What do you think?
Rate this book
Αμαρτωλά θαύματα
Ιστορίες και ζωές που θα πλεχθούν γύρω από το μοναστήρι της Παναγιάς της Χορταρούς και θα ψελλίσουν ότι ένα θαύμα μπορεί να είναι ανομολόγητη αμαρτία και πως μια αμαρτία μπορεί να είναι το προσωπικό θαύμα στη ζωή ενός ανθρώπου.
327 pages
First published January 1, 2010
41 people want to read
About the author
Δημήτρης Αλεξίου
20 books63 followersΓεννήθηκα στην Αθήνα το 1974. Σπούδασα Νομικές επιστήμες και είμαι δικηγόρος. Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Έχω γράψει πέντε μυθιστορήματα, αρκετά θεατρικά έργα, στα οποία έχω παίξει ή και σκηνοθετήσει, και μεταφράζω από τα Αγγλικά.
Born in Athens in 1974. Studied Law in Athens University and works as a lawyer. Has published five novels so far. Also writes plays, and is also a theatre director, actor and translator.
Born in Athens in 1974. Studied Law in Athens University and works as a lawyer. Has published five novels so far. Also writes plays, and is also a theatre director, actor and translator.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
September 3, 2022
4 5 αστερακια
July 22, 2014
Μα που στο διάλο είναι αυτή η Παναγιά η Χορταρού και δεν τη βρίσκω; Μου μένει η Πολεοδομία πια για να ψάξω. Μα πουθενά; Λοιπόν το βιβλίο απλώς τα σπάει. Ο συγγραφέας δε σε παίρνει από το χεράκι να σε ξεναγήσει στην ιστορία του. Σου κάνει ένα κεφαλοκλείδωμα, σε πετάει σε μια λακκούβα με μπόλικο φως κι ώσπου να κολυμπήσεις έχει τόσες στροφές και καταβόθρες που εγκαταλείπεις κι αφήνεσαι.
Έχοντας διαβάσει το πρώτο του βιβλίο, τα Πικρά κεράσια, ομολογώ ότι ο συγγραφέας ανέβασε τον πήχυ και των φιλοδοξιών του αναγνωστικού κοινού και της τεχνοτροπίας του.. Καμία σχέση το ένα βιβλίο με το άλλο. Εδώ η ιστορία ξεκινάει από έναν βιασμό μιας 12χρονης μουγκής κοπέλας (ευτυχώς εδώ σταματούν οι ομοιότητες με τη Μαρία της σιωπής) από έναν ξένο που βγαίνει στο βουνό γεμάτος τύψεις για το κακό που έκανε και βρίσκει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι. Εκεί βρίσκει έναν σκοπό στη ζωή του κι έναν τρόπο για να εξιλεωθεί απέναντι στο Θεό. Το κορίτσι όμως είναι έγκυος και μπορείτε να φανταστείτε το σοκ της χήρας μάνας που δεν ξέρει τι να πρωτοκρύψει. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τη συνέχεια γιατί είναι τέτοια η μαγεία από τις περιγραφές και την αφήγηση που θα στερήσω τη μαγική επαφή με το κείμενο του συγγραφέα. Η Μαρία είναι ένας άγγελος, ένα ον που ακροβατεί ανάμεσα στην απλοϊκή ζωή της κόρης της μυλωνούς και στην υπέρβαση του Χριστού, με μικρά ανεξήγητα και μυστηριώδη θαυματάκια....
Παράλληλα με αυτήν έχουμε τη ζωή του βιαστή της στο μοναστήρι, τις εσωτερικές του αναζητήσεις, τις πανέμορφες και γαλήνιες συζητήσεις με τον ηγούμενο για το Θεό και την αλήθεια που έχει κάθε χριστιανός μέσα του. Το θαύμα συντελείται στον καθένα μας, δεν είναι ευρύτερο θέαμα. Ο Θεός νιώθει πότε είσαι έτοιμος και σου ανοίγει τα μάτια. Από σένα εξαρτάται αν θα ανταποκριθείς στις προσδοκίες Του ή όχι. Τι να πω. Το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα σε ροζ λογοτέχνημα, βιβλίο χριστιανικής αυτοβοήθειας (στυλ Ζωή του Παιδιού) και καταγγελία εφημερίδων για την καταπάτηση δημόσιας γης από μοναστήρια. Ναι αλλά το έχει γράψει ο Δημήτρης Αλεξίου οπότε μιλάμε για κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι απερίγραπτο, κάτι που δεν εντάσεται σε κανόνες και γι' αυτό μόνο θαυμασμό και ευχαρίστηση εμπνέει. Καταπληκτικές οι περιγραφές των "θαυμάτων" (έως και ανατριχιαστικές μπορώ να πω), άμεσες και τρισδιάστατες οι συμπεριφορές των παιδιών στο ορφανοτροφείο (ειδικά ο Χρίστος, λες και τον είχα δίπλα μου και με πείραζε) (βλέπεις πώς γράφει κάποιος που έχει κάνει παιδιά και μεγαλώνει μαζί τους;) (μισώ τις παρενθέσεις). Ένα βιβλίο που ποτέ δεν το βαριέσαι, ένα βιβλίο που σαν άλλη Αγκάθα Κρίστι σου υποδεικνύει την αλήθεια αλλά την ώρα που είσαι βέβαιος ότι το ξέρεις σου δίνει μια και μένεις άφωνος!
