Βαρκάρισσα της χίμαιρας

by Αλκυόνη Παπαδάκη

Συνήθως φορούσε μια κόκκινη ρόμπα με σατέν γιακά. Μάζευε τα μαλλιά της πίσω και τα στερέωνε με φουρκέτες σ΄ έναν κότσο, σαν στεφάνι, λίγο πιο πάνω από το σβέρκο της. Ήταν ψηλή και λεπτή. Κι είχε ένα βλέμμα γεμάτο κίτρινα φύλλα. Κάποιο σταχτί απόγευμα του Σεπτέμβρη ήρθε κοντά μου, εκεί που χάζευα στα παρτέρια της αυλής, μου χάιδεψε το κεφάλι και μου είπε: «Τα λουλούδια μεγαλώνουν με τα τραγούδια των πουλιών». Ήμουν δεν ήμουν οχτώ χρονών. Ύστερα μπήκε μέσα, άνοιξε το ραδιόφωνο κι έκλεισε την πόρτα της. Έτσι έκανε. Πετούσε μια κουβέντα και μετά χανόταν… Έμπαινε στο σύννεφό της και ταξίδευε… «Δε μας μεγάλωσε κανονικά», έλεγε αργότερα ο αδελφός μου ο Τζόνυ. «Δε μας έδωσε οδηγίες σωστής πλοήγησης». «Μας εξασφάλισε εισιτήριο διαρκείας για το πλεούμενο της χίμαιρας», του απαντούσα εγώ. «Λίγο το ‘χεις;»… Την αγαπούσε πολύ. Τη λαχταρούσε. Την απαιτούσε ώρες ώρες. Κι εγώ την αγαπούσα. Περίεργο, αλλά την αγαπούσα για όλα όσα δε μας έδωσε. Για όσα μάς έδωσε τη μισούσα. Η μάνα μας, η Ερασμία! Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή. Ένα μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από γυναικεία ευαισθησία.

Genres: Literature

368 pages, Paperback

First published January 1, 2001

About the author

Βιογραφικό γραμμένο απο την ίδια.

Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν` ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους.

Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ` όνειρο ν` αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά!

Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν` αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ` αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να `χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν` αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου.

Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου `κρυψε ποτέ τα μάτια και τ` αφτιά μου.

Reviews

[Georgia · Rating 5 out of 5]

Το 'χω αυτό το κουσουράκι από μικρή. Όταν ρίχνουν κάποιον οι άλλοι κάτω εγώ τρέχω να του συμπαρασταθώ. Μη χάσω... Στο τέλος σηκώνεται αυτός και για ν' αποδείξει τη δύναμή του, ρίχνει κάτω εμένα.
Και τότε δεν έρχεται κανείς.
Αυλαία!

...

Δεν φοβήθηκα ποτέ μου τη βροχή.
Φοβήθηκα πολλές φορές, όμως, αυτούς που μου φώναζαν να γυρίσω πίσω, για να μου δώσουν μια ομπρέλα.

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 5 out of 5]

Ο τρόπος που γράφει η κ. Παπαδάκη είναι εξαιρετικός. ίσως είναι και μοναδικός. Μου άρεσε πολύ. όχι τόσο η ιστορία που είχε να διηγηθεί, όσο η περιγραφή των χαρακτήρων. Από τη μια σκεφτόμουν ότι όλοι είναι λίγο ανώριμοι, ίσως και εγωιστές και από την άλλη όλους τους λυπόμουν, όλους τους καταλάβαινα και τους συμπονούσα. Τι λάθος άραγε κάνανε και αυτοί οι έρμοι στη ζωή τους και πέρασαν έτσι άσχημα;
Τέλος πάντων, δεν είναι από τα βιβλία που μπορώ να γράψω πολλά πράγματα, κάθε λέξη που θα γράψω νομίζω ότι θα αφαιρέσει μαγεία από αυτόν που θα πιάσει το βιβλίο. Χαίρομαι πολύ που το διάβασα, και ακόμη περισσότερο χαίρομαι που η συγγραφέας αυτή είναι αρκετά παραγωγική και μπορώ εύκολα να βρω και άλλα βιβλία της να διαβάσω.

[Christiana Hadji · Rating 5 out of 5]

Δεν έχω διαβάσει ακόμα βιβλίο της Παπαδάκη που να με απογοητεύσει. Με πόση άνεση και γλαφυρότητα μπαίνει στην ανθρώπινη ψυχή και την ξεγυμνώνει μπροστά μας! Αυτό που προσπαθούν μάταια άλλοι συγγραφείς να πετύχουν με το ζόρι με πομπώδεις περικοκλάδες, μελό κοινοτυπίες και μακροσκελείς περιγραφές, η Παπαδάκη το καταφέρνει χωρίς κανένα κόπο. Με πέντε απλές λέξεις, με μια βρισιά, με έναν αναστεναγμό...

[Angeliki · Rating 3 out of 5]

"Λένε πως όταν φτάσεις στον πάτο του πηγαδιού, δεν έχεις αλλού να πας. Αναγκαστικά, αν δεν πνιγείς, ανεβαίνεις. Λάθος! Υπάρχουν μερικοί που κάνουν και γεώτρηση!"

Η Βαρκάρισσα της χίμαιρας μου δημιούργησε συγκρουόμενα συναισθήματα. Στην αρχή ο χαρακτήρας της "Νανώς" και οι διηγήσεις της παιδικής ηλικίας τράβηξαν το ενδιαφέρον μου, όμως όσο προχωρούσα στην ανάγνωση του βιβλίου οι ήρωες άρχισαν να απομακρύνονται. Στο τέλος έμεινα με μια πικρή γεύση και την αίσθηση ότι κάτι έπρεπε να είχε γίνει αλλιώς. Παρόλαυτα είναι ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσει κανείς. Ορισμένα αποσπάσματα από το μυθιστόρημα αυτό απασχολούν το μυαλό σου για αρκετή ώρα.

[Ioanna Bouna · Rating 4 out of 5]

Πρώτο βιβλίο που διαβάζω της κυριας Παπαδάκη κ θα μιλήσω μόνο για την γραφη της.Ο λόγος της ευθύς μα συνάμα ποιητικός,λυρικός και όσο πρέπει πιπεράτος όμως παρόλο την λυρικότητα παραμένει απλός. .νομιζω οτι εχει μια από τις πιο ιδιαίτερες γραφές που έχω διαβάσει. Δεν έβαλα 5 γιατί απλά η ιστορία μου φάνηκε πολύ συνηθισμένη.

[Maria Dellaporta · Rating 5 out of 5]

Μου άρεσε πάρα πολύ, εκτός απο το τέλος. Περίμενα λίγο μεγαλύτερη αναμέτρηση με τους 'κακούς' της ιστορίας.

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες, συναντήσεις κτλ επισκεφτείτε την σελίδα τους στο Facebook



Περισσότερες βιβλιοκριτικές εδώ

[Yanper · Rating 1 out of 5]

Είναι το πρώτο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη που διαβάζω. Η συγγραφέας μου είχε κινήσει την περιέργεια γιατί έβλεπα συχνά αποφθέγματα και τσιτάτα που μου άρεσαν. Τελικά το βιβλίο δεν μου άρεσε, μία ιστορία χωρίς κάτι συνταρακτικό. Θα έλεγα ότι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του, ήταν τ’ αποφθέγματα που ήταν σπαρμένα σε διάφορα μέρη του βιβλίου και τα οποία δεν είχαν κάποια σχέση με την ιστορία. Και αυτό που σίγουρα δεν κατάλαβα ήταν ο τίτλος του βιβλίου, τι σχέση είχε με την υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά θα δώσω, στο μέλλον, μία ακόμη ευκαιρία με κάποιο άλλο βιβλίο.

[Elena Vafiadou · Rating 4 out of 5]

Πολύ όμορφη η ιστορία, που με πολύ απλό και ευθύ λόγο περιγράφει την ιστορία της Θεανώς και του αδερφού της Τζόνυ. Δύο αδέρφια που δεν ένιωσαν ποτέ την οικογενειακή θαλπωρή, αλλά πάντα ήταν ενωμένα και πολύ αγαπημένα μεταξύ τους. Ζούσαν σε ένα σπίτι με μια μάνα φάντασμα και έναν πατέρα καλοκάγαθο μεν, απόντα δε. Είχαν όμως ο ένας τον άλλο και ζούσαν στον δικό τους κόσμο, στον κόσμο του Αφραξαδ.
Λίγο προβλέψιμη θα έλεγα ότι είναι η ιστορία, χωρίς να γίνεται κάτι συνταρακτικό που να σε καθηλώσει. Παρ'ολα αυτά αξίζει να το διαβάσει κανείς.

[Άννα · Rating 5 out of 5]

Ό,τι καλύτερο διάβασα τελευταία! Η ιδιαίτερη γραφή της συγγραφέως κάνει τον αναγνώστη να νιώθει πολύ οικεία! Δένει τόσο όμορφα και λυρικά τις φράσεις και τα γεγονότα στη ροή της ιστορίας, σαν να σε παίρνει αγκαλιά! Αναμφίβολα θα επιλέξω να δεχτώ σύντομα κι άλλες "αγκαλιές" από την κύρια Παπαδάκη!!!

[Kostas 78 · Rating 1 out of 5]

To πρώτο μου της Αλκυόνης ήταν το "Αμάν.. αμαν". Είχα ενθουσιαστεί. Καλοστημένη και πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, δυνατοί χαρακτήρες, γλαφυρός και ποιητικός λόγος.

Η Βαρκάρισσα δεν έχει τίποτα από αυτά. Ανύπαρκτη πλοκή και δομή, αδιάφοροι χαρακτήρες, γράψιμο πρόχειρο και "ελαφρύ". Απογοήτευση!

[Marianna Sharktooth · Rating 3 out of 5]

Θα παραδεχτώ οτι είμαι μία από τις πολλές... που ακολουθούν την συγγραφέα στο instagram, και μαγεύομαι με τις ατάκες, την γραφή της και το συναίσθημα. Ποτέ όμως μέχρι τώρα δεν είχα διαβάσει ένα βιβλίο της -τουλάχιστον που να θυμάμαι.
Η γραφή της είναι ποιητική, άτσαλη και αυθόρμητη μαζί. Η ιστορία που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο είναι πέρα για πέρα κυνική, ακόμη κι αν γίνεται προσπάθεια να της δώσει μια πινελιά ονείρου η συγγραφέας. Κάθε "ιστορία/γεγονός", σύντομο, όπως παρουσιάζεται, ακολουθείται από ένα κύμα συναισθημάτων, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με το "μπαίνω στο μυαλό του ήρωα τώρα και διαβάζω την σκέψη του". Μελωδικά, αφήνεται κάθε διήγηση να πάρει τον δρόμο της στην καρδιά του κάθε αναγνώστη.
Εμένα αυτη η εναλλαγή, σκληρότητα, συναίσθημα, κυνισμός, ευαισθησία, με κούρασε, και μου έφερε λίγο άγχος. Θες επειδή η Ερασμία μου θύμησε λίγο την γιαγιά μου, θες επειδή έχω μια αλλεργία στην ύπουλη ευγένεια, δεν το ευχαριστήθηκα.
Θα συνεχίσω όμως να ακολουθώ την κα Παπαδάκη, και εννοείται θα περιμένω με ανυπομονησία να πέσει κι άλλο βιβλίο της στα χέρια μου.

[Eliza · Rating 2 out of 5]

Έχω διαβάσει κ άλλα βιβλία της Παπαδάκη κ με όλα έχω το ίδιο πρόβλημα, οι ήρωες της υποφέρουν τα χίλια μύρια αλλά εγώ αδιαφορώ για όλους τους, δεν καταφέρνει να με βάλει μέσα στο βιβλιο, να σταθώ δίπλα στους χαρακτήρες της. Δε με συγκινεί καθόλου! Νομίζω εστιάζει πιο πολύ στο να βάλει διάσπαρτα κάποια τσιτατα για τη ζωή κ μερικές ωραίες προτασεις-αποφθεγματα, παρά στην ουσία του βιβλίου της. Οι χαρακτήρες της είναι μονοδιαστατοι, η πλοκή αναμενόμενη τραγωδία, δυστυχία. Επίσης δε μου αρέσει που οι χαρακτήρες της είναι όλοι αυθαδεις, μα ολοι, οι διάλογοι περίεργοι, πολύ συχνά έχει βωμολοχίες που με ενοχλουν....δεν ξερω, ίσως απλώς να μη μου ταιριάζει, αλλά με μερικές ωραίες προτάσεις σαν στιχάκια σε λευκώματα του γυμνασίου δε με ξεγελάει.

[GEORGETTE NANOU · Rating 3 out of 5]

https://georgette60.blogspot.com/2024...

Αφηγηματικό μυθιστόρημα ανάμεσα σε χρονικές περιόδους με άψογη περιγραφή χαρακτήρων από την γλαφυροτάτη κυρία Παπαδάκη όπως πάντα με λυρισμό και ποιητικότητα γίνεται το ξεγύμνωμα της ανθρώπινης ψυχής.Μία πλοκή περιτριγυρισμένη με δυστυχία και ίσως αναμενόμενη.Η γραφή της άλλοτε πικρή και άλλοτε γλυκιά και αισθαντική.Περιγραφή της ζωής δύο αδελφών όπου υπάρχει η έλλειψη μητρικής αγκαλιάς και μία ενοχλητική σιωπή χωρίς να υπάρχει χαρούμενη ατμόσφαιρα.

[Vicky Laurel · Rating 5 out of 5]

Πολυγραφότατη, ευρηματική, ταλαντούχα, με μια πορεία σεμνή και αθόρυβη, η Αλκυόνη δεν έπαψε ποτέ να μοιράζεται με τον αναγνώστη το πηγαία λυρικό και αντισυμβατικό ύφος της. Διαβάζοντάς την, αισθάνεσαι την ψυχή που κρύβει η πένα της, χαρακτηριστικό που κάνει τους αναγνώστες της να παραμένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της.
Γράφει για ό,τι αγγίζει την ψυχή της και με τη δύναμη της πένας της αγγίζει τη δική μας.

[Despina Pachakis · Rating 4 out of 5]

Αλκυόνη Παπαδάκη αγαπημένη συγγραφέας από την εφηβική μου μετάσταση μέχρι και τώρα στην ενήλικη. Πολύ όμορφη γραφή όπως πάντα, ποιητική που σε απορροφά και δεν μπορείς να αφήσεις την ανάγνωση. Ένιωσα όμως ότι το βιβλίο σε κάποια σημεία ήταν αργό και σε άλλα πήγαινε πολύ γρήγορα χωρίς να καταλαβαίνω πως μεταπηδήσαμε από το ένα γεγονός στο άλλο.

[Reader · Rating 4 out of 5]

Ο λυρικός και μελωδικός τρόπος γραφής είναι αυτός που ξεχωρίζει μέσα στον βιβλίο . Προσωπικά οι χαρακτήρες μου φάνηκαν αδύναμοι και αδιάφοροι με μια μόνο εξαίρεση . Η ιστορία έχει μια μεγάλη ανατροπή κοντά στο τέλος της που ενώ υπάρχουν στοιχεία προηγουμένως , προσωπικά με έπιασε κάπως απροετοίμαστο . Οι όμορφες αλληγορίες και τα στιγμιότυπα σκέψεων τις πρωταγωνίστριας με κίνησαν σε αρκετά σημείο και γι αυτό παίρνει και 4α αστέρια . Ένα πολύ ωραίο βιβλίο με κάποια αδύναμα στοιχεία αλλά σίγουρα αξίζει μια ανάγνωση σε όποιον νιώθει έντονα .

[Katerina · Rating 5 out of 5]

Η βαρκάρισσα της χίμαιρας είναι το πρώτο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη που διαβάζω και πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Το περίεργο ήταν ότι η ιστορία του βιβλίου ήταν καλή αλλά όχι φανταστική και παρόλα αυτά, εντυπωσιάστηκα.
Γενικά είμαι από τους τύπους που "στέκεται" πολύ στην πλοκή της ιστορίας. Πρέπει να διαβάζω κάτι που να έχει ανατροπές για να μ' εντυπωσιάσει. Ε, μετά από αυτό το βιβλίο συνειδητοποίησα ότι μάλλον αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον όχι πάντα.
Η γραφή της Παπαδάκη είναι φανταστική. Είναι τόσο μα τόσο ωραία που σε μαγεύει. Τόσο ποιητική. Τόσο λυρική. Μέσα σε όλο το βιβλίο έχει μέσα φράσεις που σε κάνουν να αναρωτηθείς για πολλά πράγματα στη ζωή, αν ισχύουν και για σένα ή όχι.
Τώρα όσον αφορά την πλοκή, δεν είναι ότι δεν μου άρεσε απλά δεν γίνεται κάτι τρομερό, πέρα από κανα δυο σημεία, που να σε κάνει να μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Όχι ότι το χρειάζεται απαραίτητα για να αρέσει το βιβλίο. Γενικά δεν το κουράζει. Δεν προσπαθεί μανιωδώς να συγκινήσει ή να δημιουργήσει αγωνία για να πουλήσει, κάτι που πολλές φορές κάνουν άλλοι συγγραφείς.
Πραγματικά το διάβαζα μανιωδώς σε περίοδο που δεν μπορούσα να διαβάσω πολύ όπως παλιά. Σίγουρα θέλω να διάβασω και κάποιο άλλο βιβλίο της.

[Bibliorian · Rating 3 out of 5]

Δύο παιδιά που αναζητούν μάταια την αγάπη της μάνας τους και την αντικαθιστούν με τα γεννήματα της φαντασίας τους. Η Ερασμία, η μάνα τους, είναι μία γυναίκα δυναμική και προηγμένη της εποχής της, αλλά ο έρωτας της για έναν άντρα την εγκλωβίζει, της δημιουργεί ανασφάλειες και αποθημένα οδηγώντας την σε ψυχικές διαταραχές. Ο άντρας της, ο Λιούλης, ένα πλάσμα άβουλο και άτολμο, που αναζητά συνεχώς ένα αποκούμπι στη ζωή του, μήπως και νιώσει λίγη γαλήνη και ηρεμία. Όλα, όμως, καλύπτονται με την προβολή της κοινωνικής θέσης τοτ και της οικονομικής του υπεροχής.
.
.
Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι ιδιαίτερα δημοφιλής συγγραφέας. Δεν είχα διαβάσει κάποιο βιβλίο της μέχρι τώρα και το συγκεκριμένο βιβλίο έμενε καιρό αδιάβαστο στη βιβλιοθήκη μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν με ενθουσίασε. Παρόλο που θίγει ιδιαίτερα κοινωνικά θέματα, όπως η παραμέληση ενός ατόμου με ψυχική νόσο, η προσέγγιση της συγγραφέως είναι επιφανειακή και ο τρόπος γραφής της ιδιαίτερα απλοϊκός. Αυτό που ξεχώρισα είναι η λυρικότητα του λόγου της στα σημεία που διακόπτουν την αφήγηση. Και φυσικά είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που μπορεί να σας κρατήσει συντροφιά πριν κοιμηθείτε ή σε μία περίοδο που δεν έχετε το χρόνο ή τη διάθεση να διαβάσετε κάτι πιο περίπλοκο συγγραφικά.

[Eva Garefalou · Rating 4 out of 5]

Ο τρόπος γραφής της κ. Παπαδάκη είναι αξιοθαύμαστος. Ένας παρατηρητικός αναγνώστης μπορεί να προβλέψει την μεγαλύτερη (κατά την γνώμη μου) ανατροπή του βιβλίου, αφού περιοδικά υπάρχουν ενδείξεις. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, αυτές οι ενδείξεις γίνονται φανερά αντιληπτές και μαρτυρούν ότι η συγγραφέας δεν έγραφε αυθαίρετα αλλά ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη για την πορεία στην οποία θα οδηγούσε την πλοκή της ιστορίας.

Ας πούμε την αλήθεια, σε όλους μας αρέσει λίγο η ίντριγκα και, ναι, αυτό το βιβλίο έχει μπόλικη! Εξωσυζυγικές σχέσεις, τσακωμοί, αντιπάθειες, οικογενειακά δράμα, παιδιά αμφιλεγόμενου πατρός, αιμομιξία. Όλα αυτά και άλλα πολλά βρίσκονται μέσα στο βιβλίο και όλα για την δική μας ευχαρίστηση εννοείται! Αντικειμενικότατα, επειδή σίγουρα περιμένουμε δυσκολίες στην καθημερινότητα μας, υπάρχει κάτι πολύ χαρμόσυνο στο να διαβάζουμε ιστορίες με χαρακτήρες πιο μίζερους από εμάς, αφού έχουμε την δυνατότητα να σκεφτόμαστε «χαχα τουλάχιστον δεν είμαι αυτός».

[Georgette Nanou · Rating 3 out of 5]

http://georgette60.blogspot.com/2024/...

Αφηγηματικό μυθιστόρημα ανάμεσα σε χρονικές περιόδους με άψογη περιγραφή χαρακτήρων από την γλαφυροτάτη κυρία Παπαδάκη όπως πάντα με λυρισμό και ποιητικότητα γίνεται το ξεγύμνωμα της ανθρώπινης ψυχής.Μία πλοκή περιτριγυρισμένη με δυστυχία και ίσως αναμενόμενη.Η γραφή της άλλοτε πικρή και άλλοτε γλυκιά και αισθαντική.Περιγραφή της ζωής δύο αδελφών όπου υπάρχει η έλλειψη μητρικής αγκαλιάς και μία ενοχλητική σιωπή χωρίς να υπάρχει χαρούμενη ατμόσφαιρα

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Όταν παίρνεις σβάρνα τη ζωή, σαν να ΄ναι μια σειρά από μπαράκια, σε μερικά απ΄αυτά σερβίρουν μπόμπες. Αν σε πιάσει πονοκέφαλος, δεν είναι ανάγκη να βαρέσεις συναγερμό. Θα περάσει! [...]