لوئیز روک کوچولو

by Guy de Maupassant, آنت آبکه (Translator)

گی دو موپاسان استاد فرم داستان کوتاه و همین طور نماینده مکتب طبیعت گراست. او زندگی انسان‌ها و سرنوشتشان را در حالتی ناامید و بدبینانه تصویر می‌کند. او ۳۰۰ داستان کوتاه، شش رمان، سه سفرنامه و یک مجموعه شعر نوشت که بیشتر شهرتش را مرهون داستان‌های کوتاهش است. کورنلیه کواس، استاد ادبیات و نظریه ادبی دانشگاه بلگراد، درباره او می‌گوید: «موپاسان در کنار چخوف، بزرگترین استاد داستان کوتاه در ادبیات جهان است. او مانند زولا طبیعت گرا نیست؛ طبیعت گرایی موپاسان بدبینی انسان شناختی شوپنهاوری است، زیرا در به تصویر کشیدن طبیعت انسان اغلب خشن و بی‌رحم است.» روک کوچولو مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه موپاسان است؛ داستان‌هایی مملو از کشمکش کورسوهای امید و امواج ناامیدی، چنانکه کورنلیه کواس توصیفش کرده است. خواننده میان امید و ناامیدی همچون قایقی است که از سویی پابسته ساحل است و از سویی موج‌ها او را به سوی خود می‌کشند.

Genres: Short Stories, Classics, French Literature, France, Fiction, Crime, Audiobook

164 pages, Paperback

First published January 1, 1885

About the author

Henri René Albert Guy de Maupassant was a popular 19th-century French writer. He is one of the fathers of the modern short story. A protege of Flaubert, Maupassant's short stories are characterized by their economy of style and their efficient effortless dénouement. He also wrote six short novels. A number of his stories often denote the futility of war and the innocent civilians who get crushed in it - many are set during the Franco-Prussian War of the 1870s.

Reviews

[Phoenix Perpetuale · Rating 3 out of 5]

Little Louise Roque by Guy de Maupassant is a short story about the murder of a little girl. I have listened to this story on Audible, narrated beautifully by a full cat with some orchestra music accompanying. Listening to this publication reminded me a bit of an old movie. The whole listening took only 19 minutes and was capturing and intriguing.

[Kiana · Rating 5 out of 5]

با سیلی کلمات اشک‌آلود ، غصه اش را در موج‌کلماتش ریخت.

[P.E. · Rating 4 out of 5]

De l'art de traîner sa vilénie au grand jour


La petite Roque offre le portrait interne effroyable de l'auteur du viol et du meurtre d'une jeune fille. On y trouve le portrait mordant des caractères de la société française sous la Troisième République (le maire, le facteur emporté, le juge d'instruction crâne, les gendarmes, la mère démunie, cette dernière vite reléguée à l'arrière-plan par ces messieurs, comme si le meurtre de sa fille n'était pas son affaire.). Dépêchés sur le terrain, les enquêteurs du cru tendent à croire que le forfait a été commis par un étranger. Cependant, le lendemain de la découverte du cadavre de la petite Roque, on trouve ses souliers, déposés devant la porte de sa mère... Il n'est plus permis de douter : ce crime a été commis de la main de l'un des habitants...

L'enquête piétine et on renonce à élucider ce mystère... Quand le coupable, dans l'agitation la plus extrême, en vient à se trahir par mégarde...

J'aime beaucoup la scène de confrontation entre le maire Renardet et le facteur Médéric... Toute la tension de ces personnages antagonistes s'y lit, d'une force inouïe.


Lectures voisines :

Les Âmes grises
Crime et Châtiment
Bruges-La-Morte
Les Nymphéas noirs


Piste musicale :
A.D.I.D.A.S - KoRn

[Dagio_maya · Rating 4 out of 5]

"Quella piccola Venere contadina,
nata dal ribollio del ruscello come l’altra, la maggiore,
era nata dai flutti marini."


