What do you think?
Rate this book
Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας
«Ένα βιβλίο µυθικό».
Mercedes Arancibia, Periodistas en Espanol, Ισπανία
«Ένας Φειδίας του ύφους!»
Christophe Ono-dit-Biot, Le Point, Γαλλία
«Μία αποκάλυψη!»
Norbert Mayer, Die Presse, Γερµανία
«Οι διάσηµοι αφορισµοί του Δήµου... έχουν αποκτήσει κύρος θεσµού».
Manuel Gogos, Neue Zurcher Zeitung, Ελβετία
«Η μεγαλύτερη δυστυχία του Δήμου είναι ότι αυτόν, τον ένθερμο πατριώτη, δεν τον άκουσε κανείς».
Berthold Seewald, Die Welt
«... ένας προικισμένος άνθρωπος, έξυπνος, παρατηρητικός, σπινθηροβόλος». Αλέξανδρος Κοτζιάς, H Καθημερινή
«... έχει γίνει κλασικό. Πικρό κείμενο αυτογνωσίας, έθεσε με τον δικό του σαρκαστικό τρόπο το θέμα της νεοελληνικής ταυτότητας. [...] Ένα πραγματικά πατριωτικό βιβλίο».
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη
«Ο εξυπνότερος συγγραφέας μας μετά τον Ροΐδη;»
Γ.Π. Σαββίδης, Τα Νέα
Mercedes Arancibia, Periodistas en Espanol, Ισπανία
«Ένας Φειδίας του ύφους!»
Christophe Ono-dit-Biot, Le Point, Γαλλία
«Μία αποκάλυψη!»
Norbert Mayer, Die Presse, Γερµανία
«Οι διάσηµοι αφορισµοί του Δήµου... έχουν αποκτήσει κύρος θεσµού».
Manuel Gogos, Neue Zurcher Zeitung, Ελβετία
«Η μεγαλύτερη δυστυχία του Δήμου είναι ότι αυτόν, τον ένθερμο πατριώτη, δεν τον άκουσε κανείς».
Berthold Seewald, Die Welt
«... ένας προικισμένος άνθρωπος, έξυπνος, παρατηρητικός, σπινθηροβόλος». Αλέξανδρος Κοτζιάς, H Καθημερινή
«... έχει γίνει κλασικό. Πικρό κείμενο αυτογνωσίας, έθεσε με τον δικό του σαρκαστικό τρόπο το θέμα της νεοελληνικής ταυτότητας. [...] Ένα πραγματικά πατριωτικό βιβλίο».
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη
«Ο εξυπνότερος συγγραφέας μας μετά τον Ροΐδη;»
Γ.Π. Σαββίδης, Τα Νέα
80 pages, Paperback
First published May 1, 1975
17 people are currently reading
339 people want to read
About the author
Νίκος Δήμου
49 books58 followersΟ Νίκος Δήμου είναι Έλληνας συγγραφέας και κειμενογράφος. Αρθρογραφούσε τακτικά σε περιοδικά και εφημερίδες. Παλαιότερα δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και της τηλεόρασης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954-1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ ήδη είχε αρχίσει να ασχολείται με το γράψιμο - το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και, το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (π.χ. το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983 ο Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί, Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.
Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία - μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).
Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε για την πνευματική προσφορά του με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Δράση κι μετέπειτα υποστήριξε Το Ποτάμι. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ''Ναι''.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954-1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ ήδη είχε αρχίσει να ασχολείται με το γράψιμο - το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και, το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (π.χ. το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983 ο Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί, Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.
Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία - μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).
Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε για την πνευματική προσφορά του με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Δράση κι μετέπειτα υποστήριξε Το Ποτάμι. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ''Ναι''.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 71 reviews
October 4, 2016
από χοντροκομμένα κλισέ καλά πάμε. Αν αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει η ελληνική αστική τάξη στον τομέα της κουλτούρας, τότε πρέπει η Ελλάδα να βρει και καινούργια αστική τάξη
August 6, 2020
Οι κρότοι, δεν συνιστούν μουσική. Η χλεύη, δεν είναι σάτιρα. Η συμπλεγματική συμπεριφορά, δεν είναι φιλοσοφημένη στάση ζωής. Όταν ο συγγραφέας βγάζει μόνο μοχθηρία, κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν το πόνημά του ως "σατιρικό", "έγκριτο", "επιστημονικό" και "φιλοσοφικό", τον ίδιο, δε, ως "πνευματικό άνθρωπο και διανοητή. Εμένα, δε με έπεισε.
