เพลงนกเหยี่ยว

by มกุฏ อรฤดี

รวมเรื่องสั้นทั้งหมด ๑๓ เรื่องด้วยกันอยู่ใน หนังสือปกอ่อนที่ชื่อว่า 'เพลงนกเหยี่ยว' ทั้ง ๑๓ เรื่องเป็นเรื่องที่แสดง ถึงความคิดและความรู้สึกของผู้เขียน เหมือนอย่างที่กล่าวไว้ว่า 'อยากเขียน ถึงความจริงในทุกส่วน แต่ก็นั่นแหละ เป็นเรื่องยากที่จะให้ทุกสิ่งออกมาดัง ใจคิด รวมทั้งช่วงจังหวะ' แต่กระนั้น ถ้าผู้อ่านจะอ่านเรื่องของมกุฏ อร ฤดี อย่างช้าๆ ก็จะจับความคิดที่แฝงเร้นอยู่ในสำนวนง่ายๆ ธรรมดาๆ ดังเช่น บรรทัดเดียวในตอนสุดท้ายของเรื่อง 'บทกวีของ รอหีม มะหมาด' ว่า
'ครูดีกับผม ผมดีกับครู ครูตีผม ผมแทงครู'
มันเป็นประโยคสั้นๆ ที่ให้ความหมายกระจ่างโดยไม่ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติมใดๆ ทั้งสิ้น
---มกุฏ อร ฤดี เขียนเรื่องเหมือนไม่มีอารมณ์ แต่ในความเรียบราบนั้น เขาได้แฝงอารมณ์ สะเทือนใจไว้อย่างเต็มเปี่ยม สะเทือนใจในสภาพแวดล้อมที่เขาได้ประสบ มัน สะเทือนความรู้สึกเป็น 'มนุษย์' ของเขา มนุษย์ที่อยู่ร่วมในสังคมมนุษย์ด้วย กัน แต่มกุฏ อรฤดีไม่ใช่นักโวยวาย เขาเป็นนักคิดที่พยายามจะนำความคิดมาสู่ การปฏิบัติ เขาชวนให้ฅนอ่านคิด คิดตามหรือจะแย้งกับเขาก็ได้ ถ้ามีเหตุผลดี กว่า
---มกุฏ อรฤดี มีวิธีเขียนที่ทิ้งท้ายไว้ให้ผู้อ่านได้ คิดเอาเอง ไม่ต้องการผูกมัดการคิดของผู้อ่านให้อยู่ในกรอบที่เขาต้องการ และ สามารถทำให้ผู้อ่านกินใจในความคิดของเขาได้ด้วยคำพูดที่เรียบแต่คม
---เรื่อง สั้นที่รวมพิมพ์อยู่ในหนังสือปกอ่อนที่ชื่อว่า 'เพลงนกเหยี่ยว' นี้ หลาย เรื่องจัดได้ว่าเป็นวรรณกรรมเพื่อชีวิต แต่มกุฏ อรฤดี เป็นนักเขียนวรรณกรรม เพื่อชีวิตที่มีจุดหมายเด่นชัดอยู่ในตัวของเขาเอง และมีแบบฉบับในการเขียน ตามท่วงทำนองของเขาเอง ไม่มีการโหมโรง ไม่มีตลกที่ขรุขระ และไม่มีอารมณ์ที่ กราดเกรี้ยว แต่ผู้อ่านก็รู้สึกได้ว่าเขามีจุดหมายที่แน่นอนเพียงไรในการ เขียนของเขา