E' il postino Médéric che entra per primo in scena:
"col passo da vecchio soldato", stretto orgogliosamente nella sua uniforme.

Seguendo i suoi passi, verso il villaggio di Carvelin, si trova qualcosa, o meglio qualcuno:
lungo gli argini della Brindille giace scomposto il corpo di una giovane adolescente, la piccola Roque.

Non tanto un giallo quanto un dramma psicologico di forte intensità e costruito su significative metafore.

Per ricordarsi che Maupassant non è solo "Bel- Ami"...


"Venne l’autunno, caddero le foglie.
Cadevano giorno e notte, scendevano volteggiando, rotonde e leggere lungo i grandi alberi, e s’incominciava a intravedere il cielo attraverso i rami.
Talvolta, quando una folata di vento scuoteva le cime, il gocciolare lento e continuo di colpo s’infittiva, trasformandosi in uno scroscio vagamente frusciante, ricoprendo il muschio di un folto tappeto giallo, che scricchiolava sotto i piedi.
E il mormorio, quasi impercettibile, il mormorio fluttuante e incessante, triste e lieve di quel cadere, pareva un lamento di cui le foglie stesse erano lacrime, lacrime enormi versate da giganteschi alberi tristi che, giorno e notte, piangevano per l’anno che finiva, per le tiepide aurore e i dolci crepuscoli passati, per la fine delle calde brezze e degli splendidi soli, e forse anche per il delitto a cui avevano assistito alla loro ombra, per quella bambina violentata e uccisa ai loro piedi. Piangevano nel silenzio di quel bosco deserto e vuoto, quella fustaia abbandonata e temuta, dove solitario errava lo spirito, l’anima ancora in erba della giovane defunta."

[Laleh · Rating 5 out of 5]

"لوئیزروک کوچولو" یکی از مجموعه داستان‌های موپسان است که شامل ۸ داستان کوتاه بسیار دلنشین و زیباست.
موپسان اینطوریه که یه نور در تاریکی بهت نشون میده و وقتی حس میکنی که به اون نور نزدیک شدی برات یه تاریکی می‌سازه که دیگه هیچوقت قادر نباشی درونش نوری رو تشخیص بدی:))))
داستان ها تجاوز،مرگ،عشق،تنهایی و... را روایت می‌کردند.درسته که داستان ها کوتاه بودند اما در همان بیست و اندی صفحه هم موپسان توانایی خودش در خلق شخصیت های پیچیده و عمیق رو به نمایش میزاره همچنین جزئیات و توصیفات بسیار دقیق از محیط.
اخلاقیات،جستجوی معنا،مسائل اجتماعی و ابعاد مختلف روابط از موضوعات اصلی داستان ها هستند.

به شخصه بیشتر داستان هارو دوست داشتم.

[Amaranta · Rating 3 out of 5]

Il cadavere di una piccola viene ritrovato nudo lungo le rive di un corso d’acqua di un piccolo paesino francese. Questo episodio turba la quiete di un luogo in cui tutti si conoscono, si controllano ed è impensabile che qualcosa del genere possa succedere. Eppure è successo. Chi è stato? L’orrore di quel corpicino nudo, bianchissimo, che mi immagino in mezzo all’erba, spicca e la fa da sovrano. E’ questo che mi colpisce di più. E’ un delitto senza tempo, come purtroppo se ne sentono molti oggi. L’assassino si paleserà durante il racconto, precisando che è stato un raptus, un momento di selvaggio desiderio di possessione e questo ancora di più agghiaccia. Come una persona normale possa in un istante diventare un mostro. Tutti i nodi verranno al pettine alla fine. Ma nessuno restituirà la piccola Roque alla madre.
Un racconto molto interessante, una scrittura che scorre.