November 3, 2018
Γραμμένο το 1975. Αυτό ως μια κάποια απάντηση σε επικρίσεις περί κλισέ, προβλέψιμων αμπελοφιλοσοφιών κ.ο.κ.
March 28, 2017
Δυστυχία είναι να είσαι ο Νίκος Δήμου και να βλέπεις ότι αυτά που έγραφες 40 χρόνια πριν εξακολουθούν να υφίστανται.
Read
January 7, 2019Παρά τα κατα καιρούς διθυραμβικά σχόλια,το βιβλίο είναι μεγαλη απογοητευση.Ογδόντα τέσσερεις σελίδες γεμάτες χοντροκομμένα στερεότυπα,αμπελοφιλοσοφίες και γενικεύσεις.Το εντυπωσιακο είναι πως ενω ο συγγραφέας "πνέει τα μένεα" για την υπερβολή των νεοελλήνων και το σύνδρομο κατωτερότητας που τους διακατέχει,είναι ο ίδιος που με τα γραφικά γνωμικά του αγγίζει το αλλο άκρο της υπερβολής και θρέφει αυτα τα συμπλέγματα.Για τον Δήμου το γνώθι σαυτόν του Έλληνα ισοδυναμεί με αποδοχή του οτι είναι ένας άξεστος,(δικαιολογημένα) μειονεκτικός βαλκάνιος.Αυτομαστίγωμα και άγιος ο Θεος........
June 28, 2023
Γράφτηκε πριν 40 περίπου χρόνια. Κι όμως, όταν το ξαναδιαβάζω σήμερα είναι σαν να γράφτηκε φέτος. Ο Νίκος Δήμου με τον δικό του τρόπο, λιτό και περιεκτικό, σκιαγραφεί τον χαρακτήρα της Ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνα.
December 30, 2015
"Μάρτυς μου ο Θεός,δεν αγάπησα τίποτα περισσότερο σ´αυτή τη ζωή απο αυτόν τον τόπο".
October 18, 2015
With its heavy burden of the past and an unclear future, this book might as well have been written about my own country, and I'm sure is relevant to others. There are some very bright insights in it, accompanied by a sense of sadness about what could have been versus what is, a feeling that we here in Israel carry with us all the time as well. Very short and very poignant.
March 28, 2023
A collection of aphorisms written by a Greek for Greeks to challenge them to “do better,” as we in the US might today phrase it. This book was published in 1975 and republished in 2012, apparently with little loss to its relevancy.
I’ve been reading a lot of books by Greeks lately and many themes and traits brought up in this book are mirrored in those books. Being an outsider I’ll never truly understand the nuances though, and it’s impolite to even try.
I’d love to see a book in a similar vein about my country’s flaws and blind spots. Maybe On the Exceptional Arrogance of Being American. Or something like that.
Anyhow, this is 15 out of 15 Greek written and/or themed books I’ve read in the last couple of months in anticipation of my big trip in May. I’ve learned a lot and can’t wait to go there.
I’ve been reading a lot of books by Greeks lately and many themes and traits brought up in this book are mirrored in those books. Being an outsider I’ll never truly understand the nuances though, and it’s impolite to even try.
I’d love to see a book in a similar vein about my country’s flaws and blind spots. Maybe On the Exceptional Arrogance of Being American. Or something like that.
Anyhow, this is 15 out of 15 Greek written and/or themed books I’ve read in the last couple of months in anticipation of my big trip in May. I’ve learned a lot and can’t wait to go there.
September 7, 2025
Σίγουρα δε βασίζεται σε κάποια σύμπτωση το ότι αυτό το "αυτοκρατορικά" αυτοκριτικό βιβλίο, υπερηφάνως βρίσκεται στη λίστα των βιβλίων που πιο πολύ αγοράστηκαν και διαβάστηκαν τα τελευταία 42 χρόνια. Η επιφανειακή ανάγνωση, ίσως οδηγήσει κάποιον να απορήσει ως προς τις προθέσεις του Νίκου Δήμου. Αν όμως κάποιος διαθέτει βλέμμα διεισδυτικό και καρδιά ανοιχτή, γρήγορα διαπιστώνει την αγωνία και τον πόνο που διαπερνούν αυτόν τον άνθρωπο για τον τόπο του.
May 1, 2020
"Αξίωμα: Ένας Έλληνας κάνει ότι μπορεί για να μεγαλώσει το άνοιγμα ανάμεσα σε επιθυμία και πραγματικότητα.