Από τα ελάχιστα βιβλία που με έκαναν να αναφωνήσω ΩΧ και δυστυχώς μέσα σε τρόλευ (κατέβηκα δυο στάσεις νωρίτερα από την ντροπή). Είναι τόσο καλοδουλεμένο, τόσο μεστό, τόσο...τόσο...μα τόσο... που δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Τελειώνει το πρώτο μέρος με υποδόρια αναπάντητα ερωτήματα και ξαφνικά έρχεσαι στο σήμερα και στην απτή πραγματικότητα των μοναστηριών-κυβέρνηση, των προσωπικών φιλοδοξιών ανθρώπων που δεν έχουν κυριολεκτικά ούτε ιερό ούτε όσιο εις το όνομα του κέρδους. Η Ζωή λοιπόν έρχεται στο χωριό και αναζητά την αλήθεια για τα θαύματα που συντελούνται σε αυτό το μοναστήρι. Έρχεται όμως αντιμέτωπη με τον έρωτα και με μια αλήθεια που θα ταράξει συθέμελα την ήρεμη και μονότονη ως τότε ζωή της.
Ο συγγραφέας στην τελευταία σελίδα μας αποκαλύπτει το όνομα του πατέρα της Ζωής και παγώνουμε για αρκετά δευτερόλεπτα!Θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτό το βιβλίο και για τα αισθήματα και τις σκέψεις που μου προκάλεσε. Με λίγα λόγια ένα πρωτότυπο, ουσιώδες, μοντέρνο, ανατρεπτικό (κάπου κάπου χιουμοριστικό, ακόμα γελάω με τη θεραπεία του κριθαριού στο μάτι: σου περνάει αν σε μουντζώσει πρωτότοκος! δεν το ήξερα!) και σκάλες ανώτερω από το πρώτο του συγγραφέα μυθιστόρημα. Σας συμβουλεύω να κλείσετε ό,τι εκκρεμότητες έχετε με τη ζωή πριν το ξεκινήσετε γιατί θα χαθείτε!
Κάποια ενδεικτικά αποσπάσματα:
"Τα θαύματα ήταν γι' αυτόν αντικείμενο προσωπικής πίστης και σύνδεσης με το Θείο. Δεν ήταν είδηση, δεν ήταν κουτσομπολιό, δεν ήταν προϊόν δημοσιοποίησης. Το θαύμα αφορούσε μόνο στην ψυχή και τη συνείδηση του ανθρώπου που το βίωνε. Και έπρεπε να το βιώσει απροετοίμαστος, απροειδοποίητος, χωρίς την έξωθεν καλλιεργημένη πεποίθηση της ύπαρξής του." (σελ. 70).
"Ο Θεός δεν έδωσε μόνο τις μέρες, ίδιες τη μία μετά την άλλη, έδωσε και τις εποχές. Κάθε εποχή άλλα πράγματα θέλει, άλλες δουλειές έχει, άλλα τρόφιμα βγάζει, άλλα χρώματα χρωματίζει κι άλλες γιορτές έχει. Μόνο κάποιος που δεν έχει δουλειά βλέπει όλες τις μέρες ίδιες, οι νοικοκυραίοι ξέρουν τη διαφορά από μέρα σε μέρα κι από μήνα σε μήνα κι από γιορτή σε γιορτή" (σελ. 117).