[Unidentified · Rating 3 out of 5]

اولین اثری بود که از موپاسان خوندم. مجموعه ای از ۸ داستان کوتاه...نویسنده خیلی قشنگ طبیعت و محیط اطراف رو توصیف کرده بود طوری که با خوندنشون حس میکردی واقعا داری اونجا راه میری...
داستان های مورد علاقه من دوشیزه پرل، ژولی رومن و آمابل پیر بودن...

[°•.Melina°•. · Rating 5 out of 5]

واقعا نمیدونم چطوری حسی که بعد از خوندن داستانای موپاسان میگیرمو توصیف کنم اما عاشقشم و میخوام هیچوقت تموم نشن. بر حق که استاد داستان‌نویسیه و تو چند صفحه‌ی کوتاهی صحنه‌ها و موضوعی رو میسازه که به راحتی از ذهن آدم خارج نمیشه. از عشق گرفته تا قتل! بابا خیلی کارت درسته.

[Oziel Bispo · Rating 3 out of 5]

numa pequena vila uma garotinha é encontrada morta na praia...Um homem com um peso na consciência.,.vai ter que optar entre uma confissão que acabará com sua vida ou viver para sempre com o fantasma da garota em sua mente.

[Riccardo Mazzocchio · Rating 4 out of 5]

Breve raccolta di racconti "noirs". Una capacità unica di descrivere il comportamento umano, specie quando preda degli accessi emotivi e in condizione di disagio mentale. Non a caso fu affascinato dalla fiorente disciplina della neuropsichiatria, frequentando a Parigi le lezioni pubbliche sulle neurosi di un suo famoso contemporaneo, tra i fondatori della moderna neurologia: Charcot.
"Notre mémoire est un monde plus parfait que l'univers: elle rend la vie à ce qui n'existe plus!"

[Czarny Pies · Rating 4 out of 5]

Ici on trouve Guy de Maupassant est en très grande forme. Il faut reconnaitre d'autre part que "La petite Roque" dérange énormément.

[Rainer · Rating 3 out of 5]

Eine Sammlung von zehn Novellen

La petite Roque ★★★★
L'Épave ★★★★
L'Ermite ★★
Mademoiselle Perle ★★★★★ (Die hat mir am besten gefallen.)
Rosalie Prudent ★★★
Sur les Chats ★
Sauvée ★★★
Madame Parisse ★★★
Julie Romain ★★
Le père Amable ★★★★

[Markus · Rating 4 out of 5]

La Petite Roque
Guy de Maupassant (1850 – 1893)
Une collection de neuf petites nouvelles.
Un lien commun à ces tableaux, la cruauté.
Cruauté de l’homme : viol, meurtre, torture, infanticide, suicide, tout y est.
Cruauté du destin : amours impossibles, bonheur côtoyé et manqué, inceste, maladie, vieillissement, dépossession, l’échec de l’existence et l’inexorable fuite du temps.
Un petit livre noir et profond qui risque de s’incruster dans notre mémoire.

[Tom · Rating 5 out of 5]

AKA: The Little Roque Girl, La petite Roque

The postman on his circuit around the village of Roüy-le-Tors finds the dead body of a young 12-year-old girl in the woods. He promptly alerts the mayor of the village who lives nearby and the police, a magistrate and a doctor rapidly arrive on the scene to investigate what is obviously the rape and murder of the young La Roque girl, who had been missing since the previous day.

The magistrate and the police suspect that the crime had been committed by a tramp or by one of the doubtful working-class elements in the village, but readers of Maupassant know that the culprit is far more likely to be a sly and hypocritical member of one of the town’s notable citizens, a hypothesis that is rapidly confirmed, and we follow the mental processes of the killer as he observes and aids the fruitless investigations of his friend the magistrate and eventually is wrenched with pangs of guilt for what he has done. Maupassant intricately explores the psyche of a respected person of the community who succumbs to become a repugnant sex criminal.

