کشتی‌گیری که چاق نمی‌شد

Le Cycle de l'invisible #5

by Éric-Emmanuel Schmitt, شهرزاد ساعتچی (Translator)

از آن‌جایی که من لاغر و دراز و بی‌حال و وارفته بودم، وقتی که شومینتسو از جلویم رد می‌شد، فریاد می‌کشید: من یک مرد تنومند رو تو وجود تو می‌بینیم. کفری‌کننده بود! من از روبه‌رو مثل پوست خشک‌شده‌ی یک شاه‌ماهی بودم که بر روی یک چوب کبریت قرار گرفته بود؛ از نیم‌رخ... کسی نمی‌توانست از نیم‌رخ مرا ببیند، من تنها از دو بعد قابل رویت بودم، نه از سه بعد، مثل یک تصویر فاقد برجستگی؛

Genres: Fiction, France, Roman, French Literature, Japan, Contemporary, Novels

80 pages, Paperback

First published January 1, 2009

About the author

Eric-Emmanuel Schmitt is a Franco-Belgian playwright, short story writer and novelist, as well as a film director. His plays have been staged in over fifty countries all over the world.

Reviews

[Maria Espadinha · Rating 5 out of 5]

Sobreviver é Condição Necessária mas Não Suficiente


Jun é um jovem superlativamente magro -- sequinho, sequinho que nem um arenque fumado, de frente mais parece um desenho, e de lado uma linha recta.
Dir-se-ia que a criação lhe furtara uma dimensão!
Porém, todos os dias, há um velhote que se cruza com ele, dirigindo-lhe as seguintes palavras:

"Vejo um gordo em ti"

Jun responde-lhe torto, injuriando-o, mas o velhote impassível, segue o seu caminho como se nada fosse, para no dia seguinte retornar com a mesma lengalenga desesperante!...

Jun é alérgico a tudo e todos. Detesta-se a si mesmo e ao mundo que o rodeia. É um vendedor ambulante que deambula pelas ruas de Tóquio, levando uma vida sem rumo, sobrevivendo conforme pode.

"É preciso dizer que naquela época eu tinha uma alergia. Tinha-me tornado intolerante ao planeta todo. Inclusivamente a mim. Eu seria interessante para a medicina, se a medicina se tivesse debruçado sobre o meu caso: tinha uma alergia universal. Nada me atraía, tudo me repugnava, viver provocava-me comichões, respirar punha-me os nervos em franja, olhar à minha volta dava-me vontade de bater com a cabeça nas paredes, observar os humanos dava-me náuseas, conversar com eles enchia-me a pele de eczemas, aproximar-me da sua vileza causava-me arrepios pelo corpo todo, dar-me com eles sufocava-me; quanto a tocar-lhes, só a ideia podia fazer-me desmaiar."

Aquele velhote desesperante, que todos os dias se cruza com Jun, lera nele aquela insatisfação doentia.
Jun sobrevive, sim! Mas para quê?!...
Vive num estado animal, primário, e a sua continuada rebeldia é uma revolta inconsciente.
Mal ele sabe que aquele velhote que todos os dias lhe azucrina a vida, será o seu Anjo Salvador!...

Jun é gordo, sim! A sua gordura está no seu potencial, na sua riqueza interior!
"O Lutador de Sumo que não conseguia engordar", é um livro que incita ao auto-conhecimento como fonte de paz e equilíbrio.
É uma história divertida, com uma mensagem séria.
Que mais se pode pedir?!....

5 Estrelas Cintilantes :)

[Banu Yıldıran Genç · Rating 3 out of 5]

yeşilçam filmi tadında bir novella :) yarım saatte bittiğinde insanın dudağında bir gülümseme, kalbinde bir sıcaklık bırakıyor :)

[Uğur Karabürk · Rating 3 out of 5]

Konu özgündü ama bir şeyler eksikti...

[Larnacouer de SH · Rating 5 out of 5]

"...İradem zayıf."
"Yanlış. Sen çok iradelisin."
"Öyle mi?"
"Evet. Karar verdiğin şeyi yapmamak için binbir sebep yaratıyorsun. Aslında sende beton gibi bir irade var. Ama kötü irade.
Yazık, zira çıkarken aldığın yol inerkenkiyle aynıdır."