Έχοντας διαβάσει το πρώτο του βιβλίο, τα Πικρά κεράσια, ομολογώ ότι ο συγγραφέας ανέβασε τον πήχυ και των φιλοδοξιών του αναγνωστικού κοινού και της τεχνοτροπίας του.. Καμία σχέση το ένα βιβλίο με το άλλο. Εδώ η ιστορία ξεκινάει από έναν βιασμό μιας 12χρονης μουγκής κοπέλας (ευτυχώς εδώ σταματούν οι ομοιότητες με τη Μαρία της σιωπής) από έναν ξένο που βγαίνει στο βουνό γεμάτος τύψεις για το κακό που έκανε και βρίσκει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι. Εκεί βρίσκει έναν σκοπό στη ζωή του κι έναν τρόπο για να εξιλεωθεί απέναντι στο Θεό. Το κορίτσι όμως είναι έγκυος και μπορείτε να φανταστείτε το σοκ της χήρας μάνας που δεν ξέρει τι να πρωτοκρύψει. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τη συνέχεια γιατί είναι τέτοια η μαγεία από τις περιγραφές και την αφήγηση που θα στερήσω τη μαγική επαφή με το κείμενο του συγγραφέα. Η Μαρία είναι ένας άγγελος, ένα ον που ακροβατεί ανάμεσα στην απλοϊκή ζωή της κόρης της μυλωνούς και στην υπέρβαση του Χριστού, με μικρά ανεξήγητα και μυστηριώδη θαυματάκια....
Παράλληλα με αυτήν έχουμε τη ζωή του βιαστή της στο μοναστήρι, τις εσωτερικές του αναζητήσεις, τις πανέμορφες και γαλήνιες συζητήσεις με τον ηγούμενο για το Θεό και την αλήθεια που έχει κάθε χριστιανός μέσα του. Το θαύμα συντελείται στον καθένα μας, δεν είναι ευρύτερο θέαμα. Ο Θεός νιώθει πότε είσαι έτοιμος και σου ανοίγει τα μάτια. Από σένα εξαρτάται αν θα ανταποκριθείς στις προσδοκίες Του ή όχι. Τι να πω. Το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα σε ροζ λογοτέχνημα, βιβλίο χριστιανικής αυτοβοήθειας (στυλ Ζωή του Παιδιού) και καταγγελία εφημερίδων για την καταπάτηση δημόσιας γης από μοναστήρια. Ναι αλλά το έχει γράψει ο Δημήτρης Αλεξίου οπότε μιλάμε για κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι απερίγραπτο, κάτι που δεν εντάσεται σε κανόνες και γι' αυτό μόνο θαυμασμό και ευχαρίστηση εμπνέει. Καταπληκτικές οι περιγραφές των "θαυμάτων" (έως και ανατριχιαστικές μπορώ να πω), άμεσες και τρισδιάστατες οι συμπεριφορές των παιδιών στο ορφανοτροφείο (ειδικά ο Χρίστος, λες και τον είχα δίπλα μου και με πείραζε) (βλέπεις πώς γράφει κάποιος που έχει κάνει παιδιά και μεγαλώνει μαζί τους;) (μισώ τις παρενθέσεις). Ένα βιβλίο που ποτέ δεν το βαριέσαι, ένα βιβλίο που σαν άλλη Αγκάθα Κρίστι σου υποδεικνύει την αλήθεια αλλά την ώρα που είσαι βέβαιος ότι το ξέρεις σου δίνει μια και μένεις άφωνος!
Από τα ελάχιστα βιβλία που με έκαναν να αναφωνήσω ΩΧ και δυστυχώς μέσα σε τρόλευ (κατέβηκα δυο στάσεις νωρίτερα από την ντροπή). Είναι τόσο καλοδουλεμένο, τόσο μεστό, τόσο...τόσο...μα τόσο... που δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Τελειώνει το πρώτο μέρος με υποδόρια αναπάντητα ερωτήματα και ξαφνικά έρχεσαι στο σήμερα και στην απτή πραγματικότητα των μοναστηριών-κυβέρνηση, των προσωπικών φιλοδοξιών ανθρώπων που δεν έχουν κυριολεκτικά ούτε ιερό ούτε όσιο εις το όνομα του κέρδους. Η Ζωή λοιπόν έρχεται στο χωριό και αναζητά την αλήθεια για τα θαύματα που συντελούνται σε αυτό το μοναστήρι. Έρχεται όμως αντιμέτωπη με τον έρωτα και με μια αλήθεια που θα ταράξει συθέμελα την ήρεμη και μονότονη ως τότε ζωή της.