[Kosar mobini]

«و شاید شبی در بهار آینده، زیر نور مهتاب تابیده بر علف ها و زیر پایشان، هیجان زده، از میان شاخه ها، دست یکدیگر را گرفته و به یاد رنج فروخفته و بی رحم، آن را بفشرند؛ و شاید هم این هم آغوشی کوتاه لرزشی در رگ هایشان باشد که هرگز تجربه نکرده‌اند، و این هم آغوشی به این مردگان از مرگ برخاسته، لحظه ای، احساس آنی و الهی مستی و جنون را بدهد که در یک لرزش به عشاق خوشبختی ای عطا می‌کند که دیگر افراد، در طول یک زندگی کامل، نمی‌توانند آن را بچشند.»
دوشیزه پرل

روزالی پرودان، زن نجات یافته، دوشیزه پرل و آمابل پیر از داستان های مورد علاقه‌م بودن.

[Mariafrancesca di natura viperesca sta con gli ultimi della terra · Rating 5 out of 5]

Il gigante e la bambina

Si può parlare di blocco dello scrittore quando un recensore della domenica non sa venire a capo di un racconto di manco cinquanta pagine?
[Ho impiegato quasi un mese per scoprire gli indizi nel racconto che avvalorassero i miei sospetti o meglio, le mie sensazioni].
L’approccio più facile sarebbe stato quello di parlare del conflitto tra il bene e il male giocato sul campo di colui che il male l’ha commesso: il bene vince costringendo l’assassino al suicidio non potendo reggere alla colpa (che poi l’arma del suicidio possa considerarsi vittoria del bene è un ossimoro).

Ma c’è un ma…:
perché la colpa si presenta all’assassino come ectoplasma allucinatorio della vittima che lo tormenta ogni notte, in un rovesciamento di ruoli?
Siamo sicuri che il sindaco Renardet, fresco giovane vedovo - un omaccione grande e grosso, pesante, rosso, forte come un toro, assai benvoluto in paese nonostante il suo carattere straordinariamente violento...- fosse perseguitato dal senso di colpa o piuttosto fosse programmato per il delitto e la piccola Roque solo una vittima del caso, al posto sbagliato nel momento sbagliato?
I personaggi a lui più simili mi sembrano Svidrigajlov e Stavrogin ai quali Dostoevskij non attribuisce nessuna pietà per le loro vittime ma solo una personale disperazione, da cui non sanno risorgere prendendosi carico della colpa: non reggono i loro fantasmi che li tormentano nel sonno. Si sentono appunto perseguitati e non colpevoli.
La pietà per la piccola Roque e il raccapriccio per l’immorale delitto è lasciato a noi lettori e ai cittadini del piccolo centro. Non tocca Renardet ““...La cui natura brutale non era fatta per percepire sfumature di sentimento o timori morali.
Non era R., naturalmente, in grado di intendere e di volere al momento dello stupro ma lo diventa subito dopo: “...si sentiva sospinto verso di lei da una irresistibile forza, da uno slancio bestiale che increspava la carne, gli ottenebrava l’anima e lo faceva tremare da capo a piedi... Perse completamente la testa, scostò i rami, si precipitò su lei, la prese tra le braccia.
In quel momento, infatti, sentì il richiamo della foresta ma subito dopo: mentre la bambina seguitava a dibattersi con la forza esasperata di chi vuole sfuggire alla morte, egli strinse la sua mano di colosso su quella piccola gola gonfia di urla e la sua stretta era così furente che in pochi istanti la strozzò, benché non intendesse ammazzarla, ma soltanto farla tacere.

