La cura

by Hermann Hesse, Italo Alighiero Chiusano (Translator)

Una pausa di due settimane nella vita di un intellettuale che aspira alla saggezza lo spinge – attraverso piccoli fatti in apparenza irrilevanti – a dubitare con buone ragioni di sé: e quell’intellettuale è Hesse stesso, che ironizza stupendamente sulla propria persona. Questo conflitto silenzioso, involontariamente comico ma non perciò meno duro, si svolge entro la cornice antiquata di una stazione termale: su tale pretesto, Hesse ha costruito una delle sue più perfette parabole, La cura (1925), che segue di poco a Siddharta (1922) e in certo modo ne è «l’altra parte». Come lì si assisteva a un itinerario verso l’illuminazione, qui si ‘smonta’ un illuminato occidentale troppo sicuro di sé, che viene messo in crisi da piccoli incidenti quotidiani – e da ciò è condotto a rivedere certe sue convinzioni troppo tranquille. Ma il punto di arrivo è lo stesso: in quella «psicologia dell’occhio cosmico» che è il grande dono di Hesse e davanti alla quale «non c’è più nulla di piccolo, di sciocco, di brutto, di malvagio, ma tutto è santo e venerabile».

Genres: Classics, Fiction, German Literature, Nobel Prize, 20th Century, Philosophy, Literature

143 pages, Paperback

First published January 1, 1924

About the author

Many works, including Siddhartha (1922) and Steppenwolf (1927), of German-born Swiss writer Hermann Hesse concern the struggle of the individual to find wholeness and meaning in life; he won the Nobel Prize for literature in 1946.

Other best-known works of this poet, novelist, and painter include The Glass Bead Game , which, also known as Magister Ludi, explore a search of an individual for spirituality outside society.

In his time, Hesse was a popular and influential author in the German-speaking world; worldwide fame only came later. Young Germans desiring a different and more "natural" way of life at the time of great economic and technological progress in the country, received enthusiastically Peter Camenzind , first great novel of Hesse.

Throughout Germany, people named many schools. In 1964, people founded the Calwer Hermann-Hesse-Preis, awarded biennially, alternately to a German-language literary journal or to the translator of work of Hesse to a foreign language. The city of Karlsruhe, Germany, also associates a Hermann Hesse prize.

Reviews

[GiuseppeB · Rating 3 out of 5]

"Perché la vita non è un conto o una figura matematica, ma un prodigio.
E' sempre stato così, per me: tutto si ripeteva, gli stessi desideri e le stesse gioie, le stesse seduzioni, battevo sempre il capo negli stessi spigoli, lottavo con gli stessi draghi, inseguivo le stesse farfalle, mi ritrovavo nelle stesse identiche situazioni, eppure era un giuoco eternamente rinnovato, nuovamente bello, nuovamente pericoloso, nuovamente eccitante." (pag.136)

Così conclude il breve scritto l'ischiatico Hesse, dopo averci raccontato l'evolversi dei suoi pensieri durante le giornate di cura passate alle terme di Baden.
Da giovani si vive, da vecchi si pensa alla vita.
Che se ne va.

[Inga Pizāne · Rating 3 out of 5]

"Kūrviesis" ir samērā maza (182 lpp), toties filozofiski - ļoti plaša un ietilpīga grāmata. To lasot, gribas apstāties ļoti daudzās vietās. Grāmata apskata cilvēka divējādo dabu, pasaules pretstatus, ilūzijas un īstenību, aizskriešanu no savas būtības un mēģinājumu tajā atgriezties.

[Giulio Ciacchini · Rating 1 out of 5]

Tra poco la mia cura sarà finita. E, grazie a Dio, ora va meglio, va bene. Per una settimana ero tutt'uno e sommerso, ormai soltanto ammalato, soltanto stanco, soltanto annoiato e stufo di me stesso. C'è mancato poco che non mi facessi applicare una punta di gomma in fondo al bastone. C'è mancato poco che non cominciassi a leggere la lista degli ospiti.