Ο συγγραφέας στην τελευταία σελίδα μας αποκαλύπτει το όνομα του πατέρα της Ζωής και παγώνουμε για αρκετά δευτερόλεπτα!Θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτό το βιβλίο και για τα αισθήματα και τις σκέψεις που μου προκάλεσε. Με λίγα λόγια ένα πρωτότυπο, ουσιώδες, μοντέρνο, ανατρεπτικό (κάπου κάπου χιουμοριστικό, ακόμα γελάω με τη θεραπεία του κριθαριού στο μάτι: σου περνάει αν σε μουντζώσει πρωτότοκος! δεν το ήξερα!) και σκάλες ανώτερω από το πρώτο του συγγραφέα μυθιστόρημα. Σας συμβουλεύω να κλείσετε ό,τι εκκρεμότητες έχετε με τη ζωή πριν το ξεκινήσετε γιατί θα χαθείτε!
Κάποια ενδεικτικά αποσπάσματα:
"Τα θαύματα ήταν γι' αυτόν αντικείμενο προσωπικής πίστης και σύνδεσης με το Θείο. Δεν ήταν είδηση, δεν ήταν κουτσομπολιό, δεν ήταν προϊόν δημοσιοποίησης. Το θαύμα αφορούσε μόνο στην ψυχή και τη συνείδηση του ανθρώπου που το βίωνε. Και έπρεπε να το βιώσει απροετοίμαστος, απροειδοποίητος, χωρίς την έξωθεν καλλιεργημένη πεποίθηση της ύπαρξής του." (σελ. 70).
"Ο Θεός δεν έδωσε μόνο τις μέρες, ίδιες τη μία μετά την άλλη, έδωσε και τις εποχές. Κάθε εποχή άλλα πράγματα θέλει, άλλες δουλειές έχει, άλλα τρόφιμα βγάζει, άλλα χρώματα χρωματίζει κι άλλες γιορτές έχει. Μόνο κάποιος που δεν έχει δουλειά βλέπει όλες τις μέρες ίδιες, οι νοικοκυραίοι ξέρουν τη διαφορά από μέρα σε μέρα κι από μήνα σε μήνα κι από γιορτή σε γιορτή" (σελ. 117).
November 12, 2015
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής του συγκεκριμένου μυθιστορήματος. Η ιστορία επίσης είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Είναι ένα βιβλίο που μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Η αλήθεια είναι ότι κάποια ερωτήματα μένουν αναπάντητα από την πλευρά του συγγραφέα. Ίσως για να μπει στη διαδικασία ο αναγνώστης να δώσει τις δικές του προσωπικές εξηγήσεις. Είναι πάντως από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα και σίγουρα θα μπω στη διαδικασία να διαβάσω και τα άλλα μυθιστορήματα του Δημήτρη Αλεξίου.
September 21, 2013
Ο Δημήτρης είναι προσωπικός φίλος. Έχω διαβάσει και τα τρία βιβλία του και από τα τρία το "Αμαρτωλά θαύματα" ήταν αυτό που ευχαριστήθηκα λιγότερο. Η αφήγηση ήταν καλή. Το πρώτο κομμάτι με κούρασε λίγο και επειδή δύσκολα αφήνω βιβλίο και λόγω της προσωπικής γνωριμίας είπα να συνεχίσω. Το δεύτερο τμήμα κύλησε πολύ πιο γρήγορα. Πάντως μπορώ να παραδεχθώ πως το τέλος δεν το προείδα. Μέχρι τελευταίας στιγμής είχα πέσει στην παγίδα νομίζοντας πως ο Άρης ήταν το χαμένο παιδί.
Τα παρακάτω σημεία μου έκαναν εντύπωση, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό. Ο χαρακτήρας της Πέρσας παρα ήταν περίεργος, αλλά η νέμεσις για την αδικία που πήγε να κάνει ήταν σκληρή. Αντιθέτως η Μαρία ειναι εξωπραγματικά καλός άνθρωπος. Ο δε καλόγερος-βιαστής ενώ στην πραγματικότητα δεν περιγράφεται άμεσα, αφήνεται στον αναγνώστη να σκιαγραφήσει την προσωπικότητά του, γεγονός που πρόσθεσε στο ενδιαφέρον του δευτέρου τμήματος. Το βιβλίο τελειώνει χωρίς να ξεκαθαριστεί το γεγονός του ημερολογίου. Αυτό το σημείο θα προτιμούσα να είναι πιο ξεκάθαρο. Αλλά σε γενικές γραμμές η γεύση που μου έμεινε στο τέλος ήταν καλή.