200 pages

First published October 1, 1994

About the author

มกุฏ อรฤดี เกิดที่อำเภอเทพา จ.สงขลา เรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียนเทพา ต่อด้วย
โรงเรียนแสงทอง อำเภอหาดใหญ่ ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำที่มีชื่อเสียงในจังหวัดสงขลา และศึกษา
ต่อวิทยาลัยครูสงขลาจบประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูง (ป.กศ.ชั้นสูง) เขาเริ่มเขียนตั้งแต่
เรียนชั้นมัธยมศึกษาช่วงอายุประมาณ 13-14 ปี โดยเขียนกลอนส่งสถานีวิทยุ ปวถ. 5 และหนังสือ
รายเดือนของสถานีโทรทัศน์ เพราะชีวิตที่โรงเรียนประจำสร้างรสนิยมในการอ่านหนังสือและฟัง
ดนตรีไว้มาก รวมทั้งมีโอกาสเปิดโลกทัศน์จากการสนทนากับบาทหลวงชาวอิตาเลียน สเปน
ฝรั่งเศส เขาเคยแสดงละครเวที เป็นนักร้องประจำโบสถ์ และเล่นดนตรีวงโยธวาทิตของโรงเรียน
ฯลฯ ช่วงเรียนที่วิทยาลัยครูสงขลา มีเรื่องสั้นส่งลงพิมพ์ในหนังสือต่างๆ 2-3 เรื่อง ได้รู้จักหนังสือ
“สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์” หนังสือของพรรคประชาธิปัตย์ และต่อมาได้เขียนบทความการเมืองให้
หนังสือ “กรุงเทพฯ วิจารณ์” ในคอลัมน์ “ไม่เป็นภาษา” เมื่อเข้ากรุงเทพฯ หลังเรียนจบ ได้ทำงานที่
วารสารของพรรคประชาธิปัตย์ จากนั้นได้เขียนเรื่องสั้น นวนิยาย และทำงานนิตยสารต่างๆ มา
หลายฉบับ เช่น ลลนา หนุ่มสาว บีอาร์ โว้ค ฯลฯ รวมเวลานานกว่า 18 ปี เคยเป็นที่ปรึกษา
บรรณาธิการนิตยสาร “ญี่ปุ่นภาพข่าวปัจจุบัน” เป็นผู้ร่วมก่อตั้งสำนักพิมพ์ผีเสื้อและสำนักพิมพ์
หมายเลขห้าโดยรับหน้าที่เป็นบรรณาธิการเรื่อยมาจนปัจจุบัน งานเขียนที่พิมพ์เผยแพร่เป็นเล่ม
แรกคือรวมเรื่องสั้นชุด “จดหมายถึงเมา” เมื่อ พ.ศ. 2516 โดยใช้นาม “มกุฏ อรฤดี” และมีชื่อเสียง
มากขึ้นจากรวมเรื่องสั้น “เพลงนกเหยี่ยว” และ “เปลวไฟ” เมื่อ พ.ศ. 2519 จากนั้นประสบความ
สำเร็จสูงสุดจากนวนิยายเรื่อง “ผีเสื้อและดอกไม้” ในนามปากกา “นิพพานฯ” (รางวัลนวนิยายดี
เด่นงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ พ.ศ. 2521) ซึ่งได้รับการแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นและภาษาจีน เมื่อ
สร้างเป็นภาพยนตร์ไทยเมื่อ พ.ศ. 2528 ก็ได้รับรางวัลตุ๊กตาทองบทประพันธ์ยอดเยี่ยมและรางวัล
อื่นๆ รวม 7 รางวัล พ.ศ. 2529 เริ่มเขียนวรรณกรรมเยาวชนอย่างจริงจังในนามปากกา “วาวแพร”
โด่งดังอย่างรวดเร็วตั้งแต่เรื่องแรกและได้รับรางวัลอย่างต่อเนื่อง มกุฏ อรฤดี เห็นความสำคัญของ
หนังสือและการพัฒนาการอ่านในประเทศโดยให้ข้อเสนอแนะอันเป็นประโยชน์มากมาย ถ่ายทอด
ผ่านการรับเชิญเป็นวิทยากรรวมทั้งจัดพิมพ์เองเป็นหนังสือแจกเพื่อวิทยาทานด้วย