Queste poche righe credo che rendano bene l'idea della noia che ho provato a leggere questo libricino, noia che lo stesso Hesse manifesta più volte.
La critica viene da chi, e forse per questo è una critica severa, ha amato sia "Siddharta" che "Demian" capolavori dell'autore tedesco.
Mi sono approcciato al concetto di "cura" nell'opera di Hermann Hesse immaginandomi di entrare in un universo profondamente introspettivo.
Tuttavia è un viaggio che, lungi dal risultare affascinante, si è rivelato piuttosto noioso e francamente privo di spunti davvero interessanti. L'autore, noto per le sue esplorazioni dell'animo umano e dei percorsi spirituali, propone una "cura" che non ha nulla a che fare con la medicina o soluzioni pratiche, bensì con un'ardua e interminabile ricerca interiore. I suoi personaggi sono spesso figure tormentate, immerse in crisi esistenziali che le spingono a guardarsi dentro, a confrontarsi con le proprie ombre e a cercare un senso profondo nell'esistenza. Questo approccio, che affonda le radici nella psicologia junghiana e nella filosofia orientale, si traduce in pagine dense di riflessioni sulla solitudine, sulla natura, sulla ricerca della verità e sull'integrazione degli opposti.

Il problema sorge quando questa introspezione si manifesta come un continuo flusso di coscienza, un soliloquio senza capo né coda che rende la lettura un esercizio di pazienza più che un'esperienza coinvolgente.
Diciamo pure che questo libro è essenzialmente un diaro, mal riuscito.
Non si percepisce una direzione chiara, né un'evoluzione tangibile. Ci si trova di fronte a processi di pensiero incessanti, a monologhi interiori che, dopo poco, tendono a somigliarsi, offrendo pochi appigli per un coinvolgimento emotivo o intellettuale immediato. La narrazione appare statica, quasi intrappolata nella mente dei protagonisti che ruminano sui loro dilemmi senza mai giungere a un punto fermo, o perlomeno non a uno che sia percepibile e soddisfacente per il lettore.
Per esempio Hesse dedica un capitolo intero al suo vicino di stanza olandese.
Ogni suo piccolo gesto – il rumore della tosse, il modo di camminare, la sua stessa presenza silenziosa – diventa per Hesse una fonte di insopportabile irritazione. Questa è la chiave: l'olandese non fa nulla di oggettivamente offensivo, ma la sua esistenza disturba profondamente la pace interiore che Hesse cerca.
L'olandese diventa una proiezione delle sue ansie, delle sue impazienze, della sua intolleranza e della sua incapacità di accettare il mondo così com'è. Hesse riconosce che il "problema" non è l'altro, ma la sua reazione all'altro. In termini junghiani, potremmo dire che l'olandese è un elemento che fa emergere l'ombra di Hesse, le parti di sé che egli fatica ad accettare.
Personalmente però ho trovato la narrazione pesante e senza uno sbocco.

[Kovalsky · Rating 4 out of 5]

Con Hesse devo sempre ripetermi e dire più o meno le stesse cose.
Intanto ancora una volta ribadisco quanto io ami e apprezzi la sua scrittura e il suo approccio ad essa. Sa prendersi e prendere in giro, ha ironia, sa essere cinico e critico; tutti elementi che io trovo sempre piacevoli in un libro ( quando si sanno usare bene ovviamente)
Hesse per me è come un maestro, un professore, una guida, che in ogni suo libro mi insegna qualcosa di nuovo sulla vita e sulla spiritualità. Mi fornisce risposte per domande che nemmeno mi ero data la briga di pormi, mi fa trovare soluzioni che sono semplici e lineari ma nello stesso momento mi risultavano occulte e inaccessibili.
Le stesse “lezioni” potrebbe darmele chiunque altro, anche nella vita, ma nessuno riesce a farmele capire
come fa lui. La trama dunque per me passa quasi in secondo piano; può anche parlare del nulla perché riesce a riempire il nulla di tutto.
Sulla carta quanto potrebbe essere appetibile il diario su un soggiorno di cure termali a Baden di un malato di sciatica e reumatismi? Credo meno di zero e La cura tratta proprio di questo, eppure da tanta “banalità” sono venute fuori pagine di riflessioni profonde sul genere umano, sulla realtà tangibile e astratta, sulla morale, sulla spiritualità.. diventa tutto una chicca con Hesse.