Τα παρακάτω σημεία μου έκαναν εντύπωση, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό. Ο χαρακτήρας της Πέρσας παρα ήταν περίεργος, αλλά η νέμεσις για την αδικία που πήγε να κάνει ήταν σκληρή. Αντιθέτως η Μαρία ειναι εξωπραγματικά καλός άνθρωπος. Ο δε καλόγερος-βιαστής ενώ στην πραγματικότητα δεν περιγράφεται άμεσα, αφήνεται στον αναγνώστη να σκιαγραφήσει την προσωπικότητά του, γεγονός που πρόσθεσε στο ενδιαφέρον του δευτέρου τμήματος. Το βιβλίο τελειώνει χωρίς να ξεκαθαριστεί το γεγονός του ημερολογίου. Αυτό το σημείο θα προτιμούσα να είναι πιο ξεκάθαρο. Αλλά σε γενικές γραμμές η γεύση που μου έμεινε στο τέλος ήταν καλή.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 17, 2023
Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου ήταν από τις πιο παράδοξες - για τον λόγο ότι το βιβλίο εξαφανίστηκε δύο φορές μυστηριωδώς. Την πρώτη φορά είχα διαβάσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του. Πήγα να το συνεχίσω και είχε εξαφανιστεί. Για μήνες. Όταν το ξαναείδα μπροστά μου δεν το πίστευα. Έκατσα κάτω και άρχισα να διαβάζω από εκεί που είχα μείνει. Το έφερα στο κομοδίνο μου για να το έχω σίγουρο. Αμ δε! Εξαφανίστηκε ξανά. Καλοκαίρι το ξεκίνησα, καλοκαίρι το ξαναβρηκα και το τελείωσα.
Οι αποκαλύψεις του τέλους είχαν στηθεί με σωστή προοικονομια, ούτως ώστε, για το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, περίμενα απλά την επιβεβαίωση. Ήταν μια ασυνήθιστη ιστορία που μάλλον θέλει *λίγο (ή περισσότερο) ανοιχτό μυαλό. Χαίρομαι που το "ίχνος" του βιβλίου παρέμεινε ισχυρό στο μυαλό μου και έτσι δεν είχα ανάγκη να πισογυρίσω ή να θυμηθώ πράγματα στο τρίτο - πλέον - σκαλοπάτι της ανάγνωσης.
Αυτή εδώ είναι μια ιστορία για τον Άνθρωπο. Που μάλλον εκείνος δίνει νόημα και στον Θεό. Εξάλλου, ο,τι είναι οικείο στον Θεό, είναι θαυμάσιο ή τρομερό στον άνθρωπο. Τα θαύματα και οι αμαρτίες είμαστε εμείς.
Και χωρίς εμάς τι έχει νόημα;
Οι αποκαλύψεις του τέλους είχαν στηθεί με σωστή προοικονομια, ούτως ώστε, για το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, περίμενα απλά την επιβεβαίωση. Ήταν μια ασυνήθιστη ιστορία που μάλλον θέλει *λίγο (ή περισσότερο) ανοιχτό μυαλό. Χαίρομαι που το "ίχνος" του βιβλίου παρέμεινε ισχυρό στο μυαλό μου και έτσι δεν είχα ανάγκη να πισογυρίσω ή να θυμηθώ πράγματα στο τρίτο - πλέον - σκαλοπάτι της ανάγνωσης.
Αυτή εδώ είναι μια ιστορία για τον Άνθρωπο. Που μάλλον εκείνος δίνει νόημα και στον Θεό. Εξάλλου, ο,τι είναι οικείο στον Θεό, είναι θαυμάσιο ή τρομερό στον άνθρωπο. Τα θαύματα και οι αμαρτίες είμαστε εμείς.
Και χωρίς εμάς τι έχει νόημα;
May 10, 2020
Το απόλαυσα ιδιαίτερα. Ειδικά τη γλαφυρή γραφή που μοιάζει άλλης εποχής.
July 22, 2016
Ένα βιβλίο γραμμένο με αρκετά δυνατές εικόνες και πολυ ωραίο λόγο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα κάποιες προτάσεις για να περάσουν απο μπροστά μου νοητικά.
Μου έχει αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα η υπόθεση. Έχει χαρακτήρες που σου κρατάνε το ενδιαφέρον και η ιστορία εξελισσεται διαφορετικά απ οτι περιμένεις. Έχουν μείνει όμως κάποια ερωτήματα αναπάντητα μέσα μου. Μου αφείνει επίσης αρκετή λύπη.
Μου έχει αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα η υπόθεση. Έχει χαρακτήρες που σου κρατάνε το ενδιαφέρον και η ιστορία εξελισσεται διαφορετικά απ οτι περιμένεις. Έχουν μείνει όμως κάποια ερωτήματα αναπάντητα μέσα μου. Μου αφείνει επίσης αρκετή λύπη.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews