Louise Fresco houdt zich al haar hele leven bezig met voedsel, als denker, wetenschapper en schrijver. Ze heeft onnoemelijk veel gepubliceerd, geeft wereldwijd lezingen en praat met wetenschappers, bestuurders en beleidsmakers, en steevast over de vraag: hoe voeden wij 8 miljard mensen nu en 10 miljard straks?
In Ons voedsel. Een levenslang verhaal beschrijft Fresco hoe haar denken over voedsel zich heeft ontwikkeld. Ze gaat in op actuele kwesties die ons allen bezig houden, maar geeft ook veel kleurrijke herinneringen. Reizen, gerechten, de nieuwste wetenschappelijke inzichten en kunst die haar inspireert vormen aanleiding tot associaties en vragen. In Ons voedsel komt alles aan de orde: schaarste en overvloed, geboden en verboden, gezondheid en ziekte, en uiteindelijk de verhouding tussen de mens en de planeet. Ons voedsel is een optimistisch boek over de verhalen achter iedere maaltijd. Het is een geëngageerde en prachtige getuigenis van een leven waar voedsel, datgene wat niemand onverschillig kan laten, als een rode draad doorheen loopt.
Mooi levensverhaal bomvol kennis, argumenten en ook standpunten maar zonder de waarheid of de oplossing (voor de problemen rond voedsel van onze tijd) in pacht te hebben. Al met al een pleidooi voor nuance, samenwerking en optimisme. Wat ik er persoonlijk uit meeneem is dat activisme nodig is om problemen zichtbaar te maken maar dat oplossingen voortkomen uit samenwerking en, vooral, luisteren naar elkaar. Daarnaast is me duidelijker geworden dat de uitdagingen op gebied van klimaat (opwarming - broeikasgassen) en natuur (biodiversiteit - stikstof) niet dezelfde zijn en dat het eerste wat mij betreft een urgenter probleem is.
Het eerste stuk vond ik mss 4 sterren omdat ik het tempo voor de (te) haastige lezer die ik ben een beetje laag vond , maar de nuchtere wijsheid in het het boek deed het kantelen naar 5 , het boek doet wel wat nadenken over voedsel, culturen, gewoontes, goed/ fout , ...enz , Ik probeer me altijd wat in te leven in de schrijver/schrijfster en ik moest wat denken wat dat zelf of dat ik precies is wie je bent , (je ik is ) lijkt me dan een evoluerende combinatie van opgestapelde herinneringen en dromerige verbeelding , ... een nuchter boek voor wie wat wil nadenken over wat voedsel is ( was) ,hoe belangrijk het is ,en hoe en wat men er in de toekomst (zou kunnen) van maken , De verwevenheid van voedsel en wie we zijn ,( ik ben ook wat benieuwd geworden naar de verdere werking en gebeurtenissen eenmaal dat voedsel de mond voorbij is , heeft iemand leestips ? ) Een boek om te lezen zonder paardenbril ,
Louise Fresco vermaakt en inspireert met deze bonte bundel kritische reflecties op het internationale voedselsysteem verpakt als een memoire. Bij vlagen net zo gepassioneerd als David Attenborough's 'A Life on Our Planet', duidend op meta niveau over kansen en uitdagingen, dan weer 'light touch' met verhalen over pythons in haar Congolese achtertuin. Toegankelijk en complexe materie in dezelfde passage, een oproep om meer van deze coryfee van de Wageningse Food Valley te lezen. Een selectie uit mijn hoogtepunten van haar observaties: - Voedsel dat eetbaar/oneetbaar is, is een mentale categorie. Insecten vallen voor de meeste Europeanen buiten de categorie eetbaar, al weten we dat in sommige culturen insecten gegeten worden. - Niet land maar arbeid is de belangrijkste beperkte factor voor landbouw in Sub-Sahara-Afrika. Slechts 4% van het landbouwareaal wordt geirrigeerd tegenover 40% in China. Op het platteland neemt het aantal arbeidskrachten niet toe waardoor de vervanging door machines urgent is, maar alleen als de opbrengsten sterk stijgen om mechanisatie betaalbaar te maken. - De in reclames graag gebezigde term '100% biologisch' onder meer door een wijnproducent, is kenmerkend voor het scheppen van voedsel illusies. Een product is immers biologisch of niet, en niet maar een beetje of half. - Wie een product koopt waarvan de producent beweert dat het goed voor de biodiversiteit is, heeft zelden een idee over welke biodiversiteit het precies gaat. Voorbeeld: oliepalmen, die tentallen jaren oud kunnen worden, zijn een redelijk stabiele manier van landgebruik, zeker als daaronder bodembedekking verbouwd kan worden. Oliepalm heeft de hoogste opbrengst per hectare van alle