giovanni Pontiero (Translation), Margaret Jull Costa (Translation)

In Blindness, a city is overcome by an epidemic of blindness that spares only one woman. She becomes a guide for a group of seven strangers and serves as the eyes and ears for the reader in this profound parable of loss and disorientation. We return to the city years later in Saramago’s Seeing, a satirical commentary on government in general and democracy in particular. Together here for the first time, this beautiful edition will be a welcome addition to the library of any Saramago fan.

Genres: Fiction, Dystopia, Literary Fiction, Literature, Classics, Novels

661 pages, Hardcover

First published January 1, 2004

About the author

José de Sousa Saramago (16 November 1922 – 18 June 2010) was a Portuguese novelist and recipient of the 1998 Nobel Prize in Literature, for his "parables sustained by imagination, compassion and irony [with which he] continually enables us once again to apprehend an elusory reality." His works, some of which have been seen as allegories, commonly present subversive perspectives on historic events, emphasizing the theopoetic. In 2003 Harold Bloom described Saramago as "the most gifted novelist alive in the world today."

https://en.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%...

Reviews

[Julien Decoutere · Rating 5 out of 5]

Stad der blinden doet wat een goed, zo niet magistraal boek moet doen: in je hoofd kruipen en je dagelijks leven doordringen, zowel tijdens het lezen alsook daarbuiten. De tragiek van een pandemische blindheid, het leven die plots overleven wordt en hoe we er vanuit gaan dat zien of gezond zijn vanzelfsprekend is hield me bezig. Deze thema's komen door een zeer sterke typering van de hoofdpersonages met elk hun karakters (oogarts, vrouw met zonnebril, autodief,...) naar voor. Ook de morele dillema's die tijdens dit overlevingsverhaal aan bod komen of de repressieve houding van de overheid 'ter bescherming van de bevolking' zorgt voor erg veel gelaagdheid. Wie niet verdwaalt in het stylistische taaldoolhof van Saramago merkt dat dit boek een soort van ambigu spel is waarin de maatschappij zowel fysiek als moreel blind is, of dat is toch alvast mijn interpretatie.

Voorlopig las ik enkel Stad der blinden in deze prachtige uitgave van Meulenhoff, Stad der zienden is voor wanneer ik mentaal gerecupereerd ben van mijn kennismaking met deze Portugese kommagoochelaar.

[Klaas Klamer · Rating 4 out of 5]

Intigrerende verhalenverteller. Spiegelt de menselijke aard en de bizarre verontmenselijking van de maatschappij in een crisis. Verhaal tegelijkertijd bijna voostelbaar als volslagen irreëel. De schrijver voegt soms meta-gedachten in en heeft een geheel eigen schrijfstijl, waarin dialogen gewoon in één geheel aaneengeregen worden geschreven. Geen optimistisch wereldbeeld, helaas.

[Daan · Rating 2 out of 5]

Een heel ander boek dan De stad der blinden, terwijl het toch het vervolg moet heten. Dat het een vervolg was, merkte ik overigens pas nadat ik over de helft van het boek was en er opeens werd gerefereerd aan gebeurtenissen van vier jaar geleden, toen de stad spontaan blind werd. Maar in tegenstelling tot dat verhaal, gebeurt er in dit boek maar weinig. Het is vooral een beschrijving van een verstoord politiek systeem dat ten onder dreigt te gaan aan de eigen bureaucratie. De enige gelijkenis met De stad der blinden is dat de situatie wederom in zijn extreme wordt doorgetrokken, en waar er eerst een duidelijk dystopie werd beschreven, klinkt de stad vier jaar later eerder als een utopie. De regering wordt geconfronteerd met eigenwijze kiezers die tachtig procent blanco stemmen. Er worden verschillende maatregelen genomen om de stad in te laten zien dat ze onverantwoordelijk bezig zijn, maar de inwoners blijken zich telkens juist heel verantwoordelijk te gedragen. In de tussentijd discussieert het kabinet er met veel te veel woorden op los, en Saramago beschrijft dit even uitvoerig. Maar voor al dat gepraat krijgt de lezer maar een mager plot terug, en je houdt het gevoel dat het meer leest als een opgeklopte novella. Met het verhaal lijkt Saramago te willen waarschuwen voor de hiërarchie van bureaucratische systemen, waardoor kan worden vergeten dat beleid altijd over mensen gaat.

[Selin Hande · Rating 4 out of 5]

Körlük:
İnsanın yalnızca görme yetisini yitirmesi ve hemen ardından yalnızca dürtüleriyle hareket etmeye başlamasının, kırılganlığının asla farkında olmadığımız, tüm toplumsal düzeni nasıl alaşağı edebildiğini güzel bir kurguyla anlatan bir kitap. Ara ara yazarın monologları biraz olayın akışından çıkılmasına sebep oluyor ancak açık ve başarılı betimlemeleriyle bu çok da uzun sürmüyor. Tam da pandemi sürecinden geçip her geçen gün insanların farklı bencilliklerini gördükçe bir kez daha okuduğuma memnunum.

-Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük.
+Gören körler mi?
-Gördüğü halde görmeyen körler.

[Natascia · Rating 5 out of 5]

a brilliant reading, once you’ve gone through one of his books you get used to his peculiar style of a continuous flow and unparagraphed dialogues. He has such a staggering imagination and a Buddha-like wisdom. Here he links the plague of white blindness to the plague of blank ballots, showing the hysteria of government and its wrong doings. He comes up with an idea and then takes you to its full developments, playing with the possibility of the impossible to the extent to which the impossible feels very plausible and realistic. Highly recommended!

[Wilbert · Rating 3 out of 5]

Stad der blinden was prima, stad der zienden een tegenvaller

[Sümeyla Aygün · Rating 5 out of 5]

Gerilerek okuduğum gercekten muhteşem iki kitap.

[Realini Ionescu · Rating 4 out of 5]

Blindness by Jose Saramago

A different version of this note and thoughts on other books are available at:

- https://www.youtube.com/playlist?list... and http://realini.blogspot.ro/

The Norwegian Book Club has asked prominent writers from about fifty seven countries to say which are the best books ever written.
Blindness by Jose Saramago is among them.

- What is the message?
- The main theme?
- I am not sure that I know.

It seemed to refer to the fact that we all suffer from blindness, to a certain degree.

- We are partially blind to the flowers of spring as we are always in a hurry.
- And we are more or less blind, once in a while to the spiritual, social fortune that we possess.

To the wonderful family, friends, social circle that we so often take for granted and for whom we lose sight temporarily.

Why is the wife of the doctor able to see when all around are blind?
Is this because she was kind, brave and generous?
Does the author try to say that the virtuous are bett gifted and they really See the world?

There are questions about the end and why things happen at the end.
Without a spoiler alert I will not ask questions about the surprising events that take place in the final countdown.

From the first page of the book, a man driving his car becomes blind.
Throughout the narrative, he will be called The First Blind Man.

There are no names for the characters.
The First Blind Man is taken home by a Good Samaritan, or so we think.

When his wife comes home, they want to go to the doctor, but their car has been stolen by the generous thief.
He is not able to enjoy for long, for he becomes blind soon after his crime is committed.

The doctor that they see becomes blind and so do his patients and gradually...everyone else.
Only The Doctor's Wife remains able to see and help all around.

The first contingent of blind people is sent to an abandoned asylum for mental patients.
They are guarded by soldiers and have to obey strict rules.

When they don't, they get shot.
There is no compassion for the patients, only the terrifying fear that their affliction would spread.

The blindness is considered to be catching and it could and eventually does become epidemic.
The tragedy of the blind people is overwhelming.

It is hard to imagine the level of debasement.
The dirtiness is appalling.

Since they don't see and many stop caring, there are excrements all over the place.
Furthermore, they have no means to wash and food is becoming scarce.

To make an already disastrous situation even worse, some of the evil blind decide to use violence and terror to abuse the other victims of the malady.
They decree that since they have a gun and superior power they will dictate who eats.

First it is all the possessions and values that the rest have and must give.
Then they exploit and force the women to have sex with them.

I will stop here, with the events and horrible acts that took place in the first part.
And add in conclusion a quote, something one character says:

- " I think we are blind, blind people who can see but do not see"


And this is alas something that can apply to so many of us, once in a while.

[Charlieleest]

👁️ Saramago heeft een unieke, betoverende verteltoon en -stijl. Het is wel even wennen, want de zinnen en alinea’s zijn lang, en hij geeft dialogen op een geheel eigen wijze weer. Personages worden niet bij naam genoemd, maar zijn toch telkens goed herkenbaar.

👁️ In ‘De stad der blinden’ doet de verteller verslag van een epidemie van plotselinge blindheid die sterk besmettelijk lijkt. De mensen die de lezer in dit verhaal volgt, worden geïsoleerd in een leegstaand ziekenhuis. Algauw spelen er zich de gruwelijkste taferelen af, waardoor je gedwongen wordt na te denken over goed en kwaad.

👁️ Beklemmend. Onheilspellend. Beangstigend. Voor mij dé woorden om dit boek mee te omschrijven. Al passen ook de volgende. Origineel. Verbijsterend. Meeslepend. Ik heb dit boek vol bewondering gelezen. De radeloosheid van de personages raakte me en ik werd aan het denken gezet over waartoe een gebrek aan menselijkheid kan leiden. Sla na het lezen het nawoord trouwens niet over, het vormt écht een toegevoegde waarde.

👁️ In het vervolg, ‘De stad der zienden’, stemt 70% van de inwoners van een stad blanco. Een nieuwe stemronde resulteert in nóg meer blanco stemmen. Het volk gelooft niet meer in de eigen democratie en de regering wil de activisten tot de orde roepen: gewelddadige acties lijken onafwendbaar.

👁️ In tegenstelling tot de ‘De stad der blinden’ kon dit vervolgdeel me jammer genoeg niet intrigeren of echt raken. Ik moest me doorheen de lange beschrijvingen van het stemmen en de plannen van de regering worstelen. Een gevoel dat tot aan de laatste pagina bleef hangen.

👁️ Om het samen te vatten: ‘De stad der blinden’ vond ik fenomenaal en zou ik 4.5-5 sterren geven, ‘De stad der blinden’ eerder 2. Ik ben wel nog steeds erg benieuwd naar het andere werk van Saramago.

[Bruno · Rating 4 out of 5]

De stad der blinden.
Het verhaal speelt zich af in Portugal, waar plotseling een ziekte uitbreekt die men blind maakt. Het boek blijft continu spannend waardoor het snel wegleest.

De schrijver heeft een aparte stijl van schrijven, zo gebruikt hij geen namen maar beschrijft hij de personen bijv. De oogarts, het meisje met de zonnebril etc. Verder gebruikt hij veel komma's in een zin, waardoor dit zo nu en dan resulteert in een zin van een halve pagina.

Geweldig boek 5/5

De stad der zienden.
Het vervolg op de stad der blinden begint teleurstellend. Hoewel het concept interessant is "wat als een meerderheid blanco stemt", blijft het verhaal lang saai. De schrijver is bekend met de politieke procedures en lijkt met genomen acties Lissabon terug te brengen naar de tijden van de dictatuur. Echter gebeurt er bar weinig in het eerste gedeelte en zijn het voornamelijk dialogen tussen politici die veel woorden gebruiken waar weinig tot geen acties uitvloeien. Zodra de commissaris, inspecteur en agent in aanraking komen met de hoofdpersonages van het eerste boek begon het voor mij eindelijk leuk te worden.

Teleurstellend 3/5

[Nazan · Rating 3 out of 5]

İlk 200 sayfa maalesef çok da akıcı değildi, diyalogların gereksiz uzun olduğunu düşünüyorum. Adını bile bilmediğim kadının ölmesi beni üzdü sonu inanılmaz şok ediciydi. Son 100 sayfasını bir günde falan okudum. Kafamda çok fazla soru işareti bıraktı. İçişleri bakanının amacını, karakterinin mi saf kötülük getirdiğini, boş oyların çıkış noktasını, kravatlı adamın karakterini, komiserin neden hiç çevresi olmadığını ve böyle binlercesini içimde cevaplayabilirim umarım.

[çeviriyedair · Rating 4 out of 5]

Gerçekten çok etkileyici bir kurgu. Elimden bırakamadan okudum. Sevmediğim kısımsa doktorun karısının melekleştirilmesiydi. O kadar affedici, yardımsever, merhametli ki insani vasıflarından sıyrılmıştı. Sadece kocasını yalnız bırakmamak için bilinmezin peşinden sürüklenmesi ve eşinin onu bu durumda bile aldatmasını anlayışla karşılaması rahatsız ediciydi.

[Marjolein Maertens · Rating 5 out of 5]

Most definitely a good read! Beklijvend boek, in tijden van epidemieën durft het al eens in je slaap naar boven komen.

[Klare Nichols · Rating 5 out of 5]

only read blindness

[A R Hunley · Rating 5 out of 5]

A hopeful and horrifying duology.

[Emma Harvath · Rating 3 out of 5]

Had to audiobook this for book club shits cray

[Dore Blaauwbroek · Rating 4 out of 5]

Bijzondere boeken, aangrijpende verhalen. Beide erg de moeite waard om te lezen. Kost wel veel concentratie. Lange zinnen, weinig interpunctie gebruikt. Scannend lezen is onmogelijk bij dit boek.

[sıla · Rating 5 out of 5]

…Şeytan öyle iyi işitir ki, yüksek sesle konuşmak hiç gerekmez. O halde tanrı bizi affetsin. Zahmet etme, o doğuştan sağır…

[Lieke Kas · Rating 1 out of 5]

Kwam er niet doorheen

[Jane Watson · Rating 4 out of 5]

8/10 - 4

[Herman · Rating 4 out of 5]

In dit vervolg op De stad der blinden brengt bijna de hele bevolking van Lissabon - alsof het afgesproken werk is, wat niet zo is - een blanco stem uit bij de verkiezingen. De regering zit met de handen in het haar, heeft geen idee wat er aan de hand is en vreest voor een zich uitbreidende olievlek.
Saramago gaat in de eerste helft van het boek lekker op de satirische toer en schildert een heerlijk portret van de politieke slangenkuil waar men elkaar niet vertrouwt en graag vliegen afvangt of gewoon belazert.
Net op het moment dat je dit wel een beetje hebt gezien komt Saramago met een leuke draai aan zijn verhaal en worden drie agenten van politie naar de stad - waar inmiddels de staat van beleg heerst - gestuurd om een zondebok te vinden voor het massaal blanco stemmen.
Het boek eindigt nogal in mineur en zegt waarschijnlijk wel iets over hoe de schrijver over autoriteiten en politici denkt.
De stad der zienden is geen makkelijk boek, maar wel zeer creatief en vol met rake observaties. Waarvan ik waarschijnlijk maar een fractie heb begrepen...
Het enige wat maar niet wil wennen is de stijl van Saramago. Lange zinnen met soms alleen een punt of komma. Dialogen lopen gewoon achter elkaar door, zodat soms niet meteen goed duidelijk is wie wat nu zegt. Beetje irritant wel.

[Ufuk Beyazova · Rating 5 out of 5]

Görmek / Jose Saramago

Yazarın muhteşem kitabı ''körlük'' ten sonra yazdığı ''görmek''de onun kadar güzel. Bir ülkenin başkentinde belediye seçimleri yapılır. Oyların %83'ü beyaz oy çıkar. Halk hiçbir adaya oy vermemiştir. İktidar partisi buna inanamaz. Seçimleri tekrarlatır. Ama sonuç değişmez. Bunun üzerine kendilerine boş oy veren halkı cezalandırmak için, sıkıyönetim ilan etmek, başkenti başka bir yere taşımak da dahil bir çok çareye başvururlar. Başvurdukları komploları ve çaresizliklerini okurken zaman zaman gülmekten insan kendini alamıyor. İktidar hırsının gözü karalığı karşısında bazen de gözleriniz yaşarıyor.

''-Telaş etmeyin. Rahat uyuyun.
-Rahat etmek için uyumak zorunda olmasak ne iyi olurdu sayın başkan''.
''Yarın görüşürüz. Yaşamımızın bütün günlerini bir yerden ayrılmakla, birbirimize yarın görüşürüz sözlerini söylemekle ya da dinlemekle geçiriyoruz. Ve bir gün gelecek bunu kaçınılmaz olarak son kez yapacağız. Yarın görüşürüz dediğimiz kişi yarına çıkmayacak, ya da yarın görüşürüz demiş olan biz yarına çıkmayacağız''
''İktidarı korumanın değişmez bir kuralına göre, kelleleri, o kelleler düşünmeye başlamadan uçurmak gerekir, yoksa çok geç kalınmış olabilir.''