[Anita · Rating 5 out of 5]

Lielisks darbs, no kura es negaidīju neko, bet izlasīju daudz. Neliels stāsts ar mazu piedzīvojumu, kurš attēlo visu cilvēka būtību un risina eksistenciālas pārdomas. Skaista valoda, interesants tēls, brīnišķīgs humors, rakstīšana par rakstīšanu. Šīs grāmatas vākos ir daudz no tā, ko ļaudis piedzīvo un nepiedzīvo - viņu daudzpusējās dabas, īstenības meklējumi, filozofija un nebeidzama atgriešanās pašiem pie sevis. Lai arī tās ir viena cilvēka pārdomas, rakstu daudzskaitlī - Hese, runājot par sevi, runā par mums visiem.

Šobrīd šo rakstot saprotu, ka nekādi nespēju savos vārdos attēlot grāmatā pateikto. Tur ir cilvēks, apziņa, atklājums, meklējumi. Citātu pasvītrojumi no manis grāmatas lapaspusēs ir nebeidzami.

"Mīli savu tuvāko, jo tas esi tu pats."

Iespējams, par "Kūrviesi" uzrakstīšu blogā, ja tas man vēl liks par sevi domāt. Vai arī - man par to vajadzētu uzrakstīt, lai neaizmirstu par to domāt.

[Cem · Rating 4 out of 5]

Tam da Hollandalı’ya karşı kafasında olumlu tavır almaya karar vermişken uçup gitti Hollandalı. Böylece düşünce deneyi yarım kaldı uygulamaya geçemeden. Uygulamaya geçme fırsatı olsaydı acaba bizimki Hollandalı’ya, tasavvur ettiği gibi sevgiyle, hoşgörüyle bakabilecek miydi; eskisi kadar rahatsız olmayacak mıydı ondan...
Kaplıca iyi gelmedi ona; bir atalet, neşesiz bir miskinlik ele geçirdi onu, en küçük bir gezintiye kalkışacak gücü bile kendinde bulamıyordu pek. Yorgun, can sıkıntısı içinde, sıradan, darkafalı bir insana dönüşmüştü. Bu dünyayla anlaşmak, onun içinde yer almak, onun içinde sivrilip saygınlığa ulaşmak asla ona göre değildi. Ancak bu atıl haliyle tam tersi davrandığı için kendini berbat hissediyordu.
Aslında diğer taraftan iyi de geldi kaplıca. Bir sürü yazı kaleme aldı. Karşıtlıkları duyumsadı. Çok kıymetli çözümlemelerde bulundu. Odadan ayrılmasına bir iki gün kala ayrılacağına üzüldü. Ataletle enerjiklik arasında gidip geldi. Ara sıra içi sıkılırken, bazen de yüreği huzur ve şükranla dolup taştı. Mantık-akıl-düşünce ile mantığa aykırı ve rastlantılara yer veren doğa arasında gidip geldi. Sırf bu yüzden “Sen gerçek değilsin” dediği bir kaplıca misafiri ile çetin atışmalarda bulundu. Dünyanın bir birlik ve bütünlük oluşturduğunu ama yine de bir çeşitliliği bünyesinde barındırdığını duyumsadı.

Hesse nerdeyse tüm öğretilerin, dinlerin, psikolojik okulların bilgelik içeren yönlerini alıp harmanlıyor, kendisini besleyen şeyin aslında dualizmden başka bir şey olmadığını ortaya koyuyor; her fırsatta semavi dinlerden ikisinin kitaplarını destekler tarzda görünüp, panteizme göz kırpıyor.

