"Για δες καιρό που διάλεξεν/ ο Χάρος να με πάρει/ Τώρα π' ανθίζουν τα βουνά/ και βγάν' η γη χορτάρι". Αυτό το τραγικό τέλος του ήρωα Διάκου στη Λαμία αποτελεί την υπόθεση αυτής εδώ της τραγωδίας στην οποία ο συγγραφέας, τηρώντας τις τρεις ενότητες, εισήγαγε τόσο στην πρώτη όσο και στην τελευταία πράξη και την ωδή, συμμορφούμενος με όσα έχουν εξιστορηθεί για τον Διάκο, όπως προαναφέραμε. Η πλοκή του δράματος είναι απλούστατη, όπως ήταν συνήθως και η πλοκή των αρχαίων ελληνικών δραμάτων, στα οποία δεν συναντούμε τις ατέλειωτες περιπλοκές και περιπέτειες των νεωτέρων.
Ο Λέων Μελάς (1812-1879) ήταν πολιτικός και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Γεωργίου Μελά, γόνου πλούσιας εμπορικής οικογένειας από την Ήπειρο. Έζησε για λίγα χρόνια στην Οδησσό και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία στην Κέρκυρα και στην Πίζα. Το 1833 μπήκε στον δικαστικό κλάδο και το 1837 έγινε καθηγητής νομικής στο νεοσύστατο τότε πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε αρκετές φορές υπουργός δικαιοσύνης αλλά διώχθηκε αργότερα από τους Βαβαρούς λόγω των δημοκρατικών πεποιθήσεων αφού είχε αρνηθεί να επιβάλει λογοκρισία στις εφημερίδες της εποχής. Ήταν επίσης μέλος της Φιλικής Εταιρείας.
Μετά την εγκατάστασή του στο Λονδίνο άρχισε την συγγραφή. Αποτέλεσμα αυτής ήταν το πατριωτικό μυθιστόρημα ο Γεροστάθης που δημοσίευσε το 1858 και το οποίο πούλησε στα πρώτα χρόνια της έκδοσής του 30.00 αντίτυπα. Επίσης έγραψε τα έργα: ο Χριστόφορος, το Εγκόλπιον των Ελληνοπαίδων, ο Μικρός Πλούταρχος κ.α. Την περίοδο 1866-1871 διετέλεσε πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.
Πέθανε το 1879 στην Αθήνα. Ανιψιός του ήταν ο Δημήτριος Βικέλας αλλά και ο Παύλος Μελάς.