[Bengisu Çaygür · Rating 5 out of 5]

Kimi kitaplar vardır, 'bir sabah, kakalak olarak uyanırsın...' ve kitabın tek vurucu yerini tüketmişsindir bile. Devamı mı? işte orası tam bir hayal kırıklığı... Ama kimi kitaplar da aynı vuruculukta başlar, 'bir adam kırmızı ışığın yeşile dönmesini beklerken süt denizine dalar...' bir an kendini, geçmişte deneyimlediğin, seni asla bir yere götürmeyen, düşünmeye sevk etmeyen, tatmin etmeyen, kafanı açmayan o kültleşmiş örnekteki gibi mi olacak? diye düşünürken bulursun, akabinde insanların tek tip olmadıklarına sevinirsin. Okuduğun en iyi kitaplardan olabilir kendisi...

Körlük; karaborsaya düştüğü zaman diliminde e-kitap olarak okumuştum, Kabil'den sonra kendimi buna mecbur hissetmiştim, iyi ki de o etkiyle Saramago okumaya devam etmişim. Geçen alışverişimde özel baskısını edindim. Madem sahicisi elimdeydi, neden yeniden okumayaydım?(: Kitaplığımda okunmayı bekleyen birkaç yüz kitabım mı vardı sanki?(: Acıktıkça, yine/yeni/yeniden demeyeceksek o kitapları neden beğenmiştik ki?..
Nice doyuran/tatmin eden kitaplara🍷

[Ruben · Rating 4 out of 5]

De stad der blinden heeft me heel erg meegesleurd, want hoewel soms weerzinwekkend, bleef de drang om de volgende pagina te lezen groot, mede dankzij de stijl zonder afgebakende paragrafen en dialogen, eerder een komma structuur, die ook in De stad der zienden werd gehanteerd, wat me dan weer meer deed doorlezen omwille van de ideeën, erg relevant voor de huidige tijd ook, dus zeker aan te raden, en ongetwijfeld nog een Saramago voor mij in de toekomst, eerder de iets verdere, na het laten bezinken van deze twee kleppers, en wanneer voldoende andere boeken hebben gezorgd voor een reset van mijn stilistische verwachtingspatroon, dat dan weer mag verbroken worden, hopelijk in een even mooie gebonden uitgave als deze, met het kleine plezier eigen aan een leeslint.

[Gloria · Rating 3 out of 5]

I read Blindness a few years ago and thought I would now tackle this sequel. The narrative is difficult to get used to with the dialogue run together and long, long paragraphs. I did not get engaged with this book until about half-way through when the author introduced a bit of action. This is another comment on society and government and the lack of respect for the electorate that the government seems to have, and the suspiciousness with which government views the electorate. The ending was foreseen but still a disappointment as I always have hope.

[Vera VB · Rating 2 out of 5]

This is a very strange book, even more strange than Blindness. It has the same gramatical structure, so long sentences, hardly any points and a lot of Capitals after commas. Further the persons have no names and it's not clear where the setting is. It's about a city where 87 percent has voted blanco. That is not against the rules, but the government is extremely upset by it. They isolate the city and try to find some anarchists to blame. They also try to set the people up against eachother but that also fails. It's really one of the most ridicule and strange book I have ever read.

[Kiraz Zorkun · Rating 5 out of 5]

Birinci kitapta gerçekten insanoğlunun ne kadar gelişirse gelişsin, içinde hep o hayvani duyguları barındırdığını bütün çıplaklığıyla ortaya çıkarıyor.Görmek'te, siyasetin ne kadar tehlikeli ve acımasız olduğunu anlayacaksınız. Kitapta anlatım monoton olsa da sonuna doğru içinizde bir burukluk bırakacak ve kitabın sonunda ağlamak isteyip ağlayamayacaksınız.

[Jeroen · Rating 5 out of 5]

Beide boeken top. Stad der blinden gaat over het goed/kwaad in mensen zelf. Stad der zienden ook, maar dan wel als ze werken voor de Staat (in de regering zitten). Laatste boek is dus wat politieker, maar een enorme must read.

[Eline Strik · Rating 4 out of 5]

Niet zo toegankelijk als 'Stad der Zienden', maar opnieuw linguïstisch en metaforisch pareltje. Must-read in deze tijden van democratische verwarring.

[Betty · Rating 3 out of 5]

Blindness was a very interesting read. Seeing, not so much.