Ο Έλληνας ζει κυκλοθυμικά σε μόνιμη έξαρση ή ύφεση. Μία συνέπεια: απόλυτη αδυναμία αυτοκριτικής και αυτογνωσίας.
Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθές». Εμείς χρόνια τώρα, προσπαθούμε να πεισθούμε για το ανάποδο.
Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξανδρο είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε τουλάχιστον τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζ
Ο Έλληνας ζει κυκλοθυμικά σε μόνιμη έξαρση ή ύφεση. Μία συνέπεια: απόλυτη αδυναμία αυτοκριτικής και αυτογνωσίας.
Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθές». Εμείς χρόνια τώρα, προσπαθούμε να πεισθούμε για το ανάποδο.
Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξανδρο είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε τουλάχιστον τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζ
October 14, 2012
Bιβλίο που πρέπει να διαβάζει κάθε Έλληνας ξανά και ξανά. Μικρό, περιεκτικό, χωρίς περιττά στοιχεία. Must-read.
September 25, 2020
Για όσους αγάπησαν ποτέ αυτόν τον τόπο.
May 7, 2018
Свободен е не този, който "прави каквото иска", а този, който знае какво иска. Докато не знаем кои сме, докато не знаем какво искаме, докато нямаме изяснена мисъл и чувство за отговорност, ще преминаваме от една зависимост в друга..
December 22, 2019
Ένα κλασσικό βιβλίο με ενδιαφέροντα αποφθέγματα που δυστυχώς παρά-ήταν γεμάτο με αγάπη για το έθνος και δεν ήταν αρκετά πρωτοποριακό, ακόμα και για την εποχή του, για τα γούστα μου.
January 5, 2025
“Greeks will always seek their homeland in other homelands - and other homelands in their own.”
February 5, 2019
Gli autori che citano i loro preferiti e le loro fonti d’ispirazione sono uno dei modi che preferisco per scoprire nuovi libri: le mani frugano ansiosamente alla ricerca di carta e penna per appuntarmi il titolo che ha colpito colui di cui mi sto godendo l’opera e così, durante la lettura di un saggio o un memoir, producono sempre una lista di almeno dieci titoli; molto spesso finisco in luoghi libreschi che non avrei nemmeno preso in considerazione senza questa piccola spinta.
La scorsa estate ad esempio ho acquistato compulsivamente La lingua geniale: 9 ragioni per amare il greco, saggio sul greco antico, lingua mi ha stregata così tanto nel mio passato di classicista e che mi manca così tanto nel mio presente di giurista.
Una delle parti del libro che mi ha convinta di più è stato il capitolo finale, in cui si parla di come il greco classico si sia riversato così simile a sé stesso nel greco moderno, e tra le altre fonti veniva citato anche questo minuscolo libricino.
Vuoi la citazione così fatalista, vuoi il titolo così catchy, vuoi l’argomento così attuale, appena ho potuto ci ho messo le mani sopra.
Eccoci qui quindi, dalla grammatica del greco antico ai dolori dei greci moderni: il libro è formato periodi da poche righe, accuratamente numerati (menzione speciale al n.84: “For we mustn’t forget: behind every creation is a wound of some sort. Inside every pearl is an irritating grain of sand.”), a tutti gli effetti degli aforismi che possono essere letti anche singolarmente. Nonostante ciò, il testo è molto scorrevole e copre una vastissima gamma di argomenti, dall’economia al sesso, tutti sviluppati nel giro di due, massimo tre pagine.
Mi ha molto colpito il fatto che molti temi -per non dire quasi tutti- che sono stati trattati dell’autore possono essere declinati all’italiana, basta cambiare qualche nome: tutto il mondo è paese o il fatto essere entrambi popoli che hanno un passato così ingombrante e fondamentale per la cultura europea ci rende davvero simili?
Lettura che si fa in meno di un’ora, sospesa tra una risata a denti stretti e una punta di tristezza per “quello che potrebbe essere se...”
La scorsa estate ad esempio ho acquistato compulsivamente La lingua geniale: 9 ragioni per amare il greco, saggio sul greco antico, lingua mi ha stregata così tanto nel mio passato di classicista e che mi manca così tanto nel mio presente di giurista.
Una delle parti del libro che mi ha convinta di più è stato il capitolo finale, in cui si parla di come il greco classico si sia riversato così simile a sé stesso nel greco moderno, e tra le altre fonti veniva citato anche questo minuscolo libricino.
Vuoi la citazione così fatalista, vuoi il titolo così catchy, vuoi l’argomento così attuale, appena ho potuto ci ho messo le mani sopra.