Ah! Éric-Emmanuel Schmitt, yine hayran bıraktın. :'))

[Hengameh · Rating 3 out of 5]

آخرین کتاب 2017 من کتاب جالبی بود

بهش نمیومد مال اشمیت باشه و به همین خاطر فکر کنم ازش اونقدر استقبال نشد
به شدت من رو یاد فیلم های کاراته بازی و ژاپنی بازی اغراق شده ای مینداخت که دست بر قضا من در کودکیم عاشقشون بودم.
از یاداوری این فضای خیلی اگزجره و احساسی لذت بردم

[shutterbug423 · Rating 2 out of 5]

Schmitt en sevdiğim yazarlardan.Şişmanlayamayan Sumocu yazarın dinleri ele aldığı beşlemenin son romanı. (The Cycle of the Invisible) Beşlemin diğer romanlarına bayıldığımı Milarepa hariç diğer üç romancığın başucu kitaplarım arasına girdiğimi söylemeliyim. Oskar ve Pembeli Meleği ile Nuh'un Çocukları hakkında daha önce yazdığım için burada ayrıntıya girmeyeceğim ama Şişmanlayamayan Sumocu gerçek bir düş bozumu oldu benim için. Schmitt önceki kitaplardaki inanılmaz tatlı ve mizahi dili muhazafa edemediği gibi olay örgüsünü de zenginleştirmeye gerek görmeden derinliği olmayan bir karakterin inanılması zor çarçabuk değişimini çalakalem aktarmış. Keşke biraz daha özenseydi ve daha ayrıntılı, daha mizahi ve daha inanılası bir şeyler ortaya çıksaydı.
Bu kitabı az da olsa sevdiyseniz yazarın İngilizce'ye çevrilmiş öykü kitapları The Most Beautiful Book in the World (Odette Toulemonde et autres histoires, 2006)ve The Woman with the Bouquet'i mutlaka bulun, okuyun derim. Yazarın ne kadar yaratıcı olabildiğini, nasıl bir biçeme sahip olduğunu göreceksiniz ve bu Sumocu hikayesi size daha da yavan gelecek.

[Carina Carvalho · Rating 5 out of 5]

78 páginas de perfeição
Um livro que não vai sair da minha estante!
Poderia a história ser contada com mais detalhe ? Sim sem duvida mas estas 78 páginas são um elogio á humanidade!
“Quando aquilo que dizes não for mais belo que o silêncio, cala-te.”
“Do outro lado das nuvens há sempre céu”
“O objectivo não é o fim do caminho, é caminhar”

Espero um dia atingir este grau de compreensão para conseguir ver o gordo nos outros

[Gülşah'ın kitaplığı · Rating 5 out of 5]

Kısacık ama yüzde bir gülümseme ve bolca zen budizmden esintiler olan bir kitap ile geldim. Yazarın daha önce " Bayan Mingin Hiç Olmayan On Çocuğu" kitabını okumuş ve anlatımına hayran kalmıştım. Kısacık kitapta dinyalari anlatmıştı. İşte bu kitap ile de öyle yapmış. Bir kitabını daha aldım, sırada o var.
Kitaba gelirsek; kendini dünyada yalnız hisseden Cun'un hikâyesinden okuyoruz.

[Кремена Михайлова · Rating 3 out of 5]

„Болест е да бъдеш прекален оптимист.“

Много хубав превод! Е, сигурно и Шмит го е написал така готино. Но по-скоро ми направи впечатление – колко интересни думи и изрази имаме.

„Нахал!“ (а не просто нахалник), „чичка“; „И кучешка фъшкия би била по-разговорлива“; „… мач на две парчета бахур, които се бъхтят…“; „Видя ли, дядка, приличам на бройлер.“; „Я не ми образувай нерви…“; „… до каква степен се кефех вътрешно да се дракам с Шоминцу…“

И в началото се бърках – мислех си: как ли е това на японски, т.е. забравях, че е писано на френски. А много често автори като пишат за други страни, не им вярвам, не звучи убедително и естествено (англичанин за Русия, ирландец за България и т.н.). Но Шмит ги умее тези работи, и без това го наричам „човек на света“ – не че живее на различни места, а че наистина е „за“ тази идея – общото между хората, религиите и т.н. Така че и с тази книга от поредицата се е получило добре горе-долу. Щом се усмихнах на последното изречение, а не да махна с досада (бегло развита любовна нишка). Щом в книгата е изречението, което е най-типично за мен, изразяващо пълното ми недоумение и отчуждение от надпреварата:

„Не искам да побеждавам, искам да живея.“

Макар и казвано по други начини на други места, винаги се радвам да видя тази идея за несъстезаването.