Maupassant è chiaro a riguardo: non c’è da parte sua nessuna assoluzione per infermità mentale. Piuttosto si sente la paura dello scrittore per i segreti inconfessabili della mente perché nessuno è mai quel che sembra e nessuno è mai quel che appare. E soprattutto non lo sa lui stesso. Renardet non è il folle canonico, quello destinato alla camicia di forza, de-realizzato. È assolutamente lucido e non solo si adopera per depistare i sospetti da sé ma quando decide per il suicidio vuole conservare la sua buona reputazione mettendo in atto stratagemmi che lo facciano apparire morte accidentale.
Dico. Che motivo aveva Maupassant di focalizzare l’attenzione sui moti della mente di Renardet e non sulla situazione scabrosa e amorale che coinvolgeva una piccola vittima?
Perché non capovolgere la situazione e farne l’animale braccato dai suoi paesani infuriati, il male che si dibatte per non soccombere alla giusta pena?
Diciamo una storia alla Zola?
Gli interessa e lo spaventa, invece, ciò che può succedere nella mente di un individuo, giudicato normale. Qualcosa che potrebbe succedere anche a lui stesso.

Sappiamo o dovremmo sapere, infatti, come gestire il bene e il male dal momento in cui siamo usciti, milioni di anni fa, dalla Wilderness. La slaterizzazione del male in Renardet non è un’attenuante, per Maupassant, ma solo la dimostrazione della sua mancanza di freni inibitori. La teoria che Hitler fosse folle è infatti un’offesa alle vittime: il suo suicidio non è attribuibile al ravvedimento ma piuttosto al terrore di comparire come perdente.
Individui istrionici che indossano una maschera che cela a loro e agli altri le autentiche pulsioni che li sconquassano.
Immagine che, infatti, Renard vuole conservare a tutti i costi, pur volendo liberarsi dagli incubi che non connette a una vera e sentita colpa: “...Cercò il modo d’ammazzarsi. Voleva qualcosa di semplice e naturale, che non facesse credere a un suicidio. Ci teneva alla sua reputazione, al nome che gli era stato lasciato dai suoi avi...”) .

Dite che ho spoirelato troppo? Se lo leggete vi accorgerete che c’è dell’altro da scoprire.

[Μιχάλης Παπαχατζάκης · Rating 5 out of 5]

Εκπληκτικό νουάρ διήγημα του 1885, με θέμα τον βιασμό και τη δολοφονία ενός μικρού φτωχού κοριτσιού σε κάποια επαρχιακή κωμόπολη της Γαλλίας, τη Ρουί λε Τορ.
Ο ταχυδρόμος Μεντερίκ, πηγαίνοντας να παραδώσει επιστολές στον δήμαρχο κ Ρεναρντέ, αντικρίζει το γυμνό πτώμα της δωδεκάχρονης μικρής Ροκ στο διπλανό δασάκι. Έντρομος τρέχει στο δήμαρχο που με την σειρά του καλεί τις υπόλοιπες αρχές. Ποιος έκανε τέτοια φριχτή πράξη;

Ο Γκυ ντε Μωπασσάν δείχνει την αντίδραση μιας μικρής κοινωνίας στην φρίκη που τη διαταράσσει, την ψυχική απόσταση των ανθρώπων της "καλής κοινωνίας" από την συμφορά της πάμφτωχης μάνας και μας μεταφέρει- αποκαλύπτοντάς τον- στην ψυχολογική εσωτερική σύγκρουση του δολοφόνου που βασανίζεται από τις τύψεις του.

Μεστό και συμπυκνωμένο διήγημα με παρουσίαση της ψυχολογίας των ανθρώπων με απαράμιλλο τρόπο.

[Carlo Mascellani · Rating 4 out of 5]

Crudo come solo il naturalismo di Maupassant sa essere. Grande pathos drammatico, colpi di scena, analisi psicologiche degne di Dostoevskij, un pizzico di gotico e avrete un racconto assai suggestivo. Avrete un assaggio della poliedricità narrativa di quest'autore.

[J. Boo · Rating 4 out of 5]

Review only of the title story, a very dark short story about the unsolved murder of a young girl, and the guilt of the perpetrator.