[Josefina Wagner · Rating 3 out of 5]

Hesse en beğendiğim yazarların ,içinde olmasına rağmen bu eserini biraz depressif buldum ve Hollandalıya resmen bende yazarla beraber düşman olmama rağmen adamın gitmesine yakın o sorunu halletmesine ayrıca içerlememek elde değildi. Demek istediğim yazarımız o kadar etkili bir anlatım sunuyor ki etkisi altında kalıp onun gibi düşünmemek elde değil. Gerçi odayı değiştirsen de bu kadar çile çekmesen diye yazarada kızdım aslında!Her zaman ki gibi muhteşem Hesse.

[Inese · Rating 4 out of 5]

Valoda, teikumu sabalsīgums, vienbalsīgums, vienkopums. Kā meditācija par uzturēšanos, viesošanos ārstniecības iestādē, sanatorijā, kūrortā. Refleksijas par ikdienas novērojumiem, apjautumiem. Cilvēces, sevis raksrojums, nedz glaimojot, nedz pavisam noliedzot, apkopojot pretmetus.

[Andris Ogriņš · Rating 5 out of 5]

Gudri, daiļrunīgi. Mans mīļākais Heses darbs, jo sižets autoram nav uzlicis roku dzelžus. Kā citās viņa grāmatās, manuprāt.

[Tempo de Ler · Rating 4 out of 5]

«Sois magníficos, tendes orgulho em vós próprios. Mas na realidade não sois nada.»

Ao descrever-nos uma das suas temporadas nas termas, Hermann Hesse pinta, com observações perspicazes e impressões mordazes, um quadro bastante cómico e filosófico sobre a sociedade em que nos enquadramos.

«Oh, felizes esses simplórios, que se amam a si próprios e que podem odiar os inimigos, felizes esses patriotas que nunca precisam de duvidar de si próprios, porque nunca têm a mínima culpa da miséria e infelicidade do seu país, mas sim os Franceses ou os Russos ou os Judeus, qualquer outra pessoa, sempre um outro, um "inimigo"!»

Hesse pondera sobre várias e variadas questões; começa pela nossa triste propensão para nos sentirmos melhor perante a o infortúnio alheio, pondera sobre a ilusão da escolha, questionando se valerá a pena todo o cuidado e paixão que colocamos nas nossas escolhas ou se não seria bem melhor deixar que o acaso tomasse as rédeas, acredita que o sofrimento da alma tem expressão patológica no corpo, irrita-se com a mais do que óbvia hipocrisia humana e frustra-se com a facilidade que temos em aprender o que é mau e estúpido, em adquirir hábitos inúteis e preguiçosos: «horas contra o espírito (…) pecados de tagarelice inútil e estúpida, de concordância preguiçosa e impensada.»

Gostei muito deste livro não só pelo seu conteúdo mas também pelo modo competente com que os pensamentos do autor são partilhados com o leitor.

«a vida não é uma conta e não é uma figura matemática, mas um milagre.»

[Agris Fakingsons · Rating 5 out of 5]

..nezinu, kur palika iepriekšējais ieraksts no 2015. gada, bet manas domas par šo grāmatu nav mainījušās. tās kļuvušas vēl spēcīgākas. šķiet, pie vainas ir mans vecums. un es noteikti grāmatu izlasīšu arī trešo un ceturto reizi, jo tajā it viss ir perfekts. ak, ja vien es būtu dzīvojis jau tajā laikā un saticis pašu Hesi, kurš vienā mazā grāmatiņā ir satilpinājis domas un pārdomas par to, ko arī es domāju ik dienas no jauna. šo grāmatu es varētu pat saukt par savu vecumdienu biogrāfiju. totāla izcilība.

[Seregnani · Rating 3 out of 5]

«Non crede che i suoi mali possano avere anche un'origine psichica?».

3 ⭐️ prima lettura per me di Hesse, non male…

[Ben · Rating 4 out of 5]

Die Trägheit ist stärker als meine Einsicht, der fette, faule Bauch stärker als die schüchtern klagende Seele

[Filipe Miguel · Rating 5 out of 5]

O "Aquista", no original "Kurgast. Records from a Baden Kur", é uma nota autobiográfica de Hermann Hesse, escrito em 1923 e publicado inicialmente em 1925.

A obra acompanha os relatos de duas experiências do autor nas termas de Baden, à mercê de tratamentos programados, horários planeados e tempos de deambulação. Sofredor de dor ciática, Hesse guia-nos ao longo do processo pelo qual passou, desde a entrada à partida, enquadrando-nos no ambiente do lugarejo. O tom é de comédia, mas uma comédia de época, regrada, não explicita: não procura a gargalhada, mas sim o sorriso a confirmar o apontamento de humor.

Baden é visitação histórica, é conhecer um tempo que já lá vai. Baden vive das termas, o Hotel Verenahof apoia os seus pacientes. Tudo gira em torno do motivo de existência do espaço e dos tratamentos de reumatismo e/ou ciática.

Hesse num registo mais descontraído

No fundo é o Hesse que conhecemos "de outras paragens", a abusar de passagens de reflexão longa, mas é também, como o próprio chega a afirmar, um Hesse mais mundano, "mais da natureza e menos da razão".

- Eu, o homem que está aqui a falar consigo, não sou então nenhuma realidade?
- Lamento muito, certamente que não gostava de o magoar, mas de facto o senhor, para mim, não tem nenhuma realidade. O senhor, tal como se me apresenta, não tem aqueles traços convincentes que nos levam a transformar a percepção em vivência, o acontecimento em realidade. O senhor existe, isso não o posso negar. (...) Mas não tem a realidade que me convence imediatamente em cada pedra ou árvore, em cada sapo, em cada pássaro. Posso aprova-lo, considera-lo até ao infinito, (...) mas é-me totalmente impossível vivê-lo, é-me totalmente impossível amá-lo.

Nota: 4.5/5.0

[Silvia · Rating 3 out of 5]

Una cura, un balsamo per ogni animo leso.

[Sintija Buhanovska · Rating 5 out of 5]

Kas notiek, kad pusmūža vīrietis nolemj doties uz kādu no Bādenes slavenajām kūrvietām? Ja šis vīrietis ir rakstnieks Hermanis Hese, tad tiek radīts autobiogrāfisks darbs ar nosaukumu "Kūrviesis". Lasītāj, lūdzu, atceramies, ka Hese un Bādene nozīmē 20. gadsimta sākumu, tāpēc nebrīnīsimies, ka simts gadus senais stāsts mūsdienu straujo literatūru mīlošajam cilvēkam šķitīs vecmodīgs, pārlieku apcerīgs vai pat muļķīgs. Vienkārši ļaujamies un iejūtamies pagātnē un trīs metrus garos teikumos!
Kāpēc man šis darbs tomēr patika? Man patika "Trīs vīri laivā", un "Kūrviesis", ja vien būtu rakstīts kā humoreska, varētu būt no šī žanra pārstāvjiem, jo Hese ir asprātīgs un vērīgs vērotājs. Viņš ironizē un izsaka piezīmes par citiem kūrviesiem, taču ar tādu pašu azartu viņš apraksta pats savu nīgrumu. Ir tikai mazliet vairāk jāsaņemas, lai nepazaudētu autora domu pavedienu, kas šķiet kā nemitīga sēravota tērcīte, kurā tik pašapmierināti iegremdējies pats Hese.

[Hasan Mihrican · Rating 4 out of 5]

Bu kitabı bir anı, biraz da deneme kitabı olarak düşünmek gerek. Yazarın bir dönem kaldığı kaplıca otelde yaşadıkları ve burada kendisi ve çevresi ile ilgili yaptığı gözlem ve analizleri içeriyor. Yazar bunları kendine yaraşır şekilde ağır bir şekilde yapıyor. Bu tarz gözlem ve derinlemesine anlatımları sevenler için okunabilir bir kitap ama daha hafif şeyleri tercih edenler için bitirmesi zorlaşabilir.