Eccoci qui quindi, dalla grammatica del greco antico ai dolori dei greci moderni: il libro è formato periodi da poche righe, accuratamente numerati (menzione speciale al n.84: “For we mustn’t forget: behind every creation is a wound of some sort. Inside every pearl is an irritating grain of sand.”), a tutti gli effetti degli aforismi che possono essere letti anche singolarmente. Nonostante ciò, il testo è molto scorrevole e copre una vastissima gamma di argomenti, dall’economia al sesso, tutti sviluppati nel giro di due, massimo tre pagine.
Mi ha molto colpito il fatto che molti temi -per non dire quasi tutti- che sono stati trattati dell’autore possono essere declinati all’italiana, basta cambiare qualche nome: tutto il mondo è paese o il fatto essere entrambi popoli che hanno un passato così ingombrante e fondamentale per la cultura europea ci rende davvero simili?
Lettura che si fa in meno di un’ora, sospesa tra una risata a denti stretti e una punta di tristezza per “quello che potrebbe essere se...”
April 12, 2023
Ο συγγραφέας θίγει "τα κακώς κείμενα" των Ελλήνων σε ένα περιεκτικό και δυστυχώς διαχρονικό βιβλίο! Πολλούς ίσως τους ενοχλούν τα γραφόμενά του και τον θεωρούν υπερβολικό, μας χρειάζεται αυτογνωσία, αυτοκριτική και αλλαγή πλεύσης!
January 6, 2013
DIMOU, Nikos: „Über das Unglück, ein Grieche zu sein“, München 2012
Der Aufbau des Buches mit einzelnen Paragrafen erinnert an Wittgenstein.
Der Autor schildert sein Land und seine Einwohner so negativ, wie ich es noch nie gesehen habe. Er begründet das Unglück als die Kluft zwischen Wunsch und Wirklichkeit und dass die Griechen ihre Wünsche zu hoch stecken würden. „Man könnte den Menschen als das Lebewesen definieren, das immer mehr haben will, als es bekommt.“ (Seite 15) Die Griechen hätten hier höhere Ziele als andere Völker.
Der Grieche übertreibt. „Er lebt zweifach über seine Verhältnisse. Er verspricht das Dreifache von dem, was er halten kann. Er weiß viermal so viel wie das, was er tatsächlich gelernt hat. Er zeigt seine Gefühle fünfmal stärker, als er sie wirklich empfindet.“ (Seite 18).
Geografisch zählt sich der Grieche nicht zu Europa. „Wann immer ein Grieche von Europa spricht, schließt er automatisch Griechenland aus.“ (Seite 26). Diesen Satz kann ich bestätigen. Wann immer mein Kollege aus Athen nach Wien kam sagte er „nach Europa fahren“. Der Autor meint, dass Griechenland den slawophilen Völkern näher steht und auch unter dem orientalischen Einfluss steht.
Ich bin froh, dass der Autor am Ende doch noch positive Worte zu seinem Land hat: „Die Wahrheit ist: Dieses Land ist schön …“ (Seite 55). Weiter zitiere ich nicht, denn im Nebensatz wird es schon wieder negativ.
Und trotz allem Negativem sagt er dann am Ende: „Nichts habe ich mehr geliebt als dieses Land.“ (Seite 66)
(Hinterbrühl, 06.01.2013)
Der Aufbau des Buches mit einzelnen Paragrafen erinnert an Wittgenstein.
Der Autor schildert sein Land und seine Einwohner so negativ, wie ich es noch nie gesehen habe. Er begründet das Unglück als die Kluft zwischen Wunsch und Wirklichkeit und dass die Griechen ihre Wünsche zu hoch stecken würden. „Man könnte den Menschen als das Lebewesen definieren, das immer mehr haben will, als es bekommt.“ (Seite 15) Die Griechen hätten hier höhere Ziele als andere Völker.
Der Grieche übertreibt. „Er lebt zweifach über seine Verhältnisse. Er verspricht das Dreifache von dem, was er halten kann. Er weiß viermal so viel wie das, was er tatsächlich gelernt hat. Er zeigt seine Gefühle fünfmal stärker, als er sie wirklich empfindet.“ (Seite 18).
Geografisch zählt sich der Grieche nicht zu Europa. „Wann immer ein Grieche von Europa spricht, schließt er automatisch Griechenland aus.“ (Seite 26). Diesen Satz kann ich bestätigen. Wann immer mein Kollege aus Athen nach Wien kam sagte er „nach Europa fahren“. Der Autor meint, dass Griechenland den slawophilen Völkern näher steht und auch unter dem orientalischen Einfluss steht.