[Noah_Wasa Mata · Rating 4 out of 5]

La nouvelle est premièrement apparue en 1885 et il est décevant de voir que certaines scènes se reproduisent encore aujourd'hui. Lorsque Renardet attaque et viole la jeune fille il lui promet de lui donner de l'argent si elle se tait, le fait qu'il est maire du village - haut placé dans la société - et que tout le monde lui fasse confiance et que personne n'oserait penser qu'il ferait ça (Il se nomme lui même comme premier suspect mais le Juge rigole et lui demande d'être sérieux), lorsque Renardet écrit la lettre décrivant son crime il est sur que son ami le Juge (autant haut placé que lui dans la société) protègera son secret même après sa mort, il essaie même d'acheter le facteur mais heureusement ce dernier refuse.

Il y a aussi le manque de respect pour la femme qu'elle soit vivante ou non, les hommes qui la retrouve se permettent de la fixer, essayant de deviner son âge en regardant sa poitrine. Les garçons du village fixent son corps découvert sans aucune honte.

Il y aussi la regard méprisant sur les pauvres, on le remarque un peu à cause de la façon qu'on traite la mère de Louise (la petite roque) qui apprends le meurtre de sa fille. Elle souhaite récupérer ses vêtements car elle ne peut pas garder le corps, un petit souvenir de sa fille. On la soupçonne que cette d'obsession de garder les vêtements représente une pièce d'argent et non un geste maternel. Le village s'acharne encore plus sur elle alors qu'elle vient de perdre sa fille. Tandis que le coupable, cet homme riche et haut placé, échappe à tout soupçons.
Nous sommes presque 140 ans plus tard et rien n'a changé.

[Erwin · Rating 5 out of 5]

Die Lust in ihrer bösesten Form als Vergewaltigung und Mord ist Stoff dieser ländlichen Erzählung. Hier wie in vielen anderen Novellen liefert Maupassant erstmals seit Balzacs realistischem Roman ''Die Bauern''- wirklichkeitsgetreue Studien der bäuerlichen Welt: Hartherzigkeit, Geiz, ameisenhafter Fleiß und animalische Lebensgier.
Maupassant zeigt, dass jeder Mensch, völlig egal welcher Gesellschaftsschicht er angehört, zu solchen Taten fähig ist und durch Triebe nicht davor zurückschreckt eine Vergewaltigung zu vollziehen.

[Andy · Rating 4 out of 5]

Un mélange très intéressant des descriptions impressionnantes d’une paysage calme et pittoresque, d’un crime horrible et ses conséquences et enfin de la psychologie du coupable. On y trouve les éléments fantastiques aussi, comme dans Le Horla. Le conte les développe doucement et donne les indications subtiles. Mais á mon avis, c’est un peu trop doux et les parts sont trop séparé pour une nouvelle. Néanmoins la combination de toutes les éléments, conte de paysage, conte de crime, conte fantastique et psychologique, ramassés dans la forme de la nouvelle, est passionnant à lire.

[Pianobikes · Rating 4 out of 5]

“Todo el mundo es capaz de hacer una cosa así. Todos en particular y nadie en general” ~ La pequeña Roque de Guy de Maupassant.

Esta semana en #ClasicosFlash hemos leído el cuento “La pequeña Roque” de este recopilatorio de Guy Maupassant que, os adelanto, es un autor que no defrauda. En esta ocasión nos encontramos con una historia demoledora que parte de la aparición del cadáver de una niña, Roque, en el bosque. Se abre la investigación en busca del culpable y aquí no vamos a ahondar porque desde el comienzo se sabe quién puede ser.

Me ha sorprendido el hecho de la descripción que realiza Maupassant del crimen para aquella época. No puedo entrar en este contenido porque lo bloquearía Instagram, pero realmente es algo que llama la atención. Por lo demás, nos encontramos con el culpable y esa bajada a los infiernos de los personajes de Maupassant impulsada por la conciencia.

¡Una maravilla! Leedlo. Es más, leed cualquier cosa de este hombre porque estoy convencida de que os va a gustar.