Макар също бегло представено, обърнах внимание и на това за майката. Ооо, колко ми се иска и аз да бъда оправдана за странностите и вредите от мен като майка – с подобен случай като на майката на Джун:)) Така че и с това книгата ми стана близка. И с напомнянето – това, което виждаме, не значи със сигурност, че всичко е точно така.

Но като цяло – по-достоверно ми звучеше всичко в първата половина, когато момчето беше още… да речем преди промените (да не кажа осъзнаването). Обаче втората половина – дзен не може да бъде нахвърлен така в няколко десетки странички. Всъщност хем може (може и без думи), хем беше именно нахвърляне, няколко основни неща, твърде бързо възприети и усвоени от Джун. Все пак – всеки досег с zen си е полезен. (Но пък и ми се стори като подценяване – че само нашите герои от книгата са открили тези методи, а другите състезатели сякаш не се и сещат за това…; попаднах и на сумисти точно след книгата – е, да, странно…:)).

Няколко разочарования имах от Шмит и се бях поотказала от него, но реших пак да опитам и съм средно доволна. Може да има и значение това, че проявявам интерес към Япония. Дори сега повече ми хареса, че не преобладава по-популярното благоговеене пред тази страна (включително и от мен), а се виждат и нещата, за които не се говори често. А ги има доста – също алкохол, също проблеми с младите хора…

„… и двамата отидоха да се накъркат със саке…“
„… предимствата на рекламата чрез скандал…“
„Токио, град, където тълпата препуска в една посока, а всички хора си приличат…“
„Никога не четях писмата от майка ми.“
„… как се правя на много печен и се надувам, а всъщност нещата хич не вървят…“

Трябва да си го обичаме Ерик-Еманюел такъв, какъвто е като писатал (не всеки е велик). Отново вмъкващ и ролята на мъдрия възрастен извън семейството, способен да подкрепи млад човек в нужда.

„Не мислиш добре, Джун! – ми заяви с въздишка Шоминцу един ден. – Първо, защото мислиш прекалено много. А сетне и защото не мислиш достатъчно.“

[Nehirin~ · Rating 5 out of 5]

"Bulutların arkasında her zaman bir gök vardır."

[Onur Uslu · Rating 3 out of 5]

Şişmanlayamayan Sumocu, aslında içinde çok özel duygular barındıran bir kitap. Verdiğim 3 yıldızı çok hak etmiyor o yüzden ama hem bu sene okuduğum kitapların oluşturduğu standart olsa gerek, hem de birkaç kısmı çok problemli bulmuş olmamdan ötürü benim nezdimde böyle. Gerçekten tavsiye edebilir miyim onu da bilmiyorum çünkü "Küçük Prens" gibi özel bir ruhu var ama diğer yandan da bir "Küçük Prens" değil. Bu kitapta neyi sorguladım derseniz, açıkçası bu ara bazı kara bulutların başımda döndüğü bir dönemde güzel yollar sundu önüme. Bir kere şu "Zen felsefesi"ne giderek aşina olmaya çalışacağım. Meditasyon yapmayı öğrenmem gerektiğini hissettim çünkü baş karakterle bazı ortak yanlarımız mevcut. Bir şeyi değiştereceğine inancım artık çok olmasa da kendimi mümkün oluşturabildiğince geliştirme prensibimden vazgeçemediğim için yapmam gerekiyor.

"İnsanın içine attığı, açık ettiğinden daha ağır çeker." ya da "Bulutların arkasında her zaman bir gök vardır." gibi bazen okurken o cümlede gözlerinizin tıkalı kaldığı anlar oluyor kitapta. O anları gerçekten epey sevdim. Yolda okurken hiçbir şekilde rahatsız olmadan, keyifle okuyabildim. Hani bütün bu düşünceleri paketlesem gerçekten hoş bir paket olurdu.

Yine de karakterdeki değişimin çabucak gerçekleşmesi ya da kitabın atmosferinin yeterince etrafımı saramamasından ötürü hafif bir kırgınlığım var kendisine. Özel bir kitap. Yine de herkese göre olmayabilir.

Not: Ayrıca buradan bu kitabı tavsiye eden arkadaşıma teşekkürlerimi iletmek isterim. Kitabın bazı yerlerinde onun sayesinde okuduğumu düşününce gülümsetti =)

[Христо Блажев · Rating 4 out of 5]

Теглото на тялото, теглото на живота: http://knigolandia.info/book-review/s...

”Виждам те с голям корем”, подвиква редовно един старец на хърбав нехранимайко, продаващ леконравни фоторомани на оживено кръстовище, а той му отвръща с обиди и го гони надалеч. До деня, в който нещата се обръщат под напора на обстоятелствата и кльощавото момче не се оказва в школата за сумо борци, собственост на същия този старец и не започва да изучава традиционния японски спорт. На малкото странички на книжката Шмит описва непораснало дете, фиксирано в своето минало, а оковите падат една по една под мъдрото наставление на учителя си, който го въвежда в дзен. Там някъде среща и момичето на мечтите си, и печели първия си двубой след безброй загуби… но най-вече открива себе си, разбира се.

Издателство "Леге Артис"
http://knigolandia.info/book-review/s...

[Sara MostaghaC · Rating 2 out of 5]

داستان خوب و پرکشش شروع شد ولی از جایی که جون تصمیم گرفت سوموکار شود، این احساس بهم دست داد که دارم از این کتاب های روان شناسی سطحی ریخته در بازار می خوانم. پر از جملات انرژی مثبت ده:|
بعد هم که مدیتیشن و ذن و بوداییسم....
اصلا داستان فرو ریخت انگار با آن پایان بی مزه که طرف دایی مادرش از کار درآمد و فهمید مادرش از اول بیمار بوده.

[Kam Sova · Rating 3 out of 5]

“Sevgili Cun, ben kendini çok takdir etmeni ya da kendinden çok şikâyet etmeni istemiyorum ki. Sadece geviş getirir gibi kafanın içinde kendini evirip çevirmeni istemiyorum. Kendi kendinden kurtulmanı istiyorum.”

[Lucie Lacoste · Rating 4 out of 5]

Le sumo qui ne pouvait pas grossir est un enfant perdu dans sa vie qui rencontre une personne qui l'accompagne et l'aide à trouver son chemin. Belle petite histoire

[Yasemin Macar · Rating 4 out of 5]

"Sende bir şişman gördüm" sözü hiç bu kadar anlamlı gelmemişti. Okunması gereken bir kitap özellikle kendini bulma tanıma konusunda çok yardımcı olacağını düşünüyorum.

[A. Raca · Rating 4 out of 5]

"Öğrenmek müthiştir. Bildiğini unutmaksa değil."

[Emilie | La prof de français · Rating 4 out of 5]

Je compte travailler Oscar et la dame rose avec mes élèves prochainement. Je voulais donc découvrir d’autres titres du Cycle de l’invisible. J’ai bien aimé celui-ci parce qu’au départ j’ai une fascination pour la culture japonaise. J’ai trouvé que, contrairement à Oscar et à Monsieur Ibrahim, la référence à la spiritualité (bouddhiste dans ce cas-ci) est moins présente. J’en parlerai assurément à mes élèves dans le cadre de notre projet!

[Mohsen · Rating 3 out of 5]

"من يه مرد تنومند رو در وجود تو ميبينم"
داستان درباره بچه پانزده ساله ايست كه در هياهوي شهر پرجمعيت توكيو به دست فروشي و فروش آت و اشغال هايي اوقات خود را مي گذراند. شومينتسويي كه هر روز به ديدن او مي آيد و جمله "من يه مرد تنومند رو در وجود تو ميبينم"را به او مي گويد.شخصيت اصلي داستان دائم درحال كشمكشي دروني است و از خود مي پرسد كه كدام مرد تنومند؟؟ ، او كه هيكل و بدني بد فرم دارد جوري كه زانوانش از ران هايش بزرگتر جلوه مي نمايد . اتفاق هايي كه براي او مي افتد مانند جابه جايي اش كه منجرب به دعوايش با ديگر دست فروشها و نهايت از دست دادن وسايلش ويا گير افتادن به دست ماموران مبارزه با قاچاق ، ميشود.
داستاني كه در ان او خود را پيدا مي كند و نزد مادر خود بر مي گردد و با نيمه گمشده اش ازدواج مي كند.
داستان بسيار سطحي است .و همينطور به دليل اينكه كوتاه است ، نويسنده مجبور ميشود فقط گذر هاي سريعي به وقايع داشته باشد جوري كه جاهايي شاهد رها شدن بعضي از خرده داستان هاي كتاب هستيم. از ديد كلي داستاني سرگرم كننده اي را رو به رويمان خواهيم داشت. بعد از پنج اثري كه از اشميت خوانده ام كم كم به اين ضعف او پي ميبرم كه او نويسنده اي قوي نيست اما باز هم حرفهايي براي گفتن دارد. "سوموكاري كه نمي توانست تنومند شود " مانند اثر ديگر اشميت " خرده جنايت هاي زن و شوهري " خط داستاني ثابتي دارد بدون افت و خيزي . كه اين خود باعث ميشود گاهي داستان از حوصله ي خواننده خارج شود .از طرفي ديگر صرفا براي اينكه اشميت دست به نوشتن درباره ي موضوعي زده است كه اغلب مردم به دنبال آن هستن - همان به هدف رسيدن و موفقيت - باعث شده است كه اين كتاب طرفداراني هم داشته باشد.
در آخر اين اشميت است كه لقمه ي نيمه جويده شده را رها مي كند و به سراغ لقمه اي ديگر مي رود و اين ضعف از اين نويسنده در اين مرتبه قابل قبول نيست

[Huyen Pham · Rating 4 out of 5]

"Sách mỏng không phải là sách nhẹ ký" - câu giới thiệu ở bìa sau đúng quá. Đọc sách cứ có cảm giác tác giả đang gửi gắm không chỉ một mà là nhiều ý nghĩa ẩn đằng sau câu chữ, về cuộc đời, về tập luyện, về sự thất bại, thành công, về chuyện tăng cân, về thế nào là 'bình thường' và 'bất thường' là ra sao, về tình yêu, làm cha mẹ và làm con cái như thế nào... Và chắc chắn vẫn còn những ẩn ý khác vì có những đoạn mình chưa hoàn toàn hiểu rõ.

Mình sẽ trích ra ở đây một đoạn, nhưng không phải về những ẩn ý đã nói ở trên mà chỉ vì cảm thấy nhân vật chính đáng yêu quá thôi:
"Trong suốt nhiều tháng, chúng tôi đi xem phim với nhau, những bộ phim ca nhạc ướt át, những bộ phim hài lãng mạn vì nàng thích được xúc động và khóc. Tôi thì đóng vai trò người đàn ông, tôi giả vờ là giả vờ thích những cái đó; trên thực tế, tôi thích những cái đó chẳng kém gì nàng; chỉ khi ở bên nàng tôi mới kiềm chế cảm xúc; sau đó, khi đã tạm biệt, tôi mới nức nở khóc trộm."

Nữa là mình thấy như đang đọc sách của một tác giả Nhật chứ không phải là tác giả Pháp khi đọc cuốn này, không phải là vì bối cảnh câu chuyện là ở Nhật mà cảm giác ấy đến từ văn phong của tác giả, hoặc là của người dịch (?).

[Büşra Köprü · Rating 4 out of 5]

•
“Cun, eğer söylediklerin sessizlikten daha güzel değilse, sus.”
•

Kısa olmasına rağmen içinde birçok güzelliğin saklı olduğu bir kitap yorumuyla merhabalar.

Cun, depresifliğini keskin zekasıyla harmanlayan bir karakter diyebiliriz. Tüm karamsarlığına rağmen düşünmeyi ve öğrenmeyi engelleyemeyen yönü ağır basıyor ve biz kitap boyunca onun bu kaçışı nasıl benimsediğini görebiliyoruz.

İçinde altını çizip üstünde düşünmek isteyeceğiniz bir sürü cümle bulabileceğiniz, finali ile insanın gözlerini mutluluktan ışıtan bir kitaptı. Mutlaka tavsiyemdir.

[Kevin · Rating 4 out of 5]

https://comaujapon.wordpress.com/2016...

Une petite histoire qui nous présente un garçon qui va apprendre à se connaître lui-même en traversant différentes épreuves et en gardant surtout l’esprit ouvert. Un très bon moment de lecture qui permet de se poser aussi des questions sur soi-même.

[Fulya · Rating 3 out of 5]

"Geviş getirir gibi kafanın içinde kendini evirip çevirmeni istemiyorum". Şinto- Zen felsefesiyle karışık tatlı ve ferah bir pazar okuması oldu. Tesadüfler melodram tarzında bile olsa verilmek istenen mesaj aslında derin.
İnsanın kendine olan uzun yolculuğunu trajediye dönüştürmeden anlatan kısacık bir novella bu.

[Gabriela Kozhuharova · Rating 3 out of 5]

Краят е чудесен.

[Мариана Рангелова · Rating 5 out of 5]

Невероятна книга, която ме накара да прочета целия цикъл "Кръговрати на живота".

ревю >> https://the-book-tigers-diary-reviews...

[Alex · Rating 3 out of 5]

Kinda expected a bit more

[Dorsa Ehya · Rating 2 out of 5]

اشمیت نویسنده‌ی محبوب و معروفی تو ایرانه اما از طرف دیگه، بسیاری از کتابخوان‌های حرفه‌ای دوستش ندارن؛ البته من همیشه به دلیل موضوعات جدیدی که انتخاب می‌کنه بهش فرصت میدم
این کتاب هم به عنوان یک داستان بلند که میشه تو یک روز خوند و تمومش کرد جالب بود تا زمانی که ۲-۳ صفحه‌ی آخر این‌قدر با پایان‌بندی هندی (شاید حتی بشه گفت سریال ایرانی‌طور) ناامیدم کرد که امتیازم به دو ستاره کاهش پیدا گرد.

[Tuna · Rating 3 out of 5]

Tokyo’da kaçak mal ticareti yapan 15 yaşındaki seyyar satıcı, evsiz, kaçak bir gencin hikayesi. Arka sokaklarda, tekinsiz noktalarda, polis baskınlarının ve rakip satıcıların baskısı ve tehdidi altında oldukça güç şartlarda yaşam mücadelesi veren geçmişi ve geleceği düşünmeyen çelimsiz bir çocuk.

Amaçsız ve çaresiz kaldığı bir gün yolu Japonya’nın en büyük sumo turnuvasına düşer; buraya gelişi de öykünün içinde saklı, sonrasında önüne yeni bir dünya çıkar. Göründüğü kadar yakın olmayan ona yeni meydan okumalar sunan yeni bir alan.

Özünde bir arayış yolculuğuna çıkaran bu kısa roman, yazardan bir oturuşta okuduğum ikinci kitap oldu. İçerisinde minimalizm ve sembolizm esintileri de taşıyan eser, duygusal olarak da etkileyen bir öykü anlatıyor.

[Sophie Booh · Rating 3 out of 5]

J’ai bien aimé me plonger dans la culture japonaise et le monde du sumo! Un bon moment!!

[Pouria · Rating 3 out of 5]

سوموکاری که نمی توانست تنومند شود / اریک امانوئل اشمیت / ترجمه ی پویان غفاری / انتشارات افراز / 101 صفحه / تاریخ اتمام کتاب: فروردین 1398/ امتیازم به کتاب از پنج: سه و نیم
داستانی درباره ی پسری فقیر و گریزان از خانواده و انسان ها که زندگیِ خیابونی رو پیش گرفته ولی تحت تاثیر حرف های یک غریبه مسیر جدیدی رو پی میگیره. در طول داستان به مسائل مهم و قشنگی توجه میشه. یکیش اینکه برای رشد کردن اول باید خودتو بشناسی و بپذیری که همیشه مساله ی مهمی بوده و فرار کردن از خودمون چیزیو حل نمی کنه. البته درباره ی اینکه چجوری خودمونو باید بشناسیم زیاد چیزی نگفته که فکر کنم سوال خیلیا باشه که میخوان خودشونو بشناسن.
"تو داری سقوط میکنی چون روی تمام احساساتت، مشکلات و سرگذشتت سرپوش گذاشتی. تو نمی دونی کی هستی، پس نمی تونی از خودت چیزی بسازی."

مساله ی دوم که اشاره ی ریزی بهش میشه نیاز به معنویت توی زندگی آدم هاست که قابل تامله اما باز هم خیلی کوتاه دربارش صحبت شده.
"-آدم برای زندگی کردن به هیچ آیینی احتیاج نداره.
+ به آیین شاید اما به معنویت چرا."
چند جمله ی دیگه از کتاب که توجهمو جلب کرد:
"در پشت ابرها همیشه آسمانی وجود دارد. معنی این جمله ی قصار اینه که همیشه باید بخش مثبت قضایا رو تو ذهن داشت و خوش بین بود. الان، مهم ترین چیز اینه که تو داری پیشرفت می کنی."
"مرد تنومند بر دیگران پیروز نمیشه، بلکه بر خودش پیروز میشه."
در بخش هایی از کتاب درباره نامه هایی توضیح داده میشه که مادرِ این پسر براش به صورت نمادین فرستاده که بسیار زیبا و احساسی هستن. ترجمه ی کتاب هم خوب بود و از خوندنش لذت بردم.