oliegewassen, echter is het kappen van bestaand bos voor oliepalm destructief. - De flexibele, morele grens van vegetariers/veganisten: een dier doden dat het goed heeft gehad is minder erg dan een dier doden dat alleen voor de productie heeft geleefd, ook al geldt voor alle landbouwdieren in Nederland dat zij aanzienlijk minder stress ervaren dan dieren in het wild. Daarnaast de neiging om menselijke emoties aan dieren toe te schrijven. - De hang naar authenticiteit leidt tot een wirwar aan bijvoorbeeld kleine brouwerijen met quinoa. Het eigenhandig plukken van planten, voedselbossen bieden ook tegenwicht tegen de modernisering/fabrieksmatige productie, misschien juist door hun inefficientie. Besef echter wel dat dit een luxe is die consumenten zich kunnen permitteren omdat overvloed van de supermarkt gegarandeerd is. - Het belangrijkste inzicht van de afgelopen decennia is dat landbouw de kunst van het lokale is, van aanpassen van bepaalde theoretische inzichten aan de lokale ecologische en sociaal-economische omstandigheden. - Er zijn weinig landbouwsystemen zo destructief als onbemeste, eenjarige gewassen in tropische gebieden ('zwerflandbouw') - Opbrengsten in grote delen van Afrika liggen op 20-40% van wat mogelijk zou zijn. In een halve eeuw is er landbouwkundig helaas weinig verbeterd, met uitzondering van op export gerichte tuinbouw. De voedselproductie blijft volledig achter bij de bevolkingsgroei, met een dramatische afhankelijkheid van importen tot gevolg. Afrikaanse landen hebben er bijna zonder uitzondering voor gekozen om voedselimporten voorrang te geven boven de ontwikkeling v/d landbouwsector Ondanks dit zijn er lichtende voorbeelden van hogere opbrengsten in Ghana, Rwanda en Ethiopie. - Kleine boeren in Afrika als verloren zaak beschouwen is een conclusie die niemand zich mag permitteren. Aan het eind van de eeuw, zullen er waarschijnlijk 4 miljard Afrikaanse medebewoners op aarde zijn, 2/3 van de allerarmsten leeft op het platteland en werkt in kleinschalige landbouw, en voor een belangrijk deel in Afrika.
300 pagina's lang filosoferen over voedsel. De auteur gebruikt persoonlijke anekdotes als kapstok om verschillende thema's m.b.t. voedsel aan op te hangen. De kracht van het boek ligt in het genuanceerde denken. Soms een tikkeltje te technisch voor leken. Hier en daar een fun fact. Het zijn blijkbaar kekererwten en geen kikkererwten ;-)
Ik had dit boek gekocht in de veronderstelling een wetenschappelijk getoetst overzicht te lezen over wat op dit moment speelt in de wereld van de voeding. Dat bleek niet het geval en de eerste hoofdstukken konden me dan ook maar matig boeien . Gaandeweg werd het boek echter interessanter en heb ik het toch met plezier gelezen .
De schrijfster weet enorm veel over het wereldvoedselvraagstuk en kan daar mooi over vertellen. Het verhaal helpt om er vanuit verschillende perspectieven naar te kijken, en leert je begrijpen dat er geen one size fits all oplossing is.
Interessante informatie over ons voedsel, heden en verleden, maar op gegeven moment had ik het gevoel dat ik me door een masterclass aan het worstelen was.
Interesting information about our food, past and present, but at a certain point I felt like I was struggling through a masterclass.
Verhelderend boek wat ik zou willen aanraden aan alle bestuurders die zich bezig houden met landbouw. Het boek beschrijft de relatie en historie tussen voedsel en de mens en de veranderende tendens die sinds de afgelopen jaren is ingetreden.
Een persoonlijk verhaal over haar visie op voedselvoorziening wereldwijd. Een boek wat ook je eigen denkbeeld verbreed. Ik heb het met plezier gelezen en vind het een positief boek.
Super leerzaam en relativerend boek over voedsel. Heeft mij zeker aan het denken gezet, goed boek dus. En hoewel ik zelf meer op heb met Schepping een zeer lezenswaardig boek.
Ons voedsel: duurzaamheid, schaarste, smaak. Zeer interessante thema’s, maar niet de beste schrijfster. O Fresco houdt de lezer enkele nuttige spiegels voor, maar ik mis een gevatte kernboodschap.
Een levendig, inzichtelijk en optimistisch verhaal over voedsel en landbouw, belicht vanuit verschillende perspectieven en disciplines. Fresco verweeft wetenschappelijke inzichten met genuanceerde anekdotes en memoires, eindigend met een prachtig persoonlijke reflectie.