[Meltem Sağlam · Rating 4 out of 5]

Şimdiye dek okuduğum kitapları arasında en farklı bulduğum kitabı. Birkaç kez kendimi kahkaha atarken bulduğumda şaşırdım. Ve hoşuma gitti. En sevdiğim yazarlar arasında çoktan yerini alan Hesse'yi yalın ruh haliyle tanımak bir ayrıcalık. Kitapta, hıristiyan inancı ve Doğu mistisizmi arasında yaşadığı mutluluk arayışı daha yoğun hissediliyor.

[Oto Bakradze · Rating 4 out of 5]

ჰესეს ავტობიოგრაფიული რომანია, რომელშიც აღწერს სამკურნალო კურორტ ბადენში ყოფნისას გატარებულ დღეებს. აქაც როგორც მისი რომანების უმეტესობაში, ერთ-ერთი მთავარი ტოპიკი ბიპოლარულობაა:

“რაკი ჩემთვის ცხოვრება მარტოოდენ ორ პოლუსს შორის მერყეობს, ორ საფუძველს შორის მოქცეული სამყაროს მუდმივ წრებრუნვას შეადგენს, აღტაცებულმა მინდა მივუთითო ამქვეყნიერების დალოცვილ მრავალსახოვნებაზე და თან გონებაში ჩავიბეჭდო, რომ ამ მრავალსახოვნების საფუძველი ერთარსობაა.”


“დამსვენებელის” გარდა “ავგუსტუსი” და “ტყისკაციც” კარგი მოთხრობებია. “ტყისკაცი” ქარჩხაძეს “იგის” ჰგავს იდეოლოგიურად.

[Mairita (Marii grāmatplaukts) · Rating 2 out of 5]

Nīgrs rakstnieks-filozofs preperē savu Bādenes kūrorta pieredzi. Daži ļoti spilgti vērojumi par cilvēka dabu. Ai, apnika, pusi pāršķirstīju.

[Ihsan Gozel · Rating 4 out of 5]

“Üzgünüm, sizi kırmak, gücendirmek istemezdim kuşkusuz, ana doğrusu benim için gerçeklikten yoksun birisiniz. Karşımda sergilediğiniz tavrınızda, algılarımızı yaşantılara dönüştüren, olup bitenleri gerçeklikle donatan o inandırıcı karakter çizgisi yok sizde. Bir varlık sahibisiniz, bayım, bunu yadsıyamam. Ama varlığınızı öyle bir düzlemde sürdürüyorsunuz ki, benim gözümde bir zaman ve mekan boyutunu içermiyor. Deyin yerindeyse, kâğıttan, paradan, krediden, ahlaktan, yasalardan, akıldan ve saygınlıktan oluşuyor bu düzlem. Siz erdemlerin, koşulsuz buyruğun ve mantığın mekânsal ve zamansal bir dostusunuz, hatta belli bizatihi nesneyle ya da kapitalizmle akrabalığınız var. Gelgelelim, her taşta, her ağaçta, her kurbağada, her kuşta karşıma çıkan, beni dolaysız inandıran gerçekliğe sahip değilsiniz. Varlığınızı kuşkuyla karşılayabilir ya da onaylayabilirim. Ama sizi yaşamam olanaksız, dünyada sevemem sizi. Erdemi, mantığı, koşulsuz buyruğu ve tüm insanlık ideallerini el üstünde tutan bütün hısım ve akrabalarınızla ortak bir yazgınız var bu bakımdan. Hepiniz de harikasınız. Sizlerle gurur duyuyorum. Ne var ki, gerçek değilsiniz.”


“‘Akıl’ denen şeyle ilişkim de yemekle, içmekle ilişkim gibidir tıpkı. Kimi anlar olur, dünyada akıl kadar, soyutlama olasılığı kadar, mantık ve düşünce kadar beni kendine çekip bana vazgeçilmez gelen başka bir şey gösteremem. Ama sonra, akla iyice doyup bu kez onun karşıtını gereksindiğimde karşıtını özledim mi, akla ilişkin ne varsa bozulup kokuşmuş bir yemek gibi tiksindirir beni.