[lukas · Rating 4 out of 5]

buvo ir nice, bet buvo ir labai disturbing. mixed feelings

[Enrique Escalona · Rating 5 out of 5]

Twin Peaks, la versión original francesa.

[Caroline Andrée · Rating 4 out of 5]

J'aime la plume de Maupassant notamment pour sa franchise du langage et sa clarté. La petite Roque est une histoire moderne et mystérieuse à l'ambiance morbide. Une écriture claire, efficace et rapide qui captive jusqu'au bout, un meurtrier hanté par son crime ...

[Zohre · Rating 5 out of 5]

من این کتاب رو با ترجمه عالی خانم بحرینی از نشر نیلوفر خوندم
به اسم "آواره و داستان های دیگر"
و داستان رک کوچولو داستان چهارم این کتاب بود
داستان اول تا سوم کوتاه بودن و برام خیلی معمولی اومد
تقریبا صفحه ۵۰ کتاب بودم اخر داستان سوم
و چون کتاب قبلی ای که خونده بودم هم تعریفی نداشت ( قرار بود فلسفی باشه ولی روانشناسی شد ) کم کم داشتم از انتخاب های کتابم ناامید میشدم و درواقع از خودم
که داستان چهارم شد بهترین داستانی که تو شش ماه اخیر بعد از جنایت و مکافات خوندم .
دوجای داستان شوک شدم و این قشنگ ترین بخش خوندنش بود برام و دلمم تنگ شده بود ( یعنی از این کتابایی که یهو بگم وای چیشدد )
بخش قشنگ دوم ، برام شباهتی بود که توی داستان و شخصیت اقای بخشدار با راسکولینکف شخصیت داستان جنایت مکافات ، پیداکردم. البته که باید گفت تفاوت اساسی ای داشتن( هدف جنایت ها )ولی بعد از مدت ها من خط به خط کتاب رو خط کشیدم و هایلایت کردم و برچسب زدم و لذت بردم از خوندنش...
از توصیف ها و خلاقیتای قلم دوموپاسان هم نمیشه چیزی نگفت ، یجاهایی اتفاق خاصی نمیوفتاد ولی به خاطر وصف کردن اون بیشه معروف دوباره میخوندم مثل :
"خورشید بارانی از پرتو های داغ خود را بر زمین سوخته و تشنه می ریخت "
"او درد خود را به یاری انبوهی از کلام بیرون میریخت"
اینکه توی ۳۰ صفحه تونستم جنایتی به سبک پایان راسکلنیکف، شور و امید زندگی صبح ، تلخی های شب و فکر های غم انگیز، تنهایی های گاه و بیگاه ،عشق ، هوس ، طمع و پشمانی رو در قالب ادبیات فرانسه بخونم بهترین انتخاب بود (به انتخابام افتخار میکنم) ❤️

[Molinos · Rating 3 out of 5]

Lo primero que tengo que decir es que probablemente si Maupassant quisiera escribir este cuento hoy en día, se lo pensaría muy mucho. Es un cuento terrible que tiene como punto de partida la violación y asesinato de una niña de doce o trece años en un bosque. Es un relato terrible, un retrato del mal, de la impunidad, del abuso de poder y de los remordimientos. Y, además, sale un cartero. Todo es mejor con un cartero. Las ilustraciones en blanco y negro y grisalla crean, además, el ambiente adecuado para meterse en la historia, para horrorizarse y emocionarse.

[Tom · Rating 4 out of 5]

The rape and murder of a local girl creates unrest and unease in a small rural village. The perpetrator of the crime is in fact revealed to be the protagonist, The Mayor - who is haunted by the crime he has committed and sets about scheming to end his own life.

[Choukri AOUSSAR · Rating 4 out of 5]

Celui qui sait sentir par l'œil éprouve, à contempler les choses et les êtres, la même jouissance aiguë, raffinée et profonde, que l'homme à l'oreille délicate et nerveuse dont la musique ravage le cœur.