Ich bin froh, dass der Autor am Ende doch noch positive Worte zu seinem Land hat: „Die Wahrheit ist: Dieses Land ist schön …“ (Seite 55). Weiter zitiere ich nicht, denn im Nebensatz wird es schon wieder negativ.
Und trotz allem Negativem sagt er dann am Ende: „Nichts habe ich mehr geliebt als dieses Land.“ (Seite 66)
(Hinterbrühl, 06.01.2013)
January 11, 2019
Καταθλιπτικό αλλά αληθινότατο. Θα έλεγα ότι αν κανείς θέλει να καταλάβει το Νεοέλληνα, θα πρέπει να διαβάσει το βιβλίο αυτό του Δήμου, καθώς και το Xenophobe's Guide to the Greeks της Αφροδίτης Φιαδά και το The Demons of Athens του Βρασίδα Καραλή.
November 2, 2022
Καυστικό και θλιβερά επίκαιρο παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τη συγγραφή του
31: Ο έλληνας προσπαθεί, σε κάθε τομέα, να είναι εκτός πραγματικότητας. Και μετά είναι δυστυχής , διότι είναι εκτός πραγματικότητας. (Και μετά είναι ευτυχής... διότι είναι δυστυχής).
31: Ο έλληνας προσπαθεί, σε κάθε τομέα, να είναι εκτός πραγματικότητας. Και μετά είναι δυστυχής , διότι είναι εκτός πραγματικότητας. (Και μετά είναι ευτυχής... διότι είναι δυστυχής).
April 16, 2025
Ταυτόχρονα ανακουφιστικό και αποκαρδιωτικό. Ένα, γιατί κάποιος έγραψε σε πολύ κατανοητές λέξεις όλα όσα σε βασανίζουν για την Ελλάδα. Δύο, γιατί γράφτηκε το 1975 και μέσα σε πενήντα χρόνια δεν έχουν αλλάξει πολλά.
April 3, 2025
Книга, която прочитам отново 7 години по-късно. Една малко книжле, което всъщност в себе си крие жестоки истини за психологията на южната ни съседка.
August 10, 2022
Una obra sorpresiva e inteligente. Un ensayo fragmentado para una identidad fragmentada. Hace mucho que no me reía tanto con un libro.
April 16, 2025
Finally understand why I’m always 25% unhappy x
July 12, 2018
On the Unhappiness of Being Greek by Nikos Dimou is philosophy by the number. Every thought is numbered but the good thing is Dimou has categories like Myths & Fears, Sex, Religion, Emigration and much more. Some of the points are exceedingly sad and some outrageously funny. What makes this an acceptable set of thoughts is the people quoted. Prepare to consume slowly or do what the modern day Greeks do —binge and then eat Tums.
Read
December 2, 2015'το άμετρο "θέλω" και το ανίσχυρο "μπορώ" '
και η διαφορά του να διαβάζεις αφορισμούς αφότου έχεις βιώσει τα περιστατικά στα οποία αφορούν από το να διασκεδάζεις απλά την κυνικότητα και τη μισανθρωπία μέσα σου
δεν είναι κανένα βιβλίο-αποκάλυψη
παρατηρητικότητα και χαρτί να' χες στα χεράκια, τα ίδια θα' γραφες κι εσύ (ή περίπου- καλύτερα στο περίπου)
και η διαφορά του να διαβάζεις αφορισμούς αφότου έχεις βιώσει τα περιστατικά στα οποία αφορούν από το να διασκεδάζεις απλά την κυνικότητα και τη μισανθρωπία μέσα σου
δεν είναι κανένα βιβλίο-αποκάλυψη
παρατηρητικότητα και χαρτί να' χες στα χεράκια, τα ίδια θα' γραφες κι εσύ (ή περίπου- καλύτερα στο περίπου)
October 29, 2017
Özgür olan "Her istediğini yapan" değil, ne istediğini bilendir. Kim olduğumuzu ve ne istediğimizi bilmedikçe, düşünce ve duygularımıza açıklık getirmedikçe bir bağımlılıktan ötekine geçmeye devam edeceğiz.
Ne Mutsuz Yunanım Diyen
Ne Mutsuz Yunanım Diyen
November 12, 2021
From the postscript: “People who enjoy reading this book are probably not Greek. For a Greek this book is painful. (…) a bitter reflection on their tragic destiny of being split among past and present, north and south, east and west.”
Displaying 1 - 30 of 71 reviews