“Kimsenin benden istemediği bir norma ayak uydurmaya koyulmuş, kimsenin bana yöneltmediği istekleri yerine getirmeye çalışmıştım, kendi dışımda bir kişi olmaya ya da böyle bir kişiymişim gibi davranmaya kalkmıştım. Dolayısıyla, bir kez daha kendi kendime ve tüm yaşama zulmetmişim.”

[Bobparr · Rating 5 out of 5]

Lo lessi anni fa, e oggi e' ancora piu' bello. Controcanto a Siddharta, e' senz'altro piu' interessante, profondo, fecondo, immediato, spendibile, ironico rispetto al fratello nobile. Il capitolo sull'Olandese e' la descrizione di una pratica di meditazione, e tutti gli altri capitoli, nessuno escluso, raccontano l'uomo Hesse con poche metafore e grande e coraggiosa introspezione. Questo piccolo testo rimane per me ora, e forse rimarra' per sempre, l'opera fondamentale di questo nevrotico, romantico e smarrito scrittore.

[Alessio Angius · Rating 5 out of 5]

"Per me la vita consiste soltanto nel fluttuare tra due poli, nell'andare e venire tra due pilastri-base del mondo. Vorrei continuamente indicare, estasiato, la beata e multicolore varietà dell'universo, insieme ricordare che alla base di questa varietà c'è un'unità; vorrei fare continuamente vedere che bello e brutto, chiaro e scuro, peccato e santità non sono che antitesi momentanee, le quali trapassano poi sempre l'una nell'altra."

[İdil Kızılkaya · Rating 5 out of 5]

Siddharta’nın yazarı (mutlaka okuyun), bu kitabı da evde buldum. Yazı dili biraz zor, bazı cümleler 15 satır sürüyor o yüzden dikkat gerektiren bir kitap. Aslında anı defteri gibi, yazar hastalığı için gittiği kaplıcada geçirdiği günleri anlatıyor. Ama biraz felsefi bir açıdan, genel tarzı böyle sanırım bu adamın. Akıcı olmamasına rağmen bayağı sevdim. Belki güncel çevirisi daha iyidir bu eski bir basım

[Chiara Limoni · Rating 3 out of 5]

« Che un uomo, per tutta la vita, possa venerare sempre lo spirito e disprezzare sempre la natura, essere sempre rivoluzionario e mai conservatore o viceversa, mi sembra, sì, una gran prova di virtù, di carattere e di fermezza, ma mi sembra anche, e non meno, una cosa esiziale, folle e ripugnante, come se uno volesse sempre solo mangiare o dormire. »

[Vilis · Rating 4 out of 5]

Hese pamazām pārtop par kūrviesi, tad atpakaļ par Hesi. Patīkami izklaidējošs īss gabals ar "pievienoto vērtību", kas varbūt beig��s kļūst drusku uzbāzīga, bet, nu, kā gan citādi, ja reiz viņš atkal kļūst par Hesi.

[Ivy-Mabel Fling · Rating 5 out of 5]

A much more personal account of Hesse's experiences in this early book than in the more philosophical debates in the later ones. I particularly enjoyed the chapter on the annoyances of having to share accommodation - it was almost amusing, a rare occurrence in Hesse's serious world.

[ouliana · Rating 5 out of 5]

call me pretentious but hesse and i are perfect soulmates

[Tunara Aslan · Rating 4 out of 5]

bazı sayfaların okunması bi tık zordu bi kaç kere üstünden geçip okunabiliyor ama okurken çok keyif aldım eğlenceliydi

[Sacronte · Rating 2 out of 5]

Se me ha atascado pero bien este titulo de Hesse. He estado mes y medio para terminar un libro de 96 páginas y no se por qué.

Creo que salir casi absolutamente de esa conexión que tiene con la naturaleza y tratar temas más mundanos desde una perspectiva personal no me ha interesado tanto aunque ciertamente lo escribe genial y quizá por su edad trata el tema religioso de manera demasiado devota para mi gusto, aunque siempre en ese punto intermedio que le caracteriza y que a día de hoy puede ser difícilmente visto en un mundo tan polarizado en mil aspectos.

Espero que su próxima obra que me lea me sienta mejor.